0115-KDST1-2.440.232.2021.3.MD

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową oraz art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 16 lipca 2021 r. (data wpływu 27 lipca 2021 r.), uzupełnionego w dniach 9 i 14 września oraz 25 października 2021 r. (daty wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar (świadczenie kompleksowe) – (…)

Opis towaru: produkt stosowany w silnikach spalinowych samochodów osobowych do (…); zestaw zawiera: (…); jest pakowany w jedno pudełko, jako jeden towar

Rozstrzygnięcie: CN 84

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: na potrzeby stosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy oraz określenia stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniach 9 i 14 września oraz 25 października 2021 r., w zakresie sklasyfikowania towaru (świadczenie kompleksowe) – „(…)” według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby stosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy.

W treści wniosku oraz jego uzupełnień przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru.

Spółka prowadzi sprzedaż hurtową asortymentu, który znajduje zastosowanie w wielu urządzeniach z różnych gałęzi przemysłu, w tym m.in. w pojazdach samochodowych.

Spółka sprzedaje zestawy (…) (dalej również jako „Produkt”). (…).

W każdym zestawie jest (…).

Analizowany zestaw zawiera: (…)oraz zestaw montażowy (…). W skład zestawu montażowego wchodzą (…).

Produkt jest pakowany w jedno pudełko, jako jeden towar, tj. zestaw montażowy jest pakowany razem z (…) w jednym opakowaniu.

Produkt jest stosowany w silnikach spalinowych, do (…). Stosowany jest w samochodach osobowych. Zestaw jest przeznaczony głównie do silników w samochodach marki (…), jako zamiennik oryginalnych części.

Zawartość zestawu: (…), ich wymiar i budowa odpowiadają wymiarom i budowie (…) stosowanych przez firmę (…) (producenta samochodów) w swoich zestawach (…). Dzięki temu zestaw może być stosowany jako zamiennik ww. części.

Spółka oferuje do sprzedaży elementy składające się na zestaw w następujący sposób:

‒ (…) – w odrębnej sprzedaży;

‒ (…) – w odrębnej sprzedaży;

‒ zestaw montażowy (…) – brak w odrębnej sprzedaży.

Udział wartościowy (w procentach) poszczególnych składników zestawu w cenie jego sprzedaży jest następujący:

‒ (…)– 23%;

‒ (…)– 59%,

‒ zestaw montażowy (…) – 18%.

Poszczególne elementy zestawu wykonywane są z następujących materiałów:

(…)

Poszczególne materiały/surowce stanowią w zestawie następujący procent:

‒ (…)– 28%;

‒ (…)– 58%;

‒ zestaw montażowy (…)– 14%.

Według PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) Spółka prowadzi działalność 45.31, tj. Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych.

Asortyment (…) w sprzedaży obejmuje kilka tysięcy indeksów, ale tylko część asortymentu (ok. 10% ogółu sprzedaży) znajduje lub może znaleźć zastosowanie w pojazdach samochodowych.

Spółka powzięła wątpliwość, czy wystawianie faktur sprzedaży oznaczonych jako podlegające mechanizmowi podzielonej płatności dla tej części asortymentu (w związku z brzmieniem poz. 145 załącznika nr 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. – Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli), który może być zastosowany w pojazdach samochodowych jest prawidłowe.

Stosownie do brzmienia art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W myśl art. 106e. ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., faktura powinna zawierać w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe uwarunkowania prawne możliwa jest klasyfikacja towaru według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji PKWiU, co pozwala na uzyskanie WIS w zakresie ustalenia obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Zdaniem Spółki, faktur dokumentujących sprzedawane przez nią produkty nie należy oznaczać wyrazami „mechanizm podzielonej płatności”.

Spółka dysponuje podanymi przez producenta kodami CN produktów, których jest dystrybutorem, które nie odpowiadają symbolom PKWiU 2015 wskazanym w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zgodnie z treścią art. 25 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, do zadań prezesa Głównego Urzędu Statystycznego należy opracowywanie standardowych klasyfikacji, nomenklatur i definicji podstawowych kategorii, ustalanie wzajemnych relacji między nimi oraz ich interpretacja (Dz. U. z 2020, poz. 443 ze zm., zwana dalej: „ustawą z dnia 29 czerwca 1995 r.”).

Stosownie do art. 40 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r., Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w porozumieniu z właściwymi naczelnymi organami administracji państwowej, opracowuje podstawowe do określenia przebiegu i opisu procesów gospodarczych i społecznych standardowe klasyfikacje i nomenklatury, wzajemne relacje między nimi oraz ich interpretacje.

Standardowe klasyfikacje i nomenklatury, o których mowa wyżej, wprowadza Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.

Wprowadzone w powyższym trybie standardowe klasyfikacje i nomenklatury stosuje się w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej.

Interpretowanie standardowych klasyfikacji i nomenklatur czy ustalanie ich wzajemnych relacji należy zatem do zadań Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

W tym miejscu wskazać należy na przepisy rozporządzeń, które dotyczą przedmiotowych klasyfikacji.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej wprowadzona została Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), zwana dalej „PKWiU 2015” (załącznik do rozporządzenia).

Z kolei § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2010 r. w sprawie Nomenklatury Scalonej stanowi, że Nomenklaturę Scaloną określają przepisy rozporządzenia Komisji (UE) nr 861/2010 z dnia 5 października 2010 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 284 z 29.10.2010, str. 1).

Zgodnie z Zasadami Metodycznych PKWiU z 2015, które stanowią załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

„6.3 Powiązania grupowań PKWiU 2015 z innymi klasyfikacjami i nomenklaturami

6.3.1 Oparcie podziału pierwszych czterech poziomów PKWiU 2015 na klasyfikacji PKD 2007 oraz oznaczanie ich symbolami przyjętymi w PKD 2007 powoduje, że formalne powiązanie tych klasyfikacji następuje bezpośrednio przez pierwsze cztery cyfry symbolu PKWiU 2015, z wyjątkami, o których mowa w pkt 5.2.2.

6.3.2 W analogiczny sposób powiązano PKWiU 2015 z klasyfikacją CPA Rev.2.1.

Symbole kategorii i podkategorii odpowiadają ściśle symbolom CPA Rev.2.1.

6.3.3. Dla ułatwienia prac związanych z reorganizacją, względnie uzupełnieniem ewidencji źródłowej jednostek gospodarczych oraz ułatwieniem zaliczenia określonych produktów do odpowiednich grupowań PKWiU zostały opracowane klucze powiązań PKWiU 2008-PKWiU 2015 oraz PKWiU 2015-PKWiU 2008. Przedmiotowe klucze stanowią odrębną publikację, dostępną na stronie internetowej GUS (Główny Urząd Statystyczny) - www.stat.gov.pl.

Należy jednak podkreślić, że powiązania zawarte w kluczach nie stanowią pełnej odpowiedniości grupowań PKWiU, lecz oznaczają, że produkty zaliczane do danego grupowania PKWiU 2008 (2015) mogą być zaliczane do grupowań PKWiU 2015 (2008).

6.3.4 W PKWiU 2015 zakres rzeczowy grupowań obejmujących wyroby z reguły odpowiada zakresom rzeczowym odpowiednich grupowań Nomenklatury Scalonej (CN).

Klucz powiązań PKWiU 2015-CN 2015 stanowi odrębną publikację, dostępną na stronie internetowej GUS - www.stat.gov.pl. Klucz ten jest corocznie aktualizowany wraz ze zmianami do Nomenklatury Scalonej (CN)”.

Zatem klucze powiązań są pomocne w ustaleniu symbolu klasyfikacyjnego dla danego towaru czy usługi.

Zostały przygotowane przez uprawniony do tego podmiot, który posiada w tym zakresie odpowiednią wiedzę i kompetencje.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy na wzajemne relacje między wskazanymi kodami CN a symbolami PKWiU 2015 r.

Zgodnie z informacją od producenta, przedmiotowe produkty mieszczą się w kodzie CN 84835080, tj. 8483 50

-

Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, włączając wielokrążki i zblocza

8483 50 20

--

Z żeliwa lub staliwa

8483 50 80

--

Pozostałe

Z kolei zgodnie z kluczem powiązań wskazany kod odpowiada pozycji: 28.15.25.0 PKWiU z 2015, pod którą mieszczą się: Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, włączając wielokrążki i zblocza.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, sprzedawane przez nią produkty nie mieszczą się w żadnej pozycji załącznik nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tym samym faktury dokumentujące ich sprzedaż nie powinny być oznaczane wyrazami „mechanizm podzielonej płatności”.

(…)

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (towar)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jeżeli jednak z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie obejmuje kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Zagadnienie to było przedmiotem orzeczeń wydanych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”).

Można tu przywołać na przykład wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 – Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien oraz wyrok z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 – Aktiebolaget NN v. Skatteverket. Wynika z nich, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, są ze sobą tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania VAT (podatek od towarów i usług).

Podobnie w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, ECLI:EU:C:2012:597, pkt 15 i 16 wyroku, TSUE stwierdził: „Jednakże jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia czy też kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku VAT. Z orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (wyrok z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz. s. I-897, pkt 51).

Jak wynika z orzecznictwa TSUE, gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności. Po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług. Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia.

Pojedyncze świadczenie kompleksowe wówczas, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą (główną), podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu, tj. do wykonania świadczenia głównego. Czynność należy natomiast uznać za pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, gdy cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności zasadniczej, głównej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Zatem świadczenie kompleksowe (złożone) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie główne i świadczenia pomocnicze tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia głównego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia głównego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, to wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Powyższe kryteria zostały podsumowane w wyroku TSUE z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie C-581/19.

Powołując się na dotychczasowe własne orzecznictwo TSUE wyjaśnił w nim, że pierwszym kryterium, które należy wziąć pod uwagę rozpatrując świadczenie pod kątem jego kompleksowości, jest brak samodzielnego celu świadczenia z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Zatem świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz środek, dzięki któremu można lepiej skorzystać z usługi głównej. Drugie kryterium, które stanowi w rzeczywistości wskazówkę istnienia pierwszego, dotyczy uwzględnienia wartości każdego ze świadczeń składających się na transakcję gospodarczą, przy czym jedna z nich jest minimalna, a nawet marginalna w stosunku do drugiej.

W tym kontekście należy stwierdzić, że sprzedaż przez Spółkę (…) wraz z (…) oraz zestawem montażowym (…), stanowi – dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług – jednolitą transakcję (świadczenie kompleksowe). Wymienione elementy są bowiem tak ściśle ze sobą związane, że w aspekcie gospodarczym tworzą obiektywnie jedno, nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W opisanym przypadku elementem dominującym (świadczeniem głównym) jest/będzie (…). Dostawa natomiast (…) oraz zestawu montażowego (…) jest/będzie świadczeniem pomocniczym (w stosunku do świadczenia głównego), gdyż dla nabywców nie stanowi/nie będzie stanowiła celu samego w sobie, lecz umożliwia/umożliwi lepsze wykorzystanie świadczenia głównego.

Zatem sprzedaż przez Spółkę (…) wraz z (…) oraz zestawem montażowym (…) należy uznać dla celów podatku od towarów i usług za świadczenie kompleksowe, tj. dostawę towaru, w ramach której elementem dominującym jest/będzie (…).

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Nomenklatura scalona obejmuje:

a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;

b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;

c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednego i tego samego działu, pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z uwagą 2 do sekcji XVII (Pojazdy, statki powietrzne, jednostki pływające oraz współdziałające urządzenia transportowe), „Wyrażeń „części” oraz „części i akcesoria” nie stosuje się do artykułów wymienionych poniżej, nawet jeżeli są one identyfikowane jako należące do towarów objętych niniejszą sekcją:

(…)

(e) maszyn lub aparatury objętych pozycjami od 8401 do 8479 lub ich części, innych niż chłodnice do artykułów objętych niniejszą sekcją; artykułów objętych pozycją 8481 lub 8482, pod warunkiem że stanowią one integralne części silników, artykułów objętych pozycją 8483;

(…)”.

W świetle Not wyjaśniających do sekcji XVII:

„(…)

(III) Części i akcesoria

(…)

(A)Części i akcesoria wyłączone uwagą 2. do sekcji XVII

Uwaga ta wyłącza z niniejszej sekcji następujące części i akcesoria, nawet jeżeli nie można je zakwalifikować do któregoś z artykułów niniejszej sekcji:

(…)

(6) Niektóre inne wyroby objęte działem 84., np.:

(a)Krany, kurki, zawory i podobne urządzenia (np. krany spustowe chłodnicy,zaworki do dętek) (pozycja 8481).

(b)Łożyska kulkowe i wałeczkowe (pozycja 8482).

(c)Wewnętrzne części silników albo napędów (wały korbowe, wałki rozrządu, koła zamachowe itd.) objęte pozycją 8483.

(…)”.

Zgodnie z tytułem działu 84 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje: „Reaktory jądrowe, kotły, maszyny i urządzenia mechaniczne; ich części”.

W świetle not wyjaśniających do działu 84 Nomenklatury Scalonej:

„(…).

(B) Ogólny układ działu

(…)

(6) Pozycje od 8481 do 8484 obejmują niektóre towary ogólnego użytku nadające się do stosowania jako części maszyn lub jako części towarów objętych innymi działami.

(…)”.

Z kolei do pozycji 8483 CN przyporządkowano „Wały napędowe (włączając wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby; obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i pozostałe układy zmieniające prędkość, włączając przemienniki momentu obrotowego; koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, włączając wielokrążki i zblocza; sprzęgła rozłączne i nierozłączne (włączając przeguby uniwersalne)”.

Z Noty wyjaśniającej do pozycji 8483 CN wynika, że „Do objętych tą pozycją towarów należą głównie:

(i) Niektóre części mechaniczne, które są używane w układach przenoszenia napędu z zewnętrznej jednostki napędowej do jednej lub wielu maszyn.

(ii) Niektóre wewnętrzne części maszyny używane do przekazywania napędu różnym częściom tej samej maszyny.

(…).

(G) Koła pasowe, włączając wielokrążki i zblocza

Koła pasowe składają się z kół, niekiedy z rowkowanym wieńcem, przenoszące ruch obrotowy z jednego do drugiego za pomocą zamkniętego pasa lub liny, które stykają się z kołami. Pozycja obejmuje proste koła pasowe, bębny (bębny pasowe), stożkowe koła pasowe, schodkowe koła pasowe itd.

Grupa ta obejmuje także wielokrążki i zblocza dla wciągników itd. oraz koła pasowe bierne, które same nie przenoszą siły napędowej, lecz stanowią proste prowadniki lub obrotowe punkty podparcia dla pasów i lin (np. koło pasowe luźne oraz pasowe koła napinające używane do regulowania napięcia pasów napędzających).

(…)”.

Uwzględniając powyższe, analizowany towar (…) spełnia kryteria i posiada właściwości charakterystyczne dla towarów objętych działem CN 84. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami reguły 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej oraz treścią not wyjaśniających do HS.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru na potrzeby stosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

‒ niniejszych zasad metodycznych,

‒ uwag do poszczególnych sekcji,

‒ schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

‒ symbole grupowań,

‒ nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.2.1 zasad metodycznych, PKWiU 2015 w zakresie wyrobów opracowano, uwzględniając właściwości fizyczne oraz strukturę wyrobów. Ma to swoje potwierdzenie w przyjętych podstawowych kryteriach podziału (por. 5.1.5).

W PKWiU 2015 zakres rzeczowy większości grupowań obejmujących wyroby jest określony zakresem rzeczowym odpowiednich pozycji CN, to znaczy, że grupowanie PKWiU 2015 odpowiada z reguły całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN.

Stosownie do pkt 5.1.5 usystematyzowanie poszczególnych grup produktów w PKWiU 2015 następuje na podstawie następujących podstawowych kryteriów klasyfikacji:

w zakresie wyrobów:

‒ kryterium pochodzenia wytwórczego (przemysłowego) wg rodzajów działalności,

‒ kryterium surowcowe,

‒ kryterium technologii wytwarzania,

‒ kryterium konstrukcji wyrobu,

‒ kryterium przeznaczenia.

W pkt 7.5 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania wyrobów.

Ze względu na ścisłe uzależnienie zakresów rzeczowych grupowań PKWiU 2015 od Nomenklatury Scalonej (CN) (por. pkt 5.2.1) przy zaliczaniu wyrobów do poszczególnych grupowań PKWiU 2015 należy stosować „Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)” zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

Klasyfikacja według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), którą zaproponowała Spółka dla Produktu opisanego we wniosku to 28.15.25.0.

Pozycja ta mieści się w Sekcji C PKWiU „Produkty przetwórstwa przemysłowego”.

Zgodnie natomiast z Wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) – dalej jako „Wyjaśnienia” – Sekcja C obejmuje produkty przetwórstwa przemysłowego, przez które rozumie się fizyczne lub chemiczne przetwarzanie surowców, materiałów lub półproduktów w nowy wyrób. Surowce, materiały lub półprodukty podlegające przetworzeniu w ramach tej Sekcji są wynikiem działalności rolnej, leśnej, rybołówstwa, górnictwa lub innej działalności wytwórczej.

Zatem z Wyjaśnień wynika, że grupowania znajdujące się w Sekcji C PKWiU obejmują produkty, które powstały w wyniku procesu produkcyjnego i są sprzedawane bezpośrednio przez producentów.

Spółka podała jednak we wniosku, że jest na terenie kraju „(…)” Produktu. Jest on stosowany jest w silnikach spalinowych do (…). Stosowany jest w samochodach osobowych. Produkt jest przeznaczony głównie do silników w samochodach marki (…), jako zamiennik oryginalnych części.

Skoro zatem Spółka nie jest producentem analizowanego towaru, klasyfikacja według PKWiU, którą podała we wniosku, nie może mieć zastosowania.

Sprzedaż hurtowa towarów przez podmioty inne niż producenci powinna być bowiem klasyfikowana do Sekcji G Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU, która obejmuje „Handel hurtowy i detaliczny. Naprawa pojazdów samochodowych, włączając motocykle”.

Jak wynika z Wyjaśnień, sekcja G obejmuje:

(…),

‒ sprzedaż hurtową (tj. sprzedaż niewymagającą przetwarzania) nowych i używanych towarów,

(…).

Zarówno według CN, jak i PKWIU, (…) nie są traktowane jako części lub akcesoria samochodowe. Zatem nie mogą być zaliczone do działu 45 PKWiU – „Sprzedaż hurtowa i detaliczna pojazdów samochodowych; usługi naprawy pojazdów samochodowych”.

W sekcji G PKWiU zawarty jest m.in. dział 46 „Handel hurtowy, z wyłączeniem handlu hurtowego pojazdami samochodowymi”.

W świetle Wyjaśnień dział 46 PKWiU obejmuje:

‒ (…),

‒ odsprzedaż (sprzedaż bez przetwarzania) nowych i używanych towarów sprzedawcom detalicznym, przedsiębiorstwom, firmom i instytucjom; innym hurtownikom, agentom i pośrednikom prowadzącym działalność handlową, polegającą na zakupie i następnie odsprzedaży,

‒ (…).

W dziale 46 PKWiU zawarta jest m.in. klasa 46.69 „Sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń”.

W klasie 46.69 PKWiU zawarta jest m.in. pozycja 46.69.19 „Sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn, urządzeń i aparatury o przeznaczeniu ogólnym i specjalistycznym”.

Zatem sprzedaż towaru będącego przedmiotem analizy (…) – uwzględniając charakter, przeznaczenie (zastosowanie w silnikach spalinowych do (…)) i okoliczności jego sprzedaży – spełnia kryteria obowiązujące dla działu PKWiU 46.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015).

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W związku z powyższym, ponieważ towar opisany we wniosku (…), stanowiący dominujący element świadczenia kompleksowego, klasyfikowany jest do działu 84 Nomenklatury scalonej (CN) oraz nie został objęty obniżoną stawką podatku – jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Ponadto tutejszy organ wskazuje, że w celu potwierdzenia/wykluczenia istnienia obowiązku umieszczania na fakturach dokumentujących sprzedaż Produktu wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”, Spółka może wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS zawiera klasyfikację towaru według kodu Nomenklatury scalonej (CN) niezbędną do określenia właściwej stawki podatku od towarów i usług oraz według działu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) niezbędną dla potrzeb stosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towaru (świadczenia kompleksowego) tożsamego pod każdym względem z towarem (świadczeniem kompleksowym) będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru (świadczenia kompleksowego) będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

‒ podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy);

‒ towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).