0114-KDIP4-3.4012.507.2021.2.JJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 21 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 27 sierpnia 2021 r.) oraz pismem z 4 października 2021 r. (data wpływu 4 października 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 23 września 2021 r. (doręczone 27 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT (podatek od towarów i usług) z faktury dokumentującej wynagrodzenie na rzecz Doradcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

21 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT z faktury dokumentującej wynagrodzenie na rzecz Doradcy.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 27 sierpnia 2021 r. (data wpływu 27 sierpnia 2021 r.) oraz pismem z 4 października 2021 r. (data wpływu 4 października 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 23 września 2021 r. (doręczone 27 września 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie sprecyzowany w nadesłanym uzupełnieniu:

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie usług obsługi transportu samochodowego, kolejowego i lotniczego, usług logistycznych, przeładunkowych i magazynowych.

Spółka posiada pełne prawo do odliczenia VAT – jej główną sprzedaż stanowi sprzedaż opodatkowana VAT w Polsce oraz sprzedaż na rzecz podmiotów zagranicznych dająca prawo do odliczenia VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia pracowników zarówno na podstawie stosunku pracy jak i w oparciu o umowy cywilnoprawne.

W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią COVID-19, w tym przede wszystkim w celu utrzymania stworzonych miejsc pracy, Spółka korzystała z dostępnych form wsparcia przewidzianych w ustawie z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.). Wnioskodawca postanowił skorzystać z pomocy przewidzianej dla pracodawców, w zakresie ochrony miejsc pracy na podstawie art. 15gg tejże ustawy.

W tym celu Spółka podjęła decyzję o skorzystaniu z usług zewnętrznej kancelarii prawno-finansowej (dalej: „Doradca”) specjalizującej się w doradztwie w zakresie dofinansowań dla przedsiębiorców. Spółka, zawarła umowę z Doradcą, prowadzącym działalność gospodarczą i zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem Umowy zawartej z Doradcą była realizacja projektów pozyskiwania finansowania dla Wnioskodawcy. Przez pozyskanie finansowania należy rozumieć przysporzenie po stronie Spółki finansowania w formie bezzwrotnego dofinansowania w wyniku analizy wykonanej przez Doradcę. Zgodnie z umową Doradcy przysługiwało wynagrodzenie, w razie pozyskania finansowania w dowolnej formie na rzecz Spółki. Spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz Doradcy wynagrodzenia uzależnionego od efektu działań Doradcy, stanowiącego ustalony procent uzyskanego dofinansowania, tzw. „success fee”.

W wyniku działań doradczych podjętych przez Doradcę Spółce zostało przyznane ww. dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników. Pracownicy Wnioskodawcy, których wynagrodzenie objęte jest dofinansowaniem ze środków FGŚP określonym w art. 15g Ustawy o Covid-19 w ramach swoich obowiązków wykonują zadania związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Należne Doradcy wynagrodzenie zostało powiększone o podatek VAT i zostało zapłacone na podstawie wystawionej przez Doradcę faktury.

Na potrzeby niniejszego wniosku, Spółka wskazuje, iż nie zachodzą wobec niej przesłanki określone w art. 88 ustawy o VAT wyłączające możliwość dokonania odliczenia VAT.

Usługi doradcze, która nabędzie Spółka od Doradcy dotyczą całokształtu jej działalności, pozwalają bowiem Spółce na jej kontynuowanie przy utrzymaniu zatrudnienia i ochronę miejsc pracy.

Przedmiotowym wnioskiem o interpretację Spółka zamierza potwierdzić możliwość odliczenia VAT w odniesieniu do wynagrodzenia uzależnionego od efektu, które zapłaciła na rzecz Doradcy, w związku z uzyskanym dofinansowaniem.

Usługi doradcze nabyte przez Spółkę w celu pozyskania finansowania w wyniku działań Doradcy służyły uzyskaniu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników Spółki i mają związek wyłącznie z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

Efekty nabytej usługi doradczej Spółka wykorzystuje do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Efektem nabytej usługi doradczej jest otrzymane dofinansowanie do wynagrodzeń pracowniczych.

W związku z faktem, iż efekty nabytej usługi doradczej Spółka wykorzystuje do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wydatki te w całości przyporządkowane są do celów tej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez Doradcę dokumentującej wynagrodzenie uzależnione od efektu w przypadku skutecznego pozyskania dofinansowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez Doradcę dokumentującej wynagrodzenie uzależnione od efektu w przypadku skutecznego pozyskania dofinansowania.

W przedmiotowej sytuacji, wydatek obejmujący wynagrodzenie Doradcy został poniesiony w związku ze skutecznym procesem pozyskania dofinansowania. W ocenie Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż działalność Spółki jest działalnością opodatkowaną, należy przyjąć, iż ww. usługi doradcze pozostają w związku z działalnością dającą Spółce prawo do odliczenia (czynnościami opodatkowanymi VAT).

W ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu w tych okolicznościach prawo do odliczenia VAT naliczonego na zasadach ogólnych wyrażonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z jego brzmieniem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że celem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jest zapewnienie realizacji podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności podatku od wartości dodanej dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Odliczenie podatku ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, że wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny, pod warunkiem, że działalność podlega temu podatkowi. Zasada neutralności podatku od towarów i usług, wyrażająca się w podstawowym prawie podatnika, jakim jest możliwość odliczenia podatku naliczonego, oznacza również, że wszystkie ograniczenia prawa do odliczenia muszą być wyraźnie określone w ustawie, a ponadto wynikać z Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm., dalej: „Dyrektywa VAT”).

W konsekwencji uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego należy interpretować szeroko, w ten sposób, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno w odniesieniu do towarów i usług, które są przez tego podatnika wykorzystywane bezpośrednio przy dokonywaniu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, jak i w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, które pomimo braku bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi służą prowadzeniu działalności gospodarczej podatnika i mają – choćby pośredni – związek z tą działalnością. Wydatkami tej kategorii są m.in. wydatki ponoszone w celu utrzymania działalności poprzez ratowanie miejsc pracy i ochronę zatrudnienia. W związku z powyższym, o tym czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur VAT decyduje związek zakupionych usług z prowadzoną przez niego działalnością opodatkowaną. W przedmiotowej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy istnieje związek zakupionych usług doradczych ze świadczonymi usługami w zakresie usług transportowych logistycznych i magazynowych, które są realizowane przez kadrę zatrudnioną w Spółce. Ponoszone wydatki służą zatem działalności gospodarczej Spółki i nie realizują potrzeb osobistych jej pracowników.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, akcentowany jest szczególnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). W orzeczeniu z 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi.

Także w wyroku z 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto, w wyroku z 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta, Trybunał przesądził, że w sytuacji, gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W tym zakresie, można odwołać się także do wyroku TSUE z 17 października 2018 r. (w sprawie C-249/17 Ryanair Ltd V. The Revenue Commissioners), w którym wskazano, że zasada neutralności VAT wymaga, aby ponoszenie kosztów inwestycyjnych było traktowane jako działalność gospodarcza. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku odliczenie VAT dotyczy kosztów wynagrodzenia Doradcy, a zatem obejmować będzie koszty ogólne podatnika, które wpływają w sposób pośredni na jego działalność gospodarczą.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych. W interpretacji indywidualnej z 15 marca 2012 r. (IPTPP2/443-858/11-4/JN) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że: „o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu”. W sytuacji opisanej w niniejszym wniosku niewątpliwie występuje więc związek między nabyciem usług od Doradcy a prowadzeniem działalności opodatkowanej.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Związek nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi VAT może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Fakt, że związek zakupionych usług z czynnościami opodatkowanymi może mieć charakter pośredni jest powszechnie uznany. Jak wynika bowiem ze stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi prezentowanego w interpretacji z 8 maja 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-155/12-4/RG): „Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi”. Zdaniem tego organu podatkowego „o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2021 r. (sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.864.2020.3.RG) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „w kontekście poniesionych wydatków na zakup usług doradczych Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Doradcę dokumentującej wynagrodzenie uzależnione od efektu w przypadku skutecznego pozyskania inwestora. Jak wynika z wniosku Spółka jest czynnym podatnikiem VAT i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa Usługi doradcze w zakresie pozyskania nowego inwestora (pozyskanie inwestora finansowego bądź branżowego, jak również partnera strategicznego celem wykreowania synergii kosztowych czy przychodowych). Jak wskazał Wnioskodawca – usługi doradcze, która nabędzie Spółka, celem pozyskania nowego inwestora, dotyczą całokształtu działalności Spółki, pozwalają bowiem Spółce dalej się rozwijać przy wsparciu nowego partnera (zapewniającego finansowanie lub wsparcie strategiczne). Tym samym, związek pomiędzy tymi usługami i czynnościami opodatkowanymi po stronie Wnioskodawcy wystąpi w zakresie przyszłego rozwoju Wnioskodawcy i zapewnienia możliwości generowania dalszej sprzedaży (opodatkowanej VAT)”. Z całą stanowczością należy wskazać, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi doradcze niewątpliwie są związane z jego działalnością gospodarczą oraz z czynnościami opodatkowanymi VAT, jakimi są świadczone przez Wnioskodawcę usługi w ramach kontraktów/umów z klientami/zleceniodawcami.

Nabywane przez Wnioskodawcę usługi doradcze są wykorzystywane w celu stworzenia warunków do zatrudniania pracowników oraz utrzymania bieżących miejsc pracy, a w konsekwencji pośrednio do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT. Mając to na uwadze, Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług.

Uzupełnienie reguły istnienia bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, stanowi przyznanie podatnikowi prawa do odliczenia, gdy poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów i usług. Takie wydatki mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika (por. wyrok TSUE w sprawie C-126/14). Z orzecznictwa TSUE wynika ponadto, że krajowe organy podatkowe i sądy, stosując owe kryteria bezpośredniego związku, powinny brać pod uwagę wszelkie okoliczności, w jakich przebiegały rozpatrywane transakcje i uwzględnić tylko te z pośród nich, które były w sposób obiektywny związane z opodatkowaną działalnością podatnika (por. wyrok TSUE w sprawie C-104/12).

W tym zakresie należy również zwrócić uwagę na opinię Rzecznik Generalnej Juliane Kokott przedstawioną 22 kwietnia 2015 r. w powyższej sprawie C-126/14:

• pkt 33. „Trybunał jednakże rozwinął swoje orzecznictwo. Wprawdzie do zastosowania art. 168 dyrektywy VAT nadal konieczne jest stwierdzenie bezpośredniego i ścisłego związku między badaną transakcją opodatkowaną na wcześniejszym etapie obrotu a jedną lub kilkoma transakcjami opodatkowanymi na późniejszym etapie obrotu, które rodzą prawo do odliczenia. Taki związek może jednak istnieć z całą działalnością gospodarczą podatnika, o ile koszty transakcji opodatkowanych na wcześniejszym etapie obrotu należą do kosztów ogólnych podatnika i tym samym stanowią elementy cenotwórcze wszystkich dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych usług”.
• pkt 34. „W świetle nowszego orzecznictwa decydujące dla ścisłego i bezpośredniego związku jest zawsze to, aby koszty transakcji opodatkowanych na wcześniejszym etapie obrotu były włączone w cenę poszczególnych lub wszystkich transakcji podatnika objętych podatkiem należnym w ramach jego działalności gospodarczej. Jest tak niezależnie od tego, czy chodzi o wykorzystanie przez podatnika towarów lub usług”.

Jak wskazała Rzecznik Generalna w pkt 33 i 34 opinii, Trybunał przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju wydatki mają bowiem bezpośredni i ścisły związek z całością działalności gospodarczej podatnika (zob. podobnie wyroki: Investrand, C-435/05, EU:C:2007:87, pkt 24; SKF, C-29/08, EU:C:2009:665, pkt 58).

Należy również zwrócić uwagę na najnowsze orzecznictwo TSUE w zakresie prawa do odliczenia w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez podatnika na usługi, które przynoszą korzyść również osobie trzeciej. W wyrok TSUE z 1 października 2020 r. w sprawie C-405/19 Trybunał stwierdził, że „Artykuł 17 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z 10 kwietnia 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż poniesione przez podatnika będącego deweloperem wydatki z tytułu kosztów reklamy, kosztów administracyjnych i prowizji agentów nieruchomości, jakich dokonał on w ramach sprzedaży mieszkań, przynoszą korzyść również osobie trzeciej, nie stoi na przeszkodzie możliwości pełnego odliczenia przez tego podatnika podatku od wartości dodanej naliczonego z tytułu owych wydatków, jeżeli, po pierwsze, istnieje bezpośredni i ścisły związek pomiędzy wspomnianymi wydatkami a działalnością gospodarczą podatnika, oraz po drugie, korzyść, jaką osoba trzecia uzyskuje, ma charakter drugorzędny względem potrzeb przedsiębiorstwa podatnika”.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że zaprezentowane wyżej stanowisko Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie usług obsługi transportu samochodowego, kolejowego i lotniczego, usług logistycznych, przeładunkowych i magazynowych.

Spółka posiada pełne prawo do odliczenia VAT – jej główną sprzedaż stanowi sprzedaż opodatkowana VAT w Polsce oraz sprzedaż na rzecz podmiotów zagranicznych dająca prawo do odliczenia VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia pracowników zarówno na podstawie stosunku pracy jak i w oparciu o umowy cywilnoprawne.

W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią COVID-19, Wnioskodawca postanowił skorzystać z pomocy przewidzianej dla pracodawców, w zakresie ochrony miejsc pracy na podstawie art. 15gg ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Spółka, zawarła umowę z Doradcą, prowadzącym działalność gospodarczą i zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem Umowy zawartej z Doradcą była realizacja projektów pozyskiwania finansowania dla Wnioskodawcy. Zgodnie z umową Doradcy przysługiwało wynagrodzenie, w razie pozyskania finansowania w dowolnej formie na rzecz Spółki. Spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz Doradcy wynagrodzenia uzależnionego od efektu działań Doradcy, stanowiącego ustalony procent uzyskanego dofinansowania, tzw. „success fee”.

W wyniku działań doradczych podjętych przez Doradcę Spółce zostało przyznane ww. dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników. Pracownicy Wnioskodawcy, których wynagrodzenie objęte jest dofinansowaniem ze środków FGŚP określonym w art. 15g Ustawy o Covid-19 w ramach swoich obowiązków wykonują zadania związane z działalnością gospodarczą Spółki. Należne Doradcy wynagrodzenie zostało powiększone o podatek VAT i zostało zapłacone na podstawie wystawionej przez Doradcę faktury.

Na potrzeby niniejszego wniosku, Spółka wskazuje, iż nie zachodzą wobec niej przesłanki określone w art. 88 ustawy o VAT wyłączające możliwość dokonania odliczenia VAT.

Usługi doradcze, która nabyła Spółka od Doradcy dotyczą całokształtu jej działalności, pozwalają bowiem Spółce na jej kontynuowanie przy utrzymaniu zatrudnienia i ochronę miejsc pracy.

Usługi doradcze nabyte przez Spółkę w celu pozyskania finansowania w wyniku działań Doradcy służyły uzyskaniu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników Spółki i mają związek wyłącznie z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Efekty nabytej usługi doradczej Spółka wykorzystuje do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Efektem nabytej usługi doradczej jest otrzymane dofinansowanie do wynagrodzeń pracowniczych. W związku z faktem, iż efekty nabytej usługi doradczej Spółka wykorzystuje do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wydatki te w całości przyporządkowane są do celów tej działalności.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa Spółki do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez Doradcę, dokumentującej wynagrodzenie uzależnione od efektu w przypadku skutecznego pozyskania dofinansowania, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Warunki te w niniejszej sprawie będą spełnione. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca wskazał, że Usługi doradcze nabyte przez Spółkę w celu pozyskania finansowania w wyniku działań Doradcy służyły uzyskaniu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników Spółki i mają związek wyłącznie z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Pracownicy Wnioskodawcy, których wynagrodzenie objęte jest dofinansowaniem ze środków FGŚP określonym w art. 15g Ustawy o Covid-19 w ramach swoich obowiązków wykonują zadania związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Stwierdzić więc należy, że usługi doradcze nabyte przez Spółkę, w wyniku których Spółce zostało przyznane ww. dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników, są czynnościami, które niewątpliwie związane są z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem w opisanej sytuacji istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy nabywaną od Doradcy usługą, a powstaniem obrotu Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższych rozważań, Wnioskodawcy będzie przysługiwało, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez Doradcę dokumentującej wynagrodzenie uzależnione od efektu w przypadku skutecznego pozyskania dofinansowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.