0114-KDIP4-2.4012.674.2021.2.AA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową - ulepszeniem domu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

3 września 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową - ulepszeniem domu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z usługami księgowymi. Jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), podatek dochodowy rozlicza według zasad ogólnych, formą ewidencji księgowej jest książka przychodów i rozchodów. Jest w związku małżeńskim, a małżonek również prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu obwoźnego i jest czynnym podatnikiem VAT. Małżonkowie mają wspólność majątkową. Działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana podatkiem w wysokości 23%.

Wnioskodawca posiada działkę, na której znajduje się budynek mieszkalny o powierzchni użytkowej 110 m2. Planowana jest rozbudowa budynku mieszkalnego o powierzchnię 80 m2, która będzie składała się z dwóch pomieszczeń magazynowo-garażowych i biura o powierzchni około 20 m2.

Inwestycja polegająca na rozbudowie budynku ma pozwolić rozszerzyć prowadzoną działalność i ograniczyć koszty wynajmu lokalu. Budynek, który ma powstać będzie rozbudową - ulepszeniem budynku mieszkalnego, oddanego do użytkowania w 2012 roku.

Jedno z pomieszczeń garażowo-magazynowych będzie przeznaczone na pomieszczenie socjalne, w którym znajdować się będą dokumenty księgowe oraz materiały eksploatacyjne potrzebne do prowadzenia działalności.

Biuro o powierzchni 20 m2 będzie służyło do bieżącej obsługi klientów biura i przechowywania bieżącej dokumentacji. W biurze Wnioskodawca będzie przyjmował kontrahentów. Całość inwestycji będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Drugie pomieszczenie garażowo-magazynowe ma służyć jako magazyn towarowy dla małżonka Wnioskodawcy, który prowadzi działalność w zakresie handlu obwoźnego i jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca będzie miał możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej. Według metody powierzchniowej będzie dokonywane wyliczenie kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia z podziałem na część wykorzystywaną w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy i małżonka.

Rozbudowa - ulepszenie domu będzie służyło tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie będzie służyło celom osobistym. Wszystkie wybudowane pomieszczenia będą środkiem trwałym amortyzowanym po zakończeniu inwestycji i przyjęciu do użytkowania. W celu rozbudowy - ulepszenia Wnioskodawca wraz z małżonkiem poniosą szereg kosztów związanych z inwestycją od projektu po materiały budowlane i usługi związane z rozbudową. Wszystkie dokumenty będą podzielone na Wnioskodawcę i małżonka i wystawione na dane nabywcy z NIP. W celu realizacji inwestycji zostanie zaciągnięty kredyt na rozbudowę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo obniżenia podatku należnego od towarów i usług o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących świadczenie na rzecz Wnioskodawcy usług lub dostawę towarów, w związku z rozbudową - ulepszeniem domu mieszkalnego jednorodzinnego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Możliwe jest odliczenie VAT naliczonego z faktur dokumentujących materiały i usługi związane z rozbudową budynku mieszkalnego o część przeznaczoną na działalność gospodarczą Wnioskodawcy i małżonka.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania działalności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość nie jest wykorzystywana na cele działalności. Rozbudowa budynku mieszkalnego będzie z przeznaczeniem w całości na cele działalności gospodarczej. Wnioskodawca w miarę możliwości postara się rozdzielić wydatki na koszty związane z budową Wnioskodawcy oraz małżonka na podstawie powierzchni przeznaczonej na rodzaje działalności. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei, jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Przez wytworzenie nieruchomości – stosownie do treści art. 2 pkt 14a ustawy – rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy, nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Regulacja ta dotyczy sposobu obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele osobiste (prywatne). Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na cele osobiste (prywatne) i przypisanie wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy stanowi implementację art. 168a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Wskazać również należy, że art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się wyliczenia proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Wybrany sposób musi jednak gwarantować jak najbardziej zbliżone do rzeczywistego obliczenie podatku naliczonego związanego wyłącznie z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku ponoszenia przez podatnika wydatków na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, która została włączona do majątku jego przedsiębiorstwa oraz jest wykorzystywana zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i celów osobistych (prywatnych) a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wykorzystywać będzie wybudowaną część budynku wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Zatem ograniczenie wynikające z art. 86 ust. 7b ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni. Niezależnie od tego, czy dokonany zakup stanowi kompletny i zdatny do użytkowania towar czy środek trwały, czy też dokonywane są dopiero nakłady (inwestycja w toku) – podatnikowi, co do zasady, przysługuje prawo do odliczenia podatku, jeśli zakup dokonywany jest w związku z obecnie prowadzoną lub planowaną działalnością opodatkowaną, generującą podatek należny.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ww. ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z usługami księgowymi. Jest czynnym podatnikiem VAT. Jest w związku małżeńskim, a małżonek również prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu obwoźnego i jest czynnym podatnikiem VAT. Małżonkowie mają wspólność majątkową. Działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana podatkiem w wysokości 23%. Wnioskodawca posiada działkę, na której znajduje się budynek mieszkalny. Planowana jest rozbudowa budynku mieszkalnego o powierzchnię 80 m2, która będzie składała się z dwóch pomieszczeń magazynowo-garażowych i biura. Budynek, który ma powstać będzie rozbudową - ulepszeniem budynku mieszkalnego, oddanego do użytkowania w 2012 roku. Jedno z pomieszczeń garażowo-magazynowych będzie przeznaczone na pomieszczenie socjalne, w którym znajdować się będą dokumenty księgowe oraz materiały eksploatacyjne potrzebne do prowadzenia działalności. Biuro będzie służyło do bieżącej obsługi klientów biura i przechowywania bieżącej dokumentacji. W biurze Wnioskodawca będzie przyjmował kontrahentów. Całość inwestycji będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Drugie pomieszczenie garażowo-magazynowe ma służyć jako magazyn towarowy dla małżonka Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie miał możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej. Według metody powierzchniowej będzie dokonywane wyliczenie kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia z podziałem na część wykorzystywaną w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy i małżonka. Rozbudowa - ulepszenie domu będzie służyło tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie będzie służyło celom osobistym. Wszystkie wybudowane pomieszczenia będą środkiem trwałym. W celu rozbudowy - ulepszenia Wnioskodawca wraz z małżonkiem poniosą szereg kosztów związanych z inwestycją od projektu po materiały budowlane i usługi związane z rozbudową. Wszystkie dokumenty będą podzielone na Wnioskodawcę i małżonka i wystawione na dane nabywcy z NIP.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do częściowego odliczenia podatku w związku z rozbudową – ulepszeniem domu mieszkalnego.

W odniesieniu do wydatków poniesionych na rozbudowę – ulepszenie budynku Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać realizowanym przez podatnika w ramach działalności gospodarczej czynnościom opodatkowanym. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część wybudowanych pomieszczeń wykorzystywana będzie w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a jaka część związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka, spoczywa zawsze na Podatniku.

Zatem Wnioskodawca powinien określić, w jakim stopniu wybudowane pomieszczenia będą wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, jako podatnika i na podstawie tego udziału dokonać obliczenia części podatku naliczonego od tych wydatków. Należy w tym miejscu przypomnieć – co zostało już wyżej wyjaśnione – że tzw. odliczenie (czyli obniżenie wartości podatku należnego o wartość podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów) dotyczy tylko podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych towarów i usług, które służą wyłącznie realizowanym w ramach działalności gospodarczej czynnościom opodatkowanym generującym podatek należny.

Z opisu sprawy wynika, że całość inwestycji będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będzie miał możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wyliczy według metody powierzchniowej kwotę podatku naliczonego przysługującego do odliczenia z podziałem na część wykorzystywaną w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i część wykorzystywaną w działalności gospodarczej małżonka. Wszystkie dokumenty będą podzielone na Wnioskodawcę i małżonka i wystawione na dane nabywcy z NIP. Rozbudowa nie będzie służyła celom osobistym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, jak również powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy wydatki poniesione na ulepszenie można w całości przypisać do działalności opodatkowanej i Wnioskodawca jest w stanie przypisać wydatki dotyczące wyłącznie części budynku przeznaczonej do prowadzenia własnej działalności gospodarczej, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową – ulepszeniem budynku w części dotyczącej użytkowanych przez Wnioskodawcę pomieszczeń, zgodnie z art. 86 ust. 1, z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy występującego z wnioskiem, w związku z tym nie dotyczy ono małżonka Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.