0114-KDIP4-2.4012.634.2021.2.MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2021 r. (data wpływu 25 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości i prawa Kupującego do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

25 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości i prawa Kupującego do odliczenia podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. Opis Nieruchomości będącej przedmiotem Transakcji

Wnioskodawcą jest A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Kupujący” lub „Wnioskodawca”) z siedzibą w (`(...)`), zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) jako podatnik VAT czynny.

Kupujący zamierza nabyć od spółki B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Sprzedający” lub „Zbywca”) z siedzibą w (…), zarejestrowanej na potrzeby podatku VAT jako podatnik VAT czynny:

1. prawo własności nieruchomości znajdującej się w miejscowości (…), składającej się z działki gruntu nr 1/56, identyfikator działki: (…), dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (…) (dalej: „Grunt”) oraz prawo własności posadowionych na Gruncie naniesień, tj.:

i. podziemne pomieszczenie techniczne, do którego można wejść z terenu Gruntu, zbudowane przede wszystkim z żelbetu, głębokie na ok. (…)m ;

ii. podziemne pomieszczenie techniczne, do którego można wejść z terenu Gruntu, zbudowane przede wszystkim z żelbetu, głębokie na ok. (…) m;

iii. piwnica, do której można wejść z terenu Gruntu, zbudowana przede wszystkim z żelbetu i cegieł, głęboka na ok. 8 m. i szeroka na ok. (…) m;

iv. zasypana piwnica do której nie ma dostępu, w części w jakiej znajduje się na powierzchni zbudowana z żelbetu;

v. płytki szyb ceglany, głęboki na ok. 2,5 m, pozostała płyta żelbetowa na fragmencie (pkt. i.-v. powyżej dalej łącznie: ,,Budowle” lub „Naniesienia 1”), a także:

vi. ogrodzenie prefabrykowane betonowe;

vii. tymczasowe ogrodzenia panelowe;

viii. na Gruncie znajduje się też gruz budowlany, a także kostka granitowa, płyty betonowe, beton, betonowe krawężniki. Są to pozostałości, w złym stanie technicznym (pkt. vi.-viii. powyżej dalej łącznie: „Naniesienia 2”).

Naniesienia 1 i Naniesienia 2 łącznie określane będą jako Naniesienia.

Przez Grunt przebiega również fragment sieci gazowej lub przyłącze wraz z towarzyszącą infrastrukturą - nie należą one jednak do właściciela Nieruchomości, ale do podmiotu trzeciego.

W dalszej części wniosku:

· Grunt oraz Naniesienia będą łącznie określane jako „Nieruchomość”,

· Transakcja kupna Nieruchomości przez Kupującego od Sprzedającego będzie określana jako „Transakcja”,

· Kupujący wraz ze Sprzedającym będą łącznie zwani „Stronami”.

Nieruchomość znajduje się na terenie, dla którego zostały wydane poniżej wskazane uchwały dotyczące miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego:

1. Uchwała Rady Miejskiej (…), w myśl której działka nr 1/56 zlokalizowana jest częściowo na obszarze oznaczonym jako „tereny zabudowy produkcyjnej lub usługowej”;

2. Uchwała Rady Miejskiej (…) z 26 listopada 2009 r. nr (…), zgodnie z którą przedmiotowa działka jest zlokalizowana częściowo w obszarze oznaczonym jako „tereny o funkcji przemysłowej”;

3. Uchwała Rady Miejskiej (…) z 29 sierpnia 2019 r. (…), zgodnie z którą przedmiotowa działa zlokalizowana jest częściowa w obszarze oznaczonym jako „tereny zabudowy produkcyjnej, składów, magazynów oraz usług”.

2. Historia oraz dalsze informacje o Nieruchomości

Sprzedający nabył Nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT w 2020 r. Przedmiotowa transakcja nie stanowiła nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz była opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki, a Sprzedający miał prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w tym zakresie. Uprzednio Nieruchomość była własnością C. Sp. z o.o. z siedzibą (`(...)`), która nabyła Nieruchomość w 2011 r.

Zgodnie z mapami archiwalnymi Nieruchomość oznaczona była jako lotnisko wojskowe. Z posiadanych przez Strony informacji wynika, że Naniesienia 1 oraz część Naniesień 2 (z wyłączeniem ogrodzeń - tj. ogrodzenie prefabrykowane betonowe oraz tymczasowe ogrodzenie panelowe) wzniesione zostały prawdopodobnie w połowie XX wieku.

Jednocześnie Budowle znajdowały się na Nieruchomości w momencie jej nabycia przez Sprzedającego, tj. w 2020 r. oraz w momencie nabycia Nieruchomości przez C. Sp. z o.o. w 2011 r.

Przedmiotowa Nieruchomość była wykorzystywana przez C. Sp. z o.o. do wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności była oddawana w używanie najemcom lub dzierżawcom. W każdym wypadku rozpoczęcie wynajmowania Nieruchomości lub wykorzystywania jej do działalności gospodarczej C. Sp. z o.o. wystąpiło ponad 2 lata przed datą transakcji pomiędzy C. Sp. z o.o. a Sprzedającym (która miała miejsce w 2020 r.).

Po nabyciu Nieruchomości Sprzedający nie ponosił, i do dnia Transakcji nie będzie ponosić żadnych nakładów na ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) Budowli. Mając na uwadze stan Budowli należy przyjąć, że poprzedni ich właściciel (tj. C. Sp. z o.o.) również nie ponosił nakładów na ich ulepszenie.

Sprzedający nabył Nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami, podlegającej opodatkowaniu VAT, tj. Sprzedający nabył Nieruchomość celem dalszej odsprzedaży. Sprzedający nie wykorzystywał, i do dnia Transakcji nie będzie wykorzystywać, Nieruchomości do działalności zwolnionej z VAT lub pozostającej poza opodatkowaniem VAT.

Nieruchomość na dzień Transakcji nie będzie przedmiotem umowy dzierżawy, najmu, dożywocia, użyczenia ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze.

3. Zakres Transakcji

Nieruchomość jest położona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w związku z czym prawo pierwokupu będzie przysługiwać innej spółce, tj. (…) Specjalnej Strefie Ekonomicznej S.A. Sprzedający sprzeda zatem Nieruchomość Kupującemu m.in. pod warunkiem, że prawa pierwokupu nie wykona wspomniana uprawniona spółka.

W ramach Transakcji, dojdzie do kupna wyłącznie Nieruchomości przez Kupującego od Sprzedającego po spełnieniu określonych warunków.

Przedmiotem Transakcji nie będą natomiast inne od Nieruchomości składniki majątku Sprzedającego. W szczególności nie zostaną przeniesione na Kupującego oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części, bilansowe oraz pozabilansowe zobowiązania, w tym zobowiązania handlowe, wierzytelności, rachunki bankowe lub środki pieniężne na rachunkach bankowych, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej (w tym np. know-how), umowy związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Sprzedającego, w tym w szczególności umowy o usługi księgowe, tajemnice przedsiębiorstwa, umowy związane z ubezpieczeniem Nieruchomości, zarządzaniem Nieruchomością oraz umowy o świadczenie usług związanych z Nieruchomością, inne aktywa. Kupujący nie przejmie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Sprzedającego.

Na moment Transakcji Sprzedający nie będzie zatrudniał pracowników ani osób, dla których Nieruchomość byłaby zakładem pracy, w związku z tym jej nabycie przez Spółkę nie spowoduje skutku, że Spółka stanie się stroną istniejących stosunków pracy. Nabycie Nieruchomości nie będzie wiązać się również z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 Kodeks pracy (j.t. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.).

4. Wyodrębnienie Nieruchomości w przedsiębiorstwie Sprzedającego

Sprzedający nie będzie posiadał na moment Transakcji żadnego statutu, regulaminu czy dokumentu o podobnym charakterze, z którego wynikałoby formalne wyodrębnienie organizacyjne Nieruchomości w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, czy fakt, że Nieruchomość stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną (np. oddział wyodrębniony w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy)).

Ponadto Sprzedający nie będzie posiadał na moment Transakcji odrębnego rachunku (subrachunku) bankowego, na który będą wpływać należności i będą spłacane zobowiązania związane wyłącznie z wykorzystywaniem Nieruchomości przez Sprzedającego. Sprzedający nie będzie prowadził na moment Transakcji oddzielnych ksiąg rachunkowych dla Nieruchomości, jak również nie będzie sporządzał sprawozdania finansowego dla Nieruchomości. Przychody, koszty oraz należności i zobowiązania związane z Nieruchomością nie będą na moment Transakcji ewidencjonowane za pomocą wydzielonych, odrębnych kont utworzonych dla Nieruchomości.

5. Sposób wykorzystania Nieruchomości po Transakcji

Po przeprowadzeniu Transakcji Kupujący zamierza zrealizować na Nieruchomości inwestycję w postaci budowy budynku produkcyjno-magazynowo-logistycznego z częścią administracyjno-biurową oraz przyległym zagospodarowaniem terenu i infrastrukturą techniczną i drogową (dalej: „Inwestycja”) w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Kupujący nie planuje wykorzystywania Inwestycji w ramach działalności zwolnionej z VAT.

6. Inne okoliczności Transakcji

Sprzedający i Kupujący posiadają, jak i będą posiadać na moment Transakcji, status podatników VAT czynnych, a Transakcja zostanie udokumentowana fakturą/fakturami VAT.

Sprzedający oraz Kupujący przed dniem zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości złożą do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgodne oświadczenia o wyborze opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowana Transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

2. Czy planowana Transakcja nabycia Nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT - przy czym Strony będą uprawnione do zrezygnowania z powyższego zwolnienia oraz wyboru opodatkowania przedmiotowego nabycia Nieruchomości podatkiem VAT?

3. Jeżeli:

a) Transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a Strony umowy nabycia Nieruchomości skorzystają z opcji wyboru opodatkowania podatkiem VAT Transakcji nabycia Nieruchomości oraz

b) po nabyciu Nieruchomości Kupujący zrealizuje na niej Inwestycję w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT

- czy Kupujący będzie uprawniony do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z prawidłowo wystawionych faktur dokumentujących sprzedaż Nieruchomości opisanej we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wniosek nie obejmuje elementów transgranicznych. Opisane w nim zdarzenie przyszłe nie powoduje wystąpienia skutków transgranicznych.

1. Planowana Transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

2. Planowana Transakcja nabycia Nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT - przy czym Strony będą uprawnieni do zrezygnowania z powyższego zwolnienia oraz wyboru opodatkowania przedmiotowej Transakcji sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT.

3. Jeżeli:

a) Transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a Strony umowy nabycia Nieruchomości skorzystają z opcji wyboru opodatkowania podatkiem VAT Transakcji nabycia Nieruchomości oraz

b) po nabyciu Nieruchomości Kupujący zrealizuje na niej Inwestycję w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT

- Kupujący będzie uprawniony do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z prawidłowo wystawionych faktur dokumentujących sprzedaż Nieruchomości opisanej we wniosku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1.

Jedną z podstawowych zasad opodatkowania podatkiem VAT jest powszechność opodatkowania, która przejawia się tym, że generalnie cały obrót towarami i usługami jest objęty podatkiem VAT. W systemie VAT przewidziano jednak pewne wyjątki od tej zasady.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm., dalej: „Dyrektywa”) w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT stanowi implementację powyższej regulacji do krajowego porządku prawnego. Zgodnie z tym przepisem - Ustawy o VAT nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Co do zasady, dostawa nieruchomości stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Dopiero w przypadku uznania, że dana nieruchomość stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa możliwe jest wyłączenie takiej transakcji z zakresu opodatkowania. Sytuacja taka stanowi jednak wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze, że wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania mają charakter wyjątkowy, powinny podlegać ścisłej, literalnej wykładni.

Należy stwierdzić, że w ocenie Wnioskodawcy planowana Transakcja zakupu Nieruchomości stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (tzn. objętą zakresem opodatkowania tym podatkiem) - odpłatną dostawę towarów.

Brak jest bowiem podstaw do kwalifikowania jej jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, do której zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, nie stosuje się przepisów tej ustawy.

W myśl art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, przez „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” rozumie się „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Z kolei Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „przedsiębiorstwa” - wobec tego należy przyjąć, że posługuje się ona nim w znaczeniu nadanym mu art. 551 Kodeksu cywilnego (dalej: „KC”), zgodnie z którym: „Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.”

W świetle przywołanych przepisów planowana Transakcja nie będzie dotyczyć przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Przedmiotem sprzedaży ma być bowiem wyłącznie jeden składnik majątku Sprzedającego, tj. Grunt zabudowany Naniesieniami.

Przedmiotem Transakcji nie będą natomiast pozostałe składniki majątku Sprzedającego wymienione w art. 551 KC, a w szczególności:

· oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa),

· wierzytelności,

· prawa własności intelektualnej,

· tajemnice przedsiębiorstwa,

· czy też księgi rachunkowe.

Z kolei, w myśl art. 552 KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych.

Definicja przedsiębiorstwa wprowadzona przepisami KC opiera się na przedmiotowym ujęciu przedsiębiorstwa, jako zbioru pewnych składników przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W tym ujęciu sprzedaż przedsiębiorstwa będzie miała miejsce, gdy istotne składniki wymienione w art. 551 KC (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy w ramach danej transakcji.

Ze względu na autonomię prawa podatkowego wskazuje się, że definicja wynikająca z KC powinna być na gruncie VAT traktowana jedynie pomocniczo. Na gruncie VAT interpretacji pojęcia „przedsiębiorstwa” należy dokonywać przede wszystkim w oparciu o wykładnię prowspólnotową uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). W swoich wyrokach TSUE wskazywał, że dla oceny, czy mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub ZCP, istotne jest, czy aktywa łącznie jako przedsiębiorstwo mają zdolność prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej oraz czy nabywca ma zamiar prowadzenia przedsiębiorstwa. Nie oznacza to, że przy wykładni art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT należy zupełnie pominąć art. 551 KC - przepis ten powinien być pomocniczo stosowany przy analizie opodatkowania zbycia nieruchomości.

Jednocześnie jednak, składnik majątku Sprzedającego będący przedmiotem zbycia tj. Nieruchomość nie może być również zakwalifikowana jako zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, czyli „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadani”.

ZCP tworzy zatem zbiór składników majątkowych, pozostających w takich wzajemnych relacjach, w których można mówić o nich jako o zorganizowanym zespole, a nie o zbiorze elementów, których jedyną cechą wspólną jest pozostawanie we władaniu jednego podmiotu. Dodatkowo elementy tego zbioru powinny wykazywać takie wzajemne powiązania funkcjonalne, aby mogły służyć kontynuowaniu danej działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika zatem, że ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia w przypadku, gdy łącznie spełnione są następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2. zespół ten jest organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nie dojdzie do spełnienia wszystkich przedstawionych powyżej przesłanek.

Odnosząc się do powyższego trzeba wskazać, że - po pierwsze - zdaniem Wnioskodawcy w ogóle nie jest możliwe uznanie, że przedmiot planowanej sprzedaży, obejmujący jedynie Nieruchomość można kwalifikować jako „zespół” składników. Poza ww. składnikami Spółka nie przejmuje bowiem od Sprzedającego innych składników przedsiębiorstwa wymienionych w art. 551 KC, takich jak:

· oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa),

· wierzytelności,

· prawa własności intelektualnej,

· tajemnice przedsiębiorstwa,

· czy też księgi rachunkowe.

W konsekwencji przedmiot zamierzonej Transakcji nabycia nie spełnia przesłanek uznania go za „przedsiębiorstwo” w rozumieniu art. 551 KC.

Spółka nie staje się również stroną umów o pracę zawartych przez Sprzedającego, ani innych zawartych przez niego umów, takich jak umowy pożyczki, ubezpieczenia, rachunku bankowego, zastawu rejestrowego, czy umowy przelewu wierzytelności.

Po drugie, w analizowanym przypadku nie zachodzi przesłanka wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego oraz funkcjonalnego zbywanego „zespołu” składników majątkowych.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP powinna mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej danego podmiotu jako dział, wydział czy oddział itp. Wyodrębnienie organizacyjne powinno zostać dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Nie oznacza to jednocześnie, że możliwość przypisania np. kosztów do danego składnika majątkowego na podstawie prowadzonych ewidencji podatkowych stanowi o wyodrębnieniu finansowym.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako możliwość realizacji określonych zadań gospodarczych przez ZCP. ZCP musi obejmować elementy niezbędne do samodzielnego realizowania działań gospodarczych.

Aby zatem część przedsiębiorstwa mogła zostać uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Materialne i niematerialne składniki majątkowe wchodzące w skład ZCP muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej bez podejmowania dodatkowych działań mających na celu wyposażenie zespołu składników materialnych w zasoby niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.65.2019.3.AM uznał, że: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. (`(...)`) Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. (`(...)`) Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. ”

W odniesieniu do analizowanego stanu faktycznego trzeba wskazać, że zbywane składniki majątku nie będą wyodrębnione w powyższy sposób w strukturze przedsiębiorstwa Sprzedającego, co uniemożliwia zakwalifikowanie ich jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

W tym zakresie trzeba wskazać, w szczególności, że Sprzedający, na moment Transakcji nie będzie posiadał żadnego statutu, regulaminu czy dokumentu o podobnym charakterze, z którego wynikałoby formalne wyodrębnienie organizacyjne Nieruchomości w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, czy też fakt, że Nieruchomość stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną.

Ponadto Zbywca nie będzie posiadał odrębnego rachunku (subrachunku) bankowego, na który będą wpływać należności i będą spłacane zobowiązania, związane wyłącznie z wykorzystywaniem Nieruchomości przez Zbywcę. Zbywca nie będzie prowadził oddzielnych ksiąg rachunkowych dla Nieruchomości, jak również nie będzie sporządzał odrębnego sprawozdania finansowego dla Nieruchomości. Przychody, koszty oraz należności i zobowiązania związane z Nieruchomością nie będą - na moment Transakcji -ewidencjonowane za pomocą wydzielonych odrębnych kont utworzonych dla Nieruchomości.

Zbywany zespół składników nie będzie ponadto wystarczający dla wykonywania przy jego pomocy (samodzielnie) funkcji gospodarczych.

Całokształt przedstawionych powyżej okoliczności świadczy o tym, że planowana Transakcja nabycia Nieruchomości nic będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, a zatem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy również odwołać się do wydanych przez Ministerstwo Finansów Objaśnień podatkowych z 11 grudnia 2018 r.: „Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych”.

Co prawda Objaśnienia odnoszą się do nieruchomości komercyjnych rozumianych jako obiekty przeznaczone pod wynajem, a w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z Nieruchomością, na której nie znajdują się obiekty komercyjne. Zdaniem Wnioskodawcy zasadne jest jednak odwołanie się do treści Objaśnień, gdyż dają one wiele istotnych wskazówek dotyczących interpretacji pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy przedsiębiorstwa.

Zgodnie z Objaśnieniami, co do zasady, dostawa nieruchomości komercyjnych stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT. W tym zakresie, jako standardowe elementy typowe dla transakcji nieruchomościowych opodatkowanych VAT, wskazano elementy takie jak: grunt, budynek (budynki), budowle, infrastruktura techniczna oraz przynależności, a także prawa i obowiązki z umów najmu, które przechodzą na kupującego z mocy prawa, jak również prawa i obowiązki z umów najmu (odpowiednio dzierżawy), na podstawie których wynajmowane powierzchnie nie zostały (i nie zostaną do dnia transakcji) przekazane najemcom.

Dostawa nieruchomości komercyjnych może zostać uznana za czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT tylko w wyjątkowych okolicznościach, gdy istnieje zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz istnieje faktyczna możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

W celu ustalenia, czy przenoszony na nabywcę zespół składników umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę należy ustalić, czy oprócz przeniesienia standardowych elementów typowych dla transakcji nieruchomościowych opodatkowanych VAT na nabywcę są przeniesione również inne elementy.

Odnosząc wytyczne zawarte w Objaśnieniach do planowanej Transakcji zakupu Nieruchomości należy stwierdzić, że oprócz przeniesienia na Spółkę standardowych elementów typowych dla transakcji nieruchomościowych, nie dojdzie do przeniesienia elementów innych niż standardowe.

Po nabyciu Nieruchomości przez Spółkę nie byłoby możliwe kontynuowanie na niej działalności prowadzonej przez Sprzedającego, ze względu na to, że na Nieruchomości zasadniczo nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza.

W związku z powyższym celem Transakcji nie może być przejęcie i kontynuacja prowadzonej przez Sprzedającego działalności gospodarczej na Nieruchomości z uwagi na to, że taka działalność na Nieruchomości nie jest i na dzień Transakcji nie będzie prowadzona.

Także z tego względu zasadne jest zakwalifikowanie planowanej Transakcji jako sprzedaży nieruchomości, a nie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części; wartość ekonomiczną dla Nabywcy przedstawia w tym przypadku głównie działka składająca się na Nieruchomość.

Reasumując, zgodnie z Objaśnieniami, czynnikiem decydującym o zakwalifikowaniu transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jest jednoczesne: istnienie zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz faktyczna możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Żaden z tych czynników nie występuje w przypadku planowanej Transakcji, co stanowi kolejną przesłankę świadczącą o tym, że nie jest to transakcja zbycia przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części, lecz odpłatna dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu VAT (tzn. objęta zakresem zastosowania przepisów ustawy o VAT).

Mając na uwadze powyższą argumentację, Nieruchomość nie może być uznana za przedsiębiorstwo lub ZCP. Planowanej Transakcji nie towarzyszy transfer składników wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedającego. Przedmiot planowanej Transakcji stanowi zatem jedynie sprzedaż Nieruchomości, która nie będzie wyodrębniona organizacyjnie, funkcjonalnie, ani finansowo. Nieruchomość mogłaby jedynie potencjalnie - po uzupełnieniu jej o szereg składników, które nie są przedmiotem planowanej Transakcji, oraz podjęcia szeregu dodatkowych działań faktycznych i prawnych - stanowić przedsiębiorstwo lub ZCP.

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia zatem za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż planowane nabycie Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 2.

Na wstępie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że celem niniejszego pytania nie jest określenie wysokości stawki VAT właściwej dla Transakcji, a jedynie potwierdzenie, że Transakcja w ogóle podlega VAT i nie jest z VAT zwolniona (i powinna być opodatkowana według właściwej stawki). Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że narzędziem służącym do potwierdzenia stawki jest wiążąca informacja stawkowa (WIS), stąd w interpretacji chce potwierdzić jedynie fakt, iż Transakcja podlega opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, rozumie się natomiast rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy uznać, że grunt spełnia definicję towaru, a jego zbycie w ramach umowy sprzedaży stanowi odpłatną dostawę towarów.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nic przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT jest więc konieczność wykorzystywania towarów, będących przedmiotem dostawy, wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Odnosząc powyższe do Transakcji nabycia Nieruchomości opisanej w niniejszym wniosku należy wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy nie podlega ona zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że Nieruchomość jest wykorzystana przez Sprzedającego do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT oraz nie będzie ona, do dnia Transakcji, w ogóle wykorzystywana na cele działalności zwolnionej z VAT. Pierwsza przesłanka zwolnienia, o której mowa w wymienionym przepisie, nie będzie miała zatem zastosowania w niniejszej sprawie. Ponadto Sprzedający przy nabyciu Nieruchomości dokonał odliczenia podatku naliczonego (miał do tego prawo) - w efekcie również druga przesłanka nie jest spełniona.

Dla dokonania dalszej oceny co do opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości, konieczne jest ustalenie, czy powinna być ona traktowana jako zabudowana na potrzeby VAT, tj. czy znajdują się na niej (i będą znajdować się w momencie Transakcji) budynki/budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. z 7 lipca 2020 r. Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm. „Prawo budowlane”).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego na wstępie, na Gruncie na moment Transakcji będą znajdować się Naniesienia 1 oraz Naniesienia 2. Celem ustalenia, czy Grunt jest zabudowany, należałoby zatem dokonać oceny, czy są one budynkami/budowlami zgodnie z Prawem budowlanym.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, ilekroć mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przepis powyższy art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego wprowadza więc pewne domniemanie, iż obiekt podlegający regulacji Prawa budowlanego (wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych), który nie spełnia definicji budynku lub obiektu malej architektury stanowi budowlę. Ponadto można przyjąć, że budowlami są wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowo wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz obiekty budowlane, które są podobne do nich. Przedstawione w tym przepisie wyliczenie jest katalogiem otwartym, jednocześnie jednak budowla w rozumieniu Prawa budowlanego, w szczególności, powinna stanowić pewną całość techniczno-użytkową.

Jednocześnie, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, a przez obiekt małej architektury - niewielkie obiekty (w szczególności: kultu religijnego - jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury - posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki) - art. 3 pkt 2 i 4 Prawa budowlanego.

Ponadto, przez urządzenia budowlane należy rozumieć natomiast urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego).

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, Naniesienia 1 będą stanowić budowle w rozumieniu Prawa budowlanego. W przypadku bowiem tych obiektów, tj.:

i. podziemne pomieszczenie techniczne, do którego można wejść z terenu Gruntu, zbudowane przede wszystkim z żelbetu, głębokie na ok. 3,5 m.;

ii. podziemne pomieszczenie techniczne, do którego można wejść z terenu Gruntu, zbudowane przede wszystkim z żelbetu, głębokie na ok. 3,5 m;

iii. piwnica, do której można wejść z terenu Gruntu, zbudowana przede wszystkim z żelbetu i cegieł, głęboka na ok. 8 m. i szeroka na ok. 7,5 m.;

iv. zasypana piwnica do której nie ma dostępu, w części w jakiej znajduje się na powierzchni zbudowana z żelbetu;

v. płytki szyb ceglany, głęboki na ok. 2,5 m, pozostała płyta żelbetowa na fragmencie

zostały one wzniesione z użyciem wyrobów budowlanych. Jednocześnie nie stanowią one budynków ani obiektów małej architektury (nie posiadają cech wynikających z cytowanych wyżej definicji tych właśnie obiektów budowlanych) zgodnie z Prawem budowlanym. Dodatkowo, nie spełniają one definicji urządzenia budowlanego.

Dodatkowo trzeba wskazać, że w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego jako przykład budowli wskazano „budowlę ziemną”. Prawo budowlane nie definiuje pojęcia „budowla ziemna”. Jednakże, zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, przez takie budowle można rozumieć wytwory ludzkiej działalności, nie będące budynkiem lub obiektem małej architektury wykonane w ziemi lub z ziemi. Taka budowla musi mieć charakter kubaturowy, być widoczna, istnieć w kategoriach obiektywnych, a także stanowić pewną całość techniczno- użytkową (wyrok NSA z 30 października 2018 r. sygn. II OSK 2688/16). W ocenie Wnioskodawcy, Naniesienia 1 spełniają te kryteria - można im bowiem przypisać pewien parametr obojętności oraz są zauważalne w terenie. Niezależnie od tego, że nie są obecnie użytkowane, z uwagi na ich cechy i specyfikę, można, w ocenie Wnioskodawcy, uznać, że stanowią pewną całość techniczno-użytkową.

Z powyższych powodów, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że Naniesienia 1 są budowlami w rozumieniu Prawa budowlanego.

Na Gruncie znajdują się również Naniesienia 2. Zdaniem Wnioskodawcy nie stanowią one jednak obiektu budowlanego. Ogrodzenie prefabrykowane betonowe oraz tymczasowe ogrodzenie panelowe zaliczyć należy do urządzeń budowlanych. Ogrodzenie zostało bowiem umieszczone w katalogu urządzeń budowlanych określonych odrębnie od budowli (art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego), a zatem - zgodnie z Prawem budowlanym - ogrodzenie nie mieści się w definicji budowli. Jeśli chodzi o gruz budowlany, a także kostkę granitową, płyty betonowe, beton, betonowe krawężniki, są one w złym stanie technicznym i, w istocie, stanowią pozostałości naniesień. W ocenie Wnioskodawcy, nie można więc uznać, że spełniają one definicję obiektu budowlanego.

W efekcie, biorąc pod uwagę powyższe uwagi, Grunt powinien być traktowany jako zabudowany. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na okoliczności opisane wyżej, znajdują się na nim bowiem budowle w rozumieniu Prawa budowlanego - tj. Naniesienia 1. Będę one jednocześnie relewantne dla określenia konsekwencji podatkowych w VAT planowanej Transakcji.

Skoro Nieruchomość jest zabudowana i taka pozostanie na moment Transakcji, na gruncie Ustawy o VAT planowaną Transakcję dostawy Nieruchomości należy analizować w oparciu o przepisy odnoszące się do dostawy budynków, budowli lub ich części. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, „W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. ”

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa przedmiotowej Nieruchomości będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku:

„10) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata”.

Jednocześnie, w myśl art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, pierwszym zasiedleniem jest „oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z opisanego na wstępie stanu faktycznego, budowle znajdowały się na Nieruchomości w momencie jej nabycia przez Sprzedającego, tj. w 2020 r., a także w momencie nabycia Nieruchomości przez C. Sp. z o.o. w 2011 r.

Ponadto przedmiotowa Nieruchomość była wykorzystywana przez C. Sp. z o.o., do wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności była oddawana w używanie najemcom lub dzierżawcom. W każdym wypadku rozpoczęcie wynajmowania Nieruchomości lub wykorzystywania jej do działalności gospodarczej przez C. Sp. z o.o. wystąpiło ponad 2 lata przed data transakcji pomiędzy C. Sp. z o.o. a Sprzedającym (która miała miejsce w 2020 r.).

Po nabyciu Nieruchomości Sprzedający nie ponosił i do dnia Transakcji nie będzie ponosić żadnych nakładów na ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) Naniesień 1. Mając na uwadze stan Naniesień 1 należy przyjąć, że poprzedni ich właściciel (tj. C. Sp. z o.o. z siedzibą (`(...)`) - nabycie w 2011 r.) również nie ponosił nakładów na ich ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) i stan ten nie ulegnie zmianie.

Reasumując, z uwagi na opisane okoliczności należy przyjąć, że od momentu „pierwszego zasiedlenia” Naniesień 1 posadowionych na Nieruchomości upłynęły ponad 2 lata. Stan ten nie zmieni się do momentu Transakcji.

Oznacza to, że planowana dostawa Nieruchomości - Transakcja - będzie dokonywana po upływie 2 lat od „pierwszego zasiedlenia” Naniesień 1.

W konsekwencji będzie ona zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Oznacza to zarazem, że do dostawy tej będzie mogła być zastosowana możliwość rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT i wybór opodatkowania dostawy podatkiem od towarów i usług, na zasadach przewidzianych w art. 43 ust. 10 Ustawy o VAT: „Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.”

Zgodnie z art. 43 ust. 10 Ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 (czyli zwolnienia dostawy budynku, budowli lub ich części dokonywanego po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia), i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części podatkiem VAT, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 Ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3. adres budynku, budowli lub ich części.

Jak zaznaczono w stanie faktycznym będącym podstawą niniejszego wniosku, zarówno Sprzedający, jak i Kupujący, będą na moment Transakcji czynnymi podatnikami VAT, a zatem pierwszy z warunków dla wybrania opodatkowania VAT Transakcji, wymienionych w powołanym przepisie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, należy uznać za spełniony.

Jeśli chodzi o pozostałe przesłanki, należy wskazać, że Sprzedający i Kupujący złożą do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed dniem dokonania Transakcji, oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 i ust. 11 Ustawy o VAT (zgodne z wymogami ustawowymi). W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, do Transakcji nie będzie miało zastosowania zwolnienie z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT (z uwagi na złożenie przez Strony przedmiotowego oświadczenia).

Do dostawy Nieruchomości nie znajdzie także zastosowanie zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT. Jak bowiem wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, wskazany przepis znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Tymczasem, w ocenie Wnioskodawcy dostawa Nieruchomości będzie w całości objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, ponieważ co najmniej 2 lata przed Transakcją miało już miejsce jej pierwsze zasiedlenie.

Powyższy schemat opodatkowania potwierdza przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 2 stycznia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.788.2017.2.MW, wskazując, że: „Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.”

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, do dostawy Nieruchomości w ramach Transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

W efekcie, całokształt przedstawionych okoliczności przemawia zatem za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż Strony będą uprawnione do wyboru opodatkowania planowanej sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT (rezygnacji ze zwolnienia od podatku).

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, skoro ogrodzenie prefabrykowane betonowe oraz tymczasowe ogrodzenia panelowe stanowią urządzenie budowlane, należy je traktować jako element przynależny do Budowli i opodatkować łącznic z nimi. W konsekwencji dostawa ogrodzeń będzie opodatkowana tak jak dostawa Budowli.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że statusu Nieruchomości (jak i konsekwencji podatkowych Transakcji) nie zmienia okoliczność, że na Nieruchomości znajdują się fragmenty sieci gazowej (lub przyłączy) należące do podmiotu trzeciego. Sieci te, jako infrastruktura przesyłowa, na podstawie art. 49 § 1 KC, nie stanowią części składowych Nieruchomości, gdyż wchodzą one w skład przedsiębiorstwa przesyłowego. W konsekwencji, należy uznać że nie będą one przedmiotem planowanej Transakcji sprzedaży i nie wpłyną na konsekwencje podatkowe Transakcji.

Wnioskodawca pragnie wskazać równocześnie, że również w przypadku uznania, że Nieruchomość nie jest zabudowana (tj. nie są na niej posadowione budynki/budowle w rozumieniu Prawa budowlanego), jej dostawa również opodatkowana będzie VAT. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT zwalnia się bowiem od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych została zawarta w art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane posiadające status terenów budowlanych. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Jak już wskazano w stanie faktycznym powyżej, Nieruchomość znajduje się na terenie, dla którego zostały wydane uchwały dotyczące miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego:

1. Uchwała Rady Miejskiej w (…) z 21 czerwca 2016 r. (…), w myśl której działka nr 1/56 zlokalizowana jest częściowo na obszarze oznaczonym jako „tereny zabudowy produkcyjnej lub usługowej”;

2. Uchwała Rady Miejskiej w (…) z 26 listopada 2009 r. (…), zgodnie z którą przedmiotowa działka jest zlokalizowana częściowo w obszarze oznaczonym jako „tereny o funkcji przemysłowej”;

3. Uchwała Rady Miejskiej w (…) z 29 sierpnia 2019 r. (…), zgodnie z którą przedmiotowa działa zlokalizowana jest częściowa w obszarze oznaczonym jako „tereny zabudowy produkcyjnej, składów, magazynów oraz usług”.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe pozwala przyjąć, że Nieruchomość spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W konsekwencji do dostawy Nieruchomości nie będzie miało zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT (w przypadku uznania, że Nieruchomość nie jest zabudowana). Dostawa Nieruchomości będzie wówczas opodatkowana VAT.

Ad 3.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy z zachowaniem wymogów formalnych przewidzianych w art. 43 ust. 10 i n. Ustawy o VAT, Sprzedający i Kupujący złożą oświadczenie o wyborze opcji opodatkowania dostawy Nieruchomości i na prawidłowo wystawionej przez Sprzedającego fakturze/fakturach zostanie wykazany podatek VAT, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku.

Przepis art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT wprowadza jedną z najistotniejszych zasad podatku VAT - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Uprawnienie to przysługuje zasadniczo wtedy, gdy nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Dodatkowo, aby można było mówić o prawie do odliczenia, musi wystąpić podatek naliczony.

Zakładając, że nabycie przez Spółkę Nieruchomości zostanie opodatkowane podatkiem VAT według właściwej stawki, po stronie Spółki wystąpi podatek naliczony w wysokości wynikającej z faktury (faktur) otrzymanej przez Spółkę (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT).

Ponadto, po nabyciu Nieruchomości, Kupujący zamierza zrealizować na Nieruchomości Inwestycję. Kupujący planuje, że działalność związana z Inwestycją będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej oraz będzie opodatkowana VAT wg właściwej stawki.

Oznacza to, że spełnione będą zatem przesłanki odliczenia przez Spółkę podatku VAT naliczonego przy zakupie Nieruchomości przewidziane w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Jednocześnie, w przypadku uznania za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym pytania nr 1 i 2, do faktur wystawionych z tytułu sprzedaży Nieruchomości nie będzie miał zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, zgodnie z którym odliczenie nie może mieć miejsca, jeśli transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Transakcja bowiem będzie opodatkowana VAT - powyższy przepis nie będzie stanowił przeszkody do odliczenia przez Spółkę podatku VAT wykazanego na fakturach.

Powyższe przemawia zatem za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, iż w sytuacji gdy:

a) Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT oraz Strony Transakcji skorzystają z opcji wyboru opodatkowania VAT Transakcji, a

b) Kupujący po nabyciu Nieruchomości zrealizuje na niej Inwestycję w ramach działalności gospodarczej i działalność związana z Inwestycją będzie opodatkowana podatkiem VAT,

- Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż Nieruchomości.

Reasumując, mając na uwadze, że nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, przewidzianych w Ustawie o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy, obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części, nazwa przedsiębiorstwa,

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

5. koncesje, licencje i zezwolenia,

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

8. tajemnice przedsiębiorstwa,

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jednocześnie należy wskazać, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

W celu ustalenia czy przenoszony na nabywcę zespół składników umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę należy ustalić, czy oprócz przeniesienia standardowych elementów typowych dla transakcji nieruchomościowych opodatkowanych VAT na nabywcę są przeniesione wszystkie poniżej wskazane elementy:

a) prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości, o ile zbywca korzystał z takiego finasowania i jest stroną takich umów;

b) umowy o zarządzanie nieruchomością;

c) umowy zarządzania aktywami;

d) należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem.

Przy ocenie zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę należy uwzględnić całokształt okoliczności związanych z transakcją ocenianych na moment zawarcia transakcji, a w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających jego zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla analizowanego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe – ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji (wyrok TSUE z dnia 30 maja 2013 r. w sprawie C-651/11 X BV, pkt 34).

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć prawo własności działki gruntu nr 1/56 oraz prawo własności posadowionych na Gruncie naniesień. Sprzedający nabył Nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedający nabył Nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży. Sprzedający nie wykorzystywał, i do dnia Transakcji nie będzie wykorzystywać Nieruchomości do działalności zwolnionej z VAT lub pozostającej poza opodatkowaniem. Opisana we wniosku transakcja nie stanowiła nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz była opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki. Nieruchomość była wykorzystywana przez C. Sp. z o.o. do wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności była oddawana w używanie najemcom lub dzierżawcom. W ramach Transakcji, dojdzie do kupna wyłącznie Nieruchomości przez Wnioskodawcę od Sprzedającego po spełnieniu określonych warunków. Przedmiotem Transakcji nie będą natomiast inne od Nieruchomości składniki majątku Sprzedającego. W szczególności nie zostaną przeniesione na Kupującego: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części, bilansowe oraz pozabilansowe zobowiązania, w tym zobowiązania handlowe, wierzytelności, rachunki bankowe lub środki pieniężne na rachunkach bankowych, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej (w tym np. know-how), umowy związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Sprzedającego, w tym w szczególności umowy o usługi księgowe, tajemnice przedsiębiorstwa, umowy związane z ubezpieczeniem Nieruchomości, zarządzaniem Nieruchomością oraz umowy o świadczenie usług związanych z Nieruchomością, inne aktywa. Kupujący nie przejmie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Sprzedającego. Na moment Transakcji Sprzedający nie będzie zatrudniał pracowników ani osób, dla których Nieruchomość byłaby zakładem pracy, w związku z tym jej nabycie przez Spółkę nie spowoduje skutku, że Spółka stanie się stroną istniejących stosunków pracy. Nabycie Nieruchomości nie będzie wiązać się również z przejściem zakładu pracy. Sprzedający nie będzie posiadał na moment Transakcji żadnego statutu, regulaminu czy dokumentu o podobnym charakterze, z którego wynikałoby formalne wyodrębnienie organizacyjne Nieruchomości w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, czy fakt, że Nieruchomość stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną (np. oddział wyodrębniony w KRS). Ponadto Sprzedający nie będzie posiadał na moment Transakcji odrębnego rachunku bankowego, na który będą wpływać należności i będą spłacane zobowiązania związane wyłącznie z wykorzystywaniem Nieruchomości przez Sprzedającego. Sprzedający nie będzie prowadził na moment Transakcji oddzielnych ksiąg rachunkowych dla Nieruchomości, jak również nie będzie sporządzał sprawozdania finansowego dla Nieruchomości. Przychody, koszty oraz należności i zobowiązania związane z Nieruchomością nie będą na moment Transakcji ewidencjonowane za pomocą wydzielonych, odrębnych kont utworzonych dla Nieruchomości.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności tego, czy planowana Transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej transakcji sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 551 Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedającego.

Planowana transakcja sprzedaży nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Z treści wniosku wynika, że działka nr 1/56 wraz z naniesieniami nie stanowi i nie będzie stanowić na moment Transakcji organizacyjnie wydzielonej części przedsiębiorstwa dostawcy w ramach prowadzonej przez niego działalności.

W szczególności, Sprzedający nie będzie posiadał na moment Transakcji żadnego statutu, regulaminu czy dokumentu o podobnym charakterze, z którego wynikałoby formalne wyodrębnienie organizacyjne Nieruchomości w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, czy fakt, że Nieruchomość stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną (np. oddział wyodrębniony w KRS). Nieruchomość nie została również wyodrębniona na płaszczyźnie finansowej. Sprzedający nie będzie posiadał na moment Transakcji odrębnego rachunku bankowego, na który będą wpływać należności i będą spłacane zobowiązania związane wyłącznie z wykorzystywaniem Nieruchomości przez Sprzedającego. Sprzedający nie będzie prowadził na moment Transakcji oddzielnych ksiąg rachunkowych dla Nieruchomości, jak również nie będzie sporządzał sprawozdania finansowego dla Nieruchomości. Przychody, koszty oraz należności i zobowiązania związane z Nieruchomością nie będą na moment Transakcji ewidencjonowane za pomocą wydzielonych, odrębnych kont utworzonych dla Nieruchomości.

Na nabywcę nie zostanie przeniesiony szereg składników, tj.: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części, bilansowe oraz pozabilansowe zobowiązania, w tym zobowiązania handlowe, wierzytelności, rachunki bankowe lub środki pieniężne na rachunkach bankowych, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej (w tym np. know-how), umowy związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Sprzedającego, w tym w szczególności umowy o usługi księgowe, tajemnice przedsiębiorstwa, umowy związane z ubezpieczeniem Nieruchomości, zarządzaniem Nieruchomością oraz umowy o świadczenie usług związanych z Nieruchomością, inne aktywa. Kupujący nie przejmie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Sprzedającego.

Zatem w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione warunki pozwalające na uznanie, że przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa. Tym samym, w odniesieniu do planowanej transakcji sprzedaży nie będzie mieć zastosowania wyłączenie z opodatkowania wskazane w art. 6 pkt 1 ustawy. Zatem planowana Transakcja będzie stanowić dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą kwestii rozstrzygnięcia, czy planowana Transakcja będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT - przy czym Strony będą uprawnione do zrezygnowania z powyższego zwolnienia oraz wyboru opodatkowania opisanego we wniosku nabycia Nieruchomości podatkiem VAT.

W tym miejscu zauważyć należy, że co do zasady czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższych zapisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo o obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z analizy wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że aby zastosować zwolnienie od podatku na podstawie tego przepisu, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

a) towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

b) przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Przez obiekt liniowy, zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane oraz kable zainstalowane w kanale technologicznym nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane urządzenia budowlane to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku, budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem, budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać zwolnienie lub stawkę właściwą dla sprzedawanego budynku lub budowli. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Uwzględniając treść wyżej powołanych przepisów w kontekście przedstawionego opisu sprawy zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że znajdujące na się na działce nr 1/56 Naniesienia 1 (Budowle), tj. podziemne pomieszczenia techniczne, piwnice oraz szyb ceglany wypełniają definicje budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Przymiotu budowli nie natomiast przypisać ogrodzeniu prefabrykowanemu betonowemu oraz tymczasowemu ogrodzeniu panelowemu, ale uznać je należy za urządzenia budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 9 prawa budowalnego.

Odnosząc się z kolei do znajdujących się na działce płyt betonowych, betonu, krawężników betonowych, kostki granitowej i gruzu, skoro Wnioskodawcy nie wskazali w opisie sprawy, że elementy te stanowią pewną całość, np. drogę, ani też, że nie zapewniają one możliwość użytkowania pozostałych budowli znajdujących się nieruchomość, naniesień tych nie można uznać za obiekty liniowe, a więc za budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane ani za urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów tej ustawy.

W konsekwencji z uwagi na znajdujące się na Nieruchomości (działka nr 1/56) Budowle jej dostawę należy traktować jako dostawę gruntu zabudowanego.

Z okoliczności sprawy wynika, że Budowle znajdowały się na Nieruchomości w momencie jej nabycia przez Sprzedającego, tj. w 2020 r. oraz w momencie nabycia Nieruchomości przez poprzedniego właściciela w 2011 r. Nieruchomość była wykorzystywana przez poprzedniego właściciela do wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności była oddawana w używanie najemcom lub dzierżawcom. Sprzedający nie ponosił, i do dnia sprzedaży nie będzie ponosić, żadnych nakładów na ulepszenie Budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a ich stan wskazuje, że również ich poprzedni właściciel nie ponosił nakładów na ich ulepszenie.

Z uwagi na to, że jak wcześniej wskazano, dla dostawy urządzeń budowlanych, brak jest podstaw do stosowania dla nich, na gruncie ustawy o VAT, regulacji prawnych odrębnych od regulacji dotyczących opodatkowania dostawy budowli, ich dostawa będzie również korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej samej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia.

Tym samym, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy zwolnieniem od podatku objęte będzie również zbycie własności gruntu, na którym wskazane we wniosku Budowle są posadowione.

W świetle powyższego, analiza możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży opisanej we wniosku Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezprzedmiotowa.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT zgodnie z brzmieniem obowiązującym od 1 października 2021 r., podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą:

a) przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub

b) w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części - w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;

3. adres budynku, budowli lub ich części.

Na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy strony transakcji mają możliwość rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania planowanej dostawy przedmiotowego budynku.

Z treści wniosku wynika, że Sprzedający i Kupujący posiadają, jak i będą posiadać na moment Transakcji status podatników VAT czynnych, a Transakcja zostanie udokumentowana fakturą/fakturami VAT. Przed dniem zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości złożą do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgodne oświadczenia o wyborze opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

Tym samym, w sytuacji gdy Strony Transakcji, tj. Sprzedający i Kupujący podejmą decyzję o rezygnacji ze zwolnienia od podatku, spełniając warunki z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy, to dostawa ww. Budowli oraz urządzeń budowlanych znajdujących się na działce nr 1/56, wraz z gruntem, na którym są one posadowione (w związku z art. 29a ust. 8 ustawy), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Kupujący będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktury/faktur dokumentujących sprzedaż Nieruchomości opisanej we wniosku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że zarówno Kupujący i Sprzedający będą w momencie zawarcia Transakcji zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Kupujący zamierza wykorzystywać opisaną nieruchomość w działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zrealizować na Nieruchomości inwestycję w postaci budowy budynku produkcyjno-magazynowo-logistycznego z częścią administracyjno-biurową oraz przyległym zagospodarowaniem terenu i infrastrukturą techniczną i drogową w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Kupujący nie planuje wykorzystywania Inwestycji w ramach działalności zwolnionej z VAT.

Wobec powyższego, gdy dostawa ww. Nieruchomości zabudowanej Budowlami będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz jak wskazał Wnioskodawca, zamierza wykorzystywać nabytą nieruchomość w działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego. Spełniona bowiem zostanie podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy, jaką jest związek dokonanego nabycia nieruchomości z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie objętym pytaniem nr 4 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi -w odpowiedniej części -wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej.

W związku z powyższym, nienależna opłata w kwocie 160 zł, uiszczona w dniu 19 sierpnia 2021r., zostanie zwrócona - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.