0114-KDIP4-1.4012.543.2021.1.SK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2021 r. (data wpływu 26 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaprzestania dokonywania korekty wieloletniej podatku naliczonego w przypadku likwidacji lub utraty środka trwałego/WNiP objętego korektą wieloletnią na podstawie art. 91 ust. 2 i/lub art. 90c ust. 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

27 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaprzestania dokonywania korekty wieloletniej podatku naliczonego w przypadku likwidacji lub utraty środka trwałego/WNiP objętego korektą wieloletnią na podstawie art. 91 ust. 2 i/lub art. 90c ust. 1 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (`(...)`) (dalej zwana również jako: „Gmina”) jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, rozliczający się z tego podatku łącznie ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi (dalej: Jednostki Organizacyjne). Centralizacja ta nastąpiła od 1 stycznia 2017 r. zgodnie z art. 3 ustawy z 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 280 ze zm.).

Gmina - za pośrednictwem swoich Jednostek Organizacyjnych - nabywa środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (dalej: WNiP), a związany z nimi podatek naliczony jest odliczany częściowo, tj. przy zastosowaniu prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT i/lub przy zastosowaniu wskaźnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż wartość początkowa niektórych środków trwałych oraz WNiP przekracza 15.000 zł, to dokonane odliczenie podatku VAT związanego z ich nabyciem podlega korekcie wieloletniej zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT (jeśli wykorzystywane są do świadczenia czynności opodatkowanych VAT i zwolnionych od tego podatku – tzw. działalność mieszana) lub zgodnie art. 90c ust. 1 ustawy o VAT (jeśli są wykorzystywane do świadczenia czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu - również tzw. działalność mieszana) lub jednocześnie obu korektom (jeśli są wykorzystywane do świadczenia czynności opodatkowanych, zwolnionych od podatku oraz niepodlegających podatkowi VAT).

W ramach prowadzonej przez Gminę działalności zdarzają się sytuacje, w których środek trwały/WNiP podlegający korekcie wieloletniej na mocy art. 91 ust. 2 i/lub art. 90c ust. 1 ustawy o VAT, poddawany jest likwidacji, lub ulega zniszczeniu, w efekcie czego zostaje wykreślony z ewidencji środków trwałych i w konsekwencji zaprzestana zostaje amortyzacja takiego środka trwałego/WNiP.

Przyczyną likwidacji środka trwałego/WNiP może być:

• kradzież środka trwałego - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje na podstawie wydanego przez właściwy organ Policji postanowienia o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży,
• całkowite zużycie środka trwałego - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje na podstawie odpowiedniego dokumentu likwidacyjnego (np. protokołu likwidacji),
• nieodwracalne uszkodzenie środka trwałego (np. w wyniku pożaru) - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje na podstawie odpowiedniego dokumentu likwidacyjnego (np. protokołu likwidacji),
• utrata przydatności WNiP związana z postępem technicznym - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje po sporządzeniu odpowiedniego dokumentu likwidacyjnego (np. protokołu z utylizacji).

Z chwilą, gdy zaistnieją ww. zdarzenia składniki majątku nie będą już wykorzystywane do działalności Gminy, a tym samym ustanie związek zakupów z tą działalnością, mimo że okres korekty wieloletniej, o której mowa w art. 90c i art. 91 ustawy o VAT, dotyczący danych środków trwałych/WNiP jeszcze się nie zakończył.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku likwidacji lub utraty środka trwałego/WNiP objętego korektą wieloletnią na podstawie art. 91 ust. 2 i/lub art. 90c ust. 1 ustawy o VAT, Gmina powinna zaprzestać dokonywania rocznych korekt podatku naliczonego począwszy od momentu utraty lub likwidacji środka trwałego/WNiP (co nastąpiło w okresie korekty), czy zaprzestanie korekty wieloletniej winno nastąpić dopiero od roku następującego po tym roku i należy dokonać ostatniej korekty w rozliczeniu za styczeń roku następującego po roku, w którym nastąpiła ww. utrata lub likwidacja środka trwałego/WNiP?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku utraty lub likwidacji środka trwałego/ WNiP objętego korektą wieloletnią na podstawie art. 91 ust. 2 i/lub art. 90c ust. 1 ustawy o VAT, Gmina winna zaprzestać dokonywania korekt podatku naliczonego, od momentu, gdy nastąpiła utrata lub likwidacja środka trwałego/WNiP, tzn. że w rozliczeniu za miesiąc styczeń roku następującego po roku, w którym nastąpiła utrata lub likwidacja środka trwałego/WNiP (oraz w kolejnych latach) korekty wieloletniej Gmina już nie dokonuje.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub WNiP nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty podatku naliczonego dokonuje się w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. W takim przypadku – zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy o VAT - korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy. Z kolei na mocy art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, ustawodawca postanowił, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Należy też dodać, że art. 91 ust. 7a stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3.

Zgodnie natomiast z art. 90c ust. 1 ustawy o VAT - w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. W tym przypadku przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Obowiązek dokonywania korekt, o których mowa w powyższych przepisach, dotyczy środków trwałych/WNiP, które są wykorzystywane w działalności podatnika, ale nie można ich przyporządkować wyłącznie do działalności dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego ani też wyłącznie do działalności niedającej takiego prawa, albo też gdy zmienił się zakres prawa do odliczenia.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują skutków dokonania likwidacji lub utraty środka trwałego/WNiP podlegających korektom wieloletnim w oparciu o przepisy art. 91 ust. 2 oraz art. 90c ust. 1 ustawy o VAT. Nie została w nich unormowana kwestia kontynuacji albo zaprzestania dokonywania korekt rocznych w ww. przypadkach.

W ocenie Gminy korekta dotycząca środków trwałych/WNiP o wartości przekraczającej 15.000 zł dokonywana jest co do zasady w okresie kilku lat (5 lub 10 lat) w tym celu, aby w okresie korzystania z nabytego towaru/WNiP urealniać odliczenie podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji liczonej za każdy kolejny rok ich używania w okresie korekty. Jeśli zatem dany towar/WNiP nie będzie już wykorzystywany dla potrzeb działalności danego podatnika, to chociaż nie uległ jeszcze zakończeniu okres korekty wieloletniej, to i tak urealnienie ww. odliczenia nie jest już zasadne. Tym samym z chwilą utraty lub likwidacji środka trwałego/WNiP należy zaprzestać dokonywania odnoszącej się do niego korekty wieloletniej. Gmina uważa, że nie powinna być już dokonywana również korekta po zakończeniu roku, w którym nastąpiła utrata lub likwidacja środka trwałego/WNiP, gdyż w momencie dokonywania rozliczenia za styczeń następnego roku, w którym miałaby być uwzględniona taka korekta - Gmina nie będzie już użytkować danego środka trwałego/WNiP, nie będzie już jej składnikiem majątkowym. Korekta wieloletnia, o której mowa w art. 90c i art. 91 ustawy o VAT dokonywana jest w odniesieniu do użytkowanych przez podatnika środków trwałych/WNiP i to zarówno w przypadku, gdy dany składnik majątkowy jest przeznaczony przez cały okres korekty do tej samej sprzedaży (art. 91 ust. 1 i 2), jak też w sytuacji, gdy zmienia się jego przeznaczenie (art. 91 ust. 7 – 7d). Jeśli podatnik zaprzestaje użytkowania środka trwałego/WNiP, to w przypadkach wskazanych w ww. przepisach też w odniesieniu do nich jest dokonywana korekta, ale następuje ona za ostatni miesiąc takiego użytkowania (w przypadku sprzedaży towaru) lub za ostatni miesiąc, za które składane jest rozliczenie w związku z likwidacją działalności gospodarczej (w przypadku opodatkowania podatkiem VAT remanentu końcowego w związku z likwidacją działalności gospodarczej). Żaden przepis ustawy nie przewiduje dokonywania części korekty wieloletniej za okres, gdy podatnik zlikwidował środek trwały/WNiP i już wycofał je z ewidencji mienia.

Tym samym zdaniem Gminy należy zaprzestać dokonywania korekty wieloletniej utraconego lub zlikwidowanego środka trwałego/WNiP z chwilą gdy zdarzenia te nastąpią, a zatem w rozliczeniu za styczeń roku następnego nie należy jej dokonywać w odniesieniu do utraconego lub zlikwidowanego środka trwałego/WNiP.

W ocenie Gminy takie stanowisko powinno znaleźć zastosowanie do przedstawionych przez nią w stanie faktycznym przypadków, tj. Gmina zobowiązana jest do zaprzestania dokonywania korekt podatku naliczonego od chwili, w której:

• nastąpiła kradzież środka trwałego potwierdzona dokumentem wystawionym przez Policję (w efekcie czego nastąpiło jego wykreślenie z ewidencji środków trwałych);
• w wyniku zużycia sporządzono protokół likwidacji środka trwałego (w efekcie czego nastąpiło jego wykreślenie z ewidencji środków trwałych);
• w wyniku uszkodzenia sporządzono protokół likwidacji środka trwałego (w efekcie czego nastąpiło jego wykreślenie z ewidencji środków trwałych);
• w wyniku utraty przydatności związanej np. z postępem technicznym - sporządzono protokół likwidacji WNiP (w efekcie czego nastąpiło jej wykreślenie z ewidencji środków trwałych).

Mając na uwadze powyższe, Gmina wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, zgodnie z którym, w przypadku likwidacji lub utraty środka trwałego/WNiP, będzie ona uprawniona do zaprzestania dokonywania korekt podatku naliczonego począwszy od momentu likwidacji lub utraty środka trwałego/WNiP, co oznacza, że w rozliczeniu za miesiąc styczeń roku następującego po tym roku (oraz w kolejnych latach) korekty wieloletniej Gmina już nie dokonuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a. nabycia towarów i usług,

b. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte m.in. w art. 86 ust. 2a ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 90c i art. 91 ustawy.

Przepis art. 90c ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a. Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku (art. 90c ust. 2 i 3 ustawy).

Zatem z art. 90c ust. 1 ustawy wynika obowiązek korekty rocznej podatku naliczonego z jednoczesnym wskazaniem, że w zakresie tej korekty zastosowanie znajdą przepisy art. 91 ust. 2-9 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 91 ust 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Na podstawie art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy o VAT).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy o VAT).

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b ustawy o VAT).

Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (art. 91 ust. 7c ustawy o VAT).

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi lub na odwrót), wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Gmina Miejska (`(...)`) jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, rozliczający się z tego podatku łącznie ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi. Centralizacja ta nastąpiła od 1 stycznia 2017 r.

Gmina - za pośrednictwem swoich Jednostek Organizacyjnych - nabywa środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, a związany z nimi podatek naliczony jest odliczany częściowo, tj. przy zastosowaniu prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT i/lub przy zastosowaniu wskaźnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż wartość początkowa niektórych środków trwałych oraz WNiP przekracza 15.000 zł, to dokonane odliczenie podatku VAT związanego z ich nabyciem podlega korekcie wieloletniej zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT (jeśli wykorzystywane są do świadczenia czynności opodatkowanych VAT i zwolnionych od tego podatku – tzw. działalność mieszana) lub zgodnie art. 90c ust. 1 ustawy o VAT (jeśli są wykorzystywane do świadczenia czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu - również tzw. działalność mieszana) lub jednocześnie obu korektom (jeśli są wykorzystywane do świadczenia czynności opodatkowanych, zwolnionych od podatku oraz niepodlegających podatkowi VAT).

W ramach prowadzonej przez Gminę działalności zdarzają się sytuacje, w których środek trwały/WNiP podlegający korekcie wieloletniej na mocy art. 91 ust. 2 i/lub art. 90c ust. 1 ustawy o VAT, poddawany jest likwidacji, lub ulega zniszczeniu, w efekcie czego zostaje wykreślony z ewidencji środków trwałych i w konsekwencji zaprzestana zostaje amortyzacja takiego środka trwałego/WNiP.

Przyczyną likwidacji środka trwałego/WNiP może być:

• kradzież środka trwałego - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje na podstawie wydanego przez właściwy organ Policji postanowienia o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży,
• całkowite zużycie środka trwałego - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje na podstawie odpowiedniego dokumentu likwidacyjnego (np. protokołu likwidacji),
• nieodwracalne uszkodzenie środka trwałego (np. w wyniku pożaru) - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje na podstawie odpowiedniego dokumentu likwidacyjnego (np. protokołu likwidacji),
• utrata przydatności WNiP związana z postępem technicznym - wykreślenie z ewidencji środków trwałych następuje po sporządzeniu odpowiedniego dokumentu likwidacyjnego (np. protokołu z utylizacji).

Z chwilą, gdy zaistnieją ww. zdarzenia składniki majątku nie będą już wykorzystywane do działalności Gminy, a tym samym ustanie związek zakupów z tą działalnością, mimo że okres korekty wieloletniej, o której mowa w art. 90c i art. 91 ustawy o VAT, dotyczący danych środków trwałych/WNiP jeszcze się nie zakończył.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zaprzestania dokonywania korekty wieloletniej podatku naliczonego w przypadku likwidacji lub utraty środka trwałego/WNiP objętego korektą wieloletnią na podstawie art. 91 ust. 2 i/lub art. 90c ust. 1 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że w przepisach art. 91 ustawy o VAT stanowiącego o korektach – całkowite zaniechanie użytkowania środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych w szczególności z powodu kradzieży, całkowitego zużycia, nieodwracalnego uszkodzenia lub utraty przydatności w wykonywanej działalności gospodarczej nie zostały wymienione jako przesłanki powodujące obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego.

Z okoliczności sprawy zaprezentowanej we wniosku wynika, że nie nastąpi sprzedaż lub zmiana przeznaczenia środka trwałego/WNiP. Zaniechanie użytkowania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej w wyniku zdarzenia losowego w szczególności z powodu kradzieży potwierdzonej dokumentem z policji o umorzeniu śledztwa, czy też z powodu nieodwracalnego uszkodzenia potwierdzonego protokołem z utylizacji, nie stanowią zmiany przeznaczenia, ponieważ po wycofaniu z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w ogóle nie będą one wykorzystywane do jakichkolwiek czynności czy to podlegających czy niepodlegających opodatkowaniu. Wykreślenie z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych na podstawie dokumentu likwidacyjnego w wyniku całkowitego zużycia bądź utraty przydatności w działalności gospodarczej także nie spowoduje zmiany przeznaczenia środka trwałego/WNiP.

Zatem w analizowanej sprawie Wnioskodawca powinien zaprzestać dokonywania korekty podatku VAT naliczonego począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło wykreślenie środka trwałego/WNiP/inwestycji w obcym środku trwałym z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.