0114-KDIP4-1.4012.398.2021.2.SK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 13 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 1 września 2021 r. (doręczone 7 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia garażu –jest nieprawidłowe

• momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

22 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia lokalu mieszkalnego, prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia garażu oraz momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 13 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 1 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatniczka wraz małżonkiem, z których każde prowadzi działalność gospodarczą — i każde jest aktywnym płatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) - zakupili wielopoziomowe mieszkanie o powierzchni całkowitej 176,99 m2, w którym zamierzają mieszkać, a także prowadzić działalność gospodarczą.

Mieszkanie jest zaprojektowane i będzie wykonane przez dewelopera w taki sposób, ze umożliwia jednoznaczne wydzielenie pomieszczeń wykorzystywanych do celów prywatnych (78,46%) oraz do prowadzenia działalności gospodarczej (21,53%). Na wydzielone pomieszczenia przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej składają się w szczególności:

dla podatniczki (13,52%):

• gabinet o powierzchni 9,76m2 (9,76/176,99=5,51%) usytuowany na poziomie pierwszym lokalu,

• połowa garażu o powierzchni 28,36m2 (1/2x28,36/176,99=8,01%) umieszczonego na poziomie - 0,5 lokalu,

dla współmałżonka (8,01%):

• połowa garażu o powierzchni 28,36m2 (1/2x28,36/176,99=8,01%) umieszczonego na poziomie - 0,5 lokalu.

Istotny przy tym jest fakt, ze jedynymi dwoma pojazdami będącymi w posiadaniu osób, które będą mieszkały w tym lokalu - a więc współmałżonków oraz ich dzieci - są auta wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej; oba zarejestrowane w sposób jednoznacznie to odzwierciedlający.

Lokal jest planowany do oddania do użytku w październiku 2021 r. Obecnie podatniczka wraz z małżonkiem wpłacili pierwszą transzę na budowę - i będą płacili jeszcze dwie kolejne. Deweloper wystawia faktury dokumentujące każdą z transz - jako odbiorców wskazując oboje małżonków.

Współmałżonków wiąże z deweloperem podpisana notarialnie umowa deweloperska. W umowie tej współmałżonkowie występują jako osoby fizyczne.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

Wnioskodawca nie ma planu wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych ani dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Gabinet jest przeznaczony na biuro - kancelarię radcy prawnego.

Garaż jest przeznaczony do parkowania auta wykorzystywanego w codziennej pracy podatnika radcy prawnego prowadzącego kancelarię indywidualną.

Dla gabinetu - (`(...)`) prowadząca kancelarię radcy prawnego jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług i cała jej działalność podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla garażu - (`(...)`) prowadząca kancelarię radcy prawnego jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym samochód (dla którego przeznaczony jest garaż) wykorzystywany jest przy wykonywaniu czynności zawodowych, które podlegają w całości opodatkowaniu tym podatkiem.

Faktury wystawione są na: (`(...)`) i (`(...)`), (`(...)`), ul. (`(...)`).

Garaż będzie wykorzystywany jedynie dla celów parkowania samochodu wykorzystywanego do prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Pojazd, który będzie parkowany w części garażu, którą Wnioskodawca zamierza wykorzystać do prowadzonej działalności gospodarczej, będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 ust. 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

Samochód jest wykorzystywany w bieżącej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika - radcę prawnego - w związku z czynnościami podejmowanymi w związku z przyjętymi zleceniami (dojazdy do klienta, dojazdy do sądu, dojazdy na spotkania biznesowe) — lub w związku z inną zwyczajową działalnością radcy prawnego (dojazd na konferencje i szkolenia, dojazd do izby radców prawnych).

Jak wskazano wyżej, cała działalność radcy prawnego w ramach prowadzonej kancelarii podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług — w związku z tym pojazd w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywany będzie wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT.

Samochód wykorzystywany jest zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i w celach prywatnych. Dlatego w prowadzonej ewidencji dla celów podatku od towarów i usług stosowane jest odliczenie wyłącznie 50% podatku VAT naliczonego z tytułu kosztów eksploatacji pojazdu.

W zakresie działalności gospodarczej pojazd jest wykorzystywany przez radcę prawnego (`(...)`) w celu świadczenia usług doradztwa prawnego. W zakresie celów prywatnych, pojazd jest w używaniu obojga współmałżonków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy przedsiębiorcy - podatniczce - przysługuje prawo do odliczenia części VAT z wystawionych przez dewelopera faktur za zakup mieszkania, w proporcji jak wskazano w opisie stanu faktycznego, tj. odpowiadającej udziałowi powierzchniowemu części lokalu wykorzystywanych na cele działalności gospodarczej?

2. Czy przedsiębiorcy - podatniczce - przysługuje wyżej wspomniane odliczenie w momencie otrzymania faktury od dewelopera, czy raczej odliczenia tego można dokonać dopiero w momencie wydania przez dewelopera lokalu do użytkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Zgodnie z art. 86. ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. w myśl art. 86 ust. 2 pkt I lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Podatnik - wnioskodawczyni - spełnia te warunki i ma prawo do odliczenia w sposób opisany wyżej. Fakt, że faktura dewelopera nie zawiera wszystkich elementów przyjętych w obrocie towarowym (tu: brak numerów identyfikacji podatkowej dla działalności gospodarczych podatnika, dodanie imienia i nazwiska współmałżonka) nie stanowi tu przeszkody, gdyż — zgodnie z przepisami - o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. Zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu tych braków.

Odnosząc się do kwestii momentu, w którym powstaje prawo do odliczenia podatku VAT w ww. stanie faktycznym, przywoływany już tutaj art. 86 wskazuje w pkt 2 pkt 1 lit. b), że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Zatem, dla powstania prawa do odliczenia podatku VAT istotny jest przede wszystkim sam fakt wystawienia i otrzymania faktury. Zatem nie jest konieczne (dla odliczenia podatku VAT) samo przekazanie nieruchomości do użytkowania lub spisanie notarialnej umowy sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe,

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia garażu - jest nieprawidłowe,

• momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a. nabycia towarów i usług,

b. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz gdy podatek naliczony związany jest z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Jak wynika z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Według art. 86 ust. 11 ustawy – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Podkreślić należy, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podsumowując z powołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei, art. 86 ust. 7b ustawy stanowi, że w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Oznacza to, że art. 86 ust. 7b ustawy ma zastosowanie w przypadku nieruchomości wykorzystywanych przez podatnika do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz celów osobistych. Nie ma on natomiast zastosowania w przypadku nieruchomości wykorzystywanych przez podatnika do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz innych celów podatnika, które nie są jego celami osobistymi.

Tym samym, w sytuacji, gdy przedmiotowa inwestycja będzie służyła czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT (działalność gospodarcza) i czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu (cele osobiste mieszkalne) to Wnioskodawca w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z inwestycją powinien zastosować regulacje art. 86 ust. 7b ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

• sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem (pkt 1),

• otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 (pkt 4).

Jak stanowi art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;

2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a (…).

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. O prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu tych braków. Są to tego rodzaju wadliwości, które co prawda powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Podatniczka wraz małżonkiem, z których każde prowadzi działalność gospodarczą — i każde jest aktywnym płatnikiem podatku VAT - zakupili wielopoziomowe mieszkanie o powierzchni całkowitej 176,99 m2, w którym zamierzają mieszkać, a także prowadzić działalność gospodarczą.

Mieszkanie jest zaprojektowane i będzie wykonane przez dewelopera w taki sposób, ze umożliwia jednoznaczne wydzielenie pomieszczeń wykorzystywanych do celów prywatnych (78,46%) oraz do prowadzenia działalności gospodarczej (21,53%). Na wydzielone pomieszczenia przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej składają się w szczególności:

dla podatniczki (13,52%):

• gabinet o powierzchni 9,76m2 (9,76/176,99=5,51%) usytuowany na poziomie pierwszym lokalu,

• połowa garażu o powierzchni 28,36m2 (1/2x28,36/176,99=8,01%) umieszczonego na poziomie - 0,5 lokalu,

dla współmałżonka (8,01%):

• połowa garażu o powierzchni 28,36m2 (1/2x28,36/176,99=8,01%) umieszczonego na poziomie - 0,5 lokalu.

Istotny przy tym jest fakt, ze jedynymi dwoma pojazdami będącymi w posiadaniu osób, które będą mieszkały w tym lokalu - a więc współmałżonków oraz ich dzieci - są auta wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej; oba zarejestrowane w sposób jednoznacznie to odzwierciedlający.

Lokal jest planowany do oddania do użytku w październiku 2021 r. Obecnie podatniczka wraz z małżonkiem wpłacili pierwszą transzę na budowę - i będą płacili jeszcze dwie kolejne. Deweloper wystawia faktury dokumentujące każdą z transz - jako odbiorców wskazując oboje małżonków.

Współmałżonków wiąże z deweloperem podpisana notarialnie umowa deweloperska. W umowie tej współmałżonkowie występują jako osoby fizyczne.

Wnioskodawca nie ma planu wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych ani dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Gabinet jest przeznaczony na biuro - kancelarię radcy prawnego.

Garaż jest przeznaczony do parkowania auta wykorzystywanego w codziennej pracy podatnika radcy prawnego prowadzącego kancelarię indywidualną.

Dla gabinetu - (`(...)`) prowadząca kancelarię radcy prawnego jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług i cała jej działalność podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla garażu - (`(...)`) prowadząca kancelarię radcy prawnego jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym samochód (dla którego przeznaczony jest garaż) wykorzystywany jest przy wykonywaniu czynności zawodowych, które podlegają w całości opodatkowaniu tym podatkiem.

Faktury wystawione są na: (`(...)`) i (`(...)`).

Garaż będzie wykorzystywany jedynie dla celów parkowania samochodu wykorzystywanego do prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Pojazd, który będzie parkowany w części garażu, którą Wnioskodawca zamierza wykorzystać do prowadzonej działalności gospodarczej, będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 ust 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

Samochód jest wykorzystywany w bieżącej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika - radcę prawnego - w związku z czynnościami podejmowanymi w związku z przyjętymi zleceniami (dojazdy do klienta, dojazdy do sądu, dojazdy na spotkania biznesowe) — lub w związku z inną zwyczajową działalnością radcy prawnego (dojazd na konferencje i szkolenia, dojazd do izby radców prawnych).

Jak wskazano wyżej, cała działalność radcy prawnego w ramach prowadzonej kancelarii podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług — w związku z tym pojazd w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywany będzie wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT.

Samochód wykorzystywany jest zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i w celach prywatnych. Dlatego w prowadzonej ewidencji dla celów podatku od towarów i usług stosowane jest odliczenie wyłącznie 50% podatku VAT naliczonego z tytułu kosztów eksploatacji pojazdu.

W zakresie działalności gospodarczej pojazd jest wykorzystywany przez radcę prawnego (`(...)`)w celu świadczenia usług doradztwa prawnego. W zakresie celów prywatnych, pojazd jest w używaniu obojga współmałżonków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia nieruchomości, tj. mieszkania z garażem oraz momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy, zauważyć należy, że z uwagi na to, że - jak wskazał Wnioskodawca – mieszkanie będzie wykorzystywane w części do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której Wnioskodawca będzie wykonywał czynności opodatkowane, Wnioskodawca zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług w związku z zakupem ww. mieszkania, przy czym podatek naliczony do odliczenia należy obliczyć według udziału procentowego, w jakim mieszkanie będzie wykorzystywane do celów prowadzonej działalności opodatkowanej.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz – jak wskazał Wnioskodawca – 5,51% powierzchni mieszkania (gabinet) będzie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Mieszkanie jest zaprojektowane i będzie wykonane przez dewelopera w taki sposób, ze umożliwia jednoznaczne wydzielenie pomieszczeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej (5,51%).

Reasumując, w opisanej sytuacji Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 5,51% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu mieszkania w związku z tym, że 5,51% jego powierzchni będzie wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem.

W odniesieniu do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu garażu wskazać należy, że do uznania przedmiotowego garażu za wykorzystywany w pełni w związku z prowadzoną działalnością będzie przesądzać wykorzystanie samochodu do działalności gospodarczej.

Zasady dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi z tytułu wydatków dotyczących użytkowania pojazdów samochodowych określone zostały w art. 86a ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2. należnego z tytułu:

a. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przy czym w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Ponadto, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy o VAT).

Powołane przepisy art. 86a ustawy o VAT wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych, związanych z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że powołany wyżej art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy wymienia jedynie przykładowe wydatki związane z użytkowaniem samochodów, które podlegają rozliczeniu z zastosowaniem przepisu art. 86a ust. 1.

Jednak w związku z wykorzystywaniem w prowadzonej działalności gospodarczej samochodów, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, ponoszony jest szereg innych wydatków, bez których użytkowanie takich pojazdów byłoby niemożliwe, a wydatki te bezsprzecznie służą samochodom wykorzystywanym także prywatnie. Należą do nich m.in. wydatki na ubezpieczenie samochodu, przeglądy, opłaty za autostrady. Zatem, katalog wydatków związanych z użytkowaniem samochodów określony w tym przepisie (art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy) może obejmować również wydatki dotyczące garażu. Regulacja ta zawiera w swej treści otwarty katalog kosztów dotyczących użytkowania samochodów, a przedstawione w tym przepisie wydatki nie wyczerpują wszystkich kosztów, które powstają w związku z użytkowaniem posiadanych samochodów. Parkowanie w garażu jest czynnością niewątpliwie związaną z użytkowaniem samochodu, nie ma zatem podstaw aby przyjąć, że wydatki ponoszone na garaż nie należą do kategorii wydatków wymienionych w art. 86a ust. 2 pkt 1-3 ustawy. Podkreślić należy, że dla kwestii odliczania podatku naliczonego od tych wydatków decydujące znaczenie ma fakt, czy Garaż jest przypisany dla konkretnego samochodu. W takiej sytuacji do wydatków poniesionych w związku z użytkowaniem tego garażu mają zastosowanie te same zasady w zakresie odliczenia podatku naliczonego, które obowiązują dla danego samochodu. Przykładowo – ograniczone do 50% odliczenie podatku naliczonego od ww. wydatków ma zastosowanie pod warunkiem, że ww. wydatki będą dotyczyły użytkowania samochodu z ograniczonym 50% prawem do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wskazał Wnioskodawca, połowa garażu będzie wykorzystywana tylko do parkowania samochodu, który będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i w celach prywatnych. Dlatego w prowadzonej ewidencji dla celów podatku od towarów i usług Wnioskodawca odlicza wyłącznie 50% podatku VAT naliczonego z tytułu kosztów eksploatacji pojazdu.

W konsekwencji, w związku z tym, że wydatki związane z zakupem połowy garażu będą służyły czynnościom opodatkowanym oraz czynnościom innym niż działalność gospodarcza, czyli parkowany w niej samochód będzie przeznaczony do użytku „mieszanego”, zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, a więc Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem połowy garażu, tj. połowa z 8,01%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia lokalu mieszkalnego jest prawidłowe, natomiast w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia połowy garażu jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną.

Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Przy czym warunkiem uprawniającym do obniżenia podatku należnego w danym okresie jest powstanie obowiązku podatkowego w odniesieniu do nabytych towarów oraz otrzymanie faktury lub dokumentu celnego i dopiero wówczas podatnik nabywa prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Tym samym każde ewentualne rozliczenie podatku w innych terminach niż określone we wskazanych przepisach (np. poprzez złożenie zaległych deklaracji czy ich korekt) jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Ponadto, 5,51% powierzchni mieszkania będzie wykorzystywane do działalności gospodarczej. Również połowa garażu należąca do Wnioskodawcy w 50% będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej. Wnioskodawca otrzymuje od dewelopera faktury dokumentujące wpłatę kolejnych transz na budowę mieszkania.

Tym samym, Wnioskodawca ma możliwość wykazać podatek VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących wpłatę kolejnych transz na budowę mieszkania w deklaracji VAT-7 za miesiące, w których w stosunku do sprzedawanego towaru powstał obowiązek podatkowy i Wnioskodawca otrzymał te faktury lub w deklaracjach za trzy kolejne okresy rozliczeniowe, bowiem otrzymanie faktur potwierdzających dokonanie czynności prawnych, takich jak nabycie towaru, zrodziło nie tylko konsekwencję w postaci powstania prawa do odliczenia wskazanego w nich podatku naliczonego, ale też skutek w postaci określenia ram czasowych, w obrębie których podatnik może z tego prawa skorzystać.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.