0114-KDIP4-1.4012.382.2021.3.AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2021 r. (data wpływu 7 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismami z 2 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.), z 2 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.), z 2 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.) oraz z 2 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.) na wezwanie z 27 sierpnia 2021 r. (doręczone 1 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do sprzedaży lokali mieszkalnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

7 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wniosek został uzupełniony pismami z 2 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.), z 2 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.), z 2 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.) oraz z 2 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.) na wezwanie z 27 sierpnia 2021 r. (doręczone 1 września 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Budynek obejmuje łącznie pięć lokali wzniesionych na przełomie roku 2018/2019 na dwóch działkach: na działce gruntu o obszarze 1,1250 ha, który został nabyty przez małżonków 24 marca 2015 r. w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej (i jest objęty jedną księgą wieczystą) oraz na działce gruntu o obszarze 0,0550 ha, który został nabyty przez małżonków 9 października 2018 r. w trakcie trwania między nimi rozdzielności majątkowej (który jest objęty drugą księgą wieczystą).

Rozdzielność majątkowa została zawarta 13 stycznia 2016 r. i nadal obowiązuje. Małżonka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a małżonek prowadzi działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) i obie działki były przez niego księgowane w firmie jako środki trwałe.

Cały budynek został wzniesiony przez małżonka w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i jako środki stanowiące wyłącznie jego majątek osobisty.

Przy sprzedaży lokalu w ramach Umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży obie działki, na których zlokalizowany jest budynek (w którym to budynku nastąpi wyodrębnienie lokalu jako stanowiącego odrębną nieruchomość i jego sprzedaż) będą objęte jedną księgą wieczystą (będą stanowiły jedną nieruchomość gruntową w rozumieniu wieczystoksięgowym).

Ponadto, Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku w piśmie z 2 września 2021 r. wskazując, że lokal handlowo-usługowy jest przedmiotem odpłatnych umów i jest wykorzystywany wyłącznie przez najemców w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w której stroną był tylko Wnioskodawca, jako (…).

Dwa lokale w pawilonie zostały oddane do użytkowania córce Wnioskodawcy, jeden 1 października 2018 r. i drugi z lokali 1 sierpnia 2019 r., jeden lokal został oddany synowi 1 marca 2019 r. na podstawie umowy najmu. Od dnia wybudowania pawilonu nie były ponoszone nakłady przekraczające 30% wartości każdego lokalu.

Sprzedaż dotyczy trzech lokali. Do dnia dzisiejszego żaden z lokali nie został sprzedany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 2 września 2021 r.):

Czy sprzedaż lokali będzie opodatkowana podatkiem VAT i będzie korzystała ze zwolnienia z tego podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 2 września 2021 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż lokali będzie podlegała opodatkowaniu i będzie korzystała ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających mają tek wspólny.

Stosowanie do art. 36 § 2 ww. Kodeksu, każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej(Dz. Urz. UE L z 11 grudnia 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży trzy lokale znajdujące się w budynku obejmującym łącznie pięć lokali, wzniesionym na przełomie roku 2018/2019 na dwóch działkach: na działce gruntu, który został nabyty przez małżonków 24 marca 2015 r. w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej (i jest objęty jedną księgą wieczystą) oraz na działce gruntu, który został nabyty przez małżonków 9 października 2018 r. w trakcie trwania między nimi rozdzielności majątkowej (który jest objęty drugą księgą wieczystą).

Rozdzielność majątkowa została zawarta 13 stycznia 2016 r. i nadal obowiązuje. Małżonka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a małżonek prowadzi działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku VAT i obie działki były przez niego księgowane w firmie jako środki trwałe.

Cały budynek został wzniesiony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i za środki stanowiące wyłącznie jego majątek osobisty.

Lokale handlowo-usługowe są przedmiotem odpłatnych umów najmu i są wykorzystywane wyłącznie przez najemców w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w której stroną jest tylko Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Żaden z lokali nie został jeszcze sprzedany.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż lokali będzie opodatkowana podatkiem VAT i będzie korzystała ze zwolnienia z tego podatku.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie jednej z działek, na której został posadowiony budynek z lokalami przeznaczonymi do sprzedaży nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak od momentu nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystywał lokale przeznaczone do sprzedaży do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Zatem to Wnioskodawca jest w sensie ekonomicznym właścicielem tych nieruchomości i to Wnioskodawca dokona w efekcie dostawy lokali – przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży ww. lokali, które były wynajmowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, za Sprzedającego należy uznać wyłącznie Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy ww. trzech lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej transakcji sprzedaży lokali.

W konsekwencji, dostawa trzech lokali w ramach transakcji sprzedaży w całości będzie podlegała opodatkowaniu przez Wnioskodawcę, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, jako wykonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy jednak wskazać, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.

Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go np. w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Zasada ta dotyczy również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Z okoliczności sprawy wynika, że cały budynek obejmujący łącznie pięć lokali, z których trzy Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży został wzniesiony na przełomie roku 2018/2019 na dwóch działkach.

Dwa lokale w budynku zostały oddane do użytkowania córce Wnioskodawcy, jeden 1 października 2018 r., drugi 1 sierpnia 2019 r. oraz jeden lokal został oddany do użytkowania synowi 1 marca 2019 r. na podstawie umowy najmu. Od dnia wybudowania pawilonu nie były ponoszone nakłady przekraczające 30% wartości każdego lokalu.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa i odnosząc je do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. lokali przeznaczonych do sprzedaży, ponieważ po wybudowaniu budynku były one oddane do użytkowania. Sprzedaż lokali nastąpi po upływie ponad dwóch lat od ich pierwszego zasiedlenia. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w całym okresie użytkowania lokali nie poniósł nakładów przekraczających 30% wartości początkowej tych lokali.

Zatem, do dostawy lokali w ramach transakcji sprzedaży Wnioskodawca będzie mógł zastosować zwolnienie od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ od pierwszego zasiedlenia ww. lokali do chwili ich dostawy, upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto, nie były ponoszone wydatki na ulepszenie tych lokali przekraczające 30% ich wartości początkowej.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie miało zastosowanie również do dostawy udziału w gruncie odpowiadającemu danemu lokalowi, ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży lokali wyłącznie dla Wnioskodawcy, natomiast nie stanowi rozstrzygnięcia dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…)za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.