Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest sprzedaż produktów kosmetycznych. Sprzedaż ta dokumentowana jest fakturami VAT wystawianymi na Konsultantki lub klientów. W przypadku transakcji z osobami fizycznymi, które nie prowadzą działalności gospodarczej, ewidencja odbywa się za pomocą kasy rejestrującej. Wnioskodawca planuje zmiany w systemie ewidencjonowania oraz przechowywania dokumentacji sprzedaży. Nadal będzie generował i drukował paragony fiskalne, jednak ich treść będzie automatycznie zapisywana na elektronicznym nośniku danych (karcie pamięci w drukarce fiskalnej). Oryginały paragonów fiskalnych będą niezwłocznie niszczone po ich wydrukowaniu. Organ podatkowy uznał, że rozwiązanie przyjęte przez Wnioskodawcę, polegające na przechowywaniu treści paragonów wyłącznie na elektronicznym nośniku danych, jest prawidłowe. Dodatkowo, Wnioskodawca ma prawo do niezwłocznego niszczenia paragonów fiskalnych po ich wydrukowaniu i zapisaniu treści na elektronicznym nośniku danych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 13 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej paragonów fiskalnych oraz niszczenia paragonu fiskalnego dokumentującego transakcję – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
13 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej paragonów fiskalnych oraz niszczenia paragonu fiskalnego dokumentującego transakcję.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na sprzedaży produktów kosmetycznych (dalej: „Produkty”). Dystrybucja Produktów opiera się na systemie sprzedaży bezpośredniej, w ramach którego osoby fizyczne współpracujące ze Spółką (dalej: „Konsultantki”) nabywają Produkty:
Od 2020 roku Spółka rozwija też sprzedaż bezpośrednią do klientów, poprzez platformę internetową, jednakże nadal dominującym kanałem sprzedaży jest sprzedaż do Konsultantek, która stanowi wciąż ponad 95% wartości sprzedaży. Klientami, podobnie jak w przypadku Konsultantek, są osoby fizyczne, które dokonują zakupów zarówno na potrzeby własne, jak również w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Ze względu na stosowaną politykę wewnętrzną Wnioskodawcy, niezależnie od celu nabycia Produktów przez Konsultantkę (lub odpowiednio klienta), tj. na potrzeby własne/do odsprzedaży, jak i jej statusu (osoba fizyczna/przedsiębiorca), Spółka w każdym przypadku dokumentuje sprzedaż fakturą VAT (podatek od towarów i usług) wystawianą na Konsultantkę lub odpowiednio klienta, na wartość danego zamówienia. Konsultantka (lub odpowiednio klient), w momencie składania zamówienia potwierdza każdorazowo na stronie internetowej, czy do danego zamówienia ma być wystawiona faktura z NIP, tj. dla Konsultantki (lub odpowiednio klienta) działającej jako przedsiębiorca, czy też na osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.
W przypadku Konsultantek, w zależności od przyjętego w relacjach z daną Konsultantką sposobu przesyłania/udostępniania faktur, faktura jest:
Obecnie, około 70% faktur jest wystawianych i doręczanych Konsultantkom w formie elektronicznej. Spółka prowadzi akcje zachęcające konsultantki do wyboru E-faktur i tym samym ograniczenia do minimum (lub wyeliminowania) ilości Faktur papierowych.
Zaznaczyć należy, iż wszystkie Konsultantki - niezależnie od tego, czy wyraziły zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej - posiadają osobiste konto/profil na utrzymywanej przez Spółkę E-platformie internetowej, do którego mają one dostęp za pośrednictwem sieci po zalogowaniu się (podaniu login i hasła). Celem E-platformy jest zapewnienie Spółce kontaktu z każdą z Konsultantek (i vice versa). Po pierwsze, poprzez E-platformę Konsultantki składają zamówienia na zakup Produktów. Na swoim koncie na E-platformie każda konsultantka ma również w szczególności dostęp do salda rozliczeniowego, dzięki czemu jest w stanie na bieżąco sprawdzać status swoich zamówień oraz stan rozliczeń ze Spółką. Na koncie Konsultantki na E-platformie, Spółka zamieszcza również E-faktury wystawione dla danej Konsultantki.
W szczególności informacje i dokumenty dostępne Konsultantce poprzez konto na E-platformie zawierają:
a. numer i datę zamówienia / dostawy,
b. aktualny status zamówienia (np. zafakturowane, odebrane etc.),
c. numer faktury/faktury korygującej,
d. kwotę obciążenia/uznania „rachunku” Konsultantki w Spółce,
e. saldo po każdej operacji oraz końcowe (bieżące)
f. E-faktura/E-faktura korygująca (plik PDF).
Za pośrednictwem E-platformy, zakładka „wiadomości”, Spółka komunikuje się z Konsultantkami, m.in. przekazując im różnego rodzaju informacje, czy wiadomości (w formie tekstowej).
O powyższym trybie procedowania, zarówno jeżeli chodzi o sposób realizacji zamówień, zawartość paczek, sposób przekazywania dokumentów (faktur, faktur korygujących, E-faktur/ E-faktur korygujących, etc.), jak i zasad komunikacji za pośrednictwem E-platformy, Konsultantki są informowane w momencie nawiązywania współpracy ze Spółką, kiedy to przydzielany jest im również login pozwalający na korzystanie z indywidualnego konta na platformie.
W przypadku klientów, jako że nie posiadają oni osobistego konta/profilu na E-platformie, faktura jest drukowana w momencie realizacji zamówienia i umieszczana w paczce, która to paczka po skompletowaniu jest dostarczana do klienta na adres podany w zamówieniu za pośrednictwem firmy kurierskiej/przewozowej, poczty lub do paczkomatu (dalej: „Faktura papierowa”). Dodatkowo, jeśli klient podał w zamówieniu adres e-mailowy, może otrzymać w e-mailu zwrotnym link do pobrania faktury w formie elektronicznej z serwera Spółki (dalej: „E-faktura”). Obecnie trwają prace mające na celu zaprzestanie przesyłania Faktur papierowych i przejście wyłącznie na E-faktury, czyli każdy klient będzie otrzymywał na adres e-mailowy link do pobrania E-faktury.
W przypadku sprzedaży na rzecz Konsultantek (lub odpowiednio klientów) nieprowadzących działalności gospodarczej, wystawiana jest faktura bez numeru NIP, jak również transakcja taka jest ewidencjonowana na kasie rejestrującej. W przypadku konsultantek, które wyraziły zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej, taka faktura jest zamieszczana na E-platformie na koncie Konsultantki, w przypadku Faktur papierowych, drukowany jest jeden egzemplarz faktury, wkładany jest do paczki z produktami i wysyłany do Konsultantki / klienta.
Wszystkie faktury, wystawione zarówno w formie papierowej jak i elektronicznej są archiwizowane i przechowywane w formie elektronicznej, tj. w postaci pliku PDF, z uwzględnieniem podziału na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe jego odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zapewniona jest oczywiście możliwość bezzwłocznego poboru każdej faktury, a także przetwarzania danych w niej zawartych. Oryginały paragonów fiskalnych są drukowane i przechowywane w formie papierowej przez okres do czasu przedawnienia zobowiązań podatkowych, tj. przez okres 6 lat. Kopie paragonów fiskalnych zostają po zaewidencjonowaniu sprzedaży zapisane w pamięci kasy rejestrującej.
Wnioskodawca używa kas fiskalnych z zapisem w pamięci drukarki. tzn. w których treść paragonów jest zapisywana na informatycznych nośnikach danych - kartach. Przedmiotowe kasy spełniają wymogi określone w obowiązujących przepisach dotyczących kas rejestrujących.
Wnioskodawca zamierza wprowadzić zmiany w systemie ewidencjonowania i przechowywania dokumentacji sprzedaży towarów w sposób następujący. Spółka będzie nadal generowała oraz drukowała paragony fiskalne, tj. egzemplarze przeznaczone dla nabywcy. Jednocześnie treść paragonów będzie automatycznie zapisywana na elektronicznym nośniku danych (tj. na karcie pamięci w drukarce fiskalnej). Zważywszy na fakt, iż Spółka wystawia, i nadal będzie
wystawiała i doręczała nabywcom Produktów faktury VAT (bez numeru NIP), oryginały paragonów fiskalnych, po ich wydrukowaniu, będą niezwłocznie niszczone według obowiązujących zasad utylizacji paragonów fiskalnych.
Treść paragonów zapisywana przez Wnioskodawcę na elektronicznym nośniku danych będzie mogła zostać w każdej chwili odczytana na komputerze, który wyposażony będzie w czytnik kart oraz pod warunkiem pobrania aplikacji producenta drukarki fiskalnej, która jest udostępniona na stronie internetowej, a której możliwość pobrania przewiduje się dla każdego zainteresowanego. Aplikacja ta będzie również umożliwiała wyszukanie poszczególnych dokumentów, w tym paragonów wg różnych kryteriów, co będzie umożliwiało Wnioskodawcy zweryfikowanie w każdej chwili danych dotyczących danej transakcji oraz porównanie ich z danymi wynikającymi z wystawionych przez Wnioskodawcę faktur.
Dodatkowo, zapisaną na karcie treść paragonu będzie można w każdej chwili wydrukować bezpośrednio z drukarki fiskalnej. Paragony będą w ten sposób przechowywane przez Wnioskodawcę do okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Spółka nie będzie miała możliwości ingerowania w treść danych zawartych na elektronicznym nośniku danych, na którym zamierza przechowywać treść paragonów fiskalnych. W każdym momencie, w szczególności na żądanie organu podatkowego, Wnioskodawca będzie w stanie zapewnić dostęp do treści elektronicznie przechowywanych paragonów
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy:
Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1
W ocenie Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym, przyjęte przez Wnioskodawcę rozwiązanie polegające na przechowywaniu treści paragonów dotyczących sprzedaży Produktów wyłącznie na elektronicznym nośniku danych (karta pamięci w drukarce fiskalnej) należy uznać za prawidłowe.
Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2
W ocenie Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca uprawniony jest do niezwłocznego niszczenia paragonów fiskalnych po ich wydrukowaniu i zapisaniu ich treści na elektronicznym nośniku danych.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1
W myśl art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021.685 z dnia 2021.04.14 z późniejszymi zmianami, dalej: „ustawa o VAT”) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Na mocy art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani m.in. wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży w postaci papierowej lub za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.
Wskazany wyżej przepis dopuszcza więc możliwość wystawiania paragonów w postaci papierowej lub elektronicznej (o ile nabywca wyrazi zgodę na otrzymywanie paragonów w tej formie).
W myśl art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Natomiast zgodnie z art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.
Jak wynika z powyższego, przepisy ustawy o VAT nakazują, aby w sytuacji sprzedaży na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która dokumentowana jest fakturą, do egzemplarza pozostającego u sprzedawcy dołączany winien być również paragon. Z kolei, jeśli faktura wystawiana jest w formie elektronicznej, wówczas podatnik winien pozostawić paragon z danymi identyfikującymi tę fakturę.
Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112 ustawy o VAT, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zgodnie ze wskazanym przepisem, podatnicy są co do zasady obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Co istotne, w myśl art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy o VAT - podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są co do zasady obowiązani dokonywać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
W tym zakresie wskazać należy, że ustawodawca nie przewidział konieczności przechowywania dokumentacji wyłącznie w formie papierowej. Nie przyznaje prymatu również formie elektronicznej. Stąd, na podstawie powyższych przepisów uznać należy, że forma przechowywania dokumentacji jest w zasadzie dowolna i zależy wyłącznie od woli podatnika.
Szczegółowe zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816 z późniejszymi zmianami, dalej: „rozporządzenie ws. kas rejestrujących”). Według § 2 pkt 1 lit. b wskazanego rozporządzenia, przez dokument fiskalny rozumie się wystawiany przy użyciu kasy, zawierający w szczególności logo fiskalne i numer unikatowy
- w przypadku kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii - paragon fiskalny, paragon fiskalny anulowany, fakturę, fakturę anulowaną, raport fiskalny dobowy, raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, i raport fiskalny rozliczeniowy.
Z kolei, w myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia ws. kas rejestrujących, podatnicy prowadząc ewidencję są zobowiązani m.in. do:
Natomiast, w myśl art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późniejszymi zmianami, dalej: „ustawa o rachunkowości”) co do zasady, dowody księgowe i dokumenty inwentaryzacyjne przechowuje się w jednostce w oryginalnej postaci, w ustalonym porządku dostosowanym do sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w podziale na okresy sprawozdawcze, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Roczne zbiory dowodów księgowych i dokumentów inwentaryzacyjnych oznacza się określeniem nazwy ich rodzaju oraz symbolem końcowych lat i końcowych numerów w zbiorze.
Zgodnie z art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości, z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej. Wydruk jest dowodem równoważnym z dowodem księgowym, z którego treść została przeniesiona na informatyczny nośnik danych.
Natomiast w myśl § 30 rozporządzenia ws. kas rejestrujących, podatnicy używający kasy z elektronicznym zapisem kopii:
1. prowadzą bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przesyłania danych do archiwizowania;
2. stosują urządzenia archiwizujące i informatyczne nośniki danych określone w książce kasy przez producenta;
3. stosują autoryzowany przez producenta program archiwizujący, zgodny z kartą kasy.
Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży Produktów m.in. na rzecz klientów nieprowadzących działalności gospodarczej. Transakcje te dokumentowane są za pomocą faktur wystawianych przez Spółkę bez numeru NIP, jak również ewidencjonowane są na kasie rejestrującej. W związku ze zmianą sposobu ewidencjonowania i przechowywania dokumentacji sprzedaży towarów, Wnioskodawca planuje zrezygnować z archiwizowania oryginałów wydrukowanych paragonów fiskalnych, które z uwagi na fakt jednoczesnego wystawiania na rzecz klientów faktur VAT (bez numer NIP), zachowywane są przez Spółkę.
Jak jednocześnie wskazano, treść paragonów drukowanych przez Wnioskodawcę będzie automatycznie zapisywana na elektronicznym nośniku danych (tj. na karcie pamięci w drukarce fiskalnej).
Z analizy przytoczonych wyżej przez Wnioskodawcę przepisów, w tym szczególności regulacji ustawy o VAT oraz rozporządzenia ws. kas rejestrujących, wynika, iż podatnicy zobowiązani są do drukowania dokumentów fiskalnych dotyczących sprzedaży ewidencjonowanej za pomocą kasy rejestrującej, ich przechowywania oraz zapewniania dostępu do nich. Brak jest jednak regulacji, które określałyby w sposób szczegółowy to w jaki sposób oraz w jakiej formie (papierowej bądź elektronicznej) paragony fiskalne powinny być przechowywane i archiwizowane dla celów podatkowych.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma żadnych przeciwskazań co do przechowywania paragonów w formie elektronicznej. Ustawodawca nie wskazał bowiem jednoznacznej formy przechowywania paragonów odnoszących się do transakcji, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi w postaci elektronicznej lub papierowej.
Przedstawione wyżej stanowisko Wnioskodawcy, potwierdzające dowolność w zakresie formy przechowywania dokumentacji i przyznające możliwości przechowywania dokumentacji w formie elektronicznej znajduje potwierdzenie w wydanych dotychczas przez organy podatkowe indywidualnych interpretacjach podatkowych dotyczących podobnych stanów faktycznych, w tym m.in. w :
Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym, przyjęte przez Wnioskodawcę rozwiązanie polegające na przechowywaniu treści paragonów dotyczących sprzedaży Produktów wyłącznie na elektronicznym nośniku danych (karta pamięci w drukarce fiskalnej) należy uznać za prawidłowe.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.
Zdaniem Wnioskodawcy, w celu przeanalizowania możliwości niszczenia paragonów fiskalnych, dla których zostały wystawione faktury, w pierwszej kolejności należy wskazać na treść art. 106h ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem:
Mając na względzie, iż w kontekście art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, ustawodawca posługuje się innym określeniem niż w przypadku ust. 1 tego przepisu, oznacza to, iż obowiązki nałożone na podatnika tym przepisem są inne (odmienne). Tym samym nie znajduje tu zastosowania mechanizm polegający na „dołączeniu” oryginału paragonu do wystawionej faktury.
W związku z powyższym należy dojść do wniosku, iż art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, umożliwia Wnioskodawcy zniszczenie paragonu fiskalnego w sytuacji, w której:
1. sprzedaż będzie zaewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej,
2. w pamięci kasy rejestrującej zapisana będzie kopia paragonu fiskalnego dotyczącego sprzedaży, zawierająca dane identyfikujące fakturę VAT,
3. egzemplarz faktury VAT przeznaczony dla Wnioskodawcy będzie miał formę elektroniczną.
Powyższe znajduje potwierdzenie w wydanych dotychczas przez organy podatkowe indywidualnych interpretacjach podatkowych dotyczących podobnych stanów faktycznych, w tym m.in. w :
Jak zostało przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wystawia na rzecz klientów i Konsultantek nieprowadzących działalności gospodarczej E-faktury lub Faktury papierowe, które są następnie przechowywane i archiwizowane w postaci pliku PDF, z uwzględnieniem podziału na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zapewniona jest również możliwość bezzwłocznego poboru każdej faktury, a także przetwarzania danych w niej zawartych. Oryginały paragonów fiskalnych, do których wystawiane są faktury, Spółka zamierza natomiast drukować, a następnie zapisywać ich treść na elektronicznym nośniku danych. Treść paragonów będzie przechowywana przez Wnioskodawcę do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Mając na względzie powyższe, zdaniem Spółki, będzie ona spełniać ww. warunki umożliwiające niszczenie paragonów fiskalnych, do których zostaną wystawione faktury - przechowywane i archiwizowane przez Wnioskodawcę w formie elektronicznej (pliku PDF).
Wnioskodawca pragnie również wskazać, że przepisy ustawy o VAT oraz aktów wykonawczych do niej, nie regulują w sposób szczegółowy tego w jaki sposób oraz w jakiej formie (papierowej bądź elektronicznej) paragony fiskalne powinny być przechowywane i archiwizowane dla celów podatkowych. Tym samym, zdaniem Spółki, obecnie obowiązujące regulacje nie wykluczają możliwości elektronicznego przechowywania paragonów fiskalnych, a następnie zniszczenia ich oryginalnej (papierowej) postaci.
Powyższe znajduje potwierdzenie w ugruntowanej praktyce organów podatkowych. Dla przykładu, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2018 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Odnosząc się do kwestii przechowywania w formie elektronicznej przez Wnioskodawcę paragonów fiskalnych podłączonych do faktur zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy oraz raportów fiskalnych dobowych, do których nie stosuje się, zawartych w ustawie przepisów dotyczących przechowywania faktur, należy stwierdzić, że nie ma żadnych przeciwwskazań do elektronicznego przechowywania tego rodzaju dokumentów. Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że przechowywanie przez Spółkę paragonów fiskalnych dołączanych do faktury, faktur sprzedażowych oraz raportów fiskalnych dobowych wyłącznie w elektronicznej bazie dokumentów po zniszczeniu wersji papierowych będzie prawidłowe”.
Mając na względzie powyższe, w ocenie Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym za prawidłowe należy uznać postępowanie Wnioskodawcy polegające na niezwłocznym niszczeniu paragonów fiskalnych po ich wydrukowaniu i zapisaniu ich treści na elektronicznym nośniku danych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
Zaś przez fakturę elektroniczną, o której mowa w art. 2 pkt 32 ustawy rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.
Art. 112 ustawy stanowi, że podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 109b ust. 7, art. 130d ust. 3, art. 134 ust. 3, art. 138h ust. 3 i art. 138i ust. 8.
Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Na mocy art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży w postaci papierowej lub za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.
Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.
Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217).
Natomiast zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy – podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kasy rejestrującej, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b.
Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1625), zwanym dalej rozporządzeniem.
Według § 2 pkt 1 lit. b) rozporządzenia, przez dokument fiskalny rozumie się wystawiany przy użyciu kasy, zawierający w szczególności logo fiskalne i numer unikatowy - w przypadku kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii - paragon fiskalny, paragon fiskalny anulowany, fakturę, fakturę anulowaną, raport fiskalny dobowy, raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, i raport fiskalny rozliczeniowy.
Przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie trwale zawarte w kasie, zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny i niezmienialny zapis danych pod bezpośrednią kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 14 rozporządzenia).
Natomiast przez pamięć operacyjną – zgodnie z § 2 pkt 15 rozporządzenia - rozumie się pamięć wielokrotnego zapisu zawartą w kasie, pracującą pod bezpośrednią kontrolą programu pracy kasy, w której są przechowywane dane pochodzące z bieżącej czynności kasowej, do czasu zapisu danych z tej czynności, bezpośrednio po jej zakończeniu, w pamięci fiskalnej lub pamięci chronionej, albo na informatycznym nośniku danych, albo do czasu ich usunięcia przez procedurę awaryjnego zerowania pamięci operacyjnej, niedostępną dla użytkownika kasy.
Stosownie do § 2 pkt 16 rozporządzenia przez paragon fiskalny albo fakturę - rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.
Program archiwizujący – zgodnie z § 2 pkt 25 rozporządzenia – to zewnętrzny program umożliwiający w systemach ogólnie dostępnych odczyt, przedstawienie i sprawdzenie danych z kas z elektronicznym zapisem kopii zapisanych na informatycznych nośnikach danych.
Zgodnie z § 2 pkt 27 rozporządzenia przez raport fiskalny dobowy, raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, raport fiskalny rozliczeniowy, łączny raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, i łączny raport fiskalny rozliczeniowy - rozumie się odpowiednio pełny lub skrócony raport fiskalny zawierający w szczególności dane sumaryczne o wartości sprzedaży i wysokości podatku w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz wartości sprzedaży zwolnionej od podatku odpowiednio za daną dobę, wybrany okres lub cały okres pracy kasy.
W myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy prowadząc ewidencję:
W myśl art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217) dowody księgowe i dokumenty inwentaryzacyjne przechowuje się w jednostce, z zastrzeżeniem ust. 4, w oryginalnej postaci, w ustalonym porządku dostosowanym do sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w podziale na okresy sprawozdawcze, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Roczne zbiory dowodów księgowych i dokumentów inwentaryzacyjnych oznacza się określeniem nazwy ich rodzaju oraz symbolem końcowych lat i końcowych numerów w zbiorze.
Zgodnie z art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości, z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej. Wydruk jest dowodem równoważnym z dowodem księgowym, z którego treść została przeniesiona na informatyczny nośnik danych.
Z kolei zgodnie z § 29 rozporządzenia, podatnicy prowadząc ewidencję przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii dokonują wydruku wystawianych przy użyciu kasy dokumentów, a w przypadku kas z papierowym zapisem kopii - również ich kopii. W przypadku kas z elektronicznym zapisem kopii obowiązek wydruku nie dotyczy paragonów fiskalnych i paragonów fiskalnych anulowanych w przypadku, o którym mowa w § 12, oraz raportów fiskalnych dobowych, które mają postać zapisu na informatycznym nośniku danych. Przepis § 22 ust. 4 stosuje się.
Fiskalizacja jest potwierdzana wystawieniem raportu fiskalnego dobowego. Wydruk raportu fiskalnego dobowego jest dołączany do książki kasy (§ 22 ust. 4 rozporządzenia).
Natomiast w myśl § 30 rozporządzenia, podatnicy używający kasy z elektronicznym zapisem kopii:
prowadzą bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przesyłania danych do archiwizowania;
stosują urządzenia archiwizujące i informatyczne nośniki danych określone w książce kasy przez producenta;
stosują autoryzowany przez producenta program archiwizujący, zgodny z kartą kasy.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na sprzedaży produktów kosmetycznych oraz innych z grupy. Spółka w każdym przypadku dokumentuje sprzedaż fakturą VAT wystawianą na Konsultantkę lub odpowiednio klienta, na wartość danego zamówienia. W przypadku sprzedaży na rzecz Konsultantek (lub odpowiednio klientów) nieprowadzących działalności gospodarczej, wystawiana jest faktura bez numeru NIP, jak również transakcja taka jest ewidencjonowana na kasie rejestrującej. W przypadku konsultantek, które wyraziły zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej, taka faktura jest zamieszczana na E-platformie na koncie Konsultantki, w przypadku Faktur papierowych, drukowany jest jeden egzemplarz faktury, wkładany jest do paczki z produktami i wysyłany do Konsultantki / klienta. Wszystkie faktury, wystawione zarówno w formie papierowej jak i elektronicznej są archiwizowane i przechowywane w formie elektronicznej, tj. w postaci pliku PDF, z uwzględnieniem podziału na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe jego odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zapewniona jest oczywiście możliwość bezzwłocznego poboru każdej faktury, a także przetwarzania danych w niej zawartych. Oryginały paragonów fiskalnych są drukowane i przechowywane w formie papierowej przez okres do czasu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Kopie paragonów fiskalnych zostają po zaewidencjonowaniu sprzedaży zapisane w pamięci kasy rejestrującej.
Wnioskodawca używa kas fiskalnych z zapisem w pamięci drukarki na karcie, tzn. w których treść paragonów jest zapisywana na informatycznych nośnikach danych - kartach. Przedmiotowe kasy spełniają wymogi określone w obowiązujących przepisach dotyczących kas rejestrujących.
Wnioskodawca zamierza wprowadzić zmiany w systemie ewidencjonowania i przechowywania dokumentacji sprzedaży towarów w sposób następujący. Spółka będzie nadal generowała oraz drukowała paragony fiskalne, tj. egzemplarze przeznaczone dla nabywcy. Jednocześnie treść paragonów będzie automatycznie zapisywana na elektronicznym nośniku danych (tj. na karcie pamięci w drukarce fiskalnej). Zważywszy na fakt, iż Spółka wystawia, i nadal będzie wystawiała i doręczała nabywcom Produktów faktury VAT (bez numeru NIP), oryginały paragonów fiskalnych, po ich wydrukowaniu, będą niezwłocznie niszczone według obowiązujących zasad utylizacji paragonów fiskalnych.
Treść paragonów zapisywana przez Wnioskodawcę na elektronicznym nośniku danych będzie mogła zostać w każdej chwili odczytana na komputerze, który wyposażony będzie w czytnik kart oraz pod warunkiem pobrania aplikacji producenta drukarki fiskalnej, która jest udostępniona na stronie internetowej, a której możliwość pobrania przewiduje się dla każdego zainteresowanego. Aplikacja ta będzie również umożliwiała wyszukanie poszczególnych dokumentów, w tym paragonów wg różnych kryteriów, co będzie umożliwiało Wnioskodawcy zweryfikowanie w każdej chwili danych dotyczących danej transakcji oraz porównanie ich z danymi wynikającymi z wystawionych przez Wnioskodawcę faktur.
Dodatkowo, zapisaną na karcie treść paragonu będzie można w każdej chwili wydrukować bezpośrednio z drukarki fiskalnej. Paragony będą w ten sposób przechowywane przez Wnioskodawcę do okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Spółka nie będzie miała możliwości ingerowania w treść danych zawartych na elektronicznym nośniku danych, na którym zamierza przechowywać treść paragonów fiskalnych. W każdym momencie, w szczególności na żądanie organu podatkowego, Wnioskodawca będzie w stanie zapewnić dostęp do treści elektronicznie przechowywanych paragonów
Wnioskodawca ma m.in. wątpliwości czy przechowywanie paragonów dotyczących sprzedaży Produktów wyłącznie na elektronicznym nośniku danych (karta pamięci) będzie prawidłowe.
Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy wskazać, że nie ma przeciwskazań do przechowywania paragonów w formie elektronicznej. Ustawodawca nie wskazał bowiem jednoznacznej formy przechowywania paragonów dokumentujących transakcje, które zostały udokumentowane fakturami w formie elektronicznej lub papierowej. Skoro Wnioskodawca dokonaną sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ewidencjonuje za pomocą kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii, to stosownie do regulacji zawartych w art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 29 rozporządzenia Wnioskodawca ma obowiązek dokonania wydruku paragonów z dokonanej sprzedaży. Wnioskodawca – w myśl § 29 rozporządzenia - nie będzie miał natomiast obowiązku drukowania kopii paragonów fiskalnych, które mają postać zapisu na informatycznym nośniku danych (karta pamięci).
Jak wynika z opisu sprawy, treść paragonów zapisywana przez Wnioskodawcę na elektronicznym nośniku danych będzie mogła zostać w każdej chwili odczytana na komputerze, który wyposażony będzie w czytnik kart oraz po pobraniu aplikacji producenta drukarki fiskalnej, która jest udostępniona na stronie internetowej, a której możliwość pobrania przewiduje się dla każdego zainteresowanego. Aplikacja ta będzie również umożliwiała wyszukanie poszczególnych paragonów, co będzie umożliwiało Wnioskodawcy zweryfikowanie w każdej chwili danych dotyczących danej transakcji. Dodatkowo, zapisaną na karcie treść paragonu będzie można w każdej chwili wydrukować bezpośrednio z drukarki fiskalnej. Paragony będą w ten sposób przechowywane przez Wnioskodawcę do okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Spółka nie będzie miała możliwości ingerowania w treść danych zawartych na elektronicznym nośniku danych. W każdym momencie na żądanie organu podatkowego, Wnioskodawca będzie w stanie zapewnić dostęp do treści elektronicznie przechowywanych paragonów.
Zatem skoro Wnioskodawca będzie posiadał kasy z elektronicznym zapisem kopii paragonów, tzn. takie, w których kopie paragonów fiskalnych będą zapisane na informatycznym nośniku danych, a sposób archiwizowania paragonów i innych dokumentów fiskalnych w formie elektronicznej spełnia cechy integralności i czytelności danych, to Wnioskodawca będzie miał możliwość przechowywania paragonów fiskalnych wyłącznie w formie elektronicznej, zapewniając możliwość ich odczytu oraz wydruku na żądanie organów skarbowych. Zatem, nie jest konieczne dodatkowe przechowywanie paragonów fiskalnych generowanych przez te kasy w formie papierowych wydruków.
Analizując aspekt dotyczący niszczenia paragonu fiskalnego dokumentującego transakcję, dla której wystawiona zostanie faktura, w pierwszej kolejności należy wskazać na treść art. 106h ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Należy zaznaczyć, że zarówno w przypadku faktury papierowej jak i elektronicznej - podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz dokonania wydruku paragonu.
Jednak w przypadku wystawienia faktury w formie papierowej w myśl powołanego art. 106h ust. 1 ustawy do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tą sprzedaż, (co stanowi odmienną regulację niż przypadek, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą w formie elektronicznej). Obowiązek „dołączenia” niejako determinuje obowiązek przechowywania takiego paragonu w formie papierowej, na co wskazuje literalne brzmienie art. 106h ust. 3 ustawy. W tym przypadku bowiem istnieje konieczność „zostawienia” wydrukowanego paragonu.
W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca wystawia na rzecz klientów i Konsultantek nieprowadzących działalności gospodarczej E-faktury lub Faktury papierowe, które są następnie przechowywane i archiwizowane w postaci pliku PDF, z uwzględnieniem podziału na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zapewniona jest również możliwość bezzwłocznego poboru każdej faktury, a także przetwarzania danych w niej zawartych. Oryginały paragonów fiskalnych, do których wystawiane są faktury, Spółka zamierza natomiast drukować, a następnie zapisywać ich treść na elektronicznym nośniku danych. Treść paragonów będzie przechowywana przez Wnioskodawcę do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Do powyższej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 106h ust. 3, który nakłada obowiązek „zostawienia” w dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. Skoro więc ustawodawca posługuje się inną frazą, oznacza to, że obowiązki nałożone na podatnika są inne (odmienne). Tym samym nie znajduje tu zastosowania mechanizm polegający na „dołączeniu” oryginału paragonu.
W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że art. 106h ust. 3 ustawy, umożliwia Wnioskodawcy zniszczenie paragonu fiskalnego w sytuacji, w której:
Mając na względzie powyższe, Spółka będzie spełniać ww. warunki umożliwiające niszczenie paragonów fiskalnych, do których zostaną wystawione faktury - przechowywane i archiwizowane przez Wnioskodawcę w formie elektronicznej.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili