0114-KDIP1-3.4012.523.2021.2.KF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 4 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 27 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 24 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.523.2021.1.KF (doręczone Stronie 26 września 2021 r.), ponownie uzupełnionym pismem z 4 sierpnia (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 20 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania za zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

4 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 27 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 24 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.523.2021.1.KF (doręczone Stronie 26 września 2021 r.), ponownie uzupełniony pismem z 4 sierpnia (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 20 października 2021 r.), dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania za zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostateczne sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z 4 sierpnia 2021 r.):

Wnioskodawczyni chce rozpocząć działalność gospodarczą jako rzeczoznawca majątkowy w zakresie wyceny nieruchomości. Działalność będzie dotyczyła wyłącznie wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych. Wnioskodawczyni musi zarejestrować działalność w systemie PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) pod kodem 68.31Z (Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami), który obejmuje w ramach podklasy: pośrednictwo w kupnie, sprzedaży i dzierżawie nieruchomości, doradztwo i szacowanie wartości nieruchomości związanych z jej kupnem, sprzedażą lub dzierżawą. Niemniej jednak Wnioskodawczyni nie planuje prowadzić działalności w zakresie doradztwa. Ponadto, w roku 2020 Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej więc wartość sprzedaży nie przekroczyła 200.000 zł (tj. kwoty wymienionej w art. 113 pkt 1 ww. Ustawy), a prognozowana wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej w roku podatkowym 2021 kwoty 200.000 zł bez podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą kilkanaście lat temu, ale nie utraciła prawa do zwolnienia sprzedaży od podatku ani z niego nie zrezygnowała.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży, która zostanie dokonana w roku 2021?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W świetle artykułu 113 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług oraz wobec faktu, że wartość sprzedaży w 2021 r. nie przekroczy 200.000 zł bez podatku od towarów i usług (ani proporcjonalnie w odniesieniu do pozostałej części roku) Wnioskodawczyni uważa, że może skorzystać z przewidzianego w ww. artykule zwolnienia od podatku w odniesieniu do sprzedaży, która zostanie dokonana w 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

− jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z ust. 9 cyt. artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

- wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2. świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c) jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zatem, jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego w tym związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego Słownika, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni chce rozpocząć działalność gospodarczą jako rzeczoznawca majątkowy w zakresie wyceny nieruchomości. Działalność będzie dotyczyła wyłącznie wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych. Wnioskodawczyni musi zarejestrować działalność w systemie PKD pod kodem 68.31Z (Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami), który obejmuje w ramach podklasy: pośrednictwo w kupnie, sprzedaży i dzierżawie nieruchomości, doradztwo i szacowanie wartości nieruchomości związanych z jej kupnem, sprzedażą lub dzierżawą. Niemniej jednak Wnioskodawczyni nie planuje prowadzić działalności w zakresie doradztwa. Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą kilkanaście lat temu, ale nie utraciła prawa do zwolnienia sprzedaży od podatku ani z niego nie zrezygnowała.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy wykonując wymienione czynności ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Jak wyjaśniła Wnioskodawczyni, Jej działalność gospodarcza nie będzie dotyczyła usług doradczych. Wnioskodawczyni będzie prowadziła działalność jako rzeczoznawca majątkowy w zakresie wyceny nieruchomości. Działalność ta będzie ograniczała się jedynie do wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych. Zatem w ramach wykonywanej działalności nie będzie również dokonywała dostawy nieruchomości.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawczyni obejmująca powyżej wymienione czynności nie została wyłączona ze zwolnienia z podatku VAT (podatek od towarów i usług), w oparciu o art. 113 ust. 13 ustawy.

Poza tym Wnioskodawczyni w opisie sprawy wskazała, że w 2020 r. nie prowadziła działalności gospodarczej, więc wartość sprzedaży zrealizowanej w 2020 roku nie przekroczyła kwoty 200.000 zł. Wnioskodawczyni zamierza dopiero rozpocząć działalność gospodarczą i prognozowana wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, do momentu przekroczenia wartości sprzedaży określonej zgodnie z ww. przepisem, czyli wartości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, że jeżeli wartość sprzedaży przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności kwotę 200.000 zł, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą zostanie przekroczona ta kwota. Wskazania wymaga również, że w przypadku wykonania jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy, Wnioskodawczyni utraci prawo do zwolnienia podmiotowego.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni dotyczącym prawa do zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, skoro – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawczyni dopiero zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, a więc limit 200.000 zł będzie obliczany w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy.

Zatem, z uwagi na powyższe, pomimo podzielenia stanowiska Wnioskodawcy co do możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, należało uznać je za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.