Interpretacja dotyczy ustalenia skutków podatkowych związanych ze sprzedażą licytacyjną udziałów w nieruchomości oraz całej nieruchomości położonej w (...). Nieruchomość składa się z działek nr 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 14, 15, na których znajdują się budynki w różnym stanie zaawansowania budowy. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż tej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ dłużnicy posiadający udziały w nieruchomości prowadzili działalność gospodarczą, a nieruchomość była wykorzystywana w tej działalności. Wyjątkowo, w odniesieniu do działek nr 6 i 13, na których znajdują się budynki w rozumieniu prawa budowlanego, sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast sprzedaż pozostałych działek, na których znajdują się budynki w stanie surowym, nie będzie objęta zwolnieniami od podatku VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 15 października 2021 r. (data 15 października 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 6 października 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.505.2021.1.LM (doręczone Stronie 8 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w związku ze sprzedażą działek w drodze licytacji komorniczej - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
23 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 15 października 2021 r. (data wpływu 15 października 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 6 października 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.505.2021.1.LM (doręczone Stronie 8 października 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w związku ze sprzedażą działek w drodze licytacji komorniczej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) (…) Kancelaria Komornicza w (…) wszczął egzekucję z udziałów w nieruchomości:
Pierwotnie, własność nieruchomości stanowiącej działki 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 14, 15 dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (…) (dalej „Nieruchomość”) nabyła od M. S. Spółka1 Sp. z o.o na podstawie umowy sprzedaży z dnia 6 lutego 2008 r. w ślad za aktem notarialnym Rep A nr (…). Od powyższej transakcji Spółka1 Sp. z o.o. odprowadziła podatek od czynności cywilnoprawnych w stawce 2%.
Wspólnikami Spółki1 Sp. z.o.o. oraz członkami zarządu byli wówczas W. K. oraz P. K.
Na przedmiotowej nieruchomości Spółka1 Sp. z o.o. rozpoczęła budowę ośmiu budynków mieszkalnych na podstawie decyzji nr (…) z dnia 12 maja 2008 Starosty (…).
23 grudnia 2010 r. Spółka1 Sp. z o.o. zbyła własność przedmiotowej nieruchomości wraz z rozpoczętą budową (w stanie zaawansowania robót 80%) na rzecz Spółki2 sp. z o.o. Strony ustaliły, iż transakcja zostanie objęta stawka VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 7% zaś cena zostanie uiszczona w ratach, przy czym w pierwszej kolejności Nabywca miał przekazać tytułem cenę kwotę VAT, a następnie dokonywać spłaty zadłużenia spółki Spółka1 sp. z o. o najpóźniej do 31 grudnia 2011 r.
Nabywca tj. spółka Spółka2 sp. z o.o. 18 maja 2011 r. zbyła przedmiotową nieruchomość na rzecz spółki Spółka4 sp. z o.o. zaś transakcja została objęta podatkiem VAT w wysokości 8%.
Nabywca Spółka5 sp. z o.o przejął na podstawie umowy przejęcia dług zbywcy tj. Spółka2 sp. z o.o wobec spółki Spółka1 sp. z o.o zapłatę ceny.
25 października 2011 r spółka Spółka1 sp. z o.o. przelała na rzecz Spółki3 Spółka cywilna W. K., P. K. swoją wierzytelność wobec Spółki2 sp. z o.o o zapłatę ceny.
Następnie na mocy umowy z 25 października 2011 r. wspólnicy spółki Spółki3 spółka cywilna W. K., P. K. oraz spółka Spółka4 sp. z o.o. przenieśli własność przedmiotowej nieruchomości w trybie art. 453 kodeksu cywilnego (tzw. datio in solutum). Na mocy której nieruchomość objęta księgą wieczystą nr (…) została „przekazana” do Pana P. K. i W. K. w ramach spółki Spółka3 spółka cywilna (dalej „Spółka3”).
16 lipca 2013 r. zmarł Pan P.K. zaś spadek po Nim (w tym udziały w przedmiotowej nieruchomości) na podstawie ustawy nabyli żona Pani K.K. oraz dzieci Kl. K., Ł. K. i Ki. K. wszyscy w ¼ części.
Z informacji Urzędu Skarbowego w (…) wynika, iż Pan P.K. w dniu śmierci nie był zarejestrowany jako podatnik VAT.
Ponadto Urząd Skarbowy wskazał że nie zostało również złożone oświadczenie o stanie remanentu, ani remanent likwidacyjny i w deklaracji VAT nie został rozliczony remanent likwidacyjny.
Spadkobiercy Pana P.K. nie mają wiedzy czy z tytułu nabycia nieruchomości spółce Spółce3 przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Po śmierci P. K. do Spółki3 przystąpiła jego małżonka K. K. w spółce pod nazwą: Spółka3 W. K., K. K.; NIP (…) Urząd Skarbowy wskazał, że w okresie od 2 czerwca 2010 r. do 31 grudnia 2016 r. Spółka3 W. K. K.K. figurował w rejestrze podatników VAT.
Ponadto wskazano, że P. K. w dniu śmierci tj. 16 lipca 2013 r. nie był zarejestrowany w US w (…) jako podatnik VAT. Dodatkowo wskazano, że nie zostało złożone oświadczenie o stanie remanentu, ani remanent likwidacyjny i w deklaracji VAT nie został rozliczony remanent likwidacyjny.
Przedmiotowa nieruchomość objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego gminy (…) i w całości położona jest w strefie 4MR MN tereny zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowe.
Na działce ewid. Nr 6 - zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym zamkniętym, nie został oddany do użytku
Na działce ewid. Nr 7 - zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym otwartym
Na działce ewid. Nr 8 - zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym otwartym
Na działce ewid. Nr 9 - zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym otwartym
Na działce ewid. Nr 12 - zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym otwartym Na działce ewid. Nr 13 - zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym zamkniętym, nie został oddany do użytku.
Na działce ewid. Nr 14 - zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym otwartym Na działce ewid. Nr 15 zlokalizowany jest budynek mieszkalny w stanie surowym otwartym
Działka ewid. Nr 11 stanowi wewnętrzną drogę dojazdową.
W związku z prowadzoną egzekucją - komornik zamierzać dokonać zbycia udziałów w nieruchomości, jak i całej nieruchomości w drodze sprzedaży licytacyjnej.
W związku z powyższym koniecznym jest ustalenie czy w przypadku sprzedaży licytacyjnej udziałów w nieruchomości, jak i całej nieruchomości komornik na mocy art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług powinien naliczyć i odprowadzić oraz w jakiej wysokości, do właściwego urzędu skarbowego należny podatek VAT, czy też w okolicznościach sprawy sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Dłużnik K. K. oświadczyła, że nie posiada wiedzy dotyczącej podatku VAT w sprawie egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości. Ponadto oświadczyła, że w spółce cywilnej Spółka3 W. K., P. K. zawartej 22 maja 2010 r widniał zapis iż w przypadku śmierci jednego ze wspólników na jego miejsce do spółki wchodzą jego spadkobiercy, którzy wyznaczają osobę wykonującą ich prawa.
Nie posiada wiedzy w sprawie rozliczenia udziału w spółce Spółka3 W. K., P. K. po śmierci zmarłego wspólnika. Nie posiada wiedzy odnośnie zwrócenia wkładu zmarłego wspólnika (w pieniądzu lub naturze) oznaczony w umowie spółki cywilnej Spółka3 W. K. i, P. K.. Nie posiada wiedzy czy spółce Spółka3 W. K., P. K. przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości położonej w (…) nr KW (…). Nie posiada wiedzy czy po śmierci przedsiębiorcy P. K., wspólnika ww. spółki został sporządzony remanent likwidacyjny spółki i doszło do rozliczenia VAT z urzędem skarbowym. W piśmie z 29 kwietna 2021 r. (wpływ do kancelarii 5 maja 2021 r.) dłużnik złożył oświadczenie na temat wstąpienia do spółki K. K.. Dłużnik W. K. oświadczył 16 stycznia 2021 r. (wpływ 21 stycznia 2021 r.), że kwota podana w akcie notarialnym dotyczącym przejęcia prawa własności nad nieruchomością w (…) przez P.K. i W. K. jest kwotą brutto (…) zł i była wystawiona stosowna faktura W. K. w piśmie z dnia 16 lipca 2021 r. oświadczył, że pozwolenie na użytkowanie nieruchomości nie zostało wydane bowiem proces budowy nie został zakończony.
Od momentu nabycia nieruchomości w (…) przez Spółka3 W. K., P. K. nie były prowadzone żadne prace budowlane. Nieruchomość w (…) należąca do spółki Spółka3 nie była przedmiotem prowadzenia innej działalności gospodarczej niż jej przeznaczenie. W. K. był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od marca 2001 do października 2018 r. Obecnie ma zawieszoną działalność gospodarczą. W dniu 5 lipca 2021 r. komornik otrzymał opinię biegłego sądowego (…) z której wynika, ze sprzedaż, nieruchomości w drodze licytacji przedmiotowej nieruchomości i udziałów w tej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż dłużników nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie biegły zastrzegł, ze przedmiotowa opinia jest stanowiskiem w sprawie, a organy podatkowe lub sądy mogą odrębnie interpretować przedstawiony stan faktyczny. Zabezpieczenie przed negatywnymi skutkami podatkowymi, podatnik może osiągnąć jedynie po uzyskaniu interpretacji indywidualnej wydanej w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.
W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał że:
Poniższe odpowiedzi oparte są na oświadczeniach złożonych przez dłużników W. K., Kl. K. oraz K.K. składającej oświadczenie w swoim imieniu jak również w imieniu Ł. i Ki. K. tj. małoletnich córek.
Dłużnicy posiadający udziały w nieruchomości będącej przedmiotem licytacji komorniczej nie są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.
Zgodnie z oświadczeniem dłużników na nieruchomości od momentu nabycia przez aktualnych współwłaścicieli nie była kontynuowana budowa domów. Aktualnie nieruchomość nie jest wykorzystywana w żaden sposób, Zgodnie z oświadczeniem Pani Kl. K. oraz K. K. „leży odłogiem”.
Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. prawo budowlane ilekroć w ustawie mowa o budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Wskazać natomiast należy, że zgodnie z opinią biegłego sądowego G.K.:
Działka ewid. nr 6 o powierzchni 0,1000 ha w kształcie zbliżonym do prostokąta, usytuowana jest w pierwszej linii od ul.(…). Na działce zlokalizowany jest budynek mieszkalny jednorodzinny, parterowy z użytkowym poddaszem, w stanie surowym zamkniętym. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 7 o powierzchni 0,0879 ha w kształcie prostokąta, usytuowana jest w drugiej linii od ul.(…).. Na działce znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 8 o powierzchni 0,0879 ha w kształcie prostokąta, usytuowana jest w trzeciej linii od ul.(…).. Na działce znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 9 o powierzchni 0,1000 ha w kształcie zbliżonym do prostokąta, usytuowana jest w czwartej linii od ul.(…). (pierwsza linia od ul.(…)). Na działce znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz niewielką część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 12 o powierzchni 0,1000 ha w kształcie zbliżonym do prostokąta, usytuowana jest w pierwszej linii od ul.(…).. Na działce znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz niewielką część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 13 o powierzchni 0,0940 ha w kształcie prostokąta, usytuowana jest w drugiej linii od ul.(…). Na działce zlokalizowany jest budynek mieszkalny jednorodzinny, parterowy z użytkowym poddaszem, w stanie surowym zamkniętym. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 14 o powierzchni 0,0940 ha w kształcie prostokąta, usytuowana jest w trzeciej linii od ul.(…). Na działce znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 15 o powierzchni 0,0999 ha w kształcie zbliżonym do prostokąta, usytuowana jest w czwartej linii od ul.(…) (pierwsza linia od ul. (…)). Na działce znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz niewielką część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Działka ewid. nr 11 o powierzchni 0,0541 ha, w kształcie wydłużonego prostokąta o wymiarach ok. 5 m x 108 m, biegnącego przez środek nieruchomości, rozciągającego się pomiędzy ul. (…), a ul. (…), stanowi wewnętrzną drogę dojazdową do działek położonych w głębi kompleksu, nieposiadających bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. Teren działki nieutwardzony, niezagospodarowany, nieuzbrojony w sieci infrastruktury technicznej.
Mając na uwadze powyższe uznać należy, że jedynie dwa budynki (znajdujący się na działce ewid. nr 6 oraz 13) stanowią budynki w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.
Zgodnie z oświadczeniem wspólnika spółki Spółka3 W. K. spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z oświadczeniem wspólników spółki Spółka3 W. K. oraz K. K. budynki nie zostały wykorzystane do prowadzenia działalności. Celem spółki było dokończenie budowy, ale z uwagi na brak środków od momentu przejęcia nieruchomości przez spółkę, nie była prowadzona żadna działalność ani żadne czynności związane z budową.
Nieruchomość położona: (…), numer działki 6, 7, 8, 9, 11, 12,13, 14, 15 dla której Sąd Rejonowy w (…) V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze oraz nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie osobom trzecim.
Zgodnie z oświadczeniem dłużników budynki na nieruchomości w ciągu ostatnich dwóch lat nie były ulepszane i nie została podniesiona ich wartość.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy na gruncie ww. stanu faktycznego w przypadku sprzedaży licytacyjnej udziałów w nieruchomości, jak i całej nieruchomości komornik na mocy art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług powinien naliczyć i odprowadzić oraz w jakiej wysokości, do właściwego urzędu skarbowego należny podatek VAT, czy też w okolicznościach sprawy sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż w drodze licytacji przedmiotowej nieruchomości i udziałów w tej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż dłużników nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
a. określone udziały w nieruchomości,
b. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
c. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt, budynek, budowle lub ich część, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca Komornik Sądowy wszczął egzekucję z nieruchomości położonej w (…) tj. działek nr 6, 7, 8, 9 11, 12, 13, 14, 15. Nieruchomość ta należy do pięciu współwłaścicieli.
₋ dłużnika W. K. w udziale wynoszącym 4/8 nieruchomości
₋ dłużnika K. K. w udziale wynoszącym 1/8 w nieruchomości
₋ dłużnika Kl. K. w udziale wynoszącym 1/8 w nieruchomości
₋ dłużnika Ł. K. w udziale wynoszącym 1/8 w nieruchomości
₋ dłużnika Ki. K. w udziale wynoszącym 1/8 w nieruchomości
Nieruchomość ta została nabyta przez Spółkę 1 Sp. z o.o. gdzie wspólnikami spółki byli pan W.K. i P. K.. Na przedmiotowej nieruchomości Spółka1 Sp. z o.o. w celu prowadzenia działalności gospodarczej rozpoczęła budowę ośmiu budynków mieszkalnych na podstawie decyzji Starosty (…).
23 grudnia 2010 r. Spółka1 Sp. z o.o. zbyła własność przedmiotowej nieruchomości wraz z rozpoczętą budową. W dniu 25 października 2011 r spółka Spółka1 sp. z o.o. przelała na rzecz SPÓŁKA3 W. K., P.K. swoją wierzytelność wobec SPÓŁKA2 sp. z o.o o zapłatę ceny.
Następnie na mocy umowy z dnia 25 października 2011 r wspólnicy spółki SPÓŁKA3 W. K., P. K. oraz spółka Spółka4 sp. z o.o. przenieśli własność przedmiotowej nieruchomości w trybie art. 453 kodeksu cywilnego (tzw. datio in solutum). Na mocy której nieruchomość objęta księgą wieczystą nr (…) została „przekazana” do Pana P. K.i W. K. w ramach spółki Spółka3 spółka cywilna (dalej „Spółka3”).
16 lipca 2013 r. zmarł jeden ze wspólników Spółki3 Pan P. K., zaś spadek po Nim (w tym udziały w przedmiotowej nieruchomości) nabyli żona Pani K.K. oraz dzieci Kl. K., Ł. K. i Ki. K.
Po śmierci P. K. do Spółki przystąpiła jego małżonka K.K. w spółce pod nazwą: Spółka3 W. K., K.K.. Z wniosku wynika, że w okresie od 2 czerwca 2010 r. do 31 grudnia 2016 r. Spółka3 W.K., K.K. figurował w rejestrze podatników VAT. Spółce 3 przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości. Budynki nie zostały wykorzystane do prowadzenia działalności. Celem spółki było dokończenie budowy, ale z uwagi na brak środków od momentu przejęcia nieruchomości przez spółkę, nie była prowadzona żadna działalność ani żadne czynności związane z budową.
Obecnie żaden z dłużników posiadający udziały w nieruchomości będącej przedmiotem licytacji komorniczej nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na nieruchomości od momentu nabycia przez aktualnych współwłaścicieli nie była kontynuowana budowa domów. Aktualnie nieruchomość nie jest wykorzystywana w żaden sposób, „leży odłogiem”. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze oraz nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie osobom trzecim.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia skutków podatkowych w związku z transakcją sprzedaży działek nr 6, 7, 8, 9 11, 12, 13, 14, 15 w drodze licytacji komorniczej.
Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy dłużnicy w stosunku do ww. transakcji będą działali jako podatnicy podatku VAT.
W tym miejscu należy wskazać, że nieruchomość (tj. działki nr 6, 7, 8, 9 11, 12, 13, 14, 15) została nabyta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w tej działalności miała być wykorzystywana. Po śmierci Pana P.K. spadkobiercami zostali Pani Kl.K., Pani Ł.K., Pani Ki.K. i Pani K.K.. Byt prawny przedmiotowej nieruchomości dotyczy wyłącznie związku z działalnością gospodarczą Dłużników.
Działki te zostały nabyte prze Spółkę3 do jej majątku, a współwłaścicielem tej Spółki3 w momencie ich nabycia był jeden z obecnych dłużników. Następnie po śmierci drugiego wspólnika do Spółki3 na Jego miejsce przystąpiła Jego żona Pani K.K. będąca dłużniczką i zgodnie z zapisami spółki wykonywała Ona prawa spadkobierców tj. występowała w imieniu własnym oraz w imieniu pozostałych spadkobierców – córek – które również są współudziałowcami nieruchomości. W tym czasie tj. do roku 2016 nieruchomość dalej pozostawała w majątku Spółki3.
Zatem nie można powiedzieć że nieruchomość była wykorzystywana do zaspokojenia potrzeb osobistych dłużników, skoro została nabyta do prowadzenia działalności gospodarczej.
Przedmiotem dostawy jest zatem nieruchomość należąca obecnie do Dłużników, która pozostała po zakończonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży majątku Dłużników, który do 31 grudnia 2016 r. należał do majątku prowadzonej działalności – w tym celu został nabyty. Dłużnicy w żaden sposób nie wykorzystywali i nie wykorzystują nieruchomości do celów prywatnych. Sprzedaż działek pomimo tego, że nastąpi po zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej przez Spółkę3 dotyczy działek, które nie służyły czynnościom prywatnym (osobistym), ale - jak wskazano - zostały nabyte do działalności gospodarczej i takie pozostały pomimo zakończenia prowadzenia działalności.
Zatem dostawa ww. działek nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a Dłużnicy nie będą korzystali z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Wręcz przeciwnie, w żadnym okresie posiadana nieruchomość nie była wykorzystywana przez Dłużników na użytek prywatny. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.
Tym samym pomimo, że Dłużnicy w momencie sprzedaży nie będą czynnymi podatnikami podatku VAT to przeznaczenie nieruchomości zostało jasno określone już w momencie jej nabycia gdyż została ona nabyta przez Spółkę3 do celów prowadzenia działalności gospodarczej. To że budynki te nie zostały ukończone i nie były wykorzystywane w taki sposób w jaki początkowo planowano nie zmienia faktu, że nieruchomość jak już zostało wskazane została nabyta i była wykorzystywana wyłącznie do działalności gospodarczej. Nieruchomość jak wynika z opisu sprawy w żadnym momencie jej posiadania nie była wykorzystywana do celów osobistych Dłużników.
Zatem zbycie nieruchomości, będzie stanowiło działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a dłużnicy wystąpią w charakterze podatnika tego podatku, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.
W konsekwencji, dostawa przez Wnioskodawcę w drodze licytacji komorniczej przedmiotowej nieruchomości należącej do dłużników będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy (bez względu na sposób sprzedaży tj. czy przedmiotem sprzedaży licytacyjnej będą udziały w nieruchomości, jak i cała nieruchomość), bowiem dłużnicy z tytułu analizowanej dostawy wystąpią w charakterze podatników podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.
Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane są zwolnione od podatku.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.
Odnośnie sprzedaży nieruchomości zabudowanych wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własne oraz prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w takich przypadkach doszło do korzystania z budynku.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.
Jednocześnie należy mieć na uwadze, że wymienione powyżej zwolnienie uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:
są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą:
a) przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub
b) w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów
- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:
imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części - w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;
adres budynku, budowli lub ich części.
Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Zatem grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu na którym są posadowione korzysta ze zwolnienia od podatku.
Ponadto, jeżeli dostawa nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów do jej sprzedaży należy przeanalizować zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku nieruchomości, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika że przedmiotem licytacji komorniczej będą zabudowane działki nr 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 14, 15. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego i w całości położona jest w strefie 4MR MN tereny zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowe.
Na działce nr 6 zlokalizowany jest budynek mieszkalny jednorodzinny, parterowy z użytkowym poddaszem, w stanie surowym zamkniętym. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Na działce nr 7 znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Na działce nr 8 znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Na działce nr 9 znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz niewielką część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Na działce nr 12 znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz niewielką część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Na działce nr 13 zlokalizowany jest budynek mieszkalny jednorodzinny, parterowy z użytkowym poddaszem, w stanie surowym zamkniętym. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Na działce nr 14 znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Na działce nr 15 znajduje się rozpoczęta budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego, parterowego z docelowo użytkowym poddaszem. Budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, do chwili obecnej wzniesiono ściany parteru budynku, strop nad parterem oraz niewielką część ścian poddasza. Działka nie jest uzbrojona w sieci infrastruktury technicznej, budynek bez przyłączy.
Natomiast działka nr 11 stanowi wewnętrzną drogę dojazdową do działek położonych w głębi kompleksu, nieposiadających bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. Teren działki nieutwardzony, niezagospodarowany, nieuzbrojony w sieci infrastruktury technicznej.
Wnioskodawca wskazał, że jedynie dwa budynki (znajdujące się na działce nr 6 oraz 13) stanowią budynki w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.
Odnosząc się zatem do sprzedaży działek nr 6 oraz 13, na których posadowione są budynki w rozumieniu prawa budowlanego, w pierwszej kolejności należy przeanalizować czy dostawa tych działek może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Z wniosku wynika, że Nieruchomość została nabyta przez Spółkę w roku 2011, Spółce z tytułu jej nabycia przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Ponadto budynki posadowione na działkach 6 i 13 w ciągu ostatnich dwóch lat nie były ulepszane i nie została podniesiona ich wartość.
Zatem należy stwierdzić, że w stosunku do budynków posadowionych na działkach 6 i 13 doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą upłynie okres powyżej 2 lat. Tym samym do sprzedaży ww. budynków spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Ponieważ budynki posadowione na działkach nr 6 i 13 będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, również zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy sprzedaż gruntu, na którym są one posadowione będzie zwolniona od podatku.
Reasumując, sprzedaż działek nr 6 i 13 będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy. W związku z tym analiza możliwości zastosowania zwolnienia dla dostawy tych działek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy jest niezasadna.
Odnośnie działek nr 7, 8, 9, 12, 14, 15, na których znajdują się budynki w stanie surowym otwartym oraz działki 11, która stanowi wewnętrzną drogę dojazdową do działek położonych w głębi kompleksu, nieposiadających bezpośredniego dostępu do drogi publicznej a teren działki jest nieutwardzony, niezagospodarowany, nieuzbrojony w sieci infrastruktury technicznej, należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, czy „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.
W myśl art. 3 pkt 1 ustawy prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Zgodnie z art. 3 pkt 3a ww. ustawy Prawo budowlane, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.
Z kolei jak stanowi art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
Odnosząc się zatem do sprzedaży działek na których znajdują się budynki w stanie surowym należy wskazać, że przedmiotem dostawy jest niedokończona inwestycja budowlana, która w myśl przepisów prawa budowlanego nie wypełnia definicji budynku, gdyż budynki te nie są zadaszone. Również drogi, która nie jest utwardzona nie można uznać za budowlę. Tym samym dla rozstrzygnięcia opodatkowania podatkiem VAT dostawy ww. działek należy je traktować jako działki niezabudowane.
Jak wskazał Wnioskodawca Nieruchomość objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego gminy (…) i w całości położona jest w strefie 4MR MN tereny zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowe.
Zatem działki nr 7, 8, 9, 11, 12, 14, 15, zgodnie z powyższymi wskazaniami są terenem niezabudowanym, dla których obowiązuje miejscowy plan Zagospodarowania Przestrzennego i zgodnie z jego przeznaczeniem tereny te stanowią tereny zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowe.
Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę).
W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie ,,tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.
Uwzględniając opis sprawy wskazujący, że dla ww. działek obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania przestrzennego zgodnie, z którym działki te stanowią teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy to, planowana ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Z uwagi na fakt, że w odniesieniu do ww. sprzedaży nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Na podstawie tego przepisu zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:
• towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej
• nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Jak wynika z wniosku, Spółce3 z tytułu nabycia przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Tym samym nie jest zatem spełniony drugi z ww. warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędny do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy ww. działek nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W konsekwencji w przedmiotowej sprawie sprzedaż w drodze licytacji komorniczej działek nr 7, 8, 9, 11, 12, 14, 15 (udziałów w nieruchomości jak i całej nieruchomości), będzie dostawą dokonywaną przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. działek będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.
Tut. Organ zauważa, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.
Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili