0114-KDIP1-3.4012.416.2021.2.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu 31 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 16 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.416.2021.1.KP (doręczone Stronie 18 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

‒ możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - jest nieprawidłowe,

‒ stosowania przez Wnioskodawcę procedury VAT (podatek od towarów i usług)-marża w związku z dostawą (odsprzedażą) przedmiotów kolekcjonerskich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy oraz stosowania przez Wnioskodawcę procedury VAT-marża w związku z dostawą (odsprzedażą) przedmiotów kolekcjonerskich. Wniosek został uzupełniony pismem z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu 31 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 16 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.416.2021.1.KP (doręczone Stronie 18 sierpnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie obrotu przedmiotami kolekcjonerskimi. Wnioskodawca nie jest polskim rezydentem podatkowym. Nie jest obecnie zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, ani jako podatnik podatku od wartości dodanej w innych państwach UE.

Planowana działalność gospodarcza będzie wykonywana w następujący sposób. Wnioskodawca będzie nabywał poniższe towary (dalej łącznie zwane przedmiotami kolekcjonerskimi):

‒ monety obiegowe i nieobiegowe z całego świata,

‒ monety kolekcjonerskie srebrne stare i nowe,

‒ numizmaty,

‒ banknoty z całego świata obiegowe i nieobiegowe,

‒ różnego rodzaju zestawy kolekcjonerskie monet,

‒ medale,

‒ żetony,

‒ literaturę numizmatyczną - katalogi monet,

‒ stare akcje z całego świata,

‒ filatelistyka,

‒ akcesoria numizmatyczne używane i nowe - kasety, kapsle, albumy, etui

od dostawców krajowych, z innych państw UE oraz z państw trzecich. Monety będą nabywane jako pojedyncze sztuki lub masowo (na wagę).

W celu prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie posiadał dostęp do nieruchomości w Polsce oraz będzie współpracował (na podstawie umowy) z osobami, które będą zajmować się przyjęciem przesyłki zawierającej nabyte monety, rozpakowaniem, posortowaniem, przygotowaniem do sprzedaży, przygotowaniem do wysyłki po sprzedaży. Środki ze sprzedaży Wnioskodawca będzie przyjmował przelewem bankowym na rachunek bankowy umiejscowiony w Polsce (prowadzony w Polskim banku). Wnioskodawca będzie posiadał adres korespondencyjny w Polsce. Wnioskodawca po nabyciu monet będzie oferował je do sprzedaży na popularnych portalach aukcyjnych typu allegro, olx w działach typu „Kolekcje”. Wnioskodawca zarejestruje działalność gospodarczą w Polsce (wpis do CIEDG) oraz uzyska w tym celu numer identyfikacji podatkowej (NIP). Oferta będzie adresowana do nabywców wskazujących miejsce dostawy w Polsce, innych krajach UE lub poza UE.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, ale rezydentem podatkowym państwa trzeciego. Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Polski w roku podatkowym przez okres krótszy niż 183 dni. Wnioskodawca będzie samodzielnie podejmował decyzje co do zakupu towaru oraz ceny odsprzedaży, a także momentu i sposobu sprzedaży. Wystawienie do sprzedaży przedmiotu kolekcjonerskiego wymaga wykonania zdjęcia przedmiotu aukcji, wskazania zasad sprzedaży, w szczególności ceny (licytacja) oraz sposobu i kosztów dostawy, oraz wprowadzenia do systemu sprzedażowego danej platformy danych niezbędnych dla wystawienia przedmiotu licytacji. Do wykonania tych czynności wystarczające jest posiadanie sprzętu komputerowego z dostępem do Internetu (smartfon, laptop, aparat fotograficzny). Z uwagi na konieczność przebywania przez okres dłuższy niż 183 dni poza granicą RP (w państwie rezydencji) Wnioskodawca będzie wystawiał przedmioty kolekcjonerskie do sprzedaży przebywając w Polsce lub poza terytorium Polski, w zależności od sytuacji.

Wnioskodawca nie może przewidzieć ile aukcji zostanie wystawionych w chwili, gdy będzie przebywał w Polsce, a ile zostanie wystawionych spoza terytorium Polski. Przedmioty kolekcjonerskie sprzedane na aukcji, będą wysyłane z terytorium Polski pocztą/kurierem do odbiorców bez względu na to, gdzie przebywał Wnioskodawca w chwili wystawienia monety na aukcji lub w chwili zakończenia licytacji lub wysyłki. Przedmioty kolekcjonerskie zostaną przygotowane do wysyłki przez osoby współpracujące z Wnioskodawcą na terytorium Polski. Wnioskodawca będzie korzystał z usług pocztowych/kurierskich operatorów mających siedziby w Polsce.

Przedmioty kolekcjonerskie będą w szczególności monetami, banknotami lub znaczkami pocztowymi emitowanymi w Polsce jak również w innych niż Polska państwach UE lub państwach trzecich. Nabywane przez Wnioskodawcę monety i banknoty oraz znaczki mogą być:

1. Monetami, banknotami, znaczkami, które zostały wycofane z obiegu jako środek płatniczy, lub

2. Monetami, banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednak zostały po wyemitowaniu uszlachetnione, lub specjalnie oznaczone przez dany bank centralny, urząd pocztowy jako okolicznościowe/kolekcjonerskie,

3. Monetami, banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednak były oferowane przed zakupem jako zestawy kolekcjonerskie (w specjalnych blistrach lub opatrzone dodatkowymi znakami typu hologram), lub zostały wyemitowane przez dane państwo w ograniczonej serii (okolicznościowe),

4. Monetami banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednakże mogą być oferowane jako przedmioty kolekcjonerskie z uwagi na datę emisji, stan (stan zachowania przedmiotu lub jego niski nakład) monety (brak znamion zużycia, uszkodzenia); (przedmioty) monety te mogą być takimi samymi (przedmiotami) monetami jak opisane w pkt 3 powyżej, jednak bez opakowania w postaci blistra lub hologramu.

W odniesieniu do pkt 4 Wnioskodawca wyjaśnia, że monety, banknoty takie mogą stanowić prawny środek płatniczy w państwie emisji. Monety te występują jednak na rynku jako przedmioty kolekcjonerskie, co oznacza, że są oferowane w tym charakterze i - z uwagi na stan techniczny, rzadkość występowania - ich cena nie odzwierciedla wartości, jaka byłaby określona według aktualnych kursów wymiany. Podobnie, znaczki pocztowe mogą stanowić znak legitymacyjny uprawniający do korzystania z usług pocztowych.

Wnioskodawca będzie oferował przedmioty kolekcjonerskie (w tym określone w pkt 4 powyżej) jako pojedyncze sztuki lub w zestawach, a także zbiór kilku przedmiotów ze świata lub z danego państwa. Wartość numizmatyczna takich (przedmiotów kolekcjonerskich, w tym monet (w tym będących nadal prawnym środkiem płatniczym) wynika z ujmowania ich w katalogach (numizmatycznych), a przede wszystkim oferowania ich na rynku przez innych sprzedawców jako przedmioty kolekcjonerskie po wartości innej niż wartość nominalna.

Wnioskodawca wyjaśnia przy tym, że oferując przedmioty kolekcjonerskie na licytacji będzie określał wyłącznie ich cenę wywoławczą (poniżej wartości nominalnej mając na względzie kurs wymiany na dzień wystawienia na aukcji), i nie będzie określał ceny minimalnej sprzedaży (cena zakończenia licytacji będzie zatem uzależniona od złożonych ofert kupna). Ponadto kolekcjonerski charakter danego przedmiotu będzie wynikał ze sposobu ich oferowania do sprzedaży, tj.:

1. wyraźnego wskazania, że są oferowane jako przedmioty kolekcjonerskie W KATEGORII „KOLEKCJE” (numizmatyka, pieniądz papierowy, filatelistyka, akcje, medale i odznaczenia, akcesoria numizmatyczne) z podziałem na poszczególne państwa na świecie, a niejako oferta wymiany zagranicznego środka płatniczego na inny środek płatniczy (np. PLN, EUR, USD) po uzgodnionym kursie wymiany, oraz

2. korzystania ze zorganizowanych platform aukcyjnych (portali) i wyodrębnionych przez te platformy aukcyjne kategorii ofert (Numizmatyka z podziałem na poszczególne państwa na świecie).

Dla każdego zainteresowanego nabyciem przedmiotu kolekcjonerskiego monety będzie zatem jasne, że dany przedmiot nie jest oferowany jako środek płatniczy, ale jako przedmiot kolekcjonerski (numizmatyczny) mimo, że możliwym będzie dokonanie - po zakupie od Wnioskodawcy - zapłaty taką monetą, banknotem, znaczkiem za towary lub usługi w państwie emisji.

Wnioskodawca wyjaśnia, że dostawcy, od których będzie nabywał przedmioty kolekcjonerskie mogą mieć w podatku od towarów i usług status:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2. podatników, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana w procedurze VAT marża;

4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.;

5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom krajowej procedury VAT marża, a Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach, obejmujące fakturę ze wskazaniem na zastosowanie procedury VAT marża.

Wnioskodawca jako adres do doręczeń związanych z działalnością gospodarczą i adres przechowywania dokumentacji rachunkowej poda adres prowadzenia działalności w Polsce. Przedmiotem wniosku nie jest klasyfikacja celna/statystyczna przedmiotów kolekcjonerskich. Wartość sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotów kolekcjonerskich nie przekroczy 200 tys. zł (proporcjonalnie do okresu prowadzonej działalności w roku jej rozpoczęcia).

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnym państwie trzecim ani innym kraju UE. W celu prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie posiadał dostęp do nieruchomości w Polsce oraz będzie współpracował (na podstawie umowy) z osobami, które będą zajmować się przyjęciem przesyłki zawierającej nabyte Przedmioty kolekcjonerskie, rozpakowaniem, posortowaniem, przygotowaniem do sprzedaży, przygotowaniem do wysyłki po sprzedaży. Środki ze sprzedaży Wnioskodawca będzie przyjmował przelewem bankowym na rachunek bankowy umiejscowiony w Polsce (prowadzony w Polskim banku). Wnioskodawca będzie posiadał adres korespondencyjny w Polsce. Wnioskodawca zarejestruje działalność gospodarczą w Polsce (wpis do CIEDG) oraz uzyska w tym celu numer identyfikacji podatkowej (NIP). Oferta będzie adresowana do nabywców wskazujących miejsce dostawy w Polsce, innych krajach UE lub poza UE. Wnioskodawca jest obywatelem polskim, ale rezydentem podatkowym państwa trzeciego. Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Polski w roku podatkowym przez okres krótszy niż 183 dni. Wnioskodawca będzie samodzielnie podejmował decyzje co do zakupu towaru oraz ceny odsprzedaży, a także momentu i sposobu sprzedaży. Wystawienie do sprzedaży przedmiotu kolekcjonerskiego wymaga wykonania zdjęcia przedmiotu aukcji, wskazania zasad sprzedaży, w szczególności ceny (licytacja) oraz sposobu i kosztów dostawy, oraz wprowadzenia do systemu sprzedażowego danej platformy danych niezbędnych dla wystawienia przedmiotu licytacji. Do wykonania tych czynności wystarczające jest posiadanie sprzętu komputerowego z dostępem do Internetu (smartfon, laptop, aparat fotograficzny). Z uwagi na konieczność przebywania przez okres dłuższy niż 183 dni poza granicą RP (w państwie rezydencji) Wnioskodawca będzie wystawiał przedmioty kolekcjonerskie do sprzedaży przebywając w Polsce lub poza terytorium Polski, w zależności od sytuacji. Wnioskodawca nie może przewidzieć ile aukcji zostanie wystawionych w chwili, gdy będzie przebywał w Polsce, a ile zostanie wystawionych spoza terytorium Polski. Przedmioty kolekcjonerskie sprzedane na aukcji, będą wysyłane z terytorium Polski pocztą/kurierem do odbiorców bez względu na to, gdzie przebywał Wnioskodawca w chwili wystawienia monety na aukcji lub w chwili zakończenia licytacji lub wysyłki. Przedmioty kolekcjonerskie zostaną przygotowane do wysyłki przez osoby współpracujące z Wnioskodawcą na terytorium Polski. Wnioskodawca będzie korzystał z usług pocztowych/kurierskich operatorów mających siedziby w Polsce.

Wnioskodawca jako adres do doręczeń związanych z działalnością gospodarczą i adres przechowywania dokumentacji rachunkowej poda adres prowadzenia działalności w Polsce.

Zakres pytania Wnioskodawcy obejmuje ocenę, czy Wnioskodawca posiada w Polsce siedzibę działalności gospodarczej. Ocena tego zagadnienia - na podstawie przedstawionych okoliczności — jest niezbędna dla ustalenia, czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a tym samym udzielenia odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.” po uprzedniej ocenie zastosowania w sprawie art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Uzupełniając w powyższym zakresie własne stanowisko Wnioskodawca podnosi, że w jego ocenie będzie posiadał siedzibę działalności gospodarczej w Polsce (zagadnienie to wymaga jednak oceny co do zastosowania w sprawie art. 10 rozporządzenia wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 77, str. 1 z późn. zm.), tj. przepisu, o którego interpretację wnosi Wnioskodawca w kontekście przedstawionych okoliczności.

W związku z opisanym we wniosku zdarzeniem Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy towarów lub świadczenia usług wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b) do pkt 2. W odniesieniu do towarów, których dotyczy art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r., wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawca zamierza dokonywać dostaw towarów klasyfikowanych w kodach CN 9705 00 00, 9704 00 00, 7102, 7103, 7108, 7110, 7112.

Wnioskodawca nie będzie dostarczał towarów, które stanowią:

1. proszek złota,

2. złoto technicznie czyste,

3. złoto o wysokiej czystości,

4. złoto (także pokryte platyną), w postaci półproduktu, z wyłączeniem złota (także pokrytego platyną) w postaci folii ze złota i stopów złota (także pokrytych platyną) i półproduktów ze złota lub ze stopów złota innych niż w postaci blach, taśm, pasów, drutów, prętów, rur, i półproduktów ze złota lub ze stopów złota innych niż w postaci blach, taśm, pasów, drutów, prętów, rur,

5. stopy złota,

6. proszek platyny,

7. proszek palladu,

8. proszek irydu,

9. proszek rodu,

10. platyna technicznie czysta,

11. pallad technicznie czysty,

12. iryd technicznie czysty,

13. rod technicznie czysty,

14. platyna o wysokiej czystości,

15. pallad o wysokiej czystości,

16. iryd o wysokiej czystości,

17. rod o wysokiej czystości,

18. platyna w postaci półproduktu, z wyłączeniem platyny w postaci folii z platyny, palladu, irydu, osmu, rodu i rutenu i ze stopów tych metali, oraz półproduktów z tych metali i ich stopów innych niż w postaci blach, taśm, pasów, drutów, prętów, rur,

19. stopy platyny,

20. stopy palladu,

21. stopy irydu;

22. złom złota,

23. odpady srebra,

24. złom srebra,

25. złom platyny,

26. złom palladu,

27. złom irydu.

Wnioskodawca wyjaśnia, że w pytaniu nr 2 wniosku zwrócił się o ocenę możliwości zastosowania do sprzedaży „przedmiotów kolekcjonerskich” procedury marży. Ocena co do zastosowania w sprawie art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wymaga przeprowadzenia przez DKIS wykładni i oceny co do zastosowania w sprawie art. 120 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Wątpliwość Wnioskodawcy wynika z faktu, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie zawiera definicji legalnej „przedmiotu kolekcjonerskiego”. Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się:

a. znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego obiegu, ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane, a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do użytku jako ważne środki płatnicze (CN 9704 00 00),

b. kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi zaś, że zwolnienie dotyczy „walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, które mają wartośćnumizmatyczną”.

Ponieważ przyjęta w ustawie definicja zawiera błąd idem per idem (błędne koło definicyjne), a nadto posługuje się w definicji pojęciem niewyjaśnionym (ignotum per ignotuni) Wnioskodawca zwrócił się o ocenę, czy opisane we wniosku przedmioty stanowią przedmioty kolekcjonerskie. Wymaga to wykładni ww. przepisów prawa podatkowego oraz oceny co do ich zastosowania w sprawie.

Wnioskodawca wyjaśnia przy tym, że w razie uznania, że wymienione we wniosku towary nie stanowią przedmiotów kolekcjonerskich, przedmioty te stanowią ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Wnioskodawca wskazuje, że z uwagi na sposób oferowania monet opisanych we wniosku powinny one być klasyfikowane do kodów CN:

‒ 9705 00 00 20 - Przedmioty kolekcjonerskie ze srebra lub złota;

‒ 9705 00 00 30 - Kolekcje i przedmioty kolekcjonerskie, zoologiczne, anatomiczne, historyczne, archeologiczne, paleontologiczne lub etnograficzne, zawierające produkty pochodzenia zwierzęcego;

‒ 9705 00 00 90 - Pozostałe.

Monety kolekcjonerskie są mogą też być wykonywane ze stopu: nikiel , miedzionikiel, brąz.

Wnioskodawca wyjaśnia także, że medale są klasyfikowane w kodzie CN 9705 00 00.

Wnioskodawca wyjaśnia, że udzielenie odpowiedzi na pytanie DKIS w zakresie wykorzystywania nabytych towarów do działalności zwolnionej od podatku jest uzależnione wprost od oceny co do zastosowania w sprawie art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W przypadku uznania, że towary wymienione we wniosku nie mogą być opodatkowane w procedurze marży dla towarów używanych lub przedmiotów kolekcjonerskich, ale w odniesieniu do towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 tej ustawy (walut, banknotów i monet) znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku, to waluty, banknoty i monety te będą służyły wyłącznie działalności zwolnionej od podatku. Podobnie — w razie uznania przez DKIS — że Wnioskodawca może stosować zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy — wszystkie towary posłużą wyłącznie działalności zwolnionej od podatku.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że nie będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotów kolekcjonerskich z uwagi na sposób opodatkowania dostawy dokonanej przez sprzedawcę, tj. brak wykazania na dokumencie dostawy podatku należnego od towarów i usług lub brak obowiązku podatkowego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym (imporcie). Nabycia Przedmiotów kolekcjonerskich Wnioskodawca dokona od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2. podatników, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana w procedurze VAT marża;

4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.;

5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom krajowej procedury VAT marża, a Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach, obejmujące fakturę ze wskazaniem na zastosowanie procedury VAT marża.

Wnioskodawca będzie dążył do uzyskania ceny sprzedaży wyższej niż cena nabycia w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawca podkreśla jednak, że — jak wskazano we wniosku - oferując przedmioty kolekcjonerskie na licytacji będzie określał wyłącznie ich cenę wywoławczą (w tym także poniżej wartości nominalnej mając na względzie kurs wymiany na dzień wystawienia na aukcji), i nie będzie określał ceny minimalnej sprzedaży (cena zakończenia licytacji będzie zatem uzależniona od złożonych ofert kupna).

Wniosek, a tym samym pytanie nr 3 dotyczy monet obiegowych i nieobiegowych z całego świata. Monety obiegowe, to monety będące aktualnie lub w przeszłości w obiegu, czyli w użyciu codziennym, służące jako środek płatniczy. Oprócz monet obiegowych w obrocie wyróżnia się nieobiegowe: monety kolekcjonerskie i monety bulionowe.

Moneta kolekcjonerska to moneta najczęściej z metalu szlachetnego, przede wszystkim złota lub srebra, bita przeważnie dla uczczenia ważnych osób lub wydarzeń, w przeważającej większości wprowadzana przez bank emisyjny na pierwotny rynek kolekcjonerski w cenach wyższych niż wynosi jej nominał. Na cenę za jaką monety kolekcjonerskie rozprowadzane są przez bank mają głównie wpływ:

1. ilość zawartego kruszcu,

2. wyższe w porównaniu do monet powszechnego obiegu koszty produkcji, a w niektórych przypadkach (w odróżnieniu od monet bulionowych) także bieżące trendy rynkowe, określane jako tzw. wartość kolekcjonerska.

W zależności od emitenta przedmioty te mogą posiadać status monety de jure (czyli być prawnie określonym środkiem pieniężnym) lub też stanowić wyłącznie obiekt medalierski (emisje prywatne, niezwiązane z żadnym bankiem mającym prawo emisji środków pieniężnych).

Monety kolekcjonerskie bite są często w niestandardowych wymiarach lub z dodatkami mającymi zainteresować kolekcjonerów do kupna. Nietypowymi kształtami są najczęściej prostokątne klipy, a dodatkami m.in. cyrkonia, bursztyn, tampondruk. Monety te mogą być również poddawane procesom platerowania metalem szlachetnym lub oksydowaniu. Zazwyczaj monety kolekcjonerskie bije się w niewielkich nakładach — kilkaset do kilkadziesiąt tysięcy egzemplarzy - ze względu na brak ich faktycznego uczestnictwa obiegu. Najchętniej kolekcjonowane są w idealnych stanach zachowania.

Monety bulionowe (monety lokacyjne, inwestycyjne) to monety z metali szlachetnych (głównie ze złota, srebra, platyny, palladu) bite na cele inwestycyjne, czyli lokatę kapitału). Monety te niekiedy nie mają zadeklarowanej wartości nominalnej, a zamiast nominału podana jest zawartość kruszcu, np. 1 uncja (t oz). Nakład zwykle nie jest ograniczony i zależy od popytu.

W odniesieniu do pytania z pkt 3 lit. i) oraz j) wezwania, Wnioskodawca wyjaśnia, że oferta sprzedaży towarów będzie adresowana do nabywców wskazujących miejsce dostaw w Polsce, innych krajach UE lub poza UE. Wnioskodawca nie prowadził dotychczas działalności gospodarczej w Polsce, ani żadnym innym państwie UE, ani państwie trzecim. Próg 42 tys. zł (art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.) nie został dotychczas przekroczony. Dla celów WSTO Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta z procedury OSS w żadnym państwie UE (w tym w Polsce).

W przypadku dostaw towarów, o których mowa w pkt 3 lit. i) wezwania, do konsumentów z UE, do chwili przekroczenia limitu 42 tys. zł, miejscem dostawy będzie terytorium Polski; po przekroczeniu tego limitu miejscem opodatkowania tych dostaw będzie miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Wnioskodawca zauważa przy tym, że wniosek dotyczy zasad opodatkowania dostaw podatkiem od towarów i usług (sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.), zatem regulacje dot. WSTO nie mają znaczenia dla wydania interpretacji.

Wnioskodawca będzie posiadał tylko jedno miejsce prowadzenia działalności (vide opis działalności we wniosku), z tym zastrzeżeniem, że - jak wskazano we wniosku — z uwagi na konieczność przebywania przez okres dłuższy niż 183 dni poza granicą RP (w państwie rezydencji) Wnioskodawca będzie wystawiał przedmioty kolekcjonerskie do sprzedaży przebywając w Polsce lub poza terytorium Polski, w zależności od sytuacji. Wnioskodawca nie może przewidzieć ile aukcji zostanie wystawionych w chwili, gdy będzie przebywał w Polsce, a ile zostanie wystawionych spoza terytorium Polski.

Przedmioty kolekcjonerskie sprzedane na aukcji, będą wysyłane z terytorium Polski pocztą/kurierem do odbiorców bez względu na to, gdzie przebywał Wnioskodawca w chwili wystawienia monety na aukcji lub w chwili zakończenia licytacji lub wysyłki. Przedmioty kolekcjonerskie zostaną przygotowane do wysyłki przez osoby współpracujące z Wnioskodawcą na terytorium Polski.

Wnioskodawca będzie korzystał z usług pocztowych/kurierskich operatorów mających siedziby w Polsce. Wnioskodawca — w przypadku sprzedaży z dostawą pocztą lub kurierem — będzie pobierał do nabywcy opłatę za wysyłkę towarów do nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?

2. Czy sprzedaż ww. przedmiotów kolekcjonerskich opisanych w zdarzeniu przyszłym może następować w procedurze marży dla przedmiotów kolekcjonerskich lub towarów używanych?

3. Czy do sprzedaży monet, do których nie może mieć zastosowania zwolnienie od opodatkowania na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. oraz nie może mieć 10 zastosowania procedura marży dla przedmiotów kolekcjonerskich, Wnioskodawca może stosować zwolnienie od opodatkowania?

4. Czy zaliczając dokonaną dostawę w procedurze marży dla towarów używanych lub przedmiotów kolekcjonerskich, do limitu obrotów uprawniającego do zwolnienia od opodatkowania w rozumieniu art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy uwzględniać wyłączne kwotę marży uzyskanej ze sprzedaży towarów, czy też kwotę uzyskaną ze sprzedaży, należną od nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. będzie On uprawniony do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.;

2. sprzedaż przedmiotów kolekcjonerskich opisanych w zdarzeniu przyszłym może następować w procedurze marży dla towarów używanych lub przedmiotów kolekcjonerskich;

3. do sprzedaży monet i banknotów, do których nie może mieć zastosowania zwolnienie od opodatkowania na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. oraz nie może mieć zastosowania procedura marży dla przedmiotów kolekcjonerskich, Wnioskodawca może stosować zwolnienie od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.;

4. zaliczając dokonaną dostawę w procedurze marży dla towarów używanych lub przedmiotów kolekcjonerskich, do limitu obrotów uprawniającego do zwolnienia od opodatkowania w rozumieniu art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy uwzględniać wyłącznie kwotę marży uzyskanej ze sprzedaży towarów, a nie kwotę uzyskanej ze sprzedaży, należną od nabywcy.

Odnośnie pierwszego z zagadnień Wnioskodawca podnosi, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis ust. 13 przewiduje, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

2. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca podnosi, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie zawiera definicji miejsca siedziby działalności gospodarczej. Przepisy w tym zakresie zawiera rozporządzenie UE, z tym zastrzeżeniem, że dotyczą one miejsca opodatkowania usług, a nie kwestii zwolnienia od opodatkowania.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia, na użytek stosowania art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112/WE „miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika” jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. Przepis ust. 2 stanowi, że w celu ustalenia miejsca, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa, i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. W przypadku gdy te kryteria nie pozwalają z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem. Sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z powyższego, dla ustalenia miejsca siedziby działalności gospodarczej nie ma znaczenia miejsce zamieszkania podatnika. Powyższe rozporządzenie odrębnie definiuje miejsce zamieszkania podatnika oraz posługuje się tym terminem, jednak w przepisie art. 10 okoliczność ta nie została wymieniona. Z tego względu - zdaniem Wnioskodawcy - dla ustalenie miejsca siedziby działalności miejsce zamieszkania (rezydencja podatkowa) nie będzie mieć wpływu na to miejsce. Podstawowa zasada ustalania miejsca siedziby podatnika wiąże się wykonywaniem funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. W analizowanym przypadku - z uwagi na charakter działalności - decyzje co do ogólnego zarządu przedsiębiorstwa mogą zapadać w różnych miejscach. W związku z tym konieczne jest wzięcie pod uwagę dodatkowego kryterium wymienionego w tym przepisie, tj. adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego w celu prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie posiadał dostęp do nieruchomości w Polsce oraz będzie współpracował (na podstawie umowy) z osobami, które będą zajmować się przyjęciem przesyłki zawierającej nabyte monety, rozpakowaniem, posortowaniem, przygotowaniem do sprzedaży, przygotowaniem do wysyłki po sprzedaży. Środki ze sprzedaży Wnioskodawca będzie przyjmował przelewem bankowym na rachunek bankowy umiejscowiony w Polsce (prowadzony w Polskim banku). Wnioskodawca będzie posiadał adres korespondencyjny w Polsce. Wnioskodawca zarejestruje działalność gospodarczą w Polsce (wpis do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)) oraz uzyska w tym celu numer identyfikacji podatkowej (NIP).

Z powyższego wynika, że choć nie jest możliwe ustalenie jednoznacznie miejsca, w którym będą zapadały decyzje dotyczące ogólnego zarządu przedsiębiorstwem, to drugie w kolejności kryterium (adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa) pozwala jednoznacznie określić miejsce siedziby działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z okoliczności wynika przy tym, że nie będzie to wyłącznie adres korespondencyjny, bowiem Wnioskodawca będzie posiadał zarówno przestrzeń, jak i zasoby personalne do realizacji planowej w działalności. Co więcej, miejscem dostawy towarów (w rozumieniu art. 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.) będzie również terytorium Polski.

Ponieważ adres zarejestrowanej w Polsce siedziby pozwala na ustalenie miejsca siedziby w rozumieniu art. 10 rozporządzenia UE (w konsekwencji również art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.), nie ma potrzeby stosowania dalszych kryteriów. Z uwagi na jednoosobowy charakter działalności nie może być zastosowane kryterium miejsca posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. Jednocześnie - z uwagi na możliwość ustalenia adresu zarejestrowanej siedziby - nie jest uzasadnione stosowanie ostatniego kryterium. Zgodnie z przepisem art. 10 tylko w przypadku gdy wcześniejsze kryteria nie pozwalają na z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem. W przedmiotowej sprawie decydującym kryterium jest możliwość wskazania z całkowitą pewnością miejsca, z którego działalność będzie wykonywana.

Wnioskodawca podkreśla przy tym, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. w art. 113 oraz rozporządzenie UE w art. 10 posługują się pojęciem miejsca siedziby działalności gospodarczej, a nie miejsca zamieszkania, pobytu lub siedziby osoby prawnej. Pozostałe przepisy rozporządzenia UE, które określają miejsca zamieszkania, zwykłego pobytu, siedziby osoby prawnej, wyraźnie wskazują, że miejsce siedziby działalności jest autonomicznym pojęciem względem miejsca zamieszkania, pobytu lub siedziby osoby prawnej, które jest określane na podstawie całkowicie innych kryteriów.

Wobec powyższego należy uznać, że art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie stoi na przeszkodzie skorzystaniu ze zwolnienia od podatku. Zdaniem Wnioskodawcy wymienione w zdarzeniu przyszłym przedmioty kolekcjonerskie nie są również przedmiotami wymienionymi w art. 13 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W załączniku nr 12 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w pkt 1 wskazano na monety, jednak aby wyłączenie ze zwolnienia znalazło zastosowanie, monety te muszą spełniać dwa warunki, tj. zawierać metale szlachetne oraz podlegać klasyfikacji w poz. CN 7118. Zdaniem Wnioskodawcy przepis ten nie dotyczy jednak takich monet (zawierających nawet metale szlachetne), które stanowią przedmioty kolekcjonerskie. Jak wynika z Not wyjaśniających do CN pozycja 7118 - Monety odnosi się do monet z jakiegokolwiek metalu (włącznie z metalami szlachetnymi) o urzędowo zaleconej masie i wzorze, emitowanych pod kontrolą rządu do wykorzystania jako środek płatniczy.

Przesyłki pojedynczych monet lub zestawów monet stanowiących środek płatniczy w kraju emisji klasyfikowane są do niniejszej pozycji, nawet jeśli są wystawione do ogólnej sprzedaży w kasetkach wystawienniczych. Niniejsza pozycja obejmuje monety niebędące już środkiem płatniczym, ale wyłącza przedmioty kolekcjonerskie (patrz Noty wyjaśniające do pozycji 9705).

Z powyższego wynika, że obrót monetami, również stanowiącymi środek płatniczy obecnie używany, a które stanowią jednocześnie przedmioty kolekcjonerskie nie wyklucza możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Powyższe pozostaje spójne z przyjmowaną w praktyce interpretacyjnej definicją przedmiotów kolekcjonerskich, a także zakresem zwolnienia od podatku określonym w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Jak wskazano w interpretacji z dnia 21 grudnia 2020 r. znak 0112-KDIL1-1.4012.461.2020.2.JKU „W tym miejscu należy zaznaczyć, że w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy wskazano, że zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną. Stosownie do tego przepisu, transakcje dotyczące monet ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknotów są wyłączone ze zwolnienia w dwóch przypadkach:

‒ gdy monety te nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub

‒ gdy monety mają wartość numizmatyczną.

Należy zauważyć, że ustawodawca posługuje się pojęciami, „nie są zwykle używane jako środek płatniczy” oraz „wartość numizmatyczna”.

W związku z tym, że w ustawie brak jest definicji słowa „zwykle” oraz „numizmatyczny” należy posłużyć się definicjami tych określeń zawartymi w Słowniku języka polskiego. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN znajdującym się na stronie internetowej www.sjp.pwn.pl„zwykle” oznacza „najczęściej”, „przeważnie”, zaś „numizmat” to „dawna moneta lub medal mające wartość zabytkową”. Z powyższego wynika, że nawet monety obiegowe (używane zwykle jako prawny środek płatniczy) mogą mieć wartość numizmatyczną (co skutkuje możliwością stosowania do ich dostawy zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., gdy nie jest możliwe zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 7 tej ustawy).

W interpretacji z dnia 14 marca 2018 r. 0114-KDIP1-3.4012.87.2018.1.MT wskazano, że „Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest dystrybutorem monet i medali w Polsce. Wśród oferty Spółki znajdują się dolar prezydencki John Kennedy uszlachetniony złotem, która to moneta pochodzi z 2015 r. i została wyprodukowana przez Mennicę Stanów Zjednoczonych z mosiądzu manganowego. Po jej wyprodukowaniu została uszlachetniona 24-karatowym złotem przez innypodmiot. Tylko 10000 sztuk takiej monety zostało uszlachetnionych. Moneta ma cechy pieniądza obiegowego, jednakże po jej wyprodukowaniu została uszlachetniona złotem, co niewątpliwe nadaje jej charakteru kolekcjonerskiego. Moneta jest częścią kolekcji „Prezydenci USA.” W oparciu o informacje dostępne na specjalistycznych portalach internetowych można wskazać, że wartość rynkowa monety (nieuszlachetnionej złotem) znacznie przekracza jej wartość nominalną wskazano, że wartość monety wynosi 8,99 zł. Drugą monetą będzie srebrna ćwierćdolarówka „Park Narodowy Yellowstone” w edycji z hologramem. Moneta została wyprodukowana przez Mennicę Stanów Zjednoczonych ze srebra próby 900/1000. Moneta pochodzi z 2010 r., a hologram został naniesiony przez dostawcę Spółki (nie przez Mennicę Stanów Zjednoczonych). Dostępnych jest jedynie 10000 kompletnych kolekcji srebrnych ćwierćdolarówek z hologramem. Jest to bardzo niska limitacja, zważywszy na popularność, jaką cieszą się amerykańskie numizmaty. Moneta jest częścią serii „America the Beautiful Quarters”, czyli „Piękno Ameryki” (Srebrne ćwierćdolarówki z USA z hologramem). Minimalna wartość monety została ustalona na kwotę USD 8,50.

Należy stwierdzić, że Monety opisane we wniosku stanowią przedmiot kolekcjonerski w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, gdyż pomimo tego, że posiadają one cechy pieniądza obiegowego, to jednak, ze względu na wartość kruszcu znacznie przekraczającą wartość nominalną (90% srebra w ćwierćdolarówce „Park Narodowy Yellowstone” z hologramem) lub uszlachetnienie złotem (dolar prezydencki John Kennedy) - zazwyczaj nie występują one w roli środka płatniczego.

(`(...)`) Skoro Monety (tj. ćwierćdolarówka „Park Narodowy Yellowstone” i dolar prezydencki John Kennedy) będące przedmiotem wniosku są monetami, które posiadają cechy pieniądza obiegowego jednakże zazwyczaj nie występują one w roli środka płatniczego, to należy uznać, że Monety te dla celów stosowania procedury marży są uznawane za przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. Wynika to z odniesienia się ustawodawcy w tym przepisie do art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT”.

Podobnie, w interpretacji z dnia 10 listopada 2017 r. sygn. 0114-KDIP1-3.4012.373.2017.1.ISZ oceniono, że „Zatem Monety opisane we wniosku stanowią przedmiot kolekcjonerski w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, gdyż pomimo tego, że posiadają one cechy pieniądza obiegowego to jednak, ze względu na wartość kruszcu znacznie przekraczającą nominał (są to monety wybijane ze stopu 90% srebra) oraz wartość pamiątkową tych Monet - zazwyczaj nie występują one w roli środka płatniczego” (podobnie interpretacja z dnia 13 czerwca 2017 znak 0115-KDIT1-2.4012.56.2017.1.RS).

Z powyższego wynika wyraźnie, że sam fakt wykorzystywania danej monety lub banknotu jako środka płatniczego (brak wycofania z obiegu), nie oznacza, że nie mogą one stanowić również przedmiotu kolekcjonerskiego w rozumieniu art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Z art. 120 ust. 1 pkt 2 wynika, że przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się:

a. znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego obiegu,ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane, a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do użytku jako ważne środki płatnicze (CN 9704 00 00),

b. kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Art. 43 ust. 1 pkt 7 odnosi się zaś wprost do banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy. W zależności jednak od okoliczności obrotu, tj. czy są one oferowane jako przedmioty kolekcjonerskie, czy też jako środki płatnicze, zasady opodatkowania są odmienne. Różnica wynika jednak nie z obiegowego/nieobiegowego charakteru monet i banknotów, ale sposobu ich oferowania i okoliczności.

Mając na względzie, że nabywane przez Wnioskodawcę monety i banknoty oraz znaczki mogą być:

a. monetami, banknotami, znaczkami, które zostały wycofane z obiegu jako środek płatniczy, lub

b. monetami, banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednak zostały po wyemitowaniu uszlachetnione, lub specjalnie oznaczone przez dany bank centralny, urząd pocztowy jako okolicznościowe/kolekcjonerskie,

c. monetami, banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednak były oferowane przed zakupem jako zestawy kolekcjonerskie (w specjalnych blistrach lub opatrzone dodatkowymi znakami typu hologram), lub zostały wyemitowane przez dane państwo w ograniczonej serii (okolicznościowe),

d. monetami, banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednakże mogą być oferowane jako przedmioty kolekcjonerskie z uwagi na datę emisji, stan (stan zachowania przedmiotu lub jego niski nakład) monety (brak znamion zużycia, uszkodzenia); (przedmioty) monety te mogą być takimi samymi (przedmiotami) monetami jak opisane w pkt 3 powyżej, jednak bez opakowania w postaci blistra lub hologramu,

- do sprzedaży tych towarów, jak również wszystkich pozostałych opisanych w zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie mógł stosować zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Wobec powyższego, w odniesieniu do pytania nr 2 i 3 Wnioskodawca uważa, że - w razie braku możliwości skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - dla wszystkich towarów opisanych w zdarzeniu przyszłym, możliwe będzie stosowanie procedury marży dla towarów używanych lub przedmiotów kolekcjonerskich.

Wnioskodawca uważa również, że w przypadku stwierdzenia braku możliwości stosowania procedury marży dla przedmiotów kolekcjonerskich w odniesieniu do monet i banknotów, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Art. 43 ust. 1 pkt 7 nie warunkuje swojego zastosowania prowadzeniem działalności bankowej lub kantorowej. Jeśli zatem dana moneta lub banknot - z uwagi na jej cechy - nie podlega procedurze szczególnej, to z mocy prawa zastosowanie znajdzie zwolnienie od opodatkowania określone tym przepisem. Ustawa przewiduje bowiem alternatywne opodatkowania obrotu monetami i banknotami: jako czynność zwolniona, gdy nie ma zastosowania procedura szczególna dla przedmiotów kolekcjonerskich. W opinii Wnioskodawcy nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że w razie braku możliwości stwierdzenia kolekcjonerskiego charakteru danej monety lub banknotu, zastosowanie ma stawka 23%.

W odniesieniu do pytania nr 4 Wnioskodawca jest zdania, że zaliczając dokonaną dostawę, dokonaną w procedurze marży dla towarów używanych lub przedmiotów kolekcjonerskich, do limitu obrotów uprawniającego do zwolnienia od opodatkowania w rozumieniu art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy uwzględniać wyłączne kwotę marży uzyskanej ze sprzedaży towarów, a nie kwotę uzyskanej ze sprzedaży, należną od nabywcy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Jak wynika ze zdania drugiego, dla ustalenia czy limit uprawniający do zwolnienia został przekroczony należy brać pod uwagę wartość obrotu netto. Skoro do wartości tej sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku, to należy uznać, że limit ten wypełnia wyłącznie wartość podstawy opodatkowania z tytułu dokonanej sprzedaży. Z takim poglądem koresponduje również treść art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zgodnie z którą przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przepis art. 120 ust. 1 pkt 5 przewiduje zaś, że przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Z powyższego wynika, że całą należność z tytułu sprzedaży towarów objętych procedurą szczególną należy uwzględniać wyłącznie w celu obliczenia podstawy opodatkowania, tj. wartości marży. Zestawiając te przepisy z treścią art. 113 należy przyjąć, że wartość sprzedaży uprawniająca do zwolnienia - w przypadku procedur szczególnych - winna być obliczana wyłącznie na bazie uzyskanych podstaw opodatkowania (marż). Taki też pogląd prezentowano w interpretacjach indywidualnych wydawanych w zakresie procedury marżowej dla biur podróży. Ponieważ zasady kalkulacji podstawy opodatkowania są tożsame (marża), skoro w przypadku procedury dla biur podróży limit zwolnienia jest ustalany wyłącznie na bazie uzyskanych marż, to nie ma powodu dla przyjmowania odmiennej wykładni dla pozostałych procedur.

Taki podgląd zaprezentowano w interpretacji z dnia 8 stycznia 2010 r. znak ITPP1/443-924/09/AT: „Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że świadcząc opisane we wniosku usługi, przy organizacji których dokonywała Pani we własnym imieniu i na własny rachunek nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (nabywcy usług), zastosowanie znajdą przepisy art. 119 ust. 1 i ust. 2 ustawy, co oznacza że kwotę marży, która stanowi w tym przypadku podstawę opodatkowania (jako sprzedaż usług w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy), należy ustalić w sposób wskazany w ww. przepisie”. Podobne wnioski zdają się wynikać z interpretacji z dnia 30 października 2018 r. sygn. 0112-KDIL2-3.4012.452.2018.2.WB.

Podobnie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 29 czerwca 2015 r. sygn. ILPP1/4512-1-266/15-2/HW: „Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że przy świadczeniu opisanych we wniosku usług, wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2013 oraz wartość sprzedaży w roku 2014, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy , Wnioskodawca winien ustalić na podstawie art. 119 ust. 1 i ust. 2 ustawy, z uwzględnieniem treści ust. 5 tego artykułu. W konsekwencji, Wnioskodawca może korzystać z tego zwolnienia do momentu przekroczenia kwoty 150.000 zł. Przy jej obliczaniu należy mieć na uwadze obrót osiągnięty z tytułu uzyskanych marż.”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy oraz jest prawidłowe w zakresie stosowania przez Wnioskodawcę procedury VAT-marża w związku z dostawą (odsprzedażą) przedmiotów kolekcjonerskich.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż – na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Przy czym na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9 nie stosuje się do podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zarówno polskie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i dyrektywa 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie definiują wprost pojęć „siedziba działalności gospodarczej”. Jednakże definicja ta została implementowana do polskiego porządku prawnego z dniem 1 lipca 2011 r., kiedy to weszło w życie rozporządzenie 282/2011 ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Należy podkreślić, że przepisy rozporządzenia 282/2011 nie wymagają dodatkowego implementowania do prawa krajowego i stanowią prawo obowiązujące bezpośrednio we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112/WE (art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112/WE odnoszą się do miejsca świadczenia usług na rzecz podatników działających w takim charakterze i osób niebędących podatnikami (odpowiednio). „Odpowiednikiem” art. 44 dyrektywy jest art. 28b ustawy o VAT.) „miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika” jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. W celu ustalenia miejsca, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa, i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. W przypadku gdy kryteria te nie pozwalają z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem (art. 10 ust. 2 rozporządzenia 282/2011). Sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika (art. 10 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie obrotu przedmiotami kolekcjonerskimi. Wnioskodawca jest obywatelem polskim, ale rezydentem podatkowym państwa trzeciego. Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Polski w roku podatkowym przez okres krótszy niż 183 dni. Nie jest obecnie zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, ani jako podatnik podatku od wartości dodanej w innych państwach UE. Wnioskodawca dopiero zarejestruje działalność gospodarczą w Polsce (wpis do CIEDG) oraz uzyska w tym celu numer identyfikacji podatkowej (NIP). Oferta będzie adresowana do nabywców wskazujących miejsce dostawy w Polsce, innych krajach UE lub poza UE.Wnioskodawca zamierza sprzedawać przedmioty kolekcjonerskie klasyfikowane do kodów CN: 9705 00 00 20 - Przedmioty kolekcjonerskie ze srebra lub złota, 9705 00 00 30 - Kolekcje i przedmioty kolekcjonerskie, zoologiczne, anatomiczne, historyczne, archeologiczne, paleontologiczne lub etnograficzne, zawierające produkty pochodzenia zwierzęcego, 9705 00 00 90 - Pozostałe.W celu prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie posiadał dostęp do nieruchomości w Polsce oraz będzie współpracował (na podstawie umowy) z osobami, które będą zajmować się przyjęciem przesyłki zawierającej nabyte monety, rozpakowaniem, posortowaniem, przygotowaniem do sprzedaży, przygotowaniem do wysyłki po sprzedaży. Środki ze sprzedaży Wnioskodawca będzie przyjmował przelewem bankowym na rachunek bankowy umiejscowiony w Polsce (prowadzony w Polskim banku). Wnioskodawca będzie posiadał adres korespondencyjny w Polsce. Wnioskodawca po nabyciu monet będzie oferował je do sprzedaży na popularnych portalach aukcyjnych typu allegro, olx w działach typu „Kolekcje”. Wnioskodawca będzie samodzielnie podejmował decyzje co do zakupu towaru oraz ceny odsprzedaży, a także momentu i sposobu sprzedaży. Wystawienie do sprzedaży przedmiotu kolekcjonerskiego wymaga wykonania zdjęcia przedmiotu aukcji, wskazania zasad sprzedaży, w szczególności ceny (licytacja) oraz sposobu i kosztów dostawy, oraz wprowadzenia do systemu sprzedażowego danej platformy danych niezbędnych dla wystawienia przedmiotu licytacji. Do wykonania tych czynności wystarczające jest posiadania sprzętu komputerowego z dostępem do Internetu (smartfon, laptop, aparat fotograficzny). Z uwagi na konieczność przebywania przez okres dłuższy niż 183 dni poza granicą RP (w państwie rezydencji) Wnioskodawca będzie wystawiał przedmioty kolekcjonerskie do sprzedaży przebywając w Polsce lub poza terytorium Polski, w zależności od sytuacji.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, możliwości korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku VAT dostawy przedmiotów kolekcjonerskich na podstawie art. 113 ustawy.

W tym miejscu należy odnieść się do wyżej przytoczonego przepisu art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy, w myśl którego zwolnień nie stosuje się do podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że zarówno przepisy o podatku od towarów i usług, jak i inne przepisy prawa podatkowego, nie posługują się pojęciem „siedziba” w odniesieniu do osób fizycznych, a jedynie w odniesieniu do osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

Zgodnie z powyższym, w przypadku osób fizycznych można mówić wyłącznie o miejscu zamieszkania, natomiast pojęcie siedziby związane jest wyłącznie z jednostkami, którym przysługuje osobowość prawna. Dlatego też w przypadku osoby fizycznej miejsce siedziby jest zrównane z miejscem zamieszkania. Należy stwierdzić, że adres zamieszkania dla podatnika będącego osobą fizyczną jest tym, czym adres siedziby dla podatnika będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niemającej osobowości prawnej, czyli informacją identyfikującą go jako podatnika. Przykładem potwierdzenia powyższej tezy może być druk VAT-R składany przez podmioty rejestrujące się jako podatnicy podatku VAT, w których osoby fizyczne wskazują adres zamieszkania, natomiast osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – adres siedziby. Potwierdza to również druk CEiDG, zgodnie z którym dokonując rejestracji działalności gospodarczej należy podać adres faktycznego zamieszkania podatnika.

Istota i znaczenie wyłączenia ze zwolnienia opisanego w art. 113 ust. 1 ustawy zostały przytoczone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`) z dnia 4 listopada 2015 r., sygn. III SA/Wa 239/15, w którym to Sąd powołał się na orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-97/09 (Ingrid Schmelz v. Finanzamt Waldviertel). Zgodnie z powyższym wyrokiem „Orzeczenie to zapadło w analogicznym stanie faktycznym, jak stan faktyczny opisany przez Skarżącego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonym w niniejszej sprawie. W stanie faktycznym objętym powołanym orzeczeniem obywatelka Niemiec mająca miejsce zamieszkania w Niemczech chciał skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w Austrii od obrotów uzyskiwanych z wynajmu nieruchomości położonej w Austrii. W tej sprawie ETS potwierdził zasadność odmowy jej zwolnienia w oparciu o przepis krajowy będący odpowiednikiem art. 283 ust. 1 lit. c). Dyrektywy VAT. Trybunał stwierdził, że art. 24 ust. 3 i art. 28i VI Dyrektywy VAT oraz art. 283 ust. 1 lit. c) Dyrektywy VAT z 2006 r., w zakresie, w jakim pozwalają one państwom członkowskim przyznać małym przedsiębiorstwom mającym siedzibę na ich terytorium zwolnienie z VAT łączące się z utratą prawa do odliczenia, lecz wykluczają tę możliwość w przypadku małych przedsiębiorstw mających siedzibę w innych państwach członkowskich, są zgodne z przepisami unijnych traktatów oraz z ogólną zasadą równego traktowania. Jednocześnie stwierdzono, że to ograniczenie nie narusza w żaden sposób swobód traktatowych (w szczególności swobody prowadzenia działalności gospodarczej). Trybunał także wyjaśnił, że ograniczenie zwolnienia podatkowego ustanowione w art. 283 ust. 1 lit. c) Dyrektywy VAT uzasadnione jest tym, że w przypadku, gdy miejsce wykonywania działalności gospodarczej jest położone w innym kraju niż miejsce zamieszkania podatnika utrudnione jest kontrolowanie tej działalności w miejscu jej wykonania. W szczególności utrudniony jest dostęp do informacji o tej działalności oraz do ksiąg służących jej ewidencjonowaniu. W tej sytuacji zachodzi możliwość nadużywania przez podatników prawa do zwolnienia z podatku kosztem budżetu. Te okoliczności ETS uznał za wystarczające do wprowadzenia omawianego ograniczenia zwolnienia od podatku.”

Powyższy pogląd podziela również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Wa 1376/15, w którym stwierdza, że „ (…) w przypadku, gdy działalność osoby fizycznej prowadzona jest w innym miejscu, niż miejsce jej zamieszkania, za siedzibę działalności gospodarczej należy uznawać miejsce zamieszkania tej osoby, gdyż to w tym miejscu podejmowane są najważniejsze decyzje osoby fizycznej w zakresie bieżącego kierowania tą działalnością. Podnoszona w uzupełnieniu wniosku okoliczność kilkukrotnych - w skali roku - przyjazdów do Polski w celach związanych z najmem, niczego w tym zakresie nie zmienia. Skarżąca na terenie Polski przebywa sporadycznie, trudno zatem uznać miejsce to za centrum administrowania bieżącą działalnością.”

Zatem zgodnie z przepisami prawa i powołanym orzecznictwem podatnik będący osobą fizyczną, który nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski, nie posiada tym samym siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju. W konsekwencji podatnik, który posiada swoje miejsce zamieszkania za granicą, a prowadzi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, będzie musiał od każdej sprzedaży odprowadzić podatek VAT.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem polskim, ale rezydentem podatkowym państwa trzeciego (tj. Szwajcaria). Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Polski w roku podatkowym przez okres krótszy niż 183 dni. Wnioskodawca będzie samodzielnie podejmował decyzje co do zakupu towaru oraz ceny odsprzedaży, a także momentu i sposobu sprzedaży.

Z uwagi na przedstawiony opis zdarzenia przyszłego i obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca – osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Szwajcarii – jest podmiotem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju zrównanej z miejscem zamieszkania zgodnie z ww. regulacjami ustawy o VAT.

W związku z tym należy zauważyć, że art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy wyklucza w omawianej sprawie zastosowanie zwolnienia z podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług do podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju. W konsekwencji, Wnioskodawcy jako podatnikowi nie posiadającemu siedziby działalności gospodarczej w Polsce nie będzie przysługiwało prawo do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy i tym samym będzie On zobowiązany doliczać podatek VAT do sprzedaży ww. przedmiotów kolekcjonerskich.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Aby odpowiedzieć na zadane pytanie nr 2 w pierwszej kolejności należy wskazać, że szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, zostały uregulowane w przepisach Rozdziału 4 ww. ustawy „Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków”.

I tak, przedmiotami kolekcjonerskimi, w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 ustawy są:

a. znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego obiegu, ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane, a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do użytku jako ważne środki płatnicze (CN 9704 00 00),

b. kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

W art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wskazano, że zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Stosownie do tego przepisu, transakcje dotyczące monet ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknotów są wyłączone ze zwolnienia w dwóch przypadkach:

‒ gdy monety te nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub

‒ gdy monety mają wartość numizmatyczną.

Należy zauważyć, że ustawodawca posługuje się pojęciami, „nie są zwykle używane jako środek płatniczy” oraz „wartość numizmatyczna”.

W związku z tym, że w ustawie brak jest definicji słowa „zwykle” oraz „numizmatyczny” należy posłużyć się definicjami tych określeń zawartymi w Słowniku języka polskiego. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN znajdującym się na stronie internetowej www.sjp.pwn.pl „zwykle” oznacza „najczęściej”, „przeważnie”, zaś „numizmat” to „dawna moneta lub medal mające wartość zabytkową”.

Art. 120 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie zaś do art. 120 ust. 5 ustawy, jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw, a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów oraz istotne jest przy tym, od kogo towary – tutaj przedmioty kolekcjonerskie – zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Należy zauważyć, że zastosowanie procedury szczególnej w zakresie obliczania podstawy opodatkowania przy sprzedaży przedmiotów kolekcjonerskich spełniających definicję zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, uzależnione jest od statusu dostawcy tego towaru oraz procedury, w jakiej dokonano jego dostawy.

Stosownie do art. 120 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 mogą mieć również zastosowanie do dostawy:

1. dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4 i 5;

2. dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;

3. dzieł sztuki nabytych od podatnika, o którym mowa w art. 15, innego niż wymieniony w ust. 4 i 5, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 7%.

Jak stanowi art. 120 ust. 12 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o których mowa w ust. 11 pkt 1, kwotę nabycia, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, o której mowa w ust. 4 i 5, przyjmuje się w wysokości równej kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej przy imporcie towarów powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu.

Zgodnie z art. 120 ust. 13 ustawy, przepis ust. 11 stosuje się w przypadku, gdy podatnik zawiadomił na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z ust. 4 i 5 przed dokonaniem dostawy. Zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Po tym okresie, jeżeli podatnik chce stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu marży, musi ponownie złożyć to zawiadomienie.

Z wniosku wynika, że przedmioty kolekcjonerskie będą w szczególności monetami, banknotami lub znaczkami pocztowymi emitowanymi w Polsce jak również w innych niż Polska państwach UE lub państwach trzecich. Nabywane przez Wnioskodawcę monety i banknoty oraz znaczki mogą być:

1. Monetami, banknotami, znaczkami, które zostały wycofane z obiegu jako środek płatniczy, lub

2. Monetami, banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednak zostały po wyemitowaniu uszlachetnione, lub specjalnie oznaczone przez dany bank centralny, urząd pocztowy jako okolicznościowe/kolekcjonerskie,

3. Monetami, banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednak były oferowane przed zakupem jako zestawy kolekcjonerskie (w specjalnych blistrach lub opatrzone dodatkowymi znakami typu hologram), lub zostały wyemitowane przez dane państwo w ograniczonej serii (okolicznościowe),

4. Monetami banknotami, znaczkami, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednakże mogą być oferowane jako przedmioty kolekcjonerskie z uwagi na datę emisji, stan (stan zachowania przedmiotu lub jego niski nakład) monety (brak znamion zużycia, uszkodzenia); (przedmioty) monety te mogą być takimi samymi (przedmiotami) monetami jak opisane w pkt 3 powyżej, jednak bez opakowania w postaci blistra lub hologramu.

Wnioskodawca zamierza dokonywać dostaw towarów klasyfikowanych w kodach CN 9705 00 00, 9704 00 00, 7102, 7103, 7108, 7110, 7112.

Wnioskodawca wskazał również, że z uwagi na sposób oferowania monet opisanych we wniosku powinny być one klasyfikowane do kodów CN: 9705 00 00 20 – przedmioty kolekcjonerskie ze srebra lub złota, 9705 00 00 30 – kolekcje i przedmioty kolekcjonerskie, zoologiczne, anatomiczne, historyczne, archeologiczne, paleontologiczne lub etnograficzne, zawierające produkty pochodzenia zwierzęcego, 9705 00 00 90 – pozostałe. Monety kolekcjonerskie mogą też być wykonywane ze stopu: nikiel, miedzionikiel, brąz. Medale są klasyfikowane w kodzie CN 9705 00 00.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż przedmiotów kolekcjonerskich opisanych powyżej będzie mogła odbywać się w procedurze VAT-marży.

Z art. 120 ust. 4 ustawy wynika, że procedurę marży można stosować m.in. do przedmiotów kolekcjonerskich, przez które, zgodnie z cyt. art. 120 ust. 1, rozumie się znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego obiegu, ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane, a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do użytku jako ważne środki płatnicze (CN 9704 00 00), kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Ponadto, dokonana wcześniej analiza art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że przez przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b) należy rozumieć również monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Zatem , odnośnie sprzedaży wskazanych we wniosku monet i banknotów, które posiadają cechy pieniądza obiegowego (czyli takie, które nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy), jednakże zazwyczaj nie występują one w roli środka płatniczego, wskazać należy, że dla celów stosowania procedury marży, należy je również uznać za przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT. Wynika to z odniesienia się ustawodawcy w tym przepisie do art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. W niniejszych okolicznościach, jak wskazał Wnioskodawca, ww. monety i banknoty nie zostały formalnie wycofane z obiegu jako środek płatniczy, jednakże zostały po wyemitowaniu uszlachetnione, lub specjalnie oznaczone przez dany bank centralny jako okolicznościowe/ kolekcjonerskie, są oferowane jako zestawy kolekcjonerskie, lub zostały wyemitowane przez dane państwo w ograniczonej serii, bądź będą przez Wnioskodawcę oferowane jako przedmioty kolekcjonerskie, z uwagi na datę emisji, stan techniczny, rzadkość występowania oraz cenę, która nie odzwierciedla wartości, jaka byłaby określona według aktualnych kursów wymiany. Wszystkie te okoliczności wskazują, że ww. towary mają wartość numizmatyczną. Wnioskodawca wskazał, że będzie sprzedawał znaczki, które nie zostały wycofane z obiegu jako środek płatniczy. Ich sprzedaż będzie dokonywana tak samo jak wyżej opisane monety i banknoty, tj. z uwagi na ich cechy, które mają znaczenie kolekcjonerskie. W ocenie Organu, ze względu na opisany sposób ich sprzedaży, biorąc pod uwagę, że, jak wskazał Wnioskodawca, stanowią one środek płatniczy w danym kraju, mogą być one uznane za kolekcje/przedmioty kolekcjonerskie o wartości numizmatycznej.

Zatem w niniejszej sprawie towary sprzedawane przez Wnioskodawcę sklasyfikowane w kodach CN 9704 00 00 i CN 9705 00 00, jak również opisane wyżej monety, banknoty, znaczki o wartości numizmatycznej należy uznać za przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 ustawy.

Ponadto, wskazać należy, że na podstawie powołanych przepisów art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem koniecznym do przyjęcia marży jako podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest dokonywanie dostawy uprzednio nabytych w ramach prowadzonej działalności (w celu ich odsprzedaży) towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków przez podatnika. Podstawą opodatkowania jest wówczas marża, tj. różnica między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zatem wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający towar podatnikowi pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu.

Jak już wcześniej wskazano w niniejszej interpretacji, Wnioskodawca będzie nabywał towary kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 ustawy w celu ich dalszej odsprzedaży. Ponadto Wnioskodawca wskazał w uzupełnieniu do wniosku, że będzie nabywał ww. przedmioty kolekcjonerskie od osób wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy.

Zatem mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że, jak wyżej wskazano, w okolicznościach sprawy sprzedawane przez Wnioskodawcę towary, można uznać za przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 ustawy a Wnioskodawca będzie nabywał te przedmioty od osób wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy w celu ich dalszej odsprzedaży, to Zainteresowany będzie miał prawo zastosowania procedury opodatkowania marży przy sprzedaży wymienionych we wniosku przedmiotów kolekcjonerskich. Zatem należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że dla wszystkich towarów opisanych w zdarzeniu przyszłym będących przedmiotem sprzedaży tj. przedmiotów kolekcjonerskich, możliwe będzie stosowanie procedury marży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji, skoro wyżej wskazano, że Wnioskodawca będzie miał prawo zastosowania procedury opodatkowania marży przy sprzedaży wszystkich wymienionych we wniosku przedmiotów kolekcjonerskich tym samym pytanie nr 3 wniosku tj. czy do sprzedaży monet, do których nie może mieć zastosowania zwolnienie od opodatkowania na podstawie art. 113 ustawy oraz nie może mieć zastosowania procedura marży dla przedmiotów kolekcjonerskich, Wnioskodawca może stosować zwolnienie od opodatkowania, należało uznać za bezzasadne.

Również, ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 tj. w kwestii dotyczącej, czy zaliczając dokonaną dostawę w procedurze marży dla przedmiotów kolekcjonerskich, do limitu obrotów uprawniającego do zwolnienia od opodatkowania w rozumieniu art. 113 ustawy należy uwzględniać wyłącznie kwotę marży uzyskanej ze sprzedaży towarów, czy też kwotę uzyskaną ze sprzedaży, należną od nabywcy, stała się bezzasadna z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 113 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.