0114-KDIP1-2.4012.402.2021.2.RM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym 8 października 2021 r. (data wpływu 12 października 2021 r.) na wezwanie Organu z 20 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

3 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku VAT w wysokości 0%. Wniosek uzupełniony został 8 października 2021 r. (data wpływu 12 października 2021 r.) na wezwanie Organu z 20 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z 6 października 2021 r.:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tworzenia i sprzedaży produktów takich jak i inne tego typu rzeczy. Sprzedaż dokonywana jest przede wszystkim na rzecz nieprowadzących działalności gospodarczej osób fizycznych, zamieszkujących poza terytorium Unii Europejskiej (np. Stanach Zjednoczonych). Swoje produkty Wnioskodawca ogłasza i sprzedaje za pośrednictwem popularnych portali aukcyjnych.

Do tej pory wszystkie przesyłane produkty były wysyłane przez Urząd Celny. Natomiast Wnioskodawca chce potwierdzić czy przedstawiona poniżej sytuacja, z której chce skorzystać uprawni Wnioskodawcę do wystawienia faktury sprzedażowej ze stawką 0%.

Przykładowa transakcja miałaby przebiegać następująco:

- klient, który odnajdzie produkt na portalu internetowym, składa za jego pośrednictwem zamówienie, płaci za niego,

- sprzedawca czyli Wnioskodawca wystawia fakturę VAT ze stawką 0 proc. i przesyła towar za pośrednictwem systemu „(`(...)`)” (`(...)`), w terminie miesiąca od dnia otrzymania zapłaty,

- w raporcie generowanym przez ten elektroniczny system po miesiącu są widoczne statusy:

a. „Doręczenie”;

b. „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia”;

c. „Przesyłka wysłana z Polski”.

Jako że po wysłaniu przez (`(...)`) przesyłki poza granice kraju dalsze jej doręczenie do klienta końcowego przejmują jej zagraniczni odpowiednicy, ww. komunikaty mogą się różnić, bo nie wszyscy z tych zagranicznych doręczycieli aktualizują status doręczenia paczki.

Dlatego w przypadku statusów innych niż „Doręczenie”, a więc wskazanych w pkt b) lub c), Spółka występuje do (`(...)`) z reklamacją, a (`(...)`) odpowiada, potwierdzając doręczenie do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia lub informuje o zaginięciu przesyłki.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytania Organu dotyczące wskazania:

a) czy transakcja dostawy towarów opisana we wniosku będzie stanowić eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”,

b) czy wydając interpretację Organ ma się odnieść do zdarzenia przyszłego, w którym na potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca będzie posiadać dokument ze statusem „Doręczenie”,

c) czy wydając interpretację Organ ma się odnieść do zdarzenia przyszłego, w którym na potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca będzie posiadać dokument ze statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” oraz odpowiedź (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, potwierdzającą, że przesyłka została doręczona do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia,

d) czy wydając interpretację Organ ma się odnieść do zdarzenia przyszłego, w którym jako potwierdzenie dokonania wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca będzie posiadać dokument ze statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” oraz odpowiedź (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, z której będzie wynikało że przesyłka zaginęła,

Wnioskodawca wskazał, że:

a) transakcja dostawy towarów będzie stanowiła eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

b) wydając interpretację Organ ma się odnieść do zdarzenia przyszłego, w którym na potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca będzie posiadał dokument ze statusem "Doręczony" z systemu "(`(...)`)"(`(...)`);

c) wydając interpretację Organ ma się odnieść do zdarzenia przyszłego, w którym na potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca będzie posiadał dokument ze statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia", lub „Przesyłka wysłana z Polski" oraz odpowiedź z (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, potwierdzającą, że przesyłka została doręczona do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia;

d) wydając interpretację Organ ma się odnieść do zdarzenia przyszłego, w którym na potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca będzie posiadał dokument ze statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia", lub „Przesyłka wysłana z Polski" oraz odpowiedź z (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, z której będzie wynikało, że przesyłka zaginęła.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że pytanie dotyczy prawa do opodatkowania transakcji stanowiących eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT w wysokości 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy elektroniczny dokument z (`(...)`) uprawnia do zerowej stawki VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy, uzupełnione pismem z 6 października 2021 r.:

Zgodnie z art. 41 ust. 6, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast ust. 6a precyzuje, że dokumentem tym jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Dokument potwierdzający wywóz towarów poza UE.

Wnioskodawca uważa że ww. regulacja art. 41 ust. 6 posługuje się sformułowaniem „w szczególności”, co oznacza, że wskazany katalog dokumentów nie jest katalogiem zamkniętym. Stąd też Wnioskodawca będzie mógł dokumentować wywóz towarów także innymi dowodami, byleby wynikało z nich, że eksportowany towar opuścił terytorium Unii.

W każdym przypadku, który Wnioskodawca potwierdził w punkcie b, c, będzie miał prawo do opodatkowania transakcji stanowiących eksport towarów stawką VAT w wysokości 0%, natomiast w przypadku sytuacji d) będzie musiała być zostać zastosowana stawka krajowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zatem aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

a) musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

b) towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,

c) wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jednocześnie stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tworzy i sprzedaje towary (np. ).

Wnioskodawca sprzedaje towary za pośrednictwem portali aukcyjnych, przede wszystkim na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zamieszkujących poza terytorium Unii Europejskiej (np. Stanach Zjednoczonych).

Transakcja dostawy towarów będzie stanowiła eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy.

Dotychczas wszystkie produkty były wysyłane przez Urząd Celny. Obecnie Wnioskodawca chce dokonywać transakcji w następujący sposób:

Klient, który odnajdzie produkt na portalu internetowym, składa za jego pośrednictwem zamówienie i płaci za niego. Wnioskodawca (sprzedawca) wystawia fakturę VAT ze stawką 0% i przesyła towar za pośrednictwem systemu „(`(...)`)” (`(...)`), w ciągu miesiąca od dnia otrzymania zapłaty.

W raporcie generowanym przez ww. elektroniczny system, po miesiącu są widoczne statusy: "Doręczenie”, „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia”, „Przesyłka wysłana z Polski”. Po wysłaniu przesyłki poza granice kraju przez (`(...)`) dalsze doręczenie do klienta końcowego przejmują jej zagraniczni odpowiednicy. Nie wszyscy zagraniczni doręczyciele aktualizują status doręczenia paczki dlatego ww. komunikaty mogą się różnić.

W związku z tym, w przypadku statusów innych niż „Doręczenie” [„Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia", „Przesyłka wysłana z Polski"] Wnioskodawca występuje do (`(...)`) z reklamacją. Wówczas (`(...)`) potwierdza doręczenie do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia lub informuje o zaginięciu przesyłki.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy na podstawie posiadanych dokumentów będzie miał prawo do opodatkowania transakcji stanowiących eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, stawką VAT w wysokości 0%.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że z powołanego art. 2 pkt 8 ustawy wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Zatem, aby Wnioskodawca mógł opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% - musi posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaje towar (np. poduszki) m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium krajów trzecich. Transakcja ta będzie stanowiła eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Towar do nabywców dostarcza (`(...)`). W raporcie generowanym przez system elektroniczny, po miesiącu są widoczne statusy: „Doręczenie”, „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia”, „Przesyłka wysłana z Polski”. W przypadku statusu „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” Wnioskodawca występuje do (`(...)`) z reklamacją. Wówczas (`(...)`) potwierdza doręczenie do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia lub informuje o zaginięciu przesyłki.

W tym miejscu wskazać należy, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 dotyczącej podatnika, który wysyłał (`(...)`) poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie wskazał, że: „`(`(...)`)` w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, że: „`(`(...)`)` art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem (`(...)`) poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. We wskazanym wyroku NSA stwierdził:

„Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego „(`(...)`) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. `(`(...)`)`

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

Mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE i NSA należy uznać, że Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu towarów wysyłanych za pośrednictwem (`(...)`) do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, w sytuacji, gdy będzie posiadać dokument pochodzący z elektronicznego systemu (`(...)`), opatrzony statusem „Doręczenie” oraz dokument opatrzony statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” wraz z odpowiedzią (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, potwierdzającą, że przesyłka została doręczona do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia. Wskazane dokumenty nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Będą to natomiast dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej i uprawniające Wnioskodawcę do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%, przewidzianą dla eksportu towarów.

Z kolei w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie posiadał dokument z elektronicznego systemu (`(...)`), opatrzony statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” i jednocześnie będzie posiadał odpowiedź z (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, z której będzie wynikało, że przesyłka zaginęła - nie będą spełnione przesłanki do zastosowania stawki VAT 0% względem dokonanej transakcji bowiem Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentu, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że będzie miał prawo do opodatkowania transakcji stanowiących eksport towarów stawką VAT w wysokości 0% w przypadku gdy będzie posiadał dokument ze statusem „Doręczenie” oraz dokument ze statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia", lub „Przesyłka wysłana z Polski" wraz z odpowiedzią z (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, potwierdzającą, że przesyłka została doręczona do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia, natomiast nie będzie miał prawa do opodatkowania transakcji stanowiących eksport towarów stawką VAT w wysokości 0% w przypadku gdy będzie posiadał dokument ze statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia", lub „Przesyłka wysłana z Polski" wraz z odpowiedzią z (`(...)`) na zgłoszenie reklamacyjne, z której będzie wynikało, że przesyłka zaginęła należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają wywóz towarów, poza terytorium Unii Europejskiej może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.