Sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), zgodnie z przedstawioną interpretacją indywidualną. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość w drodze spadku, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Nie podejmowała aktywnych działań związanych z obrotem nieruchomościami, takich jak uzbrojenie terenu, działania marketingowe czy uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy. Jej działania ograniczały się do zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, co nie kwalifikuje się jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z tym, sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie będzie opodatkowana VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) uzupełnionym 8 października 2021 r. (data wpływu 12 października 2021 r.) na wezwanie Organu z 21 września 2021 r. (skutecznie doręczone 5 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
20 lipca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniony został 8 października 2021 r. (data wpływu 12 października 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 21 września 2021 r. skutecznie doręczone 5 października 2021 r.).
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Po zmarłej w dniu 18 listopada 2002 roku mamie(…), zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego (…) z (…) 2004 (…) Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku udział w wysokości 1/4 części niezabudowanej nieruchomości położonej w (…). Działka o powierzchni (…) znajduje się na terenach rekreacyjno-wypoczynkowych według zaświadczenia z dnia (…) 2021 roku, numer (…), wydanego przez (…). Obszar, na którym znajduje się działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu (…) 2019 roku został złożony wniosek o ustalenie decyzji. W dniu (…) 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała projekt decyzji numer (…) o warunkach zabudowy na postawienie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego. Jedyną formą oferty sprzedaży będzie ogłoszenie w postaci baneru na ogrodzeniu. Nie podjęto żadnych prac związanych z budową domu ani zagospodarowaniem działki. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawczyni jest (…) rezydentem podatkowym.
Ponadto na wezwanie Organu z 21 września 2021 r. Wnioskodawczyni w odpowiedzi na zadane pytania wskazała:
Numer działki 1, numer identyfikatora (…), obręb ewidencyjny (`(...)`).
W czasie posiadania nieruchomości wykonywano prace pielęgnacyjne (koszenie trawy dwa razy w roku). Wymienione czynności będą wykonywane do momentu sprzedaży.
Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze i nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim.
Przed sprzedażą działki nie będą podejmowane jakiekolwiek czynności zmierzające do podniesienia wartości przedmiotowej działki.
Wnioskodawczyni udzieliła nieprofesjonalnemu pełnomocnikowi umocowania do sprzedaży udziału w wysokości 1/4 nieruchomości.
Wnioskodawczyni siostra (współwłaścicielka) (…) była osobą, która wystąpiła o decyzję, o warunkach zabudowy z perspektywą wybudowania jednorodzinnego budynku mieszkalnego.
Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej jakichkolwiek sprzedaży nieruchomości.
Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które zamierzałaby sprzedać.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, sprzedający będzie działać w charakterze podatnika VAT, a w rezultacie przeniesienia prawa własności Nieruchomości za wynagrodzeniem (sprzedaż) przez Sprzedającego na rzecz Kupującego stanowić będzie czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT?
Stanowisko Wnioskodawcy:
Według opinii Wnioskodawczyni w świetle opisanego zdarzenia przyszłego dot. sprzedaży nieruchomości nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a czynność sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 u.p.t.u.. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Na podstawie art. 2 pkt 6 u.p.t.u., przez "towary" rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nieruchomość jest rzeczą w rozumieniu ww. regulacji. Sprzedaż działki gruntu wypełnia więc dyspozycję powyższych przepisów, bowiem może być dostawą towarów.
Dalej zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 u.p.t.u.).
Główny problem w omawianej sprawie to ustalenie kryteriów określających zarządzanie majątkiem prywatnym i granic tego zarządu, poza którym znajduje się już obrót gospodarczy Problem ten znalazł swoje rozstrzygnięcie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jak także Naczelnego Sądu Administracyjnego. Konkludując, przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowania może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczając poza zwykłą formę ogłoszenia, uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowaniu planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że:
nieruchomość uzyskana została w drodze spadku, co znacząco odróżnia sytuację Wnioskodawczyni od podmiotu zajmującego się zawodowo obrotem nieruchomościami,
Wnioskodawczyni nigdy nie zajmowała się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, Wnioskodawczyni nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej,
Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT-u
brak jest zawodowego "podejścia" Wnioskodawczyni do sprzedaży działek (brak działań marketingowych, reklamowych, itp ).
Wnioskodawczyni nie poczyniła i nie zamierza czynić żadnych nakładów na infrastrukturę czy uzbrojenie terenu.
Jedyną czynnością, którą wykonała to uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu w celu realizacji własnych celów prywatnych. W świetle opisanych we wniosku okoliczności, Wnioskodawczyni nie można przypisać cech osoby prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie planowanej sprzedaży udziału w nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzenia własnym majątkiem, a czynność ta oznacza działania w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy VAT nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego sprzedaż działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze -zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(`(...)`) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. 1-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem VAT, jest (…) rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.(…) 2002 r. Wnioskodawczyni po zmarłej mamie (…), zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego (…) nabyła w drodze spadku udział w wysokości 1/4 części niezabudowanej nieruchomości położonej w (…). Działka znajduje się na terenach rekreacyjno-wypoczynkowych. W czasie posiadania nieruchomości wykonywano prace pielęgnacyjne (koszenie trawy dwa razy w roku). Wymienione czynności będą wykonywane do momentu sprzedaży. Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze i nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawczyni udzieliła nieprofesjonalnemu pełnomocnikowi umocowania do sprzedaży udziału 1/4 nieruchomości. Przed sprzedażą działki nie będą podejmowane jakiekolwiek czynności zmierzające do podniesienia wartości przedmiotowej działki. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej jakichkolwiek sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które zamierzałaby sprzedać. Obszar, na którym znajduje się działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. (…)2019 roku został złożony wniosek o ustalenie decyzji. Wnioskodawczyni siostra (współwłaścicielka) była osobą, która wystąpiła o decyzję, o warunkach zabudowy z perspektywą wybudowania jednorodzinnego budynku mieszkalnego. Nie podjęto żadnych prac związanych z budową domu ani zagospodarowaniem działki. Jedyną formą oferty sprzedaży będzie ogłoszenie w postaci baneru na ogrodzeniu.
Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania podatnikiem od towarów i usług planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości.
Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowym opisie sprawy nie wystąpią okoliczności, które wskazują, że planowaną przez Wnioskodawczynię sprzedaż działki, należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika.
Znaczenie dla analizowanej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do działki przez cały okres posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła/nie podejmuje ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze i nie była udostępniana osobom trzecim. Co prawda Wnioskodawczyni udzieliła nieprofesjonalnemu pełnomocnikowi umocowania do sprzedaży udziału 1/4 nieruchomości, niemniej jednak jak wskazała Wnioskodawczyni przed sprzedażą działki nie będą podejmowane jakiekolwiek czynności zmierzające do podniesienia wartości przedmiotowej działki. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej jakichkolwiek sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które zamierzałaby sprzedać. Wnioskodawczyni siostra (współwłaścicielka) była osobą, która wystąpiła o decyzję, o warunkach zabudowy z perspektywą wybudowania jednorodzinnego budynku mieszkalnego. Nie podjęto żadnych prac związanych z budową domu, ani zagospodarowaniem działki. Jedyną formą oferty sprzedaży będzie ogłoszenie w postaci baneru na ogrodzeniu.
Z okoliczności sprawy nie wynika zatem, aby wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Wnioskodawczyni w zakresie obrotu nieruchomościami.
Odnosząc się zatem do sprzedaży nieruchomości stwierdzić należy, że czynności podjęte przez Wnioskodawczynię nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nie dokonywała czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
W konsekwencji zbycie nieruchomości objętej przedmiotem wniosku nie będzie skutkować uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż zatem nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili