0114-KDIP1-1.4012.536.2021.2.IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu 13 października 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie z 28 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.536.2021.1.IZ (doręczone 6 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezbudowanych działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

3 sierpnia 2021 r. wpłynął wniosek, uzupełniony pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu 13 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu do wezwania:

W 2011 roku Wnioskodawczyni wraz z bratem M. W. odziedziczyła spadek po zmarłej mamie-J. W., na który składają się cztery działki o numerach: 1 o powierzchni … m², 2 o powierzchni .. m², 3 o powierzchni … m² i 4 o powierzchni .. m². Wnioskodawczyni wraz z bratem przyjęli spadek aktem notarialnym Rep. A nr … z … czerwca 2011 roku.

Działki położone są w miejscowości A. w województwie …. Wymienione działki nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię i Jej brata w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni i brat nie są rolnikami i działki te nie były wykorzystywane na cele rolne. Nie były też wykorzystywane przez Wnioskodawczynię i jej brata prywatnie. Wszystkie cztery działki nie są zabudowane i nie są ogrodzone. Na działkach nr 1 i 2 posadowione są ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego, pokryte eternitem i wymagające usunięcia.

Nigdy ani Wnioskodawczyni, Jej brat, ani poprzedni właściciel nie występowali o warunki zabudowy dla żadnej z tych działek.

Do każdej z działek jest dojazd drogą gminną.

Plan zagospodarowania przestrzennego został przez Urząd Miejski sporządzony w 2003 roku, czyli dużo wcześniej przed nabyciem spadku.

Według planu zagospodarowania przestrzennego części Miasta i Gminy zatwierdzonego uchwałą nr … Rady Miejskiej z .. grudnia 2003 roku przedmiotowe cztery działki leżą na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, bliźniaczą i szeregową wraz z ogrodami. Teren ten nie jest objęty planem rewitalizacji.

W dniu …stycznia 2015 roku w ramach przetargu zamkniętego (ustny ograniczony) Wnioskodawczyni zakupiła od Gminy dwie działki niezabudowane sąsiadujące z działką nr 4 według aktu notarialnego Rep. A nr …. Są to działki: 5 o powierzchni … m² i 6 o powierzchni … m². Wnioskodawczyni nie posiada faktury i nie odliczała podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu nabycia tych działek. Własność tych działek wpisana była na rzecz Gminy na podstawie decyzji Wojewody (`(...)`) ze stycznia 2009 roku - IX wydział ksiąg wieczystych, nr księgi …..

Wnioskodawczyni ani Jej brat nie występowali do Gminy o zakup wymienionych działek. Z wnioskiem o zakup do urzędu gminy wystąpił właściciel sąsiednich działek. Urząd gminy ogłosił więc przetarg zamknięty tylko dla dwóch właścicieli przyległych działek. Działka o numerze 4 powiększona jest zatem o … m². Wnioskodawczyni została jakby przymuszona do nabycia tych … m² gruntu, ponieważ leży on pomiędzy działkami Wnioskodawczyni.

W dniu … sierpnia 2020 roku zostały sprzedane dwie z czterech nabytych w drodze spadku działki: działka o numerze 1 o powierzchni .. m² i działka o numerze 2 o powierzchni … m² (akt notarialny Rep …) za kwotę 200 tysięcy złotych**.**

Nabywcą obu działek jest jedno małżeństwo. W związku z zamiarem sprzedaży wymienionych wyżej działek Wnioskodawczyni zamieściła ogłoszenie o sprzedaży na stronie internetowej: www.otodom.pl oraz na działkach umieściła tablicę z ofertą sprzedaży i osobistym numerem telefonu. Poza wymienionymi, Wnioskodawczyni nie wykonała innych czynności wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W 2022 roku Wnioskodawczyni zamierza sprzedać:

- nabytą w drodze spadku działkę o numerze 3 o powierzchni .. m²,

- nabytą w drodze spadku działkę o numerze 4 o powierzchni …m²,

- zakupioną od Gminy działkę nr 5 o powierzchni .. m²,

- zakupioną od Gminy działkę nr 6 o powierzchni … m².

Na działkach 1 i 2 posadowione są ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego Nie są to budynki w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane(Dz.U. z 2020 r. ze zm.). Ruiny tych budynków nie nadają się do użytkowania tylko do rozbiórki. W momencie nabycia spadku na ww. działkach były tylko ruiny drewnianej stodoły i budynku mieszkalnego. Żadnego budynku Wnioskodawczyni nie budowała ani nie naprawiała i w związku z tym Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu poniesionych wydatków.

Działki, które Wnioskodawczyni odziedziczyła po mamie, mama Wnioskodawczyni odziedziczyła po swojej mamie, czyli babci Wnioskodawczyni około 2000 roku. Już wtedy były to budynki nie nadające się do użytkowania. Mama Wnioskodawczyni nie naprawiała zniszczonych budynków w związku z tym przez lata uległy dalszej degradacji i nadają się tylko do rozbiórki.

Ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego od momentu nabycia w żaden sposób nie były wykorzystywane do żadnych czynności. Nie są to budynki tylko ruiny tych budynków. Ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Żadna z działek, zarówno nabytych w drodze spadku i zakupionych od Gminy, nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Wnioskodawczyni nie będę wykonywała żadnych czynności polepszających stan działek. W celu sprzedaży działek nie będzie wykonywała działań wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawczyni nie zawarła i obecnie nie planuje podpisywać z nabywcą warunkowej przedwstępnej umowy sprzedaży.

Działki zakupione od Gminy przylegają do działki nr 4 i dlatego Wnioskodawczyni musiała je nabyć. Wcześniej były to gminne drogi dojazdowe. Plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony był w 2003 roku, a własność tych działek została wpisana na rzecz Gminy w 2009 roku. Działki te nie będą sprzedane samodzielnie, bo są bardzo małe, tylko łącznie z działką nabytą w drodze spadku o numerze 4.

Na moment zakupu działek i obecnie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą:

a) PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 86.22.Z Praktyka Lekarska Specjalistyczna - zwolniona z VAT.

b) PKD 72.19.Z Badania naukowe i prace rozwojowe - zwolniona z VAT,

c) PKD 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji (sporządzam recenzje prac habilitacyjnych z zakresu medycyny) - zwolniona z VAT.

Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie wykorzystywała działek we własnej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z VAT.

Wnioskodawczyni na moment zakupu działek i obecnie nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej jako czynny zarejestrowany podatnik VAT i jako rolnik ryczałtowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż już zrealizowana oraz sprzedaż w przyszłości kolejnych niezabudowanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

Wnioskodawczyni jestem osobą fizyczną dokonującą transakcji w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym czyli osobą wykluczoną z grona podatników Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż działek niezabudowanych, odziedziczonych po mamie wraz z działkami zakupionymi od gminy ze względu na ich położenie, stanowi wyzbywanie się majątku osobistego, ponieważ nie wykonuje tych czynności ani w ramach prowadzonej działalności, ani w sposób na tyle zorganizowany, by wykonywane czynności uznać za działalność gospodarczą.

Wnioskodawczyni wcześniej nie dokonywała podobnych lub tożsamych transakcji sprzedaży a ta ma charakter incydentalny. Nabycie czterech działek w drodze dziedziczenia ustawowego, po zmarłej mamie, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wszystkie działki nie są w żaden sposób wykorzystywane ani osobiście, ani przez osoby trzecie.

Obecnie Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości do sprzedania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Należy podkreślić, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości jak również udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika,

a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się również stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 VI Dyrektywy.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej**.**

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Tezy wynikające z wyżej powołanego orzecznictwa TSUE odnoszą się co prawda do sprzedaży nieruchomości niezbudowanych, ale przesłanki z niego wynikające dotyczące możliwości rozporządzania własnym majątkiem odnieść można również do transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanych budynkami i budowlami.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z okoliczności sprawy wynika, że w 2011 roku Wnioskodawczyni wraz z bratem odziedziczyła spadek po zmarłej mamie, na który składają się cztery działki o numerach: 1 o powierzchni … m², 2 o powierzchni .. m², 3 o powierzchni .. m² i 4 o powierzchni .. m².

Działki położone są w miejscowości A. w województwie `(...)` Wymienione działki nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem i działki te nie były wykorzystywane na cele rolne. Nie były też wykorzystywane przez Wnioskodawczynię prywatnie. Wszystkie cztery działki nie są zabudowane i nie są ogrodzone. Na działkach nr 1 i 2 posadowione są ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego pokryte eternitem i wymagające usunięcia.

Nie są to budynki w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Ruiny tych budynków nie nadają się do użytkowania tylko do rozbiórki. W momencie nabycia spadku na ww. działkach były tylko ruiny drewnianej stodoły i budynku mieszkalnego. Żadnego budynku Wnioskodawczyni nie budowała ani nie naprawiała i w związku z tym Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu poniesionych wydatków. Działki, które Wnioskodawczyni odziedziczyła, mama Wnioskodawczyni odziedziczyła po swojej mamie, czyli babci Wnioskodawczyni około 2000 roku. Już wtedy były to budynki nienadające się do użytkowania. Mama Wnioskodawczyni nie naprawiała zniszczonych budynków w związku z tym przez lata uległy dalszej degradacji i nadają się tylko do rozbiórki. Ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego od momentu nabycia w żaden sposób nie były wykorzystywane do żadnych czynności. Nie są to budynki tylko ruiny tych budynków. Ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Nigdy ani Wnioskodawczyni, Jej brat, ani poprzedni właściciel nie występowali o warunki zabudowy dla żadnej z tych działek.

Do każdej z działek jest dojazd drogą gminną.

Plan zagospodarowania przestrzennego został przez Urząd Miejski sporządzony w 2003 roku, czyli dużo wcześniej przed nabyciem spadku.

Według planu zagospodarowania przestrzennego części Miasta i Gminy z 2003 roku przedmiotowe cztery działki leżą na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, bliźniaczą i szeregową wraz z ogrodami. Teren ten nie jest objęty planem rewitalizacji. W dniu .. stycznia 2015 roku w ramach przetargu zamkniętego (ustny ograniczony) Wnioskodawczyni zakupiła od Gminy dwie działki niezabudowane sąsiadujące z działką nr 3, tj. działki o nr 5 o powierzchni .. m² i nr 6 o powierzchni .. m². Wnioskodawczyni nie posiada faktury i nie odliczała podatku VAT z tytułu nabycia tych działek. Wnioskodawczyni ani Jej brat nie występowali do Gminy o zakup wymienionych działek. Z wnioskiem o zakup do urzędu gminy wystąpił właściciel sąsiednich działek. Urząd gminy ogłosił więc przetarg zamknięty tylko dla dwóch właścicieli przyległych działek. Działka o numerze 4 powiększona jest zatem o … m². Wnioskodawczyni została jakby przymuszona do nabycia tych .. m² gruntu, ponieważ leży on pomiędzy działkami Wnioskodawczyni.

W dniu … sierpnia 2020 roku zostały sprzedane dwie z czterech nabytych w drodze spadku działki: działka o numerze 1 o powierzchni .. m² i działka o numerze 2 o powierzchni ..m².

Nabywcą obu działek było jedno małżeństwo. W związku z zamiarem sprzedaży wymienionych wyżej działek Wnioskodawczyni zamieściła ogłoszenie o sprzedaży na stronie internetowej: www.otodom.pl oraz na działkach umieściła tablicę z ofertą sprzedaży i osobistym numerem telefonu. Poza wymienionymi, Wnioskodawczyni nie wykonała innych czynności wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W 2022 roku Wnioskodawczyni zamierza sprzedać:

- nabytą w drodze spadku działkę o numerze 3 o powierzchni ..m²,

- nabytą w drodze spadku działkę o numerze 4 o powierzchni ..m²,

- zakupioną od Gminy działkę nr 5 o powierzchni .. m²,

- zakupioną od Gminy działkę nr 6 o powierzchni .. m².

Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Wnioskodawczyni nie będę wykonywała żadnych czynności polepszających stan działek. W celu sprzedaży działek nie będzie wykonywała działań wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawczyni nie zawarła i obecnie nie planuje podpisywać z nabywcą warunkowej przedwstępnej umowy sprzedaży.

Działki zakupione od Gminy nie będą sprzedane samodzielnie, bo są bardzo małe, tylko łącznie z działką nabytą w drodze spadku o numerze 4.

Na moment zakupu działek i obecnie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą:

a) PKD 86.22.Z Praktyka Lekarska Specjalistyczna - zwolniona z VAT.

b) PKD 72.19.Z Badania naukowe i prace rozwojowe - zwolniona z VAT,

c) PKD 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji (sporządzam recenzje prac habilitacyjnych z zakresu medycyny) - zwolniona z VAT.

Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie wykorzystywała działek we własnej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z VAT.

Wnioskodawczyni na moment zakupu działek i obecnie nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej jako czynny zarejestrowany podatnik VAT i jako rolnik ryczałtowy.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia czy z tytułu sprzedaży działek występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawczynię w 2020 r. niezabudowanych działek o nr 1 i nr 2, jak i z tytułu planowanej przez Wnioskodawczynię w 2022 roku sprzedaży niezabudowanych działek o numerach: 3, 4, 5 i 6, Wnioskodawczyni nie działała i nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie nosiła i nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Działki, które Wnioskodawczyni już sprzedała i które zamierza sprzedać zostały nabyte bądź w drodze spadku (działki o nr: 1, 2, 3, 4), bądź zakupione w ramach przetargu zamkniętego ogłoszonego przez gminę (działki o nr: 5 i 6, o łącznej powierzchni .. m²). Działki zakupione w ramach przetargu sąsiadują z działkami nabytymi przez Wnioskodawczynię w drodze spadku. Sprzedaż działek przez gminę nie była udokumentowana fakturą.

Wnioskodawczyni na moment zakupu działek prowadziła i nadal prowadzi działalność gospodarczą, ale nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej jako czynny zarejestrowany podatnik VAT i jako rolnik ryczałtowy. Działki, które Wnioskodawczyni już sprzedała i które zamierza sprzedać nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, ani w działalności rolniczej. Nie były tez przedmiotem umów najmu, dzierżawy bądź umów o podobnym charakterze. Nigdy ani Wnioskodawczyni, Jej brat, ani poprzedni właściciel nie występowali o warunki zabudowy dla żadnej z tych działek. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W celu sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie będzie wykonywała działań wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Wnioskodawczyni nie zawarła i obecnie nie planuje podpisywać z nabywcą warunkowej przedwstępnej umowy sprzedaży.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że zarówno sprzedaż działek nr 1 i nr 2, która miała miejsce w 2020 r. jak i planowana sprzedaż działek o nr: 3, 4, 5 i 6 należy uznać za działania podejmowane w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, którym nie można przypisać znamion prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji z tytułu tej sprzedaży uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 3 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.