0114-KDIP1-1.4012.531.2021.2.MKA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu 13 października 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 września 2021 r. znak pisma 0114- KDIP1-1.4012.531.2021.1.MKA o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) transakcji sprzedaży Działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży Działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2011 r. wraz z siostrą H.K odziedziczył spadek po zmarłej mamie – J. W., na który składają się cztery działki o numerach: 1/1 o powierzchni 931 m2, 1/2 o powierzchni 1085 m2, 2/1 o powierzchni 510 m2 i 2/2 o powierzchni 1276 m2. Oboje z siostrą przyjęli spadek aktem notarialnym Rep. A nr. […] z 3 czerwca 2011 r.

Działki położone są w miejscowości […] w województwie […]. Wymienione działki nigdy nie były wykorzystywane przez spadkobierców w działalności gospodarczej, którzy nie są rolnikami i działki te nie były wykorzystywane na cele rolne. Nie były też wykorzystywane prywatnie.

Wszystkie cztery działki nie są zabudowane i nie są ogrodzone. Na działkach nr 1/1 i 1/2 posadowione są ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego pokryte eternitem i wymagające usunięcia.

Wnioskodawca ani Jego siostra, ani poprzedni właściciel nie występowali o warunki zabudowy dla żadnej z tych działek. Do każdej z działek jest dojazd drogą gminną.

Plan zagospodarowania przestrzennego został przez Urząd Miejski w […] sporządzony w 2003 r. czyli dużo wcześniej przed nabyciem spadku. Według planu zagospodarowania przestrzennego części Miasta i Gminy […] zatwierdzonego uchwałą nr […] Rady Miejskiej 30 grudnia 2003 r. przedmiotowe cztery działki leżą na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą bliźniaczą i szeregową wraz z ogrodami. Teren ten nie jest objęty planem rewitalizacji.

W dniu 15 stycznia 2015 r. w ramach przetargu zamkniętego (ustny ograniczony) Wnioskodawca zakupił od Gminy […] dwie niezabudowane działki, sąsiadujące ze swoją działką nr 2/2 według aktu notarialnego Rep A nr […] . Są to działki: 3/1 o powierzchni 98 m2 i 3/2 o powierzchni 144 m2.

Własność tych działek wpisana była na rzecz Gminy […] na podstawie decyzji Wojewody […] z 7 stycznia 2009 r. - Wydział Ksiąg Wieczystych nr. Księgi […].

Ani Wnioskodawca, ani Jego siostra nie występowali do Gminy […] o zakup wymienionych działek. Z wnioskiem o zakup do Urzędu Gminy wystąpił właściciel sąsiednich działek. Urząd Gminy ogłosił więc przetarg zamknięty tylko dla dwóch właścicieli przyległych działek. Działka Wnioskodawcy o numerze 2/2 powiększona jest zatem o 242 m2.

Zdaniem Wnioskodawcy został jakby przymuszony do nabycia tych 242 m2 gruntu. Ponieważ leży on między jego działkami.

W dniu 3 sierpnia 2020 r. zostały sprzedane dwie z czterech nabytych w drodze spadku działek: działka o numerze 1/1 o powierzchni 931 m2 i działka o numerze 1/2 o powierzchni 1085 m2 za kwotę 200 tysięcy złotych.

Nabywcą obu działek jest jedno małżeństwo. W związku z zamiarem sprzedaży ww. działek pełnomocnik – H.K., zamieściła ogłoszenie o sprzedaży na stronie internetowej [www…] oraz na działkach umieściła tablicę z ofertą sprzedaży i osobistym numerem telefonu, poza wymienionymi Wnioskodawca nie wykonał innych czynności wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. W 2011 r. wraz z siostrą H.K. odziedziczył w drodze spadku następujące działki:

- nr 1/1 o powierzchni 931 m2,

- nr 1/2 o powierzchni 1085 m2,

- nr 2/1 o powierzchni 510 m2,

- nr 2/2 o powierzchni 1276 m2.

2. W 2015 r. zakupił w drodze przetargu od Gminy […] następujące działki:

- nr 3/1 o powierzchni 98 m2,

- nr 3/2 o powierzchni 144 m2.

3. W 2020 r. zostały sprzedane następujące działki:

- nr 1/1 o powierzchni 931 m2,

- nr 1/2 o powierzchni 1085 m2.

4. W 2021 r. nie zamierza sprzedawać żadnej z działek. Zamierza zaś sprzedać w 2022 r. następujące działki:

- nr 2/1 o powierzchni 510 m2,

- nr 2/2 o powierzchni 1276 m2,

- nr 3/1 o powierzchni 98 m2,

- nr 3/2 o powierzchni 144 m2.

5. Na działkach 1/1 i 1/2 posadowione są ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego. Nie są to budynki w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r. ze zm.). Ruiny tych budynków nie nadają się do użytkowania tylko do rozbiórki.

6. W momencie nabycia spadku na ww. działkach były tylko ruiny drewnianej stodoły i budynku mieszkalnego. Żadnego budynku nie budował ani nie naprawiał i w związku z tym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu poniesionych wydatków.

7. Działki, które odziedziczył po mamie, mama Wnioskodawcy odziedziczyła po swojej mamie czyli babci Wnioskodawcy. Już wtedy były to budynki nie nadające się do użytkowania. Mama Wnioskodawcy nie naprawiała zniszczonych tych budynków w związku z tym przez lata uległy dalszej degradacji i nadają się tylko do rozbiórki.

8. Ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego od momentu nabycia w żaden sposób nie były wykorzystywane do żadnych czynności. Nie są to budynki tylko ruiny tych budynków, które nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, ani w ostatnich dwóch latach ani wcześniej nie poniesiono żadnych nakładów na ulepszenie ruin tych budynków.

9. Żadna z działek zarówno nabytych w drodze spadku i zakupionych od Gminy […] nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

10. Nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców.

Nie będzie wykonywał żadnych czynności polepszających stan działek. W celu sprzedaży działek nie będzie wykonywał działań wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

11. Nie zawarł i obecnie nie planuję podpisywać z nabywcą przedwstępnej umowę sprzedaży.

12. Działki zakupione od Gminy przylegają do działki Wnioskodawcy nr 2/2 i dlatego musiał je nabyć. Wcześniej były to gminne drogi dojazdowe. Plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony był w 2003 r., a własność tych działek została wpisana na rzecz Gminy […] w 2009 r. Działki te nie będą sprzedane samodzielnie, bo są bardzo małe tylko łącznie z działką nabytą w drodze spadku o numerze 2/2.

Działka 2/2 w planie zagospodarowania przestrzennego części Miasta i Gminy […] z 2003 r. leży na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, bliźniaczą i szeregową wraz z ogrodami.

13. Na moment zakupu działek i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej.

Nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie wykorzystywał działek we własnej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z VAT.

14. Na moment zakupu działek i obecnie nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej jako czynny zarejestrowany podatnik VAT i jako rolnik ryczałtowy.

15. Działki od Gminy w […] zakupił na podstawie aktu notarialnego nr […]. Nie posiada faktury i nie odliczał podatku VAT z tytułu nabycia tych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż już zrealizowana oraz sprzedaż w przyszłości kolejnych niezabudowanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną dokonującą transakcji w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym czyli osobą wykluczoną z grona podatników VAT. Uważa, że sprzedaż działek niezabudowanych, odziedziczonych po mamie wraz z działkami zakupionymi od gminy ze względu na ich położenie, stanowi wyzbywanie się majątku osobistego, ponieważ nie wykonuje tych czynności ani w ramach prowadzonej działalności, ani w sposób na tyle zorganizowany, by wykonywane czynności uznać za działalność gospodarczą.

Wcześniej nie dokonywał podobnych lub tożsamych transakcji sprzedaży, a ta ma charakter incydentalny.

Nabycie czterech działek w drodze dziedziczenia ustawowego, po zmarłej mamie, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wszystkie działki nie są w żaden sposób wykorzystywane ani osobiście, ani przez osoby trzecie.

Obecnie nie posiada innych nieruchomości do sprzedania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż pięć lat. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze pięć lat; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2011 r. wraz z siostrą odziedziczył spadek po mamie, na który składają się cztery działki o numerach: 1/1 o pow. 931 m2, 1/2 o pow. 1085 m2, 2/1 o pow. 510 m2 i nr 2/2 o pow. 1276 m2. Działki położone są w województwie […]. Wymienione działki nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę i jego siostrę w działalności gospodarczej, ww. spadkobiercy nie są rolnikami i działki te nie były wykorzystywane na cele rolne. Nie były też wykorzystywane prywatnie. Wszystkie cztery działki nie są zabudowane i nie są ogrodzone. Na działkach nr 1/1 i 1/2 w momencie nabycia spadku posadowione już były ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego pokryte eternitem i wymagające usunięcia. Zdaniem Wnioskodawcy nie są to budynki w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U z 2020 r. ze zm.). Ruiny tych budynków nie nadają się do użytkowania tylko do rozbiórki. Żadnego budynku nie budował Wnioskodawca, ani nie naprawiał i w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku z tytułu poniesionych kosztów.

Ruiny starej stodoły drewnianej i starego budynku mieszkalnego od momentu nabycia w żaden sposób nie były wykorzystywane do żadnych czynności, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, ani w ostatnich dwóch latach ani wcześniej nie poniesiono żadnych nakładów na ulepszenie ruin tych budynków.

Wnioskodawca ani jego siostra, ani poprzedni właściciel nie występowali o warunki zabudowy dla żadnej z tych działek. Do każdej z działek jest dojazd drogą gminną. Według planu zagospodarowania przestrzennego części Miasta i Gminy […] przedmiotowe cztery działki leżą na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą bliźniaczą i szeregową wraz z ogrodami. Teren ten nie jest objęty planem rewitalizacji.

W dniu 15 stycznia 2015 r. w ramach przetargu zamkniętego Wnioskodawca zakupił od Gminy […] dwie niezabudowane działki sąsiadujące ze swoja działką nr 2/2. Są to działki nr 3/1 o pow. 98 m2 i 3/2 o pow. 144 m2. Działki te zostały zakupione na podstawie aktu notarialnego nr […]. Wnioskodawca nie posiada faktury i nie odliczył podatku VAT z tytułu nabycia tych działek. Z wnioskiem o zakup do Urzędu Gminy wystąpił właściciel sąsiednich działek.

Żadna z działek zarówno nabytych w drodze spadku i zakupionych od Gminy nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę. Nie będzie wykonywał żadnych czynności polepszających stan działek. W celu sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie wykonywał działań wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia. Nie zawarł i obecnie nie planuje podpisywać z nabywcą przedwstępnej umowy sprzedaży.

Na moment zakupu działek i obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie wykorzystywał działek we własnej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z VAT, nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej jako czynny zarejestrowany podatnik VAT i jako rolnik ryczałtowy.

W dniu 3 sierpnia 2020 r. zostały sprzedane dwie z czterech nabytych w drodze spadku działek: działka o numerze 1/1 i działka o numerze 1/2.

W 2021 r. Wnioskodawca nie zamierza sprzedać żadnej z działek, zaś w 2022 r. cztery działki o numerach 2/1, 2/2, 3/1, 3/2.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że stosunku do sprzedaży działek nr: 1/1, 1/2 dokonanej w 2020 r., jak i działek nr 2/1, 2/2, 3/1 i 3/2 będących przedmiotem planowanej sprzedaży w 2022 r. brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z wniosku, Wnioskodawca posiadane cztery działki (nr 1/1, nr 1/2, nr 2/1, nr 2/2) nabył w drodze spadku, a dwie (nr 3/1 i 3/2) zakupił w drodze przetargu. Ww. działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, rolniczą, nie były wykorzystywane prywatnie, do wykonywania czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z podatku VAT. Działki, nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców. Nie będzie wykonywał żadnych czynności polepszających stan działek, nie będzie wykonywał działań wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, nie zawarł i obecnie nie planuje zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie będzie działał jako handlowiec, a podejmowane przez Niego czynności stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanym majątkiem prywatnym.

Zatem dokonując sprzedaży ww. działek, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych Działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dokonana sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr: 1/1 i 1/2 w 2020 r. jak również sprzedaż planowana w 2022 r. działek nr 2/1, 2/2, 3/1, 3/2 nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.