Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, spółka A z siedzibą w Wielkiej Brytanii, będąca częścią międzynarodowej grupy kapitałowej, udziela pożyczek spółce Wnioskodawcy z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca korzysta z finansowania w postaci kilku pożyczek w trzech walutach: PLN, EUR i GBP. Udzielenie finansowania polega na zapewnieniu Wnioskodawcy dostępu do określonej ilości środków finansowych, które mogą być wykorzystane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca korzysta z tych środków zgodnie z własnymi potrzebami wynikającymi z działalności. Wnioskodawca zadał dwa pytania: 1) Czy udzielenie pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług? 2) Czy Wnioskodawca jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu udzielenia na jego rzecz pożyczek przez A? Organ podatkowy stwierdził, że: 1) Udzielenie pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Czynność ta spełnia przesłanki uznania za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości, celu udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres. 2) Wnioskodawca jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu udzielenia na jego rzecz pożyczek przez A. Usługi udzielania pożyczek pieniężnych korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 lipca 2021 r. (data wpływu 29 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 30 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 21 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.520.2021.3.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielania pożyczek oraz możliwości zwolnienia tych usług od opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielania pożyczek oraz możliwości zwolnienia tych usług od opodatkowania podatkiem VAT. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 30 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 21 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.520.2021.3.RR (skutecznie doręczone 23 września 2021 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sprecyzowany w uzupełnieniu do złożonego wniosku):
(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność w Polsce i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.
Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (…) (dalej: Grupa) – wiodącej na świecie grupy specjalizującej się w napojach alkoholowych z globalną kolekcją marek alkoholi wysokoprocentowych i piwa.
A. (dalej: A) jest spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii (adres: (…)), która również należy do Grupy.
A jest główną spółką w Grupie pełniącą funkcje finansowe. Zgodnie z obowiązującą w Grupie Polityką Finansowania środki finansowe, jakie posiadają spółki należące do Grupy są w miarę możliwości gromadzone w A, która następnie udziela finansowania innym spółkom z Grupy.
A nie jest udziałowcem Wnioskodawcy.
W praktyce A działa jako wewnętrzny bank dla spółek z Grupy i służy jako podstawowe źródło pozyskiwania dla nich finansowania poprzez wykorzystywany mechanizm pożyczek i depozytów. Poza samą działalnością w zakresie udzielania finansowania na rzecz spółek z Grupy, A prowadzi działalność również w zakresie realizacji płatności w imieniu podmiotów z Grupy na rzecz podmiotów trzecich, prowadzi działalność w zakresie wymiany walut, zarządzania ryzykiem stopy procentowej oraz zarządzania środkami pieniężnymi.
A jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii. A jest członkiem i jednocześnie przedstawicielem VAT grupy w Wielkie Brytanii (nr rejestracji: 217 1127 03). A nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce (nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce).
Wnioskodawca korzysta z finansowania udzielonego przez A w postaci kilku pożyczek w trzech walutach: PLN, EUR i GBP (dalej: Pożyczki). Finansowanie w ramach Pożyczek zostało udzielone Wnioskodawcy na podstawie umów Pożyczek zawartych w 2019 oraz 2021 roku (dalej: Umowy Pożyczek). Udzielenie finansowania w ramach Umów Pożyczek polega na tym, że A zapewnia Wnioskodawcy dostęp do określonej ilości środków finansowych, które mogą być wykorzystane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca korzysta z udostępnionych środków finansowych przez A stosownie do swoich potrzeb wynikających z prowadzonej działalności. Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Wnioskodawcą a A, Wnioskodawca jest uprawniony każdorazowo do skorzystania z finansowania do maksymalnej kwoty wskazanej w danej umowie pożyczki.
W ramach udzielonego finansowania przez A na rzecz Wnioskodawcy nie dochodzi do jednorazowego lub częściowego przelewu kwoty udostępnionego finansowania (kwoty udzielonych Pożyczek) od A do Wnioskodawcy. Wykorzystanie środków finansowych udostępnionych przez A w ramach Pożyczek następuje poprzez uregulowanie (zapłatę) określonych zobowiązań finansowych Wnioskodawcy wobec innych podmiotów (np. płatności z tytułu zakupu przez Wnioskodawcę określonych towarów). Uregulowanie zobowiązania Wnioskodawcy jest dokonywane bezpośrednio z rachunku bankowego A przelewem na rachunek bankowy kontrahenta Wnioskodawcy. Każdorazowo wykorzystana kwota na spłatę zobowiązania Wnioskodawcy stanowi kwotę wykorzystanego finansowania w ramach udzielonych Pożyczek (kwota ta podwyższa całościową wartość wykorzystanych Pożyczek), która powinna być później zwrócona do A. Spółka jest również zobowiązana do zapłaty na rzecz A stosownych odsetek od wykorzystanych środków finansowych w ramach omawianych Pożyczek.
Niektóre z Umów Pożyczek zostały zawarte na terytorium Polski (Przypadek 1), a niektóre zostały zawarte poza terytorium Polski (Przypadek 2). Umowy Pożyczek regulują szczegółowe zasady funkcjonowania opisanego powyżej mechanizmu udzielania Pożyczek (w tym zasad oprocentowania tych Pożyczek, terminów i zasad spłaty Pożyczek).
Umowy Pożyczek podlegają i powinny być interpretowane zgodnie z prawem Anglii i Walii.
Udostępniane Wnioskodawcy środki finansowe w ramach Pożyczek w chwili zawarcia Umów Pożyczek znajdowały się poza terytorium Polski – kwoty Pożyczek nie były transferowane na rachunek bankowy Wnioskodawcy, gdyż wykorzystanie określonej kwoty danej Pożyczki każdorazowo odbywało się poprzez zapłatę określonego zobowiązania Wnioskodawcy bezpośrednio z rachunku bankowego A.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług przedstawione w uzupełnieniu do złożonego wniosku:
Czy w przedstawionym we Wniosku stanie faktycznym udzielenie Pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?
Czy w przedstawionym we Wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu udzielenia na jego rzecz Pożyczek przez A?
Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko Wnioskodawcy sprecyzowane w uzupełnieniu do złożonego wniosku)
Ad. 1)
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym udzielenie Pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
Ad. 2)
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu udzielenia na jego rzecz Pożyczek przez A.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie VAT wyrażonego w odniesieniu do pytań nr 1 i 2 sformułowanych powyżej.
Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają czynności stanowiące m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 ustawy o VAT).
Przez odpłatną dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT), w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Powołana definicja odpłatnego świadczenia usług zawarta w przepisach art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest szeroka i określa zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) w sposób dopełniający definicję dostawy towarów. Nie oznacza to jednak, iż każde odpłatne świadczenie, jeśli nie stanowi dostawy towarów – stanowi świadczenie usług.
Wskazane powyżej rozumienie definicji świadczenia usług zostało potwierdzone m.in. w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25 października 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 784/19, cyt.: „Podkreślić przy tym należy, że nie każde zachowanie (działanie lub powstrzymywanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji) może zostać uznane za usługę w rozumieniu ustawy o VAT”.
Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą i interpretacyjną, która wykształciła się w odniesieniu do definicji pojęcia „świadczenia usług”, aby dane świadczenie mogło stanowić usługę w rozumieniu ustawy o VAT, konieczne jest spełnienie łącznie następujących warunków:
W celu oceny czy dane świadczenie stanowi świadczenie usług na gruncie VAT kluczowa jest zatem kwestia odpłatności za dane świadczenie i istniejący między nimi związek.
Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, w przedstawionym we Wniosku stanie faktycznym w przypadku udzielania Pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy spełnione są łącznie warunki, o których mowa powyżej tj.:
Przy czym wskazać należy dodatkowo, iż nie każda czynność, nawet jeśli spełnia definicję dostawy towarów lub świadczenia usług na gruncie przepisów ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnej czynności.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Powyższe oznacza, że dany podmiot stanie się podatnikiem VAT jedynie w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem (odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług), które wykonywane będą w ramach działalności gospodarczej.
Przy czym, na gruncie przepisów ustawy o VAT (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) działalność gospodarcza obejmuje, cyt.:
„wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”
Jak wskazano w stanie faktycznym A jest główną spółką w Grupie pełniącą funkcje finansowe, która w praktyce działa jako wewnętrzny bank dla spółek z Grupy i służy jako podstawowe źródło pozyskiwania dla nich finansowania poprzez wykorzystywany mechanizm pożyczek i depozytów. Tym samym, udostępnianie na rzecz Wnioskodawcy przez A środków finansowych w ramach Umów Pożyczek w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu w postaci należnych odsetek jest realizowane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez A.
Mając zatem na uwadze, że:
- w opinii Wnioskodawcy, w przedstawionym we Wniosku stanie faktycznym udzielanie Pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy stanowi usługę w rozumieniu przepisu art. 8 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu VAT.
Jednocześnie na gruncie przedstawionego we Wniosku stanu faktycznego w związku z udzieleniem na rzecz Wnioskodawcy przez A Pożyczek, to Wnioskodawca występuje w roli podatnika zobowiązanego do rozliczenia VAT.
Zgodnie bowiem z zasadą ogólną dotyczącą miejsca świadczenia usług wskazaną w przepisach art. 28b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.
Zgodnie bowiem z treścią art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, cyt.:
„Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.”
W świetle przepisów art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia przez pożyczkodawcę (A) usług udzielania pożyczek pieniężnych jest miejsce, w którym Wnioskodawca jako ich usługobiorca, posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jako że Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejscem świadczenia usług na jego rzecz zgodnie z art. 28b ustawy o VAT jest Polska.
Od zasady ogólnej zawartej w art. 28b ustawy o VAT przepisy zawierają szereg wyjątków wskazanych w przepisach art. 28b ust. ust. 2–4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Przepisy te nie mają zastosowania do usług świadczonych przez pożyczkodawcę (A) na rzecz Wnioskodawcy.
Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b) usługobiorcą jest w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
Jednocześnie, za import usług uznaje się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 (art. 2 pkt 9 ustawy o VAT).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W świetle powyższego w analizowanym przypadku spełnione zostały wszystkie warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT – gdyż:
W tym stanie rzeczy, Wnioskodawca jako usługobiorca jest podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu transakcji udzielenia Pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy w Polsce jako importu usług. Jednocześnie, biorąc pod uwagę charakter świadczonej usługi (usługa udzielania pożyczek pieniężnych) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT będzie ona podlegała zwolnieniu z VAT.
Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają wydawane przez organy podatkowe indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, m.in.:
„Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. W analizowanym przypadku uznać należy, że Pożyczkodawca (A lub B) wyświadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy. Natomiast gdy Pożyczkodawca świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi udzielenia pożyczki miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania usług, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, jest miejsce, w którym Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Polska. Przy tym Wnioskodawca, jako zarejestrowany w Polsce czynny podatnik VAT, spełnia warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy. Co więcej skoro Pożyczkodawca posiada siedzibę w innym kraju niż Polska a jednocześnie nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, spełniony jest również warunek określony w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy. Zatem nabycie przez Wnioskodawcę usług udzielenia pożyczki od Pożyczkodawcy stanowi dla Wnioskodawcy import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. Zatem Wnioskodawca zobowiązany jest, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkować przedmiotowe usługi udzielenia pożyczki. Przy czym zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa podatkowego usługi udzielania pożyczek pieniężnych korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.
Zatem Wnioskodawca w związku z pozyskaniem finansowania dłużnego na potrzeby podstawowej działalności gospodarczej w postaci oprocentowanych Pożyczek od A lub B winien rozpoznać import usług zwolnionych na postawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.”
Podsumowując:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym łącznie spełnione następujące warunki:
Przy tym wskazać należy, że w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.
Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu.
Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.
Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.
W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b) usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4, - w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, - w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
W myśl art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.
Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.
Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy świadczenie usług z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 stanowi import usług.
Natomiast kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.
I tak, stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:
a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Jak wynika z opisu analizowanej sprawy Wnioskodawca prowadzi działalność w Polsce i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (…) – wiodącej na świecie grupy specjalizującej się w napojach alkoholowych z globalną kolekcją marek alkoholi wysokoprocentowych i piwa. A. jest spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii, która również należy do Grupy. A jest główną spółką w Grupie pełniącą funkcje finansowe. Zgodnie z obowiązującą w Grupie Polityką Finansowania środki finansowe, jakie posiadają spółki należące do Grupy są w miarę możliwości gromadzone w A, która następnie udziela finansowania innym spółkom z Grupy. A nie jest udziałowcem Wnioskodawcy. W praktyce A działa jako wewnętrzny bank dla spółek z Grupy i służy jako podstawowe źródło pozyskiwania dla nich finansowania poprzez wykorzystywany mechanizm pożyczek i depozytów. Poza samą działalnością w zakresie udzielania finansowania na rzecz spółek z Grupy, A prowadzi działalność również w zakresie realizacji płatności w imieniu podmiotów z Grupy na rzecz podmiotów trzecich, prowadzi działalność w zakresie wymiany walut, zarządzania ryzykiem stopy procentowej oraz zarządzania środkami pieniężnymi. A jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii. A jest członkiem i jednocześnie przedstawicielem VAT grupy w Wielkie Brytanii. A nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce (nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce). Wnioskodawca korzysta z finansowania udzielonego przez A w postaci kilku pożyczek w trzech walutach: PLN, EUR i GBP (dalej: Pożyczki). Finansowanie w ramach Pożyczek zostało udzielone Wnioskodawcy na podstawie umów Pożyczek zawartych w 2019 oraz 2021 roku. Udzielenie finansowania w ramach Umów Pożyczek polega na tym, że A zapewnia Wnioskodawcy dostęp do określonej ilości środków finansowych, które mogą być wykorzystane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca korzysta z udostępnionych środków finansowych przez A stosownie do swoich potrzeb wynikających z prowadzonej działalności. Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Wnioskodawcą a A, Wnioskodawca jest uprawniony każdorazowo do skorzystania z finansowania do maksymalnej kwoty wskazanej w danej umowie pożyczki.
W ramach udzielonego finansowania przez A na rzecz Wnioskodawcy nie dochodzi do jednorazowego lub częściowego przelewu kwoty udostępnionego finansowania (kwoty udzielonych Pożyczek) od A do Wnioskodawcy. Wykorzystanie środków finansowych udostępnionych przez A w ramach Pożyczek następuje poprzez uregulowanie (zapłatę) określonych zobowiązań finansowych Wnioskodawcy wobec innych podmiotów (np. płatności z tytułu zakupu przez Wnioskodawcę określonych towarów). Uregulowanie zobowiązania Wnioskodawcy jest dokonywane bezpośrednio z rachunku bankowego A przelewem na rachunek bankowy kontrahenta Wnioskodawcy. Każdorazowo wykorzystana kwota na spłatę zobowiązania Wnioskodawcy stanowi kwotę wykorzystanego finansowania w ramach udzielonych Pożyczek (kwota ta podwyższa całościową wartość wykorzystanych Pożyczek), która powinna być później zwrócona do A. Spółka jest również zobowiązana do zapłaty na rzecz A stosownych odsetek od wykorzystanych środków finansowych w ramach omawianych Pożyczek. Niektóre z Umów Pożyczek zostały zawarte na terytorium Polski (Przypadek 1), a niektóre zostały zawarte poza terytorium Polski (Przypadek 2). Umowy Pożyczek regulują szczegółowe zasady funkcjonowania opisanego powyżej mechanizmu udzielania Pożyczek (w tym zasad oprocentowania tych Pożyczek, terminów i zasad spłaty Pożyczek). Udostępniane Wnioskodawcy środki finansowe w ramach Pożyczek w chwili zawarcia Umów Pożyczek znajdowały się poza terytorium Polski – kwoty Pożyczek nie były transferowane na rachunek bankowy Wnioskodawcy, gdyż wykorzystanie określonej kwoty danej Pożyczki każdorazowo odbywało się poprzez zapłatę określonego zobowiązania Wnioskodawcy bezpośrednio z rachunku bankowego A.
Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą wskazania czy udzielenie Pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność polegająca na udzieleniu oprocentowanej pożyczki, spełnia przesłanki uznania za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy oraz mając na uwadze wskazane informacje oraz przepisy regulujące podatek od towarów i usług należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku pożyczkodawca - A świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi, za które otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie w postaci odsetek. Jednocześnie Wnioskodawca będący Spółką posiadającą siedzibę w Polsce jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy. Przy tym, dla świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę usług przepisy nie przewidują szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia. Zatem w analizowanej sprawie miejsce świadczenia usług (realizowanych przez pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy) należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ustawy.
Zatem, gdy usługi nabywane od pożyczkodawcy – A przez Wnioskodawcę nie są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy znajdującego się w innym kraju niż terytorium Polski, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. w kraju, w którym usługobiorca (Wnioskodawca) posiada siedzibę działalności gospodarczej. Przy czym, usługodawcą jest Spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii, nieposiadająca stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i która nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Zatem należy uznać, że w analizowanym przypadku spełnione są wszystkie warunki niezbędne do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.
Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca w okolicznościach omawianej sprawy jest podmiotem zobowiązanym do opodatkowania na terytorium Polski nabywanych od pożyczkodawcy – A usług. Wnioskodawca z tytułu nabycia usług od pożyczkodawcy - A jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług w ramach importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy z którego wynika, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym udzielenie Pożyczek przez A na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług – należało uznać za .
Ponadto Wątpliwości Wnioskodawcy w omawianej sprawie dotyczą wskazania, czy Wnioskodawca jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu udzielenia na jego rzecz Pożyczek przez A.
Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.
Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:
czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.
Jak już wcześniej zostało ustalone w przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia przez pożyczkodawcę - A usługi udzielenia pożyczki na rzecz Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28a ustawy będzie miejsce, w którym usługobiorca - Wnioskodawca posiada siedzibę, czyli terytorium kraju.
Z uwagi na to, że podmiot udzielający pożyczki nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to Wnioskodawca, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wystąpi z tego tytułu w charakterze podatnika podatku od towarów i usług – po stronie Wnioskodawcy wystąpi import usług.
Odnosząc się z kolei do kwestii prawidłowego opodatkowania tej usługi, stwierdzić należy, że nabywane usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – usługi udzielania pożyczek. W konsekwencji zatem czynność ta na podstawie wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku.
Zatem w związku z udzieleniem przez pożyczkodawcę – A pożyczki za wynagrodzeniem w postaci odsetek Wnioskodawca powinien rozpoznać na terytorium Polski import usług (świadczenie usług ze strony A z siedzibą w Wielkiej Brytanii) podlegający zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili