0114-KDIP1-1.4012.496.2021.2.RR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 17 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.496.2021.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT (podatek od towarów i usług) dla usług podnajmu domu mieszkalnego na cele mieszkalne oraz braku obowiązku zarejestrowania się Strony jako czynny podatnik podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla usług podnajmu domu mieszkalnego na cele mieszkalne oraz braku obowiązku zarejestrowania się Strony jako czynny podatnik podatku VAT. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 27 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 17 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.496.2021.1.RR (skutecznie doręczone 22 września 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od 26 lutego 2021 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 68.20.Z. Strona nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni ma zawartą umowę najmu domu mieszkalnego z osobą fizyczną. Wynajmowany dom może służyć jedynie do celów mieszkalnych, a właściciel realizuje wynajem na własny rachunek.

W umowie najmu Wnioskodawczyni występuje jako „najemca” i zobowiązuje się do wykorzystania niniejszego domu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz oświadcza, iż przeznaczy niniejszy dom na cele prowadzonej przez Stronę działalności gospodarczej, w ramach której dom będzie wynajmowany rodzinom chcącym zapewnić sobie własne potrzeby mieszkaniowe na okres długotrwały (okres zawarcia umowy minimum rok).

Wnioskodawczyni nie będzie świadczyła usług w zakresie zakwaterowania. Zgodnie z umową najmu został określony comiesięczny czynsz.

Ponadto Wnioskodawczyni w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazała symbol PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 68.20.11.0 dla świadczonych przez nią usług podnajmu domu mieszkalnego na cele mieszkalne zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług PKWiU 2015.

Jednocześnie Strona informuje, iż umowy dotyczące wynajmu domu mieszkalnego będą zawierane z osobami prywatnymi, rodzinami. Dom jest przystosowany jedynie do celów mieszkaniowych, nie ma możliwości prowadzenia w wynajmowanym domu działalności gospodarczej.

Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi najmu mają na celu zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych najemcy, co wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanej przeze nią nieruchomości.

Z umowy najmu jednoznacznie wynika, iż dotyczy ona domu - lokalu mieszkalnego i że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego domu mieszkalnego wyłącznie na własne cele mieszkaniowe. W umowie zawarta jest również klauzula, iż najemcy nie wolno podnajmować domu, ani oddawać go innym osobom w bezpłatne użytkowanie.

Tak skonstruowana umowa najmu domu mieszkalnego jest podpisana z obecnym najemcą, który wraz z rodziną (żoną i dziećmi ) korzysta z niego dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych wyłącznie swojej rodziny .

Tak skonstruowane umowy najmu domu mieszkalnego będą zawierane również z przyszłymi najemcami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług w zakresie podnajmu domu mieszkalnego na cele mieszkalne?

Czy po przekroczeniu kwoty przychodu proporcjonalnie do liczby miesięcy prowadzenia działalności 200 000 zł Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zarejestrowania się w urzędzie skarbowym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług – VAT, opodatkowujący czynności najmu domu mieszkalnego stawką podatku VAT – 23%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Strona ma możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w ramach art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ze zwolnienia korzysta usługa najmu, jeżeli z treści postanowień samej umowy wynika, że dotyczy ona lokalu, budynku mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystywany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak i umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Według Wnioskodawczyni zasadnicze znaczenie ma ostateczny cel umowy, tj. zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Według ustawy determinujący w kontekście możliwości skorzystania ze zwolnienia w ramach art. 43 ust. 1 pkt 36 powinien być ostateczny cel umowy niezależnie od faktu wobec kogo ten cel jest realizowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 22 lipca 2021 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

N Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 23 lipca 2021 r. wprowadzonym ustawą zmieniającą z 28 maja 2021 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2021, poz. 1243) zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177 i 1243).

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usług.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawczyni od 26 lutego 2021 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi PKD 68.20.Z. Strona nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni ma zawartą umowę najmu domu mieszkalnego z osobą fizyczną. Wynajmowany dom może służyć jedynie do celów mieszkalnych, a właściciel realizuje wynajem na własny rachunek. W umowie najmu Wnioskodawczyni występuje jako „najemca” i zobowiązuje się do wykorzystania niniejszego domu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz oświadcza, iż przeznaczy niniejszy dom na cele prowadzonej przez Stronę działalności gospodarczej, w ramach której dom będzie wynajmowany rodzinom chcącym zapewnić sobie własne potrzeby mieszkaniowe na okres długotrwały (okres zawarcia umowy minimum rok). Wnioskodawczyni nie będzie świadczyła usług w zakresie zakwaterowania. Zgodnie z umową najmu został określony comiesięczny czynsz. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała jako symbol PKWiU 68.20.11.0 dla świadczonych przez nią usług podnajmu domu mieszkalnego na cele mieszkalne zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług PKWiU 2015. Jednocześnie Strona informuje, iż umowy dotyczące wynajmu domu mieszkalnego będą zawierane z osobami prywatnymi, rodzinami. Dom jest przystosowany jedynie do celów mieszkaniowych, nie ma możliwości prowadzenia w wynajmowanym domu działalności gospodarczej. Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi najmu mają na celu zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych najemcy, co wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanej przeze nią nieruchomości. Z umowy najmu jednoznacznie wynika, iż dotyczy ona domu-lokalu mieszkalnego i że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego domu mieszkalnego wyłącznie na własne cele mieszkaniowe .W umowie zawarta jest również klauzula ,iż najemcy nie wolno podnajmować domu , ani oddawać go innym osobom w bezpłatne użytkowanie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą zastosowania zwolnienia w przypadku świadczenia usług podnajmu domu mieszkalnego na cele mieszkalne oraz obowiązku zarejestrowania jako czynny podatnik podatku VAT z tego tytułu.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni – jak wynika z wniosku – wynajmuje budynek mieszkalny wyłącznie na cele mieszkaniowe osobom prywatnym – rodzinom. Z umowy najmu jednoznacznie wynika, iż dotyczy ona domu - lokalu mieszkalnego i że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego domu mieszkalnego wyłącznie na własne cele mieszkaniowe. W umowie zawarta jest również klauzula ,iż najemcy nie wolno podnajmować domu, ani oddawać go innym osobom w bezpłatne użytkowanie. Tak więc celem oddania w najem domu mieszkalnego jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osób fizycznych. Istotny jest cel, na jaki dom - lokal mieszkalny jest wynajmowany przez Wnioskodawczynię, a wynajmowany jest z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe – osób prywatnych - rodzinom chcącym zapewnić sobie własne potrzeby mieszkaniowe ma długotrwały okres.

Tak więc w niniejszej sprawie należy uznać, że są spełnione powyższe warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie świadczona przez Wnioskodawczynię usługa najmu domu mieszkalnego na cele mieszkaniowe osobom prywatnym będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku, przedmiotem umowy najmu jest dom mieszkalny, a jego najemcy – osoby prywatne – rodziny wykorzystuje go na własne cele mieszkaniowe.

Zatem w przedstawionych okolicznościach za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Tak więc w przypadku wynajmu domu - lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię na rzecz osób prywatnych - wyłącznie na cele mieszkaniowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Wskazać przy tym należy, że świadczone usługi wynajmu domu - lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię na rzecz osób prywatnych - wyłącznie na cele mieszkaniowe będą korzystały ze zwolnienia z podatku od towarów i usług bez względu na wysokość osiąganego z tego tytułu przychodu. Tym samym Strona świadcząc ww. usługi nie będzie zobowiązana do rejestrowania się z tego tytułu w urzędzie skarbowym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawczynię we wniosku.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanych przez Stronę pytań. Inne kwestie nieobjęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.