0113-KDIPT1-3.4012.668.2021.1.JM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ujęcia w pliku JPK_V7M sprzedaży realizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

25 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ujęcia w pliku JPK_V7M sprzedaży realizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka, Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, rozliczającym się z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Spółka zatrudnia pracowników i jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych wynagrodzeń. Spółka jest firmą produkcyjną. Głównym obszarem działalności Spółki są konstrukcje stalowe hal, ogrodzenia z siatki zgrzewanej, wygrodzenia dla bydła oraz wiele innych.

Spółka dokonuje sprzedaży na rzecz podmiotów gospodarczych oraz incydentalnie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Spółka obowiązana jest posiadać kasę rejestrującą i ewidencjonować za jej pomocą sprzedaż (obrót) na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej.

Spółka wprowadziła zasadę, iż każdorazową sprzedaż dokumentuje wystawioną fakturą VAT, bez względu, czy jest to sprzedaż na rzecz przedsiębiorcy czy osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Dokumentując sprzedaż w pierwszej kolejności wystawiana jest faktura VAT. W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej sprzedaż ta (po wystawieniu faktury) automatycznie rejestrowana jest na drukarce fiskalnej (drukarka starszej generacji, bez możliwości wpisywania numerów NIP). Fiskalizacja następuje po wystawieniu faktury na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, a właściwie w tym samym czasie drukarka fiskalna drukuje paragon, który dopinany jest do wystawionej uprzednio faktury. Faktura, w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie jest zatem wystawiana do paragonu (paragon wystawiany jest już po wystawieniu faktury), a jego wydruk następuje automatycznie w momencie każdorazowego zaewidencjonowania sprzedaży.

Spółka w pliku JPK_V7M ujmuje i wykazuje wszystkie wystawione przez siebie faktury VAT, a co za tym idzie nie uwzględnia w rejestrach raportu zbiorczego sprzedaży z drukarki fiskalnej za okres, kiedy wystąpiła sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz nie stosuje do tej sprzedaży oznaczeń RO oraz FP po wejściu w życie przepisów. W ewidencji księgowej oraz ewidencji dla celów podatku VAT, czyli w rejestrach VAT znajdują się wyłącznie faktury VAT. Natomiast z uwagi na odmienne informacje pozyskane w trakcie szkoleń, składając JPK_V7M za ostatni miesiąc Spółka dokonała takiego oznaczenia, tj. wykazała raport okresowy oznaczając go symbolem RO oraz wykazała faktury wystawione na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalność gospodarczej z oznaczeniem FP. Spółka stosować będzie takie rozwiązanie w kolejnych okresach rozliczeniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka ma prawo składając JPK_V7M, w którym ujęta jest sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie oznaczać faktury symbolem FP oraz jednocześnie nie wykazywać okresowych raportów zbiorczych sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest przyjęcie, ze względu na określone w Spółce zasady ewidencjonowania sprzedaży, w deklaracji JPK_V7M Spółka winna wykazywać wyłącznie faktury VAT, którymi dokumentuje całą sprzedaż, gdyż w pełni odzwierciedla to wykonane operacje gospodarcze w danym okresie sprawozdawczym i pozwala na prawidłowe dokonanie rozliczeń podatkowych w zakresie podatku VAT, to znaczy spółka nie ma obowiązku ewidencjonować raportu okresowego i oznaczać faktur sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znacznikiem FP.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 Ustawy o VAT „podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133”. Deklaracje te zawierać mają dane niezbędne zarówno do rozliczenia podatku jak i obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika, o czym stanowi art. 99 ust. 7c Ustawy o VAT.

Z dniem 1 października 2020 r. wszedł w życie art. 99 ust. 11c ustawy, z którego wynika, że „deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach”.

W myśl art. 109 ust. 3 Ustawy o VAT „Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.”

Natomiast stosownie do art. 109 ust. 3b powołanej ustawy „Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji”.

Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT „podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących”. Stosownie natomiast do § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie kas „podatnicy, prowadząc ewidencję:

wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12;

w przypadku otrzymania przed dokonaniem sprzedaży całości albo części należności (zapłaty):

w gotówce – wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny z chwilą jej otrzymania, za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem – wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny niezwłocznie po jej uznaniu na rachunku podatnika, nie później niż z końcem miesiąca, w którym została uznana na rachunku podatnika, a jeżeli przed końcem tego miesiąca dokonano sprzedaży, nie później niż z chwilą jej dokonania;”.

Art. 111 ust. 1b Ustawy o VAT stanowi, iż „w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej”.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT sprzedawca ma obowiązek wystawić fakturę, jeżeli kupujący wystąpi z takim żądaniem w ciągu 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiła dostawa towaru, wykonanie usługi bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Po tym terminie Podatnik może, ale nie musi wystawić osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 106h ust. 1 Ustawy o VAT „w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż”. Ustawodawca przewidział wyjątek od powyższego obowiązku w sytuacji, gdy sprzedaż dokumentowana jest fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach, gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy. Ponadto przyjął, iż w przypadku, gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę, za wyjątkiem sytuacji, w której paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z treścią dyspozycji art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy o VAT (paragon z

Przepisy powyższe nakładają więc na sprzedającego obowiązek zarejestrowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych w kasie rejestrującej, niemniej jednak nie odwołują się do tego, czy powinien on zostać zrealizowany przed czy po wystawieniu faktury, a tym bardziej stoją na przeszkodzie przyjętej przez Spółkę zasadzie, iż każda sprzedaż, w tym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jest dokumentowana fakturą VAT.

Od dnia 1 października 2020 r., na mocy Rozporządzenia JPK w ewidencji m.in. odpowiedniego symbolu oznaczającego określoną procedurę podatkową. Rozporządzenie w § 10 zobowiązuje podmioty do wskazywania określonych danych w celu prawidłowego rozliczenia podatku należnego. Stosownie do przepisów § 10 ust. 5 rozporządzenia, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:

1. „RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;

2. „WEW” – dokument wewnętrzny;

3. „FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

Przepis art. 109 ust. 3d stanowi, iż „faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1-3, ujmuje się w ewidencji, o której mowa w ust. 3, w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji.”. Ustawodawca w art. 106h ust. 1-3 stanowi natomiast, iż: „w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach, gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę”.

Z powyższego wynika, że w prowadzonej ewidencji dla celów prawidłowego rozliczenia podatku należnego symbolem „FP” powinny być oznaczone faktury dotyczące sprzedaży udokumentowanej pierwotnie paragonem fiskalnym. W przekonaniu Wnioskodawcy oznaczenie FP faktur w JPK dotyczy wyłącznie takiej sytuacji, gdy klient otrzymuje paragon, dokonuje płatności, a następnie powracając po pewnym czasie zwraca paragon i prosi o wystawienie faktury. W stanie faktycznym zaprezentowanym przez Spółkę każdy klient otrzymuje fakturę VAT, która rejestrowana jest w ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku VAT, a dopiero później następuje jej fiskalizacja.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uznaje, iż sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej winien wykazywać w JPK_V7M na podstawie faktur VAT, bez oznaczenia FP, bowiem ten dokument powstaje pierwszy, a co za tym idzie, faktura nie jest wystawiana do paragonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy – w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika,że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi/towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a) w postaci papierowej lub

b) za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r., poz. 1625) zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas”.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas).

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.

W myśl ust. 3b i 3c tego artykułu, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji. Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c:

1. za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy;

2. za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją – w terminie do złożenia tej deklaracji.

Z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U., poz. 1988, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”, wynika, że plik JPK dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów i świadczonych usługach wraz z odpowiednim ich oznaczeniem oraz oznaczenia dowodów sprzedaży i zakupów.

W myśl § 10 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia wynika, że ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego wartość sprzedaży bez podatku (netto) oraz wysokość podatku należnego, w podziale na stawki podatku oraz sprzedaż zwolnioną od podatku, wynikające ze zbiorczych informacji z ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Z § 10 ust. 5 rozporządzenia wynika, że ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:

1. „RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;

2. „WEW” – dokument wewnętrzny;

3. „FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

W art. 109 ust. 3d ustawy dookreślono, że faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1-3, ujmuje się w ewidencji, o której mowa w ust. 3, w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Spółka dokonuje sprzedaży na rzecz podmiotów gospodarczych oraz incydentalnie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Spółka obowiązana jest posiadać kasę rejestrującą i ewidencjonować za jej pomocą sprzedaż na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Spółka wprowadziła zasadę, iż każdorazową sprzedaż dokumentuje wystawioną fakturą, bez względu, czy jest to sprzedaż na rzecz przedsiębiorcy czy osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Dokumentując sprzedaż w pierwszej kolejności wystawiana jest faktura. W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej sprzedaż ta (po wystawieniu faktury) automatycznie rejestrowana jest na drukarce fiskalnej (drukarka starszej generacji, bez możliwości wpisywania numerów NIP). Po wystawieniu faktury na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, a właściwie w tym samym czasie drukarka fiskalna drukuje paragon, który dopinany jest do wystawionej uprzednio faktury. Spółka w pliku JPK_V7M ujmuje i wykazuje wszystkie wystawione przez siebie faktury, a co za tym idzie nie uwzględnia w rejestrach raportu zbiorczego sprzedaży z drukarki fiskalnej za okres, kiedy wystąpiła sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz nie stosuje do tej sprzedaży oznaczeń RO oraz FP. W ewidencji księgowej oraz ewidencji dla celów podatku VAT znajdują się wyłącznie faktury.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu ujęcia w pliku JPK_V7M sprzedaży realizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przepisy rozporządzenia należy stwierdzić, że sprzedaż zaewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej musi być uwzględniona w ewidencji VAT na podstawie dobowego lub miesięcznego raportu fiskalnego. Raport taki oznaczany jest w rejestrze sprzedaży jako dokument „RO”. Podkreślić należy, że ujmowanie raportu fiskalnego „RO” jest obligatoryjne bez względu na to, czy podatnik ewidencjonuje sprzedaż przy zastosowaniu kasy rejestrującej, działając w ramach obowiązku wynikającego z przepisów, czy jest to efektem decyzji podatnika. W obu przypadkach rozliczenie sprzedaży ujętej w kasie rejestrującej dokonywane jest na podstawie raportu kasowego. Faktury wystawione na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych dotyczące sprzedaży ujętej na kasie rejestrującej należy ujmować w ewidencji za okres, w którym zostały wystawione. Faktury (z oznaczeniem „FP”), wystawione na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i rolnika ryczałtowego, są objęte zakresem art. 109 ust. 3d ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż zrealizowana przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej podlega wykazaniu na podstawie zbiorczego zapisu oznaczanego „RO” w okresie, w którym w związku z tą sprzedażą powstał obowiązek podatkowy. Natomiast oznaczeniu „FP” podlegają faktury dotyczące sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, zatem faktura dotycząca takiej sprzedaży powinna w ewidencji zostać opatrzona symbolem „FP”. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania opisanego w stanie faktycznym sposobu ewidencjonowania sprzedaży realizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w ten sposób, że nie uwzględnia w rejestrach raportu zbiorczego sprzedaży z drukarki fiskalnej za okres, kiedy wystąpiła sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz nie stosuje do tej sprzedaży oznaczeń RO oraz FP.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.