0113-KDIPT1-3.4012.531.2021.4.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2021 r. (data wpływu 6 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 14 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży przedsiębiorstwa w toku postępowania upadłościowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

6 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży przedsiębiorstwa w toku postępowania upadłościowego oraz w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 września 2021 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz przedstawienia własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sąd Rejonowy dla `(...)` Wydział VIII Gospodarczy ds. upadłościowych i restrukturyzacyjnych w dniu 20 września 2016 r. w sprawie rozpoznawanej pod sygn. `(...)`. wydał postanowienie, na mocy którego, m.in. w pkt I - ogłosił upadłość przedsiębiorstwa pod nazwą `(...)` (KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) `(...)`.), w pkt VI - ustanowił Syndykiem Masy Upadłości `(...)`., natomiast zgodnie z pkt VII - wskazał, że podstawą jurysdykcji sądów polskich jest art. 382 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (tekst jednolity Dz.U. 2015 r., poz. 233 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. 2015 r., poz. 987). Postępowanie upadłościowe toczy się aktualnie pod sygn. `(...)`

Syndyk niezwłocznie po ogłoszeniu upadłości - zgodnie z art. 306 prawa upadłościowego - dokonał spisu inwentarza, jak również dokonał oszacowania masy upadłości - przedsiębiorstwa upadłego; sporządził także plan likwidacyjny, obejmujący sprzedaż przedsiębiorstwa, jako zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, o którym mowa w art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym, obejmującym sprzedaż całego przedsiębiorstwa upadłego zostały przedstawione sędziemu komisarzowi.

W postępowaniu upadłościowym powołana została rada wierzycieli, która w uchwale nr `(...)`. z dnia 27 czerwca 2018 r. wyraziła zgodę na sprzedaż przez syndyka z wolnej ręki przedsiębiorstwa upadłego, za kwotę nie niższą niż wartość oszacowania, tj. `(...)` zł. Syndyk ogłaszał kolejne przetargi na sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego, które nie przyniosły rezultatu w postaci sprzedaży przedsiębiorstwa. Dlatego też rada wierzycieli w kolejnych kilku uchwałach wydawała zgodę na sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w upadłości za kwoty niższe aniżeli wartość oszacowania. Na mocy ostatniej uchwały nr `(...)`. z dnia 14 maja 2021 r. rada wierzycieli wyraziła zgodę na obniżenie ceny sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego `(...)`. w upadłości opisanego w opinii rzeczoznawcy z dnia 30 sierpnia 2017 r., ustalając cenę nie niższą niż 2.200.000 zł (dwa miliony dwieście tysięcy złotych 00/100).

Syndyk podjął i podejmuje działania mające na celu sprzedaż całości przedsiębiorstwa upadłego w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, w skład którego wchodzi ogół składników materialnych i niematerialnych ujętych m.in. w spisie inwentarza upadłego oraz opinii rzeczoznawców majątkowych `(...)`. (biegłego sądowego w zakresie szacowania nieruchomości i ruchomości) oraz `(...)`.. (biegłego sądowego w zakresie finansów - wyceny: akcji spółek prawa handlowego, przedsiębiorstw, wartości znaków towarowych, utraconych korzyści, analizy i oceny funkcjonowania podmiotów gospodarczych z dnia 30 sierpnia 2017 r. (zwana dalej „Opinia dot. wyceny przedsiębiorstwa”).

Zamiarem Syndyka jest sprzedaż zorganizowanego przedsiębiorstwa upadłego `(...)`. w upadłości, rozumianego jako ogół składników materialnych i niematerialnych służących działalności gospodarczej, w tym prawa do nazwy przedsiębiorstwa, praw związanych z możliwością wstąpienia w miejsce Syndyka do zawartych umów. Dotychczasowa działalność prowadzona w oparciu o składniki przedsiębiorstwa obejmowała prace budowlane, konstrukcyjne, montażowe, obejmujące w szczególności:

• wykonawstwo i montaż oraz modernizację stacji sprężania i instalacji do przesyłu gazu wraz z infrastrukturą związaną z budową i eksploatacją tłoczni gazu,
• wykonawstwo aparatów i urządzeń do uzdatniania gazu (filtroseparatory gazu, kolumny osuszania odolejacze, wymienniki ciepła, separatory rtęci itp.),
• wykonawstwo i montaż urządzeń dla energetyki cieplnej,
• wykonawstwo i montaż urządzeń przemysłu chemicznego,
• budowę kompletnych obiektów dla przemysłu chemicznego.

Przedsiębiorstwo `(...)`.Sp. z o.o. w upadłości posiada własne zaplecze produkcyjne w postaci Zakładu Produkcyjnego w `(...)`., na który składają się m.in.:

• Hale produkcyjne o pow. 4.000 m2,
• Budynek malarni o pow. 800 m2,
• Budynek śrutowni o pow. 200 m2,
• Wiata magazynowa stalowa o pow. 1.000 m2.

Umożliwia to m.in. produkcję lub remont:

• zbiorników ciśnieniowych,
• silosów,
• wymienników ciepła,
• aparatów specjalnych,
• konstrukcji stalowych itp.

Wnioskodawca - upadły posiada wyposażenie techniczne, co daje możliwość realizacji zleceń we własnym potencjałem wykonawczym w branżach budowlanej i montażowej. Natomiast w zakresie robót elektrycznych, `(...)` oraz pozostałych prac ogólnobudowlanych i montażowych współpracuje z firmami specjalistycznymi. Sposób i forma zorganizowania przedsiębiorstwa umożliwią nabywcy prowadzenie działalności w dotychczasowym zakresie; istnieje też możliwość wykorzystania potencjału upadłego i przedsiębiorstwa do innych celów.

Syndyk Masy Upadłości do chwili obecnej nie dokonywał sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa upadłego pomimo, że takie uprawnienie daje mu przepis art. 310 prawa upadłościowego. Zatem przyszłą sprzedażą objęte jest całe przedsiębiorstwo, rozumiane jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Opinia dot. wyceny przedsiębiorstwa z dnia 30 sierpnia 2017 r. miała na celu oszacowanie wartości przedsiębiorstwa, w tym także wartości składników majątkowych. Na potrzeby sprzedaży przedsiębiorstwa odwołano się do możliwości kontynuowania działalności upadłego, który aktywnie prowadził ją od 1991 r., wskazując, że w skład składników majątkowych przedsiębiorstwa upadłego objętego Opinią dot. wyceny przedsiębiorstwa wchodzą następujące składniki majątkowe:

Wycena majątku (przedsiębiorstwa upadłego) `(...)`. Sp. z o.o. w upadłości, wskazana w Opinii dot. sprzedaży przedsiębiorstwa przedstawia się następująco:

• szacunkowa wartość nieruchomości (bez nieruchomości sprzedanych przez Spółkę przed ogłoszeniem upadłości): `(...)` PLN
• szacunkowa wartość ruchomości (bez ruchomości będących przedmiotem zastawu rejestrowego); `(...)` PLN
• szacunkowa wartość ruchomości będących przedmiotem zastawu rejestrowego: `(...)` PLN
• szacunkowa wartość wartości niematerialnych: `(...)` PLN Razem: `(...)` PLN

Szczegółowy przedmiot przyszłej transakcji obejmować będzie zarówno firmę przedsiębiorstwa, jak również składniki materialne i niematerialne, opisane bardziej szczegółowo w pkt 1-5 poniżej:

1. nieruchomości: objęte`(...)`, `(...)`, `(...)`., `(...)`., `(...)`./, wycenione na kwotę `(...)` PLN,
2. ruchomości (nieobciążone zastawem rejestrowym), w liczbie ponad 1000 rzeczy, w skład których wschodzą m.in.: środki transportu, przyczepy, naczepy, dźwig, specjalistyczne urządzenia, narzędzia, narzędzia specjalistyczne, środki trwałe, wyposażenie, zapasy magazynowe, półprodukty, produkty, wyroby, gotowe, prawa do użytkowania licencji, oprogramowania, wycenione na kwotę `(...)` PLN (przedmiotem sprzedaży będą w szczególności kontenery, także wyprodukowane przez upadłego, żuraw wieżowy, stopy wibracyjne, zbiorniki, kompresory, suwnice, tokarki, wiertarki, wiertarki stołowe, tokarki, wykaszarki, przecinarki, sprężarki, spawarki, zapasy magazynowe, sprzęt komputerowy i biurowy, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne, oprogramowanie, prawa do programów komputerowych,
3. ruchomości objęte przedmiotem zastawu rejestrowego, w liczbie ok. 50 rzeczy, w skład których wchodzą m.in. zagęszczarki, ukosowarki, wiertnice, wyrzynarki, agregaty prądotwórcze, klimatyzatory, kabina lakiernicza, kabina śrutownicza, suwnice, prasa hydrauliczna, agregaty ciśnieniowe, spawarka, system sygnalizacji włamania i napadu, centrala telefoniczna, wycenione na kwotę `(...)` PLN.
4. wartości niematerialne, wycenione na łączną kwotę `(...)` PLN. na które składają się niżej wymienione prawa i certyfikaty, których ważność w większości upłynęła i wymagają aktualizacji:

Certyfikat EN`(...)`. - System zarządzania dla generalnej realizacji inwestycji w zakresie projektowania, wykonawstwa i montażu aparatury ciśnieniowej, rurociągów, urządzeń, obiektów technologicznych kopalni ropy i gazu, tłoczni, stacji, węzłów rozdzielczo-pomiarowych. konstrukcji stalowych oraz usług budowlano-montażowych (nadany przez `(...)`.).

Certyfikat `(...)`. - System zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy w ramach generalnych realizacji inwestycji w zakresie projektowania, wykonawstwa i montażu aparatury ciśnieniowej, rurociągów, urządzeń, obiektów technologicznych kopalni ropy i gazu, tłoczni, stacji, węzłów rozdzielczo-pomiarowych, konstrukcji stalowych oraz usług budowlano-montażowych (nadany przez `(...)`..).

Certyfikat `(...)`. - potwierdza, że producent udowodnił iż posiada doświadczenie w produkcji jednostkowej zgodnie z dyrektywą `(...)`. oraz spełnia wymagania jakościowe zgodnie z przepisami`(...)`. oraz normą `(...)`.. Producent spełnia zasadnicze wymagania upoważniające go do oznakowania urządzeń ciśnieniowych znakiem: CE 0045 (nadany przez `(...)`. ).

Certyfikat spawalniczy wg EN 1090-1:2009 ♦ A1:2011 - pozwala na oznakowanie wytworzonych konstrukcji znakiem CE na dowód zgodności z Dyrektywą o Wyrobach Budowlanych (CPR). Producent spełnia wymagania upoważniające go do oznakowania wyrobów budowlanych znakiem: CE 2451 (nadany przez `(...)`.)

Uprawnienia nadane przez Urząd Dozoru Technicznego w `(...)`.:

- do wytwarzania elementów urządzeń ciśnieniowych i bezciśnieniowych,

- do wytwarzania w zakresie montażu rurociągów przesyłowych, zbiorników stałych przeznaczonych specjalnie dla rurociągów przesyłowych, zbiorników bezciśnieniowych i zbiorników niskociśnieniowych do materiałów ciekłych zapalnych,

- do wykonywania napraw kotłów parowych, kotłów wodnych, stałych zbiorników ciśnieniowych, zbiorników bezciśnieniowych i zbiorników niskociśnieniowych do materiałów trujących lub żrących, wytwornic acetylenowych, rurociągów przesyłowych, rurociągów technologicznych, zbiorników bezciśnieniowych i zbiorników niskociśnieniowych do materiałów ciekłych zapalnych, zbiorników stałych przeznaczonych specjalnie dla rurociągów przesyłowych,

- do dokonywania modernizacji kotłów parowych, kotłów wodnych, stałych zbiorników ciśnieniowych, zbiorników stałych przeznaczonych specjalnie dla rurociągów przesyłowych, zbiorników bezciśnieniowych i zbiorników niskociśnieniowych do materiałów ciekłych zapalnych, zbiorników bezciśnieniowych i zbiorników niskociśnieniowych do materiałów trujących lub żrących, wytwornic acetylenowych, rurociągów przesyłowych, rurociągów technologicznych,

- do wytarzania zbiorników bezciśnieniowych i zbiorników niskociśnieniowych do materiałów trujących lub żrących, zbiorników bezciśnieniowych i zbiorników niskociśnieniowych do materiałów ciekłych zapalnych, zbiorników stałych przeznaczonych specjalnie dla rurociągów przesyłowych, rurociągów przesyłowych.

Przedmiotem sprzedaży jest też prawo do używania strony internetowej: `(...)`.

Znak towarowy słowno-graficzny: zgłoszony został do rejestracji 25 marca 1994 roku, a 8 października 1997 roku został zarejestrowany. Aktualnie `(...)` nie posiada praw do tego znaku, gdyż prawa ochronne wygasły w dniu 25 marca 2014 roku. Istnieje możliwość ponownej rejestracji, ale łączy się z to poniesieniem kosztów, a proces rejestracji jest długi i brak jest gwarancji dokonania rejestracji, jak wynika z Opinii dot. wyceny przedsiębiorstwa.

1. Ponadto zostanie przekazana wszelka niezbędna do prowadzenia działalności dokumentacja, w tym finansowa, księgowa, związana z zawartymi umowami, wszelkimi prawami, przysługującymi upadłemu, także nie objętymi przedmiotem wyceny, itp.

O tym, że mamy do czynienia ze sprzedażą przedsiębiorstwa świadczą zarówno uchwały rady wierzycieli, wyrażające zgodę na sprzedaż przedsiębiorstwa, jako całości, a nie poszczególnych jego składników majątkowych, ale także stanowisko Sędziego - komisarza postępowania upadłościowego, który badał prawidłowość uchwały nr`(...)`z dnia 27 czerwca 2018 r. wyrażającej zgodę na sprzedaż z wolnej ręki przedsiębiorstwa upadłego, na postawie wyceny z dnia 30 sierpnia 2017 r. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie do sygn. `(...)` Sędzia-komisarz nie dopatrzył się jakichkolwiek naruszeń prawa lub interesów wierzycieli i tym samym potwierdził prawidłowość podjętej uchwały.

W ocenie wnioskodawcy, tak określony przedmiot przyszłej sprzedaży przedsiębiorstwa nie będzie podlegał przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, lecz przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wg wiedzy wnioskodawcy, przyszły nabywca przedsiębiorstwa rozumianego jako zespół składników majątkowych i niemajątkowych zgodnie z art. 55 (1) K.c. będzie najprawdopodobniej prowadził działalność gospodarczą w oparciu o nabywany zespół składników majątkowych przedsiębiorstwa stanowiący przedmiot przyszłej sprzedaży i kontynuował działalność zbywcy.

Istnieje także prawdopodobieństwo, że przyszły nabywca będzie prowadził działalność gospodarczą w nieco zmienionym kształcie i formule.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Syndyk Masy Upadłości przedsiębiorstwa `(...)`. w upadłości zamierza dokonać sprzedaży przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego w skład, którego wchodzą składniki niematerialne i materialne szczegółowo opisane w dalszej części wniosku, na które składają się między innymi i) indywidualnie oznaczone przedsiębiorstwo, ii) własność nieruchomości (wycenionych na kwotę `(...)` PLN), iii) własność ruchomości, nieobciążonych zastawem rejestrowym (w ilości ponad 1.000 rzeczy), wycenionych na kwotę `(...)` PLN, iv) wartość ruchomości (w liczbie 50 szt.) obciążonych zastawem rejestrowym, wycenionych na kwotę `(...)` PLN, v) wartości niematerialne, wymagające aktualizacji, w postaci systemu zarządzania jakością dla generalnej realizacji inwestycji, systemu zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy w ramach generalnej realizacji inwestycji, certyfikat poświadczający określone doświadczenie w produkcji jednostkowej, zgodne z dyrektywą unijną, certyfikat spawalniczy, pozwalający na znakowania produktów symbolem CE (CPR), szereg uprawnień nadanych rzez Urząd Dozoru Technicznego, prawa do strony internetowej, prawo do znaku słowno-graficznego, wycenione łącznie na kwotę `(...)` PLN. Ponadto wraz ze sprzedażą zostanie przekazana dokumentacja związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym dokumentacja finansowa, księgowa, handlowa, związana z zawartymi przez Syndyka Masy Upadłości umowami, umożliwiająca nabywcy na wstąpienie w prawa sprzedającego (syndyka). Sprzedaż przedsiębiorstwa odbywa się na podstawie uchwały rady wierzycieli nr `(...)`. z dnia 27 czerwca 2018 r. wyrażającej Syndykowi zgodę na sprzedaż z wolnej ręki przedsiębiorstwa upadłego `(...)`. w upadłości za cenę nie niższą niż cena wynikająca z wartości oszacowania (Opinii dot. wyceny przedsiębiorstwa) oraz kolejnych uchwał rady wierzycieli, w tym nr`(...)`. r. z dnia 14 maja 2021 r. wyrażających zgodę na sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego za cenę poniżej wartości oszacowania i ostatecznie ustalającej cenę na kwotę 2.200.000 zł (dwa miliony dwieście tysięcy złotych). Syndyk Masy Upadłości do chwili sprzedaży nie będzie dokonywał sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa upadłego pomimo, że takie uprawnienie daje mu przepis art. 310 prawa upadłościowego, z którego nie korzysta. Przedsiębiorstwo upadłego stanowi funkcjonalnie i wyodrębniony zespół składników umożliwiających prowadzenie działalności tożsamej lub zbliżonej z działalnością upadłego, jak również innej działalności produkcyjnej lub usługowej. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy tak określony jak wyżej przedmiot przyszłej sprzedaży, nie będzie podlegał przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, na zasadzie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, oraz czy do przyszłej transakcji będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) o podatku od czynności cywilnoprawnych co oznacza, że przedmiot przyszłej sprzedaży będzie opodatkowany podatkiem od czynności cywilnoprawnych, którego podstawę opodatkowania stanowić będzie rynkowa wartość rzeczy, a stawki podatku wynosić będą:

• dla nieruchomości oraz rzeczy ruchomych - 2% (dwa procent).

• dla innych praw majątkowych - 1% (jeden procent)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Sprzedaż przez Syndyka Masy Upadłości przedsiębiorstwa `(...)`.. w upadłości przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego w skład, którego wchodzą składniki niematerialne i materialne, na które składają się między innymi: i) indywidualnie oznaczone przedsiębiorstwo, ii) własność nieruchomości (wycenionych na kwotę `(...)` PLN), iii) własność ruchomości, nieobciążonych zastawem rejestrowym (w ilości ponad 1.000 rzeczy), wycenionych na kwotę `(...)` PLN, iv) wartość ruchomości (w liczbie 50 szt.) obciążonych zastawem rejestrowym, wycenionych na kwotę `(...)` PLN, v) wartości niematerialne, wymagające aktualizacji, w postaci systemu zarządzania jakością dla generalnej realizacji inwestycji, systemu zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy w ramach generalnej realizacji inwestycji, certyfikat poświadczający określone doświadczenie w produkcji jednostkowej, zgodne z dyrektywą unijną, certyfikat spawalniczy, pozwalający na znakowania produktów symbolem CE (CPR), szereg uprawnień nadanych rzez Urząd Dozoru Technicznego, prawa do strony internetowej, prawo do znaku słowno-graficznego, wycenione łącznie na kwotę `(...)` PLN, jak również vi) niepodlegająca wycenie dokumentacja związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym dokumentacja finansowa, księgowa, handlowa, związana z zawartymi przez Syndyka Masy Upadłości umowami, umożliwiająca nabywcy na wstąpienie w prawa sprzedającego (syndyka), która to sprzedaż odbywa się na podstawie uchwał rady wierzycieli nr `(...)` z dnia 27 czerwca 2018 r. wyrażającej Syndykowi zgodę na sprzedaż z wolnej ręki przedsiębiorstwa upadłego za cenę nie niższą niż cena oszacowania oraz uchwały rady wierzycieli nr `(...)` r. z dnia 14 maja 2021 r. wyrażających zgodę na sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego za cenę poniżej wartości oszacowania (za kwotę 2.200.000 PLN), nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, na zasadzie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Do przyszłej transakcji sprzedaży będą miały natomiast zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) o podatku od czynności cywilnoprawnych co oznacza, że przedmiot przyszłej sprzedaży będzie opodatkowany podatkiem od czynności cywilnoprawnych, którego podstawę opodatkowania stanowić będzie rynkowa wartość rzeczy, a stawki podatku wynosić będą:

• dla nieruchomości oraz rzeczy ruchomych - 2% (dwa procent),
• dla innych praw majątkowych -1% (jeden procent).

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części. W niniejszej sprawie Syndyk zamierza dokonać zbycia zorganizowanego przedsiębiorstwa. Warto zwrócić uwagę, że ustawodawca nie użył żadnego pojęcia definiowanego bądź dookreślonego w ustawie (jak np. sprzedaż czy dostawa), co oznacza, że nie jest istotna forma, lecz samo zadysponowanie przedsiębiorstwem (lub jego zorganizowaną częścią) w taki sposób, że dochodzi do jego zbycia. W związku z tym przepisów ustawy nie stosuje się do czynności które prowadzą do przeniesienia własności przedsiębiorstwa, w szczególności może to być sprzedaż, ale także darowizna przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej jego części), jak również wszelkie inne zdarzenia prowadzące do jego zbycia. Przepis niniejszy wydaje się dość jasny, niemniej wymaga kilku słów komentarza.

Wyliczenie zawarte w art. 55(1) KC ma charakter przykładowy i oddaje jedynie intencję ustawodawcy uznania za przedsiębiorstwo składników funkcjonalnie i organizacyjnie powiązanych tak, aby przy ich wykorzystaniu można było prowadzić określoną działalność. Jest możliwe, że w skład danego przedsiębiorstwa nie będą wchodzić np. patenty czy znaki towarowe - w takich okolicznościach przyjęcie, iż nie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem tylko dlatego, iż nie ma ono żadnych patentów, byłoby zupełnie bezzasadne.

Z punktu widzenia art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług istotne jest tylko to. czy przedmiot zbycia jest przedsiębiorstwem:

1. po stronie zbywcy;
2. w chwili zbycia.

Nie ma więc dla zaklasyfikowania transakcji jako zbycie przedsiębiorstwa z punktu widzenia omawianej regulacji znaczenia ani to, co w przyszłości nabywca uczyni z nabytym przedsiębiorstwem ani to, czy zestaw składników podlegających zbyciu był w przeszłości przedsiębiorstwem.

W wyroku z 11.12.2007 r. (III SA/GI1041/07. Legalis) WSA w Gliwicach stwierdził, odnosząc się do kwestii opodatkowania zbycia części majątku podatnika, iż regulacja art. 19 dyrektywy `(...)`. nie może zostać zastosowana bezpośrednio, gdyż nie jest wystarczająco precyzyjna, co jest warunkiem sine qua non bezpośredniego stosowania przepisów dyrektywy `(...)`. (zob. komentarz do art. 1).

Jednak zupełnie inaczej zagadnienie to rozstrzygnął WSA w Warszawie w wyroku z 7.2.2008 r. (III SAWa 934/07, Legalis), w którym uznał, że regulacje art. 6 VATU muszą być analizowane w nawiązaniu do regulacji unijnych (art. 19 dyrektywy 2006/112/WE, a uprzednio art. 5 ust. 8 VI dyrektywy) i stosownego orzecznictwa TSUE. WSA podkreślił, iż określone w art. 5 ust. 8 VI dyrektywy wyłączenie z opodatkowania dotyczy zarówno każdego przeniesienia przedsiębiorstwa, jak i każdej samodzielnej jego części, która obejmuje składniki materialne i niematerialne, i która może w samodzielny sposób prowadzić działalność gospodarczą. Innymi słowy WSA podkreślił wagę, a wręcz decydujący charakter funkcjonalnego, a nie organizacyjnego, związku składników materialnych i niematerialnych. W konsekwencji WSA uznał, iż pojęcie „przedsiębiorstwa” w VATU należy rozumieć jako każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służący do realizacji określonych działań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku danego podmiotu. Tym samym zdaniem WSA. każda transakcja obejmująca zorganizowany zespół składników majątkowych powinna pozostawać poza zasięgiem VATU.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że zgodnie z ar. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług czynność prawna polegająca na sprzedaży przedsiębiorstwa obejmującego składniki niematerialne i materialne, ujęte w wycenie z dnia 30 sierpnia 2017 r. nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Za dodatkowym uzasadnieniem tego stanowiska przemawiają także okoliczności związane z tym, że w skład zorganizowanego przedsiębiorstwa wchodzi szereg składników - jak wynika z informacji uzyskanych od Syndyka - które nie korzystały z prawa do obniżenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) należnego, jak również takie, które objęte były zwolnieniem. Nie można zapominać, że przedmiotem sprzedaży są też półprodukty, wyroby gotowe, ale także prawa niemajątkowe, jak chociażby prawa do używania nazwy przedsiębiorstwa, czy dokumentacji, w tym zawartych umów. Dlatego też za uzasadnieniem niepodlegania czynności sprzedaży przedsiębiorstwa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przemawiają także względy praktyczne, związane z brakiem możliwości określenia jednej stawki VAT, jakiej miałaby podlegać wskazana sprzedaż.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, że w ocenie wnioskodawcy własne stanowisko w sprawie nie ulegnie zmianie. Praktycznie nie występują w obrocie sytuacje, aby nabywca przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) K.c. lub zorganizowanej jego części prowadził działalność w całości zbieżną z działalnością poprzednika prawnego. Z reguły każdy nabywca posiada własny styl zarządzania, procedury, ale także własnych odbiorców, dostawców i ci najważniejsze własne zasoby osobowe, w oparciu o które będzie prowadził działalność. To sprawia, że każda działalność gospodarcza, nawet jeżeli jest zbieżna z działalnością zbywcy, posiada indywidualne cechy odróżniające je od działalności zbywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 6 pkt 1 ustawy.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części (w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” dlatego dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Według art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy tym zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Natomiast art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG Dz. Urz. UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy`(...)`., dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z przywołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu jego od reszty przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż przez Syndyka Masy Upadłości przedsiębiorstwa `(...)`.. w upadłości nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, na zasadzie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że w praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym majątku zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności.

Zaznaczyć jednak należy, że jak wynika z powołanego art. 552 Kodeksu cywilnego, strony (poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych) mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 551 Kodeksu cywilnego). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Wyłączenie z transakcji zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Natomiast jeśli wyłączone od zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego (np. część towarów czy gotowych produktów), czynność będzie na gruncie VAT uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie objęła ona wszystkich jego składników. Zakres ewentualnych wyłączeń ograniczony jest do głównej „substancji” przedsiębiorstwa. Przyjmuje się zatem, że z transakcji dotyczącej zbycia przedsiębiorstwa można wyłączyć jedynie te elementy, które nie stanowią jego kluczowych i najistotniejszych składników, bez wpływu na jego status. W przypadku bowiem wyłączenia z przedmiotu transakcji elementów przedmiotowo istotnych dla tego przedsiębiorstwa, traci ono swój byt.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zatem zasadnym jest powołanie przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1228 ze zm.).

W myśl art. 306 ustawy Prawo upadłościowe, po ogłoszeniu upadłości Syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny określa proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 307 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu komisarzowi.

Stosownie do art. 308 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż z wolnej ręki lub w drodze przetargu lub aukcji przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, nieruchomości i ruchomości, wierzytelności oraz innych praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych.

Stosownie do brzmienia art. 313 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Jak stanowi art. 316 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe.

W myśl art. 316 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być, po wyrażeniu zgody przez sędziego komisarza, poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne.

Na nabywcę przedsiębiorstwa upadłego przechodzą wszelkie koncesje, zezwolenia, licencje i ulgi, które zostały udzielone upadłemu, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej (art. 317 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe).

Według regulacji art. 318 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 319 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli planowana jest sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości, przy sporządzaniu spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości, albo odrębnie, jeżeli możliwość takiej sprzedaży ujawniła się na późniejszym etapie, biegły wybrany przez syndyka sporządza opis i oszacowanie przedsiębiorstwa upadłego.

Stosownie do treści art. 320 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż mienia uregulowana przepisami niniejszego działu może nastąpić w drodze przetargu lub aukcji, do których przepisy Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio, z tym że:

1. warunki przetargu lub aukcji zatwierdza sędzia-komisarz;
2. o przetargu lub aukcji należy zawiadomić przez obwieszczenie co najmniej na dwa tygodnie, a jeżeli przetarg albo aukcja dotyczy przedsiębiorstwa spółki publicznej – co najmniej na sześć tygodni przed terminem posiedzenia wyznaczonego w celu ich przeprowadzenia;
3. przetarg lub aukcję przeprowadza się na posiedzeniu jawnym;
4. przetarg lub aukcję prowadzi syndyk pod nadzorem sędziego-komisarza;
5. wyboru oferenta dokonuje syndyk; wybór wymaga zatwierdzenia przez sędziego-komisarza;
6. postanowienie zatwierdzające wybór oferenta sędzia-komisarz może wydać na posiedzeniu niejawnym;
7. sędzia-komisarz może odroczyć zatwierdzenie wyboru oferenta o tydzień; w tym przypadku postanowienie o zatwierdzeniu wyboru oferenta obwieszcza się.

Należy wskazać, że w przypadku sprzedaży przedsiębiorstwa transakcją tą nie są objęte środki pieniężne przedsiębiorstwa, ani wierzytelności, których likwidacja – co do zasady – następuje przez ich ściągnięcie. Zgodnie z całokształtem regulacji prawa upadłościowego, środki pieniężne stanowią fundusze masy upadłości, a celem upadłości likwidacyjnej jest spieniężenie majątku. Natomiast wierzytelności mają charakter dynamiczny i ich stan jest zmienny, a z chwilą wpłaty przez dłużników wierzytelności zostają zamienione na gotówkę i wchodzą w skład funduszów masy upadłości.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.), księgi rachunkowe otwiera się, z zastrzeżeniem ust. 3, na dzień rozpoczęcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości – w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

Jak stanowi ust. 2 pkt 2 powyższego artykułu, księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a, 3b i 3c, na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie.

W myśl ust. 5 powyższego artykułu, zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwości dokonywania zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięte księgi rachunkowe, z uwzględnieniem art. 13 ust. 2 i 3.

Na podstawie art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą:

1. dziennik;

2. księgę główną;

3. księgi pomocnicze;

4. zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych;

5. wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).

W myśl art. 76 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zbiory jednostek, które zostały zlikwidowane – przechowuje wyznaczona osoba lub jednostka; o miejscu przechowywania kierownik, likwidator jednostki lub syndyk masy upadłościowej informuje właściwy sąd lub inny organ prowadzący rejestr lub ewidencję działalności gospodarczej oraz urząd skarbowy.

Według regulacji art. 71 ust. 1 tej ustawy, dokumentację, o której mowa w art. 10 ust. 1, księgi rachunkowe, dowody księgowe, dokumenty inwentaryzacyjne i sprawozdania finansowe, zwane dalej także „zbiorami”, należy przechowywać w należyty sposób i chronić przed niedozwolonymi zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnianiem, uszkodzeniem lub zniszczeniem.

Z opisu sprawy wynika, że Syndyk Masy Upadłości przedsiębiorstwa`(...)`.w upadłości zamierza dokonać sprzedaży przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego w skład, którego wchodzą składniki niematerialne i materialne szczegółowo opisane w dalszej części wniosku, na które składają się między innymi i) indywidualnie oznaczone przedsiębiorstwo, ii) własność nieruchomości (wycenionych na kwotę `(...)` PLN), iii) własność ruchomości, nieobciążonych zastawem rejestrowym (w ilości ponad 1.000 rzeczy), wycenionych na kwotę `(...)` PLN, iv) wartość ruchomości (w liczbie 50 szt.) obciążonych zastawem rejestrowym, wycenionych na kwotę `(...)` PLN, v) wartości niematerialne, wymagające aktualizacji, w postaci systemu zarządzania jakością dla generalnej realizacji inwestycji, systemu zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy w ramach generalnej realizacji inwestycji, certyfikat poświadczający określone doświadczenie w produkcji jednostkowej, zgodne z dyrektywą unijną, certyfikat spawalniczy, pozwalający na znakowania produktów symbolem CE (CPR), szereg uprawnień nadanych rzez Urząd Dozoru Technicznego, prawa do strony internetowej, prawo do znaku słowno-graficznego, wycenione łącznie na kwotę `(...)` PLN. Ponadto wraz ze sprzedażą zostanie przekazana dokumentacja związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym dokumentacja finansowa, księgowa, handlowa, związana z zawartymi przez Syndyka Masy Upadłości umowami, umożliwiająca nabywcy na wstąpienie w prawa sprzedającego (syndyka). Sprzedaż przedsiębiorstwa odbywa się na podstawie uchwały rady wierzycieli nr `(...)`.z dnia 27 czerwca 2018 r. wyrażającej Syndykowi zgodę na sprzedaż z wolnej ręki przedsiębiorstwa upadłego `(...)`.. w upadłości za cenę nie niższą niż cena wynikająca z wartości oszacowania oraz kolejnych uchwał rady wierzycieli, w tym nr `(...)` z dnia 14 maja 2021 r. wyrażających zgodę na sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego za cenę poniżej wartości oszacowania i ostatecznie ustalającej cenę na kwotę 2.200.000 zł (dwa miliony dwieście tysięcy złotych). Syndyk Masy Upadłości do chwili sprzedaży nie będzie dokonywał sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa upadłego pomimo, że takie uprawnienie daje mu przepis art. 310 prawa upadłościowego, z którego nie korzysta. Przedsiębiorstwo upadłego stanowi funkcjonalnie i wyodrębniony zespół składników umożliwiających prowadzenie działalności tożsamej lub zbliżonej z działalnością upadłego, jak również innej działalności produkcyjnej lub usługowej. Przyszły nabywca przedsiębiorstwa rozumianego jako zespół składników majątkowych i niemajątkowych zgodnie z art. 551 K.c. będzie najprawdopodobniej prowadził działalność gospodarczą w oparciu o nabywany zespół składników majątkowych przedsiębiorstwa stanowiący przedmiot przyszłej sprzedaży i kontynuował działalność zbywcy.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz cytowane przepisy należy stwierdzić, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych, będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, pozwalające na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim była ona realizowana w sprzedawanym przedsiębiorstwie. A zatem przedmiot sprzedaży, będzie stanowić przedsiębiorstwo, wobec czego zbycie to będzie nosiło znamiona czynności, do której zastosowanie będzie miał art. 6 pkt 1 ustawy.

Tak więc planowana transakcja zbycia na rzecz Wnioskodawcy przez syndyka przedsiębiorstwa Upadłego w całości, na które składają się wymienione w opisie sprawy składniki majątku, będzie stanowić transakcję zbycia przedsiębiorstwa w myśl art. 551 Kodeksu cywilnego i w konsekwencji będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.