0113-KDIPT1-2.4012.611.2021.2.MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 sierpnia 2021 r. (data wpływu 18 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 25 października 2021 r. (data wpływu 25 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości zabudowanych nr 1 i 2 oraz nieruchomości niezabudowanych nr 3, 4, 5, 6, 7 będących we współwłasności małżeńskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

18 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości zabudowanych nr 1 i 2 oraz nieruchomości niezabudowanych nr 3, 4, 5, 6, 7 będących we współwłasności małżeńskiej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 25 października 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej 7 nieruchomości położonych w … . Nieruchomości te Zainteresowany nabył łącznie z żoną jako osoby fizyczne.

Na jednej z działek prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie gastronomii. Wnioskodawca zamierza łącznie z żoną zbyć wszystkie nieruchomości na rzecz dewelopera.

Zainteresowany nie prowadzi działalności w zakresie handlu nieruchomościami. Działki mają zostać zbyte nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto w piśmie z 25 października 2021 r. wskazano:

a) Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy prowadzi Pan działalność gospodarczą? Jeżeli tak proszę wskazać w jakim zakresie i od kiedy?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

b) Na pytanie: „Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

c) Na pytanie: „Proszę wskazać numer/numery ewidencyjne poszczególnych działek składających się na „nieruchomość” objętą pytaniem wniosku?, Wnioskodawca wskazał: 1, 3, 4, 5, 7, 2, 6.

d) Na pytanie: „Kiedy nabył Pan poszczególne działki, które zamierza Pan sprzedać? Proszę wskazać miesiąc i rok.”, oraz

e) Na pytanie: „W jaki sposób zostało udokumentowane nabycie poszczególnych działek (np. na podstawie faktury, rachunku, umowy - jeśli tak to jakiej)?”,

Wnioskodawca wskazał ad d) i e):

- działka 1 umowa darowizny - 2000 r.,

- działka 3 - testament - 2005 r.,

- działka 6, 7, 5 - umowa kupna 2005 r.,

- działka 2 - umowa kupna 2005 r.,

- działka 5 - umowa kupna - 2005 r.

f) Na pytanie: „Jakie było/jest faktyczne wykorzystywanie przez Pana poszczególnych działek, o których mowa we wniosku?”, Wnioskodawca wskazał: działka 1 dom jednorodzinny, działka 2 prowadzona działalność gospodarcza, reszta działek to łąki.

g) Na pytanie: „Czy poszczególne działki na dzień sprzedaży będę objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie jest przeznaczenie tych działek wynikające z ww. planu?”, Wnioskodawca wskazał, że nie wie.

h) Na pytanie: „Czy na dzień sprzedaży dla poszczególnych działek została wydana decyzja o warunkach zabudowy? W przypadku pozytywnej odpowiedzi należy wskazać:

- z czyjej inicjatywy nastąpiło wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnej działki, Pana czy kupującego?

- jakie jest przeznaczenie poszczególnej działki zgodnie z ww. decyzją o warunkach zabudowy?

- realizacji jakiej inwestycji na poszczególnej działce dotyczy ww. decyzja o warunkach zabudowy?”,

Wnioskodawca wskazał, że tylko działki 1 - dom mieszkalny i 2- działalność gospodarcza - mają warunki zabudowy.

i) Na pytanie: „Czy poszczególne działki, które zamierza Pan sprzedać były od dnia nabycia do dnia sprzedaży udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy? (…)”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

j) Na pytanie: „Czy ponosił/będzie Pan ponosił nakłady inwestycyjne w związku z przygotowaniem poszczególnych działek do sprzedaży (np. uzbrojenie wodno-kanalizacyjne, przyłącza linii elektrycznej, ogrodzenie działki, itd.)?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

k) Na pytanie: „Czy podjął/będzie Pan podejmował działania marketingowe celem sprzedaży poszczególnych działek, np. reklama, ogłoszenia w prasie itp.?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

l) Na pytanie: „W jaki sposób nawiązał Pan kontakt z przyszłym nabywcą działek, które zamierza Pan sprzedać?”, Wnioskodawca wskazał: „dobry znajomy”.

m) Na pytanie: „Czy w odniesieniu do poszczególnych działek jest/będzie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży z przyszłym nabywcą? Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, proszę wskazać:

- kto jest/będzie stroną ww. umowy dot. poszczególnych działek? Pan czy Pana żona?

- jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień umowy zawartej z przyszłym nabywcą w zakresie poszczególnych działek, ciążą na kupującym a jakie na sprzedającym?

- czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży poszczególnych działek ? Jeśli tak, to jakie?

- czy udzielił/udzieli Pan nabywcy poszczególnych działek pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w sprawach dotyczących tych działek?

- jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń udzielił Pan pełnomocnictwa dla nabywcy w odniesieniu do poszczególnej działki?

- jakich czynności do momentu sprzedaży będzie dokonywał kupujący w związku z udzielonym pełnomocnictwem w zakresie poszczególnej działki?”,

Wnioskodawca wskazał, że nie wie.

n) Na pytanie: „Czy poszczególne działki, które zamierza Pan zbyć na dzień sprzedaży będą niezabudowane czy zabudowane?”, Wnioskodawca wskazał, że tylko na działce 2 jest budynek pod działalność gospodarczą, 1 dom mieszkalny, reszta działek jest niezabudowana i tak zostanie.

o) Na pytanie: „Jeśli działki na dzień sprzedaży będą zabudowane, należy wskazać:

- jakie obiekty/naniesienia znajdują się na poszczególnych działkach?

- w jaki sposób ww. obiekty/naniesienia były/są wykorzystywane?”,

Wnioskodawca wskazał, że nie będą.

p) Na pytanie: „W związku z informacją zawartą w opisie sprawy: „(…) Na jednej z działek prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie gastronomii (…)”, należy wskazać:

- numer ewidencyjny tej działki,

- czy ww. działka jest wykorzystywana przez Pana czy przez Pana żonę w prowadzonej działalności gospodarczej?

- proszę wskazać w jakim okresie (od – do) działka jest wykorzystywana w prowadzonej przez Pana/Pana żonę działalności gospodarczej?

- czy ww. działka była przez Pana/Pana żonę wprowadzona do ewidencji środków trwałych?”,

Wnioskodawca wskazał: Działka 2. Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą od 2012 r. Działka jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

q) Na pytanie: „Czy dokonywał Pan kiedykolwiek sprzedaży działek?”, Wnioskodawca wskazał, że nie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości, która będzie dokonana nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na rzecz dewelopera, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 powołanego wyżej Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zainteresowany jest współwłaścicielem na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej 7 nieruchomości. Ww. nieruchomości Zainteresowany nabył łącznie z żoną jako osoby fizyczne. Nieruchomość nr 1 została nabyta w 2000 r. na podstawie umowy darowizny, nieruchomość nr 3 w 2005 r. w drodze testamentu, natomiast nieruchomości nr 6, 7, 4, 5, 2 w 2005 r. na podstawie umowy kupna.

Na nieruchomości nr 1 znajduje się dom jednorodzinny. Natomiast nieruchomość nr 2 zabudowana jest budynkiem, w którym żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie gastronomii. Ww. nieruchomość nr 2 jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Pozostałe nieruchomości nr 3, 4, 5, 6, 7 są niezabudowane i stanowią łąki.

Wnioskodawca zamierza łącznie z żoną zbyć wszystkie nieruchomości na rzecz dewelopera.

Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży - jak wynika z opisu sprawy - od dnia nabycia do dnia sprzedaży nie są/nie będą udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy, jak również Wnioskodawca nie będzie ponosił nakładów inwestycyjnych w związku z przygotowaniem ww. nieruchomości do sprzedaży. Zainteresowany nie będzie podejmował działań marketingowych celem sprzedaży nieruchomości objętych wnioskiem. Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży nieruchomości.

Jednocześnie z okoliczności sprawy nie wynika, że w odniesieniu do nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz dewelopera, będzie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży tych nieruchomości oraz aby udzielono stosownych pełnomocnictw (zgód, upoważnień) dla przyszłego nabywcy w celu występowania w sprawach dotyczących ww. nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości nr 1 zabudowanej domem jednorodzinnym, nieruchomości nr 2 zabudowanej budynkiem wykorzystywanym przez żonę Wnioskodawcy w prowadzonej działalności gospodarczej oraz niezabudowanych nieruchomości nr 3, 4, 5, 6, 7 stanowiących majątek wspólny małżonków, nie będzie stanowiła u Wnioskodawcy działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia opisanych nieruchomości stanowiących majątek wspólny małżonków, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem u Wnioskodawcy ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowych nieruchomości będących we współwłasności małżeńskiej wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Zainteresowany – jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy – nie podejmował/nie będzie podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Zainteresowany w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nr 1 zabudowanej domem jednorodzinnym, nieruchomości nr 2 zabudowanej budynkiem wykorzystywanym przez żonę Wnioskodawcy w prowadzonej działalności gospodarczej oraz niezabudowanych nieruchomości nr 3, 4, 5, 6, 7 stanowiących majątek wspólny małżonków, wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Zainteresowanego należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, Zainteresowany będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, Zainteresowany dokonując sprzedaży nieruchomości objętych wnioskiem, stanowiących majątek wspólny małżonków, nie będzie działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem planowana sprzedaż ww. nieruchomości objętych wnioskiem, będących we współwłasności małżeńskiej, nie będzie podlegała u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w tym zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży przedmiotowych działek z przyszłym nabywcą oraz udzielenia mu pełnomocnictw (zgód, upoważnień) w celu występowania w sprawach dotyczących ww. działek, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.