0113-KDIPT1-2.4012.475.2021.3.KT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 14 września 2021 r. (data wpływu 20 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

25 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Pismem z 14 września 2021 r. doprecyzowano opis sprawy, przeformułowano pytanie oraz przedstawiono własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku).

Podatnik prowadzi działalność od dnia ….10.2009 r. jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług) w zakresie usług transportowych. Dnia 23.04.2021 r. Podatnik dokonał sprzedaży środka transportu samochodu ciężarowego będącego środkiem trwałym używanym w działalności na rzecz kontrahenta zarejestrowanego w Holandii posiadającego na dzień dostawy status czynnego podatnika VAT VIES. Podatnik na dzień dokonania WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów) nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Dnia 25.05.2021 r. Podatnik złożył deklarację podsumowującą VAT UE oraz plik JPK VAT wykazując sprzedaż środka transportu ze stawką 0% jako WDT. Podatnik posiada list CMR potwierdzający przekroczenie granicy oraz posiada informację, że kontrahent w Holandii rozliczył WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów). Urząd Skarbowy w … odrzucił deklarację VAT UE, za miesiąc kwiecień, ponieważ stwierdził, że rejestracja podatnika VAT UE nie została dokonana w terminie. Zgłoszenie aktualizacyjne do Naczelnika US w … zostało przekazane dnia 27.05.2021 r., wskazując datę wykonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw 28.05.2021 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w … dokonał rejestracji VAT UE od 28.05.2021 r.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano:

Użyte sformułowanie „Podatnik” dotyczy „Wnioskodawcy”.

Nabywca na dzień dokonania dostawy posiadał ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany w kraju dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych i podał ten numer Wnioskodawcy. Na fakturze sprzedaży widnieje numer VAT UE Nabywcy.

Wnioskodawca posiada list przewozowy wydany przez Firmę Transportową …, która transportowała samochód do Holandii swoim samochodem, a także specyfikację sztuk ładunku na odrębnym dokumencie potwierdzającym odbiór samochodu w Holandii z datą odbioru i pieczątką nabywcy.

W liście przewozowym CMR jest określone miejsce i data załadowania towaru, oraz miejsce dostawy towaru. Zostało wystawione przez firmę transportową `(...)` . Ze strony firmy transportującej podpisał pracownik … ze strony odbiorcy jest pieczątka nabywcy oraz parafka. Zainteresowany posiada również specyfikację szt. ładunku na dokumencie dołączonym do faktury potwierdzającym wewnątrzwspólnotową dostawę, gdzie jest data oraz pieczątka nabywcy. Dokument wystawiony przez Wnioskodawcę.

Dokument ten mimo, że nie dotyczy Wnioskodawcy, użył go jako potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy jako specyfikację szt. ładunku i posiada taki dokument.

W odpowiedzi na pytanie „Czy zawarł Pan umowę (pisemną bądź ustną) z nabywcą i wynika z niej, że zapłata za towar nastąpi po jego dostarczeniu na terytorium innego państwa członkowskiego?” Wnioskodawca wskazał, że nie zawarł takiej umowy.

Zapłata nastąpiła po wystawieniu faktury dnia 16.04.2021 r. jeszcze przed wywozem samochodu. Zapłata jest z konta Nabywcy firmy z Holandii. Potwierdzenie zapłaty zawiera odniesienie do transakcji której dotyczy tj. numer VIN samochodu będącego przedmiotem transakcji. Jest możliwe powiązanie płatności dokonanej przez Nabywcę z dokonaną na jego rzecz wewnątrzwspólnotową dostawą.

W liście przewozowym jest data i miejsce rozpoczęcia transportu (załadunku) i miejsce odbioru na terenie Holandii.

W deklaracji podatkowej tj. w JPK VAT za mc kwiecień 2021 Wnioskodawca wykazał dostawę towaru jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru. Zainteresowany złożył również informację podsumowującą za mc kwiecień 2021, która z Urzędu została odrzucona z powodu braku posiadania przez Wnioskodawcę aktywnego numeru VAT UE na dzień dokonania WDT.

Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za kwiecień 2021 Wnioskodawca posiadał w swojej dokumentacji list CMR oraz potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Po otrzymaniu pisma z US w … informującym o odrzuceniu VAT UE za kwiecień z powodu braku rejestracji Wnioskodawca złożył korektę aktualizacji druku VAT-R (rejestracja VAT UE wcześniej złożonej z datą wsteczną) oraz telefonicznie wyjaśniał sprawę. Zainteresowany dowiedział się wówczas, że nie ma możliwości technicznych, żeby system przyjął deklarację VAT UE w momencie kiedy nie było zgłoszenia terminowego rejestracji VAT UE. Ponieważ Zainteresowany nie wie czy ma prawo do zastosowania stawki 0% i co ma dalej zrobić złożył wniosek o interpretację indywidualną.

Przedmiotem WDT był używany środek transportu. Środek transportu był zarejestrowany na terytorium kraju przed dniem dokonania jego wywozu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu).

Czy Wnioskodawca ma prawo do zachowania stawki 0% dla dostawy samochodu używanego na teren kraju Unii w sytuacji, gdy posiada dowody świadczące o wywozie towaru, ale nie dokonał terminowo zgłoszenia rejestracyjnego VAT UE co spowodowało, że nie ma możliwości złożenia za miesiąc, w którym dokonał dostawy informacji podsumowującej?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu), zarówno ze wspólnotowej definicji WDT, art. 28c cz. A (a), jak i innych przepisów VI Dyrektywy nie wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia z VAT jest obowiązek rejestracji dostawcy towarów, jako podatnika VAT. Wykładnię tą potwierdził ETS w orzeczeniu z 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04, w którym stwierdzono, że zwolnienie od podatku WDT znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustalił, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił on terytorium państwa członkowskiego dostawy. Podatnik przesłanki te spełnił, a dokument potwierdzający spełnienie warunków merytorycznych posiada w swoich dokumentach. Zdaniem Podatnika obowiązek ustawiony w art. 22 ust. 1 VI Dyrektywy nie tworzy konstytutywnego warunku do skorzystania ze zwolnienia WDT, a art. 13 ust. 6 u.p.t.u. nie musi być traktowany jako warunek do skorzystania ze zwolnienia z VAT. Stanowisko Podatnika znajduje potwierdzenie w wyrokach: WSA w Olsztynie z 23 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/OI 237/08, WSA w Kielcach z 19 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Ke 110/08.

Określenie dodatkowych warunków do zastosowania 0% stawki VAT z tytułu WDT może mieć miejsce tylko w zakresie niezbędnym do zapewnienia prawidłowego poboru VAT oraz zapobieżenia oszustwom podatkowym, a wszelkie ograniczenia powinny być ustanawiane z uwzględnieniem zasady neutralności. Podatnik złożył informację podsumowującą, w której wykazał niezbędne informacje o dokonanej sprzedaży, w tym dane identyfikacyjne VAT kontrahenta oraz wartość dostawy. Zapewnia to zatem organom podatkowym dokonania pełnej kontroli i możliwości nadzoru dokonanej transakcji za pomocą systemu VIES. Jeżeli dokonanie WDT jest bezsporne, zasada neutralności podatkowej wymaga by zwolnienie z VAT było przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne (por. wyroki NSA z: 13 maja 2008 r. sygn. akt I FSK 611/07, 5 lutego 2009 r. I FSK 1882/07). Można powołać się również na wyrok NSA z 20 stycznia 2009 r. sygn. akt I FSK 1500/08, z którego wynika, że zasadnicze znaczenie przy badaniu czy podatnik ma prawo do zwolnienia z tytułu WDT powinny mieć przesłanki obiektywne dotyczące faktycznego przemieszczenia towarów między Państwami Członkowskimi. Natomiast warunki formalne, dowodzącej tej okoliczności, które Państwa wprowadzają w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i uniknięcia oszustw podatkowych, nie mogą być wykorzystywane w taki sposób, aby podważały neutralność VAT. ETS w wyroku z 8 czerwca 2000 r. C-400/98 jednoznacznie potwierdził, że do zakupów dokonanych przed rejestracją, podatnik może skorzystać z prawa do odliczenia retrospektywnie, po dopełnieniu formalności. Zasadne jest zatem przyjęcie takiej interpretacji art. 13 ust. 6 u.p.t.u., że spóźniona rejestracja jako podatnik VAT UE umożliwia podatnikowi dokonanie korekty swoich rozliczeń, tak aby nie był on pozbawiony zastosowania stawki 0% do WDT dokonanej przed rejestracją.

Podsumowując materiały jakie podatnik zgromadził w tej sprawie orzekł WSA we Wrocławiu w wyroku z 20.10.2016 r., I SA/Wr 492/16:

• stanowisko organu interpretacyjnego wykluczające prawo strony do zastosowania stawki 0% nie ma uzasadnienia, jak słusznie wskazuje skarżący taka wykładnia przywołanych przepisów naruszałaby bowiem zasadę proporcjonalności.
• z orzecznictwa TSUE, np. wyrok z 27 09.2007 r. w sprawie C-409/04, Teleos i in., wynika iż poza przesłankami dotyczącymi działania w charakterze podatnika, przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i fizycznego przemieszczenia towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi, nie można uzależniać zakwalifikowania danej czynności od spełnienia warunków formalnych,
• państwa członkowskie mogą ograniczyć prawo do stawki 0% jedynie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Również jak wskazał WSA w Warszawie (wyrok z 29.06 2017 r. VIII SA/Wa 75/17):

• przepis art. 42 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u rozumiany w ten sposób, że brak spełnienia wymogu rejestracji jako podatnik VAT przed złożeniem deklaracji podatkowej zawierającej rozliczenie dostawy wewnątrzwspólnotowej stanowi samoistną przeszkodę do zastosowania stawki podatku VAT 0 %, jest sprzeczny z przepisami prawa unijnego, w szczególności z art. 138 ust. 1, w związku z art. 131 i art. 273 dyrektywy VAT 2006/112,
• z wyroku TSUE z 9 02.2017 r., C-21/16, wynika że przepisy prawa wspólnotowego stoją na przeszkodzie temu, aby organ podatkowy danego państwa członkowskiego odmawiał zwolnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z VAT z tego tylko powodu, że w momencie tej dostawy nabywca, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim przeznaczenia i posiadający numer identyfikacyjny do celów VAT ważny do dokonywania transakcji w tym państwie, nie jest ani zarejestrowany w systemie wymiany informacji o podatku od wartości dodanej (VIES), ani objęty systemem opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia, chociaż nie istnieje żadna konkretna przesłanka wskazująca na popełnienie oszustwa podatkowego oraz ustalono, że materialnoprawne przesłanki zwolnienia z VAT zostały spełnione,
• podobnie w wyroku z 20.10.2016 r. C-24/15 TSUE orzekł, że przepisy prawa wspólnotowego stoją na przeszkodzie odmowie przez organ podatkowy państwa członkowskiego pochodzenia zwolnienia z podatku od wartości dodanej przemieszczenia wewnątrzwspólnotowego na tej podstawie, że podatnik nie przekazał nadanego przez państwo członkowskie przeznaczenia numeru identyfikacji dla celów podatku od wartości dodanej, jeżeli nie istnieje żadna poważna poszlaka wskazująca na popełnienie oszustwa, jeżeli towar został przemieszczony do innego państwa członkowskiego, a pozostałe przesłanki zwolnienia również są spełnione.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że mimo braku rejestracji VAT UE przed dokonaniem dostawy WDT, nie pozbawia go to do zastosowania stawki 0%.

Nadto Wnioskodawca wyjaśnił, że odpowiedź na pytanie zadane we Wniosku o interpretację indywidualną pomimo jego przeformułowania pozostaje nie zmieniona. Jednak, aby odnosiło się do sytuacji Wnioskodawcy i uzasadniało Jego stanowisko, że ma możliwość zachowania prawa do stawki 0% dla WDT zmienia uzasadnienie oraz powołane wyroki. Zainteresowany skreśla w uzasadnieniu powołanie się na art. 13 ust. 6, ponieważ dotyczy on podmiotów zwolnionych z VAT, a Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług – dalej u.p.t.u., podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96 u.p.t.u., o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Jednocześnie w myśl art. 42 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Jak wskazał WSA w Warszawie (wyrok z 29.06.2017 r. VIII SA/Wa 75/17):

• przepis art 42 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. rozumiany w ten sposób, że brak spełnienia wymogu rejestracji jako podatnik VAT przed złożeniem deklaracji podatkowej zawierającej rozliczenie dostawy wewnątrzwspólnotowej stanowi samoistną przeszkodę do zastosowania stawki podatku VAT 0%, jest sprzeczny z przepisami prawa unijnego, w szczególności z art. 138 ust. 1, w związku z art 131 i art. 273 dyrektywy VAT 2006/112,
• z wyroku TSUE z 9.02.2017 r., C-21/16, wynika że przepisy prawa wspólnotowego stoją na przeszkodzie temu, aby organ podatkowy danego państwa członkowskiego odmawiał zwolnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z VAT z tego tylko powodu, że w momencie tej dostawy nabywca, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim przeznaczenia i posiadający numer identyfikacyjny do celów VAT ważny do dokonywania transakcji w tym państwie, nie jest ani zarejestrowany w systemie wymiany informacji o podatku od wartości dodanej (VIES), ani objęty systemem opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia, chociaż nie istnieje żadna konkretna przesłanka wskazująca na popełnienie oszustwa podatkowego oraz ustalono, że materialnoprawne przesłanki zwolnienia z VAT zostały spełnione. Z orzecznictwa TSUE, np. wyrok z 27 09.2007 r. w sprawie C-409/04. Teleos i in., wynika iż poza przesłankami dotyczącymi działania w charakterze podatnika, przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i fizycznego przemieszczenia towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi, nie można uzależniać zakwalifikowania danej czynności od spełnienia warunków formalnych.
• podobnie w wyroku z 20.10.2016 r. C-24/15 TSUE orzekł, że przepisy prawa wspólnotowego stoją na przeszkodzie odmowie przez organ podatkowy państwa członkowskiego pochodzenia zwolnienia z podatku od wartości dodanej przemieszczenia wewnątrzwspólnotowego na tej podstawie, że podatnik nie przekazał nadanego przez państwo członkowskie przeznaczenia numeru identyfikacji dla celów podatku od wartości dodanej, jeżeli nie istnieje żadna poważna poszlaka wskazująca na popełnienie oszustwa, jeżeli towar został przemieszczony do innego państwa członkowskiego, a pozostałe przesłanki zwolnienia również są spełnione. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 27.09.2007 r., C-409/04, wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru stanowią w rzeczywistości jedną i tę samą czynność gospodarczą, nawet jeśli jest ona źródłem różnych praw i obowiązków zarówno dla stron, jak i organów podatkowych zainteresowanych państw członkowskich. Zatem każdemu wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów opodatkowanemu w państwie członkowskim, w którym zakończono wewnątrzwspólnotową wysyłkę lub wewnątrzwspólnotowy transport towarów, zgodnie z art. 28a ust. 1 lit. a) akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, odpowiada dostawa zwolniona z opodatkowania w państwie członkowskim, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte, zgodnie z art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy. Wynika z tego, że zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej odpowiadającej nabyciu wewnątrzwspólnotowemu pozwała na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszania zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT.

Trybunał w cytowanym wyroku stwierdził, iż należy uznać, że poza przesłankami dotyczącymi działania w charakterze podatnika, przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i fizycznego przemieszczenia towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi, nie można uzależniać zakwalifikowania danej czynności, jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od spełnienia jakiejkolwiek innej przesłanki.

Ponadto wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29.07.2010 r., III SA/Wa 600/10 i z 28.10.2010 r., III SA/Wa 603/10, uznają, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, która nastąpiła przed rejestracją na potrzeby VAT UE, jest opodatkowana stawką 0%. Zdaniem Sądu, jeżeli fakt dokonania WDT jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od VAT (w Polsce stawka 0%) zostało zachowane, nawet jeżeli podatnik nie dopełnił formalnego wymogu rejestracji i nie posiada ważnego numeru VAT poprzedzonego prefiksem PL (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 03.2014 r. IPPP3/443-4/14-2/KC)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą

4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność od ….10.2009 r. jako czynny podatnik VAT w zakresie usług transportowych. Dnia 23.04.2021 r. Zainteresowany dokonał sprzedaży środka transportu samochodu ciężarowego, będącego środkiem trwałym używanym w działalności na rzecz kontrahenta zarejestrowanego w Holandii posiadającego na dzień dostawy status czynnego podatnika VAT VIES. Wnioskodawca na dzień dokonania WDT nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Dnia 25.05.2021 r. Zainteresowany złożył deklarację podsumowującą VAT UE oraz plik JPK VAT wykazując sprzedaż środka transportu ze stawką 0% jako WDT. Zainteresowany posiada list CMR potwierdzający przekroczenie granicy oraz posiada informację, że kontrahent w Holandii rozliczył WNT. Urząd Skarbowy w … odrzucił deklarację VAT UE za miesiąc kwiecień, ponieważ stwierdził, że rejestracja podatnika VAT UE nie została dokonana w terminie. Zgłoszenie aktualizacyjne do Naczelnika US w … zostało przekazane dnia 27.05.2021 r., wskazując datę wykonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw 28.05.2021r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w … dokonał rejestracji VAT UE od 28.05.2021r. Nabywca na dzień dokonania dostawy posiadał ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany w kraju dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych i podał ten numer Wnioskodawcy. Na fakturze sprzedaży widnieje numer VAT UE Nabywcy.

Wnioskodawca posiada list przewozowy wydany przez firmę, która transportowała samochód do Holandii swoim samochodem, a także specyfikację sztuk ładunku na odrębnym dokumencie potwierdzającym odbiór samochodu w Holandii z datą odbioru i pieczątka nabywcy. W liście przewozowym jest data i miejsce rozpoczęcia transportu (załadunku) i miejsce odbioru na terenie Holandii. Ze strony firmy transportującej podpisał pracownik, a ze strony odbiorcy jest pieczątka nabywcy oraz parafka. Zainteresowany posiada również specyfikację szt. ładunku na dokumencie dołączonym do faktury potwierdzającym wewnątrzwspólnotową dostawę, gdzie jest data oraz pieczątka nabywcy.

Wnioskodawca nie zawarł umowy ustnej bądź pisemnej z nabywcą, z której będzie wynikać, że zapłata za towar nastąpi po jego dostarczeniu na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zapłata nastąpiła po wystawieniu faktury dnia 16.04.2021 r. jeszcze przed wywozem samochodu. Zapłata jest z konta Nabywcy firmy z Holandii. Potwierdzenie zapłaty zawiera odniesienie, do transakcji której dotyczy tj. numer VIN samochodu będącego przedmiotem transakcji. Jest możliwe powiązanie płatności dokonanej przez Nabywcę z dokonaną na jego rzecz wewnątrzwspólnotową dostawą. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za kwiecień 2021 Wnioskodawca posiadał w swojej dokumentacji list CMR oraz potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy.

W deklaracji podatkowej tj. w JPK VAT za mc kwiecień 2021 r. Wnioskodawca wykazał dostawę towaru jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru. Zainteresowany złożył również informację podsumowującą za mc kwiecień 2021 r., która z Urzędu została odrzucona z powodu braku posiadania przez Wnioskodawcę aktywnego numeru VAT UE na dzień dokonania WDT.

Po otrzymaniu pisma z US w … informującym o odrzuceniu VAT UE za kwiecień z powodu braku rejestracji, Wnioskodawca złożył korektę aktualizacji druku VAT-R (rejestracja VAT UE wcześniej złożonej z datą wsteczną) oraz telefonicznie wyjaśniał sprawę. Zainteresowany dowiedział się wówczas, że nie ma możliwości technicznych, żeby system przyjął deklarację VAT UE w momencie kiedy nie było zgłoszenia terminowego rejestracji VAT UE. Przedmiotem WDT był używany środek transportu. Środek transportu był zarejestrowany na terytorium kraju przed dniem dokonania jego wywozu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zachowania stawki 0% dla dostawy samochodu używanego na teren kraju Unii w sytuacji, gdy posiada dowody świadczące o wywozie towaru, ale nie dokonał terminowo zgłoszenia rejestracyjnego VAT UE.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy o VAT stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1; lub

2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8;

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ponadto należy zwrócić uwagę na art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi, że podmioty, o których mowa w art. 15 są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei w myśl art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE (art. 97 ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 97 ust. 9 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 1–3, jako podatnika VAT UE.

W myśl art. 97 ust. 10 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy:

1. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,

2. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

3. świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

4. nabywaniu usług, do których stosuje się art. 28b, dla których są podatnikami z tytułu importu usług

- są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Stosownie do art. 98 ust. 1 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. może określić podatników innych niż wymienieni w art. 96 ust. 3, niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego,

2. określi wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT, wzór potwierdzenia zarejestrowania osoby prawnej oraz podatnika jako podatnika VAT UE i wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 96 ust. 1, 4 i 6 oraz art. 97 ust. 9,

3. określi niezbędne elementy wniosku i potwierdzenia, o których mowa w art. 97 ust. 17, oraz przypadki, w których wyznaczona jednostka, o której mowa w tym przepisie, wydaje pisemne potwierdzenie

- uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji podatników oraz wymagania związane z wymianą informacji o dokonywanych nabyciach i dostawach wewnątrzwspólnotowych.

W § 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 9.03.2020 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 430, z późn. zm.) określono wzór:

1. zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;

2. potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia

3. potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia;

4. zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca,

5. przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3b, oraz o zmianach w zakresie tej procedury zawartych w informacjach

- zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Art. 100 ust. 8 ustawy o VAT stanowi, że informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji i przemieszczeń, o których mowa w ust. 1;

2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;

4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów;

5. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych podatnika podatku od wartości dodanej nadany mu przez państwo członkowskie, na terytorium którego towary zostały przemieszczone w procedurze magazynu typu call-off stock – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5.

Z przywołanych regulacji wynika bowiem, że rejestracji dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych należy dokonać przed rozpoczęciem wykonywania tych czynności, przy czym przepisy nie określają, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Rejestracja powinna mieć miejsce najpóźniej w dzień poprzedzający dokonanie pierwszej czynności wewnątrzwspólnotowej. Dzień, który podatnik wskazuje w zgłoszeniu rejestracyjnym jako datę rozpoczęcia wykonywania czynności wewnątrzwspólnotowych, naczelnik urzędu skarbowego przyjmuje – zgodnie z wnioskiem podatnika – i z tym dniem rejestruje go jako czynnego podatnika VAT UE. Trzeba przy tym zaznaczyć, że data ta nie musi się pokrywać z faktycznym wykonaniem pierwszej czynności wewnątrzwspólnotowej. Dla podatnika istotne jest jednak, aby zgłoszona data była wcześniejsza niż faktyczne rozpoczęcie wykonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdyż wiąże się to z obowiązkami i uprawnieniami wynikającymi z faktu posiadania statusu zarejestrowanego czynnego podatnika VAT UE.

Ponadto należy zauważyć, że z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika obowiązek wykazywania dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie stawka 0%, w zbiorczych informacjach (tzw. „informacjach podsumowujących VAT UE o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach”). Zgodnie z zapisami art. 100 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, informacja podsumowująca powinna zawierać m.in. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że każdą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należy wykazać w informacji podsumowującej, podając w niej również numer identyfikacji podatkowej, pod którym naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podatnika jako podatnika VAT UE.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest – w myśl art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT – od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE. Przepis ten należy interpretować w kontekście zapisu art. 99 ustawy o VAT. Tym samym podatnik ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, o ile w ustawowym terminie do złożenia deklaracji podatkowej będzie zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W przedmiotowej sprawie dostawa samochodu ciężarowego miała miejsce przed rejestracją Wnioskodawcy jako podatnika VAT UE, ponieważ Zainteresowany 23 kwietnia 2021 r. dokonał sprzedaży ww. samochodu, natomiast Naczelnik Urzędu Skarbowego w … dokonał rejestracji VAT UE Zainteresowanego 28 maja 2021 r. Nie został zatem spełniony warunek, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, tj. Wnioskodawca składając deklarację podatkową za kwiecień 2021 r. wraz z informacją podsumowującą nie był zarejestrowany jako podatnik VAT UE. W związku z powyższym wskazać należy, że Wnioskodawca nie miał prawa do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do przedmiotowej transakcji dokonanej przed rejestracją jako podatnika VAT-UE.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sytuacji w odniesieniu do dostawy dokonanej 23 kwietnia 2021 r. tj. przed rejestracją Wnioskodawcy jako podatnika VAT-UE, brak rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT-UE stanowi przesłankę uniemożliwiającą potraktowanie transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej z prawem do zastosowania stawki 0%. Zatem ww. transakcja stanowiła dostawę krajową, która podlega opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, w tym kwestia możliwości dokonania korekty deklaracji nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia, bowiem stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.