0112-KDIL1-3.4012.360.2021.3.AKR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu 11 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy oraz czy jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy oraz czy jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony 11 października 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, pełnomocnictwo oraz opłatę.

We wniosku złożonym przez:

‒ Zainteresowanego będącym stroną postępowania:

Pan (`(...)`);

‒ Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

A

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan (`(...)`) (dalej: „Zbywca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą B. (dalej: „przedsiębiorstwo B” lub „B”). Zbywca podlega w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Zbywcę w ramach przedsiębiorstwa B jest świadczenie usług logistycznych i transportowych oraz sprzedaż hurtowa (w tym m.in. sprzedaż mięsa wykorzystywanego do produkcji karmy dla zwierząt domowych).

W związku z ofertą otrzymaną od zagranicznego inwestora (dalej: „Inwestor”), będącego częścią międzynarodowej grupy C, zajmującej się działalnością w zakresie produkcji i sprzedaży karmy dla zwierząt domowych (dalej: „Grupa”), Zbywca rozważa zawarcie umowy sprzedaży (dalej: „Umowa”) zespołu składników materialnych i niematerialnych należących do przedsiębiorstwa B i umożliwiających samodzielne wykonywanie określonych zadań gospodarczych (dalej: „Transakcja”). Transakcja ma obejmować składniki majątku (w tym zobowiązania) funkcjonalnie związane z prowadzoną przez Zbywcę działalnością gospodarczą w ramach przedsiębiorstwa B (dalej: „Przedmiot Transakcji”).

W celu realizacji Transakcji, planowane jest, że Umowa zostanie zawarta przez dedykowaną tej Transakcji istniejącą polską spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, należącą do grupy kapitałowej Inwestora, podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz będącą czynnym podatnikiem VAT – A (dalej: „Nabywca”; razem ze Zbywcą: „Wnioskodawcy”).

Ponadto, po przeprowadzeniu Transakcji, rozważana jest integracja operacyjna nabytego Przedmiotu Transakcji z działalnością operacyjną prowadzoną obecnie przez Inwestora w Polsce za pośrednictwem innej spółki, tj. C Polska sp. z o.o.

Inwestor oraz Nabywca nie są podmiotami powiązanymi ze Zbywcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406) oraz art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1426).

Zgodnie z ustalonymi warunkami Transakcji, zespół zbywanych składników materialnych i niematerialnych będzie obejmował m.in.:

a) prawa wynikające z umów dotyczących określonych nieruchomości wynajmowanych lub dzierżawionych przez Zbywcę,

b) aktywa ruchome Zbywcy – tj. pojazdy, urządzenia, sprzęt oraz pozostałe rzeczowe składniki majątkowe używane lub przeznaczone do użytku w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Zbywcę, w tym m.in. systemy informatyczne oraz sprzęt biurowy oraz aktywa będące przedmiotem umów leasingu i najmu,

c) zapasy – tj. towary, zaliczki na dostawy i usługi oraz części i komponenty używane lub posiadane przez Zbywcę,

d) uprawnienia i zobowiązania wynikające z zawartych przez Zbywcę umów z kontrahentami i klientami,

e) nieuregulowane na datę dokonania Transakcji wierzytelności związane z działalnością Zbywcy,

f) środki pieniężne, pozwalające na zachowanie ciągłości działalności gospodarczej prowadzonej obecnie przez Zbywcę w oparciu o Przedmiot Transakcji w okresie bezpośrednio następującym po dacie przeprowadzenia Transakcji,

g) informacje przedsiębiorstwa B związane z działalnością gospodarczą prowadzoną w oparciu o Przedmiot Transakcji – tj. informacje, know-how i technologie dotyczące przykładowo:

i. działalności gospodarczej B, prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

ii. aktywów będących Przedmiotem Transakcji,

iii. świadczonych usług w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

iv. dokumentacji, wzorów, projektów, specyfikacji, rysunków, danych, podręczników lub instrukcji dotyczących przedmiotów wymienionych w pkt i-iii,

v. dostawców, klientów, dystrybutorów lub agentów,

vi. działalności operacyjnej, zarządzania, administracji lub spraw finansowych,

vii. sprzedaży lub marketingu produktów wytwarzanych lub sprzedawanych bądź usług świadczonych przez Zbywcę w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

viii. stron internetowych,

ix. treści zamieszczanych w mediach społecznościowych,

h) dokumentację i inne nośniki danych, niezależnie od ich formy i charakterystyki, które zawierają informacje odnoszące się do działalności gospodarczej wykonywanej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

i) prawa własności intelektualnej należące do Zbywcy, posiadane lub wykorzystywane przez niego w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

j) pracowników zatrudnionych przez Zbywcę na dzień zamknięcia Transakcji,

k) nazwy domen internetowych (w tym stron internetowych) oraz konta w mediach społecznościowych.

Wymaga podkreślenia, iż Transakcja ma obejmować zarówno wyżej wskazane składniki materialne i niematerialne, jak i zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzoną przez Zbywcę działalnością gospodarczą w ramach przedsiębiorstwa B, w tym m.in. zobowiązania wynikające z zawartych przez Zbywcę umów handlowych z dostawcami i kontrahentami, umów leasingu i najmu, posiadanych licencji, a także umów ubezpieczeń.

W związku z planowaną Transakcją nastąpi także przejście zakładu pracy Zbywcy, związanego z Przedmiotem Transakcji. Stosunki pracy z pracownikami zatrudnionymi przez Zbywcę ulegną przeniesieniu na Nabywcę w trybie art. 231 § 1 Kodeksu Pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320). W wyniku Transakcji, pracownicy Zbywcy staną się z mocy prawa pracownikami Nabywcy, a Nabywca stanie się stroną zawartych z pracownikami umów o pracę.

Jednocześnie z zakresu Transakcji wyłączone zostaną wymienione w Umowie aktywa oraz prawa Zbywcy, które nie są niezbędne z perspektywy zachowania ciągłości prowadzonej przez niego działalności, w tym m.in. niektóre środki trwałe będące przedmiotem umów leasingu.

Wymaga podkreślenia, iż Nabywca zamierza kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną przez Zbywcę w ramach przedsiębiorstwa B w oparciu o Przedmiot Transakcji po dokonaniu Transakcji. W powyższym kontekście należy wskazać, że zamiar ten potwierdza szereg okoliczności, w tym m.in. przebieg rozmów negocjacyjnych z Inwestorem, ustalenia biznesowe związane z Transakcją, ustalenia dokonane w drodze wymiany korespondencji mailowej itp.

Wnioskodawcy podkreślają, iż identyfikują liczne elementy, potwierdzające fakt wyodrębnienia w ramach B zespołu zbywanych składników materialnych i niematerialnych, składających się na Przedmiot Transakcji.

Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe

Należy zauważyć, iż w sensie organizacyjnym Przedmiot Transakcji stanowi w istocie samodzielną jednostkę, która z perspektywy funkcjonalnej jest całością przeznaczoną do realizacji określonych i skonkretyzowanych zadań gospodarczych, funkcjonującą w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa B. Wymaga wskazania, iż Zbywca ma możliwość precyzyjnego zidentyfikowania i wyodrębnienia składników materialnych i niematerialnych wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji, a także przypisania do Przedmiotu Transakcji pracowników odpowiedzialnych za wykonywanie określonych prac w związku z tą działalnością. Zbywca zaznacza przy tym, iż istnieje możliwość wyodrębnienia zapisów księgowych związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w oparciu o Przedmiot Transakcji (przychodów, kosztów, należności, zobowiązań). W konsekwencji, w oparciu o prowadzoną ewidencję księgową oraz wewnętrzne dokumenty księgowe i finansowe, Zbywca jest w stanie sporządzić bilans oraz rachunek zysków i strat, odzwierciedlające sytuację majątkową oraz wynik działalności Przedmiotu Transakcji.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Wymienione powyżej składniki materialne i niematerialne co do zasady umożliwią samodzielne wykonywanie określonych zadań gospodarczych i pozwolą na efektywne prowadzenie określonej działalności gospodarczej przez Nabywcę po przeprowadzeniu Transakcji. Co istotne, zespół składników materialnych i niematerialnych pozwoli na efektywne i niezakłócone kontynuowanie działalności gospodarczej przez Nabywcę zarówno bez konieczności angażowania kluczowych składników majątku (niebędących Przedmiotem Transakcji), jak i podejmowania dodatkowych, istotnych działań faktycznych lub prawnych, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o Przedmiot Transakcji (wykraczających poza działania konieczne, których podjęcie przez nabywcę jest niezbędne i nieuniknione w każdym przypadku zakupu ZCP z uwagi na brzmienie odpowiednich przepisów prawa).

W piśmie z 11 października 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że Przedmiot Transakcji będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań należących obecnie do wydzielonej części przedsiębiorstwa, a prowadzenie działalności w oparciu o wydzieloną część przedsiębiorstwa po jej nabyciu przez Nabywcę w żadnej mierze nie będzie wymagać udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Z zakresu Transakcji zostaną wyłączone niektóre aktywa, wchodzące obecnie w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, obejmujące wybrane pojazdy użytkowane przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu oraz niektóre inne środki transportowe, które jednak nie są niezbędne do niezakłóconego kontynuowania działalności w ramach wydzielonej części przedsiębiorstwa przez Nabywcę po przeprowadzeniu Transakcji. Decyzja o wyłączeniu przedmiotowych składników majątkowych z zakresu Transakcji została podjęta przez Wnioskodawcę w drodze negocjacji z Nabywcą, który również uznał, że nie będzie potrzebował przedmiotowych aktywów do prowadzenia działalności gospodarczej – tożsamej z prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę – po przeprowadzeniu Transakcji. Należy wskazać, że Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał składników majątkowych, które nie zostaną przeniesione na Nabywcę, do prowadzenia działalności gospodarczej o charakterze tożsamym do dotychczasowej. Po przeprowadzeniu Transakcji Wnioskodawca, w zależności od warunków rynkowych, nie wyklucza zachowania przedmiotowych aktywów i przeznaczenia do innego rodzaju działalności gospodarczej. Podsumowując, aktywa wchodzące obecnie w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które nie zostaną przeniesione na Nabywcę, nie umożliwiają i nie będą służyły Wnioskodawcy do prowadzenia działalności o dotychczasowym charakterze, natomiast decyzja w zakresie sposobu ich wykorzystania przez Wnioskodawcę po przeprowadzeniu Transakcji nie została dotąd podjęta. Jednocześnie brak przeniesienia przedmiotowych aktywów na Nabywcę w żaden sposób nie wpływa na możliwość kontynuowania przez niego po przeprowadzeniu Transakcji działalności prowadzonej obecnie przez Wnioskodawcę.

Po przeprowadzeniu Transakcji Wnioskodawca nie będzie kontynuować prowadzenia działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie. Wnioskodawca nie wyklucza (co jest irrelewantne dla Wniosku) dokonania w przyszłości formalnej czynności wykreślenia prowadzonej obecnie działalności, w szczególności w razie podjęcia decyzji o zaangażowaniu w innego rodzaju działalność gospodarczą, niemniej na moment sporządzania odpowiedzi Wnioskodawca nie podjął tego rodzaju decyzji.

W uzupełnieniu wniosku z 15 października 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że składniki majątkowe, które wchodzą w skład jego przedsiębiorstwa, nieobjęte zakresem Transakcji na skutek ustaleń dokonanych z Nabywcą (wybrane pojazdy użytkowane przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu oraz niektóre inne środki transportowe), umożliwiają Wnioskodawcy prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Przedmiot Transakcji, na który składa się zespół składników materialnych i niematerialnych (wraz z zobowiązaniami) stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685, dalej: „ustawa o VAT”), a w konsekwencji jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych, Przedmiot Transakcji, na który składa się zespół składników materialnych i niematerialnych (wraz z zobowiązaniami) stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCÓW

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towary, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie, art. 6 ustawy o VAT wprowadza określone wyjątki od reguły, jaką jest opodatkowanie zdarzeń związanych z dysponowaniem towarami w sposób określony w art. 7 ustawy o VAT. Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”).

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w doktrynie prawa podatkowego, pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób szeroki jako jakąkolwiek czynność prowadzącą do przeniesienia własności (VAT. Komentarz. Komentarz do art. 6, red. T. Michalik, wyd. 16, Warszawa 2021). Co do zasady termin „transakcja zbycia”, użyty w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, powinien być rozumiany w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i obejmować wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym m.in. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego. Prawidłowość przedstawionego powyżej sposobu rozumienia pojęcia „transakcja zbycia” jest potwierdzana w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego (m.in. interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 marca 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.6.2021.4.MB oraz z dnia 27 stycznia 2021 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.521.2020.4.PM).

Z uwagi na szczególny charakter art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że wskazane wyłączenie przedmiotowe ma zastosowanie jedynie w przypadku zbycia (tj. wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) lub ZCP, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Należy zauważyć, że skutki podatkowe na gruncie ustawy o VAT dla obu transakcji (tj. zbycia przedsiębiorstwa i zbycia ZCP) są tożsame.

Art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem ZCP należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W konsekwencji w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie ZCP, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o VAT.

W świetle przedstawionej definicji stwierdzić należy, iż uznanie zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) za ZCP jest zależne od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

‒ istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych,

‒ zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

‒ składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

‒ zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W świetle powyższego, aby uznać dany zespół składników majątkowych za ZCP, składniki te winny być wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, w tym m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.130.2021.2.RMA,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2021 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.91.2021.1.WD,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 lutego 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.689.2020.2.JO,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lutego 2021 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.485.2020.3.AC.

Dodatkowe okoliczności warunkujące uznanie zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) za ZCP zostały przedstawione w Objaśnieniach podatkowych Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2018 r. dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych (dalej: „Objaśnienia MF”). Wnioskodawcy zaznaczyli, iż Objaśnienia MF dotyczą zagadnień związanych z transakcjami zbywania nieruchomości komercyjnych, niemniej zaprezentowane w nich wytyczne w zakresie prawidłowej klasyfikacji składników majątkowych jako przedsiębiorstwa lub ZCP powinny być, zdaniem Wnioskodawców, brane pod uwagę także w przypadku zbywania składników majątkowych w ramach transakcji, dotyczących innego rodzaju działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią Objaśnień MF, przy ocenie czy składniki majątku mogą zostać uznane za ZCP, uwzględnić należy w szczególności następujące okoliczności:

· zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

· faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

W ocenie Wnioskodawców, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym wskazane powyżej wymogi uznania Przedmiotu Transakcji za ZCP zostaną spełnione, a w konsekwencji jego sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Poniżej Wnioskodawcy prezentują szczegółowe uzasadnienie w odniesieniu do wskazanych przesłanek, warunkujących uznanie określonego zespołu składników majątkowych za ZCP.

1. Zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania

Definicja ZCP zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przewiduje, że w skład masy majątkowej tworzącej ZCP powinny wchodzić zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, w tym zobowiązania.

Do składników materialnych można zaliczyć m.in. budynki, urządzenia, pojazdy, wyposażenie, natomiast do składników niematerialnych należności, wartości niematerialne i prawne, umowy handlowe związane z działalnością danego ZCP, itp.

Ponadto, przedstawiona wyżej definicja ZCP wymaga, aby w jego skład wchodziły również zobowiązania. Wnioskodawcy zauważyli, iż zgodnie z dominującym poglądem prezentowanym przez sądy administracyjne oraz organy podatkowe, przedmiotem transakcji nie muszą być wszystkie zobowiązania związane ze zbywanym ZCP. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt II FSK1896/11, Sąd stwierdził, co następuje: „(`(...)`) w skład ZCP nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa. Z definicji ZCP wynika bowiem jedynie, że zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej. Z tych względów nie ma podstaw do uznania, że co do zasady utraci on tę samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, a NSA w składzie orzekającym w tej sprawie poglądy te podziela, że możliwość uznania danej czynności prawnej za mającą za przedmiot ZCP zależna jest właśnie od tego, czy zespół ten pozwala na realizację działań gospodarczych, do których ZCP została powołana”. Powołany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadł na gruncie art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), niemniej definicja ZCP zawarta w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT jest analogiczna do definicji ZCP, zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Jednocześnie, Wnioskodawcy zauważyli, iż przedstawione stanowisko jest podzielane przez organy podatkowe w wielu interpretacjach indywidualnych, wydanych na gruncie przepisów ustawy o VAT, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.130.2021.2.RMA.

Co więcej, zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe, w skład ZCP powinni wchodzić również przypisani do niego pracownicy. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 grudnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.373.2020.3.ŁN, wskazano, iż „(`(...)`) elementami zespołu składników materialnych oraz niematerialnych stanowiących ZCP powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Katalog składników musi zawierać również niemajątkowe składniki w postaci zobowiązań z np. dotychczas zawartych kontraktów”.

W praktyce organów podatkowych podkreśla się, że ZCP nie jest sumą poszczególnych lub przypadkowych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębną działalność. ZCP powinien bowiem stanowić zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa (tak m.in. interpretacje indywidualne z dnia 18 stycznia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.708.2020.1.EW, z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.9.2021.3.DP, z dnia 27 grudnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.825.2018.2.AD).

Podkreślić należy, iż zespół składników majątkowych musi odznaczać się odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.271.2018.2.ASZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. IPTPP1/4512-604/15-2/AK).

W tym miejscu Wnioskodawcy podkreślają, iż w ich ocenie składniki materialne (m.in. pojazdy, urządzenia, sprzęt oraz pozostałe rzeczowe składniki majątkowe), składniki niematerialne (m.in. prawa i zobowiązania wynikające z umów, prawa własności intelektualnej należące do Zbywcy, nazwy domen internetowych i stron internetowych, dokumentacja i inne nośniki danych) nie mogą zostać uznane za przypadkowy zbiór składników. Należy zauważyć, że zespół tych składników jest wprost dedykowany do efektywnego i samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług logistycznych i transportowych oraz sprzedaży hurtowej. W ocenie Wnioskodawców, na Przedmiot Transakcji składają się niezbędne składniki majątkowe, które umożliwią Nabywcy prowadzenie działalności w powyższym zakresie. W konsekwencji należy uznać, iż zbywane składniki majątkowe stanowią zorganizowany zespół, tworzący funkcjonalną całość służącą do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług logistycznych i transportowych oraz sprzedaży hurtowej.

Co istotne, w wyniku Transakcji nastąpi także przejście zakładu pracy Zbywcy związanego z Przedmiotem Transakcji (stosunki pracy z pracownikami zatrudnionymi przez Zbywcę ulegną przeniesieniu na Nabywcę w trybie art. 231 § 1 Kodeksu Pracy). Przejęci przez Nabywcę pracownicy Zbywcy umożliwią efektywne wykonywanie określonych zadań gospodarczych przy użyciu składników majątkowych, składających się na Przedmiot Transakcji.

Ponadto, jak wskazują Wnioskodawcy w opisie zdarzenia przyszłego, Transakcja ma obejmować zarówno wyżej wskazane składniki materialne i niematerialne, jak i zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzoną przez Zbywcę działalnością gospodarczą w ramach przedsiębiorstwa B, w tym m.in. zobowiązania wynikające z zawartych przez Zbywcę umów handlowych z dostawcami i kontrahentami, umów leasingu i najmu, posiadanych licencji, a także umów ubezpieczeń.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców należy uznać, iż Przedmiot Transakcji, na który składają się składniki majątkowe (w tym zobowiązania) oraz pracownicy, stanowi zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

2. Wyodrębnienie organizacyjne

Przepisy ustawy o VAT nie precyzują warunków, które muszą zostać spełnione, aby zespół składników materialnych i niematerialnych można było uznać za wyodrębniony organizacyjnie. Ocena odrębności na tej płaszczyźnie powinna polegać na określeniu roli składników materialnych i niematerialnych w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią one odrębną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

W odniesieniu do tej przesłanki przyjmuje się zatem, że jest ona spełniona, jeżeli konkretny zespół składników jest pewną całością organizacyjnie wyodrębnioną w strukturze danego przedsiębiorstwa. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. akt. II FSK 24/18 stwierdził, że „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza natomiast, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika, przy czym ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjne i funkcjonalnie całość)”.

W tym miejscu Wnioskodawcy zauważają, iż w sensie organizacyjnym Przedmiot Transakcji stanowi w istocie samodzielną jednostkę, funkcjonującą w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa B. Wymaga wskazania, iż Zbywca ma możliwość precyzyjnego zidentyfikowania i wyodrębnienia składników materialnych i niematerialnych wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji, a także przypisania do Przedmiotu Transakcji pracowników odpowiedzialnych za wykonywanie określonych prac w związku z tą działalnością. W ocenie Wnioskodawców nie ulega zatem wątpliwości, iż Przedmiot Transakcji, który tworzą wskazane wyżej składniki majątkowe i pracownicy, stanowi wyodrębnioną organizacyjnie jednostkę.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawców należy uznać, iż przesłanka wyodrębnienia organizacyjnego Przedmiotu Transakcji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zostanie spełniona.

3. Wyodrębnienie finansowe

Ustawa o VAT nie zawiera również wytycznych w odniesieniu do rozumienia pojęcia wyodrębnienia finansowego. W praktyce uznaje się jednak, że warunkiem istnienia odrębności finansowej ZCP jest możliwość przypisania do niego określonych kosztów, przychodów, należności i zobowiązań. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku samodzielnego finansowo zakładu lub oddziału osoby prawnej. Niemniej, przesłanką wystarczającą dla stwierdzenia istnienia wyodrębnienia finansowego jest prowadzenie rachunkowości w taki sposób, aby można było przyporządkować koszty, przychody, należności i zobowiązania do danego ZCP (tj. kluczowa jest możliwość oddzielenia finansów całego przedsiębiorstwa od finansów jego ZCP).

Wnioskodawcy podkreślają, iż wyodrębnienia finansowego nie należy utożsamiać z całkowitą samodzielnością finansową, która nie jest zawsze możliwa do osiągnięcia z uwagi na funkcjonowanie w ramach przedsiębiorstwa. W praktyce organów podatkowych wskazuje się, że „wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danej zorganizowanej części” – takie stanowisko zaprezentowano m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2021 r. sygn. 0114-KDIP4-1.4012.130.2021.2.RMA.

Należy wskazać, iż istnieje możliwość wyodrębnienia zapisów księgowych związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w oparciu o Przedmiot Transakcji, w tym przychodów, kosztów, należności, zobowiązań. W konsekwencji, w oparciu o prowadzoną ewidencję księgową oraz wewnętrzne dokumenty księgowe i finansowe, Zbywca jest w stanie sporządzić bilans oraz rachunek zysków i strat, odzwierciedlające sytuację majątkową oraz wynik działalności Przedmiotu Transakcji.

W konsekwencji należy uznać, iż przesłanka wyodrębnienia finansowego Przedmiotu Transakcji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zostanie spełniona.

4. Wyodrębnienie funkcjonalne i zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot

Składniki majątkowe tworzące ZCP muszą umożliwiać podatnikowi realizację określonych zadań gospodarczych (np. prowadzenie działalności gospodarczej w określonym zakresie). W tym względzie, wyodrębnienie funkcjonalne powinno być rozumiane jako przeznaczenie zespołu składników majątkowych do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 lutego 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.507.2018.1.AR, wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć Jako „(`(...)`) przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. ZCP musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego ZCP, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (`(...)`). ZCP tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego”.

Nadto, w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.494.2018.3.MR, organ podatkowy uznał, że: „(`(...)`) aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym”.

Mając na względzie powyższe, ZCP musi obejmować elementy niezbędne do samodzielnego wykonywania tych działań gospodarczych, które ZCP realizuje w strukturze całego przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że ZCP powinno być zdolne do samodzielnego funkcjonowania na rynku.

W ocenie Wnioskodawców również przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego zostanie spełniona w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym. Należy podkreślić, że składniki tworzące Przedmiot Transakcji mogą funkcjonować na rynku jako odrębne przedsiębiorstwo, zdolne do podjęcia samodzielnej działalności gospodarczej. Na Przedmiot Transakcji składają się bowiem niezbędne aktywa służące efektywnemu prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług logistycznych i transportowych oraz sprzedaży hurtowej, w tym m.in. pojazdy, wyposażenie, urządzenia, maszyny, sprzęt oraz pozostałe rzeczowe składniki majątkowe używane lub przeznaczone do użytku w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną obecnie przez Zbywcę.

Co istotne, w wyniku Transakcji nastąpi przejście zakładu pracy Zbywcy związanego z Przedmiotem Transakcji (stosunki pracy z pracownikami zatrudnionymi przez Zbywcę ulegną przeniesieniu na Nabywcę w trybie art. 231 § 1 Kodeksu Pracy). Przejęci przez Nabywcę pracownicy Zbywcy umożliwią efektywne wykonywanie określonych zadań gospodarczych przy użyciu składników majątkowych, składających się na Przedmiot Transakcji.

Ponadto, na możliwość efektywnego kontynuowania działalności gospodarczej przez Nabywcę wskazuje także fakt, iż zespół zbywanych składników materialnych i niematerialnych będzie obejmował również środki pieniężne, pozwalające na zachowanie ciągłości działalności gospodarczej prowadzonej obecnie przez Zbywcę w oparciu o Przedmiot Transakcji w okresie bezpośrednio następującym po dacie przeprowadzenia Transakcji.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawców, możliwe jest podjęcie samodzielnej działalności gospodarczej w oparciu o składniki stanowiące przedmiot planowanej Transakcji. Jak wskazano powyżej, przy użyciu nabytych składników majątkowych oraz przy udziale przejętych pracowników, Nabywca będzie miał możliwość prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług logistycznych i transportowych oraz sprzedaży hurtowej. W konsekwencji, przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego Przedmiotu Transakcji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zostanie spełniona.

5. ZCP w świetle Objaśnień MF

W treści Objaśnień MF przedstawione zostały dodatkowe okoliczności, warunkujące uznanie zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) za ZCP, w tym:

• zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
• faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zgodnie z treścią Objaśnień MF, za okoliczności istotne dla ustalenia zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę należy uznać całokształt okoliczności związanych z transakcją, ocenianych na moment zawarcia transakcji, a w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających taki zamiar. Konieczne jest również istnienie dowodów potwierdzających istnienie na moment transakcji takiego zamiaru po stronie nabywcy (np. w formie korespondencji elektronicznej/mailowej).

Nadto, w treści Objaśnień MF wskazano, iż dla celów dokonania oceny zespołu składników materialnych i niematerialnych pod kątem istnienia ZCP, należy zweryfikować, czy ZCP zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie tej działalności bez konieczności:

· angażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji, lub

· podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.

Wymaga wskazania, iż Nabywca zamierza kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną przez Zbywcę w ramach przedsiębiorstwa B w oparciu o Przedmiot Transakcji po dokonaniu Transakcji. W powyższym kontekście należy wskazać, że zamiar ten potwierdza szereg okoliczności, w tym m.in. przebieg rozmów negocjacyjnych z Inwestorem, ustalenia biznesowe związane z Transakcją, ustalenia dokonane w drodze wymiany korespondencji mailowej, itp.

Wnioskodawcy zaznaczają, iż wymienione powyżej składniki materialne i niematerialne umożliwią co do zasady samodzielne wykonywanie określonych zadań gospodarczych i pozwolą na efektywne prowadzenie określonej działalności gospodarczej przez Nabywcę po przeprowadzeniu Transakcji. Należy podkreślić, iż zbywany zespół składników majątkowych pozwoli na efektywne i niezakłócone kontynuowanie działalności gospodarczej przez Nabywcę zarówno bez konieczności angażowania kluczowych składników majątku (niebędących Przedmiotem Transakcji), jak i podejmowania dodatkowych, istotnych działań faktycznych lub prawnych, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o Przedmiot Transakcji (wykraczających poza działania konieczne, których podjęcie przez nabywcę jest niezbędne i nieuniknione w każdym przypadku zakupu ZCP z uwagi na brzmienie odpowiednich przepisów prawa).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zachodzą również dodatkowe okoliczności, sformułowane w treści Objaśnień MF, które warunkują uznanie Przedmiotu Transakcji za ZCP.

Podsumowanie

Podsumowując, Wnioskodawcy pragną wskazać, że Przedmiot Transakcji, zbywany w ramach planowanej Transakcji, może zostać uznany za ZCP w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, gdyż wszystkie przesłanki warunkujące jego kwalifikację jako ZCP zostaną spełnione. Należy bowiem uznać, że Przedmiot Transakcji stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w ramach przedsiębiorstwa B, który może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawców Przedmiot Transakcji, składający się z zespołu składników materialnych i niematerialnych (wraz z zobowiązaniami), stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy, wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

‒ istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

‒ zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

‒ składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

‒ zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

‒ zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

‒ faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/01) Trybunał podkreślił, że „(`(...)`) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dalej: „Zbywca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Zbywcę w ramach przedsiębiorstwa jest świadczenie usług logistycznych i transportowych oraz sprzedaż hurtowa (w tym m.in. sprzedaż mięsa wykorzystywanego do produkcji karmy dla zwierząt domowych).

W związku z ofertą otrzymaną od zagranicznego inwestora (dalej: „Inwestor”), będącego częścią międzynarodowej Grupy, zajmującej się działalnością w zakresie produkcji i sprzedaży karmy dla zwierząt domowych (dalej: „Grupa”), Zbywca rozważa zawarcie umowy sprzedaży (dalej: „Umowa”) zespołu składników materialnych i niematerialnych należących do przedsiębiorstwa i umożliwiających samodzielne wykonywanie określonych zadań gospodarczych (dalej: „Transakcja”). Transakcja ma obejmować składniki majątku (w tym zobowiązania) funkcjonalnie związane z prowadzoną przez Zbywcę działalnością gospodarczą w ramach przedsiębiorstwa (dalej: „Przedmiot Transakcji”).

W celu realizacji Transakcji, planowane jest, że Umowa zostanie zawarta przez dedykowaną tej Transakcji istniejącą polską spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, należącą do grupy kapitałowej Inwestora, podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz będącą czynnym podatnikiem VAT (dalej: „Nabywca”; razem ze Zbywcą: „Wnioskodawcy”).

Zgodnie z ustalonymi warunkami Transakcji, zespół zbywanych składników materialnych i niematerialnych będzie obejmował m.in.:

a) prawa wynikające z umów dotyczących określonych nieruchomości wynajmowanych lub dzierżawionych przez Zbywcę,

b) aktywa ruchome Zbywcy – tj. pojazdy, urządzenia, sprzęt oraz pozostałe rzeczowe składniki majątkowe używane lub przeznaczone do użytku w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Zbywcę, w tym m.in. systemy informatyczne oraz sprzęt biurowy oraz aktywa będące przedmiotem umów leasingu i najmu,

c) zapasy – tj. towary, zaliczki na dostawy i usługi oraz części i komponenty używane lub posiadane przez Zbywcę,

d) uprawnienia i zobowiązania wynikające z zawartych przez Zbywcę umów z kontrahentami i klientami,

e) nieuregulowane na datę dokonania Transakcji wierzytelności związane z działalnością Zbywcy,

f) środki pieniężne, pozwalające na zachowanie ciągłości działalności gospodarczej prowadzonej obecnie przez Zbywcę w oparciu o Przedmiot Transakcji w okresie bezpośrednio następującym po dacie przeprowadzenia Transakcji,

g) informacje przedsiębiorstwa B związane z działalnością gospodarczą prowadzoną w oparciu o Przedmiot Transakcji – tj. informacje, know-how i technologie dotyczące przykładowo:

i. działalności gospodarczej B, prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

ii. aktywów będących Przedmiotem Transakcji,

iii. świadczonych usług w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

iv. dokumentacji, wzorów, projektów, specyfikacji, rysunków, danych, podręczników lub instrukcji dotyczących przedmiotów wymienionych w pkt i-iii,

v. dostawców, klientów, dystrybutorów lub agentów,

vi. działalności operacyjnej, zarządzania, administracji lub spraw finansowych,

vii. sprzedaży lub marketingu produktów wytwarzanych lub sprzedawanych bądź usług świadczonych przez Zbywcę w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

viii.stron internetowych,

ix. treści zamieszczanych w mediach społecznościowych,

h) dokumentację i inne nośniki danych, niezależnie od ich formy i charakterystyki, które zawierają informacje odnoszące się do działalności gospodarczej wykonywanej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

i) prawa własności intelektualnej należące do Zbywcy, posiadane lub wykorzystywane przez niego w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji,

j) pracowników zatrudnionych przez Zbywcę na dzień zamknięcia Transakcji,

k) nazwy domen internetowych (w tym stron internetowych) oraz konta w mediach społecznościowych.

Transakcja ma obejmować zarówno wyżej wskazane składniki materialne i niematerialne, jak i zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzoną przez Zbywcę działalnością gospodarczą w ramach przedsiębiorstwa, w tym m.in. zobowiązania wynikające z zawartych przez Zbywcę umów handlowych z dostawcami i kontrahentami, umów leasingu i najmu, posiadanych licencji, a także umów ubezpieczeń.

W związku z planowaną Transakcją nastąpi także przejście zakładu pracy Zbywcy, związanego z Przedmiotem Transakcji. Stosunki pracy z pracownikami zatrudnionymi przez Zbywcę ulegną przeniesieniu na Nabywcę w trybie art. 231 § 1 Kodeksu Pracy. W wyniku Transakcji, pracownicy Zbywcy staną się z mocy prawa pracownikami Nabywcy, a Nabywca stanie się stroną zawartych z pracownikami umów o pracę.

Jednocześnie z zakresu Transakcji wyłączone zostaną wymienione w Umowie aktywa oraz prawa Zbywcy, które nie są niezbędne z perspektywy zachowania ciągłości prowadzonej przez niego działalności, w tym m.in. niektóre środki trwałe będące przedmiotem umów leasingu.

Nabywca zamierza kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną przez Zbywcę w ramach przedsiębiorstwa w oparciu o Przedmiot Transakcji po dokonaniu Transakcji. Zamiar ten potwierdza szereg okoliczności, w tym m.in. przebieg rozmów negocjacyjnych z Inwestorem, ustalenia biznesowe związane z Transakcją, ustalenia dokonane w drodze wymiany korespondencji mailowej itp.

Wnioskodawcy podkreślają, iż identyfikują liczne elementy, potwierdzające fakt wyodrębnienia w ramach przedsiębiorstwa zespołu zbywanych składników materialnych i niematerialnych, składających się na Przedmiot Transakcji.

W sensie organizacyjnym Przedmiot Transakcji stanowi w istocie samodzielną jednostkę, która z perspektywy funkcjonalnej jest całością przeznaczoną do realizacji określonych i skonkretyzowanych zadań gospodarczych, funkcjonującą w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa. Zbywca ma możliwość precyzyjnego zidentyfikowania i wyodrębnienia składników materialnych i niematerialnych wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o Przedmiot Transakcji, a także przypisania do Przedmiotu Transakcji pracowników odpowiedzialnych za wykonywanie określonych prac w związku z tą działalnością. Istnieje możliwość wyodrębnienia zapisów księgowych związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w oparciu o Przedmiot Transakcji (przychodów, kosztów, należności, zobowiązań). W konsekwencji, w oparciu o prowadzoną ewidencję księgową oraz wewnętrzne dokumenty księgowe i finansowe, Zbywca jest w stanie sporządzić bilans oraz rachunek zysków i strat, odzwierciedlające sytuację majątkową oraz wynik działalności Przedmiotu Transakcji.

Wymienione powyżej składniki materialne i niematerialne umożliwią samodzielne wykonywanie określonych zadań gospodarczych i pozwolą na efektywne prowadzenie określonej działalności gospodarczej przez Nabywcę po przeprowadzeniu Transakcji. Co istotne, zespół składników materialnych i niematerialnych pozwoli na efektywne i niezakłócone kontynuowanie działalności gospodarczej przez Nabywcę zarówno bez konieczności angażowania kluczowych składników majątku (niebędących Przedmiotem Transakcji), jak i podejmowania dodatkowych, istotnych działań faktycznych lub prawnych, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o Przedmiot Transakcji (wykraczających poza działania konieczne, których podjęcie przez nabywcę jest niezbędne i nieuniknione w każdym przypadku zakupu ZCP z uwagi na brzmienie odpowiednich przepisów prawa).

Przedmiot Transakcji będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań należących obecnie do wydzielonej części przedsiębiorstwa, a prowadzenie działalności w oparciu o wydzieloną część przedsiębiorstwa po jej nabyciu przez Nabywcę w żadnej mierze nie będzie wymagać udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Z zakresu Transakcji zostaną wyłączone niektóre aktywa, wchodzące obecnie w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, obejmujące wybrane pojazdy użytkowane przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu oraz niektóre inne środki transportowe, które jednak nie są niezbędne do niezakłóconego kontynuowania działalności w ramach wydzielonej części przedsiębiorstwa przez Nabywcę po przeprowadzeniu Transakcji. Decyzja o wyłączeniu przedmiotowych składników majątkowych z zakresu Transakcji została podjęta przez Wnioskodawcę w drodze negocjacji z Nabywcą, który również uznał, że nie będzie potrzebował przedmiotowych aktywów do prowadzenia działalności gospodarczej – tożsamej z prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę – po przeprowadzeniu Transakcji. Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał składników majątkowych, które nie zostaną przeniesione na Nabywcę, do prowadzenia działalności gospodarczej o charakterze tożsamym do dotychczasowej. Po przeprowadzeniu Transakcji Wnioskodawca, w zależności od warunków rynkowych, nie wyklucza zachowania przedmiotowych aktywów i przeznaczenia do innego rodzaju działalności gospodarczej. Aktywa wchodzące obecnie w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które nie zostaną przeniesione na Nabywcę, nie umożliwiają i nie będą służyły Wnioskodawcy do prowadzenia działalności o dotychczasowym charakterze, natomiast decyzja w zakresie sposobu ich wykorzystania przez Wnioskodawcę po przeprowadzeniu Transakcji nie została dotąd podjęta. Jednocześnie brak przeniesienia przedmiotowych aktywów na Nabywcę w żaden sposób nie wpływa na możliwość kontynuowania przez niego po przeprowadzeniu Transakcji działalności prowadzonej obecnie przez Wnioskodawcę.

Składniki majątkowe, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, nieobjęte zakresem Transakcji na skutek ustaleń dokonanych z Nabywcą (wybrane pojazdy użytkowane przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu oraz niektóre inne środki transportowe), umożliwiają Wnioskodawcy prowadzenie działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Przedmiot Transakcji, na który składa się ww. zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a w konsekwencji jego sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej niezbędnym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Ponadto dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, personel, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Jednocześnie należy zauważyć, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, że przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, że wskazany powyżej zespół składników materialnych i niematerialnych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz z pracownikami i z zobowiązaniami, należący do Wnioskodawcy, można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym w przypadku sprzedaży przedstawionego zespołu składników materialnych i niematerialnych, transakcja ta będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Przedmiot Transakcji, na który składa się zespół składników materialnych i niematerialnych (wraz z zobowiązaniami) stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a w konsekwencji jego sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.