0112-KDIL1-3.4012.180.2021.3.JK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 21 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.) oraz pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- braku możliwości rozpoznania transakcji nabycia towarów od firmy z Czech w przypadku dokonania importu na terenie Niemiec jako transakcji trójstronnej uproszczonej oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M – jest prawidłowe;

- braku obowiązku rozliczenia podatku VAT od sprzedaży towarów do firmy z Francji w przypadku dokonania importu na terenie Niemiec i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M – jest prawidłowe;

- możliwości rozpoznania transakcji nabycia towarów od firmy z Czech w przypadku dokonania importu na terenie Czech jako transakcji trójstronnej uproszczonej oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M – jest prawidłowe;

- braku obowiązku rozliczenia podatku VAT od sprzedaży towarów do firmy z Francji w przypadku dokonania importu na terenie Czech i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości rozpoznania transakcji nabycia towarów od firmy z Czech w przypadku dokonania importu na terenie Niemiec jako transakcji trójstronnej uproszczonej oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M, braku obowiązku rozliczenia podatku VAT od sprzedaży towarów do firmy z Francji w przypadku dokonania importu na terenie Niemiec i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M, możliwości rozpoznania transakcji nabycia towarów od firmy z Czech w przypadku dokonania importu na terenie Czech jako transakcji trójstronnej uproszczonej oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT od sprzedaży towarów do firmy z Francji w przypadku dokonania importu na terenie Czech i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 21 czerwca 2021 r. o brakującą opłatę, wskazanie przedmiotu wniosku oraz wyjaśnienie sposobu dokonania zwrotu nienależnej opłaty oraz 16 lipca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (jak określono w piśmie z 21 czerwca 2021 r.)

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również jako czynny podatnik dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

W ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży mrożonych owoców i warzyw. Klientami Spółki są podmioty mające swą siedzibę i miejsce działalności na terytorium Unii Europejskiej i Polski. Dostawcami są podmioty z Polski i Unii Europejskiej i czasem zdarza się, że zakupiony towar rozpoczyna transport z kraju trzeciego. Spółka uczestniczy w poniżej opisanych transakcjach:

Przypadek 1.

Firma z Francji (A) zamawia towar w Spółce – firmie z Polski (B), następnie Spółka zamawia towar z firmy z Czech (C), towar jest transportowany z Ukrainy bezpośrednio do Francji z odprawą we (`(...)`) (Niemcy) – SAD niemiecki.

Firmy A, B i C są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich odpowiednio FR, PL, CZ i posługują się nimi dla potrzeb tej transakcji.

Firma Czeska (C) wystawia fakturę na Wnioskodawcę (B) i Wnioskodawca wystawia fakturę na firmę z Francji (A).

Z tego co Wnioskodawca się orientuje, firma Czeska kupuje towar od firmy z USA, a USA od firmy z Ukrainy – stąd rozpoczęcie transportu z Ukrainy. Firma z Czech organizuje transport towaru do firmy we Francji.

SAD niemiecki jest wystawiony na następujące podmioty:

- Nadawca – Czechy (C),

- Odbiorca importer – Francja (A),

- zgłaszający Wnioskodawca – Polska (B),

- na dokumencie SAD podany jest NIP niemiecki i nie ma naliczonych należności celno-podatkowych.

Towary są transportowane tymi samymi środkami transportu od kraju rozpoczęcia transportu (Ukraina) do kraju zakończenia transportu (Francja).

Przypadek 2.

Firma z Francji (A) zamawia towar w Spółce – firmie z Polski (B), następnie Spółka zamawia towar z firmy z Czech (C), towar jest transportowany z Ukrainy bezpośrednio do Francji z odprawą na terytorium Czech SAD czeski.

Firmy A, B i C są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich odpowiednio FR, PL, CZ i posługują się nimi dla potrzeb tej transakcji.

Firma Czeska (C) wystawia fakturę na Wnioskodawcę (B) i Wnioskodawca wystawia fakturę na firmę z Francji (A).

Z tego co Wnioskodawca się orientuje, firma Czeska kupuje towar od firmy z USA, a USA od firmy z Ukrainy – stąd rozpoczęcie transportu z Ukrainy. Firma z Czech organizuje transport towaru z Ukrainy do firmy we Francji.

SAD czeski jest wystawiony na następujące podmioty:

- Nadawca – USA,

- Odbiorca importer – Czechy (CZ),

- na dokumencie SAD naliczony jest czeski podatek VAT.

Towary są transportowane tymi samymi środkami transportu od kraju rozpoczęcia transportu do kraju zakończenia transportu.

W piśmie z 16 lipca 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca na zadane pytania udzielił poniższych odpowiedzi:

a) Czy w przypadku drugim, gdy odprawa towaru została dokonana na terenie Czech transport towarów odbywał się z Ukrainy tranzytem przez terytorium Czech a następnie po dopuszczeniu towaru do obrotu na terenie Unii Europejskiej towar transportowany był do Francji?

Jeżeli nie, to proszę wyjaśnić dokładne w jaki sposób przebiegał transport towaru przed dokonaną odprawą oraz po dokonanej odprawie?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak

b) Czy towar został dopuszczony do obrotu (zaimportowany) na terenie Czech?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak

c) W którym momencie (na terenie jakiego kraju) zostało przeniesione prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przez Wnioskodawcę na firmę z Francji w przypadku pierwszym?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Na terenie Francji

d) W którym momencie (na terenie jakiego kraju) zostało przeniesione prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przez Wnioskodawcę na firmę z Francji w przypadku drugim?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Na terenie Francji

e) W którym momencie (na terenie jakiego kraju) zostało przeniesione prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na Wnioskodawcę przez firmę z Czech w przypadku pierwszym?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Transport towaru był realizowany przez dostawcę Wnioskodawcy z Czech, była to dostawa DDP, co oznacza formułę dostawy towaru, w której organizację i koszty załadunku, transportu do nabywcy, ubezpieczenia oraz ewentualnych opłat celnych bierze na siebie sprzedający wraz z ryzykiem związanym z utratą lub uszkodzeniem towaru, który stawiany jest do dyspozycji kupującego pod ustalonym przez niego adresem dostawy.

Prawo do rozporządzania towarem zostało więc według Zainteresowanego, przeniesione na Wnioskodawcę przez firmę z Czech na terenie Francji, po dostarczeniu towaru pod wskazany adres.

f) W którym momencie (na terenie jakiego kraju) zostało przeniesione prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na Wnioskodawcę przez firmę z Czechw przypadku drugim?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

W drugim przypadku również była to dostawa DDP do Francji. Prawo do rozporządzania towarem zostało więc według Zainteresowanego przeniesione na Wnioskodawcę przez firmę z Czech również na terenie Francji, po dostarczeniu towaru pod wskazany adres.

g) Na terytorium jakiego państwa członkowskiego znajdowały się towary w momencie wprowadzenia ich na terytorium Unii Europejskiej?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

W pierwszym przypadku towar znajdował się na terytorium Niemiec w momencie wprowadzenia na terytorium UE, w drugim przypadku towar znajdował się na terytorium Czech w momencie wprowadzania na terytorium UE.

h) Czy towary będące przedmiotem wniosku zostały objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

- uszlachetniania czynnego,

- odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,

- składowania celnego,

- tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych,

- wolnego obszaru celnego?

Jeżeli tak to na terenie jakiego państwa członkowskiego towary te przestały podlegać ww. procedurom?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Nie

i) Czy po zaimportowaniu towarów na terenie Unii Europejskiej w transakcjach będących przedmiotem wniosku występuje trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak

j) Czy Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (na terenie Francji)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Nie

k) Czy Wnioskodawca w obu przypadkach stosuje wobec firmy z Czech oraz firmy z Francji ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka (NIP z przedrostkiem PL)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak

l) Czy firma z Francji w obu przypadkach stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (NIP z przedrostkiem FR)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak

m) Czy firma z Francji w obu przypadkach została wskazana przez Wnioskodawcę jako obowiązana do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w pierwszym przypadku Wnioskodawca ma do czynienia z transakcją trójstronną uproszczoną? Czy w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech Spółka powinna na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tę transakcję w deklaracji JPK_V7M?
2. Czy Wnioskodawca w związku ze sprzedażą towarów do firmy z Francji powinien na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tą transakcję w deklaracji JPK_V7M?
3. Czy w drugim przypadku Wnioskodawca ma do czynienia z transakcją trójstronną uproszczoną? Czy w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech Spółka powinna na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tę transakcję w deklaracji JPK_V7M?
4. Czy Wnioskodawca w związku ze sprzedażą towarów do firmy z Francji powinien na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tą transakcję w deklaracji JPK_V7M?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym pierwszym przypadku nie ma on do czynienia z transakcją trójstronną uproszczoną. Spółka w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech nie powinna na terytorium Polski rozliczyć podatku VAT i wykazywać jej w deklaracji JPK_V7.

Spółka w związku ze sprzedażą towarów do firmy z Francji nie powinna na terytorium Polski rozliczać podatku VAT i transakcję powinna wykazać w pozycji 11 deklaracji JPK_V7M.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym drugim przypadku ma on do czynienia z transakcją trójstronną uproszczoną. Spółka w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech i ich przemieszczeniem z Czech do Francji powinna rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie (bez podatku od towarów i usług).

Spółka w związku ze sprzedażą towarów do firmy z Francji nie powinna rozliczać podatku VAT i transakcję powinna wykazać w pozycji 11 deklaracji JPK_V7M.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

- braku możliwości rozpoznania transakcji nabycia towarów od firmy z Czech w przypadku dokonania importu na terenie Niemiec jako transakcji trójstronnej uproszczonej oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M – jest prawidłowe;

- braku obowiązku rozliczenia podatku VAT od sprzedaży towarów do firmy z Francji w przypadku dokonania importu na terenie Niemiec i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M – jest prawidłowe;

- możliwości rozpoznania transakcji nabycia towarów od firmy z Czech w przypadku dokonania importu na terenie Czech jako transakcji trójstronnej uproszczonej oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M – jest prawidłowe.

- prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT od sprzedaży towarów do firmy z Francji w przypadku dokonania importu na terenie Czech i wykazania jej w deklaracji JPK_V7M.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również jako czynny podatnik dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). W ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży mrożonych owoców i warzyw. Klientami Spółki są podmioty mające swą siedzibę i miejsce działalności na terytorium Unii Europejskiej i Polski. Dostawcami są podmioty z Polski i Unii Europejskiej i czasem zdarza się, że zakupiony towar rozpoczyna transport z kraju trzeciego. Spółka uczestniczy w poniżej opisanych transakcjach:

Przypadek 1.

Firma z Francji (A) zamawia towar w Spółce – firmie z Polski (B), następnie Spółka zamawia towar z firmy z Czech (C), towar jest transportowany z Ukrainy bezpośrednio do Francji z odprawą we (`(...)`) (Niemcy) – SAD niemiecki.

Firmy A, B i C są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich odpowiednio FR, PL, CZ i posługują się nimi dla potrzeb tej transakcji.

Firma Czeska (C) wystawia fakturę na Wnioskodawcę (B) i Wnioskodawca wystawia fakturę na firmę z Francji (A).

Firma Czeska kupuje towar od firmy z USA, a USA od firmy z Ukrainy – stąd rozpoczęcie transportu z Ukrainy. Firma z Czech organizuje transport towaru do firmy we Francji.

SAD niemiecki jest wystawiony na następujące podmioty:

- Nadawca – Czechy (C),

- Odbiorca importer – Francja (A),

- zgłaszający Wnioskodawca – Polska (B),

- na dokumencie SAD podany jest NIP niemiecki i nie ma naliczonych należności celno-podatkowych.

Towary są transportowane tymi samymi środkami transportu od kraju rozpoczęcia transportu (Ukraina) do kraju zakończenia transportu (Francja).

Przypadek 2.

Firma z Francji (A) zamawia towar w Spółce – firmie z Polski (B), następnie Spółka zamawia towar z firmy z Czech (C), towar jest transportowany z Ukrainy bezpośrednio do Francji z odprawą na terytorium Czech SAD czeski.

Firmy A, B i C są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich odpowiednio FR, PL, CZ i posługują się nimi dla potrzeb tej transakcji.

Firma Czeska (C) wystawia fakturę na Wnioskodawcę (B) i Wnioskodawca wystawia fakturę na firmę z Francji (A).

Firma Czeska kupuje towar od firmy z USA, a USA od firmy z Ukrainy – stąd rozpoczęcie transportu z Ukrainy. Firma z Czech organizuje transport towaru z Ukrainy do firmy we Francji.

SAD czeski jest wystawiony na następujące podmioty:

- Nadawca – USA,

- Odbiorca importer – Czechy (CZ),

- na dokumencie SAD naliczony jest czeski podatek VAT.

Towary są transportowane tymi samymi środkami transportu od kraju rozpoczęcia transportu do kraju zakończenia transportu.

Wnioskodawca wskazał również, że

- w przypadku drugim, gdy odprawa towaru została dokonana na terenie Czech transport towarów odbywał się z Ukrainy tranzytem przez terytorium Czech a następnie po dopuszczeniu towaru do obrotu na terenie Unii Europejskiej towar transportowany był do Francji;

- w przypadku drugim towar został dopuszczony do obrotu (zaimportowany ) na terenie Czech;

- prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przez Wnioskodawcę na firmę z Francji w obu przypadkach zostało przeniesione na terenie Francji;

- w pierwszym przypadku transport towaru był realizowany przez dostawcę Wnioskodawcy z Czech, była to dostawa DDP, co oznacza formułę dostawy towaru, w której organizację i koszty załadunku, transportu do nabywcy, ubezpieczenia oraz ewentualnych opłat celnych bierze na siebie sprzedający wraz z ryzykiem związanym z utratą lub uszkodzeniem towaru, który stawiany jest do dyspozycji kupującego pod ustalonym przez niego adresem dostawy. Prawo do rozporządzania towarem zostało więc według Zainteresowanego, przeniesione na Wnioskodawcę przez firmę z Czech na terenie Francji, po dostarczeniu towaru pod wskazany adres;

- w drugim przypadku również była to dostawa DDP do Francji. Prawo do rozporządzania towarem zostało więc według Zainteresowanego przeniesione na Wnioskodawcę przez firmę z Czech również na terenie Francji, po dostarczeniu towaru pod wskazany adres;

- w pierwszym przypadku towar w momencie wprowadzenia go na terytorium Unii Europejskiej znajdował się na terytorium Niemiec, w drugim przypadku towar w momencie wprowadzania go terytorium UE znajdował się na terytorium Czech;

- po zaimportowaniu towarów na terenie Unii Europejskiej w transakcjach będących przedmiotem wniosku występuje trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich;

- Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (na terenie Francji);

- Wnioskodawca w obu przypadkach stosuje wobec firmy z Czech oraz firmy z Francji ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka (NIP z przedrostkiem PL);

- firma z Francji w obu przypadkach stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (NIP z przedrostkiem FR);

- firma z Francji w obu przypadkach została wskazana przez Wnioskodawcę jako obowiązana do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą określenia, czy w pierwszym przypadku Wnioskodawca ma do czynienia z transakcją trójstronną uproszczoną oraz czy w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech powinien na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tę transakcję w deklaracji JPK_V7M.

W przepisach art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu. Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie – art. 22 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust 4 ustawy, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Jak wynika z powyższych przepisów, w przypadku transakcji łańcuchowych tylko w odniesieniu do jednej z tworzących łańcuch dostaw można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ta dostawa będzie wówczas „dostawą ruchomą”. W odniesieniu do pozostałych dostaw ustalanie miejsca świadczenia odbywa się według zasad właściwych dla towarów niewysyłanych, a więc zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy jest to miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu, w odniesieniu do dostaw poprzedzających wysyłkę lub transport, albo miejsce zakończenia wysyłki lub transportu, dla dostaw następujących po wysyłce lub transporcie. Dostawy takie będą więc dostawami „nieruchomymi”.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. W transakcji będącej przedmiotem zapytania w pierwszym przypadku towary są transportowane tym samym środkiem transportu od kraju rozpoczęcia transportu czyli z Ukrainy przez terytorium Niemiec do kraju zakończenia transportu czyli Francji.

Towar sprzedawany jest:

- od firmy z Ukrainy do firmy z USA, następnie

- od firmy z USA do firmy z Czech, następnie

- od firmy z Czech do firmy z Polski (Wnioskodawcy), następnie

- od firmy z Polski (Wnioskodawcy) do firmy z Francji,

przy czym towar jest transportowany z Ukrainy bezpośrednio do Francji z odprawą we (`(...)`) (Niemcy) – SAD niemiecki. Towar w momencie wprowadzenia go na terytorium Unii Europejskiej znajduje się na terytorium Niemiec.

Jak wynika z wcześniej cytowanego art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zasada ta ma zastosowanie niezależnie od tego, kto (dostawca, nabywca, inny podmiot) organizuje wysyłkę lub transport i niezależnie od tego, kto dokonuje takiej wysyłki lub transportu.

Jednakże w sytuacji, kiedy podatnik dokonujący dostawy towarów wcześniej importuje te towary, a dostawa jest dokonywana bezpośrednio z państwa trzeciego do nabywcy, wówczas stosowanie art. 22 ust. 1 pkt 1 jest wyłączone. Jak bowiem wynika z regulacji zawartej w art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego (np. Ukraina), dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów (podmiot z Francji w pierwszym przypadku lub podmiot z Czech – w drugim przypadku), uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów (terytorium Niemiec – w pierwszym przypadku lub Czech – w drugim przypadku).

W takich przypadkach dochodzi zatem niezależnie od importu towarów – do dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów. Miejsce takich dostaw znajduje się na terytorium państwa członkowskiego, w którym import tych towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy przy tym zastrzec, że na podstawie regulacji zawartej w art. 22 ust. 4 ustawy nie można wnioskować o miejscu świadczenia dostaw poprzedzających oraz dostaw następnych dokonywanych przez importera.

Jak orzekł NSA w wyroku z 20 września 2013 r., sygn. I FSK 1007/13 „(`(...)`) w przypadku transakcji łańcuchowych art. 22 ust. 4 ustawy o VAT może mieć tylko znaczenie uzupełniające ogólne reguły ustalania miejsca świadczenia. Z przepisu tego wynika, że zawsze, bez względu na wcześniejsze uregulowania zawarte w art. 22 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, dostawy dokonywane przez importera oraz następnych kontrahentów będą dostawami dokonywanymi na terytorium państwa członkowskiego importu”.

Ponadto, co do zasady, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej (art. 26a ust. 1 ustawy).

W analizowanej sprawie import dokonany został na terenie Niemiec. Jako importer na dokumencie SAD wskazany został odbiorca francuski. Ponadto, na dokumencie tym podany jest niemiecki nr NIP.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że import towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy dokonany został na terenie Niemiec. Podmiot francuski jako importer towaru, nabędzie przedmiotowy towar od Wnioskodawcy (towar początkowo zostanie przetransportowany z terytorium Ukrainy na terytorium Niemiec), a następnie towar po zaimportowaniu go na terytorium Niemiec zostanie przetransportowany z terytorium Niemiec na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (Francja). W takim przypadku znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w art. 22 ust. 4 ustawy – dostawa towarów, których transport na terytorium Unii Europejskiej rozpoczyna się w kraju trzecim, dokonywana będzie przez podatnika (podmiot z Francji), który równocześnie jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów na terytorium Niemiec.

Zatem dostawę towaru dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta francuskiego, z uwagi na fakt, iż jest to dostawa poprzedzająca wysyłkę, należy uznać – stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy – za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, a więc za dostawę dokonaną na terytorium Ukrainy. Oznacza to, że dostawa dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta francuskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

a) trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

b) przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

W myśl art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

a) dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

b) drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

c) drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

d) ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

e) ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Trzeba zaznaczyć, że na potrzeby ww. przepisów art. 135-136 ustawy, przez „VAT” rozumie się podatek i podatek od wartości dodanej (art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Procedura uproszczona ma zastosowanie również wtedy, gdy ostatni w kolejności podmiot jest osobą prawną, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia transportu lub wysyłki; w przypadku procedury uproszczonej uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane u drugiego w kolejności podatnika VAT – art. 135 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższych regulacji, procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na:

- objęcie obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu;

- uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Jednakże aby móc daną transakcję uznać za transakcję trójstronną konieczne jest spełnienie łącznie następujących warunków:

- uczestnikami są trzej podatnicy z różnych państw Unii Europejskiej,

- każdy z podatników jest zarejestrowany w innym państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych,

- dostawa towaru formalnie odbywa się między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności, natomiast towar jest fizycznie wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi i jest transportowany z terytorium jednego państwa unijnego na obszar drugiego państwa UE. Przy czym – jak wyżej wskazano – w przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki do konkretnej dostawy. Jednakże, przesłanką uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest warunek, by transport został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika obrotu lub na ich rzecz.

Łączne zrealizowanie powyższych warunków (wynikających z art. 135 ust. 1 ustawy) umożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Jeżeli chociaż jeden z tych warunków nie jest spełniony, dostawa nie może być uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną dokonywaną w procedurze uproszczonej, a co za tym idzie musi być opodatkowana na zasadach ogólnych.

W transakcji będącej przedmiotem zapytania w pierwszym przypadku towary są transportowane tym samym środkiem transportu od kraju rozpoczęcia transportu czyli z Ukrainy przez terytorium Niemiec do kraju zakończenia transportu czyli Francji. Towar został zaimportowany na terenie Niemiec przez podmiot francuski. Odprawa odbyła się we (`(...)`) (Niemcy) – SAD niemiecki. Towar w momencie wprowadzenia go na terytorium Unii Europejskiej znajdował się na terytorium Niemiec.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz regulacje zawarte w art. 135 ustawy, z uwagi na fakt, że import dokonany jest na terytorium Niemiec przez podmiot francuski (ostatni w łańcuchu dostaw), a transport po dokonanym imporcie odbywa się z terytorium Niemiec do Francji, nie zostały spełnione warunki dotyczące możliwości zastosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ustawy.

Zatem, w pierwszym przypadku Wnioskodawca nie ma prawa do rozliczenia transakcji jako transakcji trójstronnej uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Zgodnie z art. 99 ust. 7c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Jednocześnie, w myśl art. 99 ust. 11b ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na mocy art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Przy tym stosownie do treści art. 99 ust. 13a i 13b ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Ponadto, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Elementy JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”, oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Należy wskazać, że Rozdział 2 rozporządzenia zawiera szczegółowy zakres danych zawartych w deklaracjach.

Jak wynika z § 2 pkt 8 rozporządzenia, deklaracje zawierają dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego.

Natomiast na podstawie § 4 pkt 1 lit. b) rozporządzenia, dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-m – także wysokość podatku należnego, dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, w tym odrębnie z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Ponadto, w załączniku do rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług zawarto objaśnienia co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.

W części I załącznika „Objaśnienia do deklaracji” w pkt 4.1. wskazano, iż w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, w związku z dokonaną transakcją miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju, w związku z czym Wnioskodawca nie rozlicza w Polsce podatku z tego tytułu, a w konsekwencji nie wykazuje jej w deklaracji JPK_V7M.

Podsumowując w pierwszym przypadku Wnioskodawca nie ma do czynienia z transakcją trójstronną uproszczoną, o której mowa w art. 135 ust. 1 ustawy. Ponadto, w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech Wnioskodawca nie rozlicza na terytorium Polski podatku VAT i nie wykazuje tej transakcji w deklaracji JPK_V7M.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w pierwszym przypadku w związku ze sprzedażą towarów przez Wnioskodawcę do firmy z Francji powinien on na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tą transakcję w deklaracji JPK_V7M.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z łańcuchem dostaw, w którym Wnioskodawca nabędzie towar przemieszczany z Ukrainy do Niemiec, gdzie towar będzie dopuszczony do obrotu na terenie Unii Europejskiej, a następnie będzie transportowany na terytorium Francji do ostatniego w kolejności nabywcy – podmiotu francuskiego.

Jak już wskazano dla przedmiotowej transakcji nie zostały spełnione warunki dotyczące możliwości zastosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ustawy, dodatkowo, w związku z dokonaną transakcją miejsce opodatkowania dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz ostatniego w łańcuchu dostaw nabywcy (podmiot z Francji), na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy, znajduje się poza terytorium kraju. Tym samym sprzedaż towarów na rzecz firmy z Francji nie jest objęta opodatkowaniem na terytorium kraju. Zatem Wnioskodawca w związku ze sprzedażą towarów do firmy z Francji nie rozlicza kwoty podatku VAT na terytorium kraju.

Jak wskazano wyżej, w deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Jeżeli więc Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego od wykonywanych czynności wówczas dostawę towarów dokonaną na rzecz podmiotu z Francji winien on wykazać w pliku JPK_V7M.

Podsumowując, w związku z dokonaną transakcją miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju, w związku z czym Wnioskodawca nie rozlicza w Polsce podatku z tego tytułu, jednakże sprzedaż tą wykazuje w deklaracji JPK_V7M.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy w drugim przypadku Wnioskodawca ma do czynienia z transakcją trójstronną uproszczoną, oraz czy w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech Spółka powinna na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tę transakcję w deklaracji JPK_V7M.

Wnioskodawca wskazał, że w drugim przypadku towar przemieszczany jest z terytorium Ukrainy do Czech, gdzie dokonany jest import towarów, następnie towar przemieszczany jest bezpośrednio do Francji. Towar transportowany jest tym samym środkiem transportu od kraju rozpoczęcia transportu (Ukraina) do kraju zakończenia transportu (Francja). Dopuszczenie towaru do obrotu na terenie Unii Europejskiej nastąpiło na terenie Czech.

Wnioskodawca wskazał także, że w transakcji tej występuje trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich. Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport (na terenie Francji). Wnioskodawca stosuje wobec firmy z Czech oraz firmy z Francji ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT (NIP z przedrostkiem PL). Ponadto, firma z Francji stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (NIP z przedrostkiem FR). Została ona też wskazana przez Wnioskodawcę jako obowiązana do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W analizowanej sprawie z uwagi na fakt, iż import dokonany był na terytorium Czech, a następnie po dopuszczeniu go do obrotu na terytorium Unii Europejskiej towar przemieszczany jest do Francji, przy czym w transakcji tej uczestniczy trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich i pierwszy z nich (podmiot z Czech) wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności (podmiotowi z Francji), natomiast dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności podatnikiem, a przedmiot dostawy jest transportowany przez pierwszego w kolejności podatnika VAT z terytorium jednego państwa członkowskiego (Czechy) na terytorium innego państwa członkowskiego (Francja), zastosowanie znajdzie regulacja zawarta w art. 135 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji Wnioskodawca winien rozpoznać wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozliczaną w procedurze uproszczonej.

Procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Ponadto, jak już wskazano deklaracje zawierają dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego. Dodatkowo na podstawie § 10 ust. 4 pkt 4 rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, ewidencja zawiera oznaczenia dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, o której mowa w dziale XII rozdział 8 ustawy – oznaczenie „TT_WNT”.

Podsumowując, w drugim przypadku Wnioskodawca ma do czynienia z transakcją trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji w związku z nabyciem towarów od firmy z Czech w procedurze uproszczonej nie rozlicza na terytorium kraju podatku VAT od tej czynności, jednakże transakcja ta powinna zostać wykazana w pliku JPK_V7M.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy Wnioskodawca w drugim przypadku, w związku ze sprzedażą towarów do firmy z Francji powinien na terytorium Polski rozliczyć podatek VAT i wykazać tą transakcję w deklaracji JPK_V7M

Jak wskazano powyżej, w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie regulacja zawarta w art. 135 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji Wnioskodawca dla przedmiotowej sprzedaży na rzecz podmiotu z Francji winien rozpoznać wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozliczaną w procedurze uproszczonej.

Procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na objęcie obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu czyli na terytorium Francji. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania przedmiotowej transakcji na terytorium kraju.

Ponadto, jak już wskazano deklaracje zawierają dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego. Dodatkowo na podstawie § 10 ust. 4 pkt 5 rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, ewidencja zawiera oznaczenia dotyczące dostawy towarów poza terytorium kraju dokonanej przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, o której mowa w dziale XII rozdział 8 ustawy – oznaczenie „TT_D”.

Podsumowując, w drugim przypadku Wnioskodawca w związku ze sprzedażą towarów do firmy z Francji rozliczaną w ramach procedury uproszczonej na terytorium Polski nie rozlicza podatku VAT, jednakże zobowiązany jest wykazać tą transakcję w deklaracji JPK_V7M.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.