0112-KDIL1-2.4012.432.2021.2.ST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2021 r. (data wpływu 26 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismami z: 12 października 2021 r. (data wpływu 13 października 2021 r.), 22 października 2021 r. (data wpływu 22 października 2021 r.), 25 października 2021 r. (data wpływu 25 października 2021 r.), 25 października 2021 r. (data wpływu 26 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego z tytułu realizacji projektu pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

26 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego z tytułu realizacji projektu pn. „(…)”. Wniosek uzupełniono 13 października 2021 r. o uaktualnienie opisu sprawy oraz 22 października 2021 r., 25 października 2021 r. i 26 października 2021 r. o przeformułowanie pytania i własnego stanowiska oraz o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina przystąpiła do realizacji projektu pt. „(…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Priorytetem projektu jest wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych.

Projekt jest realizowany samodzielnie przez Wnioskodawcę (bez partnerów), zatem ma neutralny wpływ na realizację zasady współpracy. Pośrednio do współpracy zostali zaangażowani mieszkańcy, bowiem inwestycja jest odpowiedzią na ich potrzeby związane z pozyskiwaniem energii z OZE.

W ramach działań zaplanowano montaż Instalacji fotowoltaicznych na nieruchomościach należących do mieszkańców Gminy, którzy aby wziąć udział w projekcie będą musieli złożyć wniosek o grant, zrealizować inwestycję i złożyć wniosek o rozliczenie grantu.

Ze względu na formułę konkursu (grant wypłacany mieszkańcom) Wnioskodawca nie jest zobligowany do stosowania Ustawy PZP. To Grantobiorcy (mieszkańcy Gminy) odpowiedzialni będą za wyłonienie wykonawców po przeprowadzeniu rozeznania na rynku poprzez przesłanie do minimum trzech podmiotów zapytania ofertowego. Grantobiorca indywidualnie dokonuje wyboru najkorzystniejszej cenowo oferty spośród otrzymanych ofert. Mieszkańcy Gminy są nie są zobowiązani do stosowania Ustawy PZP – zwolnienie podmiotowe.

Instalacje w większości będą instalowane w obrysie budynku mieszkalnego (na dachach itp.), w przypadku, gdy montaż Instalacji w taki sposób byłby niemożliwy, co do zasady dopuszcza się techniczną możliwość zainstalowania Instalacji na budynku gospodarczym lub przy budynku na gruncie.

Budynki mieszkalne objęte przedmiotową Instalacją (na potrzeby których montowane będą Instalacje) są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania. W budynkach tych nie ma/nie będzie lokali użytkowych, w których jest lub będzie prowadzona działalność gospodarcza, budynki stanowią wyłącznie jednorodzinne budynki mieszkalne.

Zamontowane Instalacje wykorzystywane będą tylko do celów związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego.

Gmina realizuje przedsięwzięcie, polegające na udzieleniu mieszkańcom grantów na dostawę i montaż mikroinstalacji OZE na budynkach mieszkalnych zlokalizowanych na terenie Gminy.

Celem głównym projektu jest ograniczenie emisji gazów cieplarnianych poprzez budowę 65 mikroinstalacji (panele fotowoltaiczne o mocy do 5 kW), wykorzystujących odnawialne źródła energii w gospodarstwach domowych na terenie Gminy w roku 2022.

Projekt będzie realizowany w okresie: IV kwartał 2021 r. – I kwartał 2022 r.

Wartość kwalifikowana projektu to (…) zł, z czego 72% stanowi dotacja, natomiast 28% to środki własne Grantobiorcy.

Grant udzielany jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi priorytetowej V Gospodarka niskoemisyjna, Działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii – Typ 4. Projekty grantowe, projekt pn. „(…)”, realizowany przez Gminę.

Grant przekazywany jest przez Grantodawcę w formie refundacji. Umowa obowiązuje od dnia jej zawarcia do końca okresu Trwałości projektu – okres 5 lat od dnia zatwierdzenia ostatniego wniosku o płatność złożonego przez Grantodawcę. Grant stanowi nie więcej niż 72% całkowitej wartości przedsięwzięcia. Grantobiorca jest zobowiązany do poniesienia kosztów niekwalifikowanych stanowiących różnicę pomiędzy całkowitą wartością przedsięwzięcia a wartością Grantu.

Energia elektryczna wytworzona w Instalacjach OZE zainstalowanych w ramach Projektu musi być zużywana na własne potrzeby gospodarstw domowych i nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej, w tym agroturystycznej oraz działalności gospodarczej.

Tylko niewykorzystana część energii elektrycznej wyprodukowana z Instalacji fotowoltaicznej może być wprowadzona do sieci elektroenergetycznej w celu jej zmagazynowania i rozliczenia zgodnie z obowiązującymi przepisami określonymi w Ustawie o OZE.

Grantobiorcą może być osoba fizyczna zamieszkała na terenie Gminy, w której realizowany jest projekt (Grantobiorca rozliczył PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) za rok 2018, wskazując jako miejsce zamieszkania Gminę lub nieruchomość Grantobiorcy widnieje w gminnej ewidencji odbioru odpadów komunalnych i uiszczał opłaty za odbiór odpadów w roku 2018). Grantobiorca posiada prawo własności lub współwłasności lub jest posiadaczem innego tytułu prawnego budynku mieszkalnego i niemieszkalnego (jeżeli Instalacja OZE ma zostać zabudowana na budynku niemieszkalnym). Grantobiorcą nie może być osoba która prowadzi działalność gospodarczą, w tym rolniczą lub agroturystyczną w budynku wskazanym we wniosku o grant. Takie osoby są wykluczone z możliwości ubiegania się o grant. Grantobiorcą nie może być również podmiot wykluczony z możliwości otrzymania dofinansowania na zasadach określonych w ustawie o finansach publicznych.

Wydatki kwalifikowalne, niezbędne do realizacji celów projektu grantowego ponoszone przez Grantobiorców to wydatki dotyczące nabycia Instalacji OZE, związane z:

1. zakupem i montażem urządzeń produkujących energię elektryczną z promieniowania słonecznego (Instalacja fotowoltaiczna);

2. przyłączeniem Instalacji fotowoltaicznej do sieci budynku;

3. zakupem urządzeń oraz oprogramowania służących do zdalnego monitorowania urządzeń produkujących energię z OZE;

4. wykonaniem Instalacji odgromowej dotyczącej tylko i wyłącznie zabezpieczenia Instalacji fotowoltaicznej przed wyładowaniami atmosferycznymi i jego skutkami (kosztem kwalifikowalnym nie może być Instalacja odgromowa całego budynku, na którym możliwy jest montaż systemu PV);

5. kosztami przygotowawczymi, w szczególności kosztami dokumentacji technicznej;

6. podatkiem od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)), o ile nie może zostać odzyskany przez Grantobiorcę lub Grantodawcę na podstawie przepisów krajowych, tj. ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do tej ustawy.

Ponadto, w uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. W toku realizacji projektu nastąpiła zmiana okoliczności, które mogą być istotne dla przedmiotowego rozstrzygnięcia. Zgodnie z zapisami Regulaminu Oceny i Wyboru Projektów w ramach RPO 2014-2020, koszt nadzoru inwestorskiego jest ponoszony przez Beneficjenta projektu Grantowego. W związku z zaistniałym faktem, przy realizacji projektu pn.: „(…)”, Gmina będzie zobowiązana do poniesienia kosztu nadzoru inwestorskiego nad projektem, który nie stanowi wydatku kwalifikowalnego i zostanie poniesiony ze środków własnych.

2. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

3. Realizacja projektu należy do zadań własnych gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372). Gmina wykonuje zadania własne gminy nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, do realizacji których została powołana, realizując sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym. W szczególności zadania własne gminy obejmują sprawy w zakresie: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

4. Faktury związane z montażem Instalacji fotowoltaicznych na terenie Gminy w związku z realizacją projektu będą wystawiane na osoby fizyczne, tj. Grantobiorców. Gmina będzie zobowiązana do poniesienia kosztu nadzoru inwestorskiego nad projektem, który nie stanowi wydatku kwalifikowalnego i zostanie poniesiony ze środków własnych. Gmina będzie nabywała usługę w postaci nadzoru inwestorskiego nad projektem, a faktury związane z rozliczeniem kosztów usługi będą wystawiane na Gminę.

5. Gmina nie będzie wykorzystywała wybudowanej w ramach projektu Instalacji fotowoltaicznych do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

6. Usługa nadzoru inwestorskiego nabyta przez Gminę w związku z realizowanym projektem nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 października 2021 r.).

Czy realizując projekt „(…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Gmina ma prawną możliwość do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub ubiegania się o zwrot VAT przy realizacji opisanego we wniosku projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z 25 października 2021 r.),

Gmina jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług będzie realizowała zadanie – inwestycję finansowaną ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi priorytetowej V Gospodarka niskoemisyjna, Działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii – Typ 4. Projekty grantowe.

Gmina realizując projekt pn. „(…)”, nie ma możliwości odliczenia poniesionego kosztu podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, do realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikowi przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

- nabywcą towarów i usług jest podatnik VAT;

- nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem należnym.

Ponieważ inwestycja nie będzie wykorzystywana do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi, zatem Gmina nie ma możliwości dokonania odliczeń kwot podatku w związku z realizowanym projektem.

Zgodnie z zapisami Regulaminu Oceny i Wyboru Projektów w ramach RPO 2014-2020, koszt nadzoru inwestorskiego jest ponoszony przez Beneficjenta projektu Grantowego. W związku z zaistniałym faktem, przy realizacji projektu pn. „(…)”, Gmina będzie zobowiązana do poniesienia kosztu nadzoru inwestorskiego nad projektem, który nie stanowi wydatku kwalifikowalnego i zostanie poniesiony ze środków własnych.

Gmina jest stanowiska, że nie ma możliwości odliczenia oraz ubiegania się o zwrot podatku VAT w związku z realizowanym projektem pn. „(…)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno powyższych ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie ma możliwości skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT uznać należy tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np.: w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Wykaz zadań własnych gminy określa art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z informacji przedstawionych we wniosku w szczególności wynika, że Gmina (będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług) przystąpiła do realizacji projektu pt. „(…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Realizacja projektu należy do zadań własnych gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina realizuje przedsięwzięcie, polegające na udzieleniu mieszkańcom grantów na dostawę i montaż mikroinstalacji OZE na budynkach mieszkalnych zlokalizowanych na terenie Gminy.

Grant udzielany jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W ramach działań zaplanowano montaż Instalacji fotowoltaicznych na nieruchomościach należących do mieszkańców Gminy, którzy aby wziąć udział w projekcie będą musieli złożyć wniosek o grant, zrealizować inwestycję i złożyć wniosek o rozliczenie grantu.

Mieszkańcy Gminy odpowiedzialni będą za wyłonienie wykonawców.

Budynki mieszkalne objęte przedmiotową Instalacją są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania. Instalacje wykorzystywane będą tylko do celów związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego.

Faktury związane z montażem Instalacji fotowoltaicznych na terenie Gminy w związku z realizacją projektu będą wystawiane na osoby fizyczne, tj. Grantobiorców.

Gmina będzie zobowiązana do poniesienia kosztu nadzoru inwestorskiego nad projektem, który nie stanowi wydatku kwalifikowalnego i zostanie poniesiony ze środków własnych, faktury związane z rozliczeniem kosztów tej usługi będą wystawiane na Gminę.

Gmina nie będzie wykorzystywała wybudowanej w ramach projektu Instalacji fotowoltaicznych do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Usługa nadzoru inwestorskiego nabyta przez Gminę w związku z realizowanym projektem nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego z tytułu realizacji planowanej inwestycji.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy wskazać, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Jednocześnie obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W omawianej sprawie, w części dotyczącej budowy instalacji OZE przez mieszkańców na własnych nieruchomościach związek taki nie będzie występował. Bowiem, jak wynika z wniosku, to nie Gmina nabywa towary i usługi związane z realizacją projektu dotyczące budowy instalacji OZE, ponieważ ww. zakupów dokonują mieszkańcy, na których wystawiane będą faktury dokumentujące poniesione wydatki. Zatem w tej części projektu, to nie Gmina, lecz mieszkańcy są nabywcami towarów i usług. W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w tej części projektu.

W odniesieniu natomiast do usług nadzoru inwestorskiego, należy wskazać, że – jak wynika z wniosku – faktury związane z rozliczeniem kosztów tej usługi będą wystawiane na Gminę, lecz usługa nadzoru inwestorskiego nabyta przez Gminę w związku z realizowanym projektem nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Zatem w odniesieniu do usługi nadzoru inwestorskiego warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż usługa nadzoru inwestorskiego nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie będzie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 80). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowego przedsięwzięcia nie będzie działała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani ubiegania się o zwrot podatku VAT przy realizacji projektu pn. „(…)”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.