0112-KDIL1-2.4012.363.2021.2.ST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismami z 24 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.) i z 5 października 2021 r. (data wpływu 5 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania niskooprocentowanych pożyczek Pracownikom (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe;

- opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania nieodpłatnych pożyczek Pracownikom oraz wykazywania ich w pliku JPK_VAT z deklaracją (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

19 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania niskooprocentowanych pożyczek Pracownikom (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania nieodpłatnych pożyczek Pracownikom oraz wykazywania ich w pliku JPK_VAT z deklaracją (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Wniosek uzupełniono pismem z 24 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, brakującą opłatę i adres ePUAP oraz pismem z 5 października 2021 r. (data wpływu 5 października 2021 r.) o stosowne pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

(…) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce i prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu w zakresie handlu stalą.

Spółka udziela pracownikom (dalej: „Pożyczkobiorcom”, „Pracownikom”) pożyczek na zaspokojenie ich indywidulanych potrzeb życiowych. Pożyczki są udzielane z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (z tzw. środków obrotowych Spółki). Z tytułu udzielenia pożyczki Spółka nie pobiera od Pracowników żadnego wynagrodzenia, czy to w postaci prowizji, czy w postaci odsetek.

Aktualnie Spółka planuje wprowadzenie Regulaminu, który będzie regulował zasady udzielania pożyczek na rzecz Pracowników.

Pożyczki będą udzielane w oparciu o wydany i zatwierdzony przez Spółkę Regulamin, który będzie określał m.in.: zasady ubiegania się o pożyczkę, wysokość pożyczki oraz zasady jej zwrotu.

W dalszej kolejności, Regulamin będzie precyzował procedurę występowania do Spółki o pożyczkę oraz sposób akceptacji wniosku i zasady oraz warunki jej udzielenia.

Pożyczka będzie ogólnodostępna dla wszystkich pracowników Spółki, którzy przepracowali w Spółce określony w regulaminie czas oraz posiadają nienaganną opinię bezpośredniego przełożonego.

Pożyczki będą udzielane Pożyczkobiorcom na jednakowych warunkach i według jednolitych zasad określonych w Regulaminie.

Spółka rozważa wprowadzenie jednego z dwóch niżej wskazanych wariantów udzielania pożyczek w ramach Regulaminu:

1. pożyczki nieodpłatne (bez wynagrodzenia w postaci odsetek bądź prowizji);

2. pożyczki udzielane za odpłatnością odbiegającą od poziomu wynagrodzenia rynkowego.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pożyczki w dalszym ciągu będą udzielane z tzw. środków obrotowych na zaspokojenie indywidulanych potrzeb życiowych Pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy udzielenie niskooprocentowanych pożyczek finansowanych ze środków obrotowych Spółki na rzecz jej Pracowników stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, która podlega zwolnieniu od podatku?

2. Czy nieodpłatne udzielenie pożyczek finansowanych ze środków obrotowych Spółki na rzecz jej Pracowników stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, która podlega zwolnieniu od podatku, ale nie będzie wykazywana w pliku JPK_VAT z deklaracją?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie niskooprocentowanych pożyczek finansowanych ze środków obrotowych Spółki na rzecz jej Pracowników stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, która podlega zwolnieniu od podatku.

Zdaniem Spółki, nieodpłatne udzielenie pożyczek finansowanych ze środków obrotowych Spółki na rzecz jej Pracowników stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, która podlega zwolnieniu od podatku, ale nie będzie wykazywana w pliku JPK_VAT z deklaracją.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zauważyć jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot posiadający status podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności udzielania pożyczki, spełni przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. W konsekwencji, czynność udzielenia przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek Pracownikom będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia, należy wskazać, że udzielenie niskooprocentowanych pożyczek Pracownikom ze środków obrotowych Spółki stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, jednak z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie – usługa udzielania pożyczek przez Spółkę, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 29 stycznia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.986.2020.2.KO) uznał, że: „Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.”

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Co do zasady, udzielanie pożyczek stanowi czynność, która może zostać uznana za świadczenie usług w rozumieniu ustawy.

Przy czym zaznaczyć należy, że czynność taka objęta jest VAT, o ile w związku z jej udzieleniem pożyczkodawca (tu: Spółka) występuje w charakterze podatnika, tj. podmiotu, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy).

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opinii Spółki, czynności udzielania przez Spółkę pożyczek na rzecz Pracowników powinny być traktowane jako czynności wykonywane w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Przemawia za tym przede wszystkim okoliczność, iż udzielane pożyczki są finansowane ze środków obrotowych Spółki, tj. pochodzą z majątku zgromadzonego w toku prowadzonej działalności, którym Spółka obecnie dysponuje i w konsekwencji powinny być traktowane jako forma udostępniania kapitału Spółki podmiotom trzecim. Ponadto, Pożyczki są i będą udzielane systematycznie w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Okoliczność, iż Spółka nie jest podmiotem specjalizującym się w zakresie udzielania pożyczek/kredytów (tj. Spółka nie jest bankiem czy inną instytucją finansową), a udzielanie pożyczek wykracza poza zakres czynności zgłoszonych obecnie przez Wnioskodawcę jako przedmiot jego działalności w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), nie powinno mieć w tym przypadku żadnego znaczenia.

Przyjmuje się bowiem, że udzielenie pożyczki przez podatnika VAT nieprowadzącego działalności finansowej w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, ze środków zgromadzonych w toku prowadzonej przez niego działalności gospodarczej powinno być uznawane za zdarzenie podlegające opodatkowaniu VAT, nawet w przypadku, gdy zdarzenie to ma charakter jednorazowy/incydentalny/sporadyczny (przy czym, zdaniem Wnioskodawcy, w omawianych okolicznościach świadczone przez Spółkę usługi udzielania Pożyczek nie mają takiego charakteru) i dotyczy stosunków z podmiotami powiązanymi.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie EDM, C-77/01) oraz w wyrokach polskich sądów administracyjnych (zob. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 696/12), a także w aktualnych interpretacjach organów podatkowych.

Tytułem przykładu można wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: „DIS”) w Warszawie z 1 marca 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-137/16-2/EK), który uznał, że: „(`(...)`) udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy czynności te nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym. Bez znaczenia pozostaje to, że tego rodzaju czynności nie są objęte ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym zakresem działalności prowadzonym na podstawie odrębnych przepisów.”

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka udzielając pożyczek na rzecz Pracowników, będzie działać w tym zakresie w charakterze podatnika VAT.

W dalszej kolejności należy wskazać, iż, co do zasady, opodatkowaniu VAT podlegają czynności (usługi) wykonywane za odpłatnością. Natomiast w niniejszych okolicznościach, Wnioskodawca udziela pożyczek z tytułu których nie uzyskuje od Pracowników wynagrodzenia czy to w postaci odsetek, czy to w postaci prowizji. Stąd, należy uznać, iż udzielanie pożyczki stanowi na gruncie VAT czynność nieodpłatną. Nieodpłatne świadczenie usług podlega zakresowi opodatkowania VAT tylko wtedy, gdy spełnione są przesłanki wskazane w art. 8 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszych okolicznościach, należy uznać, iż Pożyczki udzielane są na cele osobiste Pracowników. Główną intencją zapewnienia świadczenia w postaci udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę jest zaspokojenie osobistych potrzeb Pracowników (nie powinno zatem budzić wątpliwości, iż Pożyczki mają służyć przede wszystkim celom osobistym Pracowników, a nie celom działalności gospodarczej Wnioskodawcy).

Wobec powyższego, należy wskazać, że udzielanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnych (nieoprocentowanych) pożyczek Pracownikom spełnia warunki wskazane w art. 8 ust. 2 ustawy i w konsekwencji podlega zakresowi opodatkowania VAT.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż jego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych wydanych w analogicznych stanach faktycznych.

Tytułem przykładu wskazać należy interpretację indywidualną DIS w Łodzi z 12 lutego 2016 r. (sygn. IPTPP2/4512-625/15-2/SM), z której wynika, że: „Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca z tytułu planowanego udzielania pożyczek swoim pracownikom nie uzyska wynagrodzenia w postaci odsetek, to tym samym czynność ta nie będzie stanowiła odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Jednocześnie treść wniosku wskazuje, że wykonana usługa nie będzie służyła celom działalności Wnioskodawcy, bowiem przeznaczona będzie na potrzeby osobiste pracowników (`(...)`) stwierdzić należy, iż planowana czynność udzielania nieoprocentowanych pożyczek będzie podlegała opodatkowaniu w związku z uznaniem ich za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.”

Zatem, z uwagi na okoliczność, iż Spółka udzielając Pracownikom pożyczek w ramach Programu działa w charakterze podatnika oraz środki finansowe przekazane przez Spółkę w związku z udzielanymi pożyczkami mają na celu zaspokojenie potrzeb osobistych Pracowników, usługi świadczone przez Spółkę w postaci udzielania nieodpłatnych (nieoprocentowanych) pożyczek na rzecz Pracowników powinny polegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W efekcie usługi udzielania przez Spółkę pożyczek na rzecz Pracowników będą stanowiły czynność podlegającą regulacjom ustawy. Czynności te będą jednak zwolnione od podatku.

1 października 2020 r. do ustawy weszła w życie nowelizacja ustawy (wprowadzona ustawą z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520)).

Wprowadzoną nowelizacją ustawodawca wprowadził do ustawy art. 99 ust. 13c. Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3.

Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Tym samym, ustawodawca dokonał połączenia składanych dotychczas odrębnie informacji o prowadzonej ewidencji w formie JPK_VAT oraz deklaracji VAT-7/VAT-7K.

Zgodnie z nowymi rozwiązaniami, które obowiązują od 1 października 2020 r., dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPKV7M (rozliczenie miesięczne) lub JPK_V7K (rozliczenie kwartalne).

Szczegółowy zakres danych zawartych w deklaracji i ewidencji określa wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988).

Jak wynika z powyższego rozporządzenia (§4 ust. 1 pkt 1 lit. a), dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-m – także wysokość podatku należnego, z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku.

Na podstawie §10 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia, ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego: wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z następujących czynności podlegających opodatkowaniu, w odniesieniu do których istnieje obowiązek wystawienia przez podatnika faktury na podstawie przepisów ustawy, z wyjątkiem faktur dokumentujących czynności ujęte w ewidencji, o której mowa w pkt 8 i 9, dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku.

Jednocześnie ustawa określa, że w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W przypadku nieodpłatnego udzielenia pożyczki trudno mówić o koszcie świadczenia usługi, skoro w celu jej udzielenia Spółka faktycznie nie poniosła żadnych wydatków. Kwota kapitału pożyczki udzielonej pracownikowi zostanie Spółce zwrócona przez pracownika.

W efekcie – zdaniem Spółki, pomimo, że czynność udzielenia nieodpłatnej pożyczki mieści się w zakresie czynności podlegającej regulacjom ustawy jako czynność zwolniona od podatku, jednakże z uwagi na brak podstawy opodatkowania – czynność nie będzie podlegała wykazaniu w JPK_VAT z deklaracją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

- opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania niskooprocentowanych pożyczek Pracownikom (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe**;**

- opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania nieodpłatnych pożyczek Pracownikom oraz wykazywania ich w pliku JPK_VAT z deklaracją (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe**.**

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce i prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu w zakresie handlu stalą.

Spółka udziela Pracownikom pożyczek na zaspokojenie ich indywidulanych potrzeb życiowych. Pożyczki są udzielane z tzw. środków obrotowych Spółki. Z tytułu udzielenia pożyczki Spółka nie pobiera od Pracowników żadnego wynagrodzenia, czy to w postaci prowizji, czy w postaci odsetek.

Spółka planuje wprowadzenie Regulaminu, który będzie regulował zasady udzielania pożyczek na rzecz Pracowników. Pożyczki będą udzielane w oparciu o wydany i zatwierdzony przez Spółkę Regulamin, który będzie określał m.in.: zasady ubiegania się o pożyczkę, wysokość pożyczki oraz zasady jej zwrotu. Spółka w ramach Regulaminu rozważa wprowadzenie jednego z dwóch wariantów udzielania pożyczek: pożyczki nieodpłatne (bez wynagrodzenia w postaci odsetek bądź prowizji) lub pożyczki udzielane za odpłatnością odbiegającą od poziomu wynagrodzenia rynkowego. Pożyczki w dalszym ciągu będą udzielane z tzw. środków obrotowych na zaspokojenie indywidulanych potrzeb życiowych Pracowników.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy pierwsza wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania niskooprocentowanych pożyczek Pracownikom (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność polegająca na udzieleniu niskooprocentowanych pożyczek, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług, spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki na rzecz pożyczkobiorcy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem skoro z powołanego art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że usługi udzielania niskooprocentowanych pożyczek Pracownikom (objęte zakresem pytania oznaczonego we wniosku nr 1), stanowią/będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynności te korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy wskazać, że czynność udzielenia przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek na rzecz Pracowników, jako odpłatne świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi/będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak z uwagi na fakt, że niniejsza usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – korzysta/będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania.

Podsumowując, udzielenie niskooprocentowanych pożyczek finansowanych ze środków obrotowych Spółki na rzecz jej Pracowników stanowi/będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która korzysta/będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania nieodpłatnych pożyczek Pracownikom oraz wykazywania ich w pliku JPK_VAT z deklaracją (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że pośród czynności podlegających opodatkowaniu i uznawanych za sprzedaż zostały wymienione także dostawy towarów/świadczenie usług, które mają charakter odpłatny.

Jednakże ustawodawca w drodze wyjątku jako odstępstwo od wskazanej powyżej zasady, w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy przewidział również przypadki, w których czynności o charakterze nieodpłatnym zrównane są z ww. czynnościami odpłatnymi.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

- w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

- w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem, dla ustalenia, czy konkretna, nieodpłatna czynność podlega opodatkowaniu w związku z uznaniem jej za odpłatne świadczenie usług, istotny jest cel jej świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Określony w ustawie zakres opodatkowania wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Przepisy art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy stanowią implementację do polskiego systemu prawnego odpowiednio art. 16 oraz art. 26 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zwane dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Zgodnie z tymi regulacjami wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Z kolei, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;

2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zgodnie z przepisem ust. 2 art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, pod warunkiem że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji.

Analiza powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE prowadzi zatem do wniosku, iż ratio legis tych regulacji stanowi zapobieżenie sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie usług bądź dostawa towarów z uwagi na swój charakter – bez wynagrodzenia – stanowiłoby czynność pociągająca za sobą skutek w postaci naruszenia konkurencji, naruszenia zasady neutralności, naruszenia wynikającej z konstrukcji podatku VAT zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji (podatek od wartości dodanej obciąża konsumpcję) oraz zasady powszechności opodatkowania.

Wyjaśnić również należy, że odpłatne świadczenie usług oraz zrównane z czynnościami odpłatnymi czynności o charakterze nieodpłatnym, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie w przypadku gdy wykonywane są przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia – Wnioskodawca z tytułu udzielenia pożyczek występuje/będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy dotyczących zakresu objętego pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 wynika, że Wnioskodawca ze środków obrotowych udziela/zamierza udzielać Pracownikom nieoprocentowanych pożyczek. Tym samym z tytułu udzielanych pożyczek nie uzyskuje/nie uzyska wynagrodzenia w postaci odsetek lub prowizji. Zatem, czynność ta nie stanowi/nie będzie stanowiła odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie treść wniosku wskazuje, że wykonywana usługa nie służy/nie będzie służyła celom działalności gospodarczej Wnioskodawcy, lecz celom osobistym Pracowników. W analizowanej sprawie osobiste cele i korzyści Pracowników mają znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych Wnioskodawcy.

Jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy istotne jest również, że ustawodawca w stosunku do czynności udzielania pożyczek przewidział zwolnienie od podatku od towarów i usług wyrażone w wyżej powoływanym art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zatem w sytuacji odpłatnego świadczenia tych usług (podlegającego opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) byłyby one zwolnione od podatku. Toteż ich świadczenie nie wiązałoby się z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że czynność udzielania Pracownikom ze środków obrotowych Spółki nieodpłatnych pożyczek na zaspokojenie ich osobistych potrzeb, co do zasady wpisuje się w regulację prawną art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jednakże w okolicznościach analizowanej sprawy przepis art. 8 ust. 2 ustawy – odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług – nie znajdzie zastosowania bowiem realizowane przez Wnioskodawcę czynności (nieodpłatne udzielanie pożyczek Pracownikom ze środków obrotowych Spółki) w przypadku uznania ich za podlegające opodatkowaniu korzystałyby ze zwolnienia od podatku.

Należy zatem stwierdzić, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku udzielanie przez Spółkę nieodpłatnych pożyczek na rzecz Pracowników nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 i art. 138g ust. 2.

Z kolei w myśl art. 99 ust. 7 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (…).

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 11b ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. 346, 568, 695, 1517, 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

W załączniku do rozporządzenia zostały zawarte objaśnienia co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.

Z cz. I pkt 4 ppkt 4.1. ww. załącznika wynika, że w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Natomiast cz. II pkt 3 powoływanego załącznika stanowi, że podatnik wykazuje w ewidencji dane, które dotyczą realizowanych w danym okresie rozliczeniowym czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w rozporządzeniu. Pola w ewidencji dotyczące transakcji, które nie były realizowane przez podatnika, podatnik pozostawia puste.

Podsumowując, nieodpłatne udzielenie pożyczek finansowanych ze środków obrotowych Spółki na rzecz jej Pracowników stanowi/będzie stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto – z uwagi na fakt, że usługi świadczone przez Spółkę polegające na nieodpłatnym udzielaniu pożyczek Pracownikom nie są/nie będą związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, usług tych nie należy/nie będzie należało wykazywać w pliku JPK_VAT z deklaracją.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie drugiego pytania oznaczonego we wniosku nr 2 oceniane całościowo uznano za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

- zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

- zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.