0112-KDIL1-2.4012.362.2021.1.NF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) w momencie otrzymania faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w momencie otrzymania faktur. Wniosek uzupełniono pismem z 11 sierpnia 2021 r. o adres ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podatnikiem VAT działającym w branży (`(...)`). Spółka między innymi prowadzi sklepy w wielkopowierzchniowych obiektach handlowych (dalej: Galerie handlowe lub Wynajmujący) na podstawie zawartych umów najmu z właścicielami Galerii handlowych. W ramach najmu Galerie handlowe w miesięcznych okresach rozliczeniowych wystawiają faktury za czynsz, opłaty eksploatacyjne, opłaty marketingowe i media.

31 marca 2020 r. ustawą o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 568) wprowadzono do ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, dalej: Ustawa Covid-19) przepis art. 15ze, który miał na celu wspomóc sytuację najemców Galerii handlowych.

Zgodnie z art. 15ze ust. 1 Ustawy Covid-19, w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia działalności w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 zgodnie z właściwymi przepisami, wygasają wzajemne zobowiązania stron umowy najmu, dzierżawy lub innej podobnej umowy, przez którą dochodzi do oddania do używania powierzchni handlowej (umowy). Jednocześnie w art. 15ze ust. 2 Ustawy Covid-19 wskazano, że uprawniony do używania powierzchni handlowej powinien złożyć udostępniającemu bezwarunkową i wiążącą ofertę woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy; oferta powinna być złożona w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu. Postanowienia art. 15ze ust. 1 Ustawy Covid-19 przestają wiązać oddającego w najem (dzierżawę) z chwilą bezskutecznego upływu na złożenie oferty.

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 6 listopada 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1972, dalej: Rozporządzenie z 6 listopada 2020 r.) w obiektach handlowych lub usługowych, w tym parkach handlowych o powierzchni sprzedaży lub świadczenia usług powyżej 2000 m2 ustanowiono zakaz prowadzenia handlu od 7 listopada 2020 r. do 29 listopada 2020 r. W tym czasie przepis art. 15ze Ustawy Covid-19 nadal przewidywał wygaszenie wzajemnych zobowiązań stron umowy najmu w okresie zakazu handlu. Rozporządzenie z 6 listopada 2020 r. zostało uchylone 28 listopada 2020 r. i w tym dniu Galerie handlowe zostały ponownie otwarte.

Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. W związku z art. 15ze Ustawy Covid-19 w Spółce wystąpiły następujące sytuacje:

1. Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. Faktury te zostały skorygowane proporcjonalnie do okresu obowiązywania zakazu w momencie złożenia przez Spółkę oferty woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy. Oferty zostały złożone w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu.

2. Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. W związku z tym, iż Spółka nie złożyła oferty woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu Galerie handlowe nie wystawiły faktur korygujących uznając faktury pierwotnie wystawione za zasadne.

3. Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. Faktury te zostały skorygowane proporcjonalnie do okresu zakazu handlu w momencie ogłoszenia Rozporządzenia z 6 listopada 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1972) nie czekając na złożenie przez Spółkę oferty woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy. W razie braku złożenia oferty w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu Galerie handlowe wystawiły ponownie faktury za okresy zakazu handlu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca był uprawniony do odliczenia kwoty podatku VAT z faktur wystawionych 2 listopada 2020 r. za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r, w sytuacjach opisanych w punktach 1, 2, 3 stanu faktycznego w momencie otrzymania tych faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy, był on uprawniony do odliczenia kwoty podatku VAT z faktur wystawionych 2 listopada 2020 r. za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r., o których mowa w sytuacjach opisanych w punktach 1, 2, 3 stanu faktycznego w momencie otrzymania tych faktur zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15ze ust. 1 Ustawy Covid-19, w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia działalności w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 zgodnie z właściwymi przepisami, wygasają wzajemne zobowiązania stron umowy najmu, dzierżawy lub innej podobnej umowy, przez którą dochodzi do oddania do używania powierzchni handlowej (umowy).

Z kolei art. 15ze ust. 2 Ustawy Covid-19 stanowi, że uprawniony do używania powierzchni handlowej powinien złożyć udostępniającemu bezwarunkową i wiążącą ofertę woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy. Oferta powinna być złożona w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu. Postanowienia art. 15ze ust. 1 Ustawy Covid-19 przestają wiązać oddającego z chwilą bezskutecznego upływu na złożenie oferty.

Dodatkowo należy mieć na uwadze, że przepis art. 15ze ust. 3 Ustawy Covid-19 wskazuje, że postanowienia ust. 1 wchodzą w życie od dnia zakazu, a postanowienie ust. 2 od dnia zniesienia zakazu.

Natomiast art. 15ze ust. 4 Ustawy Covid-19 precyzuje, że postanowienia ust. 1-3 nie uchybiają właściwym przepisom ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny regulującym stosunki zobowiązaniowe stron w stanach, w których wprowadzane są ograniczenia prawne swobody działalności gospodarczej.

Przepis art. 15ze Ustawy Covid-19 abstrahuje od podatkowego ujęcia opisanego w tym przepisie zdarzenia. Wolą ustawodawcy było polepszenie a nie pogorszenie sytuacji przedsiębiorców. Praktyka pokazała jednak, że strony umowy najmu mają wątpliwości co do sposobu udokumentowania zdarzenia związanego z wprowadzeniem zakazu handlu w Galeriach handlowych.

Jak wskazano w sytuacji nr 1 stanu faktycznego Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. Faktury te zostały skorygowane proporcjonalnie do okresu obowiązywania zakazu w momencie złożenia przez Spółkę oferty woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy. Oferty zostały złożone w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu.

Jak wskazano w sytuacji nr 2 stanu faktycznego Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. W związku, iż Spółka nie złożyła oferty woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu Galerie handlowe nie wystawiły faktur korygujących uznając faktury pierwotnie wystawione za zasadne.

Jak wskazano w sytuacji nr 3 stanu faktycznego Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. Faktury te zostały skorygowane proporcjonalnie do okresu zakazu handlu w momencie ogłoszenia Rozporządzenia z 6 listopada 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1972) nie czekając na złożenie przez Spółkę oferty woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy. W razie braku złożenia oferty w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu Galerie handlowe wystawiły ponownie faktury za okresy zakazu handlu.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka była uprawniona do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wynajmującego 2 listopada 2020 r. w momencie otrzymania takich faktur bez względu na okres zakazu handlu określony w sytuacjach opisanych w punktach 1, 2 i 3 stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 Ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu najmu powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zasada ta obowiązuje wówczas, gdy faktura wystawiona jest zgodnie z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, czyli nie później niż z upływem terminu płatności.

Stosownie do art. 86 ust. 10 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Aby więc skorzystać z prawa do odliczenia VAT, należy wziąć pod uwagę, kiedy u sprzedawcy powstał obowiązek podatkowy. Odnosząc się do wskazanych powyżej przepisów w sytuacjach opisanych w punktach 1, 2 i 3 stanu faktycznego 2 listopada 2020 r. w którym została wystawiona faktura powstał obowiązek podatkowy po stronie Wynajmującego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W przedstawionych sytuacjach stanu faktycznego nie znajdują zastosowania przepisy wyłączające prawo do odliczenia podatku VAT. Ponadto faktury za okres 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. zostały wystawione przed ogłoszeniem zakazu handlu.

Zdaniem Spółki, w związku z otrzymaniem faktur Spółka była uprawiona do odliczenia podatku VAT pomimo okresu zakazu handlu. Rozporządzenie w sprawie COVID-19 zabraniało tylko i wyłącznie handlu. Niezależnie od zakazu handlu, w całym tym okresie Spółka zajmowała lokale przechowując towary Spółki, miała możliwość przyjmowania i wydawania towarów kurierom, przeprowadzania inwentaryzacji, itd. Wystarczającym do odliczenia podatku VAT jest to, że przy nabyciu usług najmu były one wykorzystywane w ramach działalności opodatkowanej VAT.

Ponadto, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie podkreślał, że wynikające z szóstej dyrektywy prawo podatników do odliczenia od podatku VAT, który są zobowiązani zapłacić, podatku VAT z tytułu otrzymanych przez nich towarów i usług, stanowi podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez prawodawcę Unii. Bowiem, neutralność podatku VAT wiążę się z zapewnieniem podatnikowi możliwości odzyskania podatku naliczonego związanego z jego opodatkowaną działalnością, co w prawie wspólnotowym stanowi fundamentalne prawo podatnika. Co bardzo istotne i co potwierdza judykatura, podstawowa zasada neutralności podatku wymaga, aby prawo do odliczenia podatku naliczonego zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek materialnych, nawet jeśli podatnicy nie spełnili niektórych wymogów formalnych. Przykładowo w wyroku C-385/09 Trybunał uznał, że: „(`(...)`) wykładni dyrektywy 2006/112 należy dokonywać w ten sposób, iż sprzeciwia się, by podatnik VAT, który spełnia materialnoprawne przesłanki odliczenia podatku VAT, mógł zostać pozbawiony możliwości skorzystania ze swego prawa do odliczenia przez ustawodawstwo krajowe, które zakazuje odliczenia podatku VAT zapłaconego przy zakupie towarów, gdy ten podatnik nie dokonał identyfikacji dla celów podatku VAT przed wykorzystaniem tych towarów w ramach swojej działalności podlegającej opodatkowaniu”.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym po stronie Wynajmującego powstał obowiązek podatkowy, a usługi najmu z których nabyciem podatek VAT został naliczony były wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od tego jak właściciele Galerii handlowych zinterpretowali przepis art. 15ze Ustawy Covid-19 i udokumentowali najem za okres zakazu handlu (jak określono w sytuacjach opisanych w punktach 1, 2 i 3 stanu faktycznego) Spółka była uprawniona do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur wystawionych 2 listopada 2020 r. za okres od 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. w momencie otrzymania tych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie zobowiązuje w żaden sposób podatnika, któremu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego do jego odliczenia. Jest to elementarne prawo podatnika i od niego samego zależy, czy z niego skorzysta, czy też nie.

Stosownie, do art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Ponadto, ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b) (uchylona);

2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3. (uchylony);

4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,

b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6. (uchylony);

7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur (art. 88 ust. 3b ustawy).

Z kolei na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym do niej.

Podstawowym dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106b ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług są faktury. Są one dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują swoją sprzedaż, przez którą stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie jest jednak związane tylko z otrzymaniem faktury, choćby od strony formalnej poprawnej, bowiem przysługuje ono w związku z nabyciem towarów i usług. Uprawnienie to może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane. Samo posiadanie faktury nie tworzy bowiem prawa do odliczenia podatku na niej wykazanego. Przysługuje ono wyłącznie wówczas, gdy doszło do rzeczywistego nabycia towaru/wyświadczenia usługi oraz gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy, można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

- powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,

- doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,

- podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Spółka m.in. prowadzi sklepy w wielkopowierzchniowych obiektach handlowych. W ramach najmu Galerie handlowe w miesięcznych okresach rozliczeniowych wystawiają faktury za czynsz, opłaty eksploatacyjne, opłaty marketingowe i media. Galerie handlowe 2 listopada 2020 r. wystawiły faktury za okres 1 listopada 2020 r. do 30 listopada 2020 r. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że usługi najmu, z których nabyciem podatek VAT został naliczony były wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wyłącznie kwestii odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych 2 listopada 2021 r. w momencie otrzymania tych faktur.

W tym miejscu powtórzyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak wskazał Wnioskodawca – czynny zarejestrowany podatnik VAT – nabyta usługa najmu była wykorzystywana do prowadzonej przez Spółkę działalności opodatkowanej

Zatem, mając na uwadze wskazane okoliczności sprawy, Wnioskodawcy – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur, przy założeniu, że nie wystąpią przesłanki o których mowa w art. 88 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych 2 listopada 2020 r. w momencie ich otrzymania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającej z wniosku informacji, że usługi najmu były wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie zawiera analizy prawidłowości faktur wystawionych przez Wynajmujących, ani kwestii obowiązku dokonywania korekty podatku VAT z faktur wystawionych 2 listopada 2020 r. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.