Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie samochodów osobowych na podstawie umów krótkoterminowego najmu. Samochody te są wykorzystywane wyłącznie w ramach tej działalności i nie służą do celów prywatnych ani służbowych Wnioskodawcy, jego pracowników czy współpracowników. Wnioskodawca dysponuje wewnętrznym regulaminem, który określa zasady korzystania z tych pojazdów, wykluczając ich użycie do innych celów niż wynajem. W związku z tym Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz zgłaszania tych pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2021 r. (data wpływu 8 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z samochodami wynajmowanymi w ramach wypożyczalni samochodów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z samochodami wynajmowanymi w ramach wypożyczalni samochodów. Wniosek został uzupełniony w dniu 8 października 2021 r. o pełny tekst opisu zdarzenia przyszłego, doprecyzowanie opisu sprawy, złożenie podpisu pod oświadczeniem o prawidłowej treści oraz wskazanie adresu elektronicznego w systemie ePUAP pełnomocnika.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 października 2021 r.).
Podatnik – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą A (dalej: Wnioskodawca lub Zainteresowany), wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzi m.in. działalność w zakresie świadczenia usług najmu samochodu osobowego zgodnie z wpisem do działalności gospodarczej pod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 77.11.Z – Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. Działalność ta ma charakter wypożyczalni samochodów dla podmiotów zewnętrznych, niepowiązanych z Wnioskodawcą. Wypożyczenie samochodów dokonywane jest na podstawie umów krótkoterminowego wynajmu.
Podatnik obecnie posiada (na własność/leasing) kilkadziesiąt samochodów, z czego kilkanaście jest wykorzystywanych wyłącznie do działalności polegającej na wyżej opisanym krótkoterminowym wynajmie samochodów, tj. są wykorzystywane wyłącznie do działalności Wnioskodawcy, obejmującej wypożyczalnię tych samochodów. Działalność wypożyczalni jest wyodrębniona z pozostałej działalności Wnioskodawcy. Przedmiotem złożonego wniosku są posiadane obecnie (na własność/leasingowane) bądź które zostaną nabyte w przyszłości (na podstawie umowy nabycia/zawarcia umowy leasingu) samochody wykorzystywane wyłącznie w tejże działalności, tj. polegającej na krótkoterminowym wynajmie tych samochodów w ramach prowadzonej wypożyczalni. Samochody te nie są i nie będą wykorzystywane do innej działalności Wnioskodawcy, czy też do celów prywatnych.
Umowy najmu zawierane są na krótkotrwały okres. W przeważającej części działalność wynajmu obejmuje wypożyczalnię aut zastępczych dla obsługi szkód z OC sprawcy.
Koszty paliwa, opłaty za korzystanie z autostrad i parkingów, itp. obciążają Najemcę. Natomiast Wnioskodawca ponosi wydatki związane z comiesięcznymi opłatami z tytułu umowy leasingu zawartej pomiędzy podatnikiem a firmą leasingową – w przypadku samochodów leasingowanych oraz inne wydatki związane z naprawami/przeglądami/itp.
Wnioskodawca posiada wewnętrzny regulamin, który określa zasady korzystania z ww. samochodów, który wyklucza możliwość wykorzystywania tych samochodów do innych celów niż opisany wynajem tych samochodów, w tym w szczególności w okresach pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu. W tym celu m.in. została wyznaczona osoba sprawująca kontrolę nad prawidłowym wykorzystywaniem tych samochodów w ramach umów najmu, odpowiednim wydaniu i zwrocie samochodu, rozliczeń związanych z umową najmu, kwestiach związanych z odpowiednim przeglądem oraz serwisem samochodów oraz kontroli nad brakiem ich wykorzystania do innych celów niż do celów wynajmu, w tym w okresach między okresami ich wynajmu.
W tym celu sprawdzany jest także przebieg km przed wydaniem samochodu najemcy, po jego zwrocie, jak i pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu, a pracownicy są poinformowani, że działanie sprzeczne z regulaminem będzie skutkowało nałożeniem kary wynikającej z odpowiedzialności porządkowej na podstawie Kodeksu Pracy.
Po zawarciu umowy najmu, uprawnionymi do używania pojazdów będą jedynie najemcy bądź wyznaczony pracownik. Wyznaczony pracownik Wnioskodawcy jest uprawniony do korzystania z pojazdów wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą związaną stricte z wynajmem tych samochodów, np. do prowadzenia pojazdu do miejsca wskazanego przez najemcę, do warsztatu naprawczego etc. Dostarczenie samochodu do wskazanego miejsca przez Najemcę jest sytuacją wyjątkową, co do zasady wydanie i odbiór samochodu znajduje się na terenie salonu samochodowego, z którym Wnioskodawca na stałe współpracuje. Natomiast w okresie najmu pojazdy są garażowane w miejscu zależnym i wybranym przez najemcę.
Jeśli w danym okresie pojazd nie będzie objęty najmem, a wyznaczony pracownik będzie z niego korzystał na potrzeby działalności gospodarczej – bezpośrednio związanej z najmem, jak np. dojazd do warsztatu, myjnię, stację paliw – to po zakończeniu czynności będzie on zobowiązany do pozostawienia go na wyznaczonym parkingu na terenie salonu samochodowego, z którym Wnioskodawca na stałe współpracuje.
Żaden pracownik, osoba współpracująca ani właściciel firmy nie ma możliwości pobrania/wykorzystywania samochodów przeznaczonych na najem (w czasie pracy czy poza godzinami pracy).
Wniosek uzupełniono w dniu 8 października 2021 r. o poniższe informacje:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 8 października 2021 r.).
Czy w odniesieniu do samochodów wynajmowanych na podstawie opisanych umów krótkoterminowego wynajmu (w ramach wypożyczalni samochodów), Wnioskodawca jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, ust. 4 pkt 1 oraz ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, tj. bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz obowiązku zgłoszenia tych pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26?
Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 8 października 2021 r.), w opisanym stanie faktycznym, jest On – w odniesieniu do wydatków związanych z samochodami przeznaczonymi na cele krótkoterminowego wynajmu (w ramach wypożyczalni samochodów) - uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na zastosowanie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a – bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT (w związku z zastosowaniem art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy o VAT) i bez konieczności zgłaszania tego pojazdu do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.
Uzasadnienie.
Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku naliczonego m.in. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.
Jednakże w myśl art. 86 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, ograniczenie określone w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
Jednocześnie zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Przy czym, na podstawie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, warunku prowadzania ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.
W ocenie Wnioskodawcy, art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT znajduje bezpośrednie zastosowanie właśnie w odniesieniu do samochodów wynajmowanych przez Podatnika. Jednym z przedmiotów działalności Wnioskodawcy jest prowadzona wypożyczalnia samochodów, polegająca na krótkoterminowym wynajmie samochodów. Każdorazowo zawierane są umowy najmu. Samochody te nie są wykorzystywane do innych celów niż ww. opisana działalność polegająca na ich wynajmie.
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca posiada wewnętrzny regulamin, który określa zasady korzystania z ww. samochodów, który wyklucza możliwość wykorzystywania tych samochodów do innych celów niż opisany wynajem tych samochodów, w tym w szczególności w okresach pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu. W tym celu m.in. została wyznaczona osoba sprawująca kontrolę nad prawidłowym wykorzystywaniem tych samochodów w ramach umów najmu, odpowiednim wydaniu i zwrocie samochodu, rozliczeń związanych z umową najmu, kwestiach związanych z odpowiednim przeglądem oraz serwisem samochodów oraz kontroli nad brakiem ich wykorzystania do innych celów niż do celów wynajmu, w tym w okresach między okresami ich wynajmu.
W tym celu sprawdzany jest także przebieg km przed wydaniem samochodu najemcy, po jego zwrocie jak i pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu, a pracownicy są poinformowani, że działanie sprzeczne z regulaminem będzie skutkowało nałożeniem kary wynikającej z odpowiedzialności porządkowej na podstawie Kodeksu Pracy.
Po zawarciu umowy najmu uprawnionymi do używania pojazdów będą jedynie najemcy bądź wyznaczony pracownik. Wyznaczony pracownik Wnioskodawcy jest uprawniony do korzystania z pojazdów wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą związaną stricte z wynajmem tych samochodów, np. do prowadzenia pojazdu do miejsca wskazanego przez najemcę, do warsztatu naprawczego etc. Dostarczenie samochodu do wskazanego miejsca przez Najemcę jest sytuacją wyjątkową, co do zasady wydanie i odbiór samochodu znajduje się na terenie salonu samochodowego, z którym Wnioskodawca na stałe współpracuje. Natomiast w okresie najmu pojazdy są garażowane w miejscu zależnym i wybranym przez najemcę.
Jeśli w danym okresie pojazd nie będzie objęty najmem, a wyznaczony pracownik będzie z niego korzystał na potrzeby działalności gospodarczej – bezpośrednio związanej z najmem jak np. dojazd do warsztatu, myjnię, stację paliw - to po zakończeniu czynności będzie on zobowiązany do pozostawienia go na wyznaczonym parkingu na terenie salonu samochodowego, z którym Wnioskodawca na stałe współpracuje.
Żaden pracownik, osoba współpracująca ani właściciel firmy nie ma możliwości pobrania/wykorzystywania samochodów przeznaczonych na najem (w czasie pracy czy poza godzinami pracy).
W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, spełnione są wszystkie warunki przewidziane w ww. regulacjach, które w tej wyjątkowej sytuacji zezwalają na pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu i bez konieczności zgłaszania tego pojazdu do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26. W opisanej sytuacji, przedmiotowe samochody Wnioskodawcy są przeznaczone wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, polegającej na wynajmie tych samochodów, co stanowi przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jednocześnie sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika określony został w ustalonych przez niego zasadach ich używania – w wew. Regulaminie, który wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo można wskazać:
· Interpretację indywidualną z dnia 30 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.205.2020.2.RK, w której wskazano: „Analiza przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że spółka ma prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie na własność pojazdów samochodowych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c u.p.t.u. Jak wynika z opisu sprawy samochody o których mowa we wniosku, są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy leasingu, a po jej zakończeniu leasingobiorca ma możliwość wykupienia pojazdu”.
· Interpretację indywidualną z dnia 6 maja 2019 r,. sygn. 0112-KDIL1-2.4012.103.2019.2.AW, w której wskazano: „Z uwagi na fakt, że samochody osobowe od momentu ich nabycia bądź użytkowania przez podatnika są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu – bowiem samochody te nie służą służbowym lub prywatnym celom podatnika, ani jego pracownikom oraz przedmiotem działalności podatnika jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych – to zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c u.p.t.u. Wobec tego podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na ww. samochody. Ponadto z uwagi na powyższe podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu ww. pojazdów. A zatem, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi, oddanymi w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 u.p.t.u.”.
· Interpretację indywidualną z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.271.2018.1.RW, w której potwierdzono stanowisko podatnika, iż „W ocenie Podatnika (Wnioskodawcy), art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT znajduje bezpośrednie zastosowanie właśnie w odniesieniu do pojazdu wynajmowanego przez Podatnika a fakt, że pojazd jest wynajęty dla pracodawcy Podatnika (Wnioskodawcy) i sam Podatnik będzie go użytkował jako pracownik najemcy (spółki) pozostaje bez znaczenia. Podatnik prowadzi działalność polegającą na wynajmie pojazdów, pojazd jest wynajęty na zasadach rynkowych na podstawie długoterminowej umowy najmu.
A zatem, (`(...)`) jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności, podatnik (Wnioskodawca) stoi na stanowisku, że nie będzie musiał prowadzić ewidencji i będzie uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego”.
Mając powyższe na uwadze, w związku z wyłączeniem przez ustawodawcę, na podstawie powołanego powyżej art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie musiał prowadzić ewidencji przebiegu pojazdów i będzie uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego.
Podsumowanie.
Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym jest On – w odniesieniu do wydatków związanych z samochodami przeznaczonymi na cele wynajmu (w ramach wypożyczalni samochodów) – uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na zastosowanie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a – bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT (w związku z zastosowaniem art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy o VAT) i bez konieczności zgłaszania tego pojazdu do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Ustawodawca zapewnił zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanego negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.
Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.
Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.
Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.
Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.
W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:
a) odprzedaży,
b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. użytek prywatny, jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji.
Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).
Stosownie do treści art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:
numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
a) kolejny numer wpisu,
b) datę i cel wyjazdu,
c) opis trasy (skąd – dokąd),
d) liczbę przejechanych kilometrów,
e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
– potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:
a) klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
b) z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
a) agregat elektryczny/spawalniczy,
b) do prac wiertniczych,
c) koparka, koparko-spycharka,
d) ładowarka,
e) podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
f) żuraw samochodowy
‒ jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
Stosownie do art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:
pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami ruchu drogowym.
W świetle art. 86a ust. 12 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2021 r.), podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.
Natomiast, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2021 r., art. 86a ust. 12 ustawy stanowi, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.
Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2021 r.), w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.
Z kolei, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2021 r., art. 86a ust. 13 ustawy stanowi, że w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację.
Stosownie do art. 86a ust. 15 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.
Należy wskazać, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór – w postaci druku VAT-26 – został określony przez Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej w rozporządzeniu z dnia 28 września 2021 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1790 ze zm.).
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność w zakresie świadczenia usług najmu samochodu osobowego zgodnie z wpisem do działalności gospodarczej pod PKD 77.11.Z – Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. Działalność ta ma charakter wypożyczalni samochodów dla podmiotów zewnętrznych, niepowiązanych z Wnioskodawcą. Wypożyczenie samochodów dokonywane jest na podstawie umów krótkoterminowego wynajmu.
Zainteresowany obecnie posiada (na własność/leasing) kilkadziesiąt samochodów, z czego kilkanaście jest wykorzystywanych wyłącznie do działalności polegającej na wyżej opisanym krótkoterminowym wynajmie samochodów, tj. są wykorzystywane wyłącznie do działalności Wnioskodawcy, obejmującej wypożyczalnię tych samochodów. Działalność wypożyczalni jest wyodrębniona z pozostałej działalności Wnioskodawcy. Przedmiotem złożonego wniosku są posiadane obecnie (na własność/leasingowane) bądź które zostaną nabyte w przyszłości (na podstawie umowy nabycia/zawarcia umowy leasingu) samochody wykorzystywane wyłącznie w tejże działalności, tj. polegającej na krótkoterminowym wynajmie tych samochodów w ramach prowadzonej wypożyczalni. Samochody te nie są i nie będą wykorzystywane do innej działalności Wnioskodawcy, czy też do celów prywatnych.
Umowy najmu zawierane są na krótkotrwały okres. W przeważającej części działalność wynajmu obejmuje wypożyczalnię aut zastępczych dla obsługi szkód z OC sprawcy.
Koszty paliwa, opłaty za korzystanie z autostrad i parkingów, itp. obciążają Najemcę. Natomiast Wnioskodawca ponosi wydatki związane z comiesięcznymi opłatami z tytułu umowy leasingu zawartej pomiędzy podatnikiem a firmą leasingową – w przypadku samochodów leasingowanych oraz inne wydatki związane z naprawami/przeglądami/itp.
Wnioskodawca posiada wewnętrzny regulamin, który określa zasady korzystania z ww. samochodów, który wyklucza możliwość wykorzystywania tych samochodów do innych celów niż opisany wynajem tych samochodów, w tym w szczególności w okresach pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu. W tym celu m.in. została wyznaczona osoba sprawująca kontrolę nad prawidłowym wykorzystywaniem tych samochodów w ramach umów najmu, odpowiednim wydaniu i zwrocie samochodu, rozliczeń związanych z umową najmu, kwestiach związanych z odpowiednim przeglądem oraz serwisem samochodów oraz kontroli nad brakiem ich wykorzystania do innych celów niż do celów wynajmu, w tym w okresach między okresami ich wynajmu. W tym celu sprawdzany jest także przebieg km przed wydaniem samochodu najemcy, po jego zwrocie, jak i pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu, a pracownicy są poinformowani, że działanie sprzeczne z regulaminem będzie skutkowało nałożeniem kary wynikającej z odpowiedzialności porządkowej na podstawie Kodeksu Pracy.
Po zawarciu umowy najmu, uprawnionymi do używania pojazdów będą jedynie najemcy bądź wyznaczony pracownik. Wyznaczony pracownik Wnioskodawcy jest uprawniony do korzystania z pojazdów wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą związaną stricte z wynajmem tych samochodów, np. do prowadzenia pojazdu do miejsca wskazanego przez najemcę, do warsztatu naprawczego etc. Dostarczenie samochodu do wskazanego miejsca przez Najemcę jest sytuacją wyjątkową, co do zasady wydanie i odbiór samochodu znajduje się na terenie salonu samochodowego, z którym Wnioskodawca na stałe współpracuje. Natomiast w okresie najmu pojazdy są garażowane w miejscu zależnym i wybranym przez najemcę.
Jeśli w danym okresie pojazd nie będzie objęty najmem, a wyznaczony pracownik będzie z niego korzystał na potrzeby działalności gospodarczej – bezpośrednio związanej z najmem, jak np. dojazd do warsztatu, myjnię, stację paliw – to po zakończeniu czynności będzie on zobowiązany do pozostawienia go na wyznaczonym parkingu na terenie salonu samochodowego, z którym Wnioskodawca na stałe współpracuje.
Żaden pracownik, osoba współpracująca ani właściciel firmy nie ma możliwości pobrania/wykorzystywania samochodów przeznaczonych na najem (w czasie pracy czy poza godzinami pracy).
Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.
Przedmiotem zapytania są samochody osobowe, które są wyłącznie przeznaczone na wynajem przez Wnioskodawcę, zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Wynajmowane samochody są samochodami osobowymi. Konstrukcja tych samochodów nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Pojazdy, w związku z którymi Wnioskodawca ponosi wydatki objęte zakresem postawionego we wniosku pytania nie są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy.
Pojazdy, których dotyczą wydatki objęte zakresem postawionego we wniosku pytania, nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.
Część samochodów jest leasingowana przez Wnioskodawcę, a część stanowi własność Wnioskodawcy. Ponadto, wniosek dotyczy również zdarzenia przyszłego i przyszłych samochodów, które Wnioskodawca może użytkować na podstawie umowy leasingu bądź nabywanych na własność.
Celem nabycia/wyleasingowania wynajmowanych pojazdów będących przedmiotem wniosku jest/będzie wyłączne ich wykorzystanie do działalności gospodarczej w zakresie „Wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek”.
Z posiadanych dokumentów obiektywnie wynika, że przedmiotowe pojazdy będą wykorzystywane wyłącznie do celów ww. działalności gospodarczej i wykluczone jest wykorzystanie przedmiotowych pojazdów do celów niezwiązanych z ww. działalnością gospodarczą. Wynika to z posiadanego Regulaminu w zakresie wykorzystywania tych samochodów do ww. celów.
Pojazdy będące przedmiotem najmu będą od momentu ich nabycia/leasingu przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, czyli nie będą służyć służbowym lub prywatnym celom Wnioskodawcy, pracowników czy współpracowników Wnioskodawcy.
Najemcy wynajmowanych pojazdów nie są powiązani z Wnioskodawcą – nie są pracownikami, współpracownikami, podwykonawcami Wnioskodawcy.
Będzie istniał nadzór nad używaniem wynajmowanych pojazdów.
Żaden pracownik, osoba współpracująca ani właściciel firmy nie ma możliwości pobrania/wykorzystywania samochodów przeznaczonych na najem (w czasie pracy czy poza godzinami pracy).
Samochody są garażowane na parkingu na wyznaczonym terenie salonu samochodowego, które są ogólnie dostępne.
Pracownicy salonu samochodowego nie będą mieli dostępu do przedmiotowych pojazdów.
Kluczyki będzie przechowywał Wnioskodawca lub wyznaczony pracownik – w celu wyżej wymienionym, tj. stricte związanym z wynajmem tych samochodów.
Sprawy związane z diagnostyką, naprawami, konserwacją, przeglądami, myjnią, tankowaniem pojazdów będzie załatwiał wyznaczony pracownik, zgodnie z ww. opisem.
Kwestia ta również jest uregulowana w Regulaminie.
Klient po zakończonej umowie najmu będzie zwracał pojazd z pełnym zbiornikiem paliwa.
Sprawdzany jest także przebieg km przed wydaniem samochodu najemcy, po jego zwrocie jak i pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu, a pracownicy są poinformowani, że działanie sprzeczne z regulaminem będzie skutkowało nałożeniem kary wynikającej z odpowiedzialności porządkowej na podstawie Kodeksu Pracy. W związku z tym paliwo zużywane jest przez Klientów, natomiast wyznaczona osoba używa pojazd wyłącznie w ww. celach stricte związanych z wynajmem tych samochodów, a więc paliwo będzie zużywane tylko w tym celu.
Samochody posiadają GPS, jednak nadzór nad używaniem pojazdów odbywa się w ww. sposób, gdyż jest wystarczający. Niemniej jednak w razie wystąpienia takiej potrzeby, GPS może zostać w każdej chwili uruchomiony.
Wnioskodawca ponosi wydatki związane z comiesięcznymi opłatami z tytułu umowy leasingu zawartej pomiędzy podatnikiem a firmą leasingową – w przypadku samochodów leasingowanych oraz inne wydatki związane z naprawami/przeglądami/opłaty myjni samochodowej/ewentualnie paliwa (jedynie w zakresie, w jakim paliwo zostanie zużyte na czynności stricte związane z obsługą umów najmu, jak właśnie dojazd do warsztatu/myjni samochodowej/doprowadzenie pojazdu w wyznaczone miejsce). Natomiast, co do zasady, koszty paliwa, opłaty za korzystanie z autostrad i parkingów, itp. obciążają Najemcę.
Faktury dokumentujące ww. wydatki będą wystawiane na Wnioskodawcę, oprócz paliwa które bezpośrednio zatankuje Klient na własny koszt.
Wynajmowane pojazdy będą wykorzystywane tylko w tym celu, a więc wyłącznie do działalności opodatkowanej.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi wynajmowanymi na podstawie umów krótkoterminowego wynajmu (w ramach wypożyczalni samochodów), bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz bez potrzeby zgłaszania ww. samochodów na formularzu VAT-26.
Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że powołany wyżej przepis art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy wprowadza ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego do 50% w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.
Mając na uwadze treść cytowanych przepisów należy stwierdzić, że z regulacji art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady, w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
I tak, zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.
W tym miejscu należy jednak zauważyć, że użycie wyrazu „wyłącznie” w wyżej cytowanych przepisach wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów.
Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że prowadzi m.in. działalność w zakresie świadczenia usług najmu samochodów osobowych, na podstawie umów krótkoterminowego wynajmu. Samochody te nie są i nie będą wykorzystywane do innej działalności Wnioskodawcy, jak i do celów prywatnych lub służbowych Wnioskodawcy, pracowników czy współpracowników Zainteresowanego. Przedmiotowe pojazdy są/będą – od momentu nabycia/leasingu – przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. Samochody nie są/nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do celów innych, niż najem. Wnioskodawca posiada wewnętrzny regulamin określający sposób użytkowania pojazdów samochodowych przeznaczonych na wynajem, wykluczający użycie tych pojazdów w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy w zakresie wynajmu, w tym w szczególności w okresach pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu. W tym celu – jak wskazał Wnioskodawca – „została wyznaczona osoba sprawująca kontrolę nad prawidłowym wykorzystywaniem tych samochodów w ramach umów najmu, odpowiednim wydaniu i zwrocie samochodu, rozliczeń związanych z umową najmu, kwestiach związanych z odpowiednim przeglądem oraz serwisem samochodów oraz kontroli nad brakiem ich wykorzystania do innych celów niż do celów wynajmu, w tym w okresach między okresami ich wynajmu”. W tym celu – jak wynika z opisu sprawy – sprawdzany jest również przebieg kilometrów przed wydaniem samochodu najemcy, po jego zwrocie, jak i pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu, a „pracownicy są poinformowani, że działanie sprzeczne z regulaminem będzie skutkowało nałożeniem kary wynikającej z odpowiedzialności porządkowej na podstawie Kodeksu Pracy”. Zatem, jak wynika z powyższej analizy, ze stanów licznika wynika liczba faktycznie przejechanych kilometrów przez samochód osobowy. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w okresie pomiędzy zawieraniem poszczególnych umów najmu, kluczyki będzie przechowywał Wnioskodawca lub wyznaczony pracownik, który jest uprawniony do korzystania z pojazdów wyłącznie w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, związaną stricte z wynajmem samochodów, np. dojazd do warsztatu, na myjnię, stacje paliw itp., a po zakończeniu ww. czynności pracownik ten jest/będzie zobowiązany do pozostawienia pojazdu na wyznaczonym parkingu na terenie salonu samochodowego, z którym Wnioskodawca na stałe współpracuje i gdzie przedmiotowe samochody są garażowane. Zainteresowany podkreślił, że pracownicy salonu samochodowego nie mają/nie będą mieli dostępu do ww. pojazdów.
W świetle powyższych okoliczności, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki do uznania, że samochody, o których mowa we wniosku, są/będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – przedmiotowe samochody są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. Samochody nie są/nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do celów innych, niż najem (wynajmowane samochody nie są/nie będą służyły prywatnym lub służbowym celom Wnioskodawcy, jego pracowników czy współpracowników). Ponadto, Wnioskodawca wprowadził wewnętrzny regulamin, który określa zasady korzystania z ww. samochodów, wykluczający użycie tych pojazdów do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. wynajem samochodów.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca – będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, wykorzystującym przedmiotowej pojazdy do działalności wyłącznie opodatkowanej – jest/będzie uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki związane z przedmiotowymi samochodami.
Jednakże, Wnioskodawca może skorzystać z tego prawa wyłącznie, jeżeli wypełni – wskazane wcześniej – warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.
Powołany powyżej przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. c tej regulacji. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.
W przedmiotowej sprawie warunki są/będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca prowadzi wynajem samochodów osobowych, a pojazdy wskazane w opisie sprawy są/będą przeznaczone tylko i wyłącznie na wynajem. Tym samym, Wnioskodawca w stosunku do ww. pojazdów nie ma/nie będzie miał obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzającej ich wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej.
Tym samym, skoro przedmiotowe samochody, o których mowa we wniosku, są/będą przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie krótkoterminowej umowy najmu a uregulowania wewnętrzne firmy Wnioskodawcy (regulamin wewnętrzny) wykluczają użycie tych pojazdów do celów innych niż działalność gospodarcza w zakresie wynajmu samochodów oraz Wnioskodawca wyklucza/wykluczy ich używania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów oraz Zainteresowany podjął/będzie podejmował działania wykluczające możliwość użycia ich do celów prywatnych lub służbowych Wnioskodawcy, jego pracowników czy współpracowników, to Zainteresowanemu przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z użytkowaniem przedmiotowych samochodów, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz bez obowiązku zgłoszenia ww. pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.
Podsumowując, Wnioskodawca – w odniesieniu do samochodów wynajmowanych na podstawie umów krótkoterminowego wynajmu (w ramach wypożyczalni samochodów) – jest/będzie uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, ust. 4 pkt 1 oraz ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy, tj. bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz bez obowiązku zgłoszenia tych pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jest prawidłowe.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Ponadto, nadmienić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy:
- zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
- zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili