0112-KDIL1-1.4012.447.2021.2.MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2021 r. (data wpływu 10 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przy sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przy sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 września 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w miejscowości (`(...)`), dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (`(...)`).

Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość dnia 11 grudnia 1981 r. Nabycie nieruchomości nastąpiło do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego małżonki X.

Treść wpisu w księdze wieczystej wskazuje, iż nieruchomość objęta jest wpólnością ustawową małżeńską.

Przedmiotowa nieruchomość składa się z działek o numerach 1 i 2 o łącznej powierzchni 0,9300 ha i zgodnie z treścią wpisu w księdze wieczystej nieruchomość ta w zakresie sposobu korzystania oznaczona jest jako "działki niezabudowane".

Działka 1 oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty rolne (symbol R VI) oraz grunty pod rowami (symbol W-R VI).

Działka 2 oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty rolne (symbole R VI, R V i R VI), użytki rolne – grunty klas IVB, V i VI (symbole r IVG, R VI R VI) oraz jako użytki rolne grunty pod rowami klasy VI (symbol W-R VI).

Wskazane powyżej grunty rolne są pochodzenia mineralnego.

Wnioskodawca prowadził do końca roku 2007 działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej (art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) i składał do właściwego naczelnika urzędu skarbowego deklarację PIT-7.

Wskazana powyżej nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę tylko do wykonywania działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej działającej pod firmą "Y" s.c., która posiada status podatnika czynnego VAT (podatek od towarów i usług). Spółka ta prowadzi działalność od dnia 21 grudnia 2005 r., a jej przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) (…)).

Wnioskodawca poza opisanymi powyżej działalnościami nigdy nie prowadził innej działalności.

W grudniu 2018 r. oraz kwietniu 2021 r. Wnioskodawca otrzymał decyzje Prezydenta Miasta (…) ustalające warunki zabudowy nieruchomości dla inwestycji polegających na odpowiednio:

1. Budowie dwudziestu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z drogami wewnętrznymi,
2. Budowie dziewięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z infrastrukturą techniczną.

Wystąpienie o ww. decyzje było jedynymi czynnościami jakie Wnioskodawca podjął w stosunku do nieruchomości. Czynności te nie były związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej.

Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają w przyszłości zbyć ww. Działki.

W piśmie z dnia 6 września 2021 r., Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

1. czy był/jest Pan rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, był on rolnikiem ryczałtowym do roku 2007, gdyż wykonywał działalność rolniczą i nie dokonał z tego tytułu zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ustawy o VAT (podobny pogląd wynika z interpretacji tut. Organu z dnia 25 września 2019 roku o sygn. 0112-KDIL2-3.12.410.2019.1.IP).

2. czy działki będące przedmiotem sprzedaży były/są/będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy? Jeśli tak, to w jakiej?

Przedmiotowe działki były wykorzystywane jedynie do końca roku 2007 do działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej w postaci hodowli zwierząt futerkowych (lisów), która jest na gruncie ustawy o VAT działalnością rolniczą i w konsekwencji działalnością gospodarczą.

3. czy nabycie działek (działka nr 1, działka nr 2) zostało wykonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (należy jednoznacznie określić, czy była to czynność opodatkowana, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolniona)?

Nabycie nieruchomości nastąpiło w roku 1981, czyli w okresie, kiedy nie obowiązywała obecna ustawa o podatku od towarów i usług. Według wiedzy Wnioskodawcy nabycie to nie było opodatkowane żadnym podatkiem obrotowym ewentualnie funkcjonującym w tym czasie.

4. czy przy nabyciu ww. nieruchomości przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Ze względu, iż transakcja była dokonana w roku 1981, zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów.

5. czy działki, tj. działka nr 1 oraz działka nr 2, które będą przedmiotem sprzedaży, wykorzystywał/wykorzystuje Pan wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, należy wskazać, jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT wykonywał/wykonuje Pan wraz z podaniem podstawy prawnej zwolnienia.

Przedmiotowe działki były wykorzystywane jedynie do działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, która, w ocenie Wnioskodawcy, korzystała ze zwolnienia wskazanego w treści art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

6. w jakim celu nabył Pan działki nr 1 i 2?

Działki zostały nabyte celem prowadzenia na nich działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

7. w jaki sposób wykorzystywał Pan (w tym na potrzeby własne) działki będące przedmiotem sprzedaży po roku 2007, w którym to zaprzestał Pan działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej?

Działki te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę po roku 2007. Wnioskodawca jedynie posiadał te działki.

8. czy działki będące przedmiotem zapytania były/są/będą do dnia sprzedaży udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu, dzierżawy, użyczenia? Jeśli tak, to czy była/jest/będzie to umowa odpłatna i w jakim czasie obowiązywała?

Nie.

9. czy dokonywał/będzie dokonywał Pan jakichkolwiek czynności (ponosił nakłady) w celu przygotowania działek do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wytyczenie dróg dojazdowych do działek, podział nieruchomości, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp.)? Jeśli tak, to jakie były/będą to czynności (nakłady)?

Wnioskodawca wystąpił jedynie w latach 2018 i 2021 o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości.

10. czy prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze?

Nie.

11. w jakim celu wystąpił Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, która pozwala na budowę dwudziestu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z drogami wewnętrznymi oraz budowę dziewięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z infrastrukturą techniczną?

W celu zapewnienia potencjalnego nabywcy, iż działki te mogą być przez niego wykorzystane w planowanym przez niego przedsięwzięciu.

12. czy miał Pan zamiar wybudowania dwudziestu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z drogami wewnętrznymi oraz budowę dziewięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z infrastrukturą techniczną?

Nie.

13. czy przed sprzedażą dokona Pan podziału działek nr 1 i nr 2?

Nie.

14. czy posiada Pan jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanej we wniosku)? Jeśli tak, należy wskazać ile, jakie i w jakim celu nabyte.

Nie.

15. czy dokonywał Pan już wcześniej sprzedaży nieruchomości? Jeśli tak, to kiedy i w jakiej ilości.

Wnioskodawca dokonał w przeszłości sprzedaży dwóch budynków mieszkalnych w zabudowie bliźniaczej. Obie te nieruchomości stanowiły całość danego "bliźniaka" - innymi słowy Wnioskodawca sprzedawał w przeszłości obie części "bliźniaka", a transakcje te były rozłożone w czasie. Pierwsza z nich miała miejsce 19 maja 2000 r. Druga transakcja miała miejsce 15 marca 2001 r.,

16. czy zostanie zawarta umowa przedwstępna z przyszłym kupującym, czy zostały ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność działek na nabywcę? Jeśli tak, należy wskazać konkretnie jakie?

Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia umowy przedwstępnej z przyszłym kupującym, ale na chwilę obecną ewentualne warunki tej umowy nie zostały ustalone w konsekwencji warunki ewentualnej umowy przyrzeczonej również nie zostały ustalone.

17. czy nabywca poniesie/będzie ponosić jakiekolwiek nakłady finansowe związane z ww. działkami od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia umowy finalnej?

Nie.

18. czy kupującemu zostanie udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku z uzyskaniem przez nabywcę zgód i uzgodnień związanych z nabyciem działek? Jeśli tak, to jakie czynności wykonał/wykona pełnomocnik w Pana imieniu?

Nie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wynika to z przekonania Wnioskodawcy, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, na konieczność uznania danej aktywności za działalność gospodarczą wskazują takie okoliczności jak:

1. krótkie odstępy czasu między transakcjami,

2. duża różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży,

3. uzbrojenie terenu,

4. dokonywanie podobnych transakcji w następnych latach,

5. duża liczba transakcji,

6. zaangażowanie znacznych środków finansowych,

7. uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy,

8. wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru,

9. wydzielanie dróg wewnętrznych,

10. zmiana przeznaczenia „terenu (odrolnienie" gruntu),

11. podział gruntu.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2014 r. I FSK 1684/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2014 r. I FSK 1845/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2013 r. I FSK 305/12,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2015 r. I FSK 1859/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2013 r. I FSK 262/12,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2014 r. I FSK 770/12).

W przekonaniu Wnioskodawcy, wyżej wymienione przesłanki nie zachodzą wobec Jego osoby i nie ziszczą się w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Orzecznictwo wskazuje bowiem, że nawet zbycie kilkunastu działek nie przesądza o zawodowym charakterze działania sprzedawcy, a taki właśnie charakter działania ma znaczenie dla odpowiedzi na pytanie zadane przez Wnioskodawcę: „3. zbycie natomiast nawet kilkunastu działek o charakterze budowlanym (udziałów w takich działkach), powstałych z podziału gruntu rolnego i po uzyskaniu warunków ich zabudowy, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w zakresie zbycia przedmiotowych udziałów w gruncie, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2014 r., I FSK 774/13).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a) określone udziały w nieruchomości,

b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 19-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Zatem, w zakresie pojęcia towarów (gruntów) mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Należy więc stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału. Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Stosownie do art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zatem w świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość dnia 11 grudnia 1981 r. Nabycie nieruchomości nastąpiło do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego małżonki.

Nieruchomość objęta jest wpólnością ustawową małżeńską. Przedmiotowa nieruchomość składa się z działek o numerach 1 i 2 o łącznej powierzchni 0,9300 ha i zgodnie z treścią wpisu w księdze wieczystej nieruchomość ta w zakresie sposobu korzystania oznaczona jest jako "działki niezabudowane".

Wnioskodawca prowadził do końca roku 2007 działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. Wskazana powyżej nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę tylko do wykonywania działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która posiada status podatnika czynnego VAT. Spółka ta prowadzi działalność od dnia 21 grudnia 2005 r., a jej przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Wnioskodawca poza opisanymi powyżej działalnościami nigdy nie prowadził innej działalności.

W grudniu 2018 r. oraz kwietniu 2021 r. Wnioskodawca otrzymał decyzje ustalające warunki zabudowy nieruchomości dla inwestycji polegających na odpowiednio: budowie dwudziestu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z drogami wewnętrznymi, budowie dziewięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z infrastrukturą techniczną. Wnioskodawca wystąpił o decyzje w celu zapewnienia potencjalnego nabywcy, iż działki te mogą być przez niego wykorzystane w planowanym przez niego przedsięwzięciu.

Wystąpienie o ww. decyzje było jedynymi czynnościami jakie Wnioskodawca podjął w stosunku do nieruchomości. Czynności te nie były związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej.

Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają w przyszłości zbyć ww. Działki.

Przedmiotowe działki były wykorzystywane do końca 2007 r. do działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej w postaci hodowli zwierząt futerkowych (lisów), która jest na gruncie ustawy o VAT działalnością rolniczą i w konsekwencji działalnością gospodarczą.

Przedmiotowe działki były wykorzystywane jedynie do działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, która w ocenie Wnioskodawcy korzystała ze zwolnienia wskazanego w treści art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Działki zostały nabyte celem prowadzenia na nich działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

Działki te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę po roku 2007. Wnioskodawca jedynie posiadał te działki.

Działki będące przedmiotem zapytania nie były do dnia sprzedaży udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży działek nr 1 i nr 2.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działać w charakterze podatnika, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość dnia 11 grudnia 1981 r. Przedmiotowe działki były wykorzystywane jedynie do działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. Działki te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę po roku 2007. Wnioskodawca jedynie posiadał te działki. Ponadto, działek gruntu mających być przedmiotem sprzedaży Zainteresowany nie wykorzystywał w prowadzonej w ramach spółki cywilnej działalności gospodarczej. Działki mające być przedmiotem transakcji sprzedaży nie były i nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Ponadto, jak wynika z informacji zawartych we wniosku, Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wytyczenie dróg dojazdowych do działek, podział nieruchomości, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji.). W analizowanym przypadku jedyną czynnością, jaką Zainteresowany podjął w związku ze sprzedażą nieruchomości to wystąpienie w latach 2018 i 2021 o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości. Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia umowy przedwstępnej z przyszłym kupującym, ale na chwilę obecną ewentualne warunki tej umowy nie zostały ustalone w konsekwencji warunki ewentualnej umowy przyrzeczonej również nie zostały ustalone. Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowany nie będzie działał jako handlowiec, a podjęte przez nią czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej”.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, z powołanych powyżej wyroków TSUE wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), natomiast w rozpatrywanej sprawie nie występuje zbiór tych zorganizowanych działań. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą działek nr 1 i 2, nie powodują, że należy uznać Wnioskodawcę za osobę podejmującą aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażującą środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych działek nr 1 i 2 stanowi działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Odnosząc się zatem do sprzedaży przedmiotowych działek nr 1 i 2 stwierdzić należy, że czynności podjęte przez Wnioskodawcę nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie działek przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, dokonując sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży przedmiotowych działek nr 1 i 2, a dostawę ww. działek cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana (…), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości, tj. współmałżonki Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z osobnym wnioskiem o jej wydanie.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.