0111-KDIB3-3.4012.388.2021.5.MPU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.), uzupełnionego pismem z 11 października 2021 r. (data wpływu: 11 października 2021 r.), uzupełnionego pismem z 20 października 2021 r. (data wpływu: 20 października 2021 r.) oraz uzupełnionego pismem z 21 października 2021 r. (data wpływu: 21 października 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedaży Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedaż Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy).

Wniosek został uzupełniony pismem 11 października 2021 r. (data wpływu: 11 października 2021 r.), pismem z 20 października 2021 r. (data wpływu: 20 października 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 12 października 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.388.2021. 4.MPU oraz pismem z 21 października 2021 r. (data wpływu: 21 października 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w M. (działki rekreacyjnej), która została nabyta przez Wnioskodawcę do jego majątku odrębnego w dniu (…)(…)(…) r. (dalej: „Nieruchomość 1”).

Ponadto Wnioskodawca jest współwłaścicielem (wraz z małżonką) dwóch niezabudowanych nieruchomości gruntowych położonych w O., z których pierwsza została nabyta przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę (do majątku wspólnego) od osoby fizycznej w dniu (…)(…)(…) r. (dalej: „Nieruchomość 2”), zaś druga w dniu (…)(…)(…) r. (dalej: „Nieruchomość 3”).

Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3 zwane będą łącznie: „Nieruchomościami”.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą niezwiązaną z obrotem Nieruchomościami.

Nieruchomości nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i stanowią element jego majątku prywatnego.

Obecnie, w ramach zmiany zasad sprawowania zarządu nad nieruchomościami, Wnioskodawca rozważa sprzedaż Nieruchomości do powiązanej z Wnioskodawcą spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W ramach planowanej transakcji Wnioskodawca nie będzie wykonywał jakichkolwiek aktywnych działań, w tym czynności właściwych dla usług podmiotu zawodowo trudniącego się obrotem nieruchomościami. W szczególności Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń w prasie, nie będzie podejmował jakichkolwiek czynności ani angażował dodatkowych środków, zmierzających do ulepszenia, modernizacji lub zwiększenia atrakcyjności Nieruchomości. Powyższe wynika po części z faktu, że sprzedaż będzie następowała do podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą.

Jednocześnie Wnioskodawca wstrzymał się od następujących działań:

1. nie wykorzystywał Nieruchomości na potrzeby prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej,

2. nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze,

3. przy sprzedaży Nieruchomości nie będzie korzystał z usług pośrednika zajmującego się profesjonalnym obrotem nieruchomościami,

4. nie podejmował żadnych działań marketingowych w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość 1 została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie umowy przeniesienia własności z dnia (…)(…)(…)r., rep. A nr (…), Nieruchomość 2 została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…)(…)(…)r., rep. A (…), Nieruchomość 3 została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…)(…)(…) r., rep. A nr (…). Wnioskodawca wszedł w posiadanie Nieruchomości na podstawie prawa własności.

Wnioskodawca nabył Nieruchomość 1 z zamiarem wykorzystania jej w celach rekreacyjnych, natomiast Nieruchomość 2 i 3 w celach mieszkaniowych.

Nieruchomość 1 jest zabudowana. Na moment sprzedaży Nieruchomość 1 będzie zabudowana. Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem w rozumieniu ustawy Prawo budowlane oraz rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Klasyfikacja PKOD budynku posadowionego na Nieruchomości 1: 1.11.111. Budynek znajdujący się na Nieruchomości 1 jest trwale związany z gruntem. Budynek ten nie był wykorzystywany do czynności objętych opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest zasiedlony. Wydatki na budowę budynku na Nieruchomości 1 zostały poniesione przez Wnioskodawcę, jednakże Wnioskodawca z tego tytułu nie odliczał podatku VAT (podatek od towarów i usług). W momencie likwidacji działalności Wnioskodawcy, Budynek nie znajdował się w prowadzonej przez niego ewidencji środków trwałych. Wnioskodawcy nie ponosił wydatków na ulepszenie Budynku.

Nabycie Nieruchomości nie było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, udokumentowaną fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. W związku z nabyciem Nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z dniem (…)(…)(…)r. Wnioskodawca przestał być czynnym podatnikiem podatku VAT;

W skład Nieruchomości 1 wchodzi działka nr (…), KW (…) o powierzchni (…) ha.

W skład Nieruchomości 2 wchodzi działka nr (…), KW (…) o powierzchni (…) ha.

W skład Nieruchomości 3 wchodzi działka nr (…), KW (…) o powierzchni (…) ha.

Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o VAT. Nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT i Wnioskodawca nie czerpie/czerpał z tego tytułu korzyści majątkowych. Z Nieruchomości nie była dokonywana sprzedaż ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane do czynności objętych ustawą o VAT.

Nieruchomości 1 była wykorzystywana w celach rekreacyjnych w okresach letnich (wakacyjnych). Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 miały przeznaczenie na cele mieszkaniowe, ale nie były w ogóle wykorzystywane.

Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży nie są i nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej z podatku VAT. Nieruchomości opisane we Wniosku nie są i nie były przedmiotem dzierżawy, użyczenia lub innych umów. Wnioskodawca nie zawarł z kupującym umów dzierżawy Nieruchomości.

Nieruchomość 1 - dla terenu, na którym położona jest nieruchomość nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Studium uwarunkować i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy S. przyjęte uchwałą nr (…) Rady Miasta i Gminy w S. z dnia (…) r. zakłada funkcję oznaczoną na rysunku symbolem II.2.2. Zgodnie z treścią uchwały jest to zespół zabudowy letniskowej usytuowany w otwartym krajobrazie obok zespołu tradycyjnej zabudowy wiejskiej, Wymaga integracji przestrzennej w jedną całość kompozycyjną z układem urbanistycznym wsi. Funkcje terenów - obszary zainwestowane - zabudowa letniskowa (zabudowa mieszkaniowa do okresowego zamieszkiwania) obszary do zainwestowania - zabudowa letniskowa, pensjonatowa lub usługowa związana z obsługą turystyki.

Nieruchomość 2 - dla terenu, na którym położona jest nieruchomość został uchwalony miejscowo plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z planem miejscowym przyjętych uchwałą Rady Miejskiej w S. nr (…) z dnia (…)(…)(…) r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi O. położonej w gminie, teren na którym położony jest przedmiot wyceny przeznaczony jest pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej a w południowej części pod drogę (…).

Zgodnie z treścią uchwały:

„§6.1 Tereny oznaczone na rysunku symbolem MN przeznacza się na budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Na terenach, o których mowa w ust. 1 dopuszcza się:

1. realizację obiektów mieszkalnych oraz urządzeń i obiektów związanych z działalnością usługową, rzemieślniczą oraz inną nieuciążliwą działalnością komercyjną i gospodarczą, towarzyszących zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej na działce oraz będących częścią budynku mieszkalnego lub gospodarczego;

2. wymianę, rozbudowę, przebudowę oraz zmiany sposobu użytkowania istniejących budynków pod warunkiem utrzymania podstawowego przeznaczenia terenu, określonego w ust. 1;

3. innego podziały terenów na działki budowlane niż przedstawia rysunek planu pod warunkiem zachowania wymaganej minimalnej normy powierzchni oraz projektowanego układu komunikacji i przedłożenia przez inwestora uzgodnionej z instytucjami uzgadniającymi koncepcji zagospodarowania tereny dla zespołu działek w granicach ograniczonych ulicami i określającej usytuowanie projektów obiektów budowlanych oraz urządzeń towarzyszących;

4. dla terenów, które w wyniku ustalonych w planie zasad podziału na działki budowlane będą wymagały przekształceń własnościowych, obowiązuje zakaz częściowej sprzedaży ziemi z przeznaczeniem na cele budowlane. Dotyczy to terenów przylegających do ulic, bez części położonej w głębi projektowanych działek.

3. Na terenach, o których mowa w ust. 1 ustala się następujące zasady zagospodarowania i kształtowania zabudowy:

1. dla terenów, które w wyniku opracowania planu będą dzielone na działki budowlane ustala się minimalną pow. Działki na około 2000 m2; dla terenów podzielonych na działki w przeszłości zaleca się łącznie po 2-3 działki w celu uzyskania odpowiednich powierzchni pod zabudowę,

2. w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się pozostawienie działek budowlanych o powierzchni mniejszej niż 2000 m2 na terenach podzielonych w przeszłości na działki. Dotyczy to w szczególności wtórnych podziałów działek nr (…),(…) i (…),

3. ze względu na zalecany w „studium” rezydencjonalny charakter zabudowy na przedmiotowym terenie ustala się zabudowę wolnostojącą, ekstensywną, wysokości 1 kondygnacji z poddaszem użytkowym,

4. dachy wielospadowe o nachyleniu połaci 35o-45o; wyklucza się stosowanie dachów jednospadowych na zasadniczej bryle budynku mieszkalnego,

5. architektura budynków mieszkalnych winna nawiązywać do architektury regionalnej, elewacje z zastosowaniem materiałów wykończeniowych, jak: drewno, kamień narzutowy, łupany, tynki w kolorach pastelowych, cegła ceramiczna, pokrycia dachowe z dachówki lub materiałów dachówkopodobnych,

6. ogrodzenia o wysokości do 1,50 m, ażurowe z materiałów harmonizujących z architekturą budynków; zaleca się stosowanie ogrodzeń drewnianych i tworzenie żywopłotów,

7. ww. ustalenia dotyczą również budynków gospodarczych i usługowych lokalizowanych na działce".

Nieruchomość 3 - dla terenu, na którym położona jest nieruchomość został uchwalony miejscowo plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z planem miejscowym przyjętych uchwałą Rady Miejskiej w S. nr (…) z dnia (…)(…)(…) r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi O. i położonej w gminie, teren na którym położony jest przedmiot wyceny przeznaczony jest pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej a w południowej części pod drogę (…).

Zgodnie z treścią uchwały:

„§6.1 Tereny oznaczone na rysunku symbolem MN przeznacza się na budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Na terenach, o których mowa w ust. 1 dopuszcza się:

1. realizację obiektów mieszkalnych oraz urządzeń i obiektów związanych z działalnością usługową, rzemieślniczą oraz inną nieuciążliwą działalnością komercyjną i gospodarczą, towarzyszących zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej na działce oraz będących częścią budynku mieszkalnego lub gospodarczego;

2. wymianę, rozbudowę, przebudowę oraz zmiany sposobu użytkowania istniejących budynków pod warunkiem utrzymania podstawowego przeznaczenia terenu, określonego w ust. 1;

3. innego podziały terenów na działki budowlane niż przedstawia rysunek planu pod warunkiem zachowania wymaganej minimalnej normy powierzchni oraz projektowanego układu komunikacji i przedłożenia przez inwestora uzgodnionej z instytucjami uzgadniającymi koncepcji zagospodarowania tereny dla zespołu działek w granicach ograniczonych ulicami i określającej usytuowanie projektów obiektów budowlanych oraz urządzeń towarzyszących;

4. dla terenów, które w wyniku ustalonych w planie zasad podziału na działki budowlane będą wymagały przekształceń własnościowych, obowiązuje zakaz częściowej sprzedaży ziemi z przeznaczeniem na cele budowlane. Dotyczy to terenów przylegających do ulic, bez części położonej w głębi projektowanych działek.

3. Na terenach, o których mowa w ust. 1 ustala się następujące zasady zagospodarowania i kształtowania zabudowy:

1. dla terenów, które w wyniku opracowania planu będą dzielone na działki budowlane ustala się minimalną pow. Działki na około 2000 m2; dla terenów podzielonych na działki w przeszłości zaleca się łącznie po 2-3 działki w celu uzyskania odpowiednich powierzchni pod zabudowę,

2. w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się pozostawienie działek budowlanych o powierzchni mniejszej niż 2000 m2 na terenach podzielonych w przeszłości na działki. Dotyczy to w szczególności wtórnych podziałów działek nr (…),(…) i (…),

3. ze względu na zalecany w „studium” rezydencjonalny charakter zabudowy na przedmiotowym terenie ustala się zabudowę wolnostojącą, ekstensywną, wysokości 1 kondygnacji z poddaszem użytkowym,

4. dachy wielospadowe o nachyleniu połaci 35o-45o; wyklucza się stosowanie dachów jednospadowych na zasadniczej bryle budynku mieszkalnego,

5. architektura budynków mieszkalnych winna nawiązywać do architektury regionalnej, elewacje z zastosowaniem materiałów wykończeniowych, jak: drewno, kamień narzutowy, łupany, tynki w kolorach pastelowych, cegła ceramiczna, pokrycia dachowe z dachówki lub materiałów dachówkopodobnych,

6. ogrodzenia o wysokości do 1,50 m, ażurowe z materiałów harmonizujących z architekturą budynków; zaleca się stosowanie ogrodzeń drewnianych i tworzenie żywopłotów,

7. ww. ustalenia dotyczą również budynków gospodarczych i usługowych lokalizowanych na działce".

W momencie sprzedaży dla Nieruchomości nie będą obowiązywały decyzje o warunkach zabudowy;

Wnioskodawca nie zawarł z nabywcą umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości.

Wnioskodawca nie poniósł nakładów związanych z przygotowaniem Nieruchomości do sprzedaży;

W zakresie pytania czy Wnioskodawca już wcześniej dokonywał sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca przedstawił następujące odpowiedzi:

· kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w posiadanie tych nieruchomości,

a) umowa sprzedaży (…)(…)(…) rok - działka budowlana zabudowana domem mieszkalnym jednorodzinnym murowanym wolnostojącym w B(…) przy ul. W (…)

· w jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Pana,

b) w celach mieszkaniowych,

· w jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Pana od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży,

c) w celach mieszkaniowych oraz w celu uzyskiwania pożytków poprzez jego wynajem,

· kiedy Pan dokonał ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży,

d) (…)(…) r. w związku ze zmiana miejsca zamieszkania,

· ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe),

e) przedmiotem sprzedaży była jedna działka zabudowana budynkiem mieszkalnym,

· czy z tytułu ich sprzedaży odprowadzał Pan podatek VAT, składała deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R,

f) z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT i nie składał deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R,

· na co zostały przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek?

g) środki uzyskane ze sprzedaży zostały przeznaczone na cele prywatne,

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Przez zmianę zasad sprawowania zarządu nad Nieruchomościami Wnioskodawca rozumie przeniesienie własności Nieruchomości, o których mowa we Wniosku, z majątku prywatnego Wnioskodawcy do spółki kapitałowej w celu usprawnienia procesu zarządzania nieruchomościami. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki kapitałowej (posiada (…)% udziałów w kapitale zakładowym) oraz prezesem zarządu tej spółki. Wnioskodawca jest współwłaścicielem Nieruchomości 2 i 3 w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej w udziale %. Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3 jest przedmiotem małżeńskiej wspólności majątkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane pismem z 20 października 2021 r.):

Czy sprzedaż Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedaż Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy) będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługi (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, dalej: „ustawa o VAT”) opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podatnikami zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla oceny czy konkretne świadczenie wykonywane przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT, podlega opodatkowaniu VAT, kluczowe jest aby czynności te były wykonywane przez ten podmiot działający w charakterze podatnika VAT.

Okoliczności dokonania tych czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Na gruncie tego przepisu, działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością (częstotliwością) i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, iż podatnik prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Nie jest natomiast działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, kluczowe jest wykonywanie działalności w tym zakresie w sposób częstotliwy/powtarzający się. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony powinien być przy tym ujawniony już w momencie nabycia zbywanego towaru.

Definicja działalności gospodarczej zawartej w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W konsekwencji, osoba prywatna nieprowadząca regularnej bądź zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji sprzedaży prywatnych nieruchomości nie występuje w charakterze podatnika VAT. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę prywatną, nawet gdy w danym przedziale czasowym przybierze częstotliwy charakter, nie może zostać uznana za działalność handlową, która czyniłaby ze zbywcy podatnika VAT. Pogląd ten potwierdzają późniejsze stanowiska organów skarbowych, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z (…)(…)(…)r., nr (…), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z (…)(…)(…)r., nr (…).

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych oraz licznych stanowisk organów podatkowych, dla uznania, że w związku z konkretną transakcją określony podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, istotne jest aby wykonywał on aktywne działania właściwe podmiotom profesjonalnie trudniącym się tego rodzaju świadczeniami.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku własnego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą doczekał się w miarę jednolitego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) oraz polskich sądów administracyjnych, jak również linii interpretacyjnej polskich organów podatkowych.

W tym miejscu należy odnieść się do orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C- 181/10 z dnia 15 września 2011 r. W ww. sprawie Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z kolei w wyroku z dnia 9 lipca 2015 r. (Sprawa C-331/14 Petar Kezić s.p. Trgovina Prizma przeciwko Republika Slovenija) TSUE stwierdził, że „(`(...)`) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym, w których podatnik nabył działki, z których część zaliczył do swego majątku prywatnego a część do majątku przedsiębiorstwa i na których całości wybudował, jako podatnik, centrum handlowe, które następnie sprzedał, podobnie jak działki, na których wzniesiony został ten budynek, sprzedaż działek zaliczonych do majątku prywatnego tego podatnika musi podlegać podatkowi od wartości dodanej, jako że podatnik ów działał w ramach tej transakcji w takim charakterze”. Zarazem TSUE zauważył, że pojęcie „podatnika” definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej, które zgodnie z art. 4 ust. 2 szóstej dyrektywy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi, a w szczególności wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku. W przypadku wykorzystywania dobra inwestycyjnego do celów zarówno zawodowych, jak i prywatnych zainteresowany ma, na potrzeby podatku VAT, możliwość dokonania wyboru, czy zaliczyć to dobro w całości do majątku swojego przedsiębiorstwa, czy pozostawić całość w ramach majątku prywatnego, wyłączając je tym samym całkowicie z systemu podatku VAT, czy też zaliczyć je do aktywów przedsiębiorstwa jedynie w zakresie wynikającym z rzeczywistego wykorzystania do celów zawodowych” (TSUE odwołał się tu do wyroku Charles i Charles-Tijmens, C- 434/03). „Tak oto, dobro takie może być wyłączone z systemu podatku VAT nawet jeśli częściowo jest wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, który to jednak pozbawiony jest wszelkiego prawa do odliczenia”.

W kontekście przytoczonych orzeczeń TSUE, w piśmiennictwie wskazuje się, że o występowaniu sprzedającego jako podatnika VAT (przedsiębiorcy w rozumieniu polskiej ustawy o podatku od towarów i usług) można mówić tylko w przypadku zaangażowania przez niego środków właściwych dla obrotu profesjonalnego, tj. wykraczających poza gospodarowanie majątkiem prywatnym (por. (…), Włączenie do majątku prywatnego nie wyklucza daniny, Rzeczpospolita z dnia (…)(…)(…) r ).

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie powinno stanowić bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, wyłącznie wtedy, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

W ramach planowanej transakcji Wnioskodawca nie będzie wykonywał jakichkolwiek aktywnych działań, w tym czynności właściwych dla usług podmiotu zawodowo trudniącego się obrotem nieruchomościami. W szczególności Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń w prasie, nie

będzie podejmował jakichkolwiek czynności ani angażował dodatkowych środków, zmierzających do ulepszenia/modernizacji lub zwiększenia atrakcyjności Nieruchomości. Powyższe po części wynika z faktu, że sprzedaż będzie następowała do podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą.

Działalność Wnioskodawcy (w związku ze sprzedażą Nieruchomości) nie będzie miała charakteru działalności zorganizowanej ani częstotliwej - sprzedaż będzie realizowana wyłącznie jednorazowo i nie będzie powtarzalna.

Dodatkowo, należy zauważyć, iż Wnioskodawca wstrzymał się od szeregu działań, których wykonanie mogłoby świadczyć o działaniu w charakterze podatnika VAT, tj.

a)nie wykorzystywał Nieruchomości na potrzeby prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej;

b)nie ponosił wydatków na działania marketingowe w celu sprzedaży Nieruchomości,

c)nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze,

d)przy sprzedaży Nieruchomości nie będzie korzystał z usług pośrednika zajmującego się profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Analiza powyższych działań jak również orzeczeń sądowych, interpretacji organów podatkowych oraz wypowiedzi doktryny, pozwala stwierdzić, że w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku nie powinny wystąpić okoliczności, które mogą wskazywać, że przy sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż Nieruchomości powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opisane powyżej stanowisko Wnioskodawcy jest potwierdzane w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w zbliżonych stanach faktycznych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z (…) roku ((…)), w której organ stwierdził: „Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione przykładowo w interpretacji indywidualnej z (…) r. (nr (…)) czy interpretacji indywidualnej z (…) r. (nr (…)).

Biorąc pod uwagę powyższe, z uwagi na fakt, że sprzedaż Nieruchomości nie będzie dokonywana przez Wnioskodawcę działającego w charakterze podatnika VAT, sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługi (VAT).

W uzupełnieniu swojego stanowiska w stosunku do przeformułowanego pytania Wnioskodawca wskazał, że Sprzedaż Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedaż Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy) nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługi (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługi sprzedaży Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedaż Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy). W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste i zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom – art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2021 r. poz. 1509).

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na podstawie art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz. U. z 2021 r. poz. 1509).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

§ po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

§ po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, np. nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne (prywatne), czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii określenia czy sprzedaż Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedażą Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługi istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży Nieruchomości podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ww. Nieruchomości nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości (działki rekreacyjnej), która została nabyta przez Wnioskodawcę do jego majątku odrębnego (dalej: „Nieruchomość 1”). Ponadto Wnioskodawca jest współwłaścicielem (wraz z małżonką) dwóch niezabudowanych nieruchomości gruntowych, z których pierwsza została nabyta przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę (do majątku wspólnego) od osoby fizycznej w dniu (…)(…)(…) r. (dalej: „Nieruchomość 2”), zaś druga w dniu (…)(…)(…)r. (dalej: „Nieruchomość 3”). Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3 zwane będą łącznie: „Nieruchomościami”. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą niezwiązaną z obrotem Nieruchomościami. Nieruchomości nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i stanowią element jego majątku prywatnego. Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń w prasie, nie będzie podejmował jakichkolwiek czynności ani angażował dodatkowych środków, zmierzających do ulepszenia, modernizacji lub zwiększenia atrakcyjności Nieruchomości. Powyższe wynika po części z faktu, że sprzedaż będzie następowała do podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą. Wnioskodawca nie wykorzystywał Nieruchomości na potrzeby prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, przy sprzedaży Nieruchomości nie będzie korzystał z usług pośrednika zajmującego się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, nie podejmował żadnych działań marketingowych w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości. Nieruchomość 1 została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie umowy przeniesienia własności z dnia (…)(…)(…) r., rep. A nr (…), Nieruchomość 2 została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…)(…)(…)r., rep. A (…), Nieruchomość 3 została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…)(…)(…) r., rep. A nr (…). Wnioskodawca wszedł w posiadanie Nieruchomości na podstawie prawa własności. Wnioskodawca nabył Nieruchomość 1 z zamiarem wykorzystania jej w celach rekreacyjnych, natomiast Nieruchomość 2 i 3 w celach mieszkaniowych. Nieruchomość 1 jest zabudowana. Na moment sprzedaży Nieruchomość 1 będzie zabudowana. Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem (PKOD budynku posadowionego na Nieruchomości 1: 1.11.111). Budynek znajdujący się na Nieruchomości 1 jest trwale związany z gruntem. Budynek ten nie był wykorzystywany do czynności objętych opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest zasiedlony. Wydatki na budowę budynku na Nieruchomości 1 zostały poniesione przez Wnioskodawcę, jednakże Wnioskodawca z tego tytułu nie odliczał podatku VAT. W momencie likwidacji działalności Wnioskodawcy, Budynek nie znajdował się w prowadzonej przez niego ewidencji środków trwałych. Wnioskodawcy nie ponosił wydatków na ulepszenie Budynku. Nabycie Nieruchomości nie było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, udokumentowaną fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. W związku z nabyciem Nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z dniem (…)(…)(…)r. Wnioskodawca przestał być czynnym podatnikiem podatku VAT. W skład Nieruchomości 1 wchodzi działka nr (…), o powierzchni (…) ha. W skład Nieruchomości 2 wchodzi działka nr (…), o powierzchni (…) ha. W skład Nieruchomości 3 wchodzi działka nr (…), o powierzchni (…) ha. Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, Nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT i Wnioskodawca nie czerpie/czerpał z tego tytułu korzyści majątkowych. Z Nieruchomości nie była dokonywana sprzedaż ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane do czynności objętych ustawą o VAT. Nieruchomości 1 była wykorzystywana w celach rekreacyjnych w okresach letnich (wakacyjnych). Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 miały przeznaczenie na cele mieszkaniowe, ale nie były w ogóle wykorzystywane. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży nie są i nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej z podatku VAT. Nieruchomości opisane we Wniosku nie są i nie były przedmiotem dzierżawy, użyczenia lub innych umów. Wnioskodawca nie zawarł z kupującym umów dzierżawy Nieruchomości. Nieruchomość 1 - dla terenu, na którym położona jest nieruchomość nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Studium uwarunkować i kierunków zagospodarowania przestrzennego zakłada funkcję oznaczoną na rysunku symbolem II.2.2. Zgodnie z treścią uchwały jest to zespół zabudowy letniskowej usytuowany w otwartym krajobrazie obok zespołu tradycyjnej zabudowy wiejskiej, Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3 - dla terenu, na którym położone są nieruchomości został uchwalony miejscowo plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z planem miejscowym przyjętych uchwałą Rady Miejskiej, teren na którym położone są przedmioty wyceny przeznaczony jest pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej a w południowej części pod drogę (…). W momencie sprzedaży dla Nieruchomości nie będą obowiązywały decyzje o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie zawarł z nabywcą umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawca nie poniósł nakładów związanych z przygotowaniem Nieruchomości do sprzedaży. Wnioskodawca już wcześniej dokonywał sprzedaży nieruchomości, w której posiadanie wszedł na podstawie umowy sprzedaży (…) rok - działka budowlana zabudowana domem mieszkalnym jednorodzinnym murowanym wolnostojącym, nabyta w celach mieszkaniowych, wykorzystywana w celach mieszkaniowych oraz w celu uzyskiwania pożytków poprzez jego wynajem. Sprzedana została w (…) (…)r. w związku ze zmianą miejsca zamieszkania. Przedmiotem sprzedaży była jedna działka zabudowana budynkiem mieszkalnym. Z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT i nie składał deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, środki uzyskane ze sprzedaży zostały przeznaczone na cele prywatne. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Przez zmianę zasad sprawowania zarządu nad Nieruchomościami Wnioskodawca rozumie przeniesienie własności Nieruchomości, o których mowa we Wniosku, z majątku prywatnego Wnioskodawcy do spółki kapitałowej w celu usprawnienia procesu zarządzania nieruchomościami. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki kapitałowej (posiada (…)% udziałów w kapitale zakładowym) oraz prezesem zarządu tej spółki. Wnioskodawca jest współwłaścicielem Nieruchomości 2 i 3 w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej w udziale %. Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3 jest przedmiotem małżeńskiej wspólności majątkowej.

Wnioskodawca powziął wątpliwość co do tego, czy w związku ze sprzedażą Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedażą Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zatem, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dokonując sprzedaży Nieruchomości 1, Nieruchomości 2 i Nieruchomości 3 Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie, brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie sprzedaży Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedażą Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy), które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku Nieruchomości 1 (stanowiącej własność Wnioskodawcy) oraz sprzedażą Nieruchomości 2 i 3 (stanowiących współwłasność Wnioskodawcy) wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, dokonując zbycia Nieruchomości 1, stanowiącej własność Wnioskodawcy, w skład której wchodzi działka nr (…) o powierzchni (…) ha, oraz stanowiących współwłasność Wnioskodawcy, Nieruchomości 2 w skład której wchodzi działka nr (…) o powierzchni (…) ha, i Nieruchomości 3 w skład której wchodzi działka nr (…) o powierzchni (…)ha Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy i w konsekwencji opisane zbycie ww. Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania w podatku od towarów i usług. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego – niniejsza interpretacja skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.