0111-KDIB3-2.4012.649.2021.2.SR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 13 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 września 2021 r. (data wpływu 1 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) dostawy działki nr 1 – ,

- zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy działki nr 2 – .

UZASADNIENIE

13 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki nr 1 oraz zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy działki nr 2. Wniosek został uzupełniony pismem z 27 września 2021 r. (data wpływu 1 października 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 22 września 2021 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.649.2021.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 27 września 2021 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina … (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. W szczególności wykonuje zadania własne oraz zlecone z zakresu administracji rządowej, a także zadania z zakresu właściwości powiatu.

Gmina jest właścicielem mienia komunalnego, w tym działek nr 1 o pow. 3656 m2 obrębu … i 2 o pow. 315 m2 obrębu … położonych przy Al. ….

W użytkach działka 1 stanowi W (grunty pod rowami) i Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

Na terenie obejmującym przedmiotowe działki brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Dla działki 3 obrębu …, która uległa podziałowi na działki nr 4 i 1 została wydana decyzja Prezydenta Miasta nr … o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla Zarządu Dróg …, na budowę ulicy …. wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Zgodnie z tą decyzją działkę nr 3 podzielono na działkę nr 4, która stanowi pas drogowy ul. …. i działkę 1 przeznaczoną do sprzedaży w drodze umowy zamiany nieruchomości.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta działka nr 1 znajduje się w obszarze oznaczonym symbolami ZP – tereny parków miejskich i IC – tereny infrastruktury technicznej – ciepłownictwo, natomiast działka nr 2 znajduje się w obszarze oznaczonym symbolem ZP – tereny parków miejskich.

Działka nr 1 stanowi teren niezabudowany o gęstej sieci uzbrojenia. Znajdują się na niej następujące sieci uzbrojenia: podziemna sieć energetyczna 3eWN, 2eWN, eWN, sieć telekomunikacyjna, gazowa 90 i 100, ciepłownicza, kanalizacyjna 200, wodociągowa 500. Znajduje się na niej ponadto bocznica kolejowa, która stanowi własność S.A. oraz droga dojazdowa o nawierzchni utwardzonej asfaltowej, która również stanowi własność S.A. Wzdłuż działki przebiega rów melioracyjny z ciekiem wodnym.

Działka nr 2 nie jest zabudowana, znajdują się na niej następujące sieci uzbrojenia: sieć wodociągowa 500, telekomunikacyjna i energetyczna 2eWN, eWN, eAWN.

Gmina zamierza dokonać zamiany ww. nieruchomości z …. S.A.

W piśmie z 27 września 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano następujące informacje:

Znajdujące się na działce nr 1 sieci uzbrojenia stanowią:

- podziemna sieć energetyczna 3eWN – budowla

- podziemna sieć energetyczna 2eWN – budowla

- podziemna sieć energetyczna eWN – budowla

- sieć telekomunikacyjna – budowla

- sieć gazowa 90 i 100 – budowla

- sieć ciepłownicza – budowla

- sieć kanalizacyjna 200 – budowla

- sieć wodociągowa 500 – budowla

- bocznica kolejowa – budowla

- droga dojazdowa o nawierzchni utwardzonej asfaltowej – budowla.

Wnioskodawca podaje symbole PKOB dla poszczególnych budowli:

- podziemna sieć energetyczna 3eWN – 2214

- podziemna sieć energetyczna 2eWN – 2214

- podziemna sieć energetyczna eWN – 2214

- sieć telekomunikacyjna – 2224

- sieć gazowa 90 i 100 – 2221

- sieć ciepłownicza – 2222

- sieć kanalizacyjna 200 – 2212

- sieć wodociągowa 500 – 2212

- bocznica kolejowa – w ewidencji majątku Spółki … S.A tory kolejowe widnieją pod symbolem klasyfikacji rodzajowej środków trwałych – 221

- droga dojazdowa o nawierzchni utwardzonej asfaltowej – 2112.

Na pytanie Organu „Na podstawie jakich pozwoleń/decyzji zostały wybudowane obiekty znajdujące się na działce nr 1? Proszę wskazać odrębnie do każdego obiektu.” Wnioskodawca podał, że „według danych z geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu:

1. przed rokiem 1996 zostały zbudowane sieci energetyczne 3eWN, wodociągowa 500, kanalizacyjna 200, gazowa 90 i 100, bocznica kolejowa, droga o nawierzchni utwardzonej,

2. w latach 1996-2009 została zbudowana sieć energetyczna 2eWN,

3. w roku 2000 została wybudowana sieć ciepłownicza,

4. w roku 2002 zostały zbudowane sieć eWN i telekomunikacyjna.

Gmina nie posiada zgłoszeń, decyzji, pozwoleń na budowę w działce sieci oraz bocznicy kolejowej i drogi dojazdowej z uwagi na krótki okres przechowywania dokumentacji.”

Na pytanie Organu „Czy Gmina jest właścicielem podziemnej sieci energetycznej 3eWN, 2eWN, eWN, sieci telekomunikacyjnej, gazowej 90 i 100, ciepłowniczej, kanalizacyjnej 200, wodociągowej 500 znajdujących się na działce nr 1? Czy też stanowią one własność innych podmiotów, np. przedsiębiorstw przemysłowych? Proszę wskazać odrębnie do każdego obiektu.”, Wnioskodawca wskazał, że „Gmina nie jest właścicielem podziemnej sieci energetycznej 3eWN, 2eWN, eWN, sieci telekomunikacyjnej, gazowej 90 i 100, ciepłowniczej, kanalizacyjnej 200, wodociągowej 500. Ich właścicielami lub władającymi są:

- podziemna sieć energetyczna 3eWN – władający siecią … SA …

- podziemna sieć energetyczna 2eWN – władający siecią … SA …

- podziemna sieć energetyczna eWN – władający siecią … SA …

- sieć telekomunikacyjna – …

- sieć gazowa 90 i 100 – władający …

- sieć ciepłownicza – …S.A. w …

- sieć kanalizacyjna 200 – … Sp. z o.o.

- sieć wodociągowa 500 – … Sp. z o.o.

Na pytanie Organu „W przypadku gdy Gmina jest właścicielem ww. obiektów należy wskazać odrębnie do każdego obiektu:

- Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektów znajdujących się na działce?

- Jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem budowli a planowaną dostawą?

- Czy Gmina wykorzystywała obiekty wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?

- Czy w związku z wybudowaniem/nabyciem znajdujących się na działce obiektów, Gminie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

- Czy Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie ww. obiektów, w stosunku do których przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli tak to czy wydatki te były równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej danego obiektu? Proszę wskazać datę oddania do użytkowania ulepszonego obiektu.”

Wnioskodawca wskazał, że „Gmina nie jest właścicielem sieci.”

Na pytanie Organu „Czy sieć wodociągowa 500, telekomunikacyjna i energetyczna 2eWN, eWN, eAWN znajdujące się na działce nr 2 stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r.? Proszę wskazać odrębnie do każdego obiektu.”, Wnioskodawca podał, że „Objęte pytaniem sieci stanowią odpowiednio:

- sieć wodociągowa 500 – budowla

- sieć telekomunikacyjna – budowla

- sieć energetyczna 2eWN – budowla

- sieć energetyczna eWN – budowla

- sieć energetyczna eAWN – budowla.”

Symbole PKOB poszczególnych budowli są następujące:

- sieć wodociągowa 500 – 2212

- sieć telekomunikacyjna – 2224

- sieć energetyczna 2eWN – 2214

- sieć energetyczna eWN – 2214

- sieć energetyczna eAWN – 2214

Na pytanie Organu „Na podstawie jakich pozwoleń/decyzji zostały wybudowane obiekty znajdujące się na działce nr 2? Proszę wskazać odrębnie do każdego obiektu.”, Wnioskodawca odpowiedział, że „Według danych z geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu:

1. przed rokiem 1996 zostały zbudowane sieci wodociągowa 500, energetyczna eAWN,

2. w latach 1996-2009 została zbudowana sieć energetyczna 2eWN,

3. w roku 2002 została zbudowana sieć eWN i telekomunikacyjna.

Gmina nie posiada zgłoszeń, decyzji, pozwoleń na budowę w działce sieci z uwagi na krótki okres przechowywania dokumentacji.”

Na pytanie Organu „Czy Gmina jest właścicielem ww. sieci wodociągowej 500, telekomunikacyjnej i energetycznej 2eWN, eWN, eAWN znajdujących się na działce nr 2? Czy też stanowią one własność innych podmiotów, np. przedsiębiorstw przesyłowych? Proszę wskazać odrębnie do każdego obiektu.”, Wnioskodawca podał, że „Gmina nie jest właścicielem sieci wodociągowej 500, sieci telekomunikacyjnej, sieci energetycznej 2eWN, eWN, eAWN. Ich właścicielami są:

- sieć wodociągowa 500 – … Sp. z o.o.

- sieć telekomunikacyjna – …

- sieć energetyczna 2eWN – władający siecią …SA …

- sieć energetyczna eWN – władający siecią … SA …

- sieć energetyczna eAWN – władający siecią …SA …

Na pytanie Organu „W przypadku gdy Gmina jest właścicielem ww. obiektów należy wskazać odrębnie do każdego obiektu:

- Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektów znajdujących się na działce?

- Jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem budowli a planowaną dostawą?

- Czy Gmina wykorzystywała obiekty wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?

- Czy w związku z wybudowaniem/nabyciem znajdujących się na działce obiektów, Gminie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

- Czy Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie ww. obiektów, w stosunku do których przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli tak to czy wydatki te były równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej danego obiektu? Proszę wskazać datę oddania do użytkowania ulepszonego obiektu.”

Wnioskodawca podał, że „Gmina nie jest właścicielem sieci.”

Dla działki nr 2 obrębu … nie było wydanej decyzji o warunkach zabudowy.

Działki nr 1 obrębu … i 2 obrębu … nie były wykorzystywane przez Gminę na cele działalności zwolnionej. Przedmiotowe działki stanowią część gminnego zasobu nieruchomości i nie są wykorzystywane przez Gminę.

Opisane we wniosku działki Gmina nabyła w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu działki nr 1 obrębu … oraz działki nr 2 obrębu …, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 września 2021 r.):

1. Czy dostawa działki nr 1 obrębu … będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Czy dostawa działki nr 2 obrębu … będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 września 2021 r.):

Ad. 1. Wnioskodawca uważa, że dostawa działki nr 1 obrębu … będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Gmina była w posiadaniu działki nr 3 obrębu … dla której została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Na mocy tej decyzji dokonano podziału działki 3 na działki nr 4 i 1.

Powstała z podziału działka nr 1 stanowi teren niezabudowany o gęstej sieci uzbrojenia. Została przeznaczona do sprzedaży w drodze umowy zamiany nieruchomości z … S.A.

Zgodnie z art. 5 ust. 1, pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl. art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W oparciu o tą definicję należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów. Dotyczy to również sytuacji zbycia nieruchomości w drodze umowy zamiany nieruchomości.

Dla przedmiotowej działki brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Niemniej jednak Gmina uważa, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego stanowi przepisy prawa lokalnego, na podstawie którego można ubiegać się o pozwolenie na budowę inwestycji stanowiącej cel publiczny. Konsekwencją takiego działania jest przeznaczenie gruntu jako grunt budowlany.

Bez znaczenia na charakter działki pozostaje fakt, iż ww. decyzja została wydana dla działki nr 3 obr. …., z której podziału utworzono działkę nr 1. Wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla działki dzielonej, obowiązuje również dla działek powstałych w wyniku podziału.

Reasumując w ocenie Gminy dostawa działki nr 1 obr. … będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2. Wnioskodawca uważa, że dostawa działki nr 2 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Gmina zamierza w drodze zamiany nieruchomości z …, zbyć działkę nr 2 obr. …. Na terenie obejmującym działkę brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W użytkach działka stanowi Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy), a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta oznaczona jest symbolem ZP – tereny parków miejskich.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przedmiotowa działka nie jest zabudowana, znajdują się na niej sieci uzbrojenia: sieć wodociągowa, telekomunikacyjna i energetyczna.

Pomimo, że ustawa Prawo budowlane w art. 3 ust. 3 i 3a definiuje, iż budowlą jest m.in.: obiekt liniowy, przez który rozumie się obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa (`(...)`) definicja ta na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług tj. w transakcji zbycia niezabudowanej nieruchomości, a jedynie uzbrojonej w ww. sieci nie znajdzie zastosowania.

W związku z powyższym brak jest dokumentacji nadającej działce nr 2 charakter przeznaczenia jej pod zabudowę. W konsekwencji należy uznać, że transakcja zbycia jej w drodze umowy zamiany nieruchomości będzie dotyczyła dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

- opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki nr 1 – jest prawidłowe,

- zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy działki nr 2 – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że – co do zasady – opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszana – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl art. 603 ww. ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

W art. 604 ww. ustawy, zawarto dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Z cytowanych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zatem zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Z powyższego wynika, że dostawa nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Z zapisów wyżej cytowanego przepisu wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.

W świetle art. 2 pkt 5 tej ustawy, przez inwestycję celu publicznego należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.).

Stosownie do art. 6 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.), celami publicznymi w rozumieniu ustawy są wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji; budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.

Zgodnie z przepisami art. 50 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym - inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku – w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora (art. 52 ust. 1 ww. ustawy).

Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000.

Art. 54 ww. ustawy przewiduje natomiast, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:

1. rodzaj inwestycji;

2. warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:

a. warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,

b. ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,

c. obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,

d. wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,

e. ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;

3. linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego, w decyzji o warunkach zabudowy, w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

Rozpatrując pojęcie „tereny niezabudowane” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego (art. 3 pkt 3a cyt. ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina zamierza dokonać zamiany nieruchomości (działki nr 1 oraz działki nr 2) z … S.A. Na działce nr 1 znajdują się następujące sieci uzbrojenia: podziemna sieć energetyczna 3eWN, 2eWN, eWN, sieć telekomunikacyjna, gazowa 90 i 100, ciepłownicza, kanalizacyjna 200, wodociągowa 500. Gmina nie jest właścicielem ww. sieci. Na ww. działce znajduje się ponadto bocznica kolejowa, która stanowi własność … S.A. oraz droga dojazdowa o nawierzchni utwardzonej asfaltowej, która również stanowi własność … S.A. Natomiast na działce nr 2 znajdują się następujące sieci uzbrojenia: sieć wodociągowa 500, telekomunikacyjna i energetyczna 2eWN, eWN, eAWN. Gmina nie jest właścicielem ww. sieci. Wszystkie wymienione obiekty stanowią budowle.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego – częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W myśl art. 49 § 1 ustawy - Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Wskazać w tym miejscu należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem zamiany jest grunt, na którym posadowione są budowle, niestanowiące własności zbywcy, to mimo, że te obiekty budowlane stanowią w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi obiektami jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia w formie zamiany przez Wnioskodawcę na rzecz … S.A. gruntu, na którym znajdują się budowle niebędące własnością Wnioskodawcy. Sieci znajdujące się na działkach nr 1 i 2 oraz bocznica kolejowa i droga dojazdowa o nawierzchni utwardzonej asfaltowej, znajdujące się na działce nr 1, należą do innych podmiotów.

Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na nieruchomości gruntowej (działkach nr 1 oraz 2) naniesienia w postaci budowli nie są własnością Wnioskodawcy, to Wnioskodawca nie dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. W przypadku planowanej dostawy nieruchomości gruntowej (działek nr 1 oraz 2), przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, którego jednak nie można uznać za teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że na gruncie tym posadowione są budowle niebędące własnością Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa (zamiana) działek nr 1 oraz 2, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a taka sytuacja nie będzie mieć miejsca, gdyż dostawa będzie dotyczyć gruntu zabudowanego.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy ww. nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, Gmina nabyła ww. działki w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym w okolicznościach niniejszej sprawy nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działek, lub że takie prawo Wnioskodawcy nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Ponadto ww. działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku.

W świetle powyższego, dostawa działki nr 1 oraz działki nr 2 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

Reasumując, dostawa działki nr 1 oraz działki nr 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki nr 1 jest prawidłowe, jednakże na podstawie innych argumentów niż wskazał Wnioskodawca. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy działki nr 2 jest nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.