0111-KDIB3-2.4012.644.2021.3.AZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 7 października 2021 r. (data wpływu 7 października 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego w VAT (podatek od towarów i usług), na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy w odniesieniu do usług, które:

- będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, –jest nieprawidłowe,

- nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce –

UZASADNIENIE

11 sierpnia 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 usług polegających na tworzeniu i komponowaniu muzyki. Wniosek został uzupełniony pismem z 7 października 2021 r. (data wpływu 7 października 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 29 września 2021 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.644.2021.1.AZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w niedalekiej przyszłości planuje otworzyć działalność gospodarczą, polegającą na produkcji i kompozycji muzyki.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie produkował i komponował muzykę dla kontrahentów - artystów, będących muzykami, piosenkarzami oraz dj-ami głównie na rynku zachodnim tj. USA, Kanada, Niemcy, Anglia.

Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a kontrahentami na tworzenie i komponowanie muzyki będą przewidywały przeniesienie lub częściowe przeniesienie praw autorskich.

Innymi słowy umowy jakie będzie zawierał Wnioskodawca z kontrahentami będą zawierały zarówno wpisy o podziale praw autorskich pomiędzy Wnioskodawcą, a kontrahentami (jaka część tantiem z odtworzeń nagrania oraz wykorzystania utworu muzycznego będzie przysługiwać dla każdej ze stron) jak też umowa zawierać będzie jednorazową kompensację pieniężną.

Dodatkowo należy wskazać, że będą się również zdarzały sytuację, w których Wnioskodawca przy tworzeniu produkcji i kompozycji muzyki będzie korzystał z usług innych osób - wokalistów zatrudnionych na umowę o dzieło.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Podmioty, od których będzie otrzymywał wynagrodzenie za tworzenie i komponowanie muzyki będą podatnikami VAT, o których mowa w art. 28a ustawy o VAT oraz nie będą. Kontrahenci dla których będzie tworzył i komponował muzykę będą posiadali stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce oraz za granicą. Usługi będą świadczone do Polski jak i krajów zagranicznych.

Pytanie i stanowisko dotyczy zarówno usług świadczonych za granicą jak i w kraju, bo taki jest przekrój klientów.

Tworząc wskazane utwory muzyczne, do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie Wnioskodawca będzie działał w charakterze twórcy/artysty. Dane Wnioskodawcy nie będą znajdować się w tytule utworu, ale fakt ich stworzenia przez Wnioskodawcę będzie do wglądu publicznego. Działalność Wnioskodawcy dotyczy również sytuacji, w której działa jako podwykonawca utworu do którego prawa ma jego klient, a wynagrodzenie Wnioskodawcy jest jednorazowe. Wnioskodawca za tworzenie i komponowanie muzyki będzie wynagradzany w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub prawa do artystycznego wykonania utworu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego w VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) u.p.t.u.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego w VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie braku prawa do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego w VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy w odniesieniu do usług, które:

- będą podlegały opodatkowaniu w Polsce – jest nieprawidłowe,

- nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wnioskodawca w niedalekiej przyszłości planuje otworzyć działalność gospodarczą, polegającą na produkcji i kompozycji muzyki. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie produkował i komponował muzykę dla kontrahentów - artystów, będących muzykami, piosenkarzami oraz dj-ami głównie na rynku zachodnim tj. USA, Kanada, Niemcy, Anglia. Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a kontrahentami na tworzenie i komponowanie muzyki będą przewidywały przeniesienie lub częściowe przeniesienie praw autorskich.

Podatek VAT jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają bowiem czynności, które miały miejsce na określonym obszarze. Podobny charakter ma także polski podatek od towarów i usług. Opodatkowaniu podlegają bowiem wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju (tj. Rzeczypospolitej Polskiej). W przypadku gdy wykonanie danej czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza terytorium kraju, czynność ta nie będzie, co do zasady, podlegała opodatkowaniu w Polsce.

Zatem dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zaznaczyć należy, że aby określić miejsce świadczenia usługi, konieczne jest określenie statusu podatkowego nabywcy. Podstawową kwestią jest ustalenie, czy nabywca usługi jest podatnikiem, czy też podmiotem niemającym takiego statusu.

Z treści wniosku wynika, że podmioty, od których Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie za tworzenie i komponowanie muzyki będą podatnikami VAT, o których mowa w art. 28a ustawy o VAT oraz nie będą. Kontrahenci dla których będzie tworzył i komponował muzykę będą posiadali stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce oraz za granicą. Usługi będą świadczone do Polski jak i krajów zagranicznych.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w odniesieniu do ustalenia miejsca świadczenia usług wykonywanych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zastosowanie znajdzie art. 28c ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jedno z zastrzeżeń wskazanych w ww. przepisie zawarte zostało w art. 28l pkt 1 ustawy, w myśl którego, w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej usług sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Wnioskodawca wskazał, że umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a kontrahentami na tworzenie i komponowanie muzyki będą przewidywały przeniesienie lub częściowe przeniesienie praw autorskich. Tworząc wskazane utwory muzyczne, do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie Wnioskodawca będzie działał w charakterze twórcy/artysty. Wnioskodawca za tworzenie i komponowanie muzyki będzie wynagradzany w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub prawa do artystycznego wykonania utworu.

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że w przypadku przeniesienie praw autorskich lub udzielania licencji na wykorzystanie utworów Wnioskodawcy na rzecz klientów indywidualnych będących podatnikami w myśl art. 28a ustawy, miejscem ich świadczenia, a tym samym opodatkowania, będzie państwo, w którym posiadać będą oni siedzibę swojej działalności.

W przypadku zatem, gdy nabywcą będzie podatnik polski usługi te będą podlegały opodatkowaniu w Polsce. Natomiast, gdy siedziba nabywcy będącego podatnikiem znajdować się będzie poza terytorium kraju, opodatkowanie tej usługi winno zostać dokonane w kraju siedziby podatnika zagranicznego.

W przypadku zaś gdy nabywcami licencji będą klienci indywidualni niebędący podatnikami, mający stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, opodatkowanie tych usług winno zostać dokonane w tych właśnie państwach.

Natomiast sprzedaż licencji dla pozostałych klientów indywidualnych niebędących podatnikami winno zostać opodatkowane przez Wnioskodawcę w Polsce, na podstawie art. 28c ustawy.

Reasumując, w zależności od rodzaju podmiotów, na rzecz których Wnioskodawca dokonywać będzie sprzedaży, czynność ta może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju lub też nie polegać opodatkowaniu w Polsce.

Wyjaśnić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w powyższym przepisie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, iż stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 ze zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno - muzyczne; sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

W myśl art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Zgodnie z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że tworząc wskazane utwory muzyczne, do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie Wnioskodawca będzie działał w charakterze twórcy/artysty. Dane Wnioskodawcy nie będą znajdować się w tytule utworu, ale fakt ich stworzenia przez Wnioskodawcę będzie do wglądu publicznego. Działalność Wnioskodawcy dotyczy również sytuacji, w której działa jako podwykonawca utworu do którego prawa ma jego klient, a wynagrodzenie Wnioskodawcy jest jednorazowe. Wnioskodawca za tworzenie i komponowanie muzyki będzie wynagradzany w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub prawa do artystycznego wykonania utworu.

Odnosząc powołane przepisy do opisu sprawy stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca działa jako indywidualny artysta wykonawca i otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez niego usługi tworzenia i komponowania muzyki, które podlegają opodatkowaniu w Polsce, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Natomiast w sytuacjach, gdy świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na tworzeniu i komponowaniu muzyki nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, w sprawie nie znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie braku prawa do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego w VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy w odniesieniu do usług, które będą podlegały opodatkowaniu w Polsce,jest nieprawidłowe. Natomiast w odniesieniu do usług, które nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce,jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.