0111-KDIB3-1.4012.432.2021.2.IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania opłat pobieranych w związku z kontrolą …. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania opłat pobieranych w związku z kontrolą ….

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (…), jest jednostką organizacyjną rządowej administracji zespolonej podległą Wojewodzie działającą przede wszystkim na podstawie przepisów ustawy … Jednym z podstawowych zadań Wnioskodawcy jest …..

Pracownik księgowości Wnioskodawcy po otrzymaniu dokumentu potwierdzającego wykonanie kontroli wystawia dokument, będący podstawą do pobierania przez Wnioskodawcę opłaty za czynności kontrolne, a jednocześnie będący podstawą dokonania zapisów w księgach rachunkowych kwoty, na która opiewa dokument (…)

Przepisy ustawy o … ani rozporządzenia …. nie regulują tego, w jaki sposób należy dokumentować pobieranie opłat zFa czynności kontrolne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca winien dokumentować pobieranie opłat za czynności kontrolne? Czy winien wystawiać fakturę VAT (podatek od towarów i usług), rachunek na podstawie art. 87 ordynacji podatkowej czy notę obciążeniową?

W sytuacji pobierania opłat za czynności kontrolne w razie stwierdzenia nieprawidłowości w trakcie kontroli (…), gdy czynności kontrolne zostają zakończone np. w dniu 15 listopada danego roku sporządzeniem protokołu kontroli, stwierdzającym nieprawidłowości, następnie wszczyna się postępowanie administracyjne …. i wydaje decyzję administracyjną …, stwierdzającą nieprawidłowości - czy prawidłowe jest wystawianie dokumentu, będącego podstawą do pobrania przez Wnioskodawcę opłaty za czynności kontrolne, dopiero w momencie gdy ww. decyzja stwierdzająca nieprawidłowości stanie się ostateczna?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca wykonując czynności kontrolne (…) i pobierając za te czynności opłaty (…) oraz w wysokości, określonej przepisami (…), działa jako organ władzy publicznej w zakresie realizacji zadań nałożonych na ten organ przez przepisy prawa. Tym samym w zakresie tych czynności Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2021 r., poz. 685), zwana w dalszej części niniejszego pisma ustawą o VAT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto opłaty są pobierane przez Wnioskodawcę za czynności kontrolne, które nie stanowią odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju. Natomiast opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Czynności kontrolne nie mieszczą się zaś w definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ani w definicji świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT.

Z treści art 106 b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, iż podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług. Z kolei przepis art 106i ust. 1 wprowadza ogólna regułę, iż fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w dalszych ustępach art. 106 b ustawy o VAT.

Mając na uwadze, iż Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, a czynności kontrolne nie stanowią dostawy towarów ani świadczenia usług, nie znajdują zastosowania przepisy art. 106b i 106i ustawy o VAT. Tym samym brak jest przeszkód do wystawiania dokumentu, będącego podstawą do pobierania opłaty za czynności kontrolne po upływie miesiąca albo dłuższego okresu od wykonania tych czynności w sytuacji przewidzianej w art. ….. Wynika to z faktu, iż w tym przypadku opłaty pobiera się za czynności kontrolne w razie stwierdzenia nieprawidłowości. Kontrolowane podmioty natomiast niejednokrotnie nie zgadzają się ze stwierdzonymi przez Wnioskodawcę nieprawidłowościami. Zasadnym jest zatem wstrzymanie się z pobieraniem opłat do momentu aż decyzja administracyjna stwierdzająca te nieprawidłowości stanie się ostateczna. Tego rodzaju postępowanie w związku z faktem, iż do stanu faktycznego, będącego przedmiotem niniejszą interpretacji, nie znajduje zastosowanie art. 106i ustawy o VAT, nie stanowi naruszenia przepisów prawa.

Z kolei przepis art 87 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) stanowi, iż: jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży łub wykonanie usługi. Przepis art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej definiuje działalność gospodarczą jako każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086). w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tą działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującą taką działalność - do przedsiębiorców. Czynności kontrolne wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji zadań ustawowych (…) nie stanowią działalności gospodarczej, gdyż nie mają charakteru zarobkowego. W związku z powyższym opłaty za czynności kontrolne, wykonywane przez Wnioskodawcę, nie mogą być dokumentowane przy pomocy rachunków w rozumieniu art. 87 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U z 2021 r., poz. 217), (…).

1. Do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzę, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

2. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowym”:

1. zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów;

2. zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom;

3. wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki”.

Przepis art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości stanowi, iż:

„Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od którą przyjęto składniki aktywów;

6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania”.

Mając powyższe na uwadze, za zasadne należy uznać dokumentowanie pobierania przez Wnioskodawcę opłat za czynności kontrolne na podstawie dowodu księgowego w postaci noty obciążeniowej. Nota obciążeniowa winna zawierać elementy wymienione powyżej, określone w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, przy czym jako operację gospodarczą należy rozumieć obciążenie podmiotu kontrolowanego opłatą za czynności kontrolne, a jako datę operacji gospodarczą należy uznać datę obciążenia podmiotu kontrolowanego opłatą za czynności kontrolne, która jest tożsama z datą wystawienia noty obciążeniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy wskazują, że czynność podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną rządowej administracji zespolonej podległą Wojewodzie. Jednym z podstawowych zadań Wnioskodawcy jest nadzór nad (…), a w szczególności kontrola (…).

Pracownicy Wnioskodawcy po otrzymaniu dokumentu potwierdzającego wykonanie kontroli wystawiają dokument, będący podstawą do pobierania przez Wnioskodawcę opłaty za czynności kontrolne, a jednocześnie będący podstawą dokonania zapisów w księgach rachunkowych kwoty, na która opiewa dokument:

(…)

Przepisy (…) nie regulują tego, w jaki sposób należy dokumentować pobieranie przez organy (…) od kontrolowanych podmiotów opłat za czynności kontrolne

(…)

Wskazać należy, że opłaty za czynności przeprowadzone w ramach kontroli (…) mają charakter danin publicznych. Zostały nałożone przez ustawodawcę. Są to powszechne jednostronne ustalane świadczenia pieniężne, od których wniesienia uzależnione jest świadczenie organów władzy publicznej. Opłaty te są świadczeniami pieniężnymi o charakterze przymusowym. Obowiązek zapłaty spoczywa na wszystkich podmiotach wymienionych w ww. ustawie. Realizacja tego obowiązku nie zależy od woli podmiotu korzystającego. Strony nie mają swobody kształtowania treści stosunku prawnego, w szczególności co do wysokości opłaty, ewentualnego jej obniżenia lub odstąpienia od niej oraz terminu zapłaty.

Opłaty odznaczają się pełną ekwiwalentnością, co oznacza, że wartość świadczenia administracyjnego odpowiada wysokości pobranej opłaty. Opłaty za przeprowadzone w ramach kontroli czynności są zatem świadczeniami pieniężnymi, których nie można uznać za wynagrodzenie za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, mimo że producenci i dokonujący obrotu (…).

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną rządowej administracji zespolonej podległą Wojewodzie, działa na podstawie przepisów prawa, jego zadaniem jest (…), a w szczególności: kontrola (…).

Stawki pobieranych przez Wnioskodawcę opłat zostały określone w rozporządzeniu (…).

W związku z powyższym stwierdzić należy, że opłaty te mają charakter danin publicznych, są świadczeniami pieniężnymi o charakterze przymusowym i ich zapłata nie zależy od woli podmiotów. Strony nie mają swobody kształtowania treści stosunku prawnego w tym zakresie.

Wnioskodawca z tytułu wykonywania tych czynności nie jest zatem podatnikiem podatku VAT i czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności te nie podlegają zatem dokumentowaniu fakturą VAT ani rachunkiem, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Opłaty mogą być dokumentowane na podstawie innych dokumentów księgowych, przy czym przepisy ustawy o VAT nie rozstrzygają tych kwestii.

Jeśli chodzi o wątpliwość Wnioskodawcy co do możliwości wystawienia dokumentu będącego podstawą do pobrania opłat za czynności kontrolne w momencie gdy decyzja stwierdzająca nieprawidłowości stanie się ostateczna, to stwierdzić należy, że skoro czynności te nie podlegają opodatkowaniu, to ustawa o VAT nie przewiduje terminu dla ich dokumentowania i wskazany przez Wnioskodawcę art. 106i ustawy o VAT dotyczący terminu wystawienia faktury nie ma w sprawie zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.