0114-KDIP4-3.4012.438.2021.1.EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych ze świadczonymi usługami assistance – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

21 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych ze świadczonymi usługami assistance.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski.

W toku swojej działalności Spółka świadczy usługi na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych (dalej: „TU”) jak i innych podmiotów - mających siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski jak i w innych krajach. Jednocześnie Wnioskodawca zastrzega, że przedmiotem niniejszego wniosku są usługi świadczone przez Spółkę na rzecz TU i innych podmiotów mających siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Usługi świadczone przez Spółkę można zaklasyfikować do następujących obszarów:

• „Medical”’;

• „Moto”’;

• „Home”.

Obszar „Medical”

W ramach obszaru „Medical”, Spółka zawiera umowy o współpracy z TU w których zobowiązuje się wobec TU do świadczenia usług w zakresie assistance medycznego (ewentualnie również refundacji kosztów świadczeń assistance poniesionych samodzielnie przez ubezpieczonych w TU).

Realizując swoje ww. obowiązki Spółka przyjmuje zgłoszenia dotyczące udzielenia pomocy medycznej ubezpieczonym w TU. Spółka weryfikuje ww. zgłoszenia (w szczególności, poprzez sprawdzenie zakresu ochrony ubezpieczeniowej przysługującej ubezpieczonym w TU).

W przypadku pozytywnej weryfikacji zgłoszenia, Spółka organizuje pomoc medyczną udzielaną przez podmioty lecznicze z którymi Spółka zawarła umowy na świadczenie usług medycznych w zakresie assistance (dalej: „Podwykonawcy Medical”). Umowy z Podwykonawcami Medical Spółka zawarła we własnym imieniu.

Na podstawie ww. umów Spółka nabywa od Podwykonawców Medical świadczone przez te podmioty, w ramach działalności leczniczej, usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W związku z wykonaniem ww. usług, Podwykonawca Medical wystawia fakturę na rzecz Spółki stosując zwolnienie z VAT.

Z kolei Spółka wystawia dwie odrębne faktury na rzecz TU, tj. osobno na:

• kwotę przysługującego Spółce wynagrodzenia (dalej: „Honorarium Medical”) - kwota ta jest kalkulowana jako iloczyn liczby spraw załatwionych w danym okresie rozliczeniowym i stawki za załatwienie sprawy przyjętej w umowie z TU (w tej części Spółka stosuje stawkę 23% VAT);

• kwotę kosztów świadczenia usług w zakresie assistance przez Spółkę (dalej: „Koszty Medical”) - kwota ta jest równa kwotom wykazanym na fakturach wystawionych przez Podwykonawców Medical w związku ze świadczeniem przez nich na rzecz Spółki usług medycznych w zakresie assistance za dany okres (w tej części Spółka stosuje stawkę taką, jaką stosują wobec Spółki Podwykonawcy Medical).

Należy dodać, że ww. kwota Honorarium Medical może obejmować także wynagrodzenie przysługujące Spółce z tytułu obsługi spraw, w związku z którymi Spółka nie korzysta z usług Podwykonawców Medical, tj.

• tzw. spraw „informacyjnych” (w ramach których Spółka jedynie przekazuje osobom ubezpieczonym w TU określone informacje z wyłączeniem organizowania dla nich pomocy assistance);

• tzw. spraw „administracyjnych” (w ramach których Spółka zwraca osobom ubezpieczonym w TU kwoty, które osoby te poniosły samodzielnie organizując sobie pomoc assistance we własnym zakresie).

Obszar „Moto”

W ramach obszaru „Moto”, Spółka zawiera umowy o współpracy z TU/przedsiębiorstwami zajmującymi się wypożyczaniem samochodów w których zobowiązuje się wobec tych podmiotów do świadczenia usług w zakresie assistance drogowego (ewentualnie również refundacji kosztów świadczeń assistance poniesionych samodzielnie przez ubezpieczonych w TU).

Realizując swoje ww. obowiązki Spółka przyjmuje zgłoszenia dotyczące udzielenia pomocy drogowej osobom ubezpieczonym w TU/użytkownikom samochodów wynajmowanych przez przedsiębiorstwa zajmujące się wypożyczaniem samochodów.

Spółka weryfikuje ww. zgłoszenia (w szczególności poprzez sprawdzenie zakresu ochrony ubezpieczeniowej - w przypadku ubezpieczonych w TU lub też sprawdzenie, czy dany pojazd znajduje się na liście pojazdów zgłoszonych do obsługi przez przedsiębiorstwo zajmujące się wypożyczaniem samochodów).

W przypadku pozytywnej weryfikacji zgłoszenia, Spółka organizuje pomoc drogową, którą faktycznie udzielają podatnicy VAT z którymi Spółka podpisała umowę na świadczenie usług w zakresie assistance drogowego (dalej: „Podwykonawcy Moto”). Umowy z Podwykonawcami Moto Spółka zawarła we własnym imieniu.

Czynności wykonywane przez Podwykonawców Moto obejmują, w szczególności: usprawnienie pojazdu na miejscu zdarzenia, holowanie pojazdu, zapewnienie pojazdu zastępczego.

W związku z wykonaniem ww. usług, Podwykonawca Moto wystawia fakturę na rzecz Spółki stosując zasadniczo stawkę 23% VAT.

Z kolei Spółka wystawia dwie odrębne faktury na rzecz TU/przedsiębiorstwa zajmującego się wypożyczaniem samochodów, tj. osobno na:

• kwotę przysługującego Spółce wynagrodzenia (dalej: „Honorarium Moto”) - kwota ta jest kalkulowana jako iloczyn liczby spraw załatwionych w danym okresie rozliczeniowym i stawki za załatwienie sprawy przyjętej w umowie z TU/przedsiębiorstwem zajmującym się wypożyczaniem samochodów (w tej części Spółka stosuje stawkę 23% VAT);

• kwotę kosztów świadczenia usług w zakresie assistance przez Spółkę (dalej: „Koszty Moto”) - kwota ta jest równa kwotom wykazanym na fakturach wystawionych przez Podwykonawców Moto w związku ze świadczeniem przez nich na rzecz Spółki usług w zakresie assistance drogowego za dany okres (w tej części Spółka stosuje stawkę taką, jaką stosują wobec Spółki Podwykonawcy Moto).

Należy dodać, że ww. kwota Honorarium Moto może obejmować także wynagrodzenie przysługujące Spółce z tytułu obsługi spraw, w związku z którymi Spółka nie korzysta z usług Podwykonawców Moto, tj.

• tzw. spraw „informacyjnych” (w ramach których Spółka jedynie przekazuje osobom ubezpieczonym w TU/użytkownikom samochodów wynajmowanych przez przedsiębiorstwa zajmujące się wypożyczaniem samochodów określone informacje z wyłączeniem organizowania dla nich pomocy assistance);

• tzw. spraw „administracyjnych” (w ramach których Spółka zwraca osobom ubezpieczonym w TU kwoty, które osoby te poniosły samodzielnie organizując sobie pomoc assistance we własnym zakresie).

Obszar „Home”

W ramach obszaru „Home”, Spółka zawiera umowy o współpracy z TU w których zobowiązuje się wobec TU do świadczenia usług w zakresie assistance domowego (ewentualnie również refundacji kosztów świadczeń poniesionych samodzielnie przez ubezpieczonych w TU).

Realizując swoje ww. obowiązki Spółka przyjmuje zgłoszenia dotyczące udzielenia pomocy w zakresie mienia domowego ubezpieczonego w TU, które wymaga interwencji specjalisty.

Spółka weryfikuje ww. zgłoszenia (w szczególności poprzez sprawdzenie zakresu ochrony ubezpieczeniowej przysługującej ubezpieczonemu).

W przypadku pozytywnej weryfikacji zgłoszenia, Spółka organizuje wsparcie dotyczące przeprowadzenia niezbędnych interwencji, którego faktycznie udzielają podatnicy VAT z którymi Spółka podpisała umowę na świadczenie usług w zakresie assistance domowego (dalej: „Podwykonawcy Home”). Umowy z Podwykonawcami Home Spółka zawarła we własnym imieniu.

Interwencje przeprowadzane przez Podwykonawców Home obejmują, w szczególności, pomoc hydraulika, ślusarza, elektryka, specjalisty AGD/RTV/PC.

W związku z wykonaniem usługi, Podwykonawca Home wystawia fakturę na rzecz Spółki stosując zasadniczo stawkę 8% lub 23% VAT.

Z kolei Spółka wystawia dwie odrębne faktury na rzecz TU, tj. osobno na:

• kwotę przysługującego Spółce wynagrodzenia (dalej: „Honorarium Home”) - kwota ta jest kalkulowana jako iloczyn liczby spraw załatwionych w danym okresie rozliczeniowym i stawki za załatwienie sprawy przyjętej w umowie z TU (w tej części Spółka stosuje stawkę 23% VAT);

• kwotę kosztów świadczenia usług w zakresie assistance przez Spółkę (dalej: „Koszty Home”) - kwota ta jest równa kwotom wykazanym na fakturach wystawionych przez Podwykonawców Home w związku ze świadczeniem przez nich na rzecz Spółki usług w zakresie assistance domowego za dany okres (w tej części Spółka stosuje stawkę taką, jaką stosują wobec Spółki Podwykonawcy Home).

Należy dodać, że ww. kwota Honorarium Home może obejmować także wynagrodzenie przysługujące Spółce z tytułu obsługi spraw, w związku z którymi Spółka nie korzysta z usług Podwykonawców Home, tj.

• tzw. spraw „informacyjnych” (w ramach których Spółka jedynie przekazuje osobom ubezpieczonym w TU określone informacje z wyłączeniem organizowania dla nich pomocy assistance);

• tzw. spraw „administracyjnych” (w ramach których Spółka zwraca osobom ubezpieczonym w TU kwoty, które osoby te poniosły samodzielnie organizując sobie pomoc assistance we własnym zakresie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w ramach świadczenia usług w obszarze Medical, Honorarium Medical oraz Koszty Medical, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Medical powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Medical?

2. Czy w ramach świadczenia usług w obszarze Moto, Honorarium Moto oraz Koszty Moto, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU/przedsiębiorstw zajmujących się wypożyczaniem samochodów, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Moto powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Moto?

3. Czy w ramach świadczenia usług w obszarze Home, Honorarium Home oraz Koszty Home, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Home powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Home?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W ramach świadczenia usług w obszarze Medical, Honorarium Medical oraz Koszty Medical, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Medical powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Medical.

2. W ramach świadczenia usług w obszarze Moto, Honorarium Moto oraz Koszty Moto, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU/przedsiębiorstw zajmujących się wypożyczaniem samochodów, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Moto powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Moto.

3. W ramach świadczenia usług w obszarze Home, Honorarium Home oraz Koszty Home, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Home powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Home.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Wstęp

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka zawarła z TU/przedsiębiorstwami zajmującymi się wypożyczaniem samochodów umowy o współpracy na podstawie których świadczy usługi w zakresie assistance (ewentualnie również refunduje koszty świadczeń zrealizowanych samodzielnie przez ubezpieczonych w TU).

W ramach świadczenia ww. usług Spółka wykonuje wskazane w opisie stanu faktycznego czynności, w tym przyjmuje zgłoszenia, weryfikuje ich zasadność, a następnie organizuje pomoc assistance dla uprawnionych osób w ramach obszarów „Medical”, „Moto” i „Home”.

Wynagrodzeniem Spółki z ww. tytułu jest, odpowiednio, Honorarium Medical, Honorarium Moto i Honorarium Home - kalkulowane jako iloczyn liczby załatwionych spraw i stawki przyjętej w danej umowie.

W ramach organizowania pomocy assistance Spółka nabywa we własnym imieniu usługi od wyspecjalizowanych podmiotów (odpowiednio Podwykonawców Medical, Podwykonawców Moto i Podwykonawców Home).

Jednocześnie kwota ww. Honorarium może obejmować również wynagrodzenie przysługujące Spółce z tytułu obsługi spraw, w związku z którymi Spółka nie korzysta z usług, odpowiednio, Podwykonawców Medical, Podwykonawców Moto i Podwykonawców Home.

Celem niniejszego wniosku jest potwierdzenie, że z perspektywy podatku VAT w zakresie ww. Honorarium jak i Kosztów występują oddzielne świadczenia, które powinny być opodatkowane według odrębnych zasad, w związku z czym w zakresie Kosztów powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców.

W ocenie Spółki, kluczowy w tym zakresie jest art. 8 ust. 2a ustawy o VAT zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W odniesieniu do ww. przepisu Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 października 2012 r., I FSK 65/12 wskazał, iż:

„W przepisie tym więc, na potrzeby podatku od towarów i usług, ustanowiono fikcję prawną, na podstawie której przyjmuje się że jeżeli podatnik działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej nie wykonuje samodzielnie usług lecz we własnym imieniu dostarcza je nabywcy, podatnik ten usługę tę nabył i następnie usługę tę wyświadczył. Czynność refakturowania, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez refakturującego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta (np. w przypadku usług najmu, przerzucenie kosztów mediów przez wynajmującego na najemcę) polegać będzie zatem na wystawieniu przez podatnika na rzecz tego beneficjenta refaktury dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał. Refakturowanie usług określić można więc jako fakturowanie usługi świadczonej przez podatnika podatku od towarów i usług przy pomocy osoby trzeciej. Będzie więc ono miało, z punktu widzenia konsekwencji w zakresie podatku VAT, tożsame skutki co świadczenie usług.”

Poniżej Wnioskodawca przeprowadzi szczegółową analizę poszczególnych usług świadczonych przez Spółkę (tj. kolejno w obszarach „Medical”, „Moto” i „Home”).

Ad 1

W zakresie usług medycznych ustawa o VAT, obok ww. art. 8 ust. 2a, przewiduje dodatkową regulację dotyczącą refakturowania usług.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT zwolnieniu podlega świadczenie usług, o których mowa w pkt 18, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT zwolnieniu z VAT podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Z ww. przepisów wynika, że w przypadku nabycia usług o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej:

• nabywca tych usług, z perspektywy podatku VAT, jest jednocześnie:

- nabywcą ww. usług od podmiotu leczniczego, a także

- świadczącym ww. usługi na rzecz osoby trzeciej;

• świadczenie ww. usług na rzecz osoby trzeciej podlega zwolnieniu z VAT.

Innymi słowy, podmiot nabywający ww. usługi, dokonuje na gruncie podatku VAT ich „odsprzedaży” na rzecz osoby trzeciej.

W ocenie Wnioskodawcy, ww. przepisy mają zastosowanie do Kosztów Medical.

Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego, Spółka, we własnym imieniu, nabywa od podmiotu leczniczego (tj. Podwykonawcy Medical) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, które ten podmiot wykonuje w ramach działalności leczniczej.

Ww. usługi Spółka przenosi odpłatnie na rzecz osoby trzeciej (tj. TU) za kwotę równą kwocie wykazanej na fakturze wystawionej na rzecz Spółki przez Podwykonawcę Medical. Należy podkreślić, iż Spółka nie jest podmiotem wyspecjalizowanym w świadczeniu tego typu usług samodzielnie, co zdaniem Wnioskodawcy oznacza, iż w tym zakresie jej rola ogranicza się do obciążenia wspomnianym kosztem TU.

Z kolei w zakresie Honorarium Medical, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do stosowania tych samych zasad opodatkowania VAT, jak w przypadku Kosztów Medical. W ocenie Spółki, Honorarium Medical stanowi wynagrodzenie za odrębną usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz TU.

W konsekwencji, Honorarium Medical powinno być opodatkowane według zasad właściwych dla tej usługi, tj. w sposób odrębny od Kosztów Medical.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w ramach świadczenia usług w obszarze Medical, Honorarium Medical oraz Koszty Medical, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Medical powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Medical.

Ad 2

Z ww. art. 8 ust. 2a ustawy o VAT wynika, że w przypadku nabycia usług we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, nabywca tych usług, z perspektywy podatku VAT, jest jednocześnie:

• nabywcą ww. usług, a także

• świadczącym ww. usługi na rzecz osoby trzeciej.

Innymi słowy, podmiot nabywający ww. usługi, dokonuje na gruncie podatku VAT ich „odsprzedaży” na rzecz osoby trzeciej.

W ocenie Wnioskodawcy, ww. przepis ma zastosowanie do Kosztów Moto.

Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego, Spółka, we własnym imieniu, nabywa od Podwykonawcy Moto usługi w zakresie assistance drogowego.

Ww. usługi Spółka przenosi odpłatnie na rzecz osoby trzeciej (tj. TU/przedsiębiorstwa zajmującego się wypożyczaniem samochodów) za kwotę równą kwocie wykazanej na fakturze wystawionej na rzecz Spółki przez Podwykonawcę Moto. Należy podkreślić, iż Spółka nie jest podmiotem wyspecjalizowanym w świadczeniu tego typu usług samodzielnie, co zdaniem Wnioskodawcy oznacza, iż w tym zakresie jej rola ogranicza się do obciążenia wspomnianym kosztem TU/przedsiębiorstwa zajmującego się wypożyczaniem samochodów.

Z kolei w zakresie Honorarium Moto, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do stosowania tych samych zasad opodatkowania VAT, jak w przypadku Kosztów Moto. W ocenie Spółki, Honorarium Moto stanowi wynagrodzenie za odrębną usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz TU/przedsiębiorstwa zajmującego się wypożyczaniem samochodów.

W konsekwencji, Honorarium Moto powinno być opodatkowane według zasad właściwych dla tej usługi, tj. w sposób odrębny od Kosztów Moto.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w ramach świadczenia usług w obszarze Moto, Honorarium Moto oraz Koszty Moto, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU/przedsiębiorstw zajmujących się wypożyczaniem samochodów, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Moto powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Moto.

Ad 3

Z ww. art. 8 ust. 2a ustawy o VAT wynika, że w przypadku nabycia usług we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, nabywca tych usług, z perspektywy podatku VAT, jest jednocześnie:

• nabywcą ww. usług, a także

• świadczącym ww. usługi na rzecz osoby trzeciej.

Innymi słowy, podmiot nabywający ww. usługi, dokonuje na gruncie podatku VAT ich „odsprzedaży” na rzecz osoby trzeciej.

W ocenie Wnioskodawcy, ww. przepis ma zastosowanie do Kosztów Home.

Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego, Spółka, we własnym imieniu, nabywa od Podwykonawcy Home usługi w zakresie assistance domowego.

Ww. usługi Spółka przenosi odpłatnie na rzecz osoby trzeciej (tj. TU) za kwotę równą kwocie wykazanej na fakturze wystawionej na rzecz Spółki przez Podwykonawcę Home. Należy podkreślić, iż Spółka nie jest podmiotem wyspecjalizowanym w świadczeniu tego typu usług samodzielnie, co zdaniem Wnioskodawcy oznacza, iż w tym zakresie jej rola ogranicza się do obciążenia wspomnianym kosztem TU.

Z kolei w zakresie Honorarium Home, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do stosowania tych samych zasad opodatkowania VAT, jak w przypadku Kosztów Home. W ocenie Spółki, Honorarium Home stanowi wynagrodzenie za odrębną usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz TU.

W konsekwencji, Honorarium Home powinno być opodatkowane według zasad właściwych dla tej usługi, tj. w sposób odrębny od Kosztów Home.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w ramach świadczenia usług w obszarze Home, Honorarium Home oraz Koszty Home, fakturowane przez Spółkę na rzecz TU, należy uznać z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania, w związku z czym w zakresie Kosztów Home powinna mieć zastosowanie stawka VAT właściwa dla usług nabywanych przez Spółkę od Podwykonawców Home.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powołanego powyżej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną nie tylko od nabywcy, usługobiorcy, ale również od osoby trzeciej z tytułu dostawy towaru lub wykonania usługi. We wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi.

Zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. W toku swojej działalności Spółka świadczy usługi na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych (TU) jak i innych podmiotów - mających siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Usługi świadczone przez Spółkę można zaklasyfikować do następujących obszarów: „Medical”’, „Moto”’, „Home”.

W ramach obszaru „Medical”, Spółka zawiera umowy o współpracy z TU w których zobowiązuje się wobec TU do świadczenia usług w zakresie assistance medycznego (ewentualnie również refundacji kosztów świadczeń assistance poniesionych samodzielnie przez ubezpieczonych w TU).

Realizując swoje ww. obowiązki Spółka przyjmuje zgłoszenia dotyczące udzielenia pomocy medycznej ubezpieczonym w TU. Spółka weryfikuje ww. zgłoszenia (w szczególności, poprzez sprawdzenie zakresu ochrony ubezpieczeniowej przysługującej ubezpieczonym w TU). W przypadku pozytywnej weryfikacji zgłoszenia, Spółka organizuje pomoc medyczną udzielaną przez podmioty lecznicze z którymi Spółka zawarła umowy na świadczenie usług medycznych w zakresie assistance (Podwykonawcy Medical). Umowy z Podwykonawcami Medical Spółka zawarła we własnym imieniu.

Na podstawie ww. umów Spółka nabywa od Podwykonawców Medical świadczone przez te podmioty, w ramach działalności leczniczej, usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W związku z wykonaniem ww. usług, Podwykonawca Medical wystawia fakturę na rzecz Spółki stosując zwolnienie z VAT.

Z kolei Spółka wystawia dwie odrębne faktury na rzecz TU, tj. osobno na:

• kwotę przysługującego Spółce wynagrodzenia (Honorarium Medical) - kwota ta jest kalkulowana jako iloczyn liczby spraw załatwionych w danym okresie rozliczeniowym i stawki za załatwienie sprawy przyjętej w umowie z TU (w tej części Spółka stosuje stawkę 23% VAT);

• kwotę kosztów świadczenia usług w zakresie assistance przez Spółkę (Koszty Medical) - kwota ta jest równa kwotom wykazanym na fakturach wystawionych przez Podwykonawców Medical w związku ze świadczeniem przez nich na rzecz Spółki usług medycznych w zakresie assistance za dany okres (w tej części Spółka stosuje stawkę taką, jaką stosują wobec Spółki Podwykonawcy Medical).

W ramach obszaru „Moto”, Spółka zawiera umowy o współpracy z TU/przedsiębiorstwami zajmującymi się wypożyczaniem samochodów w których zobowiązuje się wobec tych podmiotów do świadczenia usług w zakresie assistance drogowego (ewentualnie również refundacji kosztów świadczeń assistance poniesionych samodzielnie przez ubezpieczonych w TU). Realizując swoje ww. obowiązki Spółka przyjmuje zgłoszenia dotyczące udzielenia pomocy drogowej osobom ubezpieczonym w TU/użytkownikom samochodów wynajmowanych przez przedsiębiorstwa zajmujące się wypożyczaniem samochodów. Spółka weryfikuje ww. zgłoszenia (w szczególności poprzez sprawdzenie zakresu ochrony ubezpieczeniowej - w przypadku ubezpieczonych w TU lub też sprawdzenie, czy dany pojazd znajduje się na liście pojazdów zgłoszonych do obsługi przez przedsiębiorstwo zajmujące się wypożyczaniem samochodów). W przypadku pozytywnej weryfikacji zgłoszenia, Spółka organizuje pomoc drogową, którą faktycznie udzielają podatnicy VAT z którymi Spółka podpisała umowę na świadczenie usług w zakresie assistance drogowego (Podwykonawcy Moto). Umowy z Podwykonawcami Moto Spółka zawarła we własnym imieniu.

Czynności wykonywane przez Podwykonawców Moto obejmują, w szczególności: usprawnienie pojazdu na miejscu zdarzenia, holowanie pojazdu, zapewnienie pojazdu zastępczego.

W związku z wykonaniem ww. usług, Podwykonawca Moto wystawia fakturę na rzecz Spółki stosując zasadniczo stawkę 23% VAT.

Z kolei Spółka wystawia dwie odrębne faktury na rzecz TU/przedsiębiorstwa zajmującego się wypożyczaniem samochodów, tj. osobno na:

• kwotę przysługującego Spółce wynagrodzenia (Honorarium Moto) - kwota ta jest kalkulowana jako iloczyn liczby spraw załatwionych w danym okresie rozliczeniowym i stawki za załatwienie sprawy przyjętej w umowie z TU/przedsiębiorstwem zajmującym się wypożyczaniem samochodów (w tej części Spółka stosuje stawkę 23% VAT);

• kwotę kosztów świadczenia usług w zakresie assistance przez Spółkę (Koszty Moto) - kwota ta jest równa kwotom wykazanym na fakturach wystawionych przez Podwykonawców Moto w związku ze świadczeniem przez nich na rzecz Spółki usług w zakresie assistance drogowego za dany okres (w tej części Spółka stosuje stawkę taką, jaką stosują wobec Spółki Podwykonawcy Moto).

W ramach obszaru „Home”, Spółka zawiera umowy o współpracy z TU w których zobowiązuje się wobec TU do świadczenia usług w zakresie assistance domowego (ewentualnie również refundacji kosztów świadczeń poniesionych samodzielnie przez ubezpieczonych w TU). Realizując swoje ww. obowiązki Spółka przyjmuje zgłoszenia dotyczące udzielenia pomocy w zakresie mienia domowego ubezpieczonego w TU, które wymaga interwencji specjalisty. Spółka weryfikuje ww. zgłoszenia (w szczególności poprzez sprawdzenie zakresu ochrony ubezpieczeniowej przysługującej ubezpieczonemu). W przypadku pozytywnej weryfikacji zgłoszenia, Spółka organizuje wsparcie dotyczące przeprowadzenia niezbędnych interwencji, którego faktycznie udzielają podatnicy VAT z którymi Spółka podpisała umowę na świadczenie usług w zakresie assistance domowego (Podwykonawcy Home). Umowy z Podwykonawcami Home Spółka zawarła we własnym imieniu. Interwencje przeprowadzane przez Podwykonawców Home obejmują, w szczególności, pomoc hydraulika, ślusarza, elektryka, specjalisty AGD/RTV/PC.

W związku z wykonaniem usługi, Podwykonawca Home wystawia fakturę na rzecz Spółki stosując zasadniczo stawkę 8% lub 23% VAT.

Z kolei Spółka wystawia dwie odrębne faktury na rzecz TU, tj. osobno na:

• kwotę przysługującego Spółce wynagrodzenia (Honorarium Home) - kwota ta jest kalkulowana jako iloczyn liczby spraw załatwionych w danym okresie rozliczeniowym i stawki za załatwienie sprawy przyjętej w umowie z TU (w tej części Spółka stosuje stawkę 23% VAT);

• kwotę kosztów świadczenia usług w zakresie assistance przez Spółkę (Koszty Home) - kwota ta jest równa kwotom wykazanym na fakturach wystawionych przez Podwykonawców Home w związku ze świadczeniem przez nich na rzecz Spółki usług w zakresie assistance domowego za dany okres (w tej części Spółka stosuje stawkę taką, jaką stosują wobec Spółki Podwykonawcy Home).

Wnioskodawca wskazał również, że ww. kwota Honorarium Medical/Moto/Home może obejmować także wynagrodzenie przysługujące Spółce z tytułu obsługi spraw, w związku z którymi Spółka nie korzysta z usług Podwykonawców Medical/Moto/Home, tj.

• tzw. spraw „informacyjnych” (w ramach których Spółka jedynie przekazuje osobom ubezpieczonym w TU, a w przypadku assistance drogowego również użytkownikom samochodów wynajmowanych przez inne podmioty, określone informacje z wyłączeniem organizowania dla nich pomocy assistance);
• tzw. spraw „administracyjnych” (w ramach których Spółka zwraca osobom ubezpieczonym w TU kwoty, które osoby te poniosły samodzielnie organizując sobie pomoc assistance we własnym zakresie).

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy w ramach świadczenia usług assistance Medical/Moto/Home, Honorarium Medical/Moto/Home oraz Koszty Medical/Moto/Home należy uznać jako wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegającym właściwym dla nich zasadom opodatkowania.

W celu dokonania prawidłowej kwalifikacji opisanych przez Wnioskodawcę czynności, rozważenia wymaga kwestia tzw. świadczeń złożonych. Wskazówki kiedy określone świadczenia należy traktować jako świadczenia złożone, a kiedy jako świadczenia odrębne ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikają z orzecznictwa TSUE.

W szczególności w wyroku z 25 lutego 1999 r.C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Z kolei z wyroku z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV wynika, że jeżeli czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej. Jest tak właśnie w przypadku transakcji, w ramach której podatnik dostarcza konsumentowi standardowe oprogramowanie wcześniej opracowane i oferowane do sprzedaży zarejestrowane na nośniku, jak również zapewnia następnie przystosowanie tego oprogramowania do specyficznych potrzeb tego nabywcy, nawet jeśli następuje to za zapłatą dwóch odrębnych cen. Powyższe spostrzeżenia pozostają przy tym aktualne także wówczas, gdy wynagrodzenie za poszczególne czynności składające się na jedną usługę jest kalkulowane odrębnie. W tym zakresie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE m.in. w ww. sprawie C-41/04 czy C-111/05, wskazując, że odrębna kalkulacja wynagrodzenia za poszczególne czynności składające się na kompleksową usługę, nie uzasadnia podziału takiej usługi na potrzeby opodatkowania.

Ponadto, w orzeczeniu z 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanćni reditelstvi v Usti nad Labem, TSUE stwierdził, że „(`(...)`) z art. 2 szóstej dyrektywy wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne (`(...)`). Co więcej, w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy (`(...)`). Ponadto można również uznać, że jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Tak również w wyroku z 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dellEconomia e delle Finanze przeciwko Part Service Srl.

Z przytoczonych wyżej orzeczeń TSUE wynika, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Podstawowym kryterium pozwalającym uznać zbiór określonych czynności za usługę kompleksową (złożoną) jest określenie wzajemnych relacji pomiędzy elementami składowymi złożonej usługi w zakresie celów, które usługi te realizują. Pojedynczą usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykonania usługi zasadniczej. Podstawowym celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą główną - usługę kompleksową - jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi głównej. Aby dana pomocnicza usługa mogła być uznana za element kompleksowej usługi, winna służyć bezpośrednio realizacji głównej usługi. W celu ustalenia czy dana usługa może być uznana za złożoną, konieczne jest zbadanie przebiegu konkretnej transakcji z uwzględnieniem jej wszystkich ekonomicznych aspektów.

Zaznaczyć należy, że w przypadku usług o charakterze złożonym, o wysokości stawki decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Analiza całokształtu okoliczności towarzyszących każdej z opisanych transakcji prowadzi do wniosku, że celem gospodarczym dla kontrahenta jest nabycie usługi assistance (medycznego, drogowego, domowego), na którą składa się szereg wykonywanych przez Wnioskodawcę usług, w tym w szczególności: w przypadku assistance medycznego - organizowanie pomocy medycznej, w przypadku assistance drogowego – udzielenie pomocy drogowej osobom ubezpieczonym oraz w odniesieniu do assistance domowego – udzielenie pomocy w zakresie mienia domowego. W ramach zawartych z TU umów, Wnioskodawca przyjmuje zgłoszenia, dokonuje ich weryfikacji, w przypadku pozytywnego rozpatrzenia zgłoszenia organizuje pomoc medyczną/drogową/domową poprzez skorzystanie z usług innego podmiotu – Podwykonawców Medical/Moto/Home. Wnioskodawca otrzymuje od usługobiorcy wynagrodzenie kalkulowane jako iloczyn liczby spraw załatwionych w danym okresie rozliczeniowym i stawki za załatwienie sprawy. Ponadto Wnioskodawca w ramach zawartej umowy wykonuje również czynności informacyjne i administracyjne. Wszystkie ww. czynności składają się na jedną kompleksową usługę assistance medycznego/drogowego/home. Uwzględniając zatem przywołaną analizę kompleksowości świadczonych usług uznać należy, że czynności związane z organizowaniem pomocy medycznej, udzieleniem pomocy drogowej osobom ubezpieczonym, udzieleniem pomocy w zakresie mienia domowego, które są zakupione uprzednio od podmiotów trzecich są niezbędne do wyświadczenia usługi assistance medycznego/drogowego/domowego, a w konsekwencji usługi te nie stanowią odrębnego świadczenia. Gdyby nie zawarte umowy w zakresie assistance z TU, nie doszłoby do świadczenia pomocy medycznej, drogowej czy domowej. Są one następstwem umów zawartych z TU i są z nimi nierozerwalnie związane. Nie można zatem uznać, że nabywane usługi od Podwykonawców Medical/Moto/Home są przedmiotem odsprzedaży. Zgodnie z opisem sprawy ww. usługi nabywane są przez Wnioskodawcę we własnym imieniu w związku z zobowiązaniem do wyświadczenia usługi assistance na rzecz TU.

Fakt, że Spółka wystawia dwie odrębne faktury na rzecz TU i usługi te są oddzielnie kalkulowane, nie jest determinujące dla uznania, że Wnioskodawca świadczy odrębne świadczenia.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z wolą ustawodawcy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie usługa assistance medycznego/drogowego/domowego jako przedmiot świadczenia na rzecz kontrahenta, jest usługą główną, a koszt dodatkowy - koszt organizowania pomocy medycznej/pomocy drogowej osobom ubezpieczonym/pomocy w zakresie mienia domowego - stanowi element rachunku kosztów zmierzający do ustalenia kwoty odpłatności za poszczególną usługę assistance medycznego/drogowego/domowego, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia organizowanie ww. pomocy dopełnia świadczenie zasadnicze i nie należy go sztucznie oddzielać od tego świadczenia.

Zgodnie z ogólnymi zasadami podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usługi, nie powinno się sztucznie wyodrębniać z jednej kompleksowej usługi pewnych czynności tylko w tym celu, aby opodatkować je na innych (korzystnych) zasadach. Jak wykazano bowiem wyżej, w przypadku, gdy dany podmiot świadczy usługę o charakterze kompleksowym, lecz stanowiącą w istocie jedno, niepodzielne świadczenie, nie jest dopuszczalne dzielenie tej usługi na poszczególne elementy. Tym samym refakturowanie usług nie może być podstawą do rozbicia na poszczególne części usługi kompleksowej. Jeżeli więc świadczenie kompleksowe stanowi jedną, niepodzielną całość nie może być rozbijane w celu refakturowania poszczególnych jego części.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy, a także orzecznictwa TSUE i przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę czynności organizowania pomocy medycznej, pomocy drogowej osobom ubezpieczonym, pomocy w zakresie mienia domowego zakupione uprzednio od podmiotu trzeciego, są niezbędne dla prawidłowej realizacji usługi głównej (usługi assistance medycznego/drogowego/domowego). Tym samym stanowią element tej usługi i podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla usługi assistance medycznego/drogowego/domowego.

Tym samym, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w ramach świadczonych usług assistance medycznego/drogowego/domowego Honorarium Medical/Moto/Home oraz Koszty Medical/Moto/Home należy uznać za z perspektywy podatku VAT za wynagrodzenie z tytułu odrębnych świadczeń podlegających właściwym dla nich zasadom opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań 1-3 uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a także przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości dokumentowania świadczonych przez Spółkę usług, ponieważ w tym zakresie nie przedstawiono własnego stanowiska i nie zadano pytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.