0114-KDIP4-3.4012.418.2021.2.JJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 10 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 19 sierpnia 2021 r. (data wpływu 25 sierpnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 9 sierpnia 2021 r. (doręczone 16 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku do czynności dostawy nieruchomości niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

15 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku do czynności dostawy nieruchomości niezabudowanych. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 19 sierpnia 2021 r. (data wpływu 25 sierpnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 9 sierpnia 2021 r. (doręczone 16 sierpnia 2021 r.).

We wniosku złożonym przez:

– Zainteresowanego będącego stroną postępowania

Pana D.P.

– Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, sprecyzowane następnie w nadesłanym uzupełnieniu:

Zainteresowani, jako dwaj przedsiębiorcy są współwłaścicielami w udziałach po 1/2 części dwóch przyległych do siebie nieruchomości położonych w mieście (`(...)`) przy (`(...)`), i tak zabudowanej budynkiem kotłowni nieruchomości gruntowej o pow. (`(...)`) ha, działka nr 1 (KW (`(...)`)) oraz niezabudowanej nieruchomości gruntowej o pow. (`(...)`) ha, działka nr 2 (KW (`(...)`)), których nabycia dokonywali będąc czynnymi podatnikami VAT (podatek od towarów i usług) na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT i z zamiarem przyszłej wspólnej inwestycji.

W dniu 9 lipca 2018 r. Prezydent (`(...)`) wydał prawomocną decyzję nr (`(...)`) o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych na ww. działkach. Z racji przedmiotowej decyzji działki nr 1 i 2 stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 powołanej ustawy o VAT.

Zainteresowani – w celu pozyskania środków finansowych na swoją inwestycję – planują sprzedać dla jednego nabywcy w całości działkę nr 1 o pow. (`(...)`) ha (po rozbiórce znajdującego się na niej budynku), a z działki nr 2 o pow. (`(...)`) ha wydzieloną geodezyjnie jej część o pow. (`(...)`) ha, która przylegać będzie do działki nr 1. Łącznie do sprzedaży teren o pow. (`(...)`) ha, przy czym dostawa w całości dotyczyć będzie działki nr 1 (jedna nieruchomość) oraz w części działki nr 2 w ramach nowo wydzielonej działki o pow. (`(...)`) ha (druga nieruchomość).

Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu będzie ważna dla działki wydzielonej oraz pozostałych i nadal będzie możliwa jej realizacja, ponieważ dotyczy lokalizacji inwestycji na konkretnym obszarze, którego podział na mniejsze działki – tożsame z obszarem określonym w decyzji - nie wpływa na ważność decyzji.

Zainteresowani nie wykorzystywali działek nr 1 i 2 do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Nabycia nieruchomości w postaci zabudowanej działki nr 1 dokonała Zainteresowana (`(...)`) Sp. z o.o., której nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie od osoby prywatnej, uiszczono PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych)), po czym poniosła wydatki na ulepszenie obiektu przekraczające nieznacznie 30% wartości początkowej, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, po czym dokonała dostawy udziału 1/2 części ww. nieruchomości Zainteresowanemu D.P. przysługującemu z tytułu tego nabycia prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego (cena netto 21.000 zł i 23 % VAT 4.830 zł). Natomiast przy nabyciu udziałów po 1/2 części w działce nr 2 każdemu Zainteresowanemu przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa niezabudowanych działek tj. nr 1 oraz działki, która zostanie wyodrębniona na skutek podziału geodezyjnego z działki nr 2, dla których wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, korzystają ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa niezabudowanej działki nr 1 oraz niezabudowanej działki, która zostanie wyodrębniona wskutek podziału geodezyjnego z działki nr 2 i dla których wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie korzysta ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zgodnie z przywołanymi przepisami zwalnia się z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, przy czym za tereny budowlane ustawa uznaje grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Na gruncie przedmiotowego uregulowania opodatkowaniu podlegają zatem te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Bez wątpienia dostawa niezabudowanej działki nr 1 nie korzysta ze zwolnienia, gdyż będzie dostawą terenu budowlanego, tak samo jak niezabudowanej działki wydzielonej, ponieważ decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca działki nr 2 przesądziła, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę, stąd późniejszy podział tej działki na dwie działki mniejsze, nie może zmienić charakteru budowlanego tego terenu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a) określone udziały w nieruchomości,

b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym zaznacza się, że podmiot dokonujący czynności polegające na wykorzystaniu nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowani, jako dwaj przedsiębiorcy są współwłaścicielami w udziałach po 1/2 części dwóch przyległych do siebie nieruchomości położonych w (`(...)`)u, zabudowanej budynkiem kotłowni nieruchomości gruntowej o pow. (`(...)`) ha, działka nr 1, oraz niezabudowanej nieruchomości gruntowej o pow. (`(...)`) ha, działka nr 2, których nabycia dokonywali będąc czynnymi podatnikami VAT na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT i z zamiarem przyszłej wspólnej inwestycji.

9 lipca 2018 r. (`(...)`) wydał prawomocną decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych na ww. działkach. Z racji przedmiotowej decyzji działki nr 1 i 2 stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zainteresowani – w celu pozyskania środków finansowych na swoją inwestycję – planują sprzedać dla jednego nabywcy w całości działkę nr 1 (po rozbiórce znajdującego się na nim budynku), a z działki nr 2 wydzieloną geodezyjnie jej część o pow. (`(...)`) ha, która przylegać będzie do działki nr 1. Łącznie do sprzedaży teren o pow. (`(...)`) ha, przy czym dostawa w całości dotyczyć będzie działki nr 1 (jedna nieruchomość) oraz w części działki nr 2 w ramach nowo wydzielonej działki o pow. (`(...)`) ha (druga nieruchomość).

Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu będzie ważna dla działki wydzielonej oraz pozostałych i nadal będzie możliwa jej realizacja, ponieważ dotyczy lokalizacji inwestycji na konkretnym obszarze, którego podział na mniejsze działki - tożsame z obszarem określonym w decyzji - nie wpływa na ważność decyzji.

Zainteresowani nie wykorzystywali działek nr 1 i 2 do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Nabycia nieruchomości w postaci zabudowanej działki nr 1 dokonała Zainteresowana (`(...)`) Sp. z o.o., której nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie od osoby prywatnej, uiszczono PCC), po czym poniosła wydatki na ulepszenie obiektu przekraczające nieznacznie 30% wartości początkowej w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, po czym dokonała dostawy udziału 1/2 części ww. nieruchomości Zainteresowanemu DP przysługującemu z tytułu tego nabycia prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego (cena netto 21.000 zł i 23 % VAT 4.830 zł). Natomiast przy nabyciu udziałów po ½ części w działce nr 2 każdemu Zainteresowanemu przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wątpliwości Zainteresowanych w niniejszej sprawie dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia podatkowego dla dostawy niezabudowanych działek tj. nr 1 oraz działki, która zostanie wyodrębniona na skutek podziału geodezyjnego z działki nr 2, dla których została wydana o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Uwzględniając okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dostawa działki nr 1 oraz działki, która zostanie wyodrębniona geodezyjnie z działki nr 2, nabytych przez Zainteresowanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – przez czynnych podatników VAT, na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT i z zamiarem przyszłej wspólnej inwestycji – będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższego – dostawa przez Zainteresowanych działki nr 1 oraz działki, która zostanie wyodrębniona geodezyjnie z działki nr 2 – będzie stanowiła dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku nie korzystają dostawy których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane stanowiące tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie, Zainteresowani planują na rzecz jednego nabywcy sprzedać działkę nr 1 (po rozbiórce znajdującego się na niej budynku) oraz działkę, która zostanie wydzielona z niezabudowanej działki nr 2. Wnioskodawca wskazuje, że teren, który ma w takiej formie zostać sprzedany, jest objęty decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych, wydaną przez (`(...)`). Co ważne dla rozstrzygnięcia sprawy, Wnioskodawca wskazuje również, że ww. decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu będzie ważna dla działki wydzielonej oraz pozostałych i nadal będzie możliwa jej realizacja, ponieważ dotyczy lokalizacji inwestycji na konkretnym obszarze, którego podział na mniejsze działki – tożsame z obszarem określonym w decyzji – nie wpływa na ważność decyzji.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro dla przedmiotowych nieruchomości – działki nr 1 oraz działki, która zostanie wydzielona z działki nr 2 – wydana jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, której założenia – jak wskazał Wnioskodawca – postanawiają o budowie dwóch budynków mieszkalnych na ww. działkach, nieruchomości te spełniają definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym ich dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

a) towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

b) brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

W niniejszej sprawie oba warunki uprawniające do zwolnienia sprzedaży udziałów w prawach własności działek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie zostaną spełnione. Zainteresowani nie wykorzystywali działek nr 1 i 2 do działalności zwolnionej od podatku VAT, zatem nie była ona wykorzystywana do działalności zwolnionej przez cały okres posiadania, co jest przesłanką warunkującą zastosowanie zwolnienia na podstawie ww. przepisu. Ponadto, Zainteresowana (`(...)`) Sp. z o.o. nabyła działkę nr 1 od osoby fizycznej, przy czym uiszczono PCC, co świadczy o tym, że transakcja nie była objęta podatkiem VAT, zatem nie można z tego względu powiedzieć, że Spółka miała prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie miała takiego prawa. Przy następnych transakcjach, czyli dostawy 1/2 części działki nr 1 na rzecz Zainteresowanego Pana D. P., a także nabyciu przez obu Zainteresowanych po 1/2 udziału w działce nr 2, Wnioskodawca wskazuje, że z tytułu tych czynności przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego. W konsekwencji kolejna przesłanka warunkująca zwolnienie opisanej dostawy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 nie zostaje spełniona.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Zainteresowanych opisanej we wniosku działki nr 1 oraz działki, która zostanie wydzielona z działki nr 2, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, a w konsekwencji Zainteresowani będą zobowiązani do naliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Stanowisko Zainteresowanych należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.