Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą obejmującą produkcję filmów, badania naukowe, tłumaczenia oraz organizację targów i wystaw. W ramach tej działalności nabył 1/2 udziału w prawie własności samochodu osobowego, co zostało udokumentowane fakturą, która nie zawiera numeru NIP Wnioskodawcy. Wnioskodawca zapytał, czy może odliczyć 50% podatku naliczonego z tej faktury oraz czy konieczne jest wystawienie noty korygującej. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego, mimo braku numeru NIP, ponieważ faktura odzwierciedla rzeczywiste zdarzenie gospodarcze. Wystawienie noty korygującej nie jest wymagane.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 15 września 2021 r. (data wpływu 15 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 10 września 2021 r. (doręczone Stronie 13 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie udziału w prawie własności samochodu osobowego, która nie zawiera numeru NIP oraz zasadności wystawienia noty korygującej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
22 czerwca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie udziału w prawie własności samochodu osobowego, która nie zawiera numeru NIP oraz zasadności wystawienia noty korygującej.
Wniosek uzupełniony został pismem z 15 września 2021 r. (data wpływu 15 września 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 10 września 2021 r., doręczone Stronie 13 września 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca (…) roku rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (…). Adres stałego miejsca prowadzenia działalności to adres miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w następującym zakresie:
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Data rejestracji jako podatnika VAT to (…) r.
(…) r. ojciec Wnioskodawcy zapłacił kartą płatniczą zadatek na poczet samochodu osobowego. Zadatek został udokumentowany paragonem fiskalnym, a następnie fakturą nr (…). Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera: dane firmy i adres Wnioskodawcy, tytuł wpłaty, wartość netto, stawkę podatku VAT, kwotę podatku VAT oraz wartość brutto. Zamiast identyfikatora podatkowego NIP wskazany jest numer PESEL Wnioskodawcy.
(…) roku Wnioskodawca nabył udział w prawie własności samochodu osobowego
w wysokości 1/2. Przedmiotową transakcję dokumentuje faktura z (…) r. o numerze (…). Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera: imię, nazwisko, adres i numer PESEL matki Wnioskodawcy jako nabywcy nr 1, dane firmy i adres Wnioskodawcy jako nabywcy nr 2, nazwę towaru, wartość netto, stawkę podatku VAT, kwotę podatku VAT oraz wartość brutto. Zamiast identyfikatora podatkowego NIP wskazany jest numer PESEL Wnioskodawcy. (…)r. sprzedaż została zafiskalizowana na kasie rejestrującej.
Samochód został wprowadzony na stan środków trwałych (…)roku.
(…) r. matka Wnioskodawcy złożyła pisemne oświadczenie, iż przysługuje jej udział w prawie własności samochodu w wysokości 1/2 oraz, że jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej nie będzie ubiegać się o zwrot podatku VAT za zakup wymienionego samochodu.
W piśmie uzupełniającym z 15 września 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego i wskazał, że:
Numer faktury dokumentującej zakup udziału w prawie własności samochodu, która nie zawiera numeru NIP i jest przedmiotem pytania zawartego we wniosku to (…). Faktura została wystawiona (…)r.
Na paragonach dokumentujących transakcję zakupu udziału w prawie własności samochodu osobowego nie widnieje numer NIP.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy:
Odnosząc się do pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, faktura niezawierająca numeru NIP Wnioskodawcy dokumentująca zakup udziału w prawie własności samochodu w wysokości 1/2, który jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wystarczającym dokumentem na podstawie, którego Wnioskodawca może odliczyć VAT naliczony w wysokości 50%.
Odnosząc się do pytania nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia noty korygującej do tego zakupu, gdyż zgodnie z art. 106k ustawy o VAT taką notę można, ale nie trzeba wystawić.
Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 t.j., zwana dalej: „ustawą VAT”), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.
Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.
Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:
Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.
Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i ust. 2 występują jednakże wyjątki. Artykuł 86a ust. 3 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.
Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:
Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.
Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym.
Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.
Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktury VAT otrzymanej przez Wnioskodawcę powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokument ten potwierdza rzeczywistą transakcję gospodarczą. W tym miejscu należy wskazać na art. 106k ust. 1 ustawy, który stanowi, że nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.
Natomiast, stosownie do art. 106k ust. 2 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.
W myśl, art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
Zgodnie z art. 106k ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących. Użycie przez ustawodawcę wyrażenia, że nabywca „może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą” wcale nie oznacza, że prawodawca pozostawił nabywcy możliwość wyboru na zasadzie uprawnienia podatnika, że albo wystawi notę korygującą albo nie. Przepis mówiący o tym, że nabywca może wystawić notę korygującą oznacza wyjątek od zasady jaką jest to, że każdą nieprawidłowość na fakturze - co do zasady - winien skorygować sprzedawca, tj. podmiot, który fakturę wystawił, poprzez wystawienie faktury korygującej. Zatem również w przypadku np. błędnej nazwy czy adresu nabywcy - co do zasady - sprzedawca powinien wystawić fakturę korygującą. Jednakże, ponieważ niektóre błędy na fakturach uznane zostały przez ustawodawcę za błędy mniejszej wagi, dlatego dopuszczono ich skorygowanie również przez nabywcę w drodze noty korygującej, którą jednak sprzedawca musi zaakceptować. Nabywca koryguje notą korygującą bowiem nie swój dokument tylko dokument obcy wystawiony przez inny podmiot - sprzedawcę. Ten rodzaj dokumentu koryguje błędy, które nie mają żadnego wpływu na jakąkolwiek kwotę wykazaną w fakturze. Dotyczy to przypadków, kiedy stwierdzone w fakturach pomyłki nie skutkują brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego w nich wykazanego nawet wtedy, gdy nabywca nie poprawi takiego błędu stosując notę korygującą.
Gdy faktura zawiera błędy tylko w niektórych elementach nazwy podatnika czy oznaczenia towaru lub usługi, wówczas można je skorygować notą korygującą. Nie można natomiast poprzez wystawienie noty korygującej zmieniać podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane sprzedawcy lub nabywcy towaru lub usługi, wówczas nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Podobnie (analogicznie) nie można poprzez wystawienie przez nabywcę noty korygującej zmieniać przedmiotu umowy sprzedaży. Jednocześnie wskazać należy, iż informacje podawane na fakturach powinny mieć taką formę, by nie budziły zastrzeżeń co do danych w nich zawartych, umożliwiających identyfikację sprzedawcy i nabywcy, a także towaru czy usługi. Poprzez wystawienie noty korygującej można korygować wyłącznie błędy formalne, pomyłki, które nie mają istotnego znaczenia dla nabytych wcześniej praw czy rozliczeń. Pomyłki dotyczące niektórych danych nabywcy mogą być zatem skorygowane poprzez wystawioną przez nabywcę notę korygującą, pod warunkiem, iż nota taka będzie zawierała wszystkie elementy wskazane w ww. przepisach.
Brak numeru NIP przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu nazwy podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują, tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania. Wnioskodawca nie kwestionuje zaistniałego zdarzenia gospodarczego, lecz wskazuje na pomyłkę w określonej pozycji faktury, która w istocie nie wpływa na zmianę wysokości zobowiązania podatkowego. Co do zasady, pomyłki dotyczące informacji wiążącej się z nabywcą, mogą być skorygowane poprzez wystawienie przez nabywcę noty korygującej. A zatem nabywca po otrzymaniu faktury nie zawierającej jego numeru NIP, uprawniony jest do wystawienia noty korygującej.
Z przytoczonych wyżej regulacji prawnych wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (oczywiście w sytuacji gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).
Zatem, w tym przypadku należy stwierdzić, że z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy nie wynika, że występuje ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku, wskazanym przez Wnioskodawcę w opisie sprawy, tj. braku numeru NIP Wnioskodawcy.
Z tego też względu należy podkreślić, że chociaż przedmiotowa faktura VAT nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że zawiera nieprawidłowości, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzenia gospodarczego. Należy zauważyć, że jeżeli błędy inne niż błędy w pozycjach faktury wskazanych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy stanowią jedynie wady techniczne, a faktura wystawiona przez sprzedawcę odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia przez Wnioskodawcę udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności samochodu osobowego i jednocześnie pozostaje bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego, to wystawiona faktura - w sposób opisany we wniosku - nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającej. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyty samochód służy działalności gospodarczej Wnioskodawcy (opodatkowanej).
Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy na podstawie faktury dokumentującej zakup udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności samochodu, pomimo braku numeru NIP Wnioskodawcy na tej fakturze, ponieważ ww. faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie jest konieczne wystawienie przez Wnioskodawcę noty korygującej do otrzymanej przez niego faktury.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Z treści art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że aby zrealizować uprawnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury koniecznym jest posiadanie w momencie realizacji tego prawa statusu czynnego podatnika VAT.
Należy zauważyć, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów, o ile występują przesłanki świadczące o tym, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny. Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast dla realizacji tego prawa konieczne jest m.in. posiadanie statusu podatnika VAT czynnego.
W tym miejscu należy wskazać, że wysokość odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących dokonanie wydatków, związanych z pojazdami samochodowymi reguluje przepis art. 86a ustawy.
Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.
Zgodnie z art. 86a ust 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
Zgodnie z art. 106e ust.1 faktura powinna zawierać:
Zasady wystawiania faktur zaliczkowych, a następnie faktury rozliczającej są uregulowane w przepisie art. 106f ust. 1-4 ustawy.
Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.
Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy o VAT).
Jak stanowi art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
Na mocy art. 106k ust. 2 wystawiona nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury.
Jak wynika z powyższych regulacji noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku, gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy).
W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.
Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zatem zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (…) roku rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Data rejestracji jako podatnika VAT to (…) r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie: działalności związanej z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych, badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych, działalności związanej z tłumaczeniami, działalności związanej z organizacją targów, wystaw i kongresów. (…) ojciec Wnioskodawcy zapłacił kartą płatniczą zadatek na poczet samochodu osobowego. Zadatek został udokumentowany paragonem fiskalnym, a następnie fakturą nr (…). Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera: dane firmy i adres Wnioskodawcy, tytuł wpłaty, wartość netto, stawkę podatku VAT, kwotę podatku VAT oraz wartość brutto. Zamiast identyfikatora podatkowego NIP wskazany jest numer PESEL Wnioskodawcy. (…) Wnioskodawca nabył udział w prawie własności samochodu osobowego w wysokości 1/2. Przedmiotową transakcję dokumentuje faktura z (…) r. o numerze (…) . Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera: imię, nazwisko, adres i numer PESEL matki Wnioskodawcy jako nabywcy nr 1, dane firmy i adres Wnioskodawcy jako nabywcy nr 2, nazwę towaru, wartość netto, stawkę podatku VAT, kwotę podatku VAT oraz wartość brutto. Zamiast identyfikatora podatkowego NIP wskazany jest numer PESEL Wnioskodawcy. (…) r. sprzedaż została zafiskalizowana na kasie rejestrującej. Samochód został wprowadzony na stan środków trwałych (…) roku. (…) r. matka Wnioskodawcy złożyła pisemne oświadczenie, iż przysługuje jej udział w prawie własności samochodu w wysokości 1/2 oraz, że jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej nie będzie ubiegać się o zwrot podatku VAT za zakup wymienionego samochodu.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy faktura bez numeru NIP dokumentująca zakup udziału w prawie własności samochodu w wysokości 1/2, wykorzystywanego w działalności gospodarczej uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50%.
Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.
Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.
Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują, tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania.
Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.
Brak NIP-u przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.
Ponownie należy wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).
Zatem brak numeru NIP na fakturze nie przesądza o braku prawa do odliczenia podatku VAT. Jeżeli na podstawie posiadanej faktury jest możliwa identyfikacja podatnika jako nabywcy, mimo nieumieszczenia jego numeru NIP, a jednocześnie zakupiony samochód osobowy jest wykorzystywany na cele opodatkowanej działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na otrzymanej fakturze VAT z (…) r. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowej faktury przysługuje na podstawie art. 86 ust. 1 w zakresie, w jakim samochód jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych z uwzględnieniem ograniczeń określonych w art. 86a ustawy.
Ponadto w przypadku, gdy Sprzedający wystawi na żądanie klienta fakturę niezawierającą NIP nabywcy do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP, Sprzedający nie ma prawa do wystawienia faktury korygującej zawierającej NIP lub zaakceptowania noty korygującej wystawionej przez klienta z NIP wskazanym przez klienta i analogicznie, nabywca nie może wystawić noty korygującej.
Z uwagi na fakt, że nabywca nie może wystawić noty korygującej do otrzymanej faktury bez NIP, wystawionej do paragonu fiskalnego na którym nie umieszczono numeru NIP, wystawienie takiej noty korygującej byłoby niezgodne z przepisami ustawo o VAT.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili