INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) od nakładów związanych z realizacją oraz utrzymaniem trwałości projektu pt. „(…)” – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
29 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nakładów związanych z realizacją oraz utrzymaniem trwałości projektu pt. „(…)”.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca (dalej zwany Spółką) na podstawie umowy nr (…) z dnia (…) 2010 r., zawartej z Województwem (…), realizuje projekt pt. „(…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. W chwili obecnej projekt znajduje się w okresie trwałości.
Centrum (dalej zwane Centrum) funkcjonuje w ramach Spółki. Działalność Centrum stanowi część działalności prowadzonej przez Spółkę. Zgodnie z umową o dofinansowanie projektu – „(…)” przedmiot działalności Centrum stanowiło:
1. świadczenie usług badawczo-rozwojowych;
2. świadczenie usług szkoleniowych lub doradczych w zakresie badań naukowych, prac rozwojowych lub działalności innowacyjnej;
3. świadczenie usług szkoleniowych lub doradczych dotyczących powstawania lub rozwoju przedsiębiorców prowadzących badania naukowe, prace rozwojowe lub działalność innowacyjną;
4. świadczenie usług doradczych w zakresie transferu technologii lub praw własności intelektualnych;
5. sprzedaż wartości niematerialnych i prawnych;
6. dzierżawa, najem nieruchomości lub infrastruktury technicznej do celów prowadzenia badan naukowych, prac rozwojowych lub działalności innowacyjnej, z zastrzeżeniem iż beneficjent może oddać w najem, dzierżawę lub użyczenie nie więcej niż 20% powierzchni netto nieruchomości objętej projektem.
W okresie realizacji i trwałości projektu tj. w latach 2013 - 2021, Spółka ponosiła wydatki na utrzymanie i remonty obiektu Centrum oraz na działania wspierające i promujące innowacyjność w województwie, a działania podejmowane w ramach projektu adresowane były przede wszystkim do przedsiębiorców. W obiekcie Centrum prowadzona była różnorodna działalność, tj. organizowane były między innymi konferencje, seminaria i spotkania promujące innowacyjność w regionie, odbywały się szkolenia i spotkania o charakterze doradczym dotyczącym powstawania i rozwoju przedsiębiorstw. Pomieszczenia i infrastruktura Centrum udostępniana była przedsiębiorcom na prowadzenie prac rozwojowych i działalności innowacyjnej.
Przedmiotem działalności prowadzonej przez Spółkę w okresie realizacji i trwałości projektu jest świadczenie następującego rodzaju usług:
1. usługi pośrednictwa pieniężnego PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 64.19.Z (udzielania pożyczek dla przedsiębiorców w ramach RFP – zwolnione z VAT),
2. pozostała działalności wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych PKD 66.19.Z – zwolnione z VAT,
3. usługi związane z wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi PKD 68.20.Z – opodatkowane VAT,
4. usługi dotyczące pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania PKD 70.22.Z – opodatkowane VAT,
5. usługi związane z organizacją targów wystaw i kongresów PKD 82.30.Z – opodatkowane VAT,
6. usługi dotyczące obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkiego zakwaterowania PKD 55.20.Z – opodatkowane VAT,
7. usługi z zakresu pozostałej działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej, gdzie indziej niesklasyfikowane PKD 74.90.Z – opodatkowane bądź zwolnione z VAT,
8. usługi dotyczące pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane PKD 85.59.Z – opodatkowane bądź zwolnione z VAT.
Zgodnie z zapisami umowy Spółka jest zobowiązana do dostarczenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stwierdzającej brak możliwości odzyskania części podatku VAT w zakresie realizowanego projektu na koniec trwałości projektu.
Zakup towarów i usług, określonych w ww. umowie o dofinansowanie dotyczące realizacji przedmiotowego projektu służył zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i sprzedaży zwolnionej od VAT. W okresie realizacji projektu jak i w okresie trwałości rzeczywisty udział sprzedaży zwolnionej w sprzedaży ogółem wynosił w latach: 2013 - 91%, 2014 - 90%, 2015 - 86%, 2016 - 81%, 2017 - 92%, 2018 - 91%, 2019 - 93%, 2020 - 94%.
W umowie o dofinansowanie projektu, jako wydatek kwalifikowany ujęto 72% podatku naliczonego, a w wydatkach niekwalifikowanych ujęto 28% podatku naliczonego zgodnie z art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Planowana struktura sprzedaży na rok 2010 została ustalona na bazie proporcji wyliczonej na podstawie obrotu osiągniętego w 2009 r. (tj. sprzedaż zwolniona od podatku – 72% i sprzedaż opodatkowana – 28%). Spółka stoi na stanowisku, że z uwagi na charakter prowadzonej działalności, nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży zwolnionej jak i opodatkowanej prowadzonej w Centrum. Podatek VAT ujęty w kosztach projektu nie przekroczył progu wskaźnika podatku naliczonego w trakcie realizacji projektu jak i w trakcie trwałości.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy od nakładów związanych z realizacją oraz utrzymaniem trwałości projektu Spółka miała i ma prawo do odliczenia podatku VAT wg wskaźników obowiązujących w spółce w danym roku podatkowym, ustalonych na podstawie struktury sprzedaży (opodatkowanej i zwolnionej) przy uwzględnieniu wskaźników wyliczonych na podstawie zasad określonych w art. 90 ust. 4 ustawy, tj. na podstawie danych za rok poprzedzający rok podatkowy oraz dokonanie korekt o jakich mowa w art. 91 ustawy o VAT w odniesieniu do roku, na podstawie którego została ustalona proporcja?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 i 91 ustawy o VAT oraz faktem, że obiekt Centrum stanowi integralną część prowadzonej przez spółkę działalności, a także brakiem obiektywnej możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży – prowadzonej działalności, miała prawo do częściowego odliczenia podatku VAT od nabywanych towarów w proporcjach ustalonych na podstawie struktury sprzedaży obowiązującej w latach 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020 (danym roku podatkowym), uwzględniając korekty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 dla zakończonego roku podatkowego (art. 91).
Interpretacja indywidualna Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z (…) 2013 r. znak: (…) dotycząca tego samego projektu wydana w zakresie nakładów związanych z realizacją ww. projektu w latach 2009 - 2012 uznała ocenę prawną Spółki za prawidłową.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, jak również podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.
Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:
-
pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
-
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
Jak stanowi art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ustawy).
Na mocy art. 90 ust 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.
Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:
-
przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
-
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.
Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
W świetle art. 91 ust. 3 ustawy korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) realizuje projekt pt. „(…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. W chwili obecnej projekt znajduje się w okresie trwałości.
Centrum (dalej zwane Centrum) funkcjonuje w ramach Spółki, a jego działalność stanowi część działalności Spółki.
W okresie realizacji i trwałości projektu tj. w latach 2013 - 2021, Spółka ponosiła wydatki na utrzymanie i remonty obiektu Centrum oraz na działania wspierające i promujące innowacyjność w województwie. Działania podejmowane w ramach projektu adresowane były przed wszystkim do przedsiębiorców. W obiekcie Centrum prowadzona była różnorodna działalność, tj. organizowane były m.in. konferencje, seminaria, spotkania i szkolenia. Pomieszczenia i infrastruktura Centrum udostępniane były przedsiębiorcom na prowadzenie prac rozwojowych i działalności innowacyjnej.
Przedmiotem działalności Spółki w okresie realizacji i trwałości projektu jest świadczenie usług (szczegółowo wyliczonych we wniosku):
1. zwolnionych z VAT, np. pośrednictwa pieniężnego,
2. opodatkowanych VAT, np. wynajmu i zarządzania nieruchomościami, doradztwa, organizacji targów, wystaw i kongresów.
Zakup towarów i usług, określonych w umowie o dofinansowanie projektu, służył zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i sprzedaży zwolnionej od VAT. Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży –zwolnionej i opodatkowanej – prowadzonej w Centrum.
W okresie realizacji projektu i w okresie trwałości rzeczywisty udział sprzedaży zwolnionej w sprzedaży ogółem wynosił:
· 91% w 2013 r.,
· 90% w 2014 r.,
· 86% w 2015 r.,
· 81% w 2016 r.,
· 92% w 2017 r.,
· 91% w 2018 r.,
· 93% w 2019 r.,
· 94% w 2020 r.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT wg wskaźników obowiązujących w spółce w danym roku podatkowym, ustalonych na podstawie struktury sprzedaży (opodatkowanej i zwolnionej) przy uwzględnieniu wskaźników wyliczonych na podstawie danych za rok poprzedzający rok podatkowy oraz dokonania korekt o jakich mowa w art. 91 ustawy o VAT w odniesieniu do roku, na podstawie którego została ustalona proporcja.
W świetle przywołanych przepisów należy zauważyć, że w celu dokonania odliczenia, podatnik ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.
Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.
Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.
Z powołanych przepisów wynika, że zasadę proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 90 ust. 2 należy zastosować do tych wydatków, których nie można jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do wydatków określanych jako „zakupy związane ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną”.
Należy przy tym zauważyć, że dokonując odliczenia podatku naliczonego w trakcie roku podatkowego w odniesieniu do zakupów związanych z działalnością „mieszaną” odliczeniu podlega jedynie część podatku naliczonego. Odliczyć w całości można podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika.
Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Centrum służy zarówno sprzedaży zwolnionej, jak i opodatkowanej. Wnioskodawca w ramach realizacji projektu ponosił wydatki na utrzymanie i remonty obiektu Centrum oraz na działania wspierające i promujące innowacyjność w województwie (organizację konferencji, seminariów, spotkań i szkoleń, udostępnianie pomieszczeń i infrastruktury przedsiębiorcom). Wnioskodawcy ocenia, że nie ma możliwości przyporządkowania wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży.
Wnioskodawca w pierwszej kolejności powinien przyporządkować poniesione wydatki do odpowiedniego rodzaju sprzedaży, kierując się ogólną zasadą wynikającą z art. 86 i 90 ust. 1 ustawy. Jednakże w sytuacji, gdy rzeczywiście nie jest możliwe przyporządkowanie podatku naliczonego do konkretnego rodzaju sprzedaży (opodatkowanej, zwolnionej), zastosowanie znajdą zasady proporcji, przy uwzględnieniu wskaźnika wyliczonego na podstawie zasad określonych w art. 90 ust. 4 ustawy, tj. na podstawie danych za rok poprzedzający rok podatkowy, w odniesieniu do którego ustalana jest proporcja.
A zatem – w związku z tym, że Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do odpowiedniego rodzaju sprzedaży – w odniesieniu do wydatków poniesionych w danym roku zastosowanie znajdzie proporcja wyliczona w oparciu o dane za rok poprzedni (tzw. odliczenie wstępne), a po zakończeniu danego roku, tj. w rozliczeniu za pierwszy okres rozliczeniowy następnego roku, odliczony w ten sposób podatek podlega korekcie stosownie do zasad wymienionych w art. 91 ustawy, tj. na podstawie danych rzeczywistych dla zakończonego roku podatkowego. Zasady te mają zastosowanie do wydatków poniesionych w poszczególnych latach.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.