0114-KDIP1-3.4012.528.2021.1.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 4 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn (…)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (…) (dalej jako ,,Gmina”) w latach 2015 - 2016 realizowała inwestycję pod nazwą: (…) w ramach przedsięwzięcia partnerskiego: „Budowa i przebudowa infrastruktury związanej z rozwojem funkcji gospodarczych na szlakach wodnych (…) wraz z budową śluzy „(…)" i remontem śluzy „(…)”. Etap 1 - budowa śluzy „(…)”, udrożnienie szlaku wodnego na przesmyku jezior: (…) oraz przebudowa nabrzeża (…), wdrożonego w ramach: osi priorytetowej: 6. Kultura i dziedzictwo, działania: 6.2. Dziedzictwo naturalne, poddziałania: 6.2.2 Szlaki wodne i nabrzeża Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 (nr umowy z Zarządem Województwa (…):(…). Partnerami przedsięwzięcia były: Gmina (…) oraz (…), które realizowały inwestycje dotyczące nabrzeży na gruntach pozostających w ich dyspozycji. Celem głównym przedmiotowego projektu było: Zwiększenie atrakcyjności turystycznej zasobów dziedzictwa naturalnego obszaru (…) (dalej (…)). Cel ten osiągnięty został poprzez osiągnięcie celów szczegółowych takich jak:

‒ poprawa stanu technicznego oraz bezpieczeństwa i warunków żeglugi turystycznej, sportowej i pasażerskiej na szlakach żeglownych systemu (…),

‒ wzrost drożności i przepustowości szlaków żeglugowych (…) ,

‒ stworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju żeglugi turystycznej, sportowej i pasażerskiej na szlakach żeglownych systemu (…),

‒ rozwój infrastruktury związanej z właściwym ukierunkowaniem ruchu turystycznego na obszarze (…),

‒ zapewnienie lepszej ochrony wartości przyrodniczych (…), przy jednoczesnym zwiększeniu atrakcyjności turystycznej obszaru,

‒ zwiększenie konkurencyjności gospodarczej (…).

W ramach projektu Gmina (…) zrealizowała inwestycję mającą na celu udrożnienie najwęższej części szlaku (…) poprzez przebudowę kładki dla pieszych oraz usunięcie elementów dawnego mostu ograniczających tor wodny. Przebudowa objęła rozebranie istniejącej konstrukcji nośnej kładki i budowę nowej, przebudowie istniejących podpór w celu ich wykorzystania do nowej konstrukcji, oświetlenie oraz oznakowanie nawigacyjne kładki. Podwyższenie filaru i pylonu pozwoliło przemieszczać się swobodnie wyższym jednostkom pływającym. Przebudowana kładka stanowi element ciągu komunikacyjnego dróg gminnych (…), którym przemieszczają się piesi uczestnicy ruchu. Obiekt jest powszechnie dostępny, Gmina w związku z udostępnieniem kładki nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych. W związku z tym nie odliczyła podatku od towarów i usług. Wydatki gminy objęte zakresem umowy wyniosły: netto 5 124 542,97 zł, podatek VAT (podatek od towarów i usług) 23% 1 178 644,89 zł. Obecnie w związku zakończeniem realizacji przedsięwzięcia przez pozostałych partnerów, zgodnie zapisami paragrafu 7 ustęp 10 punkt 6 umowy o dofinasowanie nr (…). Gmina jako beneficjent zobowiązana jest uzyskać indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego stwierdzającą brak możliwości odzyskania podatku od towarów i usług (VAT) w związku z uznaniem podatku VAT jako kosztu kwalifikowalnego projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina może odzyskać podatek VAT naliczony, związany z przebudową istniejącej kładki dla pieszych (…) wraz z rozbudową i przebudową infrastruktury technicznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) podmiotowi (Gminie) nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponieważ ponoszone przez niego wydatki (nabywane towary i usługi) nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z przedstawionymi faktami, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących realizację inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zatem zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Natomiast, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina realizowała inwestycję pod nazwą: (…) w ramach przedsięwzięcia partnerskiego: „Budowa i przebudowa infrastruktury związanej z rozwojem funkcji gospodarczych na szlakach wodnych (…) wraz z budową śluzy „(…)” i remontem śluzy „(…)”. W ramach projektu Gmina zrealizowała inwestycję mającą na celu na udrożnienie najwęższej części szlaku (…) poprzez przebudowę kładki dla pieszych oraz usunięcie elementów dawnego mostu ograniczających tor wodny. Przebudowa objęła rozebranie istniejącej konstrukcji nośnej kładki i budowę nowej, przebudowie istniejących podpór w celu ich wykorzystania do nowej konstrukcji, oświetlenie oraz oznakowanie nawigacyjne kładki. Podwyższenie filaru i pylonu pozwoliło przemieszczać się swobodnie wyższym jednostkom pływającym. Przebudowana kładka stanowi element ciągu komunikacyjnego dróg gminnych (…), którym przemieszczają się piesi uczestnicy ruchu. Obiekt jest powszechnie dostępny, Gmina w związku z udostępnieniem kładki nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych. W związku z tym nie odliczyła podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na realizację opisanego zadania.

Jak wcześniej wskazano odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie został spełniony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – obiekt zrealizowany w ramach Inwestycji pn. (…) jest powszechnie dostępny, Gmina w związku z udostępnieniem kładki nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych. Zatem nabywane towary i usługi w ramach realizowanej inwestycji nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Reasumując, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją pn. „(…)”. Jednocześnie Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć należy, iż pojęcie „kosztu kwalifikowanego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.