0114-KDIP1-3.4012.437.2021.2.AMA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2021 r. (data wpływu 24 sierpnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 10 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.437.2021.1.AMA (doręczone Stronie 16 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu sprzedaży działki nr 1 zbudowanej budynkiem gospodarczym – jest nieprawidłowe,
• możliwości zastosowania zwolnienia z tytułu tej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2021 r. (data wpływu 24 sierpnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 10 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.437.2021.1.AMA (doręczonym 16 sierpnia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 1 zbudowanej budynkiem gospodarczym oraz możliwości zastosowania zwolnienia z tytułu tej sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

9 czerwca 2021 r. Wnioskodawca, będąc jedynym właścicielem, zawarł umowę sprzedaży nieruchomości (dalej: Umowa), tj. działki nr ewidencyjny 1 (dalej: Nieruchomość), objętej księgą wieczystą nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…).

Przedmiotowa Nieruchomość jest działką zabudowaną budynkiem gospodarczym i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowo-produkcyjnej, a zgodnie z rejestrem gruntów stanowi grunty rolne zabudowane.

Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawcę wydzielona w 2016 r. z jednej z działek nabytych od Agencji Nieruchomości Rolnych na podstawie umowy sprzedaży z 30 stycznia 2012 r. Nabycie to podlegało podatkowi VAT, przy czym Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku.

Wnioskodawca przed nabyciem ww. działek dzierżawił je od Agencji Nieruchomości Rolnych i w części wykorzystywał je na potrzeby prowadzonej działalności rolniczej poprzez okresowe składowanie w znajdujących się tam zbiornikach paliwa służącego do napędu maszyn rolniczych wykorzystywanych w prowadzonym przez Wnioskodawcę gospodarstwie rolnym.

Oprócz wspomnianego wyżej prowadzenia gospodarstwa rolnego w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, Wnioskodawca prowadzi też działalność gospodarczą w zakresie handlu zbożem, i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość nie stanowiła jednak nigdy majątku prowadzonego gospodarstwa rolnego, ani prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nabył ww. działki z przeznaczeniem ich, za wyjątkiem wyżej wspomnianego okresowego składowania paliwa, na cele osobiste, tj. zaspokojenia przyszłych celów mieszkaniowych swojej rodziny.

W trakcie posiadania Nieruchomości oraz w związku z jej sprzedażą Wnioskodawca nie ponosił na nią żadnych wydatków, za wyjątkiem poniesionych w 2016 r. kosztów jej wydzielenia, a Nieruchomość, w tym posadowiony na niej budynek gospodarczy, od momentu jej nabycia do momentu sprzedaży była przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie na własne cele prywatne.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu nadmienić, iż w związku z pogarszającą się sytuacją na rynku produkcji rolnej w ostatnich latach, która dotknęła Wnioskodawcę, podjął decyzję o sprzedaży części majątku osobistego, tj. m.in. działek nabytych od Agencji Nieruchomości Rolnych, w celu uzyskania dodatkowych środków finansowych - stąd dokonany podział nabytych działek.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że zamierza dokonać w przyszłości sprzedaży kolejnych działek powstałych w wyniku dokonanego w 2016 r. podziału oraz dokonać sprzedaży działki odrębnej od działek wydzielonych w 2016 r., w stosunku do której uzyskał już interpretację indywidualną z 1 czerwca 2021 r., znak sprawy 0114-KDIP4-3.4012.246.2021.1.SW, dla której ze względu na okoliczności przyszłej sprzedaży został uznany za podatnika VAT.

Nieruchomość nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie jest rolnikiem ryczałtowym, jednak jest On zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wydzielenie w 2016 r. działki nr 1 było dokonane z myślą o ewentualnej jej sprzedaży, jak zresztą innych działek wówczas wydzielonych (w sumie wydzielonych zostało 13 działek) i była to czynność dobrowolna. Przed sprzedażą Nieruchomości nie była zawierana umowa przedwstępna. Wnioskodawca nie udzielał nabywcy pełnomocnictwa i nie wyrażał zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane. Jedynymi podjętymi przez Wnioskodawcę działaniami było podpisanie umowy z biurem nieruchomości w celu sprawniejszej sprzedaży wydzielonych działek i zamieszczenie na portalach internetowych informacji o sprzedaży działek. Nieruchomość nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT. Przedmiotem sprzedaży było prawo własności gruntu (działka nr 1) i prawo własności posadowionego na nim budynku.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że budynek gospodarczy znajdował się na działce zakupionej od Agencji Nieruchomości Rolnych, w całości znajdował się on na działce nr 1 (jedna ze ścian budynku posadowiona była w granicy przedmiotowej działki oraz działki nr 2, która z nią sąsiaduje). Budynek gospodarczy użytkowany był przez Wnioskodawcę od chwili jego nabycia tj. od 30 stycznia 2012 roku i wykorzystywany był on do dnia sprzedaży wyłącznie na potrzeby osobiste. Budynek gospodarczy użytkowany był przez Wnioskodawcę na potrzeby własne (osobiste) przez 9 lat. Z tytułu nabycia budynku gospodarczego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednak z tego prawa Wnioskodawca nie skorzystał. Budynek gospodarczy wykorzystywany był przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele własne (osobiste), niezwiązane ani z prowadzoną działalnością rolniczą, ani z działalnością gospodarczą, Wnioskodawca w czasie posiadania budynku gospodarczego nie ponosił na niego żadnych wydatków.

Zbiorniki paliw nie były przedmiotem sprzedaży wraz z działką nr 1 – zostały one po części sprzedane wcześniej, a pozostałe przewiezione zostały na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego, tj. na teren działki niebędącej przedmiotem wniosku.

Oprócz 13 działek wydzielonych w 2016 r., objętych księgą wieczystą (…) (dwie działki już zostały sprzedane) i jednej działki nieobjętej ww. księgą wieczystą, będącej przedmiotem wydanej interpretacji indywidualnej z 1 czerwca 2021 r., znak sprawy 0114-KDIP4-3.4012.246.2021.1.SW, które są przeznaczone do sprzedaży, Wnioskodawca posiada również inne nieruchomości, ale nie zamierza ich sprzedawać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym zabudowanej Nieruchomości działał jako podatnik VAT?

2. Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca działał jako podatnik VAT, sprzedaż zabudowanej Nieruchomości korzystała ze zwolnienia z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca przy sprzedaży zabudowanej Nieruchomości nie działał jako podatnik VAT.

2. W przypadku, gdy Wnioskodawca działał jako podatnik VAT, sprzedaż zabudowanej Nieruchomości korzystała ze zwolnienia z VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, status podatnika podatku VAT wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca wykorzystywał Nieruchomość wyłącznie na potrzeby osobiste nie związane z prowadzoną przez niego działalnością rolnicza oraz gospodarczą.

Powyższe prowadzi zatem do stwierdzenia, że przy transakcji sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawca nie wystąpił w charakterze podatnika VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym przy sprzedaży zabudowanej Nieruchomości nie działał jako podatnik VAT.

Ad 2

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny sprawy, należy stwierdzić, że w stosunku do budynku gospodarczego posadowionego na Nieruchomości doszło do pierwszego zasiedlenia, bowiem od momentu jego wybudowania do czasu sprzedaży Nieruchomości budynek ten był wykorzystywany przez Wnioskodawcę przez okres ponad 2 lat, a w czasie używania budynku nie poniesiono wydatków na jego ulepszenie przekraczających 30% jego wartości początkowej

W związku z powyższym, sprzedaż budynku posadowionego na Nieruchomości, a tym samym dostawa gruntu przyporządkowanego do tego budynków, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Podsumowując, w przypadku, gdy Wnioskodawca działał jako podatnik VAT, sprzedaż zabudowanej Nieruchomości korzystała ze zwolnienia z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży zabudowanej działki nr 1 oraz prawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z tytułu tej sprzedaży .

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary (w tym grunty) w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy: przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zagrodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Wobec przywołanej wyżej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy należy uznać, że prowadzenie działalności rolniczej (art. 2 pkt 15 ustawy) stanowi prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Zatem, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz działalność gospodarczą w zakresie handlu zbożem i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca 9 czerwca 2021 r. zawarł umowę sprzedaży działki nr 1. Nieruchomość ta jest działką zabudowaną budynkiem gospodarczym i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej. W 2016 roku Nieruchomość ta została wydzielona przez Wnioskodawcę z jednej z działek nabytych od Agencji Nieruchomości Rolnych na podstawie umowy sprzedaży 30 stycznia 2012 r. Nabycie to podlegało podatkowi VAT, przy czym Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednak z tego prawa nie skorzystał.

Wnioskodawca przed nabyciem ww. działki dzierżawił ją od Agencji Nieruchomości Rolnych i w części wykorzystywał ją na potrzeby prowadzonej działalności rolniczej poprzez okresowe składowanie w znajdujących się tam zbiorników paliwa służącego do napędu maszyn rolniczych wykorzystywanych w prowadzonym przez Wnioskodawcę gospodarstwie rolnym.

Nieruchomość nie stanowiła jednak nigdy majątku prowadzonego gospodarstwa rolnego, ani prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nabył Nieruchomość z przeznaczeniem jej, za wyjątkiem wyżej wspomnianego okresowego składowania paliwa, na cele osobiste. Zbiorniki paliw nie były przedmiotem sprzedaży wraz z działką nr 1 – zostały one w części sprzedane wcześniej, a pozostałe zbiorniki zostały przewiezione na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego, tj. na teren działki niebędącej przedmiotem wniosku.

W trakcie posiadania Nieruchomości oraz w związku z jej sprzedażą Wnioskodawca nie ponosił na nią żadnych wydatków, za wyjątkiem poniesionych kosztów jej wydzielenia, a Nieruchomość, w tym posadowiony na niej budynek gospodarczy, od momentu jej nabycia do momentu sprzedaży był przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie na własne cele prywatne, nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Nieruchomość ta nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT.

Z powodu pogarszającej się sytuacji na rynku produkcji rolnej w ostatnich latach, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży części majątku osobistego, tj. m.in. działek nabytych od Agencji Nieruchomości Rolnych, w celu uzyskania dodatkowych środków finansowych – stąd dokonany podział nabytych działek. Wydzielenie działki nr 1 było dokonane z myślą o ewentualnej jej sprzedaży. Wnioskodawca zamierza sprzedać również kolejne wydzielone działki (w sumie wydzielonych zostało 13 działek) oraz działkę odrębną od ww. działek.

Przed sprzedażą Nieruchomości nie była zawierana umowa przedwstępna. Wnioskodawca nie udzielał nabywcy pełnomocnictwa i nie wyrażał nabywcy zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane. Jedynymi podjętymi przez Wnioskodawcę działaniami było podpisanie umowy z biurem nieruchomości w celu sprawniejszej sprzedaży wydzielonych działek i zamieszczenie na portalach internetowych informacji o sprzedaży działek.

Ponadto, Wnioskodawca poinformował, że budynek gospodarczy znajdował się na działce zakupionej od Agencji Nieruchomości Rolnych, w całości znajdował się on na działce nr 1 (jedna ze ścian budynku posadowiona była w granicy przedmiotowej działki oraz działki nr 2, która z nią sąsiaduje). Budynek gospodarczy użytkowany był przez Wnioskodawcę od chwili jego nabycia tj. od 30 stycznia 2012 roku i wykorzystywany był (użytkowany) przez 9 lat do dnia sprzedaży wyłącznie na potrzeby własne, niezwiązane ani z prowadzoną działalnością rolniczą, ani z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w czasie posiadania budynku gospodarczego nie ponosił na niego żadnych wydatków.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy w pierwszej kolejności Wnioskodawca ma wątpliwości czy przy sprzedaży zabudowanej działki nr 1 należało uznać Go za podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów

i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży, Sprzedający będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, takich jak w analizowanym przypadku, a mianowicie, gdy przedmiotem dostawy jest grunt wykorzystywany w działalności gospodarczej, która realizowana jest przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT. W tej sytuacji bowiem nie można mówić o sprzedaży „majątku prywatnego”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2012 roku nabył działkę, z której wydzielona została Nieruchomość z przeznaczeniem na okresowe składowanie paliwa w znajdujących się na niej wówczas zbiornikach oraz na cele osobiste tj. zaspokojenie przyszłych celów mieszkaniowych Jego rodziny. W 2016 roku Wnioskodawca dokonał podziału działki na 13 działek z myślą o jej sprzedaży. W celu sprawniejszej sprzedaży wydzielonych działek Wnioskodawca podpisał z biurem nieruchomości umowę a także zamieścił na portalach internetowych informację o sprzedaży działek. Z tytułu przyszłej sprzedaży jednej z działek powstałych po podziale działki nabytej w 2012 roku, Wnioskodawca został uznany za podatnika podatku VAT. Wnioskodawca zamierza dokonać w przyszłości sprzedaży kolejnych działek powstałych w wyniku podziału dokonanego w 2016 roku. Wnioskodawca dokonał sprzedaży Nieruchomości.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika również, że Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, w ramach którego prowadzi działalność rolniczą (w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej) oraz prowadzi działalność gospodarczą (w zakresie handlu zbożem) – i co istotne w analizowanym przypadku – z tego tytułu jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca okresowo składował na Nieruchomości paliwa, w znajdujących się tam zbiornikach, służące do napędu maszyn rolniczych wykorzystywanych w prowadzonym przez Wnioskodawcę gospodarstwie rolnym.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby uznać daną nieruchomość za część majątku osobistego muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych w całym okresie jej posiadania. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W analizowanej sprawie nie zaistniały takie okoliczności, gdyż Wnioskodawca poprzez przechowywanie paliwa na sprzedawanej działce wykorzystywał ją w prowadzonej działalności rolniczej. Wskazać należy, że w gospodarstwie zachodzi potrzeba korzystania z maszyn, pojazdów i urządzeń napędowych wymagających zasilania paliwem. Rolnicy zatem w celu wykorzystania nabytego paliwa przechowują je w zbiornikach czy w beczkach. Tym samym okoliczności przedstawione we wniosku wskazują na ścisły związek wykorzystywania Nieruchomości z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością rolniczą. Nieruchomość ta bowiem wykorzystywana była do okresowego składowania, w znajdujących się na niej zbiornikach, paliwa służącego do napędu maszyn rolniczych w prowadzonym przez Wnioskodawcę gospodarstwie rolnym.

Zatem, w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że zabudowana działka nr 1 wykorzystywana była do prowadzonej działalności gospodarczej. Rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej (również okresowo) nie zbywa majątku osobistego. Ponadto, Wnioskodawca sprzedał już jedną z działek, jak również zamierza w przyszłości dokonać sprzedaży innych działek, co świadczyć może o podejmowaniu aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane orzeczenia TSUE należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wykazał zamiaru wykorzystywania Nieruchomości wyłącznie do celów osobistych przez cały okres jej posiadania. Zabudowana działka nr 1 stanowiła zatem w momencie dostawy składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest również działalność rolnicza.

Tym samym należy stwierdzić, że sprzedaż opisanej we wniosku działki nr 1 zabudowanej budynkiem gospodarczym, nie nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, lecz stanowiła zbycie majątku wykorzystywanego w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej (działalności rolniczej), zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy.

Skoro w analizowanej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę do uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to sprzedaż zabudowanej działki nr 1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT z tytułu opisanej we wniosku sprzedaży.

Należy w tym miejscu zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Wskazać również należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwszym zasiedleniem jest więc szeroko rozumiane pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Przykładowo, pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma miejsce zarówno w sytuacji, gdy po wybudowaniu budynku oddany zostanie on w najem, jak też w przypadku gdy będzie on wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej – w obu przypadkach dojdzie do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Jeśli natomiast nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy, regulujących ww. prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu.

Dla ustalenia czy w analizowanej sprawie dla odpłatnej dostawy budynku gospodarczego znajdującego się na działce nr 1 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do znajdującego się na ww. działce budynku, miało miejsce pierwsze zasiedlenie oraz jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tego budynku gospodarczego.

W opisanym zdarzeniu przyszłym dostawa ww. budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim. Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca zakupił zabudowaną działkę nr 1 30 stycznia 2012 r. wraz z budynkiem gospodarczym. Budynek gospodarczy użytkowany był przez Wnioskodawcę od chwili jego nabycia i wykorzystywany był (użytkowany) przez 9 lat do dnia sprzedaży. Zatem do pierwszego zasiedlenia ww. budynku gospodarczego, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, już doszło a pomiędzy jego pierwszym zasiedleniem a momentem sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja odpłatnej dostawy budynku gospodarczego znajdującego się na działce nr 1, należącego do Wnioskodawcy, będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponieważ ww. sprzedaż korzystać będzie ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to brak jest podstaw do analizy przesłanek zwolnienia dla ww. dostaw wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostaw budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, zgodnie z wcześniej wspomnianym art. 29a ust. 8 ustawy, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem, dostawa znajdującego się na działce nr 1 budynku gospodarczego będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to w konsekwencji, zwolnieniem od podatku VAT – w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy – objęta będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3. adres budynku, budowli lub ich części.

Zatem ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych wyżej warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Podkreślić należy, że niniejsza możliwość rezygnacji ze zwolnienia została zawężona tylko w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynku gospodarczego posadowionego na działce nr 1 korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji, stosownie do regulacji art. 29a ust. 8 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są również dostawa gruntu (działki nr 1), na którym położony jest ww. budynek.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.