Wnioskodawca, jako spółka, zorganizował przyzakładową stołówkę dla swoich pracowników. Nabywa usługi cateringowe od firmy zewnętrznej, które polegają na dostarczaniu gotowych posiłków do zakładu. Następnie Wnioskodawca przekazuje te posiłki pracownikom, pobierając od nich odpłatność w całości lub częściowo, w przypadku dofinansowania posiłków. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur za zakup usług cateringowych, ponieważ są one wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli odsprzedaży posiłków pracownikom. Z drugiej strony, Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego od wartości przekazywanych pracownikom posiłków, gdyż ta czynność stanowi odpłatne świadczenie usług, a nie odpłatną dostawę towarów. Podstawą opodatkowania powinna być wartość rynkowa odsprzedawanych posiłków.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 31 sierpnia 2021 r. (data wpływu 14 września 2021 r.) na wezwanie Organu z 25 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.392.2021.4.ISK (doręczone Stronie 27 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
UZASADNIENIE
W dniu 8 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług cateringowych przekazywanych odpłatnie pracownikom, opodatkowania oraz określenia podstawy opodatkowania przekazania pracownikom posiłków (pytania nr 2, 3 i 4 wniosku). Wniosek został uzupełniony pismem z 31 sierpnia 2021 r. (data wpływu 14 września 2021 r.) na wezwanie Organu z 25 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.392.2021.4.ISK (doręczone Stronie 27 sierpnia 2021 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność na terytorium Polski, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w kraju, oraz czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) (dalej jako „Wnioskodawca”).
Wnioskodawca zorganizował przyzakładową stołówkę wraz z zapleczem kuchennym (razem dalej jako „Stołówka”) dla swoich pracowników w celu zapewnienia im możliwości zjedzenia obiadu bez opuszczania terenu zakładu pracy. W tym celu zaadoptował pomieszczenia na terenie swojego zakładu, wyposażając je w stoły, krzesła, lodówki, kuchenki mikrofalowe, drobne wyposażenie kuchenne oraz miejsca do zmywania.
Posiłki (obiady) dla pracowników dostarczane są przez firmę zewnętrzną. Zapewnienie takiej możliwości jest szczególnie istotne w przypadku pracowników fizycznych, którzy nie mogą odejść od maszyny w dowolnym momencie i którzy nie mogą spożywać posiłku na stanowisku pracy.
Na decyzję o zorganizowaniu Stołówki i nabywaniu posiłków dla pracowników wpływ miały takie czynniki, jak brak w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu Wnioskodawcy lokali gastronomicznych, istniejąca potrzeba zapewnienia lepszej organizacji pracy/skrócenie przerw w pracy oraz efektywność kosztowa, a także możliwość oferowania pracownikom bardziej atrakcyjnych warunków zatrudnienia, co przekłada się na lepszą pozycję Wnioskodawcy na rynku pracy jako pracodawcy zapewniającego lepsze warunki pracy od podmiotów konkurencyjnych. Grupowe zamawianie posiłków ma też wpływ na ich niższą cenę, poza tym posiłki przygotowywane przez profesjonalną firmę dają gwarancję ich należytej jakości i regularności godzin ich spożywania, co jest istotne dla zdrowia pracowników Wnioskodawcy.
Zapewnienie w porze obiadowej posiłku pracownikom polega na dowożeniu do zakładu Wnioskodawcy o ustalonej godzinie (dwie dostawy w ciągu dnia, o różnych porach) posiłków przygotowanych w obiektach firmy zewnętrznej, zapakowanych w opakowania jednorazowe. Każdy dowożony posiłek jest przypisany do konkretnego pracownika (opisany jego imieniem i nazwiskiem). Posiłki odbierane są od firmy zewnętrznej przez wyznaczonego pracownika Wnioskodawcy, a następnie przekazywane poszczególnym pracownikom, którzy je zamówili. Aby otrzymać w danym dniu posiłek, pracownik musi sam zamówić go poprzez dedykowaną platformę internetową firmy zewnętrznej, przy czym zamówienie takie jest przypisane do Wnioskodawcy jako podmiotu zamawiającego i uwzględniane na wystawianej fakturze.
Dla poprawy warunków pracy i wynagradzania Wnioskodawca częściowo dofinansowuje posiłki z własnych środków obrotowych pracownikom fizycznym, którzy mają większy wydatek kaloryczny. Dofinansowanie takie przysługuje jednak tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka. Obecnie kwota dziennego dofinansowania wynosi 8 zł brutto, jednak w przyszłości kwota ta może ulegać zmianom. Niewykorzystany limit dofinansowania dziennego przepada, jeśli pracownik w danym dniu nie zamówi posiłku. Pozostała część ceny – w przypadku pracowników objętych dofinansowaniem - bądź pełna cena - w przypadku pozostałych pracowników, potrącana jest pracownikom raz w miesiącu z należnego im wynagrodzenia za pracę.
Wnioskodawca nie jest zobligowany przepisami prawa do zapewnienia pracownikom posiłków, ich finansowanie (dofinansowanie) stanowi działanie dobrowolne.
Wnioskodawca rozlicza się za dostarczone posiłki bezpośrednio z firmą zewnętrzną na podstawie zbiorczej faktury.
W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami, którym Wnioskodawca umożliwia korzystanie z odpłatnych, częściowo dofinansowanych przez Niego posiłków, istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. powiązanie wynikające ze stosunku pracy.
Zdaniem Wnioskodawcy właściwym symbolem PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) dla usługi dostarczania gotowych posiłków do wskazanej przez Wnioskodawcę lokalizacji przez zewnętrzną firmę je przygotowującą, tj. dla usług cateringowych, jest wg rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) symbol 56.21.19.0 – Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych.”
Faktury za posiłki przygotowywanie i dostarczane przez firmę zewnętrzną, które to posiłki są następnie przekazywane przez Wnioskodawcę pracownikom, wystawiane są na Wnioskodawcę. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wprost wskazał, że to On właśnie rozlicza się za dostarczane posiłki bezpośrednio z firmą zewnętrzną, na podstawie zbiorczej faktury.
Dofinansowanie posiłków dla niektórych grup pracowników ma związek z rodzajem wykonywanej przez nich pracy, wiążącym się z większym wydatkiem energetycznym (przysługuje on tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka, nie przysługuje tzw. pracownikom biurowym). Dofinansowanie to nie jest powiązane z pracą w godzinach nadliczbowych, przysługuje uprawnionym pracownikom bez względu na czas pracy w danym dniu (o ile pracownik jest danego dnia w pracy).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytania nr 2-4 wniosku):
1. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup gotowych posiłków?
2. Czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczania podatku należnego od wartości przekazywanych pracownikom posiłków?
3. Co stanowić powinno podstawę opodatkowania w przypadku obowiązku wykazywania podatku należnego od wartości przekazywanych pracownikom posiłków?
Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On miał prawo odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturach otrzymywanych do firmy zewnętrznej.
Zdaniem Wnioskodawcy, powinien On potraktować całą wartość netto posiłków, bez pomniejszenia jej o kwotę dofinansowania, jako podstawę opodatkowania i naliczyć od niej podatek należny.
Uzasadnienie stanowiska
Ad 1
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
Nabywanie przez Wnioskodawcę posiłków nie może zostać uznane za nabycie usług gastronomicznych, zdaniem Wnioskodawcy nie są to również usługi cateringowe, a gotowe posiłki powinny być uznane za dostawę towarów.
Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków (napojów) od świadczenia usług gastronomicznych i cateringowych uregulowane zostało w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Co więcej, było ono również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).
Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Powyższe wskazuje jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).
Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.
Z kolei art. 6 ust. 2 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje, jakie czynności nie wchodzą w zakres usług restauracyjnych i cateringowych. Zgodnie z tym przepisem „za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających”.
Z przywołanego przepisu art. 6 Rozporządzenia wykonawczego wynika zatem, że usługa restauracyjna lub cateringowa składać się musi z następujących niezbędnych elementów:
• dostarczenie gotowej lub niegotowej żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi,
• świadczenie odpowiednich usług wspomagających pozwalających na ich natychmiastowe spożycie.
W przedmiotowej sprawie nie ma miejsca świadczenie przez firmę przygotowującą posiłki żadnych usług dodatkowych poza ich dostawą.
Ponieważ:
to należy uznać, że Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymywanej za posiłki faktury.
Ad 2
Posiłki są przekazywane pracownikom odpłatnie, a ich przekazanie nie stanowi, jak to wykazano w uzasadnieniu do pkt 1, ani świadczenia (refakturowania) usługi gastronomicznej, ani usługi cateringowej, należy więc uznać, że ma w tym przypadku miejsce odpłatna dostawa towarów, która powinna podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie przewidują dostaw ani usług „częściowo nieodpłatnych”, należy więc uznać, że dostawa posiłków ma w całości charakter odpłatny. Stanowisko takie zgodne jest ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wyrażonym w wydanej dla Spółki interpretacji indywidualnej z dnia 19 maja 2020 r. znak 0114-KDIP1-3.4012.70.2021.4.JG, dotyczącej częściowej odpłatności za zajęcia sportowe dla pracowników.
W ww. interpretacji organ podatkowy potwierdził, że „na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeżeli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Wobec powyższego nie można uznać, że w przypadku zakupu karnetów na zajęcia sportowe dla pracowników - w części finansowanej przez Wnioskodawcę - ma miejsce nieodpłatne świadczenie usług oraz odpłatne świadczenie usług – w części finansowanej przez pracownika (zapłata poprzez potrącenie). Powyższa teza znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. Przykładowo w wyroku z 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket TSUE wskazał, że według Dyrektywy 2006/112/WE dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna”.
Tak więc, mając na uwadze ww. argumenty, zdaniem Wnioskodawcy powinien On wykazywać kwotę należnego podatku od towarów i usług z tytułu przekazywania pracownikom posiłków, traktując to przekazanie jako odpłatną dostawę towarów.
Ad 3
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Zgodnie z art. 29a ust. 6 podstawa opodatkowania obejmuje:
1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Wyjątek od powyższych zasad ogólnych przewidziany został w art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:
1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.
W myśl art. 32 ust. 2 przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania:
1. w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
2. wynikające ze stosunku pracy;
3. wynikające z tytułu przysposobienia.
Pojęcie wartości rynkowej zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:
a) w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
b) w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
Mając powyższe na uwadze, zważywszy, że pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 pkt. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym określając podstawę opodatkowania powinien on uwzględnić w niej nie tylko kwotę potrącaną pracownikowi, lecz pełną wartość posiłku netto, również w części objętej dofinansowaniem.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług cateringowych przekazywanych odpłatnie pracownikom oraz określenia podstawy opodatkowania przekazania posiłków pracownikom oraz nieprawidłowe w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom posiłków, uznanych przez Wnioskodawcę za odpłatną dostawę towarów.
Ad 2
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.
Dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy świadczący usługę odnosi korzyść finansową. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Należy wskazać, że przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie to, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników i wykonywane w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które - w przypadku świadczenia usług - zostały zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy.
Zgodnie z dyspozycją art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Przepis ten wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy” pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.
Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, który zorganizował przyzakładową stołówkę wraz z zapleczem kuchennym dla swoich pracowników w celu zapewnienia im możliwości zjedzenia obiadu bez opuszczania terenu zakładu pracy. W tym celu zaadoptował i wyposażył pomieszczenia na terenie swojego zakładu. Zapewnienie w porze obiadowej posiłku pracownikom polega na dowożeniu do zakładu Wnioskodawcy o ustalonej godzinie (dwie dostawy w ciągu dnia, o różnych porach) posiłków przygotowanych w obiektach firmy zewnętrznej, zapakowanych w opakowania jednorazowe. Każdy dowożony posiłek jest przypisany do konkretnego pracownika (opisany jego imieniem i nazwiskiem). Posiłki odbierane są od firmy zewnętrznej przez wyznaczonego pracownika Wnioskodawcy, a następnie przekazywane poszczególnym pracownikom, którzy je zamówili. Aby otrzymać w danym dniu posiłek, pracownik musi sam zamówić go poprzez dedykowaną platformę internetową firmy zewnętrznej, przy czym zamówienie takie jest przypisane do Wnioskodawcy jako podmiotu zamawiającego i uwzględniane na wystawianej fakturze. Właściwym symbolem PKWiU dla usługi dostarczania gotowych posiłków do wskazanej przez Wnioskodawcę lokalizacji przez zewnętrzną firmę je przygotowującą, tj. dla usług cateringowych, jest wg rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) symbol 56.21.19.0 – Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych.”
Wnioskodawca rozlicza się za dostarczone posiłki bezpośrednio z firmą zewnętrzną na podstawie zbiorczej faktury wystawionej na Wnioskodawcę.
Dla poprawy warunków pracy i wynagradzania Wnioskodawca częściowo dofinansowuje posiłki z własnych środków obrotowych pracownikom fizycznym, którzy mają większy wydatek kaloryczny. Dofinansowanie takie przysługuje jednak tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka. Obecnie kwota dziennego dofinansowania wynosi 8 zł brutto, a niewykorzystany limit dofinansowania dziennego przepada, jeśli pracownik w danym dniu nie zamówi posiłku. Pozostała część ceny – w przypadku pracowników objętych dofinansowaniem - bądź pełna cena - w przypadku pozostałych pracowników, potrącana jest pracownikom raz w miesiącu z należnego im wynagrodzenia za pracę.
Wnioskodawca nie jest zobligowany przepisami prawa do zapewnienia pracownikom posiłków, ich finansowanie (dofinansowanie) stanowi działanie dobrowolne. Dofinansowanie posiłków dla niektórych grup pracowników ma związek z rodzajem wykonywanej przez nich pracy, wiążącym się z większym wydatkiem energetycznym (przysługuje on tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka, nie przysługuje tzw. pracownikom biurowym). Dofinansowanie to nie jest powiązane z pracą w godzinach nadliczbowych, przysługuje uprawnionym pracownikom bez względu na czas pracy w danym dniu (o ile pracownik jest danego dnia w pracy).
Pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami, którym Wnioskodawca umożliwia korzystanie z odpłatnych, częściowo dofinansowanych przez Niego posiłków, istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. powiązanie wynikające ze stosunku pracy.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku naliczenia podatku VAT przy przekazaniu posiłków pracownikom.
Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nabywa od podmiotu trzeciego (firmy zewnętrznej) usługę dostarczania gotowych posiłków przygotowanych przez tą firmę zewnętrzną do wskazanej przez Wnioskodawcę lokalizacji tj. usługę cateringową. Następnie Wnioskodawca przekazuje nabyte posiłki pracownikom, przy czym pracownik ponosi z tego tytułu odpłatność w całości lub w części – jeżeli należy do grupy pracowników, którym Wnioskodawca częściowo dofinansowuje posiłki z własnych środków. Kwoty są pracownikowi potrącane z wynagrodzenia za pracę raz w miesiącu.
Zatem skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa usługi cateringowe od podmiotów trzecich we własnym imieniu, ale na rzecz swoich pracowników, którym je przekazuje pobierając z tego tytułu od nich wynagrodzenie/odpłatność za ww. świadczenia w całości lub części, to mamy do czynienia z odsprzedażą usług w postaci świadczeń będących przedmiotem wniosku, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy. Zauważyć należy, że w odniesieniu do pracowników, którzy korzystają z dofinansowania, usługa cateringowa odsprzedawana jest po cenach niższych niż rynkowe.
Należy wskazać, że na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Wobec powyższego nie można uznać, że w przypadku zakupu usług cateringowych dla pracowników – w części finansowanej przez Wnioskodawcę - ma miejsce nieodpłatne świadczenie usług oraz odpłatne świadczenie usług - w części finansowanej przez pracownika (zapłata poprzez potrącenie). Powyższa teza znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. Przykładowo w wyroku z 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket TSUE wskazał, że według Dyrektywy 2006/112/WE, dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna.
W rozpatrywanej sprawie, jeżeli pracodawca przekazując pracownikom usługi cateringowe pobiera od nich odpłatność w wysokości ceny zakupionych usług pomniejszonej o dofinansowanie, które to kwoty są potrącane pracownikowi z wynagrodzenia za pracę, to czynność ta w całości stanowi odpłatne świadczenie usług. Usługę tą należy traktować całościowo i nie należy rozdzielać jej na część zapłaconą przez pracownika i otrzymaną nieodpłatnie od pracodawcy. W przedmiotowych okolicznościach sprawy nie można więc mówić o nieodpłatnym świadczeniu usług na rzecz pracownika.
Zatem, z uwagi na okoliczności sprawy przedstawione przez Wnioskodawcę, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, tj. w sytuacji gdy Wnioskodawca planuje częściowe dofinansowanie posiłków z własnych środków obrotowych, jak również gdy całość opłaca z własnych środków pracownik, należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że Spółka będzie nabywać z własnych środków obrotowych usługę cateringu, a następnie będzie ją odsprzedawać swoim pracownikom, za które pracownicy zapłacą pełną cenę posiłku lub pomniejszoną o dofinansowanie pracodawcy. W konsekwencji czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na wydawaniu posiłków na rzecz ww. pracowników będą stanowić świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy, powinien On wykazywać kwotę należnego podatku od towarów i usług z tytułu przekazywania pracownikom posiłków, traktując to przekazanie jako odpłatną dostawę towarów.
Mając powyższe na uwadze, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że ma On obowiązek naliczenia podatku należnego od wartości przekazywanych pracownikom posiłków, przy czym nieprawidłowym jest uznanie przez Wnioskodawcę tej czynności jako odpłatnej dostawy towarów. Powyższe wynika z faktu, że jak już wcześniej wskazano, Wnioskodawca nabywa we własnym imieniu, ale na rzecz swoich pracowników, usługi przygotowania i dostarczenia gotowych posiłków do wskazanej przez Wnioskodawcę lokalizacji tj. usługi cateringowe, co zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy również należy uznać za świadczenie usług przez Wnioskodawcę.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym powinien On wykazać kwotę podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom posiłków traktując to przekazanie jako odpłatną dostawę towarów, należało uznać za nieprawidłowe.
Ad 3
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu określenia podstawy opodatkowania przy naliczeniu podatku VAT z tytułu odsprzedaży pracownikom posiłków.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:
1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Wyjątek od powyższej zasady ogólnej ustalania podstawy opodatkowania został określony w art. 32 ustawy.
Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:
niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.
W myśl art. 32 ust. 2 ustawy, przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania:
w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
wynikające ze stosunku pracy;
wynikające z tytułu przysposobienia.
Artykuł 32 ust. 5 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy wydał uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200).
Pojęcie wartości rynkowej zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27b ustawy, zgodnie z którym przez pojęcie wartości rynkowej rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:
a) w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
b) w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
Powołany powyżej art. 32 ustawy, stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 80 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - dalej: Dyrektywa 2006/112/WE, zgodnie z którym:
1. W celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki, ażeby podstawą opodatkowania w odniesieniu do dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz odbiorców, z którymi istnieją powiązania o charakterze rodzinnym lub inne bliskie powiązania o charakterze osobistym, powiązania organizacyjne, własnościowe, w zakresie członkostwa, finansowe lub prawne, określone przez państwo członkowskie, była wartość wolnorynkowa:
a) w przypadku gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej, a odbiorca dostawy towarów lub świadczenia usług nie ma pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177;
b) w przypadku gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej i dostawca lub usługodawca nie mają pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177, a dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają zwolnieniu na mocy art. 132, 135, 136, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390b;
c) w przypadku gdy wynagrodzenie jest wyższe od wartości wolnorynkowej, a dostawca lub usługodawca nie ma pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177. Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami.
2. Czyniąc użytek z możliwości przewidzianej w ust. 1, państwa członkowskie mogą określić kategorie dostawców, usługodawców, nabywców lub usługobiorców do których wspomniane środki mają zastosowanie.
Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami.
Z powyższego wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 pkt 2 ustawy. W związku z tym, mając na uwadze art. 32 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 ustawy, Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania powinien uwzględnić wartość rynkową odsprzedawanych pracownikom świadczeń. Ponieważ w przedmiotowej sprawie wartość odsprzedawanych usług będzie wskazana na fakturze od firmy zewnętrznej należy uznać że podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie koszt nabycia usług przez Wnioskodawcę.
Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, zgodnie z którym za podstawę uznaje On wartość posiłku netto, zarówno w części która jest potrącana pracownikowi jak i w części finansowanej przez Wnioskodawcę.
Ad 1
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup gotowych posiłków dla pracowników.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przez nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Podkreślić należy także, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług gastronomicznych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, który zorganizował przyzakładową stołówkę wraz z zapleczem kuchennym dla swoich pracowników w celu zapewnienia im możliwości zjedzenia obiadu bez opuszczania terenu zakładu pracy. Wnioskodawca wskazał, że nabywa od firm zewnętrznych usługi przygotowania i dostarczenia gotowych posiłków do wskazanej przez Wnioskodawcę lokalizacji tj. usługi cateringowe. Pracownicy będą płacić pełną cenę posiłku lub pomniejszoną o dofinansowanie pracodawcy. Wnioskodawca nie jest zobligowany przepisami prawa do zapewnienia pracownikom posiłków, ich finansowanie (dofinansowanie) stanowi działanie dobrowolne. Przy czym Wnioskodawca nabyte we własnym imieniu usługi cateringowe następnie wykorzystuje do czynności opodatkowanych, którymi (jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 2) jest ich odsprzedaż na rzecz własnych pracowników.
Zatem w analizowanym przypadku z uwagi na związek z czynnościami opodatkowanymi zakupionych usług cateringowych następnie odsprzedawanych na rzecz zatrudnionych pracowników, za które pracownicy zapłacą cenę posiłku pomniejszoną o dofinansowanie pracodawcy, należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług cateringowych.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.
Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup posiłków, obowiązku naliczenia podatku należnego od wartości przekazywanych pracownikom posiłków oraz ustalenia podstawy opodatkowania z tego tytułu (pytania nr 2, 3 i 4 wniosku). Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii dotyczącej pytań nr 5, 6 i 7 wniosku oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1 wniosku) i podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 8 wniosku)– zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili