0114-KDIP1-2.4012.342.2021.1.RD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 czerwca 2021 r. złożonego za pośrednictwem platformy e-PUAP 13 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty rozliczeń jest:

- prawidłowe w zakresie pytania nr 1 i 4

- nieprawidłowe w zakresie pytania nr 2 i 3.

UZASADNIENIE

13 czerwca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty rozliczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką z siedzibą na terytorium Polski (dalej: Spółka, Wnioskodawca). Spółka jest zarejestrowana dla celów VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywała od zagranicznego kontrahenta (dalej: Kontrahent) z siedzibą w Czechach, zarejestrowanego na potrzeby VAT w Czechach, maszyny przemysłowe do obróbki metalu (dalej: Maszyny). Kontrahent posiada w Polsce oddział i jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce (oddział oraz Kontrahent posiadają jeden numer NIP, gdyż jest to jeden i ten sam podatnik VAT). Zakupione Maszyny są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. Transport Maszyn do Polski oraz rozliczenie na gruncie VAT przedmiotowych nabyć wyglądało następująco:

• Kontrahent nabywał Maszyny od dostawcy zarejestrowanego na potrzeby VAT w Belgii (tam też Maszyny zostały zaimportowane), a następnie sprzedawał je na rzecz Wnioskodawcy,

• Maszyny były fizycznie transportowane z Belgii do miejsca ich ostatecznego przeznaczenia w Polsce,

• dostawy dokonane przez: (a) dostawcę zarejestrowanego na potrzeby VAT w Belgii na rzecz Kontrahenta oraz (b) Kontrahenta na rzecz Spółki rozliczone zostały pierwotnie z wykorzystaniem procedury uproszczonej przewidzianej dla wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych,

• Kontrahent dla celów rozliczenia tych transakcji ((a) oraz (b)) posługiwał się swoim czeskim numerem VAT nadanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,

• faktury wystawione Wnioskodawcy przez Kontrahenta zawierały informacje dotyczące wewnątrzwspólnotowego charakteru przeprowadzanej transakcji oraz wskazywały 0% stawkę VAT.

Ze względu na traktowanie przedmiotowych transakcji jako transakcji trójstronnych, dla których zastosowanie znajdowała procedura uproszczona, dostawy te były traktowane przez Kontrahenta jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Czech. Kontrahent wystawiał zatem Spółce faktury dokumentujące przedmiotowe dostawy zgodnie z czeskimi regulacjami o VAT, traktując przedmiotowe dostawy jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Czech. Spółka rozpoznała przedmiotowe transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski lub jako transakcję dostawy z montażem rozliczone zarówno po stronie VAT należnego, jak i VAT naliczonego. Kontrahent otrzymał od Spółki płatność z tytułu opisanych transakcji w kwocie netto – tj. bez VAT.

Następnie w grudniu 2020 r. Spółka otrzymała od swojego Kontrahenta korektę faktur dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyn, za okres od lipca 2016 do września 2019. Fakturami korygującymi kontrahent skorygował numer NIP z czeskiego na polski oraz naliczył polski VAT według stawki właściwej dla dostawy krajowej. Wskazane faktury korygujące zawierają wszystkie niezbędne elementy, wskazane w treści art. 106e i 106j ustawy o VAT, w szczególności polski numer NIP Kontrahenta, numer NIP Wnioskodawcy, stawkę i kwotę VAT, przyczynę korekty. Kontrahent uzasadnił potrzebę wystawienia korekt faktur VAT dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyn otrzymaniem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 6 listopada 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.299.2020.2.RD (dalej: Interpretacja Kontrahenta).

Zgodnie z tą interpretacją dostawy dokonywane przez Kontrahenta na rzecz finalnych nabywców w Polsce powinny być zakwalifikowane jako dostawy z montażem lub instalacją i podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce jako transakcja lokalna. Natomiast podatnikiem z jej tytułu jest Kontrahent (mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma więc zastosowania) z uwagi na fakt, iż Kontrahent jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce dla potrzeb tego podatku. Dodatkowo, w świetle tej interpretacji, faktury korygujące dokumentujące zmianę sposobu opodatkowania powinny być zgodne z czeskimi regulacjami dot. podatku VAT. W związku z faktem, że Wnioskodawca oraz Kontrahent prowadzili rozmowy i negocjacje co do zasadności i prawidłowości dokonywania korekt rozliczeń w związku z powyższą zmianą kwalifikacji dokonanych transakcji, Wnioskodawca nie wykazał podatku naliczonego w okresie, w którym miał do tego prawo tj. w rozliczeniu grudnia 2020 lub dwóch kolejnych miesięcy (tj. styczniu 2021 oraz lutym 2021). W związku z otrzymaniem faktur korygujących, które zmieniły kwalifikację dokonanych transakcji z wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (lub dostawę z montażem dla której podatnikiem była Spółka) na lokalną dostawę towaru z montażem, gdzie podatnikiem jest Kontrahent, Spółka jest zobowiązana do korekty podatku należnego oraz podatku naliczonego z tytułu nieprawidłowo wykazanych transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (lub dostawy z montażem), tj. zmniejszyć kwotę podatku naliczonego oraz podatku należnego za okres od lipca 2016 do września 2019.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowego sposobu rozliczenia otrzymanej faktury korygującej oraz możliwości odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta Spółki do faktur dokumentujących wewnątrzwspólnotowe transakcje (lub dostawy z montażem dla których podatnikiem jest Spółka) pomiędzy Spółką a kontrahentem za okres od lipca 2016 do września 2019.

Spółka chciałaby jednocześnie zaznaczyć, że w zbliżonych do niniejszego stanu faktycznego sprawach, dotyczących korekt transakcji z tym samym Kontrahentem, wydane zostały rozstrzygnięcia oceniające stanowiska wnioskodawców tożsame ze stanowiskiem Spółki w kwestii przysługującego jej prawa do odliczenia jako prawidłowe. Rozstrzygnięcia zostały potwierdzone w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2021 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.61.2021.1.RD,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2021 r. o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.97.2021.1.IK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z przedmiotowych faktur korygujących wystawionych przez jego Kontrahenta do faktur wystawionych w okresie za okres od lipca 2016 do września 2019?
2. W jakim okresie Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej wystawionej przez Kontrahenta?
3. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do korekty deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał faktury korygujące lub za dwa kolejne miesiące po miesiącu otrzymania faktur korygujących i rozliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach korygujących otrzymanych od Kontrahenta w tych okresach rozliczeniowych?
4. Czy Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty VAT należnego oraz VAT naliczonego wynikających z rozpoznanych przez nią z zastosowaniem odwrotnego obciążenia transakcji z Kontrahentem w jednym okresie rozliczeniowym (tj. w okresie w którym dana transakcja została wykazana), poprzez jednoczesne pomniejszenie kwoty podatku należnego i naliczonego za dany okres?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z przedmiotowych faktur korygujących wystawionych przez jego Kontrahenta.
2. Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał faktury korygujące lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.
3. Wnioskodawca będzie uprawniony do korekty deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał faktury korygujące lub dwóch kolejnych miesięcy i rozliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach korygujących otrzymanych od Kontrahenta.
4. Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty VAT należnego oraz VAT naliczonego wynikających z rozpoznanych przez nią z zastosowaniem odwrotnego obciążenia transakcji z Kontrahentem w jednym okresie rozliczeniowym (tj. w okresie w którym dana transakcja została wykazana), poprzez jednoczesne pomniejszenie kwoty podatku należnego i naliczonego za dany okres.  

Ad. 1

I. Uwagi wstępne

(i) Zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT obowiązek wystawienia faktury korygującej istnieje gdy po wystawieniu faktury „podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury”. Powołany przepis znalazł zastosowanie w opisanym stanie faktycznym, gdyż korekta faktury nastąpiła w związku z błędnym rozpoznaniem charakteru transakcji polegającej na rozliczeniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Czech zamiast dostawy lokalnej opodatkowanej na terytorium Polski. Korekta była umotywowana w szczególności koniecznością odzwierciedlenia rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego oraz koniecznością dostosowania traktowania VAT do wytycznych płynących z Interpretacji Kontrahenta.

(ii) W przedmiocie prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl przedmiotowego przepisu, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów i usług, b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Niemniej, warto jednocześnie zaznaczyć, iż zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

II. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury korygującej

W opisanym stanie faktycznym dostawy dokonane na rzecz Wnioskodawcy zostały pierwotnie udokumentowane przez Kontrahenta fakturami z zastosowaniem 0% stawki VAT. Faktury wystawione Wnioskodawcy przez Kontrahenta zawierały również informacje dotyczące wewnątrzwspólnotowego charakteru przeprowadzanej transakcji. W wyniku powyższego Spółka rozpoznała przedmiotowe transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozliczone zarówno po stronie podatku należnego, jak i naliczonego. Niemniej jednak, Spółka otrzymała od swojego Kontrahenta korekty faktur dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyn. Fakturami korygującymi Kontrahent skorygował numer NIP z czeskiego na polski oraz naliczył VAT według stawki właściwej dla dostawy krajowej (zgodnie z otrzymaną przez Kontrahenta interpretacją indywidualną). Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

• odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług;

• towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT;

• kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przywołanych wyżej przepisów, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez jej Kontrahenta.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca jest czynnym podatkiem VAT, natomiast Maszyny nabyte przez Wnioskodawcę są związane z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych VAT. Jednocześnie, Wnioskodawca otrzymał od swojego Kontrahenta prawidłowo wystawione faktury korygujące, z której wynika kwota podatku naliczonego. Przepisy ustawy o VAT nie wskazują wprost na przypadek odliczenia VAT naliczonego z faktur korygujących. Wspominają jedynie w art. 86 ust. 19a i 19b ustawy o VAT o obowiązku obniżenia odliczonego wcześniej VAT naliczonego w wyniku otrzymania faktury korygującej obniżającej podstawę opodatkowania i VAT naliczony. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, faktury korygujące powinny być postrzegane jako szczególne rodzaje faktur. W związku z tym, w przypadku otrzymania faktury korygującej zwiększającej kwotę VAT naliczonego w stosunku do faktury pierwotnej, odbiorcy faktury powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego na tych samych zasadach, na jakich przysługiwałoby mu w przypadku otrzymania zwykłej faktury. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy, powyższego nie zmienia również fakt, iż faktura korygująca została wystawiona przez czeski podmiot, w zgodzie z regulacjami czeskimi odnośnie fakturowania, bowiem faktura ta posiada również wszystkie obligatoryjne elementy faktury określone w art. 106e i 106j ustawy o VAT, a Kontrahent dla celów prawidłowego rozliczenia tej transakcji posługuje się numerem VAT (NIP) nadanym mu w Polsce. Dodatkowo, dotyczy ona transakcji, od której podatek VAT rozliczany jest w Polsce. Podsumowując powyższe w ocenie Wnioskodawcy biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca spełnia warunki niezbędne dla posiadania prawa do odliczenia VAT naliczonego tj. jest czynnym podatnikiem VAT a nabyte Maszyny są związane z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez jego Kontrahenta.

III. Brak przedawnienia prawa do odliczenia

Ponadto Spółka pragnie wskazać, iż w jej ocenie nie doszło w rozpatrywanej sprawie do przedawnienia prawa do odliczenia VAT naliczonego z otrzymanych przez Spółkę faktur. Szczegółowe uzasadnienie w tym względzie Spółka przedstawia poniżej. Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a. Przepis ten uzależnia zatem rozpoczęcie biegu przedawnienia od powstania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, natomiast art. 86 ust. 10b, który jest przepisem szczególnym w stosunku do ust. 10, wskazuje dodatkowe warunki niezbędne do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z ust. 10b pkt 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Zatem to otrzymanie faktury, w której została wykazana kwota podatku VAT, jest najwcześniejszym momentem, w którym Spółka może odliczyć podatek naliczony na niej wykazany. W przedmiotowym stanie faktycznym będzie to moment otrzymania faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta, gdyż dopiero faktury korygujące wskazują podatek VAT, który dla Spółki będzie stanowił podatek naliczony. Zgodnie z praktyką organów interpretacyjnych, korekta podatku naliczonego może dotyczyć tylko tych transakcji, które nie uległy przedawnieniu w zakresie podatku należnego w podmiocie, który fakturę wystawił, przy czym w przedmiotowym stanie faktycznym warunek ten jest spełniony (okres lipiec – listopad 2016 ulega przedawnieniu dopiero z upływem roku 2021). Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 25.07.2017 sygn. 0114-KDIP4.4012.242.2017.1.IGO): „Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego a jak wykazano powyżej, nie ma on zastosowania w analizowanej sprawie. Ograniczeniem mającym wpływ na realizację prawa do odliczenia podatku są ramy czasowe w jakich ustawodawca przyznaje to prawo, tj. okres 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Z uwagi na powołane wyżej regulacje, T nie ma obowiązku wystawienia faktur korygujących w sytuacji, gdy w stosunku do czynności udokumentowanych fakturami pierwotnymi upłynie okres dłuższy niż 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, więc jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno-podatkowego. Z uwagi na treść wskazanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach określonych w art. 86 ust. 10, 10b oraz ust. 11 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktur korygujących zwiększających kwotę pierwotnej należności o kwotę należnego podatku VAT (in plus) w związku z korektą rozliczeń za okres od grudnia 2011 r. do grudnia 2016 r. będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur korygujących na zasadach przewidzianych w art. 86 ust. 10b pkt 1 i art. 86 ust. 11 ustawy o VAT tj. jednorazowo, w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych, należało uznać za prawidłowe.”

Ad. 2

Prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej w rozliczeniu za okres, w którym otrzymano fakturę korygującą.

Treść ustawy o VAT nie reguluje wprost kwestii sposobu i terminu ujmowania faktur korygujących zwiększających kwotę VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT (tj. fakturę in minus) jest zobowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym fakturę korygującą otrzymał. Przepis ten odnosi się zatem wyłącznie do korekty faktur zmniejszających kwotę podatku (in minus). W orzecznictwie przyjmuje się, że zasady dokonywania korekty uzależnione są od przyczyny jej powstania. W przypadku kiedy korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, powinna zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna. W sytuacji, gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży, korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą (tak w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 213/10; z 10 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 12/11; z 20 lipca 2012 r. sygn. akt I FSK 1680/11; z 3 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 850/11 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2018 sygn. akt I SA/Wr 1262/17). Należy zauważyć, że przytoczone orzecznictwo odnosi się do momentu rozliczenia faktury korygującej przez sprzedawcę. Korekta faktury in plus spowoduje u nabywcy zwiększenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia. W przeciwieństwie do zasad wypracowanych dla sprzedawcy, w przypadku nabywcy w orzecznictwie brak jest bogatego stanowiska. Brak jest również szczególnych przepisów jednoznacznie regulujących podobną sytuację, w konsekwencji czego w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdą przywołane już wcześniej zasady ogólne wyrażone w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z przedmiotowym przepisem, VAT naliczony wynikający z danej faktury (w tym przypadku faktury korygującej) podlega odliczeniu nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzona została m.in. w wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej z 19 lutego 2020 r. o sygn. 0112-KDIL1-2.4012.609.2019.2.PG, w której organ wskazał, iż „(…) w przypadku faktur korygujących zwiększających u nabywcy podatek naliczony, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają szczególnych regulacji, w związku z tym należy stosować przepisy dotyczące odliczania podatku naliczonego na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 86 ust. 10, ust. 10b i ust. 11 ustawy.”. Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2017 r. o sygn. 3063-ILPP2-2.4512.192.2016.3.JK. Ponadto, w świetle art. 86 ust. 11 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.: „Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych”. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

Ad. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Jednakże art. 86 ust. 10 ustawy VAT, należy interpretować łącznie z art. 86 ust. 10b pkt 1 tej ustawy, który wskazuje dodatkowy warunek, który musi być spełniony w celu odliczenia podatku naliczonego tj. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie uprawniony do korekty deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał faktury korygujące lub dwóch kolejnych miesięcy następujących po miesiącu, w którym otrzymał faktury korygujące i rozliczenia podatku wykazanego na fakturach korygujących otrzymanych od Kontrahenta jako podatek naliczony w tych okresach rozliczeniowych.

Ad. 4

Błędne rozpoznanie w deklaracjach VAT transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz dostawy z montażem, dla których podatnikiem była Spółka, spowodowało zawyżenie podatku należnego oraz jednocześnie zawyżenie podatku naliczonego. Zatem Spółka zobowiązana jest do złożenia korekt odpowiednich deklaracji, w celu doporowadzenia danych zwartych w tych deklaracjach do stanu zgodnego z obowiązującym prawem oraz rzeczywistością. Zmniejszenie podatku należnego oznacza jednoczesne zmniejszenie podatku naliczonego, gdyż podatkiem naliczonym jest podatek należny. Oznacza to, że obie pozycje są ze sobą ściśle powiązane, a w przypadku gdy podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z prowadzoną działalnością wykazanie podatku należnego jako podatek naliczony nie skutkuje powstaniem zobowiązania podatkowego w postaci różnicy pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym do zapłaty do urzędu skarbowego. W konsekwencji dokonanie korekt, o których mowa w stanie faktycznym nie ma wpływu na zaległości podatkowe w związku z potencjalnym zawyżeniem kwoty podatku naliczonego, nieprawidłowo wykazanym w deklaracjach, gdyż zawyżeniu kwoty podatku naliczonego towarzyszyło uprzednie zawyżenie kwoty podatku należnego, gdyż to podatek należny jest podatkiem naliczonym. W konsekwencji, Spółka będzie uprawniona do dokonania korekt VAT należnego oraz VAT naliczonego wynikających z rozpoznanych przez nią z zastosowaniem odwrotnego obciążenia transakcji z Kontrahentem w jednym okresie rozliczeniowym (tj. w okresie w którym dana transakcja została wykazana), poprzez jednoczesne pomniejszenie kwoty podatku należnego i naliczonego za dany okres, a w konsekwencji w tym zakresie dokonana transakcja nie wpłynie na ostateczną kwotę rozliczenia podatku VAT (tj. kwotę podatku do zapłaty lub kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym). Należy podkreślić, że ustawa VAT w zakresie neutralności podatku naliczonego i należnego dotyczy jedynie takich korekt transakcji WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów), w których (i) podatnik nie otrzymał faktury w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy i (ii) nie uwzględnił kwoty podatku należnego w deklaracji w ww. terminie, a dla transakcji dostawy z montażem nie spełnił tylko tego drugiego warunku, przy czym odnośnie transakcji WNT TSUE zakwestionował zgodność polskich przepisów ograniczających wykazanie podatku należnego jako podatek naliczony z prawem UE (wyrok z 8 marca 2021 r. w sprawie C‑895/19). Tym samym, inne przypadki korekt, w tym będące przedmiotem niniejszego wniosku tym bardziej powinny być neutralne z perspektywy VAT i nie będą skutkowały powstaniem zaległości podatkowej w związku z zawyżeniem podatku naliczonego i jednoczesnym zawyżeniem podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

⁃ prawidłowe w zakresie pytania nr 1 i 4

⁃ nieprawidłowe w zakresie pytania nr 2 i 3.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,

d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 3a ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b. (uchylony),

2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3. (uchylony);

4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,

b. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6. (uchylony);

7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Jednocześnie stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zaznaczyć jednak należy, że art. 19a ustawy zawiera szereg czynności, dla których obowiązek powstaje na zasadach szczególnych.

Ponadto na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnika otrzymał fakturę lub dokument celny.

Ponadto w myśl art. 86 ust. 10c ustawy, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

W świetle art. 86 ust. 11 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 31 grudnia 2020 r.), jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 11 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.) jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11 – w oparciu o art. 86 ust. 13 ustawy – może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z treści cytowanych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto z odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług (jeżeli faktura dokumentuje takie czynności),
• podatnik jest w posiadaniu faktury bądź dokumentu celnego dokumentujących tę transakcję.

W myśl art. 29a ust. 17 ustawy (obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.) w przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Jak stanowi art. 86 ust. 19a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Na podstawie art. 86 ust. 19a ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.) w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13, lub stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały uzgodnione z dostawcą towarów lub usługodawcą, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego warunki te zostały spełnione. W przypadku gdy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały spełnione po upływie okresu rozliczeniowego, w którym warunki te zostały uzgodnione, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki te zostały spełnione. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Natomiast w odniesieniu do faktur korygujących zwiększających u nabywcy podatek naliczony należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają szczególnych regulacji, w związku z tym należy stosować przepisy dotyczące odliczania podatku naliczonego z dokumentów pierwotnych – faktur zakupowych.

Wskazuje się, że w przypadku faktur korygujących należy stosować te same zasady rozliczeń, co przy fakturach pierwotnych, uregulowane w art. 86 ust. 10, art. 86 ust. 10b oraz art. 86 ust. 19a ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy – przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi, potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Według art. 106e ust. 1 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;

2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12. stawkę podatku;

13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15. kwotę należności ogółem;

16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:

a. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub

b. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty

– wyrazy „metoda kasowa”;

17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;

18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;

18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania;

19. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:

a. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,

b. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub

c. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

20. w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

21. w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;

22. w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:

a. przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,

b. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

23. w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;

24. w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

a. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,

b. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;

2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,

b. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;

4. przyczynę korekty;

5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

• jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;
• w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej;
• późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wartości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca w systemie VAT ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Zgodnie natomiast z art. 99 ust. 11c ustawy, obowiązującym od dnia 1 października 2020 r., deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Jednocześnie, w myśl art. 99 ust. 7c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Przy tym, stosownie do art. 99 ust. 13a i 13b ustawy, obowiązujących od dnia 1 października 2020 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zwana dalej „Ordynacją podatkową” jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej – skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z siedzibą na terytorium Polski zarejestrowaną w Polsce dla celów VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywała od Kontrahenta Maszyny przemysłowe do obróbki metalu. Zakupione Maszyny są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. Kontrahent posiada siedzibę w Czechach i jest zarejestrowany na potrzeby VAT w Czechach. Kontrahent posiada oddział i jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce (oddział oraz Kontrahent posiadają jeden numer NIP, gdyż jest to jeden i ten sam podatnik VAT).

Ze względu na traktowanie przedmiotowych transakcji jako transakcji trójstronnych, dla których zastosowanie znajdowała procedura uproszczona, dostawy te były traktowane przez Kontrahenta jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Czech. Kontrahent wystawiał zatem Spółce faktury dokumentujące przedmiotowe dostawy zgodnie z czeskimi regulacjami o VAT, traktując przedmiotowe dostawy jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Czech. Spółka rozpoznała przedmiotowe transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski lub jako transakcję dostawy z montażem rozliczone zarówno po stronie VAT należnego, jak i VAT naliczonego. Kontrahent otrzymał od Spółki płatność z tytułu opisanych transakcji w kwocie netto – tj. bez VAT. Następnie w grudniu 2020 r. Spółka otrzymała od swojego Kontrahenta korektę faktur dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyn, za okres od lipca 2016 do września 2019. Fakturami korygującymi kontrahent skorygował numer NIP z czeskiego na polski oraz naliczył polski VAT według stawki właściwej dla dostawy krajowej. Wskazane faktury korygujące zawierają wszystkie niezbędne elementy, wskazane w treści art. 106e i 106j ustawy o VAT, w szczególności polski numer NIP Kontrahenta, numer NIP Wnioskodawcy, stawkę i kwotę VAT, przyczynę korekty. Kontrahent uzasadnił potrzebę wystawienia korekt faktur VAT dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyn otrzymaniem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 6 listopada 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.299.2020.2.RD, zgodnie z którą dostawy dokonywane przez Kontrahenta na rzecz finalnych nabywców w Polsce powinny być zakwalifikowane jako dostawy z montażem lub instalacją i podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce jako transakcja lokalna. Natomiast podatnikiem z jej tytułu jest Kontrahent (mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma więc zastosowania) z uwagi na fakt, iż Kontrahent jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce dla potrzeb tego podatku. Dodatkowo, w świetle tej interpretacji, faktury korygujące dokumentujące zmianę sposobu opodatkowania powinny być zgodne z czeskimi regulacjami dot. podatku VAT. W związku z faktem, że Wnioskodawca oraz Kontrahent prowadzili rozmowy i negocjacje co do zasadności i prawidłowości dokonywania korekt rozliczeń w związku z powyższą zmianą kwalifikacji dokonanych transakcji, Wnioskodawca nie wykazał podatku naliczonego w okresie, w którym miał do tego prawo tj. w rozliczeniu grudnia 2020 lub dwóch kolejnych miesięcy (tj. styczniu 2021 oraz lutym 2021). W związku z otrzymaniem faktur korygujących, które zmieniły kwalifikację dokonanych transakcji z wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (lub dostawę z montażem dla której podatnikiem była Spółka) na lokalną dostawę towaru z montażem, gdzie podatnikiem jest Kontrahent, Spółka jest zobowiązana do korekty podatku należnego oraz podatku naliczonego z tytułu nieprawidłowo wykazanych transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (lub dostawy z montażem), tj. zmniejszyć kwotę podatku naliczonego oraz podatku należnego za okres od lipca 2016 do września 2019.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur korygujących przez Kontrahenta do faktur wystawionych w okresie od lipca 2016 r. do września 2019 r. Ponadto wątpliwości dotyczą okresu w którym Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur korygujących jak również wątpliwości dotyczą określenia okresu w jakim Spółka jest zobowiązana do dokonania korekt transakcji udokumentowanych fakturami pierwotnymi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W niniejszej sprawie przesłanki pozytywne warunkujące skorzystanie z prawa do odliczenia (wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy) są spełnione, bowiem jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce oraz dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, a zakupione towary (Maszyny) są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. Ponadto, w analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki negatywne wynikające z art. 88 ustawy uniemożliwiające odliczenie podatku. W szczególności, nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze. Jak wynika bowiem z opisu sprawy po stronie Kontrahenta istniał, na terytorium kraju, obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu dostaw towarów (Maszyn) na rzecz Wnioskodawcy. Wobec tego podatek należny powinien zostać wskazany na fakturach, wystawionych zgodnie z polskim porządkiem prawnym przez Kontrahenta w okresie od lipca 2016 r. do września 2019 r. Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Należy jednocześnie zaznaczyć, że o tym czy dokument stanowi fakturę decyduje treść dokumentu, a mianowicie to, czy dokument ten zawiera elementy określone w art. 106e ustawy. W przedmiotowej sprawie w związku z uznaniem iż dostawa Maszyn stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu na terenie kraju (dostawa towaru z montażem lub instalacją podlegająca VAT w Polsce jako transakcja lokalna) Wnioskodawca otrzymał od swojego Kontrahenta korektę faktur dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyny za okres od lipca 2016 r. do września 2019 r. Fakturami korygującymi Kontrahent skorygował numer NIP z czeskiego na Polski, naliczył podatek VAT według stawki właściwej dla dostawy krajowej a wystawione faktury korygujące zawierają wszystkie niezbędne elementy wskazane w treści art. 106e i 106j ustawy, w szczególności polski NIP Kontrahenta, nr NIP Wnioskodawcy, stawkę i kwotę VAT, przyczynę korekty. Zatem w związku z wystawieniem przez Kontrahenta faktur korygujących dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyn z polskim numerem NIP i stawką właściwą dla dostawy krajowej, Wnioskodawca dysponuje dokumentami, które jak wynika z opisu sprawy zawierają elementy określone art. 106e ustawy. W konsekwencji Wnioskodawcy w myśl art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta do wcześniejszych dostaw Maszyn w okresie od lipca 2016 r. do września 2019 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się zaś do wątpliwości związanych z okresem, w którym Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta oraz okresu w którym Wnioskodawca jest uprawniony do korekty deklaracji należy raz jeszcze wskazać, że w przypadku faktur korygujących zwiększających u nabywcy podatek naliczony, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają szczególnych regulacji, w związku z tym należy stosować przepisy dotyczące odliczania podatku naliczonego na zasadach ogólnych. Jednocześnie zauważyć należy, że Spółka w grudniu 2020 r. otrzymała od Kontrahenta korektę faktur dokumentujących wcześniejsze dostawy Maszyn, za okres od lipca 2016 do września 2019. Przy czym, co istotne, Spółka nie wykazała podatku naliczonego w okresie, w którym miała do tego prawo tj. w rozliczeniu grudnia 2020 lub dwóch kolejnych miesięcy (tj. styczniu 2021 oraz lutym 2021). Natomiast zgodnie z przepisami, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych (od 2021 r. w jednym z trzech następnych okresów rozliczeniowych). Niemniej, gdy podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę korygującą lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych (od 2021 r. w jednym z trzech następnych okresów rozliczeniowych) podatnik kwotę podatku należnego obniża przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zatem, skoro Spółka nie wykazała podatku naliczonego w okresie, w którym miała do tego prawo tj. w rozliczeniu grudnia 2020 lub dwóch kolejnych miesięcy (tj. styczniu 2021 oraz lutym 2021) – w oparciu o art. 86 ust. 13 ustawy – obniża kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za grudzień 2020 r. (nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 13a ustawy).

W konsekwencji, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał faktury korygujące oraz jest uprawniony do korekty deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał faktury korygujące i rozliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach korygujących otrzymanych od Kontrahenta, tj. za grudzień 2020 r. (nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 13a ustawy).

Natomiast nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w analizowanym przypadku (gdy nie wykazano podatku naliczonego w okresie, w którym przysługiwało do tego prawo tj. w rozliczeniu grudnia 2020 lub dwóch kolejnych miesięcy (styczniu 2021 oraz lutym 2021)) Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez Kontrahenta w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych po okresie, w którym otrzymał faktury korygujące oraz jest uprawniony do korekty deklaracji w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych po okresie, w którym otrzymał faktury korygujące.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 i 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także określenia w jakim okresie jest zobowiązany do dokonania korekt transakcji udokumentowanych fakturami pierwotnymi (tj. rozpoznanych przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski lub jako transakcja dostawy z montażem rozliczone zarówno po stronie VAT należnego jak i VAT naliczonego).

Jak wynika z opisu sprawy faktury wystawione przez Kontrahenta zawierały informacje dotyczące wewnątrzwspólnotowego charakteru przeprowadzanych transakcji. Kontrahent pierwotnie traktował je jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Czech, podczas gdy powinny być zakwalifikowane jako dostawy montażem lub instalacją podlegającą opodatkowaniu na terenie Polski jako transakcja lokalna (gdzie mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania). Natomiast Spółka rozpoznała przedmiotowe transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski lub jako transakcję dostawy z montażem rozliczone zarówno po stronie VAT należnego, jak i VAT naliczonego.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że dostawy Maszyn dokonane przez Kontrahenta na rzecz Spółki powinny być zakwalifikowane jako dostawy z montażem podlegające opodatkowaniu w Polsce jako transakcje krajowe (gdzie mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania), Spółka jest zobowiązana do skorygowania rozliczeń tych dostaw wykazanych przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski lub jako transakcję dostawy z montażem rozliczone zarówno po stronie VAT należnego, jak i VAT naliczonego.

W analizowanym przypadku faktury korygujące (zmniejszających podstawę opodatkowania z tytułu WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów)) zostały wystawione, z uwagi na naprawienie pomyłki Kontrahenta, która to pomyłka spowodowała nieprawidłowe rozliczenie transakcji po stronie nabywcy (Spółki), ze względu na błędną kwalifikację transakcji przez Sprzedawcę (transakcje wewnątrzwspólnotowe), zatem błąd istniał już w momencie wystawienia faktur pierwotnych (tj. w okresie od lipca 2016 r. do września 2019 r.). Tak więc faktury korygujące, które Wnioskodawca otrzymał w grudniu 2020 r., ze względu na „pierwotną okoliczność” jaką jest błędna kwalifikacja transakcji, winna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym to zdarzenie błędnie ujęto, tj. w okresie od lipca 2016 r. do września 2019 r. poprzez jednoczesne pomniejszenie kwoty podatku należnego i naliczonego za dany okres.

Wnioskodawca pierwotnie traktował transakcje z Kontrahentem jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów bądź dostawy gdzie podatnikiem jest ich nabywca. W takim przypadku zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy kwota podatku naliczonego stanowi kwotę podatku należnego. Skoro prawidłowa klasyfikacja dokonanych transakcji jest taka, że Kontrahent powinien traktować dostawę Maszyny jako dostawę z montażem podlagająca opodatkowaniu w Polsce jako transakcja krajowa (gdzie mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania) to Wnioskodawca nie jest w takim przypadku podatnikiem z tytułu nabycia Maszyn i wykazany pierwotnie przez Wnioskodawcą zarówno podatek należny jak i naliczony powinien zostać pomniejszony. Skoro Wnioskodawca niesłusznie wykazywał zarówno podatek należny jak i naliczony poprzez błędną klasyfikację dostaw jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów bądź dostawy gdzie podatnikiem jest ich nabywca jest zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT należnego i naliczonego w jednym okresie rozliczeniowym tj. w okresie w którym pierwotnie dana transakcja została wykazana.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.