0114-KDIP1-2.4012.296.2021.2.SST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2021 r. (data wpływu 28 maja 2021 r.) uzupełnionym 6 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) na wezwanie Organu z 19 sierpnia 2021 r. (skutecznie doręczone 1 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży działki/działek za czynność niepodlegającą opodatkowaniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie uznania sprzedaży działki/działek za czynność podlegającą opodatkowaniu. Wniosek został uzupełniony 6 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) na wezwanie Organu z 19 sierpnia 2021 r. (skutecznie doręczone 1 września 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką działki 1 (…), obręb (…), o powierzchni (…) mkw. Nr (…). Działka od zawsze była w rodzinie Wnioskodawczyni. W 1974 roku działka 2 o powierzchni (…) mkw została przez Wnioskodawczynię i Jej męża nabyta w wieczyste użytkowanie. W kwietniu 1977 roku działka nr 2 została przekształcona na działkę 3, a powierzchnia wzrosła o (…) mkw do (`(...)`) mkw. Od roku 1986 Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadziła na tej działce działalność ogrodniczą. W 1986 roku Wnioskodawczyni mąż zmarł i spadek po nim odziedziczyła Wnioskodawczyni (3/4) i syn (…) (1/4). W 1997 roku Wnioskodawczyni syn (…) umiera i spadek po nim dziedziczą: żona i jego dwójka dzieci, wszyscy po 1/3. W 2013 roku na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego (…) działka 3 została podzielona na wszystkich współudziałowców, powstały z podziału działki 4, 5 i 6 (Wnioskodawczyni działka 6). Jako, że te działki graniczyły ze sobą, wnukowie zaczęli się na nich budować i do uzyskania pozwolenia na budowę potrzebowali Wnioskodawczyni wąskiego kawałka działki, Wnioskodawczyni oddała więc ten kawałek (… mkw) i w ten sposób powstały działki 7 (… mkw) Wnioskodawczyni przekazała w 2014 roku umową darowizny wnukom) i 1 - i ta właśnie działka jest własnością Wnioskodawczyni. Na działce była prowadzona działalność ogrodnicza do roku 2016. Wszystkie media były przyłączone jeszcze (…) przed 1989 rokiem, ale Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić, w którym roku. Obecnie Wnioskodawczyni został do obdarowania jeszcze jeden wnuk (…) i Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać tę działkę w tym celu, żeby pomóc mu finansowo. Wnioskodawczyni ma (…) lat, chce sprzedać tę działkę, jednak nie ma ochoty, siły ani chęci, by zajmować się sprzedażą i w tym celu poprosiła o pomoc pośrednika nieruchomości, by pomógł dokonać sprzedaży. Przez dłuższy czas nie było żadnego klienta, bo jak pośrednik powiedział, działka nie ma ustalonego miejscowego planu ani warunków zabudowy i dlatego nikt nie chce tego kupić. Wnioskodawczyni zaproponowała, by zrobić warunki zabudowy, jeżeli innej możliwości sprzedaży nie ma, jednak pośrednik poinformował Wnioskodawczynię, że sprzedaż działki może być objęta podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).

W związku z tą całą sytuacją mogą nastąpić 2 zdarzenia przyszłe:

1 Wnioskodawczyni stara się o warunki zabudowy na swoją działkę i po uzyskaniu ich - sprzedaje działkę w całości;

2 Wnioskodawczyni stara się o warunki zabudowy i po uzyskaniu ich - nikt nie chce kupić tak dużej działki w całości, więc Wnioskodawczyni dzieli działkę i wszystkie części powstałe z jej podziału sprzedaje kilku osobom niezależnie od tego kiedy, w którym roku i ile rocznie uda się ich sprzedać - może wszystkie powstałe z podziału Wnioskodawczyni sprzeda w jednym roku, może będzie ten proces trwał kilka lat – Wnioskodawczyni nie jest w stanie tego powiedzieć.

Ponadto na wezwanie Organu z 19 sierpnia 2021 r. Wnioskodawczyni w odpowiedzi na zadane pytania wskazała:

1. w jaki sposób i do jakich celów była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana działka 1 od 2016 r.

Użytkowanie było tylko na prywatne potrzeby Wnioskodawczyni. Można powiedzieć, że działka jest we władaniu Wnioskodawczyni, ale z racji wieku Wnioskodawczyni nic na tej działce nie robi.

2. na czym polegała działalność ogrodnicza prowadzona na działce 1 do 2016 r.

Wnioskodawczyni uprawiała warzywa i sprzedawała najbliższym sąsiadom i na placu targowym w (…). To były niewielkie ilości.

3. czy działka 1 była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.),

Nie.

4. czy Pani posiada/posiadała status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

Raczej tak, raz w roku Wnioskodawczyni odprowadzała podatek od działań specjalnych rolnictwa.

5. czy z gruntów będących przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jeśli tak to jakich i kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT

Tak, Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży. Były to pomidory, ogórki i sałata. Odnośnie pytania „kiedy", to Wnioskodawczyni może odpowiedzieć, że do roku 2016. Sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem VAT.

6. czy działka 1 w całym okresie posiadania była/jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług,

Tak. Z Urzędem Skarbowym rozliczenie wyglądało w ten sposób, że Wnioskodawczyni podawała metraż pod osłonami i od tego był wyliczany podatek od działów specjalnych rolnictwa.

7. czy na dzień sprzedaży działka/działki będą one posiadały warunki zabudowy,

Wnioskodawczyni nie wie, ale raczej tak. Wniosek o warunki zabudowy został złożony, sprawa jest w toku. Wnioskodawczyni nie wie tylko, czy sąsiedzi nie oprotestują tego wniosku, bo mają takie prawo. Do tej pory działki bez warunków zabudowy nikt nie chciał kupić.

8. czy działka 1 była/jest/będzie przed sprzedażą przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze bądź też była/jest/będzie udostępniana odpłatnie osobom trzecim jeśli tak należy precyzyjnie wyjaśnić tą kwestię w tym kto był stroną umowy, przez jaki czas była udostępniania itp.,

Nie.

9. czy Wnioskodawczyni udzieliła bądź planuje udzielić pośrednikowi nieruchomości/innej osobie/innemu podmiotowi pełnomocnictwa czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w imieniu Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą działki 1, jeśli tak, proszę precyzyjnie w sposób niebudzący wątpliwości wskazać zakres tego pełnomocnictwa, w szczególności proszę opisać jakie konkretnie czynności podejmuje/będzie podejmował podmiot działający jako Wnioskodawczyni pełnomocnik w związku ze sprzedażą działki 1 w tym czy będzie wykonywał takie czynności jak uzyskanie jakichś zgód, pozwoleń, opinii, decyzji, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie drogi dojazdowej, itp.

Wnioskodawczyni korzysta z usług pośrednika nieruchomości, bo z racji wieku nie jest w stanie zająć się sprzedażą samodzielnie. Działka jest na sprzedaż już około roku, jednak do tej pory bez warunków zabudowy nikt nie chciał jej kupić, nie było telefonów.

Pośrednik nieruchomości zebrał informacje z rynku i stwierdził, że trzeba zrobić warunki zabudowy, bo klient kupujący nie będzie kupował kota w worku.

Warunki zabudowy i związane z tym sprawy załatwia pani (…), pracownica biura projektowego, które zostało polecone przez pośrednika. Wnioskodawczyni napisała pełnomocnictwo Pani (…).

Po uzyskaniu warunków zabudowy Wnioskodawczyni udzieli pełnomocnictwa pośrednikowi lub pani (`(...)`) do uzyskania warunków technicznych przyłączenia mediów: wody, prądu i może kanalizacji.

Jeżeli chodzi o pośrednika, to Wnioskodawczyni ma podpisaną umowę pośrednictwa, w której pośrednik zobowiązuje się nadzorować cały proces sprzedaży, przeprowadzać prezentacje, wyszukać nabywcę i zrobić to zgodnie ze sztuką. Pośrednik nieruchomości po bezskutecznej wcześniejszej sprzedaży doradził też zrobienie warunków zabudowy.

W umowie z pośrednikiem Wnioskodawczyni ma zapis, że pośrednik załatwi wszystkie dokumenty niezbędne do sprzedaży: wypis z rejestru gruntów i wyrys z mapy ewidencyjnej, zaświadczenie o lasach, braku specjalnej strefy rewitalizacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w zdarzeniu przyszłym, które Wnioskodawczyni opisała pod numerem 1 wystąpi podatek VAT od sprzedaży własności?

2. Czy w zdarzeniu przyszłym, które Wnioskodawczyni opisała pod numerem 2 wystąpi podatek VAT od sprzedaży własności?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Stanowisko Wnioskodawczyni jest identyczne co do obu opisanych zdarzeń przyszłych. Wnioskodawczyni uważa, że w obu przypadkach sprzedaje swoją własność, która w rodzinie Wnioskodawczyni była już od prawie 50 lat, Wnioskodawczyni jest u schyłku swojego życia, Wnioskodawczyni nie chce zarabiać, chce przekazać pieniądze ze sprzedaży poszkodowanemu wnukowi, wybudować mu dom lub kupić mieszkanie i wyposażyć, by miał zapewniony jakiś start w dalsze życie. Pośrednik nieruchomości jest niezbędny dla Wnioskodawczyni, bo Wnioskodawczyni z racji swojego wieku nie zajmie się wszystkimi formalnościami związanymi ze sprzedażą. Wnioskodawczyni uważa, że podatek VAT w tym przypadku nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`). Przez towary zaś rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy_._

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, zasadnym jest wykluczenie z grona podatników podatku VAT osób fizycznych w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że co prawda pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika ono z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, dokonanej przez TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Przedmiotowe orzeczenie dotyczyło opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tych działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 Kodeksu cywilnego, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać działkę nr 1, której jest właścicielką, w celu pomocy finansowej wnukowi. Na działce była prowadzona działalność ogrodnicza do 2016 r. Wnioskodawczyni do 2016 r. uprawiała warzywa i sprzedawała najbliższym sąsiadom i na placu targowym w (…). To były niewielkie ilości. Z gruntów będących przedmiotem sprzedaży do 2016 r. Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, w tym pomidorów, ogórków i sałaty. Sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem VAT. Działka 1 nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni twierdzi, że raczej posiadała status rolnika ryczałtowego, raz w roku odprowadzała podatek od działań specjalnych rolnictwa. Wnioskodawczyni użytkowała od 2016 r. przedmiotową działkę tylko na potrzeby prywatne. Działka jest we władaniu Wnioskodawczyni, ale z racji wieku nic na tej działce nie robi. Działka 1 nie była/jest/będzie przed sprzedażą przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze oraz nie była/jest/będzie udostępniana odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawczyni ma (…) lat, chce sprzedać tę działkę, jednak nie ma ochoty, siły ani chęci, by zajmować się sprzedażą i w tym celu poprosiła o pomoc pośrednika nieruchomości, by pomógł dokonać sprzedaży. Wnioskodawczyni korzysta z usług pośrednika nieruchomości, bo z racji wieku nie jest w stanie zająć się sprzedażą samodzielnie. Wnioskodawczyni ma podpisaną umowę pośrednictwa, w której pośrednik zobowiązuje się nadzorować cały proces sprzedaży, przeprowadzać prezentacje, wyszukać nabywcę i zrobić to zgodnie ze sztuką. W umowie z pośrednikiem Wnioskodawczyni znajduje się zapis, że pośrednik załatwi wszystkie dokumenty niezbędne do sprzedaży: wypis z rejestru gruntów i wyrys z mapy ewidencyjnej, zaświadczenie o lasach, braku specjalnej strefy rewitalizacji. Wnioskodawczyni wskazuje, że zamierza sprzedać w zależności od sytuacji działkę nr 1 w całości lub w częściach po dokonanym podziale działki. Działka jest na sprzedaż już około roku, jednak do tej pory bez warunków zabudowy nikt nie chciał jej kupić. Wniosek o warunki zabudowy został złożony, sprawa jest w toku. Pracownica biura projektowego, w ramach udzielonego przez Wnioskodawczynię pełnomocnictwa została upoważniona do dokonywania czynności związanych z uzyskaniem warunków zabudowy. Po uzyskaniu warunków zabudowy Wnioskodawczyni udzieli pełnomocnictwa pośrednikowi lub pracownicy biura projektowego do uzyskania warunków technicznych przyłączenia mediów: wody, prądu i może kanalizacji.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy w związku z planowaną transakcją sprzedaży działki 1 w całości lub w części po dokonanym podziale działki wystąpi podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni przy sprzedaży działki podatek VAT nie wystąpi, ponieważ Wnioskodawczyni będzie sprzedawać swoją prywatną własność.

Odpowiadając na wątpliwości Wnioskodawczyni należy wskazać, że z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dokonując zatem analizy przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego oraz powołanego powyżej wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 stwierdzić należy, że sprzedaż działki nr 1 w całości lub po dokonanym podziale będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W analizowanym przypadku zachodzą bowiem przesłanki pozwalające na uznanie Wnioskodawczyni w związku z transakcją za podatnika podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać przedmiotową działkę w celu pomocy finansowej wnukowi. Wnioskodawczyni ma podpisaną umowę pośrednictwa, w której pośrednik zobowiązuje się nadzorować cały proces sprzedaży, przeprowadzać prezentacje, wyszukać nabywcę. Jednocześnie w umowie z pośrednikiem jest zapis, że pośrednik załatwi wszystkie dokumenty niezbędne do sprzedaży: wypis z rejestru gruntów i wyrys z mapy ewidencyjnej, zaświadczenie o lasach, braku specjalnej strefy rewitalizacji. Ponadto został złożony wniosek o warunki zabudowy, ponieważ nikt nie chciał kupić działki bez warunków zabudowy. Sprawa jest w toku. Pracownica biura projektowego, w ramach udzielonego przez Wnioskodawczynię pełnomocnictwa została upoważniona do dokonywania czynności związanych z uzyskaniem warunków zabudowy. Dodatkowo po uzyskaniu warunków zabudowy Wnioskodawczyni udzieli pełnomocnictwa pośrednikowi lub pracownicy biura projektowego do uzyskania warunków technicznych przyłączenia mediów: wody, prądu i może kanalizacji. Wnioskodawczyni rozpatruje również możliwy podział działki, gdy nikt nie będzie chciał kupić tak dużej działki w całości.

Zatem okoliczność, że część z podjętych działań, nie będzie podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale w ramach udzielonego pełnomocnictwa nie oznacza, że działania te będą pozostawały bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawczyni. Czynności które będą wykonywane przez pełnomocników na podstawie udzielonych im pełnomocnictw przez Wnioskodawczynię będą wywoływać skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni jako mocodawcy. Należy wskazać, że złożono wniosek o warunki zabudowy. Pracownica biura projektowego, w ramach udzielonego przez Wnioskodawczynię pełnomocnictwa została upoważniona do dokonywania czynności związanych z uzyskaniem warunków zabudowy. Przy tym po uzyskaniu warunków zabudowy Wnioskodawczyni zamierza udzielić pełnomocnictwa pośrednikowi lub pracownicy biura projektowego do uzyskania warunków technicznych przyłączenia mediów: wody, prądu i może kanalizacji. Zatem wskazane we wniosku czynności, tj. planowane wydanie dla działki 1 decyzji o warunkach zabudowy jak również doprowadzenie mediów: wody, prądu, kanalizacji podniosą atrakcyjność działki nr 1 dla przyszłego nabywcy/nabywców. Pełnomocnicy dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową nieruchomość stanowiącą nadal własność Wnioskodawczyni. Działania te, dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jego wartości.

Jednocześnie w efekcie podjętych czynności dodatkowych dostawie podlegać będzie nieruchomość o zupełnie innym charakterze, uatrakcyjniona, dzięki czemu wzrośnie zainteresowanie zakupem przedmiotowej działki.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działki nr 1 w całości lub w części po dokonanym podziale działki nie korzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Na przedmiotowej działce do momentu sprzedaży dojdzie do wielu działań tj. planowane wydanie dla działki 1 decyzji o warunkach zabudowy, doprowadzenie mediów: wody, prądu, kanalizacji, jak również możliwy podział działki. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania czynności przez pełnomocników Wnioskodawczyni. W efekcie powyższych czynności, które będą dokonane w celu realizacji transakcji dostawie będzie podlegała nieruchomość o zupełnie innym charakterze niż pierwotnie.

Zatem uznać należy, że w stosunku do działki nr 1 podejmowane przez Wnioskodawczynię działania oraz czynności, które będą dokonane wykluczą sprzedaż w ramach zarządu Jej majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr 1 w całości lub częściach po dokonanym podziale działki będzie stanowić dostawę dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawczyni, a sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie stanowić realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działki nr 1 w całości lub w częściach po dokonanym podziale działki przez Wnioskodawczynię będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.