0114-KDIP1-1.4012.508.2021.1.AKA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2021 r. (data wpływu 27 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zniesienia prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działki nr 1/1, 1/2, oraz 1/3 oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków wraz z jednoczesną spłatą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2021 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zniesienia prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działki nr 1/1, 1/2, oraz 1/3 oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków wraz z jednoczesną spłatą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. S.A. (dalej: A lub Spółka) jako współużytkownik wieczysty wraz z B. S.A. (dalej: B.) dokonała zniesienia prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości, stanowiącej działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 1/1, 1/2 oraz 1/3 o łącznej powierzchni 0,3306 ha oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków, budowli i urządzeń, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, położonej w miejscowości (…) przy ul. (…), ul. (…) i ul. (…).

Nieruchomość położona w miejscowości (…), stanowiąca działkę gruntu oznaczoną w ewidencji gruntów nr 2 o powierzchni 3287,00 m2 została przekazana na współwłasność A. S.A. (następcy prawnemu po C.) i B. S.A. (następcy prawnemu D.), w wyniku podziału majątku jednostki organizacyjnej (…) na podstawie Aktu Przekazania Nr (…) z 30 kwietnia 1992 r. W Załączniku Nr 1 (…) do ww. Aktu Przekazania, pod poz. (…), po stronie C. wpisano budynek eksploatacyjny o powierzchni użytkowej 371,5 m2 i budynek gospodarczy o powierzchni użytkowej 27 m2, natomiast po stronie D., w Załączniku nr (…) pod poz. (…) oraz w Załączniku nr (…) pod. poz. (…) do ww. Aktu Przekazania, wpisano budynek techniczny o powierzchni użytkowej 1716,7 m2 i budynek gospodarczy o powierzchni użytkowej 751,75 m2. Akt Przekazania nie potwierdzał wielkości udziałów każdego z podmiotu w gruncie, lecz podział odnosił się w tym kontekście wyłącznie do budynków.

Uwłaszczenie nieruchomości, stanowiącej działkę oznaczoną w ewidencji gruntów numerem (…) potwierdzone zostało Decyzją Wojewody (…) z (…) numer (…). Nabycie prawa współużytkowania wieczystego gruntu oraz prawa współwłasności budynków i urządzeń nastąpiło nieodpłatnie. W decyzji tej Wojewoda wskazał, że nabycie z mocy prawa przez „B.” własności budynków technicznego, garażowo-magazynowego, administracyjno-usługowego, gospodarczego wzniesionych na gruncie nastąpiło z wyłączeniem ich odpłatności.

Decyzją nr (…) z 15 kwietnia 2020 r., sprostowaną decyzją nr (…) z 23 kwietnia 2020 r., Burmistrz Miasta (…) zatwierdził projekt podziału działki nr (…) o powierzchni 0,3306 ha na działki numer:

1. 1/1 o powierzchni 0,0852 ha,

2. 1/2 o powierzchni 0,0146 ha,

3. 1/3 o powierzchni 0,2308 ha.

Nieruchomość posiada urządzoną księgę wieczystą o nr (…) prowadzoną przez w Sąd Rejonowy w (…), Wydział Ksiąg Wieczystych, w której jako współużytkownicy wieczyści oraz współwłaściciele budynków odpowiednio wpisani są A. S.A. w udziale 1/2 części oraz B. S.A w udziale 1/2 części. Właścicielem gruntu jest (…).

Zgodnie z aktualną inwentaryzacją nieruchomość jest zabudowana:

I. Budynkiem handlowo-usługowym (Budynek A), o jednej kondygnacji, o powierzchni użytkowej 117,40 m2, identyfikator budynku (…), położonym w całości na działce 1/3, budynek w całości wykorzystywany jest przez B. S.A.

II. Budynkiem transportu i łączności - budynek gospodarczy (Budynek B), o jednej kondygnacji, o powierzchni użytkowej 51,54 m2, identyfikator budynku (…), położonym w całości na działce 1/1, budynek w całości wykorzystywany jest przez A. S.A.

III. Budynkiem biurowym (Budynek C), o trzech kondygnacjach, o powierzchni użytkowej 1.627,71 m2, identyfikator budynku (…), położonym w całości na działce 1/3, budynek w całości wykorzystywany jest przez B. S.A.

IV. Innym budynkiem niemieszkalnym - budynek garażowy (Budynek D), o jednej kondygnacji, o powierzchni użytkowej 137,41 m2, identyfikator budynku (…), położonym w całości na działce 1/3, budynek w całości wykorzystywany jest przez B. S.A.

V. Budynkiem biurowym (Budynek E), o dwóch kondygnacjach, o powierzchni użytkowej 299,30 m2, identyfikator budynku (…), oznaczonym numerem porządkowym (…) od ulicy (…), położonym w całości na działce 1/3, budynek w całości wykorzystywany jest przez B. S.A.

VI. Budynkiem niemieszkalnym (Budynek F), o jednej kondygnacji, o powierzchni użytkowej 67,46 m2, identyfikator budynku (…), położonym w całości na działce 1/1, budynek o funkcji wg Kartoteki Środków Trwałych „zbiorniki silosy i budynki magazynowe”, budynek w całości wykorzystywany jest przez A. S.A.

VII. Budynkiem biurowym (Budynek G), o trzech kondygnacjach, o powierzchni użytkowej 461,64 m2 identyfikator budynku (…), oznaczonym numerem porządkowym (…) od ulicy (…), położonym w całości na działce 1/1, budynek w całości wykorzystywany jest przez A. S.A.

VIII. Budynkiem niemieszkalnym (Budynek F), o jednej kondygnacji, o powierzchni użytkowej 21,74 m2, identyfikator budynku (…), położonym w całości na działce 1/1, budynek o funkcji wg Kartoteki Środków Trwałych „zbiorniki silosy i budynki magazynowe”, budynek w całości wykorzystywany jest przez A. S.A.

Za zgodą A. część budynków, które w Akcie Przekazania zostały przyznane A. wykorzystywane były przez B. do prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem część nieruchomości wraz z budynkami, która pierwotnie została przyznana A. w Akcie przekazania, nie była przez A. wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez nią statutowej działalności gospodarczej ani też nie była oddana w najem lub dzierżawę.

A S.A. i B. S.A. podpisały w dniu 27 lutego 2020 r. Protokół uzgodnień w sprawie zasad dotyczących regulacji stanu prawnego zabudowanej nieruchomości położonej w (…) („Protokół uzgodnień”). Strony uzgodniły, że zniesienie współużytkowania wieczystego gruntu i współwłasności posadowionych na niej budynków zostanie dokonane poprzez fizyczny podział nieruchomości, zgodnie z aktualnym stanem jej użytkowania przez każdą ze Stron, z jednoczesnym ustanowieniem wzajemnych ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomości A. S.A. i B. S.A.

A. S.A. na podstawie Aktu Przekazania otrzymała udział 1/2 części w prawach do nieruchomości, a tym samym udział 1653,00 m2 części powierzchni gruntu. Na mocy decyzji podziałowej i ustaleń pomiędzy Stronami, A. S.A. przypadnie działka numer 1/1 o powierzchni 852,00 m2 wraz z położonymi na niej budynkami oraz udział w 1/2 części do wydzielonej działki o numerze 1/2 o powierzchni 146,00 m2, a więc A. S.A. uzyska część powierzchni gruntu mniejszą o 728,00 m2 od przyznanej w Akcie Przekazania. Oznacza to, że docelowy udział A. S.A. w prawach do nieruchomości wyniesie 28,00%, a więc będzie mniejszy o 22,00% w stosunku do pierwotnie przyznanego.

W akcie notarialnym dotyczącym zniesienia współużytkowania wieczystego, na rzecz B. S.A., zgodnie z faktycznym stanem użytkowania, przyznana została działka numer 1/3 o powierzchni 2308,00 m2 wraz z posadowionymi na niej budynkami oraz udział w 1/2 części do wydzielonej działki o numerze 1/2 o powierzchni 146,00 m2, w związku z czym udział wynikający z Aktu Przekazania przypadający B. S.A. z 50% w prawach do nieruchomości, zwiększył się do 72,00% części tj. o 22,00%.

Z uwagi na przeprowadzony podział nieruchomości, a w konsekwencji przyznanie A. S.A. mniejszego udziału niż wynikający z Aktu Przekazania, B. S.A. dokonała na rzecz A. S.A. spłaty różnicy w wartości przyznanych praw.

Prawo jakie B. S.A. uzyskała w wyniku podpisania aktu notarialnego do powierzchni o 22% większej, niż wynikająca z Aktu Przekazania podlegało wycenie na zasadach rynkowych (wycenie podlegał sam grunt), a wartość tego prawa została przez B. S.A. uiszczona na rzecz A. tytułem spłaty za uszczuplenie udziału A. w prawach do nieruchomości. Podział nieruchomości nastąpił zgodnie z aktualnym stanem jej użytkowania przez każdą ze Stron. Podział ten jest następujący:

- A. w wyniku podziału nabyła działkę nr 1/1 wraz z posadowionymi na niej budynkami (to jest opisanymi wyżej: Budynkiem B, Budynkiem F, Budynkiem G i Budynkiem H),

- B. S.A. w wyniku podziału nabyła działkę nr 1/3 wraz z posadowionymi na niej budynkami (to jest opisanymi wyżej: Budynkiem A, Budynkiem C, Budynkiem D i Budynkiem E,

- działka nr 1/2 przeznaczona pod drogę dojazdową, pozostanie we współużytkowaniu wieczystym obu Spółek w dotychczasowych udziałach.

A. nie ponosiła i nie poniesie wydatków na ulepszenie budynków, w rozumieniu przepisu ustawy o podatku dochodowym przekraczające 30% wartości początkowej, które były przez nią wykorzystywane oraz na tą część budynków, która była jej przekazana w Akcie Przekazania. B. S.A. ponosiła nakłady na ulepszenie budynków, z których korzystała, przy czym nakłady na ulepszenie nie były ponoszone w ostatnich dwóch latach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zniesienie prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości, stanowiącej działki nr 1/1, 1/2 oraz 1/3 oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków wraz z jednoczesną spłatą na rzecz A. S.A. z tytułu przekroczenia wartości udziału o 22%, będzie podlegało zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie A. S.A. zniesienia prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości, stanowiącej działki nr 1/1, 1/2 oraz 1/3 oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków wraz z jednoczesną spłatą na rzecz A. S.A. z tytułu przekroczenia wartości udziału o 22% będzie podlegało zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) - dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W rozumieniu ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów (uchwała 7 sędziów NSA z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11).

Przepisy prawa dopuszczają, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740). W świetle art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy (nieruchomości) wspólnej.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Stosownie do art. 211 tej ustawy każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Przepisy prawa cywilnego wyróżniają trzy sposoby zniesienia współwłasności: podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli, sprzedaż rzeczy wspólnej.

W myśl art. 212 Kodeksu cywilnego, rzecz której nie da się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Wskazać należy, że sprzedaż udziału we współwłasności, z uwagi na jego charakter prawny, przynoszący efekt rozporządzania tym udziałem jak towarem, np. przez prawną możliwość zbycia go na rzecz nabywcy, który może nim dysponować jak właściciel, należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2019 r. do końca roku następnego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem przedmiotowej nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Zwolnienia tego nie można zastosować w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Wskazać również należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się taką samą stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z 18 sierpnia 2020 r., 0113- KDIPT1-3.4012.449.2020.2.KS, odnosząc się do kwestii pierwszego zasiedlenia w przypadku nieruchomości stanowiącej współwłasność (małżeńską gdzie, jeden z współwłaścicieli był podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności, a drugi współwłaściciel nie prowadził działalności gospodarczej) wskazał, że „W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż ww. budynków znajdujących się na działce wydzielonej z działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - ww. budynki zostały już zasiedlone, a ich zajęcie (używanie) trwa dłużej niż 2 lata. Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynków, to w odniesieniu do tych budynków zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy”.

W innej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z 8 lutego 2019 r. 0112-KDIL2-2.4012.562.2018.3.JK, odnosząc się do kwestii pierwszego zasiedlenia w przypadku wybudowanych przez współwłaścicieli nieruchomości budynków, również wskazał że „pawilon z płyty obornickiej bez fundamentów, budynek z fundamentem, hala, garaż („magazynek”), część wiaty zostały postawione przez współwłaścicieli Nieruchomości w latach 90-tych XX wieku. Od tego czasu nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie. Były one wykorzystywane przez współwłaścicieli Nieruchomości, którzy je postawili, do wykonywania czynności opodatkowanych VAT przez okres zdecydowanie dłuższy niż 2 lata. Zatem mając na uwadze powyższe - w stosunku do nich doszło również do pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu ich sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Co istotne - jak wskazał Wnioskodawca - nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie obiektów znajdujących się na Działkach, w których posiada on udziały, które stanowiłyby wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że do dostawy naniesień posadowionych na Działkach, w których Zainteresowany posiada udziały zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Bowiem ww. transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem naniesień, a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPP1/443-1054/09-3/AW, z 23 grudnia 2009 r. wskazał, że „przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika”. Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2009 r. nr IBPP2/443-668/09/RSZ. We wskazanej interpretacji stwierdzono, że „przez „użytkownika” należy rozumieć taki podmiot, który będąc w posiadaniu danego dobra, poprzez wykorzystanie tego dobra, dąży do osiągnięcia zysku czy też innych korzyści”. Ponadto, NSA w wyroku z 30 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1545/13 stwierdził, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, spełnia warunek przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. W kwestii wydania obiektu na rzecz „pierwszego nabywcy” lub „użytkownika” NSA stwierdził, iż oznaczenie tej osoby jest niezbędne do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jednocześnie definicję użytkownika będzie spełniał każdy, kto rozpoczął korzystanie z obiektów.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do zbywanego przez nią części udziału wynoszącego 22% zabudowanej nieruchomości, możliwe jest zastosowanie zwolnienia z opodatkowania z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Wszystkie budynki znajdujące się na nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych nr 1/1, 1/2, 1/3 stanowiły od momentu nabycia współwłasność A. S.A. i B. S.A. i były użytkowane na potrzeby prowadzonych przez Spółki działalności gospodarczych, zaś pomiędzy datą pierwszego zasiedlenia a datą sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata. Jednocześnie A. nie ponosiła wydatków na ulepszenie, które przekraczałyby 30% wartości początkowej nieruchomości. B. S.A. ponosiła nakłady na ulepszenie budynków, z których korzystała, przy czym nakłady na ulepszenie nie były ponoszone w ostatnich dwóch latach.

W konsekwencji w ocenie Spółki, spełnione zostaną obie przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, uzasadniające zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług danej transakcji. W przypadku przedmiotowej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż dwa lata. Zatem zniesienie prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków, będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Gdyby jednak Organ nie podzielił zdania Spółki dotyczącego możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to alternatywnie Spółka wskazuje, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy zauważyć również, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, bowiem w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

a) są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

b) złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3. adres budynku, budowli lub ich części. 

Tak więc ustawodawca daje podatnikom dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel oraz oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, że sformułowanie „ich części” odnosi się do budynków i budowli. Po pierwsze, mogą to być części wydzielone fizycznie z budynku bądź budowli. W szczególności będą to lokale mieszkaniowe lub użytkowe. Po drugie, za część budynków należy uznać także udziały w budynkach i budowlach. Część budynku lub budowli to także ich część ułamkowa, a więc udział w ich własności.

W myśl art. 195 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

Stosownie do art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i określony jest odpowiednim ułamkiem. Każdemu ze współwłaścicieli przysługują atrybuty prawa własności, ma on względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela ze względu na charakter udziału.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego, współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z art. 210 § 1 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z powyższej normy wynika więc, że ustawodawca przyznaje każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności.

Ponadto, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 Kodeksu cywilnego).

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności - samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym, wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co wynika z treści art. 7 ust. 1 ustawy. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie mówi o przeniesieniu prawa własności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy zniesienie prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości, stanowiącej działki nr 1/1, 1/2 oraz /3 oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków, wraz z jednoczesną spłatą na rzecz Wnioskodawcy z tytułu przekroczenia wartości udziału o 22%, będzie podlegało zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29a ust. 9 ustawy).

W świetle tych przepisów przy dostawie budynków, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Co więcej, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako współużytkownik wieczysty wraz z B. S.A. dokonała zniesienia prawa współużytkowania wieczystego nieruchomości, stanowiącej działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 1/1, 1/2 oraz 1/3 o łącznej powierzchni 0,3306 ha oraz współwłasności posadowionych na tej nieruchomości budynków, budowli i urządzeń, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności.

A S.A. i B. S.A. podpisały w dniu 27 lutego 2020 r. Protokół uzgodnień w sprawie zasad dotyczących regulacji stanu prawnego zabudowanej nieruchomości (…). Strony uzgodniły, że zniesienie współużytkowania wieczystego gruntu i współwłasności posadowionych na niej budynków zostanie dokonane poprzez fizyczny podział nieruchomości, zgodnie z aktualnym stanem jej użytkowania przez każdą ze Stron, z jednoczesnym ustanowieniem wzajemnych ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomości A. S.A. i B. S.A.

A. S.A. na podstawie Aktu Przekazania otrzymała udział 1/2 części w prawach do nieruchomości, a tym samym udział 1653,00 m2 części powierzchni gruntu. Na mocy decyzji podziałowej i ustaleń pomiędzy Stronami, A. S.A. przypadnie działka numer 1/1 o powierzchni 852,00 m2 wraz z położonymi na niej budynkami oraz udział w 1/2 części do wydzielonej działki o numerze 1/2 o powierzchni 146,00 m2, a więc A. S.A. uzyska część powierzchni gruntu mniejszą o 728,00 m2 od przyznanej w Akcie Przekazania. Oznacza to, że docelowy udział A. S.A. w prawach do nieruchomości wyniesie 28,00%, a więc będzie mniejszy o 22,00% w stosunku do pierwotnie przyznanego.

W akcie notarialnym dotyczącym zniesienia współużytkowania wieczystego, na rzecz B. S.A., zgodnie z faktycznym stanem użytkowania, przyznana została działka numer 1/3 o powierzchni 2308,00 m2 wraz z posadowionymi na niej budynkami oraz udział w 1/2 części do wydzielonej działki o numerze 1/2 o powierzchni 146,00 m2, w związku z czym udział wynikający z Aktu Przekazania przypadający B. S.A. z 50% w prawach do nieruchomości, zwiększył się do 72,00% części tj. o 22,00%.

Z uwagi na przeprowadzony podział nieruchomości, a w konsekwencji przyznanie A. S.A. mniejszego udziału niż wynikający z Aktu Przekazania, B. S.A. dokonała na rzecz A. S.A. spłaty różnicy w wartości przyznanych praw.

Prawo jakie B. S.A. uzyskała w wyniku podpisania aktu notarialnego do powierzchni o 22% większej, niż wynikająca z Aktu Przekazania podlegało wycenie na zasadach rynkowych (wycenie podlegał sam grunt), a wartość tego prawa została przez B. S.A. uiszczona na rzecz A. tytułem spłaty za uszczuplenie udziału A. w prawach do nieruchomości. Podział nieruchomości nastąpił zgodnie z aktualnym stanem jej użytkowania przez każdą ze Stron. Podział ten jest następujący:

- A. w wyniku podziału nabyła działkę nr 1/1 wraz z posadowionymi na niej budynkami (to jest opisanymi wyżej: Budynkiem B, Budynkiem F, Budynkiem G i Budynkiem H),

- B. S.A. w wyniku podziału nabyła działkę nr 1/3 wraz z posadowionymi na niej budynkami (to jest opisanymi wyżej: Budynkiem A, Budynkiem C, Budynkiem D i Budynkiem E,

- działka nr 1/2 przeznaczona pod drogę dojazdową, pozostanie we współużytkowaniu wieczystym obu Spółek w dotychczasowych udziałach.

A. nie ponosiła i nie poniesie wydatków na ulepszenie budynków, w rozumieniu przepisu ustawy o podatku dochodowym przekraczające 30% wartości początkowej, które były przez nią wykorzystywane oraz na tą część budynków, która była jej przekazana w Akcie Przekazania. B. S.A. ponosiła nakłady na ulepszenie budynków, z których korzystała, przy czym nakłady na ulepszenie nie były ponoszone w ostatnich dwóch latach. W związku ze zniesieniem współwłasności A. S.A. dokona dostawy części udziałów w działce nr 1/3, za którą otrzyma od B. S.A. spłatę w różnicy wartości przyznanych praw. Zatem w odniesieniu do opisanej sytuacji A. S.A. będzie dokonywać dostawy udziałów w działce nr 1/3, za które otrzyma wynagrodzenie.

W związku z powyższym dostawa ww. budynków znajdujących się na działce nr 1/3 w związku ze zniesieniem współwłasności na rzecz B. S.A. będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ zostaną spełnione warunki wynikające z tego przepisu. Odpowiednio zwolnieniem tym objęta będzie także dostawa wieczystego użytkowania gruntów, na którym budynki są posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

Wobec zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT do dostawy ww. budynków brak jest podstaw do analizy zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż jak już wskazano wyżej, zwolnienie to ma zastosowanie tylko w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Skoro dostawa budynków będzie korzystała ze zwolnienia uregulowanego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT również badanie przesłanek zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stało się bezprzedmiotowe.

Reasumując, należy stwierdzić, że w związku ze zniesieniem współwłasności w działkach nr 1/1, 1/2 oraz 1/3 wraz z jednoczesną spłatą na rzecz Wnioskodawcy - z tytułu przekroczenia wartości udziału o 22% - Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do dokonywanej dostawy budynków znajdujących się na działce nr 1/3. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy zwolnieniem od podatku objęte będzie również zniesienie prawa współwłasności użytkowania wieczystego tej nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.