Wnioskodawca oraz jego małżonka nabyli w 1994 roku nieruchomość rolną na podstawie umowy o dożywocie. W latach 2000 i 2002 przeprowadzono podział geodezyjny tej nieruchomości, w wyniku którego powstały działki nr 1 i 2. Wnioskodawca z małżonką wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tych działek, a następnie dokonali ich podziału geodezyjnego. Wnioskodawca planuje sprzedaż nowo utworzonych działek. Organ uznał, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, sprzedając te działki, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ jego działania mieszczą się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie mają cech działalności gospodarczej. W związku z tym sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2021 r. (data wpływu 6 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży działek wydzielonych z działek nr 1 i 2 – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek wydzielonych z działek nr 1 i 2.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Małżonkowie – B. S. oraz A. S. (zwany dalej „Wnioskodawcą”) na podstawie umowy o dożywocie, sporządzonej przed notariuszem 13 grudnia 1994 r. (Rep. A. Nr (…)) nabyli do własności ustawowej nieruchomość rolną, stanowiącą zabudowane gospodarstwo rolne o obszarze 3,39 ha. Ww. nieruchomość oznaczona jest jako działki o numerach: ….
Prawo dożywocia na rzecz Zbywców – (…) małżonków D.- będących rodzicami B.S., stosownie do ww. umowy o dożywocie wpisano do księgi wieczystej 16 sierpnia 1995 r. na podstawie wniosku z 4 stycznia 1995 r. W zamian za przeniesienie prawa własności ww. nieruchomości (…) małżonkowie S. zobowiązali się zapewnić (…) małżonkom D. dożywotnie utrzymanie, tj. przyjąć ich jak domowników, dostarczyć im wyżywienie, ubranie, mieszkanie, światło i opał oraz zapewnić im odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie, a także sprawić własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Ponadto, (…) małżonkowie S. ustanowili nieodpłatnie na rzecz (…) małżonków D. dożywotnią służebność osobistą mieszkania polegającą na prawie korzystania z dwóch izb w domu mieszkalnym od strony południowej.
W skład ww. nieruchomości wchodził budynek mieszkalny, murowany, parterowy, 5-izbowy, kryty blachą oraz budynek mieszkalny, drewniany, przeznaczony do rozbiórki. Opisana nieruchomość, na dzień 13 grudnia 1994 r. wolna była od wszelkich obciążeń, ograniczeń i praw na rzecz osób trzecich. Działki wchodzące w skład nieruchomości na dzień sporządzenia umowy o dożywocie użytkowane były wyłącznie rolniczo.
Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę na cele produkcji rolnej, cel ten jednak nie jest od wielu lat realizowany. Wyjaśnić bowiem należy, że przychody generowane z gospodarstwa nie były źródłem przychodu pozwalającym na zaspokojenie potrzeb rodziny.
Dnia 13 grudnia 1994 r. (…) małżonkowie D. zbyli na rzecz (…) małżonków S., w drodze umowy darowizny, nieruchomość rolną o powierzchni 3,45 ha, postanawiając, że przedmiot darowizny wejdzie w skład majątku wspólnego obdarowanych, na co obdarowani oświadczyli, że darowiznę tę przyjęli. W skład tej nieruchomości wchodziły niezabudowane działki o numerach: …
Wskazać należy, iż w 2000 r. dokonano podziału geodezyjnego, z którego powstały działki o numerach: …. Działki o numerach: …oraz … zostały sprzedane 11 marca 2000 r. Z kolei działki o numerach: … oraz … straciły swój byt prawny (zostały wykreślone). Następnie w 2002 r. dokonano kolejnego podziału geodezyjnego(nr operatu geodezyjnego …), w wyniku którego powstały działki o numerach: 1, …, 2, …. Działki o numerach … zostały sprzedane 9 kwietnia 2002 r.
Z uwagi na fakt, że nabyte grunty od lat nie były wykorzystywane rolniczo (stanowiły ugór), Zainteresowany wraz z małżonką podjęli próbę zbycia działek o numerach: 1 oraz 2,z zamysłem, aby środki uzyskane z planowanej sprzedaży przeznaczyć na zabezpieczenie potrzeb rodziny. Mając na uwadze brak jakiekolwiek zainteresowania ze strony ewentualnych kupujących Wnioskodawca, kierując się zasadami racjonalnej gospodarki swoim mieniem, podjął decyzję o podziale ww. działek rolnych na mniejsze, licząc, że w ten sposób w ogóle dojdzie do zbycia nieruchomości, skoro brak było zainteresowanych nabyciem całych działek nr: 1 oraz 2.
Z uwagi na fakt, że dla ww. działek nie było ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili do wójta z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Tylko w ten sposób możliwe było stwierdzenie, jaki rodzaj zabudowy dopuszczalny jest na ww. działkach. W związku z powyższym, 13 czerwca 2019 r., na wniosek (…) małżonków S., Wójt Gminy (…) wydał decyzję ustalającą na rzecz małżonków warunki zabudowany dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych z garażem wbudowanym w bryłę budynku na działkach o numerach: 1 oraz 2, planowanej do podziału geodezyjnego. Następnie 3 października 2019 r. dla wyżej wymienionych działek Wójt Gminy (…) wydał decyzję ustalającą na rzecz małżonków warunki zabudowany dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych.
Odnotować przy tym należy, iż przed złożeniem wniosku o wspomniany wyżej podział geodezyjny konieczne jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (jest to warunek konieczny, regulowany przepisami prawa) i tylko w tym celu Wnioskodawca wystąpił o wydanie warunków zabudowy.
Następnie, 10 lipca 2020 r. Wójt Gminy (…) zatwierdził podział nieruchomości rolnej, stanowiącej działki nr: 1 oraz 2, zgodny z warunkami określonymi w ww. decyzjach o warunkach zabudowy (tj. z 13 czerwca 2019 r. oraz 3 października 2019 r.). Zaznaczyć należy, iż Wnioskodawca, ani Jego małżonka nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek.
Nadmienić należy, że na przedmiotowej nieruchomości ani Zainteresowany, ani Jego małżonka nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, grunt ten nie był przedmiotem dzierżawy, poddzierżawy lub umowy o podobnym charakterze.
Nieruchomość rolna, w skład której wchodzą podzielone działki gruntu nr: 1 oraz 2, jak również działki z nich wyodrębnione, nigdy nie były w żaden sposób wykorzystywane do czynności opodatkowanych, bądź zwolnionych z podatku od towarów i usług.
Zainteresowany od dnia nabycia nieruchomości rolnych w 1994 r. aż do dnia złożenia niniejszego wniosku nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 uVAT. Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca nie podpisał żadnej umowy przedwstępnej sprzedaży którejkolwiek z posiadanych działek.
Podkreślenia wymaga, że Zainteresowany, jako współwłaściciel wyżej wymienionych działek od dnia podziału nie planował, jak również nie planuje obecnie czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości wyżej wymienionych działek (takich jak np.: uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, czy energetycznej). Od momentu otrzymania darowizny Wnioskodawca nie udostępniał działek gruntu nr: 1 oraz 2 osobom trzecim. Nowo powstałe działki, będące wynikiem podziału działek o numerach: 1 oraz 2 nie były, jak również nie są obecnie udostępniane osobom trzecim. Wyżej wymienione działki, nie są przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią ich majątku osobistego. Działki nie są zabudowane i nie będą zabudowane w momencie zbycia.
Zainteresowany, jak również Jego małżonka nie prowadzili, jak również nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca, jak również Jego małżonka na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat nie dokonywali zbycia nieruchomości.
Przed sprzedażą posiadanych działek Wnioskodawca nie będzie występował o wydanie pozwolenia na budowę w odniesieniu do żadnej z działek, które zamierza zbyć. W związku z planowaną sprzedażą działek, Zainteresowany nie zamierza udzielać potencjalnym nabywcom pełnomocnictwa/zgody do dokonania w Jego imieniu, jako właściciela nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości, które miałyby zostać sprzedane.
Potencjalnych nabywców przedmiotowych działek Zainteresowany poszukuje, jak również będzie poszukiwał we własnym zakresie (w tym poprzez publikację ogłoszeń na portalach internetowych), jak również poprzez profesjonalnego, licencjonowanego pośrednikaw sprzedaży nieruchomości. Zaznaczyć jednakże należy, iż działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek nie będą wykraczać poza zwykłe formy ogłoszenia.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług:
Czy Wnioskodawca, jako osoba prywatna, która sprzeda działki powstałe po podziale działek o numerach: 1 oraz 2 - będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 uVAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT, a w konsekwencji tego, czy będzie On podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:
Po myśli art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685, ze zm.; dalej: „uVAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 uVAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, stosownie zaś do art. 7 ust. 1 uVAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 uVAT, w myśl którego przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Wobec przywołanych wyżej regulacji, stwierdzić należy, iż grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 uVAT, zaś jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Podkreślić przy tym należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu przywołanego wyżej art. 7 uVAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby bowiem dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług (warunek konieczny).
Wyjaśnić przy tym należy, że uVAT posługuje się odrębną definicją podatnika. Pojęcie to zostało sformułowane w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Przepis ten stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (vide: art. 15 ust. 2 uVAT).
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W konsekwencji powyższego, należy zatem wykluczyć osoby fizyczne z grona podatników w przypadku, gdy dokonują zbycia (tak odpłatnego np. na podstawie umowy sprzedaży, jaki pod tytułem darmym np. w drodze darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Oznacza to zatem, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto - jako osoba fizyczna - dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).
Dla prawidłowego odkodowania, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, czy też z działalnością handlową (w rozumieniu art. 15 uVAT) należy sięgnąć do orzecznictwa Trybunatu Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).
I tak, w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. TSUE zauważył, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1,z późn. zm.). W konsekwencji powyższego, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:
Dostawa towarów (w analizowanym przypadku - nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
W konsekwencji powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 uVAT.
Podnieść należy, iż w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, bądź darowizny towarów (w tym nieruchomości) stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, w realiach badanej sprawy nie będzie On występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 uVAT. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego grunty, które mają zostać sprzedane zostały nabyte w ramach umów o dożywocie oraz darowizny, datowanych na 1994 r. Pierwotnie na przedmiotowych gruntach miała być prowadzona przez Zainteresowanego działalność rolnicza. Nie miał On w planach dalszej odsprzedaży gruntów. Jedyna aktywność Wnioskodawcy nakierowana na sprzedaż działek sprowadzała się do dokonania podziału na mniejsze działki, co wynikało z braku zainteresowania nabyciem całych działek o numerach: 1 oraz 2. W tym celu Wnioskodawca wraz z małżonką zawnioskowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, gdyż - jak już wskazano powyżej - wniosek o podział geodezyjny (zgodnie z przepisami prawa) winien być poprzedzony wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Zainteresowany, jako współwłaściciel wyżej wymienionych działek nie planował i nie planuje czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości wyżej wymienionych działek (takich jak np.: uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, czy energetycznej). Od momentu nabycia przedmiotowych działek Wnioskodawca nie udostępniał ich osobom trzecim. Nowo powstałe działki, będące wynikiem podziału działek o numerach: 1 oraz 2 również nie były oraz nie są udostępniane osobom trzecim. Wyżej wymienione działki, nie są przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią majątku osobistego. Ponadto, Zainteresowany, jak również Jego małżonka nie prowadzili, jak również nie prowadzą działalności gospodarczejw zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca, jak również Jego małżonka na przestrzeni kilkunastu lat nie sprzedali żadnej nieruchomości. Przed sprzedażą posiadanych działek Wnioskodawca nie będzie występował o wydanie pozwolenia na budowę w odniesieniu do żadnej z działek, które zamierza zbyć. W związku z planowaną sprzedażą działek, nie zostanie udzielone potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Zainteresowanego, jako współwłaściciela nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości.
Potencjalnych nabywców przedmiotowych działek Zainteresowany poszukuje, jak również będzie poszukiwał we własnym zakresie (w tym poprzez publikację ogłoszeń na portalach internetowych), jak również poprzez profesjonalnego, licencjonowanego pośrednika w sprzedaży nieruchomości.
W świetle powyższego, skonstatować należy, iż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.
W opinii pełnomocnika Zainteresowanego, nie sposób uznać, że aktywność Wnioskodawcy w związku z planowanym odpłatnym zbyciem wydzielonych działek wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Zdaniem Zainteresowanego, w realiach analizowanej sprawy, planowaną sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Oznacza to w konsekwencji, że sprzedaż działek powstałych po podziale działek o numerach: 1 oraz 2 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Reasumując, uznać należy, iż Wnioskodawca jako osoba prywatna, która zamierza sprzedać działki powstałe w wyniku podziału działek o numerach: 1 oraz 2 - nie będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 uVAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT polegającą na handlu nieruchomościami, a w konsekwencji tego nie będzie On podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT.
Końcowo, odnotować należy, że prawidłowość przedstawionego powyżej stanowiska potwierdzają interpretacje indywidualne. Tytułem przykładu można przywołać chociażby interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 lutego 2010 r. (znak: ILPP1/443-1438/09- 4/AK), czy też interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 lutego 2020 r. (znak: 0113-KDIPT1-3.4012.781.2019.2.KS). W obrocie prawnym funkcjonują także zbieżne z ww. interpretacjami wyroki sądów administracyjnych (vide: wyroki NSA: składu 7 sędziów NSA z 29 października 2007 r. - sygn. akt I FPS 3/07; z 12 kwietnia 2018 r. - sygn. akt I FSK 45/18; z 27 października 2009 r. - sygn. akt I FSK 1043/08; z 27 maja 2014 r. - sygn. akt I FSK 774/13). Zainteresowany w pełni aprobuje wykładnię dokonaną przez ww. organy, jak również przez sądy administracyjne, wobec czego twierdzenia i poglądy w nich zawarte uważa za swoje.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.v
W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.
W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu.
Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Podatnikami – według art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną na podstawie umowy o dożywocie, nabyli do własności ustawowej nieruchomość rolną, stanowiącą zabudowane gospodarstwo rolne. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę na cele produkcji rolnej, cel ten jednak nie jest od wielu lat realizowany. W 1994 r. małżonkowie D zbyli na rzecz Wnioskodawcy i jego małżonki, w drodze umowy darowizny, nieruchomość rolną, postanawiając, że przedmiot darowizny wejdzie w skład majątku wspólnego.
W 2000 r. dokonano podziału geodezyjnego, z którego powstały działki o numerach: …Działki o numerach: … oraz … zostały sprzedane 11 marca 2000 r. Z kolei działki o numerach: … oraz … straciły swój byt prawny (zostały wykreślone). Następnie w 2002 r. dokonano kolejnego podziału geodezyjnego, w wyniku którego powstały działki o numerach: 1, …, 2, …. Działki o numerach … i …zostały sprzedane 9 kwietnia 2002 r.
Z uwagi na fakt, że nabyte grunty od lat nie były wykorzystywane rolniczo (stanowiły ugór) Zainteresowany wraz z małżonką podjęli próbę zbycia działek o numerach: 1 oraz 2 z zamysłem, aby środki uzyskane z planowanej sprzedaży przeznaczyć na zabezpieczenie potrzeb rodziny. Mając na uwadze brak jakakolwiek zainteresowania ze strony ewentualnych kupujących Wnioskodawca, podjął decyzję o podziale ww. działek rolnych na mniejsze, licząc, że w ten sposób w ogóle dojdzie do zbycia nieruchomości, skoro brak było zainteresowanych nabyciem całych dziatek nr: 1 oraz 2.
Z uwagi na fakt, że dla ww. działek nie było ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Tylko w ten sposób możliwe było stwierdzenie, jaki rodzaj zabudowy dopuszczalny jest na ww. działkach. W związku z powyższym, 13 czerwca 2019 r., na wniosek małżonków, Wójt Gminy wydał decyzję ustalającą na rzecz małżonków warunki zabudowany dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych z garażem wbudowanym w bryłę budynku na działkach o numerach: 1 oraz 2, planowanej do podziału geodezyjnego. Następnie 3 października 2019 r. dla wyżej wymienionych działek Wójt Gminy wydał decyzję ustalającą na rzecz małżonków warunki zabudowany dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych.
Przed złożeniem wniosku o wspomniany wyżej podział geodezyjny konieczne jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (jest to warunek konieczny, regulowany przepisami prawa) i tylko w tym celu Wnioskodawca wystąpił o wydanie warunków zabudowy.
10 lipca 2020 r. Wójt Gminy zatwierdził podział nieruchomości rolnej, stanowiącej działki nr: 1 oraz 2, zgodny z warunkami określonymi w ww. decyzjach o warunkach zabudowy. Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca, ani Jego małżonka nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek.
Na przedmiotowej nieruchomości ani Zainteresowany, ani Jego małżonka nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, grunt ten nie był przedmiotem dzierżawy, poddzierżawy lub umowy o podobnym charakterze.
Nieruchomość rolna, w skład której wchodzą podzielone działki gruntu nr: 1 oraz 2, jak również działki z nich wyodrębnione, nigdy nie były w żaden sposób wykorzystywane do czynności opodatkowanych, bądź zwolnionych z podatku od towarów i usług.
Zainteresowany od dnia nabycia nieruchomości rolnych w 1994 r. nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT. Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca nie podpisał żadnej umowy przedwstępnej sprzedaży którejkolwiek z posiadanych działek.
Zainteresowany, jako współwłaściciel wyżej wymienionych działek od dnia podziału nie planował, jak również nie planuje obecnie czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości wyżej wymienionych działek (takich jak np.: uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, czy energetycznej). Od momentu otrzymania darowizny Wnioskodawca nie udostępniał działek gruntu nr: 1 oraz 2 osobom trzecim. Nowo powstałe działki, będące wynikiem podziału działek o numerach: 1 oraz 2 nie były, jak również nie są obecnie udostępniane osobom trzecim. Wyżej wymienione działki, nie są przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią ich majątku osobistego. Działki nie są zabudowane i nie będą zabudowane w momencie zbycia.
Zainteresowany, jak również Jego małżonka nie prowadzili, jak również nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca, jak również Jego małżonka na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat nie dokonywali zbycia nieruchomości.
Przed sprzedażą posiadanych działek Wnioskodawca nie będzie występował o wydanie pozwolenia na budowę w odniesieniu do żadnej z działek, które zamierza zbyć. W związku planowaną sprzedażą działek, Zainteresowany nie zamierza udzielać potencjalnym nabywcom pełnomocnictwa/zgody do dokonania w Jego imieniu, jako właściciela nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości, które miałyby zostać sprzedane.
Potencjalnych nabywców przedmiotowych działek Zainteresowany poszukuje, jak również będzie poszukiwać we własnym zakresie (w tym poprzez publikację ogłoszeń na portalach internetowych), jak również poprzez profesjonalnego, licencjonowanego pośrednika sprzedaży nieruchomości. Zaznaczyć jednakże należy, że działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek nie będą wykraczać poza zwykłe formy ogłoszenia.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania Jego za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek powstałych po podziale działek nr 1 i 2 .
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle powyższego, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia działek wydzielonych z działek nr 1 oraz 2, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działek wydzielonych z działek nr 1 oraz 2 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając działki wydzielone z działek nr 1 oraz 2 korzysta z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
Reasumując, Zainteresowany sprzedając działki wydzielone z działek nr 1 oraz 2 korzysta z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek wydzielonych z działek nr 1 oraz 2, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, zaś w zakresie pytania oznaczonego nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Końcowo Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży działek wydzielonych z działek nr 1 oraz 2 względem Wnioskodawcy, natomiast nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.
Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili