0114-KDIP1-1.4012.452.2021.2.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku nadanym 6 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 1 września 2021 r. (data wpływu 6 września 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 24 sierpnia 2021 r. (skutecznie doręczone 30 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. „(…)”- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

7 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. „(…)”.

Wniosek został uzupełniony pismem z 1 września 2021 r. (data wpływu 6 września 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z 1 września 2021 r.):

Ochotnicza Straż Pożarna w (…) prowadzi swoją działalność jako stowarzyszenie. Wnioskodawca świadczy usługi oznaczone symbolem PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 94.99, usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe), które zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Usługi jakie świadczy Wnioskodawca są nieodpłatne i OSP nie pobiera za nie wynagrodzenia.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie prowadzi również działalności odpłatnej, tym samym nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

Stowarzyszenie zrealizowało umowę grantową w związku z projektem pt.: „(…)”, objętego programem współfinansowanym ze środków Europejskiego Funduszu na lata 2014-2020. Umowa została podpisana z (…).

Interpretacja służyć będzie do przedstawienia dla (…) w (…) w ramach rozliczenia projektu, który się odbył 26 czerwca 2021 r. pt. „(…)”. Był to projekt działalności jednostki jako zadanie polegające na zaspokajaniu potrzeb wspólnoty wsi. Zorganizowano wydarzenie promujące wieś.

W dniu 26 czerwca 2021 r. na boisku w miejscowości (…) odbyło się wydarzenie na którym wystąpiły przedszkolaki, młodzieżowa drużyna strażacka oraz pokaz drużyny kobiecej. Podczas wydarzenia również byli panowie z OSP (…). Gości poczęstowano ciepłym posiłkiem, kawą oraz ciastem. Dla dzieci były lody oraz zamek dmuchany.

Faktury były wystawione na stowarzyszenie OSP w (…).

Z uwagi na to, iż Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, może zaliczyć poniesione wydatki brutto jako koszty kwalifikowane, które w całości podlegają zwrotowi w ramach wniosku o płatność.

Wystawienie stosownego dokumentu z Izby Skarbowej umożliwi zaliczenie poniesionych wydatków brutto jako koszt kwalifikowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 1 września 2021 r.):

Czy w związku z podanym opisem wydarzenia Wnioskodawca ma możliwość odzyskania poniesionego podatku VAT od poniesionych kosztów organizacji projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z 1 września 2021 r.):

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie ma możliwości odzyskania poniesionego w ramach zorganizowanego wydarzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto, w myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ww. ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto wskazać należy, że na mocy art. 2 ust. 1 ustawy z 7 kwietnia 1989 r. Prawo ostowarzyszeniach (Dz. U. z 2020 r. poz. 2261), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ustawy Prawo o stowarzyszeniach).

Na podstawie art. 34 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Zaznaczyć należy, że działalność statutowa stowarzyszenia to działalność zgodna z jego statutem, w którym wymienione są cele działalności stowarzyszenia i sposoby ich realizacji. Działalność statutowa nie jest nastawiona na zysk, czyli nie jest to działalność gospodarcza, która w organizacji pozarządowej jest tylko działalnością pomocniczą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Ochotnicza Straż Pożarna w (…) prowadzi swoją działalność jako stowarzyszenie. Wnioskodawca świadczy usługi oznaczone symbolem PKWIU 94.99, usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe), które zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z podatku VAT. Usługi jakie świadczy Wnioskodawca są nieodpłatne i OSP nie pobiera za nie wynagrodzenia. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie prowadzi również działalności odpłatnej, tym samym nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

Stowarzyszenie zrealizowało umowę grantową w związku z projektem pt.: „(…)”, objętego programem współfinansowanym ze środków Europejskiego Funduszu na lata 2014-2020. Umowa została podpisana z (…). Był to projekt działalności jednostki jako zadanie polegające na zaspokajaniu potrzeb wspólnoty wsi. 26 czerwca 2021 r. na boisku w miejscowości (…) zorganizowano wydarzenie promujące wieś, na którym wystąpiły przedszkolaki, młodzieżowa drużyna strażacka oraz pokaz drużyny kobiecej. Podczas wydarzenia również byli panowie z OSP (…). Gości poczęstowano ciepłym posiłkiem, kawą oraz ciastem. Dla dzieci były lody oraz zamek dmuchany. Faktury były wystawione na stowarzyszenie OSP w (…).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania naliczonego podatku VAT w związku z realizacją projektu pt. „(…)”.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy - Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i realizując projekt wykonywał zadania polegające na zaspokajaniu potrzeb wspólnoty wsi, a tym samym wydatki poniesione w ramach realizacji tego projektu nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pt. „(…)”. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.