0113-KDIPT1-3.4012.400.2021.4.OS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.), uzupełnionym pismami z 29 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.) i 8 września 2021 r. (data wpływu 14 września 2021 r. ), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) dostawy działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

25 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy działek.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z 29 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.) i 8 września 2021 r. (data wpływu 14 września 2021 r. ) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe

(ostatecznie doprecyzowany/doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej.

W przeszłości nabyła nieruchomości (działki) tytułem dziedziczenia po swoim ojcu oraz matce, będąc zamężna, do majątku osobistego.

Na przedmiotowych działkach Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie planowała oraz nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej.

Umów majątkowych małżeńskich nie zawierała.

Nabyte tytułem dziedziczenia działki nie były i nie będą przez Wnioskodawczynię uzbrajane.

Przedmiotowe działki zostały podzielone w celu dokonania ich sprzedaży odrębnym nabywcom.

W odniesieniu do przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego.

Podejmowane przez Wnioskodawczynię działania w celu sprzedaży działek polegały na podejmowaniu zwykłych czynności właściwych dla sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne, które sprzedają nieruchomości z majątku prywatnego, poza działalnością gospodarczą, tj. ogłoszeniach w internecie oraz za pośrednictwem biura nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości dalszych podziałów przedmiotowych działek.

Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży następujących działek:

1. sprzedaż do spółki … Sp. z o.o. w dniu 16 czerwca 2020 r. działek położonych we …, dzielnica … o numerach 1, 2, 3 na podstawie aktu notarialnego Repertorium A numer …;

2. sprzedaż do spółki `(...)` Sp. z o.o. w dniu 16 czerwca 2020 r. działek położonych we …, dzielnica … o numerach 4, 5, 6 na podstawie aktu notarialnego Repertorium A numer …;

3. sprzedaż do spółki … Sp. z o.o. w dniu 10 lipca 2020 r. działek położonych we …, dzielnica … o numerach 7, 8, 9 na podstawie aktu notarialnego Repertorium A numer …;

Jednocześnie, Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę sprzedaży do spółki …Sp. z o.o. sp. k. w dniu 23 kwietnia 2021 r. działki położonej we …, dzielnica … o numerze 10 na podstawie aktu notarialnego Repertorium A …. Z tytułu tej umowy Wnioskodawczyni otrzymała zadatek.

Oprócz wyżej wymienionych działek Wnioskodawczyni posiada jeszcze trzy działki do sprzedaży, które nabyła w drodze dziedziczenia.

W uzupełnieniu wniosku z 29 lipca 2021 r. wskazano:

Ad. 1)

Działki pozostające do sprzedaży to działki 11 i 12 oraz 13, 14 i 15.

Ad. 2)

Działki były wykorzystywane do działalności rolniczej, a przez pewien czas stały odłogiem.

Ad. 3)

Wnioskodawczyni nie podejmowała działań zmierzających do zwiększenia wartości działek. W szczególności, jak już wskazała we wniosku:

Nabyte tytułem dziedziczenia działki nie były i nie będą przez Wnioskodawczynię uzbrajane.

Przedmiotowe działki zostały podzielone wyłącznie w celu dokonania ich sprzedaży odrębnym nabywcom.

W odniesieniu do przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego.

Dodatkowo, Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy, nie wydzielała dróg. Tego typu działania realizowane są przez nabywców działek (deweloperów).

Ad. 4)

Wnioskodawczyni podejmowała zwykłe czynności zmierzające wyłącznie do sprzedaży działek, a nie do zwiększenia ich wartości. Z uwagi na brak doświadczenia oraz brak chęci zdobywania takiego doświadczenia (Wnioskodawczyni nie planuje prowadzenia działalności w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami) skorzystała z usług biura obrotu nieruchomościami.

Ad. 5)

W odpowiedzi na pytanie: „Czy działki objęte zakresem postawionych we wniosku pytań były/będą przez Panią udostępniane na rzecz osób trzecich? Jeżeli tak, to proszę wskazać odrębnie dla każdej działki objętej zakresem wniosku:

1. w jakim okresie działka była/jest/będzie udostępniana osobom trzecim?
2. na podstawie jakiej umowy (najem, dzierżawa, inna umowa – jaka) działka była/jest/będzie udostępniana osobom trzecim?
3. czy udostępnienie działki było/jest/będzie czynnością odpłatną czy nieodpłatną?”.

wskazano:

Działki objęte zakresem pytań postawionych we wniosku nie były udostępniane osobom trzecim.

Ad. 6)

W związku z docelową sprzedażą działki 10, w umowie przedwstępnej:

- strony zobowiązały się wzajemnie do zawarcia docelowej umowy sprzedaży;

- kupujący zobowiązał się zakupić nieruchomość;

- strony ustaliły docelową cenę sprzedaży, do której zapłaty zobowiązał się kupujący;

- sprzedający udzielił kupującemu zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego;

- kupujący zobowiązał się do poniesienia połowy kosztów ewentualnej opłaty adiacenckiej, gdyby taka opłata została nałożona, ale nie więcej niż 10 tys. PLN;

- sprzedający zobowiązał się dostarczyć do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej określonych dokumentów obejmujących: prawomocnego postanowienia SR dla … z dnia 12 lipca 1991 r. (…), zaświadczenia naczelnika US w trybie art. 19 ust. 6 o podatku od spadków i darowizn, aktualnego wypisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; wypisu z rejestru gruntów wraz z wyrysem mapy ewidencyjnej dla sprzedawanej działki;

- strony zobowiązały się do zawarcia umowy przyrzeczonej do 15 listopada 2021 r.;

- sprzedający zobowiązał notariusza do złożenia stosownego wniosku wieczystoksięgowego w zakresie ujawnienia w księdze wieczystej roszczenia o zawarcie umowy przyrzeczonej z kupującym.

Poza powyższymi, nie ustalono innych istotnych warunków, które musiały być spełnione, aby doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej.

Ad. 7)

Dla działek objętych zakresem wniosku Wnioskodawczyni nie zawierała/nie planuje na ten moment zawierania umowy przedwstępnej sprzedaży. Jeżeli dla działek sprzedawanych w przyszłości miałaby być zawierana taka umowa, Wnioskodawczyni nie jest w stanie na ten moment przewidzieć jej kształtu.

Ad. 8)

W zakresie pełnomocnictw, to Wnioskodawczyni udzieliła ich do biur nieruchomości w zakresie niezbędnym przez te biura do doprowadzenia do realizacji transakcji sprzedaży oraz geodecie do realizacji czynności związanych z podziałem działki 16.

Ad. 9)

Działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako tereny przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. Jak już Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, w odniesieniu do przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego.

Ad. 10)

Część ze wskazanych działek ma dostęp do drogi publicznej.

Ad. 11)

Wnioskodawczyni nie występowała/nie będzie występować o wydzielenie dróg dojazdowych do tych działek, które nie mają dostępu do drogi publicznej.

Ad. 12)

Wnioskodawczyni nie dokonała/nie dokona sprzedaży działek wraz z udziałami w drodze wewnętrznej.

Ad. 13)

W odpowiedzi na pytanie:

„Czy dla działek, objętych zakresem wniosku, zostały/zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy? Jeżeli tak, to należy wskazać odrębnie dla każdej działki:

1. kiedy decyzja została/będzie wydana?
2. jakie przeznaczenie działki określa wydana decyzja?
3. czy ww. decyzja została/zostanie wydana przed transakcją sprzedaży objętą wniosku?
4. z czyjej inicjatywy nastąpiło/nastąpi wydanie decyzji o warunkach zabudowy?”,

wskazano:

Ewentualne decyzje zostaną wydane na wniosek deweloperów (nabywców) a nie Wnioskodawczyni, już po sprzedaży.

Ad. 14)

W odpowiedzi na pytanie:

„Czy przed sprzedażą dla działek, objętych zakresem postawionych we wniosku pytań, były/są/będą wydane pozwolenia na budowę? Jeśli tak, to z czyjej inicjatywy nastąpiło/nastąpi wydanie ww. pozwolenia oraz wskazać numer działki dla której nastąpiło/nastąpi wydanie pozwolenia?”, wskazano: Wnioskodawczyni z wnioskami o wydanie pozwoleń na budowę nie występowała i nie będzie występować. Ewentualne wnioski w tym zakresie złożyli/będą składać nabywcy nieruchomości.

Ad. 15)

W odpowiedzi na pytanie:

„Jakie inne pozwolenia, decyzje zostały/zostaną wydane przed dokonaną oraz planowaną sprzedażą działek, objętych zakresem wniosku? Należy wskazać odrębnie dla każdej działki objętej zakresem postawionych we wniosku pytań.” wskazano: O żadne inne pozwolenia lub decyzje dotyczące przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie występowała i nie będzie występować.

Ad. 16)

Wnioskodawczyni nie dokonywała już wcześniej sprzedaży nieruchomości poza wskazanymi we wniosku. Niezależnie od powyższego, uzupełniając opis stanu faktycznego, Wnioskodawczyni informuje, że jest wspólnikiem w jednej ze spółek, która dokonała nabycia jednej z działek opisanych we wniosku, tj. w spółce … Sp. z o.o.

W uzupełnieniu wniosku z 9 września 2021 r. wskazano:

Ad. 1)

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm. - dalej: „ustawa o VAT”).

Ad. 2)

Wnioskodawczyni nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT.

Ad. 3)

Wnioskodawczyni nie rezygnowała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Ad. 4)

Z przedmiotowych działek Wnioskodawczyni dokonywała zbiorów na własne potrzeby i nie dokonywała dostaw (sprzedaży) tych zbiorów.

Ad. 5)

Według posiadanej przez Wnioskodawczynię wiedzy nabywcy przed dokonaniem sprzedaży występowali o uzgodnienia z właścicielami nieruchomości sąsiedniej (działka nr 12) dotyczące możliwości doprowadzenia mediów oraz obsługi komunikacyjnej przez ww. nieruchomość.

Ad. 6)

Odnośnie działań w zakresie występowania przez nabywców działek o pozwolenie na budowę przed dokonaniem przez Wnioskodawczynię sprzedaży działek Wnioskodawczyni informuje, że nabywcy nie wystąpili o pozwolenie na budowę.

Ad. 7)

Wg wiedzy Wnioskodawczyni przed sprzedażą działek dla nabywców nie zostały wydane inne pozwolenia.

Ad. 8)

a) Wg wiedzy Wnioskodawczyni przed dokonaniem sprzedaży działek, nabywcy nie realizowali czynności dotyczących warunków zabudowy lub wydzielenia dróg.

Ad. 9)

Dla działki 16 (pozostałe działki Wnioskodawczyni sprzedaje bez pośrednictwa Biura Nieruchomości) pośrednik wykonał następujące standardowe czynności zmierzające wyłącznie do znalezienia klienta i zbycia działek:

- zapoznanie się z dokumentami dotyczącymi stanu własności, stanu prawnego inwestycji, rozpoznanie zapisów planu miejscowego dotyczącego nieruchomości,

- uzgodnienia z właścicielami nieruchomości sąsiedniej (dz. nr 12) dotyczące możliwości doprowadzenia mediów oraz obsługi komunikacyjnej przez ww. nieruchomość, wizja lokalna nieruchomości, sporządzenie opisu działki,

- sporządzenie materiałów informacyjnych,

- uzgodnienie z właścicielem warunków oferty,

- poszukiwania potencjalnych klientów,

- prezentacja kontrahentom nieruchomości wraz z ofertą sprzedaży,

- prowadzenie rozmów, organizowanie spotkań z potencjalnymi klientami,

- skompletowanie dokumentów dostarczonych przez sprzedającego, niezbędnych do zbycia nieruchomości,

- organizowanie spotkań w kancelarii notarialnej,

- doprowadzenie do zbycia nieruchomości zakończonej podpisaniem notarialnej umowy kupna sprzedaży.

Wg wiedzy Wnioskodawczyni pełnomocnik nie udzielał dalszych pełnomocnictw nabywcom działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle opisanych zaistniałych stanów faktycznych, sprzedaż działek z dnia 16 czerwca 2020 r. oraz 10 lipca 2020 r. (punkty 1-3 w opisie stanu faktycznego) oraz przedwstępna umowa sprzedaży opisana w pkt 4 stanu faktycznego nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług („VAT")?
2. Czy w świetle opisanych zdarzeń przyszłych, tj. planowanych sprzedaży działek nabytych tytułem dziedziczenia będą one podlegały opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Stanowisko w zakresie pytania nr 1 – zaistniałego stanu faktycznego.

W opinii Wnioskodawczyni, w świetle opisanych zaistniałych stanów faktycznych, sprzedaże działek z dnia 16 czerwca 2020 r. oraz 10 lipca 2020 r. (punkty 1-3 w opisie stanu faktycznego) oraz przedwstępna umowa sprzedaży opisana w pkt 4 stanu faktycznego nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Poniżej przedstawia Wnioskodawczyni uzasadnienie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Niewątpliwie sprzedaż działek spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, jednakże nie każda czynność spełniająca definicję dostawy towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby uznać ją za czynność opodatkowaną tym podatkiem podmiot, który ją wykonuje musi posiadać z tego tytułu status podatnika podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie podatnika:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definiuje pojęcie działalności gospodarczej:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że konkretna dostawa towarów objęta jest opodatkowaniem VAT pod warunkiem łącznego spełnienia dwóch przesłanek:

1. wykonuje ją podmiot posiadający status podatnika VAT,
2. podmiot ten w odniesieniu do tej konkretnej czynności działa w charakterze podatnika VAT.

Nie jest więc przejawem działalności gospodarczej i tym samym czynnością opodatkowaną VAT sprzedaż towarów nabytych przez osobę fizyczną w drodze dziedziczenia.

Kwestia uznania za podatnika VAT osoby fizycznej z tytułu sprzedaży działek była oceniana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”). Trybunał w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 Jarosław Słaby i C-181/10 Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć, wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Zwrócił również uwagę na odmienność sytuacji, w której „zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

W stosunku do sprzedawcy gruntów nie można zatem mówić o działaniu w charakterze podatnika wówczas, gdy ma miejsce dostawa gruntów należących do jego majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, czy wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Dla oceny czy dany składnik (tutaj grunt) należy do majątku prywatnego ważny jest sposób jego wykorzystania oraz charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania. Jak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht) - dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych - majątek prywatny to ta część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.

W świetle obowiązujących przepisów każda czynność wykonywana za wynagrodzeniem potencjalnie może stanowić przejaw działalności gospodarczej. Niemniej jednak w zakresie takiej działalności nakreślonym analizowanymi przepisami nie mieści się sprzedaż osobistego majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży oraz nie jest i nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Tego rodzaju czynności należą do prywatnej sfery działań danego podmiotu i nie będą przejawem działalności handlowej.

Dla oceny statusu sprzedawcy gruntu jako podatnika VAT oraz kwalifikacji jego działań warto odnieść się również do orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 9 maja 2014 r., (sygn. akt I FSK 811/13), sąd podkreślił, że pojedyncze, niepowiązane ze sobą działania (zachowania) nie przesądzają o tym, że podmiot występuje w charakterze handlowca, jak również to, że zarówno podział majątku, ogłoszenia o sprzedaży jak i sprzedaż mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Z kolei w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r. (sygn. akt I FSK 1986/16) NSA wysnuł tezy, zgodnie z którymi, o działalności gospodarczej sprzedawcy składników nabytych uprzednio do majątku prywatnego można mówić wówczas, gdy jawi się ona jako obrót profesjonalny i składniki te są w takim celu wykorzystywane: cyt.: „Ważne, by w momencie sprzedaży gruntów podatnik podjął w istocie aktywne i planowe działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców”. Sąd zauważył, że ocena czynności sprzedaży nieruchomości przez daną osobę powinna uwzględniać „czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

Jak zauważył Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.113.2019.2.AT „nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną)”.

(Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się w interpretacji indywidualnej z dnia 30 listopada 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.669.2018.2.MWJ).

W świetle zdefiniowanego w ustawie o VAT pojęcia działalności gospodarczej za podatnika można uznać każdy podmiot prowadzący określoną działalność, tj.m.in. handlową, rolniczą i występujący w profesjonalnym obrocie gospodarczym, choćby daną czynność wykonał jednokrotnie.

Niemniej jednak w zakresie działalności gospodarczej nakreślonej tą definicją nie mieści się sprzedaż osobistego majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tego rodzaju czynności należą do prywatnej sfery działań danego podmiotu i nie będą przejawem działalności handlowej.

W przypadku Wnioskodawczyni grunt został nabyty drogą dziedziczenia, Wnioskodawczyni nie prowadziła na nim działalności gospodarczej, a zakres czynności realizowanych z dotychczasowymi oraz planowanymi sprzedażami nie wykracza - w Jej opinii - poza zakres czynności charakterystycznych dla zwykłego dysponowania majątkiem prywatnym nabytym w drodze dziedziczenia.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2 - zdarzenia przyszłego.

W opinii Wnioskodawczyni, w świetle opisanych zdarzeń przyszłych, tj. planowanych sprzedaży działek nabytych tytułem dziedziczenia nie będą one podlegały opodatkowaniu VAT.

W opinii Wnioskodawczyni uzasadnienie powyższego stanowiska jest analogiczne do stanowiska przedstawionego w zakresie pytania nr 1. Planowane przez Wnioskodawczynie sprzedaże gruntów realizowane będą bowiem w analogicznych okolicznościach jak te przedstawione w opisie stanu faktycznego dotyczącego pytania nr 1.

W konsekwencji, przedstawione przeze Wnioskodawczynie stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą działek. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie prowadzi działalności rolniczej i nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

W przeszłości Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości (działki) tytułem dziedziczenia po swoim ojcu oraz matce, będąc zamężna, do majątku osobistego. Działki były wykorzystywane do działalności rolniczej, a przez pewien czas stały odłogiem. Z przedmiotowych działek Wnioskodawczyni dokonywała zbiorów na własne potrzeby i nie dokonywała dostaw (sprzedaży) tych zbiorów. Na przedmiotowych działkach Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie planowała oraz nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej. Nabyte tytułem dziedziczenia działki nie były i nie będą przez Wnioskodawczynię uzbrajane. Przedmiotowe działki zostały podzielone w celu dokonania ich sprzedaży odrębnym nabywcom. W odniesieniu do przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego. Podejmowane przez Wnioskodawczyni działania w celu sprzedaży działek polegały na podejmowaniu zwykłych czynności właściwych dla sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne, które sprzedają nieruchomości z majątku prywatnego, poza działalnością gospodarczą, tj. ogłoszeniach w internecie oraz za pośrednictwem biura nieruchomości. Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości dalszych podziałów przedmiotowych działek. Wnioskodawczyni dokonała już sprzedaży części działek oraz zamierza sprzedać kolejne działki. Dla jednej z działek Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży. Dla działek objętych zakresem wniosku Wnioskodawczyni nie zawierała/nie planuje na ten moment zawierania umowy przedwstępnej sprzedaży Działki objęte zakresem pytań postawionych we wniosku nie były udostępniane osobom trzecim. W zakresie pełnomocnictw, to Wnioskodawczyni udzieliła ich do biur nieruchomości w zakresie niezbędnym przez te biura do doprowadzenia do realizacji transakcji sprzedaży (standardowe czynności zmierzające wyłącznie do znalezienia klienta i zbycia działek) oraz geodecie do realizacji czynności związanych z podziałem działki 16. Wnioskodawczyni nie występowała/nie będzie występować o wydzielenie dróg dojazdowych do tych działek, które nie mają dostępu do drogi publicznej. Wnioskodawczyni nie dokonała/nie dokona sprzedaży działek wraz z udziałami w drodze wewnętrznej. Decyzje o warunkach zabudowy zostaną wydane na wniosek deweloperów (nabywców) a nie Wnioskodawczyni, już po sprzedaży. Przed dokonaniem sprzedaży działek, nabywcy nie realizowali czynności dotyczących warunków zabudowy lub wydzielenia dróg. Wnioskodawczyni z wnioskami o wydanie pozwoleń na budowę nie występowała i nie będzie występować. Nabywcy również nie wystąpili o pozwolenie na budowę.Przed sprzedażą działek dla nabywców nie zostały wydane inne pozwolenia. Wnioskodawczyni nie dokonywała już wcześniej sprzedaży nieruchomości poza wskazanymi we wniosku.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy dokonana oraz planowana sprzedaż wskazanych we wniosku działek nie stanowiła/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni korzysta/ będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek nie podlegała/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży działek, nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym dokonana oraz planowana sprzedaż wskazanych we wniosku działek nie podlegała/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy wskazać, iż wniosek z 20 maja 2021 r. dotyczy jednego stanu faktycznego oraz jednego zdarzenia przyszłego, od którego należna jest opłata w wysokości 80 zł. Natomiast Wnioskodawczyni dokonała opłaty od ww. wniosku 14 maja 2021 r. w kwocie 200 zł. W związku z powyższym, na podstawie art. 14f § 2b Ordynacji podatkowej, nienależna opłata w wysokości 120 zł zostanie zwrócona na rachunek bankowy Wnioskodawczyni wskazany we wniosku.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.