INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania gruntu, budynków i budowli z majątku jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i przekazania ich do dalszego wykorzystywania przez Wnioskodawcę na potrzeby najmu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania gruntu, budynków i budowli z majątku jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i przekazania ich do dalszego wykorzystywania przez Wnioskodawcę na potrzeby najmu.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą: XY, w oparciu o wpis do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej). Przedmiotem działalności jest produkcja kabin sanitarnych, szaf ubraniowych oraz kompleksowe wyposażenie przestrzeni sanitarnych, przebieralni, zwłaszcza w obiektach sportowych, zakładach pracy, hotelach, szkołach i biurach. W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), a dochody z ww. tytułu są opodatkowane podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ze względu na skalę prowadzonej działalności, Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe, wypełniając obowiązek wynikający z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.
W aktywach firmy – w majątku trwałym, wykazane są grunty i posadowione na nich nieruchomości – budynki i budowle, które służą do wykonywania wyżej opisanej działalności gospodarczej. Nieruchomości te powstały w czasie kiedy, Wnioskodawca był już czynnym podatnikiem VAT, służyły i nadal służą sprzedaży opodatkowanej.
W najbliższej przyszłości Wnioskodawca chciałby przekształcić prowadzoną obecnie jednoosobową działalność w oparciu o wpis do CEIDG w spółkę z o.o. w trybie kodeksu spółek handlowych. Jednocześnie zamierza, przed wpisaniem do Krajowego Rejestru Sądowego nowopowstałej spółki, wycofać z majątku trwałego grunty i nieruchomości, które nie stanowiłyby jej majątku trwałego, ale byłyby wykorzystywane w sposób nieprzerwany w prowadzonej działalności gospodarczej, kontynuowanej przez spółkę z o.o., na zasadzie umowy najmu, zawartej z Wnioskodawcą jako ich właścicielem. Wraz z powstaniem spółki, nastąpi wykreślenie działalności gospodarczej Wnioskodawcy z CEIDG. Jednak w związku z osiąganiem przychodu z tytułu najmu majątku prywatnego Wnioskodawcy oraz w związku z tym, że nie złoży on zgłoszenia VAT-Z, nadal nieprzerwanie będzie czynnym podatnikiem VAT, tyle tylko, że przychód opodatkowany 23% podatkiem VAT nie będzie przychodem z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ale z tytułu najmu. Tak więc, pomimo wykreślenia działalności Wnioskodawcy z CEiDG, nadal bez żadnej przerwy, będzie posiadał status czynnego podatnika VAT i kontynuował jego rozliczanie.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
W związku z ewentualnym zdarzeniem przyszłym, powstaje pytanie, czy w powyższej sytuacji, fakt wycofania gruntu, budynków i budowli z majątku jednoosobowej działalności gospodarczej i przekształcenia tej działalności w spółkę z o.o., będzie miał zastosowanie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym należy takie wycofanie traktować jak dostawę i opodatkować podatkiem VAT należnym, jeżeli wycofany majątek trwały będzie wynajmowany nowopowstałej spółce, a uzyskiwany przychód z najmu będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód opodatkowany VAT należnym?
Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt nieprzerwanego kontynuowania wykorzystywania opisanego wyżej majątku trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, braku złożenia VAT-Z, w związku z wykreśleniem jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy z CEIDG (po przekształceniu w spółkę z o.o.), status czynnego podatnika VAT nie ulegnie zmianie. Uzyskiwanie przychodu z tytułu najmu wycofanych nieruchomości, będzie kontynuacją przychodów opodatkowanych podatkiem VAT, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie może być mowy o zastosowaniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, bowiem nieruchomości te nie zostały wycofane na potrzeby osobiste podatnika. Służą one nadal – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – do działalności opodatkowanej, określonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2016, str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-
przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
-
wszelkie inne darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.
Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o wpis do CEIDG. Przedmiotem działalności jest produkcja kabin sanitarnych, szaf ubraniowych oraz kompleksowe wyposażenie przestrzeni sanitarnych, przebieralni, zwłaszcza w obiektach sportowych, zakładach pracy, hotelach, szkołach i biurach. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W aktywach firmy, w majątku trwałym, wykazane są grunty i posadowione na nich nieruchomości – budynki i budowle, które służą do wykonywania wyżej opisanej działalności gospodarczej. Nieruchomości te powstały w czasie kiedy Wnioskodawca był już czynnym podatnikiem VAT, służyły i nadal służą sprzedaży opodatkowanej.
W najbliższej przyszłości Wnioskodawca chciałby przekształcić prowadzoną obecnie jednoosobową działalność w oparciu o wpis do CEIDG w spółkę z o.o. w trybie Kodeksu Spółek Handlowych. Jednocześnie zamierza, przed wpisaniem do Krajowego Rejestru Sądowego nowopowstałej spółki, wycofać z majątku trwałego grunty i nieruchomości, które nie stanowiłyby jej majątku trwałego, ale byłyby wykorzystywane w sposób nieprzerwany w prowadzonej działalności gospodarczej, kontynuowanej przez spółkę z o.o., na zasadzie umowy najmu, zawartej z Wnioskodawcą jako ich właścicielem. Wraz z powstaniem spółki, nastąpi wykreślenie działalności gospodarczej Wnioskodawcy z CEIDG. Jednak w związku z osiąganiem przychodu z tytułu najmu majątku prywatnego Wnioskodawcy oraz w związku z tym, że nie złoży on zgłoszenia VAT-Z, nadal nieprzerwanie będzie czynnym podatnikiem VAT, tyle tylko, że przychód opodatkowany 23% podatkiem VAT będzie przychodem z tytułu najmu. Tak więc, pomimo wykreślenia działalności Wnioskodawcy z CEiDG, nadal bez żadnej przerwy, będzie posiadał status czynnego podatnika VAT i kontynuował jego rozliczanie.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, ustalenia czy do czynności wycofania gruntu, budynków i budowli z majątku jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie miał zastosowanie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, w sytuacji gdy wycofany majątek będzie wynajmowany nowopowstałej spółce.
Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do wycofania z jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy składników majątku w postaci gruntu, budynków i budowli, które Wnioskodawca jako osoba fizyczna ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe składniki majątku – jak wynika z wniosku – nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, bowiem będą przedmiotem wynajmu, a więc nadal będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.
Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT czynnego w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą – na gruncie ustawy – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Jak wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, w odniesieniu do czynności wycofania gruntu, budynków i budowli z majątku jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (które Wnioskodawca jako osoba fizyczna będzie wykorzystywał do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT tj. na potrzeby najmu), nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. W konsekwencji ww. czynność wycofania składników majątku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.