0112-KDIL1-3.4012.355.2021.2.TK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 5 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 5 sierpnia 2021 r.) oraz z 23 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących realizacji projektów pn. (…) oraz pn. (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących wydatkowania otrzymanej dotacji w celu realizacji projektów pn. (…) oraz pn. (…). Wniosek uzupełniono pismem z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 5 sierpnia 2021 r.) o uzupełnienie stanowiska własnego na formularzu ORD-IN/A oraz pismem z 23 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.) o przeformułowanie zadanego pytania, stanowisko do nowo sformułowanych pytań oraz o doprecyzowanie opisu sprawy i brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca, Gmina) realizuje zadania publiczne na podstawie ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2021.1372 t.j. z 27 lipca 2021 r., dalej: ustawa o samorządzie gminnym). Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskich Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 627) Gmina otrzymała dotację od Urzędu Marszałkowskiego Województwa w celu realizacji poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” w ramach działania – „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”.

W zakresie powyższego Programu Gmina podpisała dwie umowy z Urzędem Marszałkowskim Województwa. Programem zostały objęte dwie operacje o charakterze społecznym, które dotyczą: (…) oraz (…).

Celem operacji (…) jest podniesienie atrakcyjności miejscowości i wzmocnienie integracji mieszkańców obszaru objętego LSR [strategią rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, o której mowa w art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z 20 lutego 2015 r. o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności (Dz. U. z 2018 r. poz. 140)] poprzez budowę infrastruktury rekreacyjno-integracyjnej w postaci podestu z zadaszeniem pełniącego funkcję sceny do występów artystycznych jak również funkcję małego amfiteatru oraz wiaty integracyjnej w miejscowości (…) na terenie Gminy.

Do kosztów kwalifikowalnych tej operacji zaliczono wartość nabytych towarów oraz usług budowalnych, które objęły wykonanie podestu z zadaszeniem, wiaty rekreacyjnej, utwardzenie terenu kostką betonową.

Celem drugiej operacji – „(…)” – jest podniesienie atrakcyjności miejscowości i wzmocnienie integracji mieszkańców obszaru objętego LSR poprzez budowę infrastruktury rekreacyjno-sportowej w postaci amfiteatru z kinem plenerowym, wiaty integracyjnej wraz z lodowiskiem oraz toru do gry w boule w miejscowości (…) na terenie Gminy. Podobnie jak we wcześniej wspomnianej operacji, koszty kwalifikowalne objęły odpowiednio towary oraz usługi służące do realizacji celu inwestycji.

W tym przypadku koszty te dotyczyły wykonania podestu z zadaszeniem, wiaty biesiadnej, utwardzenie terenu kostką betonową, utwardzenie toru do boule.

Ponoszone przez Gminę koszty kwalifikowane będą w całości sfinansowane z otrzymanej dotacji od Urzędu Marszałkowskiego Województwa.

Podstawą do wyliczenia kwoty dofinansowania udzielonej Gminie są faktycznie i prawidłowo poniesione koszty kwalifikowane.

W przypadku obydwóch wskazanych powyżej operacji, towary i usługi nabywane przez Gminę nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Gmina będzie ponosić wszystkie koszty związane z realizacją inwestycji, a faktury dokumentujące zakup towarów i usług związanych z realizacją wyżej wymienionej inwestycji wystawiane będą na Gminę. Ponadto wykonana infrastruktura będzie ogólnodostępna, będzie służyć upowszechnianiu zdrowego trybu życia i zwiększy aktywność mieszkańców obszaru i turystów.

W wyniku realizacji wskazanych inwestycji zaspokojone zostaną potrzeby społeczne mieszkańców Gminy. Ponadto, lokalizacja inwestycji, w obydwóch przypadkach, spowoduje integrację mieszkańców poprzez korzystanie z obiektów jednocześnie przez różne grupy wiekowe.

Gmina po wykonaniu zadania inwestycyjnego nie będzie osiągała przychodów związanych z utrzymaniem i użytkowaniem wykonanych obiektów, bowiem nie będzie pobierać z tego tytułu żadnych opłat.

Po zakończeniu realizacji inwestycji Gmina będzie właścicielem i zarządcą obiektów.

Ponadto, z pisma z 23 września 2021 r. – stanowiącego uzupełnienie wniosku – wynika, że:

1. Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, przy realizacji obydwóch operacji, Gmina nie będzie działała w charakterze podatnika VAT (podatek od towarów i usług).

2. Zarówno realizacja operacji pn. „(…)” oraz pn. „(…)” należy do zadań własnych Gminy.

Dla obu przypadków podstawą prawną będzie art. 7 ust. 1 pkt 10, 15 i 18 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2021.1372 t.j. z 27 lipca 2021 r.). Zgodnie z tym przepisem zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

- kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,

- utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;

- promocji gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 23 września 2021 r.).

1. Czy Gmina ma możliwość pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących wydatkowania otrzymanej dotacji w celu realizacji projektu pn. „(…)” w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

2. Czy Gmina ma możliwość pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących wydatkowania otrzymanej dotacji w celu realizacji projektu pn. „(…)” w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 23 września 2021 r.) Gmina nie ma możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących wydatkowania otrzymanej dotacji w celu realizacji projektu pn. „(…)” w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, z uwagi na brak czynności opodatkowanych VAT.

Gmina nie ma możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących wydatkowania otrzymanej dotacji w celu realizacji projektu pn. „(…)” w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, z uwagi na brak czynności opodatkowanych VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca dał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na zakres prawa do odliczenia VAT w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Bowiem tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że Wnioskodawca będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ponadto kryterium tego podziału stanowi charakter wykonywanych czynności, tzn. czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego (tu: Gmina) są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Nadto należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy).

Wobec powyższego, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi.

Z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z nabywanymi towarami i usługami wynika, że ich nabycie nie będzie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W tym bowiem zakresie Gmina bierze udział w projekcie, na który przyznano pomoc finansową z Urzędu Marszałkowskiego Województwa w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” w zakresie poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” zgodnie z kryteriami ustanowionymi w Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Przedmiot projektu obejmuje budowę oraz montaż określonych obiektów w celu stworzenia obszaru rekreacyjnego w miejscowości (…). Obiekty te będą ogólnodostępne, a korzystanie z nich bezpłatne. Każdy mieszkaniec Gminy znajdujący się w tej okolicy może korzystać z tych rekreacji. Zamontowane urządzenia nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powyższym, należy uznać, że w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostaną spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisane we wniosku przedsięwzięcie nie będzie działał w charakterze podatnika VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np.:

· w interpretacji indywidulanej z 24 października 2019 r. (nr 0114-KDIP1 -3.4012.485.2019.1.RMA): „W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku związek ze sprzedażą opodatkowaną nie będzie istniał. Towary i usługi nabywane w ramach realizowanej operacji nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie została spełniona. Zatem Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i zwrotu różnicy podatku w związku z realizacją projektu w ramach poddziałania »Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność«”.

· w interpretacji indywidulanej z 19 kwietnia 2019 r. (nr 0114-KDIP1-3.4012.138. 2019.1.KK): „Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie został spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – efekty zrealizowanej operacji nie będą służyły czynnościom opodatkowanym VAT. Ponadto realizowana inwestycja należy do zadań własnych Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, oznacza to, że w odniesieniu do tych czynności Gmina będzie występować jako organ władzy publicznej i na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie będzie uznawana za podatnika. W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pod nazwą »Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność«. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Podsumowując, w związku z realizacją wskazanych operacji w ramach projektu poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odzyskania kwoty podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją obydwóch operacji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych oraz promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 10, 15 i 18 ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskich Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 Gmina otrzymała dotację od Urzędu Marszałkowskiego Województwa w celu realizacji poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” w ramach działania – „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”.

W zakresie powyższego Programu Gmina podpisała dwie umowy z Urzędem Marszałkowskim Województwa. Programem zostały objęte dwie operacje o charakterze społecznym, które dotyczą: „(…)” oraz „(…)”.

Celem operacji pn. „(…)” jest podniesienie atrakcyjności miejscowości i wzmocnienie integracji mieszkańców obszaru objętego LSR (strategią rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, o której mowa w art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z 20 lutego 2015 r. o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności) poprzez budowę infrastruktury rekreacyjno-integracyjnej w postaci podestu z zadaszeniem pełniącego funkcję sceny do występów artystycznych jak również funkcję małego amfiteatru oraz wiaty integracyjnej w miejscowości (…).

Do kosztów kwalifikowalnych tej operacji zaliczono wartość nabytych towarów oraz usług budowalnych, które objęły wykonanie podestu z zadaszeniem, wiaty rekreacyjnej, utwardzenie terenu kostką betonową.

Celem drugiej operacji pn. „(…)” – jest podniesienie atrakcyjności miejscowości i wzmocnienie integracji mieszkańców obszaru objętego LSR poprzez budowę infrastruktury rekreacyjno-sportowej w postaci amfiteatru z kinem plenerowym, wiaty integracyjnej wraz z lodowiskiem oraz toru do gry w boule w miejscowości (…) na terenie Gminy. Podobnie jak we wcześniej wspomnianej operacji, koszty kwalifikowalne objęły odpowiednio towary oraz usługi służące do realizacji celu inwestycji.

W tym przypadku koszty te dotyczyły wykonania podestu z zadaszeniem, wiaty biesiadnej, utwardzenie terenu kostką betonową, utwardzenie toru do boule.

W przypadku obydwóch wskazanych powyżej operacji, towary i usługi nabywane przez Gminę nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Gmina będzie ponosić wszystkie koszty związane z realizacją inwestycji, a faktury dokumentujące zakup towarów i usług związanych z realizacją wyżej wymienionej inwestycji wystawiane będą na Gminę. Ponadto wykonana infrastruktura będzie ogólnodostępna, będzie służyć upowszechnianiu zdrowego trybu życia i zwiększy aktywność mieszkańców obszaru i turystów.

W wyniku realizacji wskazanych inwestycji zaspokojone zostaną potrzeby społeczne mieszkańców Gminy. Ponadto, lokalizacja inwestycji, w obydwóch przypadkach, spowoduje integrację mieszkańców poprzez korzystanie z obiektów jednocześnie przez różne grupy wiekowe.

Gmina po wykonaniu zadania inwestycyjnego nie będzie osiągała przychodów związanych z utrzymaniem i użytkowaniem wykonanych obiektów, bowiem nie będzie pobierać z tego tytułu żadnych opłat.

Po zakończeniu realizacji inwestycji Gmina będzie właścicielem i zarządcą obiektów.

Zarówno realizacja operacji pn. „(…)” oraz pn. „(…)” należy do zadań własnych Gminy.

Dla obu przypadków podstawą prawną będzie art. 7 ust. 1 pkt 10, 15 i 18 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie z tym przepisem zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

- kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,

- utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;

- promocji gminy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Gmina ma możliwość pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących realizacji projektów pn. „(…)” oraz pn. „(…)”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że w przypadku obydwóch wskazanych powyżej operacji, towary i usługi nabywane przez Gminę nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Gmina będzie ponosić wszystkie koszty związane z realizacją inwestycji, a faktury dokumentujące zakup towarów i usług związanych z realizacją wyżej wymienionej inwestycji wystawiane będą na Gminę. Ponadto wykonana infrastruktura będzie ogólnodostępna, będzie służyć upowszechnianiu zdrowego trybu życia i zwiększy aktywność mieszkańców obszaru i turystów.

Gmina po wykonaniu zadania inwestycyjnego nie będzie osiągała przychodów związanych z utrzymaniem i użytkowaniem wykonanych obiektów, bowiem nie będzie pobierać z tego tytułu żadnych opłat.

Po zakończeniu realizacji inwestycji Gmina będzie właścicielem i zarządcą obiektów.

Realizacja operacji pn. „(…)” oraz pn. „(…)” należy do zadań własnych Gminy.

Wobec powyższego, w analizowanej sprawie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie będzie spełniony. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane z realizacją przedmiotowych operacji.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina nie będzie miała możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z poniesionych wydatków dotyczących realizacji projektów pn. „(…)” oraz pn. „(…)” w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.