0112-KDIL1-2.4012.359.2021.3.PM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 20 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- niepodlegania opodatkowaniu czynności wycofania z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego budynku warsztatu oraz podlegania opodatkowaniu czynności wycofania z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego samochodu osobowego – jest prawidłowe

- możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku dla świadczonej w ramach kontynuacji usługi najmu, w sytuacji nieprzekroczenia limitu 200.000 zł – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności wycofania z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego budynku warsztatu oraz podlegania opodatkowaniu czynności wycofania z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego samochodu osobowego, jak również możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku dla świadczonej w ramach kontynuacji usługi najmu, w sytuacji nieprzekroczenia limitu 200.000 zł.

Wniosek został uzupełniony 21 września 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od roku 2004 prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych i jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Działalność prowadzona jest we własnym lokalu – warsztacie wprowadzonym w roku 2016 do działalności gospodarczej, gdzie Zainteresowany korzysta z odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca posiadał w lesingu operacyjnym samochód osobowy, który po zakończeniu umowy w styczniu 2019 r. wykupił za 1.329,90 zł, VAT był odliczony 50%, jednak Wnioskodawca nie wprowadził go do ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca zmierza do likwidacji działalności, ale zanim to nastąpi chce wyprzedać towar, który był przedmiotem jego działalności – produkował węże hydrauliczne i sprzedawał je pod zamówienie przedsiębiorcom, ponadto sprzedawał drobne materiały hydrauliczne.

Zainteresowany nie zamierza sprzedawać lokalu i znajdującego się w nim wyposażenia, tj. lady, regały (wytworzone we własnym zakresie), skrzynie metalowe do przechowywania narzędzi, drobny sprzęt i narzędzia, niezbędne do prowadzenia działalności. W przeciągu 15 lat nie było nic modernizowane ani ulepszane. Warsztat ten znajduje się na prywatnej posesji Wnioskodawcy, blisko domu. Zainteresowany od maja 2021 r. warsztat wynajął przedsiębiorcy i z tego tytułu również odprowadza podatki.

W celu likwidacji działalności, Zainteresowany wyprzedaje głównie towar, opodatkowując go podatkiem VAT – sprzedaż towaru m.in dla przedsiębiorcy, który jest najemcą ww. lokalu. Przed zlikwidowaniem działalności w roku 2021 Zainteresowany planuje wycofać lokal z majątku firmy oraz z ewidencji środków trwałych i przekazać go do majątku prywatnego. Tak samo chce postąpić z samochodem.

Zainteresowany nie posiadał żadnych koncesji, zezwoleń czy też licencji. Po zamknięciu działalności gospodarczej, chce kontynuować, ale już prywatnie, wynajem przedmiotowego warsztatu wraz z jego wyposażeniem. Wydatki jakie poniósł na przedmiotową nieruchomość i jej wyposażenie, w poprzednich latach nie korzystały z odliczeń VAT.

Firma Wnioskodawcy, a szczególnie jej nazwa, przez wiele lat kojarzona jest z działalnością którą prowadzi. Dlatego przedsiębiorca, który wynajmuje od Zainteresowanego lokal (jednoosobowa działalność gospodarcza), który prowadzi działalność w tym samym zakresie, zakładając swoją działalność, za jego ustną zgodą (nieodpłatnie) dopisał do imienia i nazwiska nazwę „xxx”. W ten sam sposób otrzymał od Wnioskodawcy bazę klientów. Najemca, prowadzi odrębnie swoją działalność, ale robi to pod własnym imieniem i nazwiskiem oraz numerem NIP, w tej samej siedzibie. Korzysta z własnego sprzętu komputerowego, oprogramowania.

Likwidację działalności Wnioskodawca planuje w momencie wyprzedaży całego towaru, nie planuje sprzedaży nieruchomości oraz samochodu, a wyposażenia mającego wartość handlową praktycznie nie posiada. Sprzęt komputerowy jest już stary i nie przedstawia znacznej wartości (wartość złomu). Zatem spis likwidacyjny prawdopodobnie wynosił będzie „zero”. Reasumując, po likwidacji działalności – warsztat w dalszym ciągu będzie wynajmowany odpłatnie, jako najem prywatny, a drobne wyposażenie lokalu będzie przekazane do nieodpłatnego korzystania najemcy, co będzie zawarte w umowie. Wszelkie umowy na dostarczanie energii elektrycznej, będą już odrębnie zawierane przez przedsiębiorcę, który wynajmować będzie ten lokal, natomiast opłata za wodę i kanalizację (ścieki) będzie ujęta w umowie najmu, podobnie jak opłata za ogrzewanie. Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia kwoty obrotu powyżej 200.000 zł.

W uzupełnieniu do wniosku z 20 września 2021 r. Zainteresowany wskazał, że w roku 2020 Wnioskodawca przekroczył kwotę 200.000 zł.

Po likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy jedynie usługę najmu warsztatu (najem prywatny), zatem nie będzie czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wycofanie z działalności gospodarczej budynku warsztatu oraz samochodu osobowego i przekazanie ich do majątku prywatnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. Czy po likwidacji działalności, kontynuując w trakcie tego samego roku, tj. 2021, odpłatny najem prywatny choć w sposób zorganizowany i ciągły w celach zarobkowych, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, jeśli nie zostanie przekroczony limit obrotu 200.000 zł ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Przekazanie nieruchomości na własne cele nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT. Przekazanie samochodu będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdzie podstawą opodatkowania będzie cena rynkowa (cena brutto).

2. W roku 2021 Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, może wybrać zwolnienie od następnego roku.

Samochód był zakupiony w leasingu i odliczany był podatek naliczony z rat leasingowych (50%) oraz od wykupu odliczany VAT naliczony (50%). Następnie samochód został wycofany z ewidencji środków trwałych, zatem Wnioskodawca uważa, że przy przekazaniu auta na cele własne będzie podatek VAT należny (cena rynkowa).

Budynek warsztatowy był prywatnym majątkiem Wnioskodawcy – wybudowany w latach 1993-1994. W roku 2016 Wnioskodawca wprowadził go do ewidencji środków trwałych i nigdy nie był odliczany podatek VAT, gdyż wybudowany był we własnym zakresie. Nie było również żadnych poniesionych nakładów na ulepszenie tego budynku, w związku z czym nie był odliczony podatek VAT. Z uwagi na stan zdrowia, 31 lipca 2021 r. Zainteresowany zlikwidował działalność gospodarczą. Zatem nie świadczy już usług z tytułu działalności którą prowadził. Jedynie przed samą likwidacją wyprzedawał towar i jednocześnie rozpoczął już wynajem tego budynku (warsztatu), na rzecz przedsiębiorcy, który odkupił od niego towar, z tego tytułu Wnioskodawca opłacał podatek VAT i dochodowy na zasadach ogólnych.

Po likwidacji działalności, Wnioskodawca kontynuuje usługę najmu wycofanego z ewidencji środka trwałego (budynek warsztatowy), który przekazał na cele własne i opłaca z tego tytułu w dalszym ciągu podatek VAT (gdyż nie może zrezygnować z VAT bo przekroczył kwotę 200.000 zł w roku 2020) oraz zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu najmu prywatnego.

Czynność wycofania budynku (warsztatu) do majątku prywatnego nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem VAT oraz korygowania podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

- niepodlegania opodatkowaniu czynności wycofania z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego budynku warsztatu oraz podlegania opodatkowaniu czynności wycofania z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego samochodu osobowego – jest prawidłowe

- możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku dla świadczonej w ramach kontynuacji usługi najmu, w sytuacji nieprzekroczenia limitu 200.000 zł – jest prawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2016 r. str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

- wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Przy czym przekazanie lub zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik VAT) w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej wynajął budynek warsztatu, będący jego własnością. Następnie Zainteresowany dokonał likwidacji działalności gospodarczej. Przed likwidacją Wnioskodawca wycofał do majątku prywatnego budynek warsztatu oraz samochód osobowy. Po wycofaniu składników majątku z działalności gospodarczej, budynek warsztatu jest nadal wynajmowany (kontynuacja). Wnioskodawca odliczył część podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu czynności wycofania z działalności gospodarczej do majątku prywatnego budynku warsztatu oraz samochodu osobowego – pytanie oznaczone we wniosku nr 1.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zapytania należy zauważyć, że kontynuowany przez Wnioskodawcę, jako czynnego podatnika podatku VAT, wynajem budynku warsztatu będzie wypełniać określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej i będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W tym przypadku nie znajdzie jednak zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż nie nastąpi dostawa towaru na cele osobiste Wnioskodawcy. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, budynek warsztatu po wycofaniu z działalności gospodarczej, nie zostanie przekazany i wykorzystywany na cele osobiste Wnioskodawcy. Przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej w zakresie wynajmu opodatkowanego VAT.

Zatem, czynność polegająca na wycofaniu przez Wnioskodawcę budynku warsztatu, który w dalszym ciągu będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany na cele najmu, a więc do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – nie będzie stanowić na gruncie ustawy o VAT, dostawy towarów ani świadczenia usług, a co za tym idzie, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Inaczej będzie natomiast w sytuacji wycofania z działalności gospodarczej samochodu osobowego. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, z tytułu nabycia pojazdu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W analizowanej kwestii przesłanki uznania planowanej czynności wycofania samochodu osobowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy zostaną spełnione.

Wnioskodawca był podatnikiem podatku od towarów i usług. Przekazane przez Wnioskodawcę towary (samochód osobowy) należały do jego przedsiębiorstwa. W stosunku do samochodu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Mając na względzie powołane powyżej regulacje prawne oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że wycofanie samochodu osobowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego stanowić będzie dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, wycofanie przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej budynku warsztatu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast wycofanie z działalności gospodarczej samochodu osobowego będzie stanowić dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1 należało uznać jako prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku dla świadczonej w ramach kontynuacji usługi najmu, w sytuacji nieprzekroczenia limitu 200.000 zł – pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

- wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2. świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c) jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że wartość sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę przekroczyła łącznie w roku podatkowym 2020 limit kwoty 200.000 zł. Ponadto Zainteresowany wskazał, ze w roku 2021 limit sprzedaży nie zostanie przekroczony. Jednocześnie, Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – w poprzednim roku podatkowym wartość dokonywanej przez niego sprzedaży przekroczyła kwotę 200.000 zł, nie będzie mógł skorzystać w bieżącym roku z prawa do zwolnienia przysługującego na mocy art. 113 ustawy.

Zainteresowany wskazał natomiast, że w roku 2021 wartość dokonywanej przez niego sprzedaży nie przekroczy limitu 200.000 zł oraz nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Tym samym Wnioskodawca będzie mógł w roku 2022 skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Podsumowując, kontynuując odpłatny najem w sposób zorganizowany i ciągły w celach zarobkowych, Wnioskodawca nie będzie mógł w bieżącym roku skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Prawo to będzie przysługiwać Wnioskodawcy dopiero w roku 2022.

Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego (2022) wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, przekroczy kwotę 200.000 zł – stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy – ww. zwolnienie straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona. Prawo do omawianego zwolnienia Wnioskodawca również straci, gdy zacznie wykonywać którąkolwiek z czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie dotyczące podatku od towarów i usług. Natomiast w sprawie wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.