0112-KDIL1-2.4012.297.2021.2.PG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 22 września 2021 r. (data wpływu 22 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatkuod towarów i usług w zakresie uznania, że świadczone przez Wnioskodawcę Usługi nie spełniają definicji usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego od towarów i usług nabywanych w związku ze świadczeniem Usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

9 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że świadczone przez Wnioskodawcę Usługi nie spełniają definicji usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług nabywanych w związku ze świadczeniem Usług. Wniosek został uzupełniony 22 września 2021 r. o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz prawidłowo uwierzytelnione pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

O Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Spółka świadczy i będzie w przyszłości świadczyła szeroko pojęte usługi doradcze oraz eksperckie. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, zgodnie z KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) jest pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych. Ponadto, zgodnie z KRS przedmiotem pozostałej działalności jest pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług doradztwa inwestycyjnego obowiązującą od 14 sierpnia 2017 r. (dalej: Umowa) której stroną jest O B.V., (dalej: ZAFI), będący podmiotem Zarządzającym Alternatywnymi Funduszami Inwestycyjnymi, posiadający formę prawną B.V. (…), rezydenta podatkowego Holandii, zarejestrowanego na potrzeby VAT w Holandii. ZAFI jest podmiotem, zarejestrowanym w rejestrze zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi prowadzonym przez A (dalej: A) tj. przez holenderski, państwowy finansowy organ regulacyjny będący odpowiednikiem polskiej Komisji Nadzoru Finansowego.

ZAFI w ramach wykonywanej działalności zarządza O U.A. (…) oraz jego koinwestycjami (dalej łącznie: Fundusz). Fundusz jest podmiotem będącym Alternatywnym Funduszem Inwestycyjnym (dalej: AFI). Jedynym członkiem organu zarządzającego Funduszu jest ZAFI. Na mocy odrębnej umowy, ZAFI świadczy usługi zarządzania na rzecz Funduszu, a Fundusz jest obciążany roczną opłatą za zarządzanie.

Zgodnie z postanowieniami Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a ZAFI, Wnioskodawca świadczy usługi wsparcia oraz doradcze w odniesieniu do następujących obszarów obowiązków ZAFI (dalej: Usługi):

1. Usługi wsparcia oraz doradcze świadczone na rzez ZAFI związane z następującymi obowiązkami ZAFI odnoszącymi się do inwestycji Funduszu:

- Poszukiwanie możliwości inwestycyjnych w oparciu o ogólne wytyczne wskazane przez ZAFI;

- Przeprowadzanie badań i analiz rynkowych, monitorowanie i stały przegląd kierunków rozwoju właściwych rynków w oparciu o ogólne wytyczne wskazane przez ZAFI;

- Weryfikacja potencjalnych inwestycji, kontakt z kadrą zarządzającą potencjalnymi spółkami inwestycyjnymi oraz ich udziałowcami lub finansującymi, udzielanie porad inwestycyjnych oraz prowadzenie negocjacji inwestycyjnych;

- Opracowywanie raportów oceniających możliwości inwestycyjne, sporządzanie dokumentacji ilustrującej dane inwestycje lub dezinwestycje (wyjścia z inwestycji), koordynacja badań due diligence biznesowego, finansowego oraz prawnego, negocjowanie warunków inwestycji, w tym oświadczeń i zapewnień (tzw. representations and warranties), sporządzanie wszelkich niezbędnych porozumień, umów oraz klauzul umownych (tzw. kowenantów) oraz ukończenie wszelkich procedur w celu realizacji inwestycji;

- Podejmowanie wszelkich innych działań zgodnych z wytycznymi inwestycyjnymi zmierzających do realizacji inwestycji;

- Dokonywanie inwestycji w spółki portfelowe, inwestycji tymczasowych oraz wszelkich innych inwestycji dozwolonych przez umowę członkostwa w Funduszu;

- Organizowanie finansowania kapitałowego i dłużnego dla spółek portfelowych;

- Aktywne uczestniczenie w restrukturyzacji spółek portfelowych;

- Definiowanie struktury finansowej Funduszu, okresowe monitorowanie wskaźników finansowych, łączenie alternatywnych możliwości inwestycyjnych, zarządzanie relacjami z bankami i innymi instytucjami finansowymi, określanie warunków wszelkich umów finansowych oraz negocjowanie wszelkich umów finansowych (pożyczek, papierów wartościowych, itp.) z jakimikolwiek bankami lub innymi instytucjami finansowymi w związku z realizacją inwestycji lub dezinwestycji;

- Zarządzanie aktywami, zobowiązaniami, prawami i obowiązkami Funduszu, w tym współpraca z kadrą zarządzającą, udziałowcami oraz finansującymi spółki portfelowe, opłacanie podatków oraz innych kosztów, dokonywanie pozostałych regularnych, codziennych lub okresowych czynności o charakterze administracyjnym, komercyjnym lub technicznym dotyczących inwestycji, wyceny inwestycyjne, zapewnianie przestrzeni biurowej, obsługi kadrowej, dostaw i wyposażenia.

- Negocjowanie bez skutku wiążącego dla ZAFI wszelkich umów i ustaleń w związku z realizacją inwestycji lub dezinwestycji w oparciu o ogólne wytyczne wskazane przez ZAFI;

2. Usługi wsparcia oraz doradcze świadczone na rzez ZAFI związane z następującymi obowiązkami ZAFI odnoszącymi się do wyjścia z inwestycji przez Fundusz:

- Poszukiwanie możliwości dezinwestycji w oparciu o ogólne wytyczne wskazane przez ZAFI;

- Weryfikowanie, negocjowanie i dokonywanie zbycia aktywów, pasywów, praw i obowiązków Funduszu, a także spółek portfelowych oraz inwestycji tymczasowych i innych inwestycji dozwolonych przez umowę członkostwa w Funduszu, w tym wszelkich związanych z tym oświadczeń i zapewnień, sporządzanie projektów wszelkich niezbędnych ustaleń, umów i klauzul oraz ukończenie wszelkich procedur w celu realizacji dezinwestycji;

3. Usługi wsparcia oraz doradcze świadczone na rzez ZAFI związane z następującymi obowiązkami ZAFI odnoszącymi się do kwestii ogólnych:

- Dostarczanie księgowym i audytorom Funduszu wszelkich informacji niezbędnych lub przydatnych do właściwego wykonywania ich obowiązków i zadań;

- Wspieranie w przygotowaniu rocznych biznesplanów i budżetów Funduszu.

Ponadto, na Wniosek ZAFI, Wnioskodawca uprawniony jest do oddelegowania swoich pracowników, w tym członków kadry zarządzającej w celu wykonywania prac na rzecz ZAFI. W sytuacji takiej jednak, pracownik taki byłby angażowany bezpośrednio przez ZAFI i wykonywałby swoje zadania w imieniu ZAFI, a nie Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że w praktyce, mimo upoważnienia umownego, do takich oddelegowań nie dochodzi.

Na podstawie Umowy zawartej z ZAFI, Wnioskodawca świadczy więc usługi szeroko pojętego doradztwa i wsparcia na rzecz ZAFI w odniesieniu do poszczególnych obszarów działalności ZAFI. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług otrzymuje roczne wynagrodzenie, które może być także wypłacane w formie miesięcznych lub kwartalnych zaliczek. Wnioskodawca wystawia faktury z tytułu świadczonych usług bezpośrednio na rzecz ZAFI.

W odniesieniu do wskazanych powyżej Usług, Wnioskodawca wskazuje, że:

- Usługi mają i będą miały w przyszłości na celu dostarczanie informacji m.in. w formie ekspertyz, czy analiz. Tym samym Usługi mają i będą mały w przyszłości charakter pomocniczy, konsultacyjny, posiadają i będą posiadały w przyszłości analityczny charakter;

- Usługi nie polegają i nie będą polegały na podejmowaniu przez Wnioskodawcę żadnych wiążących decyzji w imieniu ZAFI lub Funduszu, a Spółka nie jest i nie będzie uprawniona do podejmowania żadnych wiążących decyzji w imieniu ZAFI lub Funduszu;

- Usługi, które wykonuje i będzie wykonywała Spółka nie są i nie będą usługami zarządzania Funduszem w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi [tj. w szczególności w rozumieniu Ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U.2020.95 t.j. z dnia 2020.01.21; dalej: Ustawa o funduszach i ZAFI) oraz Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 8 czerwca 2011 r. nr 2011/61/UE w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE I 2009/65/WE oraz Rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 I (UE) Nr 1095/2010 (dalej: Dyrektywa ZAFI)];

- Usługi nie zawierają i nie będą zawierały elementu zarządzania portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzania ryzykiem Funduszu lub ZAFI;

- Usługi świadczone przez Spółkę mogłyby potencjalnie być wykonywane również na rzecz innych podmiotów, niebędących funduszami inwestycyjnymi lub alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (m.in. lecz nie wyłącznie dla banków inwestycyjnych lub inwestorów indywidualnych);

- Wnioskodawca nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia do zarządzania AFI oraz nie jest podmiotem podlegającym nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego, jako podmiot zarządzający AFI, ani nie posiada zezwolenia do zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i nie mogłaby takiego zezwolenia uzyskać. Tym samym Spółka nie jest podmiotem uprawnionym do zarządzania Funduszem;

- Fundusz, na rzecz którego wykonywane są i będą wykonywane Usługi nie stanowi przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (dalej: UCITS) i nie znajdują do niego zastosowania przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 lipca 2009 r. nr 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (dalej: Dyrektywa UCITS).

Czynności zarządzania Funduszem w rozumieniu przepisów o funduszach i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są i będą wykonywane przez ZAFI, który został wpisany do odpowiedniego rejestru prowadzonego przez holenderski organ nadzoru finansowego.

Wnioskodawca otrzymuje i będzie otrzymywał wynagrodzenie za świadczone Usługi, określone na zasadach wskazanych w Umowie.

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca nabywa i będzie nabywać szereg towarów i usług od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, które są wykorzystywane i będą wykorzystywane, w celu świadczenia Usług na rzecz Funduszu zgodnie z Umową.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone na rzecz ZAFI mają charakter doradczy i są jedynie jednym z elementów, które mogą być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji przez ZAFI w ramach zarządzania Funduszem. Wskazać należy, że decyzje w zakresie zbycia albo nabycia aktywów przez Fundusz podejmowane są przez ZAFI wyłącznie po uzyskaniu akceptacji Komitetu Inwestycyjnego, będącego ciałem Funduszu i uregulowanym w odpowiednich umowach i statutach. Komitet składa się z osób o bardzo dużej wiedzy i doświadczeniu, które podejmują decyzje w sposób niezależny. ZAFI korzysta ze wsparcia zarówno Wnioskodawcy, jak i innych doradców (m.in. przeprowadzających badania due diligence techniczne, prawne, finansowe czy podatkowe oraz świadczących usługi doradztwa prawnego i podatkowego przy transakcjach), niemniej ani ZAFI, ani Komitet Inwestycyjny nie są w żaden sposób związane poradami doradców.

W ramach ZAFI powołany został także Komitet Ekspercki, który składa się z kluczowych inwestorów Funduszu. Głos Komitetu Eksperckiego także nie ma charakteru wiążącego, a jedynie opiniodawczy.

W związku z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych Usług, Wnioskodawca wyjaśnia, że ponosi pełną odpowiedzialność za jakość i terminowość świadczonych Usług. Wnioskodawca jest podmiotem profesjonalnym, który odpowiada za swoją działalność i został zaangażowany do świadczenia Usług jako niezależny usługodawca. Odpowiedzialność Wnioskodawcy ma głównie charakter odpowiedzialności kontraktowej (cywilnej) i mogłaby dotyczyć umyślnego niewykonania zobowiązania czy rażącego niedbalstwa.

Odpowiedzialność Wnioskodawcy nie ogranicza się tylko do aspektów technicznych wykonania powierzonych mu zadań w ramach tych Usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Usługi świadczone przez niego mają charakter usług doradczych wymienionych w treści przepisu art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.).

Wnioskodawca posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju (m.in. faktury zakupowe wskazujące na przedmiot nabytych towarów i usług, umowy, potwierdzenia wykonania usług, produkty prac, w tym raporty itd.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie spełniają definicji usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT, a tym samym Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego od towarów i usług nabywanych w związku ze świadczeniem Usług?

**Zdaniem Wnioskodawcy,**Usługi nie stanowią usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT, a zatem nie korzystałyby ze zwolnienia z podatku VAT, gdyby były świadczone w kraju. W konsekwencji Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku nabyciem towarów i usług w celu świadczenia Usług.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY.

Zgodnie z przepisami Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1).

Ponadto art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT doprecyzowuje, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Dlatego, aby określić czy Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego w związku nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do świadczenia Usług, należy zweryfikować, czy posiadałaby takie uprawnienie, gdyby Usługi były świadczone na terytorium kraju. Tym samym, konieczne jest przeprowadzenie analizy czy Usługi podlegałyby opodatkowaniu na gruncie Ustawy o VAT w sytuacji, gdyby były wykonywane na terytorium Polski.

Jedną z podstawowych zasad konstrukcyjnych podatku VAT jest jego powszechność, co oznacza, że zasadniczo opodatkowaniu VAT powinny podlegać wszystkie świadczenia wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ustawa o VAT przewiduje jednak pewne wyjątki, w odniesieniu do których możliwe jest stosowanie zwolnienia z VAT. Jednocześnie, należy mieć na uwadze, że zakres wskazanych zwolnień ma charakter zamknięty i nie można stosować wykładni rozszerzającej.

Katalog czynności zwolnionych z opodatkowania VAT został zawarty w art. 43 Ustawy o VAT i obejmuje swoim zakresem m.in. usługi zarządzania (art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT):

a) funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,

b) portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa powyżej nie ma zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu,

2. usług doradztwa,

3. usług w zakresie leasingu.

W tym miejscu warto zaznaczyć, że obowiązujące brzmienie regulacji dotyczącej zwolnienia z VAT zarządzania jest wynikiem nowelizacji przepisów od 4 czerwca 2016 r., która rozszerzyła zastosowanie zwolnienia z VAT do zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Zgodnie z przepisami Ustawy o VAT obowiązującymi do 4 czerwca 2016 r. katalog czynności zwolnionych z opodatkowania VAT obejmował m.in. usługi zarządzania:

a) funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,

b) portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Ustawa o VAT nie zawierała ani definicji funduszy inwestycyjnych ani zarządzania nimi, lecz w ich zakresie referowała do przepisów o funduszach inwestycyjnych. Dodatkowo art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), który jest odpowiednikiem przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a-b) Ustawy o VAT również nie zawiera definicji „specjalnych funduszy inwestycyjnych”, przewidując uprawnienie dla państw członkowskich do ich zdefiniowania na gruncie krajowym.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że skoro brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a-b) Ustawy o VAT referuje do przepisów o funduszach, definicji funduszu inwestycyjnego należy szukać w ustawie z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (tekst jednolity Dz. U. 2014 poz. 157; dalej: Ustawa o funduszach).

Ustawa o funduszach w brzmieniu obowiązującym do 4 czerwca 2016 r. regulowała funkcjonowanie funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające. Zgodnie z definicją wskazaną w przedmiotowej ustawie, przez fundusz inwestycyjny należało rozumieć osobę prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Ustawa o funduszach miała zastosowanie do funduszy inwestycyjnych, utworzonych jako: fundusz inwestycyjny otwarty; specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty oraz fundusz inwestycyjny zamknięty. Tym samym, nie obejmowała ona swym zakresem alternatywnych funduszy inwestycyjnych, a w szczególności (…).

Mając na uwadze definicję funduszu wskazaną w Ustawie o funduszach oraz fakt, że zakres zwolnień w Ustawie o VAT ma charakter zamknięty i nie można w odniesieniu do niego stosować wykładni rozszerzającej, zwolnienie dla usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi dotyczyło wyłącznie funduszy inwestycyjnych w rozumieniu Ustawy o funduszach. Jednak ze względu na fakt, że ani przepisy Ustawy o VAT ani Dyrektywa VAT nie zawierały definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi, identyfikacja czynności, które mogły korzystać ze zwolnienia z VAT budziła wątpliwości podatników.

W tym miejscu należy wskazać, że analiza definicji zarządzania funduszami na gruncie Dyrektywy VAT, była przedmiotem wykładni Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W wyroku w sprawie C-169/04 Abbey National, TSUE wskazał, że pojęcie „zarządzania” funduszami powierniczymi jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie. Poszukując definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi, TSUE odwołał się do regulacji unijnych dotyczących funduszy inwestycyjnych, a szczególnie do katalogu funkcji wchodzących w skład zbiorowego zarządzania portfelem, zawartego w Załączniku II do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 lipca 2009 r. nr 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS). Tym samym idąc za orzecznictwem TSUE, aby właściwie określić zakres czynności obejmujących zarządzanie funduszami inwestycyjnymi w praktyce odwoływano się do zakresu czynności wskazanych w Załączniku II do Dyrektywy UCITS.

W świetle powyższego, w stanie prawnym obowiązującym do 4 czerwca 2016 r. zakresem zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a-b) Ustawy o VAT były objęte wyłącznie usługi świadczone na rzecz funduszy w rozumieniu Ustawy o funduszach, których zakres obejmował zarządzanie zdefiniowane na gruncie prawa unijnego w zakresie funduszy inwestycyjnych. Tym samym, na gruncie przepisów obowiązujących do 4 czerwca 2016 r. zarówno zarządzanie jak również doradztwo na rzecz alternatywnych funduszy inwestycyjnych, w szczególności (…) nie było objęte zwolnieniem z VAT, lecz podlegało opodatkowaniu VAT stawką podstawową.

Od 4 czerwca 2016 r. zakres zwolnienia z VAT (tj. art. 43 ust. 1 pkt 12) został rozszerzony o usługi zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu przepisów o zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Nowelizacja przepisów Ustawy o VAT była konsekwencją zmian wprowadzonych do przepisów Ustawy o funduszach, która również weszła w życie w dniu 4 czerwca 2016 r. i objęła swym zakresem zarządzanie alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. W szczególności zakresem podmiotowym polskich przepisów o zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi objęta została (…), będąca alternatywnym funduszem inwestycyjnym, który może prowadzić działalność w formie m.in. spółki komandytowej, w której jedynym komplementariuszem jest spółka kapitałowa. Wyłącznym przedmiotem działalności (…), z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną.

Tym samym, katalog podmiotów objętych regulacjami został rozszerzony dodatkowo o nową kategorię podmiotów tj. alternatywne fundusze inwestycyjne. Również forma w jakiej działają alternatywne fundusze inwestycyjne została rozszerzona w porównaniu do regulacji sprzed 4 czerwca 2016 r.

W tym miejscu, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że znowelizowane przepisy Ustawy o VAT wprost wskazują, że definicji zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt. 12 Ustawy o VAT, należy poszukiwać w przepisach o zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Innymi słowy, w procesie wykładni przepisów VAT nie należy poszukiwać autonomicznej definicji zarządzania AFI, lecz w całości oprzeć się na legalnej definicji wynikającej z przepisów o ZAFI.

Stanowisko to zostało potwierdzone m.in. w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 czerwca 2018 r. o sygn. akt III SA/Wa 2847/17 oraz w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 lipca 2018 r. o sygn. akt III SA/Wa 3563/17.

W związku z powyższym, w zakresie ww. pojęć należy odwołać się do brzmienia obowiązujących przepisów:

- Ustawy o funduszach i ZAFI,

- dyrektyw UE, w szczególności Dyrektywy ZAFI,

- przepisów wykonawczych w tym m.in. rozporządzenia komisji UE nr 694/2014 z 17 grudnia 2013 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących określeniu typów zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, oraz rozporządzenia komisji UE nr 231/2013 z 19 grudnia 2012 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru.

Ustawa o funduszach i ZAFI określa zasady działania podmiotów zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, mających siedzibę na terytorium Polski i przewiduje wyłączną kompetencję do zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi dla ZAFI, jednakże nie precyzuje, jakie czynności mieszczą się w pojęciu zarządzania alternatywnymi funduszami. Zatem w omawianym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym w zakresie definicji zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi należy odwołać się do Dyrektywy ZAFI.

Wnioskodawca wskazuje, że w omawianym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie sposób zastosować definicję zarządzania ukształtowaną przez orzecznictwo TSUE w oparciu o Dyrektywę UCITS z tego względu, iż nie dotyczą one definicji zarządzania AFI. Wyroki TSUE nie zostały wydane w odniesieniu do Dyrektywy ZAFI. W odróżnieniu od Dyrektywy UCITS, to właśnie Dyrektywa ZAFI reguluje swoim zakresem zarządzanie alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz spółkami inwestycyjnymi. Mając zatem na uwadze, że usługi zarządzania AFI oraz usługi zarządzania UCITS podlegają całkowicie odrębnym, istotnie różnym regulacjom, nie można per analogiam stosować orzecznictwa TSUE dotyczącego zarządzania UCITS do zarządzania AFI i na tej podstawie wyciągać wniosków jednoznacznie sprzecznych z prawem krajowym.

Zgodnie z przepisami Dyrektywy ZAFI, ZAFI jest podmiotem zarządzającym alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (AFI) na podstawie zezwolenia wydawanego przez odpowiednie organy i podlega nadzorowi. Czynności które wykonuje ZAFI w ramach zarządzania obejmują w szczególności zarządzanie portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzanie ryzykiem, co stanowi elementy niezbędne dla uznania czynności za wykonywanie funkcji zarządzania.

Ponadto Dyrektywa ZAFI wskazuje inne funkcje, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania AFI (Załącznik I punkt 2 do Dyrektywy ZAFI):

a) administrowanie:

(i) obsługa prawna i usługi w zakresie rachunkowości w zarządzaniu funduszami;

(ii) zapytania klientów;

(iii) wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe;

(iv) monitorowanie przestrzegania uregulowań;

(v) prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa i udziałów;

(vi) podział dochodu;

(vii) emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa i udziałów;

(viii) ustalenia umowne, w tym wysyłanie świadectw;

(ix) przechowywanie ksiąg;

b) wprowadzanie do obrotu;

c) działalność związana z aktywami AFI, a mianowicie usługi niezbędne do wypełniania funkcji powierniczej ZAFI, zarządzanie infrastrukturą, działalność w zakresie administrowania nieruchomościami, porady dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii inwestycyjnej i spraw związanych, porady i usługi związane z łączeniem i nabywaniem przedsiębiorstw i inne usługi związane z zarządzaniem AFI oraz spółkami i innymi aktywami, w które AFI zainwestowało.

Zatem w świetle Dyrektywy ZAFI, zarządzanie portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzanie ryzykiem stanowią niezbędne elementy dla uznania, że czynności wykonywane przez ZAFI stanowią zarządzanie alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu Dyrektywy ZAFI. Dodatkowo ZAFI może pełnić funkcje z zakresu administrowania, wprowadzania do obrotu czy działalności związanej z aktywami. Zarówno z polskich jak i wspólnotowych regulacji wynika, iż zarządzanie AFI może być wykonywane tylko przez ZAFI i nie może być zdelegowane na rzecz podmiotu niebędącego ZAFI.

W tym kontekście, Wnioskodawca pragnie wskazać, że nie posiada i biorąc pod uwagę charakter doradczy świadczonych usług, nie jest zobowiązany do posiadania uprawnień do zarządzania AFI.

Mając na uwadze fakt, że przepisy Ustawy o VAT wprost wskazują, że zwolnienie dla czynności zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi powinno być rozumiane zgodnie z przepisami o zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (tj. Ustawą o funduszach i ZAFI, Dyrektywą ZAFI i rozporządzeniami wykonawczymi), brak jest podstaw by kreować odrębną definicję tych czynności dla potrzeb zwolnienia z VAT. Konsekwentnie, należy przyjąć, że skoro przepisy Ustawy o VAT wprost referują do powyższych regulacji, które określają jakie podmioty są uprawnione do zarządzania alternatywnymi funduszami, tylko podmioty zarządzające alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu tychże przepisów, a zatem wykonujące czynności polegające na zarządzaniu portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzaniu ryzykiem, będą objęte zakresem zwolnienia.

Tym samym, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczył usług zarządzania Funduszem, ponieważ zakres wykonywanych przez niego czynności nie obejmuje i nie będzie obejmował zarządzania portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzania ryzykiem, kluczowych do zdefiniowania czynności zarządzania AFI. Dodatkowo, Usługi wykonywane przez Spółkę nie obejmują i nie będą obejmować podejmowania żadnych wiążących decyzji w imieniu, czy też na rzecz Funduszu lub ZAFI. Usługi świadczone na zlecenie ZAFI mają i będą mieć charakter informacyjny, pomocniczy, konsultacyjny, gdyż polegają i będą polegać w przyszłości na dostarczaniu eksperckiej wiedzy tj. m.in. w formie informacji, ekspertyz, czy analiz. Konsekwentnie, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mają i będą mieć charakter wyłącznie doradczy. Finalne decyzje dotyczące procesu inwestycyjnego i adresowania towarzyszących mu ryzyk są podejmowane i będą podejmowane w oparciu o kompleksowe analizy przygotowane przez wieloosobowy i doświadczony zespół.

Jednocześnie, nie budzi wątpliwości, że opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Usługi nie spełniają przesłanek, aby uznać je za usługi zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu Ustawy o funduszach i ZAFI, Dyrektywy ZAFI oraz przepisów wykonawczych. O braku możliwości uznania wskazanych Usług za usługi zarządzania AFI decydują w szczególności następujące okoliczności:

- Usługi nie zawierają i nie będą zawierały elementu zarządzania portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzania ryzykiem;

- Usługi mają i będą miały charakter jedynie doradczy, konsultacyjny, a Spółka nie jest i nie będzie uprawniona do podejmowania żadnych wiążących decyzji w imieniu lub na rzecz ZAFI, lub Funduszu;

- Usługi są i będą wykonywane przez podmiot, który nie jest uprawniony do zarządzania AFI w rozumieniu ustawy o funduszach i ZAFI oraz w rozumieniu Dyrektywy ZAFI i nie mógłby on uzyskać takiego uprawnienia.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że Ustawa o VAT przewiduje odrębną regulację dotyczącą świadczenia usług doradczych na rzecz funduszy inwestycyjnych, zgodnie z którą zwolnienie przewidziane dla usług zarządzania funduszami nie ma zastosowania do świadczenia usług doradztwa, które podlegają opodatkowaniu VAT (zgodnie z art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT).

W związku z tym Spółka wskazuje, że:

- nawet gdyby definicja zarządzania ukształtowana przez orzecznictwo TSUE mogła zostać zastosowana w omawianym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (choć nie może, gdyż dotyczy całkowicie innych stanów faktycznych i prawnych) i jednocześnie;

- nawet gdyby opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Usługi, mające charakter usług doradczych, mogły zostać zakwalifikowane jako usługi zarządzania funduszem w świetle orzecznictwa TSUE (choć nie mogą, bowiem nie są to usługi specyficzne dla zarządzania funduszem);

– to jednak nie stanowiłoby to wystarczającej podstawy, aby uznać, że do Usług świadczonych przez Spółkę zastosowanie znajduje zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit a) Ustawy o VAT z pominięciem ograniczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy o VAT.

W tym zakresie Spółka podkreśla, że nie można ignorować powszechnie obowiązujących przepisów prawa krajowego (art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy o VAT) na niekorzyść podatnika, nawet jeżeli przepisy prawa krajowego są niezgodne z orzecznictwem TSUE (co w danej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy nie ma miejsca). Co prawda, zasada pierwszeństwa prawa UE nakazuje organom i sądom stosującym prawo pominąć przepisy prawa krajowego, które są niezgodnie z prawem UE, tym niemniej zasada ta nie może być zastosowana na niekorzyść jednostki (podatnika).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Usługi mają i będą miały charakter pomocniczy, konsultacyjny, analityczny. Co za tym idzie, nie budzi żadnych wątpliwości, że Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami doradczymi, które zostały jednoznacznie wyłączone z zakresu zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 15 pkt 2 Ustawy o VAT i co za tym idzie, podlegałyby opodatkowaniu VAT gdyby były wykonywane przez Wnioskodawcę na terytorium kraju.

Ponadto Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż stanowisko prezentowane przez niego znalazło potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych, wydanych w zakresie analogicznego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jaki występuje w niniejszej sprawie:

- interpretacja indywidualna z 12 lutego 2019 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, o sygn. 0114-KDIP1-1.4012.106.2017.10.KBR;

- interpretacja indywidualna z 27 marca 2019 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, o sygn. 0114-KDIP4.4012.260.2017.10.S/19/BS;

- interpretacja indywidualna z 6 listopada 2019 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, o sygn. 0114-KDIP4.4012.597.2019.1.AS.

Podsumowując, Wnioskodawca pragnie wskazać, że nie jest podmiotem zarządzającym alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, ani uprawnionym według przepisów panujących w kraju siedziby Wnioskodawcy do świadczenia usług zarządzania. Usługi, które wykonuje i będzie wykonywał w przyszłości nie obejmują i nie będą obejmować zarządzania ryzykiem ani zarządzania portfelem inwestycyjnym, co stanowi warunek konieczny dla wykonywania czynności zarządzania AFI. A zatem, Usługi nie stanowią i nie będą stanowić usług zarządzania AFI zgodnie z przepisami o zarządzaniu AFI. Dodatkowo zakres wykonywanych przez niego Usług ma i będzie miał charakter wyłącznie doradczy, a dostarczone informacje nie są i nie będą wiążące dla ZAFI ani Funduszu. Mając na uwadze powyższe, Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią i nie będą stanowić usług zarządzania AFI również w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) Ustawy o VAT, które podlegają zwolnieniu z VAT. Usługi te podlegałyby zatem opodatkowaniu stawką podstawową 23% VAT, gdyby były wykonywane na terytorium kraju. Stąd Wnioskodawcy przysługuje i będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w związku z ich świadczeniem (art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a i lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

a) funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,

b) portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2. usług doradztwa;

3. usług w zakresie leasingu.

Stosowanie zwolnień od podatku lub stawek preferencyjnych ma charakter wyjątkowy i nie podlega wykładni rozszerzającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług lub stawki obniżonej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch warunków:

1. przedmiotowego – świadczone usługi powinny być kwalifikowane jako usługi zarządzania oraz

2. podmiotowego – ww. usługi zarządzania powinny być świadczone w odniesieniu m.in. do funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

W kwestii warunku podmiotowego wyjaśnić należy, że dla prawidłowego stosowania ww. zwolnienia istotna jest wykładnia sformułowania „w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi”. W ustawie brak jest bezpośredniego wskazania jakie przepisy (której ustawy) znajdują zastosowanie w tym przypadku, a w konsekwencji usługi na rzecz jakich funduszy korzystają z omawianego zwolnienia z podatku.

Implementując art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE do krajowego porządku prawnego ustawodawca wskazał, że ze zwolnienia z podatku od towarów i usług korzysta zarządzanie:

· funduszami inwestycyjnymi,

· alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,

· zbiorczymi portfelami papierów wartościowych

– w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Pod pojęciem przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi należy rozumieć przepisy ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2021 r. poz. 605), dalej: „u.f.i.”, a także akty wykonawcze wydane na podstawie przepisów tej ustawy.

Zgodnie z art. 1 u.f.i., ustawa określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające. Zgodnie z art. 38 ust. 1 u.f.i., towarzystwem funduszy inwestycyjnych może być wyłącznie spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności określonej w art. 45 ust. 1 (zezwolenie na wykonywanie działalności przez towarzystwo).

Jak stanowi art. 39 ust. 1 u.f.i., siedziba zarządu towarzystwa powinna znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast siedzibą i adresem funduszu inwestycyjnego jest siedziba i adres towarzystwa będącego jego organem (art. 5 u.f.i.).

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 9 u.f.i. przez „fundusz zagraniczny” rozumie się fundusz inwestycyjny otwarty lub spółkę inwestycyjną, które uzyskały zezwolenie właściwego organu w państwie członkowskim na prowadzenie działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 7 u.f.i., pod pojęciem „państwa członkowskiego” należy rozumieć państwo inne niż Rzeczpospolita Polska, które jest członkiem Unii Europejskiej. U.f.i. wyraźnie rozróżnia zatem pojęcie „funduszu inwestycyjnego” oraz „funduszu zagranicznego”.

Zagraniczne alternatywne fundusze inwestycyjne zostały zdefiniowane w u.f.i. pod pojęciem „unijnego AFI”, zgodnie z którym należy przez to rozumieć alternatywny fundusz inwestycyjny, który został zarejestrowany jako alternatywny fundusz inwestycyjny przez właściwy organ w państwie członkowskim lub uzyskał zezwolenie właściwego organu w państwie członkowskim na prowadzenie działalności jako alternatywny fundusz inwestycyjny, a w przypadku braku wymogu uzyskania zezwolenia lub rejestracji - prowadząc taką działalność, ma siedzibę na terytorium państwa członkowskiego (art. 2 pkt 10b u.f.i.).

Natomiast na potrzeby u.f.i. za alternatywny fundusz inwestycyjny uznaje się fundusze inwestycyjne typu „specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty” oraz „fundusz inwestycyjny zamknięty” (art. 3 ust. 4 pkt 2 u.f.i.) oraz alternatywną spółkę inwestycyjną (art. 8a ust. 1 u.f.i.).

Mając powyższe na uwadze, fundusze zagraniczne oraz unijne AFI nie mieszczą się w zakresie pojęciowym „fundusze inwestycyjne, alternatywne fundusze inwestycyjne (…) w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi”, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a i b ustawy.

Ponadto zwrócić należy uwagę na to, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia usług zarządzania. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, ze zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku VAT podlega zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. W kontekście ww. przepisu art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE, TSUE wielokrotnie wskazywał, że jego wykładnia powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje.

TSUE przypominał ponadto, że zwolnienia od podatku stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, wobec czego należy dokonywać ich ścisłej wykładni. Ponadto zauważono, że zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarządzania funduszem” można wskazać, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE (m.in. w sprawach C-169/04, C-275/11, C-595/13) wynika, że celem zwolnienia z opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE), jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe, a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania.

Z powyższego wynika, że transakcje, których dotyczy to zwolnienie, są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Zatem art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy Rady 85/611/EWG z 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (85/611/EWG) w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Dyrektywa 85/611/EWG została zastąpiona dyrektywą 2009/65/WE z 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II.

Załącznik II do tej dyrektywy określa funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem. Są to odpowiednio:

- zarządzanie inwestycjami,

- administracja:

a) obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;

b) zapytania klientów;

c) wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);

d) monitorowanie przestrzegania uregulowań;

e) prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;

f) wypłata zysków;

g) emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;

h) rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);

i) prowadzenie ksiąg,

- wprowadzanie do obrotu.

Należy ponadto wskazać, że ww. definicja zarządzania ma zastosowanie również w odniesieniu do specjalnych funduszy inwestycyjnych innych niż objęte dyrektywą UCITS. W pkt 38 wyroku w sprawie C-595/13 TSUE stwierdził, że spółki takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, które zostały utworzone przez wielu inwestorów wyłącznie w celu zainwestowania zgromadzonego majątku w nieruchomości, nie mogą zostać uznane za przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w rozumieniu dyrektywy UCITS. W takich okolicznościach faktycznych, tj. w odniesieniu do funduszy innych niż objętych dyrektywą UCITS, TSUE przytoczył definicję zarządzania funduszami, którą podał w wyroku C-169/04, a więc nawiązującą do dyrektywy UCITS. W ww. wyroku w sprawie C‑595/13 TSUE wskazał, że poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do dyrektywy UCITS w rubryce „Administracja”. Zdaniem TSUE, nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług doradztwa inwestycyjnego obowiązującą od 14 sierpnia 2017 r. (Umowa) której stroną jest O B.V., (ZAFI), będący podmiotem Zarządzającym Alternatywnymi Funduszami Inwestycyjnymi, posiadający formę prawną B.V. (…), rezydenta podatkowego Holandii, zarejestrowanego na potrzeby VAT w Holandii. ZAFI jest podmiotem, zarejestrowanym w rejestrze zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi prowadzonym przez A. tj. przez holenderski, państwowy finansowy organ regulacyjny będący odpowiednikiem polskiej Komisji Nadzoru Finansowego. ZAFI w ramach wykonywanej działalności zarządza O. U.A. (…) oraz jego koinwestycjami (Fundusz). Fundusz jest podmiotem będącym Alternatywnym Funduszem Inwestycyjnym (AFI). Jedynym członkiem organu zarządzającego Funduszu jest ZAFI. Na mocy odrębnej umowy, ZAFI świadczy usługi zarządzania na rzecz Funduszu, a Fundusz jest obciążany roczną opłatą za zarządzanie.

Zgodnie z postanowieniami Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a ZAFI, Wnioskodawca świadczy usługi wsparcia oraz doradcze w odniesieniu do następujących obszarów obowiązków ZAFI (Usługi):

1. Usługi wsparcia oraz doradcze świadczone na rzez ZAFI związane z obowiązkami ZAFI odnoszącymi się do inwestycji Funduszu;

2. Usługi wsparcia oraz doradcze świadczone na rzez ZAFI związane z obowiązkami ZAFI odnoszącymi się do wyjścia z inwestycji przez Fundusz;

3. Usługi wsparcia oraz doradcze świadczone na rzez ZAFI związane z obowiązkami ZAFI odnoszącymi się do kwestii ogólnych.

Na podstawie Umowy zawartej z ZAFI, Wnioskodawca świadczy więc usługi szeroko pojętego doradztwa i wsparcia na rzecz ZAFI w odniesieniu do poszczególnych obszarów działalności ZAFI. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług otrzymuje roczne wynagrodzenie, które może być także wypłacane w formie miesięcznych lub kwartalnych zaliczek. Wnioskodawca wystawia faktury z tytułu świadczonych usług bezpośrednio na rzecz ZAFI. W odniesieniu do wskazanych powyżej Usług, Wnioskodawca wskazuje, że:

- Usługi mają i będą miały w przyszłości na celu dostarczanie informacji m.in. w formie ekspertyz, czy analiz. Tym samym Usługi mają i będą mały w przyszłości charakter pomocniczy, konsultacyjny, posiadają i będą posiadały w przyszłości analityczny charakter;

- Usługi nie polegają i nie będą polegały na podejmowaniu przez Wnioskodawcę żadnych wiążących decyzji w imieniu ZAFI lub Funduszu, a Spółka nie jest i nie będzie uprawniona do podejmowania żadnych wiążących decyzji w imieniu ZAFI lub Funduszu;

- Usługi, które wykonuje i będzie wykonywała Spółka nie są i nie będą usługami zarządzania Funduszem w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi [tj. w szczególności w rozumieniu Ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Ustawa o funduszach i ZAFI) oraz Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 8 czerwca 2011 r. nr 2011/61/UE w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE I 2009/65/WE oraz Rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 I (UE) Nr 1095/2010 (dalej: Dyrektywa ZAFI)];

- Usługi nie zawierają i nie będą zawierały elementu zarządzania portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzania ryzykiem Funduszu lub ZAFI;

- Usługi świadczone przez Spółkę mogłyby potencjalnie być wykonywane również na rzecz innych podmiotów, niebędących funduszami inwestycyjnymi lub alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (m.in. lecz nie wyłącznie dla banków inwestycyjnych lub inwestorów indywidualnych);

- Wnioskodawca nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia do zarządzania AFI oraz nie jest podmiotem podlegającym nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego, jako podmiot zarządzający AFI, ani nie posiada zezwolenia do zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i nie mogłaby takiego zezwolenia uzyskać. Tym samym Spółka nie jest podmiotem uprawnionym do zarządzania Funduszem;

- Fundusz, na rzecz którego wykonywane są i będą wykonywane Usługi nie stanowi przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) i nie znajdują do niego zastosowania przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 lipca 2009 r. nr 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (Dyrektywa UCITS).

W związku z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych Usług, Wnioskodawca wyjaśnia, że ponosi pełną odpowiedzialność za jakość i terminowość świadczonych Usług. Wnioskodawca jest podmiotem profesjonalnym, który odpowiada za swoją działalność i został zaangażowany do świadczenia Usług jako niezależny usługodawca. Odpowiedzialność Wnioskodawcy ma głównie charakter odpowiedzialności kontraktowej (cywilnej) i mogłaby dotyczyć umyślnego niewykonania zobowiązania czy rażącego niedbalstwa. Odpowiedzialność Wnioskodawcy nie ogranicza się tylko do aspektów technicznych wykonania powierzonych mu zadań w ramach tych Usług.

Wnioskodawca wskazał także, że Usługi świadczone przez niego mają charakter usług doradczych wymienionych w treści przepisu art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy.

Wnioskodawca posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju (m.in. faktury zakupowe wskazujące na przedmiot nabytych towarów i usług, umowy, potwierdzenia wykonania usług, produkty prac, w tym raporty itd.).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, że świadczone przez Wnioskodawcę Usługi nie spełniają definicji usług zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, a tym samym Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług nabywanych w związku ze świadczeniem Usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać że Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, zgodnie z postanowieniami Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą z ZAFI nie spełniają wskazanych warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że czynności zarządzania Funduszem w rozumieniu przepisów o funduszach i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są i będą wykonywane przez ZAFI, który został wpisany do odpowiedniego rejestru prowadzonego przez holenderski organ nadzoru finansowego. Usługi, które wykonuje i będzie wykonywała Spółka nie są i nie będą usługami zarządzania Funduszem w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, tj. w szczególności w rozumieniu Ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Tym samym stwierdzić należy, że nie została spełniona przesłanka podmiotowa, od której uzależniono prawo do ww. zwolnienia od podatku.

Ponadto Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie mieszczą się w definicji zarządzania w rozumieniu tego określenia zdefiniowanego przez TSUE, co oznacza, że przesłanka przedmiotowa uprawniająca do zastosowania zwolnienia od podatku VAT – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy – nie została spełniona.

Powyższe potwierdza także sam Wnioskodawca, który wskazuje w opisie sprawy, że usługi, które świadczy są/będą usługami wsparcia oraz doradcze. Ponadto sam Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że:

- Usługi mają i będą miały w przyszłości na celu dostarczanie informacji m.in. w formie ekspertyz, czy analiz. Tym samym Usługi mają i będą mały w przyszłości charakter pomocniczy, konsultacyjny, posiadają i będą posiadały w przyszłości analityczny charakter;

- Usługi nie polegają i nie będą polegały na podejmowaniu przez Wnioskodawcę żadnych wiążących decyzji w imieniu ZAFI lub Funduszu, a Spółka nie jest i nie będzie uprawniona do podejmowania żadnych wiążących decyzji w imieniu ZAFI lub Funduszu;

- Usługi nie zawierają i nie będą zawierały elementu zarządzania portfelami inwestycyjnymi oraz zarządzania ryzykiem Funduszu lub ZAFI.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone na rzecz ZAFI mają charakter doradczy i są jedynie jednym z elementów, które mogą być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji przez ZAFI w ramach zarządzania Funduszem.

Wnioskodawca wskazał również, że Usługi świadczone przez niego mają charakter usług doradczych, wymienionych w treści przepisu art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 7, 12 i 37-41 nie stosuje się do usług doradztwa.

W związku z powyższym przedmiotowe Usługi mocą art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy są/będą wyłączone ze zwolnienia od podatku VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro w niniejszej sprawie nie zostały spełnione konieczne do zastosowania zwolnienia przesłanki, to Usługi opisane we wniosku nie korzystają/nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

W konsekwencji świadczone przez Wnioskodawcę Usługi opisane we wniosku na rzecz ZAFI podlegałyby opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT, gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Z kolei w odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług w celu świadczenia Usług wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

- odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,

- towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego),

- faktura dokumentuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

Jednak na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, przy spełnieniu określonych warunków. Przepis ten winien być rozumiany w ten sposób, że upoważnia do odliczenia podatku naliczonego nie tyle w sytuacji, gdy podatnik podatku od towarów i usług wykazuje podatek należny z tytułu wykonywania na terytorium kraju czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale gdy wykazuje fakt dostawy towarów lub świadczenia usług, które z uwagi na przepisy dotyczące miejsca świadczenia opodatkowane są poza terytorium kraju.

Przepis ten wprowadza dwa podstawowe warunki, których łączne spełnienie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju:

- pierwszym z nich jest to, aby hipotetycznie – w przypadku świadczenia takich samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem świadczenie usług poza terytorium kraju powinno mieć charakter sprzedaży opodatkowanej;

- drugi z tych warunków dotyczy posiadania przez podatnika dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z importem lub nabyciem towarów i usług na terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Ponadto wskazać należy, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy. Przepis ten określa przypadki, kiedy prawo do odliczenia podatku VAT nie przysługuje.

Ponieważ, jak wskazano powyżej Usługi, które Wnioskodawca świadczy/zamierza świadczyć na podstawie zawartej umowy z ZAFI, podlegałyby opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT, gdyby były wykonywane na terytorium kraju, to należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w związku z ich świadczeniem, jeżeli Wnioskodawca będzie dysponował dokumentami, z których będzie wynikał związek odliczonego podatku z tymi czynnościami oraz jeżeli nie zaistnieją przesłanki negatywne wskazane w art. 88 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca jest on zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT oraz posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju (m.in. faktury zakupowe wskazujące na przedmiot nabytych towarów i usług, umowy, potwierdzenia wykonania usług, produkty prac, w tym raporty itd.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce oraz Usługi opisane we wniosku nie korzystają/nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT (lecz podlegają opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT gdyby były świadczone na terytorium kraju) oraz Wnioskodawca posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, to należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług nabywanych w związku ze świadczeniem tych Usług.

Reasumując, Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, a tym samym Spółka jest/będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług nabywanych w związku ze świadczeniem Usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

- zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

- zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.