0112-KDIL1-1.4012.396.2021.3.EB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2021 r. (data wpływu 23 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 września 2021 r.) oraz pismem z dnia 14 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- opodatkowania sprzedaży części działki, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę – jest prawidłowe.

- opodatkowania sprzedaży części działki, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego objęta jest zakazem zabudowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 sierpnia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pismem z dnia 14 września 2021 r. o prawidłowy podpis pod uzupełnieniem z dnia 25 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto (`(...)`) (zwane dalej Miasto, Wnioskodawca) nabyło działkę (bezpłatnie, bez podatku VAT (podatek od towarów i usług)) na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego w (`(...)`) w latach 90-tych. Była to działka należąca do Skarbu Państwa nabyta w ramach dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Miasto dokonało komunalizacji działki i w ten sposób stało się właścicielem nieruchomości.

Działka ta zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego leży w strefie oznaczonej w części symbolem 3 MNUR (czyli teren zabudowy mieszkaniowej z dopuszczeniem usług i rzemiosła o charakterze nieuciążliwym) oraz w części symbolem ZZ zakaz zabudowy na terenach zalewowych. Symbole, ani przeznaczenie działek nie ulegną zmianie oraz na dzień sprzedaży będzie obowiązywał ten sam MPZP. Działka do dnia dzisiejszego jest wydzierżawiana dla osób fizycznych ((…)). Urząd nie wystawiał faktury, ani nie naliczał podatku VAT. Opis użytku wg wypisu ze Starostwa Powiatowego w (`(...)`) to grunty orne RIVb. Działka leży w strefie konserwatorskiej i nie jest z żadnej strony ogrodzona. Miasto zbędzie działkę w ramach przetargu ograniczonego (ponieważ działka nie posiada wjazdu).

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 sierpnia 2021 r. o następujące informacje:

1. Miasto jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Działka oznaczona jest nr geodezyjnym (`(...)`).

3. Działka (`(...)`) na dzień dzisiejszy wykorzystywana jest jako dzierżawa (…).

4. Działka jest udostępniona osobie fizycznej na podstawie umowy dzierżawy, która obowiązuje od kilku lat.

5. Działka była wykorzystywana przez Miasto wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług – podstawa prawna zwolnienia to: art. 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwolnień od towarów i usług oraz warunków stosowana tych zwolnień (Dz.U.2020.0.1983 t.j.), który mówi: „Zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze” oraz art. 2 pkt 15 Ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2021 r. poz. 685 ze zm.).

6. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego części obszaru Miasta uchwalonego Uchwałą Nr (…) Rady Miejskiej w (`(...)`) z dnia 9 października 2002 r. działka ozn. nr geod. (`(...)`) w części ozn. jest symbolem 3 MNUR – tj. teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi zaś w części ozn. jest symbolem RP – teren rolny. W części przeznaczonej pod MNUR będzie można dokonać zabudowy tejże nieruchomości, natomiast w pozostałej części nie. Na wyrysie z planu wyznaczone zostały linie rozgraniczające oba przeznaczenia.

7. W przypadku Gminy, która posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydaje się decyzji o warunkach zabudowy.

8. W roku 2002 linie rozgraniczające zostały wrysowane na mapie, nadal obowiązują i będą obowiązywały w trakcie sprzedaży nieruchomości.

9. Przedmiotowa nieruchomość nie jest zabudowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając nieruchomość, o której mowa w pkt 61 powinno się naliczyć podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na dzień dzisiejszy działka jest niezabudowana żadnym budynkiem ani mieszkalnym ani zagrodowym, ale w każdym momencie będzie można dokonać zabudowy części działki. Wobec czego Miasto stoi na stanowisku, że w przypadku sprzedaży tejże nieruchomości należy naliczyć podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

- opodatkowania sprzedaży części działki, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę – jest prawidłowe,

- opodatkowania sprzedaży części działki, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego objęta jest zakazem zabudowy– jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz z uzasadnieniem.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym, określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach gospodarowania.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto nabyło działkę (bezpłatnie, bez podatku VAT) na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego w latach 90-tych. Była to działka należąca do Skarbu Państwa nabyta w ramach dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Miasto dokonało komunalizacji działki i w ten sposób stało się właścicielem nieruchomości.

Działka ta zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego leży w strefie oznaczonej w części symbolem 3 MNUR (czyli teren zabudowy mieszkaniowej z dopuszczeniem usług i rzemiosła o charakterze nieuciążliwym) oraz w części symbolem ZZ zakaz zabudowy na terenach zalewowych.

Symbole, ani przeznaczenie działek nie ulegną zmianie oraz na dzień sprzedaży będzie obowiązywał ten sam MPZP. Działka do dnia dzisiejszego jest wydzierżawiana dla osób fizycznych ((…)). Urząd nie wystawiał faktury, ani nie naliczał podatku VAT. Opis użytku wg wypisu ze Starostwa Powiatowego to grunty orne RIVb. Działka leży w strefie konserwatorskiej i nie jest z żadnej strony ogrodzona. Miasto zbędzie działkę w ramach przetargu ograniczonego (ponieważ działka nie posiada wjazdu).

Miasto jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działka oznaczona jest nr geodezyjnym (`(...)`).

Działka (`(...)`) na dzień dzisiejszy wykorzystywana jest jako dzierżawa (…).

Działka jest udostępniona osobie fizycznej na podstawie umowy dzierżawy, która obowiązuje od kilku lat.

Działka była wykorzystywana przez Miasto wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług – podstawa prawna zwolnienia to: art. 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od towarów i usług oraz warunków stosowana tych zwolnień.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego części obszaru Miasta uchwalonego Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 9 października 2002 r. działka ozn. nr geod. (`(...)`) w części ozn. jest symbolem 3 MNUR – tj. teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi zaś w części ozn. jest symbolem RP – teren rolny. W części przeznaczonej pod MNUR będzie można dokonać zabudowy tejże nieruchomości, natomiast w pozostałej części nie. Na wyrysie z planu wyznaczone zostały linie rozgraniczające oba przeznaczenia.

W roku 2002 linie rozgraniczające zostały wrysowane na mapie, nadal obowiązują i będą obowiązywały w trakcie sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość nie jest zabudowana.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przy sprzedaży nieruchomości, o której mowa powyżej Miasto powinno naliczyć podatek VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego istnieje linia rozgraniczająca na działce nr (`(...)`) oddzielająca część działki objętej zakazem zabudowy (teren oznaczony ZZ – zakaz zabudowy na terenach zalewowych) od części działki przeznaczonej pod zabudowę (teren oznaczony 3 MNUR – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi), to część działki nr (`(...)`), objęta zakazem zabudowy (teren oznaczony ZZ – zakaz zabudowy na terenach zalewowych), dla której to części nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy ani też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie stanowi (ta część) terenów budowlanych i tym samym dostawa ww. części działki nr (`(...)`) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast odnosząc się do dostawy części działki nr (`(...)`), która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę (teren oznaczony 3 MNUR – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi), stwierdzić należy, że ta część działki stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy, a zatem sprzedaż tej części działki nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla sprzedaży części przedmiotowej działki nr (`(...)`) przeznaczonej pod zabudowę (teren oznaczony 3 MNUR – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi), należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy ww. części działki na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy ponownie, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

- brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Jak wskazano w opisie sprawy, Miasto nabyło działkę (bezpłatnie, bez podatku VAT) na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego w latach 90-tych. Była to działka należąca do Skarbu Państwa nabyta w ramach dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Miasto dokonało komunalizacji działki i w ten sposób stało się właścicielem nieruchomości.

Zatem w analizowanej sprawie w momencie nabycia nieruchomości nie wystąpił podatek naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. Nie można tym samym uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro nabył ww. działki bez naliczenia podatku VAT.

Oznacza to, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży części przedmiotowej działki nr (`(...)`) przeznaczonej pod zabudowę (teren oznaczony 3 MNUR – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazano powyżej warunki do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy muszą być spełnione łącznie.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że sprzedaż części działki nr (`(...)`) przeznaczonej pod zabudowę (teren oznaczony 3 MNUR – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz pkt 2 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż części działki nr (`(...)`) przeznaczonej pod zabudowę (teren oznaczony 3 MNUR – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi) będzie opodatkowana podatkiem VAT.

W kontekście powyższego należy wskazać na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które to wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. I tak np. w wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

Tak więc, z powyższego wynika iż dopuszczalne jest opodatkowanie jednej dostawy towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym, jeśli np. z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż działka ewidencyjna znajduje się na terenach przeznaczonych oraz nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może być opodatkowana różnymi stawkami VAT.

Podsumowując, dostawa części działki nr (`(...)`) objętej zakazem zabudowy (teren oznaczony ZZ – zakaz zabudowy na terenach zalewowych) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji od sprzedaży tej części działki nie powinien zostać naliczony podatek od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast sprzedaż części działki nr (`(...)`) przeznaczonej pod zabudowę (teren oznaczony 3 MNUR – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji tylko od sprzedaży tej części działki przeznaczonej pod zabudowę powinien zostać naliczony podatek od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację oparto w szczególności na informacji, że działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego leży w strefie oznaczonej w części symbolem 3 MNUR (czyli teren zabudowy mieszkaniowej z dopuszczeniem usług i rzemiosła o charakterze nieuciążliwym) oraz w części symbolem ZZ zakaz zabudowy na terenach zalewowych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.